رمان ملکه ی عذاب به قلم النازحاجیان

ژانر : #عاشقانه #انتقامی

خلاصه :

این ملکه از اون ملکه بدای تو کارتونا و فیلماکه خندهای شیطانی میکنند و باعث عذاب آدم خوباست نیست این ملکه خانوم ما با وجود ملکه بودنش دنیا باهاش سر ناسازگاری داشت.یه دختر که مادرشو، پدرشو و نامزدشو از دستداده و حالا داره برمیگرده شهرش تا رو پاهای خودش بایسته با آدمای جدیدی آشنا میشه که خوشی رو دوباره بهش بر میگردونن ، وارد خانواده ی دوست پدرش میشه، خانواده ایاز جنس محبت البته به غیر از پسر خانواده که از این دختر بی دلیل نفرت داره و…

مقدمه:

در تلاطمي از دريايي سبز

زالوها بر من چيره شدند

درجنگي نابرابرستيزه رخ داد

مغلوب شدم وبه زانو درآمدم

فريادم درگلو خشک شد

سايه ات درچشمانم محوشد

شکست خورده درپي ات آمدم

به حرف آمدم

اماصدايي نيامد

رد پايت رادنبال کردم

چادري سيه دردست باد يافتم

در پي ات دويدم اما هرچه دويدم

به تو نرسيدم

به حرف آمدم

صدايي خسته مدام ميگفت

توملکه ي عشق منو مايـهِ عذاب مني

(نويسنده)

"فصل اول"

هنوزم که هنوزه اون غم توي چشماي ميشي اش رو فراموش نميکنم.آخ چه که روزاي خوبي روباهم گذرونديم،کاش بودي تا بازم موهام رو شونه کني تا اون دستاي لطيفت رو بکشي بهشون وبگي قدرزيبايت رو بدون.آخ که راست ميگويندکه تا کسي را ازدست ندهي قدرش را نميداني. کاش بودي تا ديگر اذيتت نميکردم تاديگر باشيطنت هايم موجب عذاب تو نميشدم.

دلم برايت تنگ شده حتي براي پدر،پدريکه دوسالي ميشوداو را نديده ام ميدانم حتي اگرهم ميديدمش جاي خالي تورابرايم پر نميکرد. هيچگاه آن روز کذايي را ازخاطرم پاک نميکنم.آري مادر،مقصر مرگ تو پدراست اوراهيچوقت نميبخشم هيچوقت. يادش بخيرسال سوم نظري بودم زنگ آخربودش وامتحان نيم ترم زبان فارسي،منم چون ديشب مادروپدر يه دعواحسابي که آخرش به گريه مامان وبيرون رفتن پدرختم شده بودکردند نتونستم درس بخونموبيشترسوالارو بلدنبودم داشتم به سوالهفت جواب ميدادم که اميري بغلدستيم با پاش محکم کوبيد به من،منم که هم دردم گرفته بودهم غافلگيرشدم دستمو رومچ پاي چپم گذاشتم ودادزدم:

آخ...

نگاه کل کلاس ومعلم زبان فارسيمون برگشت طرف من دختر خجالتي نبودم بلکه خيلي پرو هم بودم براي همين با لبخند به دبيرمون که بااخم نگاهم ميکردگفتم:

ببخشيدخانم،رگ پامون گرفت.

دوباره کلاس ساکت ساکت شد،اميري زيرچشمي نيگام کرد وآروم گفت:

سوال آخر؟

به سوال آخر نيگا کردم،ياحضرت فيل اينو ديگه از کجاي کتاب اورده بود؟هيچي نگفتم که ديدم دوباره داره پاشو نزديک ميکنه که بهم بزنه ايندفعه هم بلندگفتم:

نه نه.جون مادرت ديگه نزن...

واي بازکه گند زدم خانم جمالي که برعکس فاميليش اصلا قشنگ نبود باصداي جيغ مانندي سرم دادزد:

موسوي ميتوني ساکت شي يانه؟

همش تقصيراميري بودا اونوقت سرمن بيچاره دادميزنن.ديگه هيچي بلدنبودم رفتم برگمودادم نشستم ومنتظرشدم زنگ بخوره.ناگهان يه هواپيمايي بافاصله ازبالاي مدرسه مارد شد و صداش خيلي بلند و ترسناک بود.يکي ازبچه هاي شيطون کلاس ازجاش بلندشدزد تو سرش باقيافه مثلاترسيده اي گفت:

ياحضرت عباس.آمريکاحمله کرد...

همه بچه ها زدن زيرخنده يعني اگه به خانم جمالي کارد ميزدي خونش در نميومد.

وقتي زنگ خورداول همه ازکلاس زدم بيرون.امروزبايد پياده ميرفتم مامان نيومده بود آخه مامانم ناظم مدرسمون بودبااون ميومدم برمي گشتم امااونروزچون شبش باپدر جروبحث داشتن حال مدرسه رو نداشت.وقتي رسيدم خونه بلندمامانو صدازدم که از درساختمون اومد بيرون من تو حياط بودم،خونمون حالت ويلايي داشت.

مامانم چادرسرش کرده بودويه چمدون دستش رنگشم پريده،حال خوبي نداشت کيفموانداختم وسط حياط ورفتم پيشش.وقتي بغلش کردم زد زيرگريه.

- مامانم چي شده؟

همونطورکه اشک ميريخت وصورتمونوازش ميکردجواب داد:

چيزي نيست دخترم.من دارم ميرم تو مواظب خودت باش.

- مگه من ميزارم؟مامان آخه آدم واسه يه دعوا که قهرنميکنه.

- نه دخترم.قهرنميکنم بلکه خودموپدرت و اون زنو راحت ميکنم.

- اون زن؟چي ميگين شما؟

- تحمل داري يچيزيوبدوني؟

گيج شده بودم چون نميدونستم چيه اطمينان ندادم بااين حال مامان باغم گفت:

عزيزم هميشه بين منوپدرت يه زن بوده،اون عشقه پدرته نفسشه همه ي زندگيشه،من اضافه بودم.خيلي وقت پيش بايدميرفتم اما دوري تو رو نميتونستم تحمل کنم.حالاکه واسه خودت خانومي شدي ديگه بايد برم.

ايناحقيقت نداشت پدرچطورميتونست به ماخيانت کنه؟مگه مامان چش بود؟زيبانبودکه بود،کدبانونبودکه بودوپدررادوست نداشت که داشت.

