رمان انجمن شاعران مرده به قلم کلاین بام

" آره برای شیمی. پدرم خواست کلاس تقویتی برم"
چارلی گفت:
" خب میکس از لاتین نمره" الف" گرفته من هم نتوستنم اون طور که باید و شاید از پس انگلیسی بر بیام، بنابراین اگه دل تون خواست، گروه درسی مخصوص خومون رو تشکیل می دیم."
" حتما، اما کامرون هم از من خواسته که وارد گروه بشه. کسی که مخالفتی نداره، هان؟"
چارلی با خنده گفت:
" اون توی چی وارده؟ چاپلوسی؟"
نیل گفت:
" هی، اون هم اتاقی توست"!
چارلی سرش را تکان داد:
" گناه من چیه؟"
پسرها با هم گفتگو می کردند، تاد به خالی کردن چمدان ادامه داد. ستیون میکس به طرف او رفت.
" سلام. گمان نمی کنم قبلا همدیگر رو دیده باشیم. من ستیون میکس هستم."
تاد با خجالت دستش را دراز کرد:
" تاد اندرسن"
ناکس و چارلی هم به طرف تاد رفتند و دست شان را برای به جا آوردن تعارف دراز کردند:
" چارلی دالتون"
" ناکس اورستریت"
تاد با حالتی رسمی با آنها دست داد. نیل گفت:
" تاد برادر جفری اندرسنه"
چارلی برای اینکه بشناسد، به تاد نگاه کرد:
" آهان، آره، همون شاگرد ممتاز، دانش نمونه کشور..."
تاد سر فرو آورد، میکس خندید و گفت:
" خب به هلتن ( با کلمه welton بازی می کند. hell یعنی جهنم، و او با گفتم hellton مثلا می گوید که به جهنم ولتون خوش آمدی!) خوش آمدی!
چارلی گفت:
" جزء به جزءاش به همون سختیه که می گن، مگه اینکه مثل میکس نابغه باشی."
" اون فقط برای این چاپلوسی من رو می کنه که درس لاتین رو باهاش کار کنم."
چارلی اضافه کرد:
" همین طور انگلیسی و مثلثات و..."
میکس لبخند زد.
ضربه دیگری به در خورد.نیل گفت:
" در بازه"
ولی این بار همکلاسی شان نبود.
نیل رنگش پرید و با لکنت گفت:
" پدر"!
و اضافه کرد:
" فکر کردم شما رفتین."
ﭘﺴﺮﻫﺎ از ﺟﺎ ﭘﺮﯾﺪﻧﺪ. ﻣﯿﮑﺲ و ﭼﺎرﻟﯽ و ﻧﺎﮐﺲ ﯾﮑﺼﺪا ﮔﻔﺘﻨﺪ:
- ﺳﻼم آﻗﺎي ﭘﺮي.
-راﺣﺖ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﺑﭽﻪﻫﺎ.
‫ﭘﺪر ﻧﯿﻞ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺗﻨﺪ و ﻣﺤﮑﻢ ﺑﻪ درون اﺗﺎق ﻗﺪم ﻣﯽﮔﺬاﺷﺖ، اﯾﻦ را ﮔﻔﺖ و اﻓﺰود:
-اوﺿﺎع ﭼﻄﻮره؟
‫ﭘﺴﺮﻫﺎ ﺟﻮاب دادﻧﺪ:
-ﺧﻮﺑﻪ، آﻗﺎ. ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻤﻨﻮن.
آﻗﺎي ﭘﺮي رو در روي ﻧﯿﻞ ﮐﻪ اﯾﻦ ﭘﺎ اون ﭘﺎ ﻣﯽﮐﺮد، اﯾﺴﺘﺎد.
-ﻧﯿﻞ، ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎي ﻓﻮق ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﮔﺮﻓﺘﯽ. ﻣﻦ در اﯾﻦ ﺑﺎره ﺑﺎ آﻗﺎي ﻧﻮﻻن ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدم و اﯾﺸﻮن ﻫﻢ ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﮐﺮده ﮐﻪ ﺗﻮ ﺳﺎل دﯾﮕﻪ در ﺳﺎﻟﻨﺎﻣﻪ ﻣﺪرﺳﻪ ﮐﺎر ﮐﻨﯽ.
‫اﯾﻦ را ﮔﻔﺖ و ﺑﻪ ﻃﺮف در رﻓﺖ.
‫ﻧﯿﻞ ﺗﻤﻨﺎ ﮔﻮﻧﻪ ﮔﻔﺖ:
-اﻣﺎ ﭘﺪر، ﻣﻦ ﻣﻌﺎون ﺳﺮ دﺑﯿﺮم.
‫آﻗﺎي ﭘﺮي ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﺧﺸﮏ ﺟﻮاب داد:
-ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ﻧﯿﻞ.
-اﻣﺎ ﭘﺪر، اﻧﺼﺎف ﻧﯿﺴﺖ. ﻣﻦ...
‫آﻗﺎي ﭘﺮي ﺑﻪ ﻧﯿﻞ ﮐﻪ ﺟﻤﻠﻪي ﺧﻮد را ﻧﺎﺗﻤﺎم ﮔﺬاﺷﺖﺧﯿﺮه ﺷﺪ. ﺑﻌﺪ در را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻧﯿﻞ اﺷﺎره ﮐﺮد ﺗﺎ از اﺗﺎق‫ﺧﺎرج ﺷﻮد. ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﺴﺮﻫﺎ ﮔﻔﺖ:
-ﺑﭽﻪﻫﺎ، ﯾﻪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﺎ اﺟﺎزهﺗﻮن.
ﺳﭙﺲﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻧﯿﻞ رﻓﺖ و در را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺧﻮد‫ﺑﺴﺖ.
در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ از ﺧﺸﻢ ﻣﯽدرﺧﺸﯿﺪ، ﺑﻪ ﭘﺴﺮش اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ ﺳﺎﮐﺖ ﺑﺎﺷﺪ:
-ﻫﯿﭻ دﻟﻢ ﻧﻤﯽﺧﻮاد ﮐﻪ ﮐﺴﯽ در ﺟﻤﻊ ﺑﺎ ﻣﻦ ﯾﮑﯽ ﺑﻪ دو ﮐﻨﻪ. ﻣﯽﻓﻬﻤﯽ؟
‫ﻧﯿﻞﺑﻪ ﻧﺮﻣﯽ ﮔﻔﺖ:
-ﭘﺪر ﻣﻦ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﯾﮑﯽ ﺑﻪ دو ﻧﻤﯽﮐﺮدم. ﻣﻦ...
-وﻗﺘﯽ داﻧﺸﮑﺪه ﭘﺰﺷﮑﯽ رو ﺗﻤﻮم ﮐﺮدي و روي ﭘﺎي ﺧﻮدت اﯾﺴﺘﺎدي، اون وﻗﺖ ﻫﺮ ﮐﺎري ﮐﻪ دﻟﺖ ﻣﯽﺧﻮاد‫ﻣﯽﺗﻮﻧﯽﺑﮑﻨﯽ. ﺗﺎ اون ﻣﻮﻗﻊ، ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺣﺮف ﻣﻦ ﮔﻮش ﺑﺪي.