_نمی دونم چطور تونستی تورش کنی...ولی ولش کن.هر چقدر پول بخوای بهت می دم...دست از سرش بردار.مادرت مریضه. پدرت 60سالشه تا ابد نمی تونه مخارجتون وبده.تو جهیزیه می خوای.پریا هم باید بره مدرسه.همه مخارجتون وتامین می کنم.فقط ولش کن رضا رو..
با ناباوری بهش زل زدم.موهای رنگ کرده اش و ریخته بود روی چشمش چشای ابیش مرموز شده بود.ارایش غلیظش همه وهمه دست به دست هم دادن تا تو یه لحظه ازش متنفر شم.
باید جابزنم؟باید مقابله به مثل کنم؟چه عکس العملی باید تو این موقعیت انجام بدم؟
چشمام ودوختم به دستام.اروم دستم و گذاشتم رودستش و گفتم:
_14سالم که بود یه دوست پیدا کردم.سال ها گذشت وما دوست موندیم.حتی از خواهر دوقلوم هم بهم نزدیک تر بود.حاضربودم همه چیزم و بهش بدم.اما اون چی؟اونم حاضر بود؟
_شاید چون چیزایی که تو داشتی نصف چیزایی که دوستت هم داشت نبود.
قطره اشکی از چشم ریخت.یه خط صاف و از چشمم تا چونه ام ایجاد کرد.اب ریزش بینی هم امونم وبریده بود.فین فین می کردم.نفسم ومحکم دادم بیرون.تنها چیزی که تو اون موقعیت به ذهنم رسید و بهش گفتم.تا حرصم و خالی کنم:
_ می دونم رضا هیچ وقت عاشقت نمی شه.اما باشه پس مونده هاش مال خودت.
خودم از حرفی که زدم تعجب کردم اگر کسی همچین حرفی به من می زد دیوونه می شدم.منظورم از پس مونده های رضا نمی دونم چی بود من تا الان حتی نذاشته بودم گونه ام وببوسه.
اتیش از چشمای ایلار می بارید.دلم خنک شد.اینم از تکلیف دوستی ده ساله ما.
به سمتم برگشت و گفت:
_چی گفتی؟
ابروهام و انداختم بالا خودم وبی خیال نشون دادم
وگفتم:
_پس مونده هاش...اونا مال خودت.
اول عصبانی بود بعد زد زیر خنده بلند تر خندید.2تا شاخ بالای سرم دراومده بود.این چرا داره می خنده؟گوشی اش واورد بالا و گفت:
_اقا رضا شنیدی؟شنیدی عشقت چی گفت؟
وار فتم.یعنی همه اش نقشه ایلار بود تا من و بد جلوه بده؟این ایلار دوست منه؟چرا اینقدر نامرد شده؟چون پولداره باید همه چیز مال اون باشه؟
قیافه ام درسم زبونم همه چیزم از اون بهتره...تمام این مدت به من حسادت می کرده؟موهاش ورنگ می کرد تا خوشگل شه.کلاس های تقویتی می رفت تا به من برسه...این اونی نیست که من می شناختمش.
در کنارم باز شد.رضا بود که در وباز می کرد بازوم و گرفت ومن و کشیدبیرون.
ایلار می خندید.اما رضا عصبانی بود.چسبوندم به دیوار وپرسید:
_پس مونده هام؟پس مونده های من برای ایلار؟احمق جون فکر کردی من تفاله چایی ام که می خوای پس مونده هام وبریزی دور؟
بغضم ترکید بدون صدا اشک می ریختم.زل زده بودم تو چشاش.از پشت پرده اشکم بهش نگاه کردم.اول عصبانی بود بعد غمگین شد.طوری که دلم ولرزوند.گفت:
_باورم نمی شه.تمام این سال ها ایلار راست می گفت که تو می خوای از من سواستفاده کنی...که می خوای من و بتیغی...