مامانم اومدجلوتروپيشونيمو بوسيدومحکم بغلم کردکاش آخرين باري نبودکه آغوش گرمش روتجربه ميکردم.داشت ميرفت نه نبايدميزاشتم بره،رفتم چادرش روگرفتم و کشيدم:

مامان تروخدانرو مامان خواهش ميکنم...

امااون رفت.رفت رفت براي هميشه رفت.

انقدر حالش خراب بود که تو اتوبان تصادف ميکنه و فوت ميکنه

مامانم ميره بدون من، تنهادخترشوتنهاميزاره.

اون روزا ميثم زيادخونمون بود،ميثم پسرشريک پدربود که اومده بود خاستگاريم پدرقبول ميکنه ومنم نه نيوردم.قرار ازدواج رو گذاشتن تا درس من وميثم تموم بشه،اون بعد از مرگ مادرم خيلي کمکم کرد اگراون نبودنميتونستم ديپلمم روبگيرم.پدربراي مامانم گريه نکرد يا شايدجلوي من گريه نميکرد.من باهاش يه کلمه هم حرف نزدم اما اون خيلي سعي کرد تاآشتي کنه ولي من غد ترازاين حرفابودم.

سه ماه بعداز مرگ مامان پدر ورشکست شد يعني سليمي شريکش کلاه برداري ميکنه که ميشه باباي ميثم،پولاروميکشه بالاوازايران خارج ميشه همسرش روقبلافرستاده بوداماميثم باهاش نميره وايران ميمونه بازجويي ازاون هم چيزي رو مشخص نکرد.

به اين ترتيب نامزدي مابهم ميخوره که باعث خوشحاليم ميشه. طلبکارا سر پدرخالي ميشن و اون ميافته زندان. دفترش،خونه ي تو لباسان وتمام داريمون رو ازدست ميديم. شايدپدر تقاص درداي مادر رو ميدادولي اين وسط منم قرباني شدم.

خواستم ازطلبکاراش رضايت بگيرم که ياپولاشون روميخواستن يا يه پيشنهادهايي ميدادند که بيخيال رضايت گرفتن شدم.

من که جايي رونداشتم شدم سربار خالم،خالم ايناشيراززندگي ميکنند.

ومنم توکنکوربيشترشيرازروزدم وآخرهم اينجاقبول شدم اومدم شيراز موندگارشدم.پدرومادرم اصالتشون همينجاست. پدرازخانودش طرد شده بود اونم سرموضوعي که نميدونم فقط عمم تلفني جوياي احوالمه از وقتي اومدم شيرازچندباري هم بهش سرزدم امابه پدربزرگم نه.

نيگام به آسمون افتاد،هواکاملاروشن شده بود. کي صبح شد؟

توي تراس اتاقي که بمن داده بودن نمازخوندن خيلي کيف ميداد سجادموجمع کردم از تراس بيرون رفتم داشتم چادرمو در ميوردم که صداي در اتاقم و شنيدم حالاهرکي ندونه فکرميکنه خونه خودمه که ميگم اتاقم،ميگن خونه خاله همينا!

- بفرماييد.

در بازدو سياوش اومدتو قيافش خواب آلود بود. وقتي ديد چادرنمازسرمه گفت:

نمازتوخوندي؟راستش من خوابم بردنتونستم بيام صدات کنم حالام که افتاب زد.امروز کلاس داري؟

- آره.

- خب پس تاتوحاضرشي من برم نمازموبخونم.خودم ميرسونمت.

***

داشتم شيرکاکائو درست ميکردم که سروکله سروش پيداشد.

خالم چهارتابچه داشت اول سياوش که دبيره وچهارسال پيش که زنش بيماري مرموزي داشت فوت ميکنه، دومين بچه سلنا که مطلقه است اونم چندماه بعدازازدواج ميفهمه شوهرش معتاده وازهم جدا ميشن الانم خيلي کم حرفه. سومي چهارمي هم دوقلوهستن مرسده وسروش، مرسده دانشگاه قبول شده و هيچوت کتاب ازدستش نميافته برعکسش سروش 20سالشه اماهنوز ديپلم نگرفته همه ي کارش هم وقت گذروندن با دختراست.

اومدجلو که ماچم کنه هلش دادم اونور.

- اووو چته؟دخترا آرزوشونه من بوسشون کنم حالا توواسه ما عشوه شتري مياي؟

- پس شماهم بروهموناروماچ کن.

ولي خداييش هم سروش پسرخيلي خوشگل وجذابي بود. اونطوريکه شنيده بودم مادروپدرمامانم زن وشوهربسيارزيبايي بودن ومن چشمان سبزوفوق العاده محشرم وپوست گندمي ام به پدر بزرگم رفته و سروش هم چشمان عسلي و پوست سفيدش به مادربزرگمان رفته است.لبخندي دخترکشي زد:

حالا اگه پسنديدي بيام خاستگاريت؟

جيغ زدم:

سرووووووش برو بيرون.

واوهم که ميدانست عصباني کردن من عاقبت خوشي ندارد زودي از آشپزخونه رفت وخالم با بسته هاي خريد داخل شد. امروز بايد حرفامو باهاش درميون ميزاشتم.

- سلام خاله جون.

- سلام دانشگاه چطوربود؟

- مثل هميشه .ميتونم باهاتون حرف بزنم؟

خاله روي صندلي نشست ومنتظرشد.منم نشستم ميدونستم ناراحت ميشه امامجبوربودم:

راستش من ميخوام برم.

- کجا؟!

- تهران

- اونجاکه کسيونداري؟

- ميدونم ولي ميخوام روپاي خودم وايسم انتقالي ميگيرم يکمي هم پول دارم بايه دانشجوهمخونه ميشم وکارميکنم.

- يعني انقدراينجابهت بدميگذره؟

- نه خاله جون .بخدامن سختمه شماخودتون گرفتارياي خودتون رو دارين،منم که شدم غوزبالاغوز

- تو روسرمن جاداري توتنهايادگار خواهرمي.وگريه اش گرفت منم بغضم گرفته بوداماگريه نکردم.بابغض گفت:

باشه عزيزم اگه دوست داري برو.منم همجوره کمکت ميکنم. هرچندکه دوست داشتم بموني وعروس خودم شي...

***

طول کشيداما کاراي انتقاليم رو انجام دادم.خبررفتن من بيشتر ازهمه سروش رو ناراحت کردتازه باهام قهرم کرد ولي مجبور بودم،

ديگه روي نگاه کردن به خالم وشوهرخالم رونداشتم دوسالي

ميشد بهشون زحمت دادم.

