دنیای رمان مرجع رمان های ایرانی

من ویرانگر تنهایى ام. بگذار تنهاییت را به ویـرانى کشانم. براى عشقت تمنا مى کنم اما خار نمى شوم. آنگاه که عشقم تو را مى خواند به راهم گام نه. زیر بال هایم اگر پناهت مى دهم تمکین کن. با تو این راه را مى روم پناهم ده تا بى پناه نمانم

ویرانگر تنهایى غم و درد هایم شدى. عشقت خریدار داشت قدر تمام دنیا که نفس مى کشند. اما من فقط در هوایى نفس مى کشم که عطر نفس هاى توست و بس. براى عشقت تمکین کردم و هنگامى که عشقت مرا خواند در مسیرت گام نهادم. پناهم دادى وقتى بى پناه بودم. برایم جنگیدى وقتى تنها و بى دفاع بودم. روى میله هاى انتظارم ابد نوشته بودم اما میله هارو در هم شکستى و گفتى: -ابد در کنار من است و بى حصار! آرى از یاد برده بودم که تو ویرانگرى.... ویرانگرى که ویرانگر تنهایى ماه تنها شد.