نمی دونستم چی بگم..بهترین دوستم بهم نارو زد.دوست پسرمم داره تهمت تیغیدن وبهم می زنه.بازوهام واز بینم دستاش دراوردم.انگشتام وکردم تو انگشتاش ودنبال خودم کشیدمش و بردمش خونه.من دستش و می کشیدم اونم دنبالم میومد.مامان از دیدن این صحنه متعجب بود.نمی دونست عصبانی باشه یامتعجب یا ماجرا وبپرسه.اما حرفی نزد سکوت کرد.از این اخلاقش خوشم میاد.
رضا وبه سمت اتاقم بردم.در وباز کردم و به دنبال خودم اوردمش داخل.
موبایل و ای پد و لپ تاب و لباسایی و که برام خریده بود و انگشترا و جواهرات هرچیزی که تو این دو سه سال برام گرفته بود و ریختم تو یه سبد و گفتم:
_بیا.حساب بی حساب.پول شهریه هایی و هم که برام واریز کردی وتو اولین فرصت بهت پس می دم.
سبد واز دستم گرفت کوبید تو دیوار وگفت:
_هیف که نفهمیدی اونقدر که تورو می خوام هیچ چیزی تو دنیارو نمی خوام.
پاهام لرزید. خوردم زمین.روزمین خم شد زل زد تو چشام لبخند تلخی زد
و گفت:
_خوشبخت شی...
رفت ومن و با یه دنیا غصه تنها گذاشت.رو زمین نشسته بودم واشک می ریختم.قلبم نمی زد.یا اگر می زد یکی در میون می زد.سرگیجه گرفته بودم.
مامان اومد داخل.دستش و گذاشت روشونه ام
وپرسید:
_چی شده؟چرا رضا عصبانی بود؟موضوع وبراش تعریف کردم.
هق هق گریه هام بلند شد.با دستمال بینی موپاک کردم
وگفتم:
_مامان به خدا سعی کردم عاشقش نشم.ولی...
_دلت سرید؟
ادامه داد:
_اشکال نداره عزیزم.خدابزرگه.من و کشید تو بغلش و دلداریم داد.با وجود سخت گیری هاش دنیای من مادرم بود.بدون اون من هیچم.نمی تونم حال اون موقعم و وصف کنم. ولی خیلی سخت بود باورش دوسال که هر رزو بهم می گفت دوستم داره خودم و گول زدم که علاقه ای بهش ندارم حالا که اون علاقه ای به من نداره تازه فهمیدم دوستش دارم.یعنی واقعا دوسش دارم یا عادته؟شاید چون پشتوانه ام واز دست دادم احساس بدی دارم...
هرچی هست حس خوبی نیست..
گونه هام می سوخت چشام گرم شدم بود دیگه یادم نیست چی شد...
****
یک هفته ای از اون ماجرا می گذره. رضا و هنوز ندیدم دانشگاه که نمیاد گوشی اش هم خاموشه.شاید واقعا می خواد من و فراموش کنه.
شاید فراموشم کرده.یعنی می تونه؟حس بدی دارم تازه فهمیدم که بدون اون چقدر تنها می شم.دلم براش تنگ شده.
ایلار وچند بار تو دانشگاه دیدم هربار پشت چشمش وبرام نازک کرد و از کنارم رد شد.هیچ وقت فکر نمی کردم دوستی مون به این جا ختم شه.
صدای زنگ گوشی ام بلند شد.حتی این گوشی هم خاطره رضا رو برام زنده می کنه.همیشه بهترین چیزا رو برام تهیه می کنه.ازبهترین مارک ها گرفته تا بهترین جنس ها.
این گوشی ام هم برای سالگرد دوستی مون گرفته بود اما من فقط یه ساعت 20هزار تومنی براش گرفتم.
اون روز انقدر خوشحال شده بود که اگر محدودمون و مشخص نکرده بودم تا می تونست من و می بوسید.حتی به چیز های کم هم قانع بود می گفت:
_هرچه رسد از دوست نیکوست...
ای بابا این گوشی هم که ول کن نیست از تو کیفم درش اوردم ایلار بود.
با حرص جواب دادم:
_بفرمایید.
_سلام پونه جونم.