توماشين داشتيم باسياوش درمورددانشگاه جديدم حرف ميزديم که گوشيم زنگ خورد:

الو؟

- سلام بچه برادربي وفا.

- سلام ازماست عمه خانوم.

- خوبه خوبه تواين زبونونداشتي چيکارميکردي؟

- ازشماقرض ميگرفتيم.

صداي خنده عمه توي گوشيم پيچيدازلهجش خوشم ميومد:

- ازدست تو.ازبابات خبري داري؟

عمه که ازهيچي خبر نداشت نميدونست بااين سوالش چقدر عذاب کشيدم.خيلي سردگفتم:

نه خبر ندارم.

- راستي آدرس نفس روازپدرم گرفتم.

- بگين ياداشت ميکنم. سريع يه خودکاردراوردم وتودفترچم نوشتم.

من:بالاشهرميشينه؟

- نميدونم.يعني قيطريه بالاشهرتهرانه؟

- بله. حتماوضعش توپه.

- شک نکن باباش کارخونه داره.بگذريم يه سربه من نميزني؟

- راستش عمه من دارم ميرم فرودگاه که برم تهران.

عمه که خيلي تعجب کرداول دعوام کردوبعدکلي گله گي که چرا خونه اونا نرفتم.کم مونده برم خونه اونابااون شوهرخوش اخلاقش!

"فصل دوم"

ازفرودگاه که اومدم بيرون تاکسي گرفتم تابرم نفس روببينم. نميدونم يه حسي دارم ميخوام ببينمش ولي چه اسم قشنگي داره، نفس!

اونورخيابون منتظر بودم تاهرجاهست برگرده آخه وقتي زنگشو زدم کسي جواب نداد.به طرفين خيابون نگاه کردم خيلي شلوغ بود.حتي دلم براي اين ترافيک وهواي آلوده تهران تنگ شده بود. من چه سرشارازاحساس بودموخبرنداشتم.ديگه داشتم خسته ميشدم خواستم برم که ديدم يه بي ام و جلوي اون ساختمون شيک نگه داشت ويه زن اومد بيرون يه عينک دودي به صورتش زده بود.ماشين همون جا پارک کرد،دستش يه چادر سياه بود.عينکشودر اورد به دورورش نيگا کردسعي کردم خودمو پشت درخت پنهون کنم اما اون زنه منوديد حتي نگاهش رو من خشک شد خودمو به کوچه علي چپ زدم اما متوجه شدم که پوزخند زد.

باکليدش دروباز کرد داخل رفت اماچرا درو باز گذاشت؟!

حس شيشمم ميگفت همون زنه نفسه، پس اينکه انقدر

وضعش خوبه چرابه پدرم کمکي نکرد؟رفتم پشت درباز، داشتم باخودم کلنجارميرفتم که برم تويانه؟ يا زنگ بزنم يانزنم؟ که از آيفون صداي زني روشنيدم:

بيابالا،طبقه ي شيشم واحد11 فقط درم ببند.

ياحضرت فيل اين ديگه کيه؟پس خودشه بااين حساب منو شناخته.

باآسانسور رفتم طبقه شيشم ازاون ساختمون به وجدنيومدم هرچي باشه خودمون يه روزي ازخانواده هاي مرفه اجتماع بوديم.

در خونش بازبود رفتم تو خونه چون کفش دم در ديدم منم کفشامو در اوردم هيچکسي توسالن نبود.ديگه داشتم کم کم ميترسيدم.

- خوش اومدي!

همين يه کلمه کافي بودتاترسم مضاعف بشه و زهرترک بشم.دستمو گذاشتم روقلبم که تندتندميزدوآروم برگشتم.

اين آدم بودياپري؟درسته يه زن حدودچهل ساله بود اما هنوز آثارزيبايي توصورتش بود بااينکه چهرش زيباومهربون بوداما هيچ به دلم ننَشست. وقتي نگاه نفرت بارم روديدگفت:

چرااينجوري نگام ميکني؟ازمن بدت مياد؟

هيچي نگفتم. اونم منتظزنشد ازکنارم رد شد،چه بلندقد بود فکرکنم بالاي170 بود.نشت ومنم روبه روش نشستم وازخودم پرسيدم من اومدم اينجاچيکار؟اومدم که هوو مادرم روببينم؟

ازپنجره ي بزرگ خونه به آسمون آبي وگرم نگاه کرد با اينکه

اواخرشهريوربوداما هواسوزان بود.شروع کردبه حرف زدن:

من مسلم(پدرم)رو دوست دارم اونم منودوست داره،حسي که هيچوقت هيچکس درک نکرد.آهي کشيدوادامه داد:

ما خانواده اي بوديم پولداروبه قول شمابي بندوبار،اهل مهموني و سفرامون شمال و فرانسه برعکس خانواده پدرت که اهل روزه و سفراشون مشهده ومکه ست.

من 17سالگيم اومدم از شيراز به تهران پيش داييم که اينجا

يه قمار خونه داشت منم عشق اينجور بازيا همروازداييم يادگرفتم طوريکه مثل خودش حرفه اي شدم.

پدرت جوونيش سرکش بودميخواست ازهرقيدوبندي آزادباشه به بهونه دانشگاه ميادتهران، از داييم ميشنوم يکي توقمارخونش پيدا شده که هيچکس ازش نميبره.اسمش مسلم بود،پدرت.

تصميم گرفتم باهاش قمارکنم، دروغ چرا ازهمون نگاه اول با اون چشماي جذابش به تمام وجودم رسوخ کرد.امااون بي تفاوت همون لحظه باخودم عهدبستم عاشق خودم کنمش.

باهم سريه ميزنشستيم خيلي به خودش اطمينان داشت وباغرور نگام ميکردولي منم به بازيم وشانسم مطمئن بودم.شرط بندي کرديم گفت اگه اون بردبايد من يه شب باهاش باشم.

منم گفتم اگه بردم بعدپايان بازي ميگم چي ميخوام.اونم قبول کرد بايد هرطو رشده ميبردم، چون اگه ميباختم عفتمو از دست ميدادم البته بعدش فهميدم بلوف زده وميخواسته منو بترسونه مسلم چنين آدمي نبود.

واقعاکه يه قمارباز قهار بود منم دست کمي ازاون نداشتم.

