رمان تونل خوشبختی فصل اول به قلم نسترن قره داغی

استاد:رونیکا آقایی..
+بله..
بعد از من اسم چند نفر دیگه رو هم خوند و بعد رفت سر اون سه تا پسر...
استاد:حسان محمدی..
محمدی:جانم استاد منم
مهراب پوراسد..
پور اسد:بله استاد
استاد:رادوین خداداد
خداداد:منم استاد ...
رو به بچه ها اروم گفتم :خوب شد خدا اینو به ما داد مگرنه میخواستیم چی کار کنیم ...
اروم گفتما ....
اما نمیدونم این پسر، از کجا شنید...
***
#part_4
بعد از تموم شدن کلاس با بچه ها وارد کافه دانشگاه شدیم که متوجه اون سه تا منگول شدیم...
خداداد:به به خانومای خوشمزه ،خوش اومدید بفرماید ،بفرماید تو رو خدا...
این الان به من تیکه انداخت ؟گفتم که حرف سر کلاسم و شنید ...
پگاه:عععععه رونی سه تفنگدارم که اینجان..
ارام:نه بابا شنگول و منگول و حبه ی انگولن ..
+چی میگید شما یعنی تا حالا نفهمیدید سه کله پوکن ،
خوش به سعادتشون ماشالله خیلیم معروفن
بعدم خودمون به چرت و پرتای که گفته بودی خندیدیم
صورتاشون به کبودی میزد با دیدن این صحنه خندمون شدت گرفت.
محمدی :خیلی بیش از حدتون دارید پیش میرید کوچولوها ....
پور اسد :اره ترم اولی بودید دیگه...
خداداد :ما وقت با ارزشمونو صرف کل کل با چند تا جوجه ترم اولی حدر نمیدیم..
+بچه ها به نظر شما این دیالوگ برای اینا هم پیش اومده یا نه ؟اخه من فکر میکنم اینا هم ی زمان ترم اولی بودن
بعد همونجوری که میخندیدیم به سمت دومین کلاس رفتیم ...
رفتیمو ته کلاس نشستیم ،از شانس بدی که ما داشتیم اون سه تا احمقم با ما کلاس داشتن ،من نمیدونم اخه چرا دقیقم اومدنو کنار ما نشستن...
+اخه مگه جا قعطی این همه جا ای خدا.
فکنم صدام بیش از حد بلند بود که کل کلاس ترکید .
منم خودمو به کابل زدم و به در و دیوار نگاه کردم ..
+آه هوا چقدر گرمه..
ارام :نه بابا کجا گرمه ،به نظرم تو لباس زیاد پوشید وگرنه هوا خوبه..
+میشه تو اصلا نظر ندی ؟بعد بهت میگیم خنگ ناراحت میشی
پگاه رو کرد به ارام گفت:تو حرف نزنی نمیگن لالی ،این کابل و گرفته داره مستقیم میره
بعد رو کرد به منو گفت :شما نمیخوای دست از سر این پایتخت ورداری ؟بابا میترسم بشی یکی از اونا پس فردا تو سوریه پیدات کنیم
این هم دانشگاهی های ما هم خوب حال میکننا ،زرت و زرت میپاچن از خنده ...
هر هر بسته دیگه نیشارو جمع کنید
با اومدن استاد سر و صدا ها خوابید و ماهم دیگه چیزی نگفتیم ...
اینم یه پسر تقریبا 30_35 ساله بود...
استاد :سلام بچه ها من سپهریم..
+ماشالله همه استادای ما هم که شاعر از اب درمیان شنیده بودم شیراز شهر هنرو ادب ها باور نکردم
استاد :مثل اینکه خیلی شوخ طبع تشریف دارید نامتون؟
منم با ی لحن پر از عشوه گفتم :آقایی هستم ،رونیکا آقایی و شما؟
اونم با ی تک خنده و به تبعید از من گفت:سپهری هستم ، متین سپهری ..
+واقعا خوشبختم اقای سپهری
سپهری فقط به ی لبخند اکتفا کرد وشروع به خوندن اسم بچه ها کرد .اسم هر کی رو که می خوند ازش میپرسید که از کجااومده...
سپهری:حسان محمدی
حسان :بله استاد
سپهری:شما از کجا اومدی ؟
حسان :تهران
استاد :اوکی ،پگاه رعوفی
پگاه:بله استاد منم
استاد :شما هم دوست خانم اقایی هستید ؟
پگاه:اره اره من منم
استاد: اها ،شما از کجا اومدید؟
پگاه:تهران
استاد:مهراب پوراسد