اگر بگم شاخ دراوردم که دروغ گفتم ولی خیلی تعجب کردم این چرا هر 10 دقیقه یه بار داره تغییر رویه می ده
_چی کار داری؟
با ناباوری بهش زل زدم.موهای رنگ کرده اش و ریخته بود روی چشمش چشای ابیش مرموز شده بود.ارایش غلیظش همه وهمه دست به دست هم دادن تا تو یه لحظه ازش متنفر شم.
باید جابزنم؟باید مقابله به مثل کنم؟چه عکس العملی باید تو این موقعیت انجام بدم؟
چشمام ودوختم به دستام.اروم دستم و گذاشتم رودستش و گفتم:
_14سالم که بود یه دوست پیدا کردم.سال ها گذشت وما دوست موندیم.حتی از خواهر دوقلوم هم بهم نزدیک تر بود.حاضربودم همه چیزم و بهش بدم.اما اون چی؟اونم حاضر بود؟
_شاید چون چیزایی که تو داشتی نصف چیزایی که دوستت هم داشت نبود.
قطره اشکی از چشم ریخت.یه خط صاف و از چشمم تا چونه ام ایجاد کرد.اب ریزش بینی هم امونم وبریده بود.فین فین می کردم.نفسم ومحکم دادم بیرون.تنها چیزی که تو اون موقعیت به ذهنم رسید و بهش گفتم.تا حرصم و خالی کنم:
_ می دونم رضا هیچ وقت عاشقت نمی شه.اما باشه پس مونده هاش مال خودت.
خودم از حرفی که زدم تعجب کردم اگر کسی همچین حرفی به من می زد دیوونه می شدم.منظورم از پس مونده های رضا نمی دونم چی بود من تا الان حتی نذاشته بودم گونه ام وببوسه.
اتیش از چشمای ایلار می بارید.دلم خنک شد.اینم از تکلیف دوستی ده ساله ما.
به سمتم برگشت و گفت:
_چی گفتی؟
ابروهام و انداختم بالا خودم وبی خیال نشون دادم
وگفتم:
_پس مونده هاش...اونا مال خودت.
اول عصبانی بود بعد زد زیر خنده بلند تر خندید.2تا شاخ بالای سرم دراومده بود.این چرا داره می خنده؟گوشی اش واورد بالا و گفت:
_اقا رضا شنیدی؟شنیدی عشقت چی گفت؟
وار فتم.یعنی همه اش نقشه ایلار بود تا من و بد جلوه بده؟این ایلار دوست منه؟چرا اینقدر نامرد شده؟چون پولداره باید همه چیز مال اون باشه؟
قیافه ام درسم زبونم همه چیزم از اون بهتره...تمام این مدت به من حسادت می کرده؟موهاش ورنگ می کرد تا خوشگل شه.کلاس های تقویتی می رفت تا به من برسه...این اونی نیست که من می شناختمش.
در کنارم باز شد.رضا بود که در وباز می کرد بازوم و گرفت ومن و کشیدبیرون.
ایلار می خندید.اما رضا عصبانی بود.چسبوندم به دیوار وپرسید:
_پس مونده هام؟پس مونده های من برای ایلار؟احمق جون فکر کردی من تفاله چایی ام که می خوای پس مونده هام وبریزی دور؟
بغضم ترکید بدون صدا اشک می ریختم.زل زده بودم تو چشاش.از پشت پرده اشکم بهش نگاه کردم.اول عصبانی بود بعد غمگین شد.طوری که دلم ولرزوند.گفت:
_باورم نمی شه.تمام این سال ها ایلار راست می گفت که تو می خوای از من سواستفاده کنی...که می خوای من و بتیغی...
نمی دونستم چی بگم..بهترین دوستم بهم نارو زد.دوست پسرمم داره تهمت تیغیدن وبهم می زنه.بازوهام واز بینم دستاش دراوردم.انگشتام وکردم تو انگشتاش ودنبال خودم کشیدمش و بردمش خونه.من دستش و می کشیدم اونم دنبالم میومد.مامان از دیدن این صحنه متعجب بود.نمی دونست عصبانی باشه یامتعجب یا ماجرا وبپرسه.اما حرفی نزد سکوت کرد.از این اخلاقش خوشم میاد.