من بردم البته جاي تعجب نداشت چون يواشکي جر زني

زياد ميکردم.

مسلم خيلي عصباني بودهي ميگفت که من جرزني کردم اماکسي قبول نکرد چون متوجه نشدن. همه منتظربودن که من چي ميگم پدرت خواست پول بده که من گفتم پول نميخوام در عوضش ميخوام تايکسال راننده شخصي من باشي.

اونموقع ميخواست کلمو بکنه کسيکه همه ازش ميباختن ازيه دختر باخت وحالابااون وضع خوبش بايدراننده دختره ميشد.

همه ي هدفم ازاون کارم اين بودکه اونو وابسته بخودم کنم. همينم شد مسلم خان مغروروقماربازعاشق يه دختر18ساله شد. روزبه روزبه عشق من افزوده ميشد . از اينکه کنارم بودراضي نبودم من اونو واسه خودم ميخواستم از رقيبام متنفر بودم و هرکدومو باترفند رد ميکردم.

همينطورگذشت که يروزبهم گفت خانوادش اصرارميکنن بايدازدواج کنه اونم گفته همسرشوخودش انتخاب ميکنه.

اومديم شيرازکه به خانوادمون خبربديم که پدراي جفتمون سرسختانه مخالفت کردن. اونوقت چرا؟چون توجوونيشون باهم

مشکل داشتن وحالابچه هاشون عاشق هم شدن خواهان ازدواجن. هردومون سخت جنگيديم باقهر و اعتصاب غذا و تهديد خودکشي بالاخره راضي شدن.

هيچوقت اون روزارو فراموش نميکنم براي يه زن هيچي بهتر ازاين نيست که مردش اونو دوست داشته باشه. اماخوشبختي کوتاه بود انگار تمام دنيادست به دست هم داده بودن تاماروازهم جداکنن.

مابچه دارنميشديم ومشکل ازمن بود.دوباره جنگ ودعواشروع شد پدرمادر من ميگفتن بايد طلاق بگيري و پدرمادر مسلم ميگفتن بايد يه زن ديگه بگيري. انقدر بهش فشار اوردن که مجبورشدقبول کنه اون روزا جفتمون باچشماي به اشک نشسته به هم نگاه ميکرديم. مادرت واردزندگيمون شدومثلث ماهم تشکيل شد.ازوجودمن چيزي بهش نميگن امامسلم اونو به خونه من مياره.منومادرت سعي ميکنيم باهم کناربيايم.ولي من مسلمو براي خودم ميخواستم هردومون عذاب ميکشيديدم وروزاي سختي بود.بعدازبدنيااومدن توديگه نتونستم تاب بيارم و

اومدم تهران هرچند دلتنگي پدرت غيرقابل تحمل بود. اونم نميتونه دوريمو تحمل کنه ميادتهران،تولباسون خونه ميگيرين وديگه اينجا زندگي ميکنين.

ميدوني، مادرت قفلش توبودي وقفل من عشق آتشينمون.ولي انگار قفل اون محکم تربود ،مسلم يه پدربودهمش بايد بالاي سربچش باشه وبگذريم ازاينکه چي بمن ميگذشت .اينکه گريه وتنهايي همدم من بود.تاوان چيوپس ميدادم؟نميدونم!

پدرت نه منوطلاق ميدادنه مادرتوميگفت توعشقمي واون مادر بچم.

ولي بااين حال من هنوزم مسلمو دوست دارم.بابت فوت مادرت متاسفم ازته دلم ميگم.

هردومون گريه ميکرديم من براي فراق مادرم واونم واسه سرنوشتش اشک هايش راپاک کردو بالبخندگفت:

مسلم گفته بود دخترش چه چشماي رويايي داره ولي حالا ميبينم کم گفته. پدرت خيلي دلتنگته کينه رو بزارکنار برو ببينش.

سکوت کردم. چيزي نداشتم که بگم.

- پدرت يه آدرسي دادگفت يکي از دوستاشه،گفت برم از اون براي آزاد کردنش کمک بخوام من اين کاروميزارم به عهده تو.

به آدرس نگاه کردم مال غرب تهران بود.

"فصل سوم"

خونه ي دوست پدرم که عموصداش ميکنم مستقرشدم.وقتي خودمومعرفي کردم وموضوع پدررو گفتم گفت پيگيرکاراميشه واصرارکردخونه ي اوناباشم که ميدونستم سفارش پدرم بود.

خونه ي بزرگ ودلبازي بود،توي طبقه بالاش يه سالن دوازده متري بودويه حمام سمت راستش يه اتاق خواب سمت چپش اونجارودادبه من.ولي زن وبچش نبودن مسافرت تابستوني رفتن وعموبخاطرکم حوصلگي اوناروهمراهي نکرده.

امروزروزدوم که اينجاهستم والبته سرماخوردگيه شديدگرفتم که خيلي اذيتم ميکنه.لباس مناسب پوشيدم ويه شال سبز سرم کردم که هم چشمام بيشتر خودنمايي ميکردهم بهم ميومد.اومدم پايين عمونبوداماميزصبحانه روچيده بود.

يه نگاه به خونه کردم،ازاين سکوت متنفربودم چون خونواده کم جمعيتي بوديم از سکوت وخلوت بيزارم. يه پيانومشکي گوشه سالن خودنمايي ميکرد.يه قاب عکس توجهم رو جلب کرد رفتم ازنزديک نيگاش کردم.

عمورويه صندلي نشسته بودوکنارش يه خانوم باچهره مهربون ويه پسرجوون پشتشون ايستاده بود بسمت جلوخم شده بودويه لبخند قشنگ زده بود،نميدونم چرابي اختيارباديدن لبخدش منم لبخند زدم!

- بيدارشدي دخترم؟

چشم ازعکس برداشتم وبه عمونگاه کردم که نون به دست بود.

بااينکه حس ميکردم داغم امانميخواستم همون روز اولي واسش دردسرباشم.يه لبخنداجباري زدم:

صبح بخيرعمو.

نون هاروگذاشت روميزومشغول شد:

صبح توام بخير.بيادخترم.بشين بخورکه صبحونه بانون تازه ميچسبه.نميخوام پس فرداکه مسلم آزادشد بگه به دخترم نرسيديها.

بااينکه اصلااشتهانداشتم يچيزايي خوردم.

- کي دانشگاهت شروع ميشه؟

- ديگه رفت واسه مهر.

- چراانقدر صدات گرفتس؟

- يکم گلوم دردميکنه خوب ميشم.

واسه اينکه بيشترازاين مريضيم رسوا نشه رفتم بالا دراز کشيدم رو تخت.داشتم به پدروعاقبتم فکرميکردم که يه سروصداهايي از پايين اومد اهميت ندادم حالم خراب ترازاين حرفابود

ميدونستم تبم رفته بالاتر.زيرپتوخزيدم...

***

وقتي چشم بازکردم ديدم يکي پشت به من وايساده مرد بودقد بلندوچارشونه.نکنه من مردم اينم عزرائيلِ؟

فکرمو بلند گفتم که پسره برگشت لپشوبادکردوبعدخالي کردو زيرلب گفت:

نمرديم وعزرائيلم شديم!

اومدنزديک تختم وپرسيد:

بهترين؟

فقط نيگاش کردم، ابروهاش باريک بودن اه اه حتما از اين سوسولا بودکه زيرابروبرميدارن،چشماش هم مشکي بود اما بينيش کوچيک بودشايدعمل کرده لباشم باريک روهم رفته چهره دخترکشي داشت.هموني بودکه توعکس ديدم.

اونم داشت به من نگاه ميکرد امابرخلاف منکه باتحسين نيگاش ميکردم اون بانفرت به چشمام نگاه ميکرد.اماچرا؟؟؟

دورترشد،اصلا فداي سرم پسره باخودشم مشکل داره همه کشته مرده چشماي منن اونوقت اين بانفرت روبرميگردونه. سردپرسيدم:

ميشه بگيداينجاکجاست و من چيکارميکنم؟

اونم مثل خودم جواب داد:

اينجادرمانگاه وشماهم تب داشتين تشنج کرده بودين اگه يکم ديرتربه دادتون ميرسيديم الان ديگه کامل درخدمت عزرائيل بودين.

متوجه طعنش شدم ولي من هيچي يادم نمياد،فقط يادم مياد که حالم خيلي خراب بودويکي اومدمنوبغل کردو...

واي حتمااين منوبغل کرده زبونموگاز گرفتم اونم حتمافکرمو خوندچون دوباره باطعنه گفت:

سعي کنيددراولين فرصت رژيم بگيريد نزديک بود ديسک کمر بگيرم خانوم.

اول خواستم جوابشوبدم ولي بعدگفتم بزاردلشوبسوزونم براي همين با بغض ساختگي گفتم:

شماهم اگه جاي من بوديد چاق ميشديد .وقتي تو دو سال مادرتونو ازدست بدين وبعدش پدرتون بره زندان وهمه ي داروندارتون رويه شبه پرپرببينين حتما چاق ميشيد حتما خيلي دل ودماغ براي پرخوري وچاق شدن دارين.

زدم به هدف چون متأثر شد وپشيمون.حقش بود درحاليکه من فقط چهل وهفت کيلوباقد 165بودم ميگفت چاق!

مشکوک ازم پرسيد:

شماواقعا دختردوست بابام هستين؟

- نخير من زن صيغه اي باباتون هستم.

يعني بگم چشماش چهارتاشددروغ نگفتم اومديچيزي بگه که من زودترگفتم:

خب بله ديگه .من دختردوست عموفرهاد هستم.

- اسمت چيه؟

خيلي بهم برخورديجوري ميگفت اسمت چيه که انگار بچه

پيش دبستاني ام.

بادلخوري گفتم:

اَسماء

- اسم منم مِـهدي.

- منم نپرسيدم.

خوب زدم توبرجکش. نميدونستم چقدره اونجام والان ظهره ؟ شبه؟وجرأتشم نداشتم ازمهدي بپرسم.مهدي؟چراگفتم مهدي؟ خب پس چي ميگفتم؟

- کي من ميتونم برم؟

باپوزخندگفت:

بري؟تنها؟خب بلندشوهمين الان برو.

- عمو فرهادکجاست؟

- خونه.

- مادرتون هم اومده؟

- بله.

- من بيهوش شدم؟

- آره.

- چندساعته من اينجام؟

- 3

ديگه داشت باجواباي کوتاهش کلافم ميکرد:

خسته شدم کي ميريم؟

الان تودلش ميگه اين دختره چه پرو.ولي مگه غيرازاين بود؟

- هروقت سُرم تون تموم شد.

ديگه هيچي نگفتم اونم باگوشيش مشغول بود انگارنه انگار من مهمونشونم والان مثلامريضم!

سرمم که تموم شدازدرمانگاه بيرون اومديم پولشم اون حساب

کرد منم يه تعارفي زدم اما قبول نکردولي اگرم قبول ميکردمن پولشوازکجاميخواستم بيارم؟

ماشينش پرشيا نقره اي بود.يادپرشياي آلبالويي خودم افتادم ، چقدرباهاش به دروديوارزدم وقتي هم واسه قرضاي بابا فروختم کم خريدن آخه هم قوراضه ش کرده بودم هم خلافي زياد داشت،کلارانندگيم افتضاح بود.

نميدونستم کجابشينم براي همين درعقب وبازکردم که گفت:

بياجلوبشين.

انگارداشت بارعيتش حرف ميزد،ميخواستم ازقصدبرم عقب ولي عقل ميگفت مهمونشوني اين کارادور از ادبه.چادر که سرم نبود يجوري بودم انگاري يچيزي کم داشتم.تندميروند و مدام لايي ميکشيد حالا مثلا ميخواست بگه ماهم آررره.

شايدم ميخواست منوبترسونه ولي خبرنداشت من عشق سرعتم.

وسط راه يجا نگه داشت وبرام آبميوه وکمپوت خريد،کمپوتا مخوصاآناناسش هي بهم چشمک ميزدمنم جلوخودمو نگه

داشتم ولي شکمم چه گناهي کرده ازصبح هيچي نخورده.

وقتي رسيديم خونه عمو، ديگه غروب شده بود. سميرا خانم همسرعمو فرهاد تامنو ديدکلي گريه کرداز خاطره هاي خودشو مامانم برام ميگفت

درحاليکه من ازاين ارتباط خوانوادگي چيزي يادم نيست.

***

تو محوطه بيرون دانشگاه بودم که ديدم دوتادختر ميان

طرفم قيافه هاشون برام آشنابودحتماازهمکلاسيام هستن.

يکي ازاون دختراکه قدش خيلي بلندبوديه لبخندزدودستشو اورد جلو وگفت:

سلام من مينا الماسي هستم.