رضا وبه سمت اتاقم بردم.در وباز کردم و به دنبال خودم اوردمش داخل.
موبایل و ای پد و لپ تاب و لباسایی و که برام خریده بود و انگشترا و جواهرات هرچیزی که تو این دو سه سال برام گرفته بود و ریختم تو یه سبد و گفتم:
_بیا.حساب بی حساب.پول شهریه هایی و هم که برام واریز کردی وتو اولین فرصت بهت پس می دم.
سبد واز دستم گرفت کوبید تو دیوار وگفت:
_هیف که نفهمیدی اونقدر که تورو می خوام هیچ چیزی تو دنیارو نمی خوام.
پاهام لرزید. خوردم زمین.روزمین خم شد زل زد تو چشام لبخند تلخی زد
و گفت:
_خوشبخت شی...
رفت ومن و با یه دنیا غصه تنها گذاشت.رو زمین نشسته بودم واشک می ریختم.قلبم نمی زد.یا اگر می زد یکی در میون می زد.سرگیجه گرفته بودم.
مامان اومد داخل.دستش و گذاشت روشونه ام
وپرسید:
_چی شده؟چرا رضا عصبانی بود؟موضوع وبراش تعریف کردم.
هق هق گریه هام بلند شد.با دستمال بینی موپاک کردم
وگفتم:
_مامان به خدا سعی کردم عاشقش نشم.ولی...
_دلت سرید؟
ادامه داد:
_اشکال نداره عزیزم.خدابزرگه.من و کشید تو بغلش و دلداریم داد.با وجود سخت گیری هاش دنیای من مادرم بود.بدون اون من هیچم.نمی تونم حال اون موقعم و وصف کنم. ولی خیلی سخت بود باورش دوسال که هر رزو بهم می گفت دوستم داره خودم و گول زدم که علاقه ای بهش ندارم حالا که اون علاقه ای به من نداره تازه فهمیدم دوستش دارم.یعنی واقعا دوسش دارم یا عادته؟شاید چون پشتوانه ام واز دست دادم احساس بدی دارم...
هرچی هست حس خوبی نیست..
گونه هام می سوخت چشام گرم شدم بود دیگه یادم نیست چی شد...
****
یک هفته ای از اون ماجرا می گذره. رضا و هنوز ندیدم دانشگاه که نمیاد گوشی اش هم خاموشه.شاید واقعا می خواد من و فراموش کنه.
شاید فراموشم کرده.یعنی می تونه؟حس بدی دارم تازه فهمیدم که بدون اون چقدر تنها می شم.دلم براش تنگ شده.
ایلار وچند بار تو دانشگاه دیدم هربار پشت چشمش وبرام نازک کرد و از کنارم رد شد.هیچ وقت فکر نمی کردم دوستی مون به این جا ختم شه.
صدای زنگ گوشی ام بلند شد.حتی این گوشی هم خاطره رضا رو برام زنده می کنه.همیشه بهترین چیزا رو برام تهیه می کنه.ازبهترین مارک ها گرفته تا بهترین جنس ها.
این گوشی ام هم برای سالگرد دوستی مون گرفته بود اما من فقط یه ساعت 20هزار تومنی براش گرفتم.
اون روز انقدر خوشحال شده بود که اگر محدودمون و مشخص نکرده بودم تا می تونست من و می بوسید.حتی به چیز های کم هم قانع بود می گفت:
_هرچه رسد از دوست نیکوست...
ای بابا این گوشی هم که ول کن نیست از تو کیفم درش اوردم ایلار بود.
با حرص جواب دادم:
_بفرمایید.
_سلام پونه جونم.
اگر بگم شاخ دراوردم که دروغ گفتم ولی خیلی تعجب کردم این چرا هر 10 دقیقه یه بار داره تغییر رویه می ده
_چی کار داری؟
پرنیا
00عالیییی حرف نداشت مخصوصا فنی که آخر رمان پیاده کرد