دستشوفشردم اون يکي که هم خودشوارغوان معرفي کرد مينا گفت:

توازشاگرداي جديدي که تواين ترم اومدي منوارغوان داريم رويه تحقيق کارميکنيم،استاد کيا گفتن توهم بياي توگروه ما.

- خيلي خوبه،خب من بايدچيکار کنم؟

چندتامبحث دادن به من منم بهشون اطمينان دادم تحقيق مابهترين خواهدشد.مينادوباره دستشودرازکردگفت:

به إکيپ دختران کله خراب خوش اومدي هرچند يکيمون غايبه.

واينچنين بودکه دوستي ما آغاز شد.

کلاسورم رو جابه جا کردم سرکوچه خونه عمو بودم که يدفعه اي يکي راهمو سد کردبهش نيگا کردم،نفسمو باکلافگي خالي کردم وگفتم:

بازم تو؟!

- اين عوض سلام کردنته؟

- ميثم خواهش ميکنم برو ميخواي برام حرف دربيارن؟

- آخه خودت مجورم ميکني مزاحمت بشم،اگه دو دقيقه بهم وقت بدي وباهات حرفامو بزنم ديگه پيدام نميشه.

ايندفعه باعصبانيت گفتم:

من باتوهيچ حرفي ندارم.

- اسماء من تاحرفامو نزنم ولت نميکنم.

- سريع بگووقت ندارم.

- بي انصاف حالاديگه واسه ماوقت نداري؟

- بروبابا من رفتم...

- خيله خب خيله خب وايسا ميگم،ببين اسماء...

- اسم منونيار

- باشه. من با پدرت حرف زدم گفتم من توکلاهبرداريه بابام نقشي نداشتم...

- توگفتي ومنم باور کردم

درحاليکه سعي ميکردجلوي عصبانيتشو بگيره گفت:

اسماء دوستت دارم بفهم،من بخاطرتو وقتي بابام دعوتنامه فرستاد نرفتم.موندم بخاطرتو نه اينکه حالاپسم بزني.

خيلي رک بهش گفتم:

ميثم توي پاسگاه همونروزيکه حلقتوپس دادي همه چي بين ماتموم شد،پدرتوزندگيمونو ازهم پاشيد،به جايي رسيديم که من حتي ديگه جاي خواب ندارم.بانااميدي سرموتکون دادم:

هر چي بين مابوده ديگه تموم شد،بفهم

و بي تفاوت به نگاه ملتمس او رفتم خونه عمو،با کليدي که بهم داده بودن درو بازکردم،کنار حوض بزرگ نشستم. آب بازي ميکردم سعي کردم ذهنمو از ميثم تخليه کنم ولي نميشد از اولش دوسش نداشتم اونم دوستم نداشت و فقط بخاطر اصرارپدرامون قبول کرديم ولي حالامعني حرفاشو نميفهميدم!

چادرموازسرم در اوردم و بادستاي خيسم گردنمو تر کردم.

به چهره ي خودم توضلالي آب نگريستم به چشمام که از غم تيره تر به نظر

ميرسيد و به ابروهام،دستي به ابروي چپم زدم که تاج نداشت و جاي کوچيک بخيه روش بود مثل شکستگي سطحي ازبچگي روم مونده بود،خودم که چيزي يادم نميومداما مامانم ميگفت بازي ميکردم اينجوري شدم.از اين بريدگيم ابروم که مو نداشت خوشم ميومد چون جذابترم کرده بود.

- دخترم اومدي؟

برگشتم سمت عموکه بالاي پله ها ايستاده بود:

سلام عمو.

خيلي جدي گفت:

سلام.بيا تواتاق من کارت دارم. ورفت.

ترسيدم نکنه من کاري کرده باشم شايدم منوباميثم ديده!

اول درزدم وبعد واردشدم.اتاق عمو شامل تخت يه نفره بود وکمدديواري و يه ميز و صندلي.و اما به هرجاي اتاق که نگاه ميکردي فقط از يه دختر عکس ميديدي ، عکس هايي که قديمي بودند امااون دختر چشماش خيلي خيلي شبيه من بود.

شايدازچشماي منم قشنگتر،سبزودرشت وفوقعلاده زيبا.

ازاون عکس هادل کندمو روصندلي نشستم عمو رو تخت نشسته بودنتونستم کنجکاوي خودموارضا نکنم براي همين پرسيدم:

عمو اين خانوم که اتاقتون ازعکساش پره کيه؟خواهرتونه؟

اماجوابي نشنيدم فقط ديدم توچشماي عمواشک حلقه بسته از سوالم خيلي پشيمون شدم وزيرلب معذرت خواهي کردم اما

مطمئن نيستم شنيده باشه. بعدچنددقيقه سکوت گفت:

أسماء جان چند وقته پدرتونديدي؟

از سوالش جاخوردم بالکنت گفتم:

دوسال...

- تازه بيشتراز دوسال

سکوت

- پدرانه بهت بگم،اين غد بازيا آخرعاقبت نداره ميدونم چيا بينتون گذشته اماهرچي هست ارزششو نداره دخترم دوسال پدرت تنهاوغريب گوشه زندان افتاده اونم به گناهِ نکرده.خيلي بده کارمرد به گريه برسه برو ديدنش گريه ي پدرت مسببش تويي.دخترم فقط مادرت عذاب نکشيده پدرت هم عذاب کشيده،ازيه طرف توومادرت وازيه طرف نفس اون بهت نياز داره همونطوريکه توبهش نياز داري،فکر کردي نميفهمم هروقت ازپيش پدرت ميام چقدر بي تابي و ميخواي ازش خبر بگيري؟بي مادري بده من خودم يتيم بزرگ شدم پس حالا توپدرتو دو دستي بچسب.

بلندشدم وبابغض گفتم:

بابا بهتره بره نفس خانومشو بچسبه.واز اتاق زدم بيرون،رفتم دوباره تو حياط نشستم روتخت.در حياط باز شدوسميرا خانوم اومد.سلام کردم.

- سلام اسماء خانوم گل.حيف امروز کلاس داشتي ايشالا دفعه بعد حتما ميبرمت،خونه آبجيم ختم انعام بود مجلس خوبي بود. وا مادر چرابامانتومقنعه اي هنوز؟

- چشم درميارم.فعلا نشستم هوابخورم.

وقتي سميرا خانوم رفت ديگه اشکا راهشونو گرفتن وجاري شدن.اون ازحرفاي ميثم اينم ازپدر.آره دلم براش تنگ شده خيلي هم تنگ شده اما نميتونم اون غم دائمي تو چشماي مادرموفراموش کنم،خيلي ازشبا باهم دعوا جروبحث داشتن اما آخه چرا؟همش زيرسر نفس بود.ازت متنفرررم.

وقتي ياد روزي ميافتم که پدرم يه چادر سياه انداخت رو سرم وبا مهربوني گفت دختر مسلم بايد چادر سرش کنه ومنم دستشو بوسيدم، دلم ميسوزه.دلم از اين ميسوزه که همين پدر تو جوونيه خودش يه قمار بازحرفه اي بوده.دلم از اين ميسوزه که همه ي عشق ومحبت پدرم براي منومادرم نبود،پدرم محبتشو بين ما واون زن تقسيم کرد عشقشو از مادرم دريغ کرد وبه اون زن هديه داد در حاليکه...

- اسماء چرا گريه ميکني؟

اين صداي مهدي بود که بالا سرم ايستاده بود. اصلا متوجه اومدنش نشدم،زودي اشکاموپاک کردم.باصدايي که ازگريه گرفته شده بودگفتم:

- چيزي نيست کمي دلم گرفته.

کت چرم واسپورتش رو درآورد بافاصله کنارم روتخت نشست.

- چرا شمادخترا همش گريه ميکنين؟

- چون ميخوايم ببينيم فضولمون کيه.البته اينوزيرلب گفتم.

- چيزي گفتي؟

- نه نه يني چرا گفتم ما هميشه هم گريه نميکنيم.

- چرا ديگه تاتقي به توقي ميخوره آبغوره ميگيرين.

- نخير من ازاون دسته آدما نيستم.

- پس چرا الان داشتي گريه ميکردي؟

- اي بابا آقامهدي چرا گير دادي؟ولکنيد ديگه.

چيزي نگفت رفت توفکر،کاش ميدونستم چي توذهنش ميگذره من خيلي درمورد مهدي کنجکاوي ميکردم مثلا دوست داشتم از همه کاراش سر در بيارم ولي نمي تونستم چون خيلي کم ميديدمش الان اولين باري بودکه بعداز شب درمانگاه باهم حرف ميزديم.يا نميديدمش يا اگرم ميديدمش فقط به نشانه سلام سرشو تکون ميداد حتي بعضي اوقات بانفرت خيره به چشمام زل ميزد.ولي چرا؟بازم نميدونم.

اون شب بعداز شام همگي توحياط رو تخت نشستيم وهندونه خورديم خيلي خوش گذشت نه عمو حرفاي عصر رو به روم اورد نه مهدي گريه کردنمو،اصلاديگه تا آخرشب نيگام نکرد منم محلش نزاشتم.

***

- برو مهدي هم صداش کن بياد شام.

دستامو يه آب زدم واز آشپزخونه بيرون اومدم.اتاق مهدي انتهاي راهرو بود پشت دراول،در زدم که صدايي نشنيدم اما از در بقليش که حمام بودصداي شرشر آب ميومد ومنم ازخدا خواسته رفتم تواتاقش ولاي در باز گذاشتم يه تخت ينفره نامرتب وکمدديواري که درش باز بود لباساش پخش وپلا بود، روميز کامپيوترش هم شلوغ بود ،کلااتاقش بهم ريخته بود.معلومه خيلي شلخته ست!

ولي از مدلش خوشم اومد،طرح تخت و پرده و بقيه وسايلا آبي

تيره بودوسفيد شايدشلخته باشه اماخوش سليقست.صداي گوشي ميومد به دنبال صدارفتم تا گوشيه آقاروزيرتخت پيدا کردم. ديگه اين نوبرشه!

به صفحه گوشيش نگاه کردم که نوشته بودشقايق. پس از اون پسراس ! نميدونستم جواب بدم يانه ولي بعدگفتم شقايق خانوم و نبايد بيشترازاين منتظرنگه داشت وجواب دادم:

بفرماييد؟

بعدازچندثانيه سکوت گفت:

- ببخشيد اشتباه تماس گرفتم...

- نه شقايق خانوم درست گرفتيد.مگه به مهدي زنگ نزديد؟

- بله. اماشما؟!!

- من خانومشون هستم اگه امري دارين بگين من بهش بگم؟

- خانومش؟! مگه مهدي زن داره؟؟؟

منم باصدايي که مثلاخيلي تعجب کرده گفتم:

آره عزيزم خيلي وقته تازه بچمون تو راهه.مگه شمانميدونستي؟

دختره هيچي نگفت وگوشي روقطع کرد.

تو دلم بهش کلي خنديدم. من دوست دختراي زيادي از سروش

روهم ميپروندم اما اون هيچي بهم نميگفت ولي مهدي رونميدونم!

گوشي رو گذاشتم روميزخواستم ازاتاق خارج شم که يه چيزي توجهم رو جلب کرد.دارت بازي بود اکثرش هم بانشونه هاي دقيق به وسط خورده بود ازپشتش يه تيکه اي مثل کاغذ زده بود بيرون.

دارت روازروي ديوار برداشتم وباعکس چشماي خودم مواجه شدم!

البته عکس مال من نبود عکس سوزان بود،راستي سوزان،دختره بيچاره!عکس سوراخ سوراخ شده بود،جاي دارت بود.سريع گذاشتم سرجاش.تادرو کامل باز کردم يدفعه سينه به سينه مهدي شدم،چه بوي خوبي ميداد يادم باشه اسم شامپوشوبپرسم.

وقتي منو ديداول تعجب کردوبعدم عصباني شد.منکه ازحوله اي که تنش بود معذب بودم به پايين نگاه ميکردم وبه اين فکرميکردم که حالا چه جوابي بدم بدون اجازاه اومدم تواتاقش؟

بي توجه به اون داشتم ميرفتم بيرون که راهمو سد کرد نيگام افتاد به نيم تنه برهنه ش،زودي چشمامو بستم و گفتم:

ميزاري برم بيرون يانه؟

- همينطور چشماتو ببند واز جاتم تکون نخور.

منم اطاعت کردم که بعداز چنددقيقه گفت:

حالا برگرد.

برگشتم اما چشمامو بازنکردم که کلافه گفت:

اسماء لباس پوشيدم باز کن اون چشماتو.

چشماموبازشون کردم.پس داشت لباس ميپوشيد؟چه زود!

- تو اتاق من چيکارميکردي؟

- چِمچاره.

عصباني ترازقبل گفت:

مگه من باتو شوخي دارم؟گفتم تو اتاق من چيکارميکردي؟

تو دلم گفتم بابا جذبه !گرخيدم!رفتم جلوش مخصوصا چشمامو خمار کردم دوختم به چشماي عصبانيش وگفتم:

آخه توچرا از من بدت مياد؟مگه من چيکارکردم؟جاتو تنگ

کردم؟مايه عذابتم؟هيزم تربهت فروختم؟هان؟بگوچرا از من بدت مياد؟

باز اون نگاه پرنفرت ناشي ازتنهايي،ناشي ازاشک هاي مادر در کودکي.

- من از توبدم نمياد.

خوشحال شدم...

- من ازتو متنفرم.

دلم شکست اما خب به روي مبارکم نيوردم با آرامش گفتم:

از قديم ميگن دل به دل راه داره!

پوزخند زد. منم گفتم:

آقا مهدي چه ازمن وازچشمايي که توروياد عذاباي کودکيت ميندازه بدت بياديامتنفر باشي بايد تحملشون کني.

- بچه ها بياين ديگه غذاسرد شد...

اين صداي سميراخانم بودکه مارو براي شام صدا ميکرد.

- شنيدين؟تشريف بياريدشام،منم اومده بودم همينوبهت بگم.

رفتم بيرون اما قبلش برگشتم وبالبخندگفتم:

در ضمن وقت کردي يه دستي به سرو روي اين اتاقت بکش، آقاي منظّم.

و اومدم بيرون دربستم و زيرلب گفتم فکر کردي من از توخيلي خوشم مياد؟پسره ي عقده اي!

رفتم نشستم وباسميرا خانم شام خورديم عمو نيومده بود آخه واسه معده دردش شبانميتونست غذا بخوره.مهدي هم واسه خوردن شام نيومدهرچي هم سميراخانم اصرارکرد گفت اشتها نداره وميخوادبخوابه.

صبح زود بيدار شدم مقنه ام رو روسرم مرتب کردم ديگه هوا داشت سرد ميشد مخصوصا صبحا، پالتومو تنم کردم دستي به پالتوي قرمزو شيکم کشيدم ياد مامانم افتادم اينو تولد همون سالي که تصادف کرد برام خريد اما چون منويادش مينداخت و ناراحت ميشدم تنم نميکردم اما حالا بهتر از هيچي بود روم نميشد به عمو بگم برام بخره خودمم که پول زيادي نداشتم.

چادرم رو سرم کردم اما بااون پالتو اصلا باهم جور در نميومد يجورايي هيکلي ميشدم.منم چادرمو تا کردم ورو تختم گذاشتم وبدون چادر از خونه خارج شدم همه خواب بودن.

در حياط رو باز کردم که مهدي رو ديدم همون کت چرمش تنش بود،سوار موتورخوشگلش بود که تا منو ديد پياده شد کلاه کاسکت مشکي ونقره اي اش رو ازسرش برداشت وبه من نگاه کرد.

منم سردونافذ نيگاش ميکردم که بدون سلام وصبح بخير پرسيد:

چادرت کو؟

سرد جواب دادم:

سرم نکردم باپالتوم ضايع ميشد.

اخماش روکردتوهم:

بي خود،برو سرت کن.

جااااااان؟ اين چي ميگفت نه از اون رفتار ديشبش نه به غيرتي شدن بي مورد الانش.خيلي خشک به چشمايي که فکرکنم از بي خوابي سرخ شده بودنگاه کردم:

فکر نميکنم به شمامربوط باشه.

و راهمو کشيدم ورفتم سر کوچه که تاکسي بگيرم،چون ديرم شده بود و وقت منتظربودن واسه اتوبوس رونداشتم.

به ساعتم نگاه کردم.واي الان ديگه استاد رام نميده.

يه پرايد رو به روم توقف کرد يه پسره توش نشسته بود و با اون نگاه گستاخش نيگام ميکرد اخم کردم وبه طرف ديگه اي نگريستم.

- بابا خانومي ناز نکن ديگه باورکن قصدم خيره ميترسم مدرست دير بشه ها...

چقدر ازاين الاف هابيزارم.برو بگيربخواب بچه،ساعت 7 صبح معلوم نيست تو خيابون چيکار ميکنه!

ديگه ايستادن جايزنبود راه افتادم که باز پرايديه افتاد دنبالم.

- بيشعور گورتو گم کن مگه خودت ناموس نداري؟

- اووو شما کي باشي اقا؟خانومم قهر کرده تو برو پي کارت...

مهدي با پرشياش اومده بودوبغل ماشين اون پسره و داشتن با هم دعوا ميکردن.اينم از شانس ماست ديگه الان چه فکرايي درموردم ميکنه.

مهدي:إ ؟ راست ميگي؟پياده شوتايَک خانومي نشونت بدم حض کني بزن بغل عوضي!

اول مهدي ماشينشونگه داشت وبعدپياده شد پسره تا نيگاش به قد وهيکل مهدي افتاد گازشو گرفت ورفت.ترسووو...

رفت سمت ماشين درشو باز کردواومد طرفم چادرم دستش بود

گرفت طرفم که من فقط نيگاش کردم که با عصبانيت گفت:

بگير ديگه دستم خسته شد.

- چرا متوجه نيستي ميگم باپالتوم بدميشه؟بعدشم منکه حجابم کامله گير نده ديگه.

باطعنه گفت:

حالا خوبه کامله که اينجوري بهت سيريش ميشن!

- مهدي من اگرم تاحالا چادرسرم ميکردم بخاطر پدرم بوده اصلاتصميم گرفتم ديگه سرم نکنم.

باناراحتي که نميدوستم دليلش چيه آروم گفت:

باشه هرجور راحتي.حالا من اينو چيکارکنم؟

- نميخوامش مال خودت.

ميدونم حرف مسخره اي زدم ولي ازدهنم پريد.

- حداقل سوارشو برسونمت.

- پس موتورت کو؟

-خونه.بشين ديگه کاردارم ديرم شد.

تو راه هيچکس هيچي نمي گفت من جزوه مرور ميکردم واونم باسرعت ميروند.وقتي خواستم پياده شم گفتم:

مچکرم،خدافظ

اونم زيرلب جواب داد: