رمان عشق یخ زده به قلم ی.محمدنیا(دخترصورتی)

ژانر: #عاشقانه #پلیسی #جنایی

خلاصه رمان :

آروشا دختر بے رحم و سردے ڪہ یہ جنایتڪار و خلافڪار حرفہ اے و باند بزرگے رو بہ همراہ پسرعموش ادارہ میڪنہ..میڪشہ و نابود میڪنہ و براش مهم نیس ڪہ بیگناہ ڪشتہ یا گناهڪار…پلیس چن سالہ ڪہ میخواد تمام اعضاے این باند رو دستگیر ڪنہ ولے اونا هیچ مدرڪے واسہ دستگیرے باند ندارن…ڪوروش بہ عنوان نفوذے وارد باند میشہ ولے غافل از اتفاق هایے ڪہ قرارہ بیفتہ..

"مقدمه"

نگران هیچ چیز نیستم

چون میدانم

و یقین دارم

روزهای خوب

خواهند آمد....

و شاید

آن روز های خوب با تو بیایند...♡

#part1

با بی حسی به مرد روبروم نگاه کردم که التماس میکرد ازش بگذرم...هه این همون آدمی بود که تا دیروز به قول خودش تاحالا به خدا هم التماس نکرده بود ولی حالا داره واسه جون بی ارزشش به من؛ملکه مرگش،التماس میکرد...

پوزخندی زدم و رفتم جلوتر...تیغ توو دستم رو محکم روی پاش کشیدم که فریاد از ته دلش گوشم رو کر کرد....

سیلی محکمی به صورتش زدم و غریدم:خفه شو پیری...

به اطرافم نگاهی انداختم...ساعت3نصفه شب توو آشپزخونه رستوران مهدی سالاری بودم...مهدی سالاری،مرد روبروم که بخاطر کشتنش 2میلیارد گرفتم...

بی توجه به داد و بیداد ها و ناله های دردناک اون پیرمرد رفتم سراغ یه قابلمه بزرگ و توش روغن ریختم و گذاشتمش روی شعله تا حسابی داغ بشه...

سالاری که کارم رو دید با لحنی که ترس توش اشکار بود گفت

سالاری:چیکار میخوای بکنی؟!!!اگه میخوای منو بکشی خب بکش تمومش کن دیگه..

پوزخندی بهش زدم و خیلی خونسرد فقط بهش نگاه کردم...این کار من بود‌‌‌...هیچکیو به راحتی نمیکشتم...عذاب دادنشون قبل مرگ لذت بخش ترین لحظه های زندگی منه...من جنون داشتم و انکارش نمیکردم...جنون کشتن داشتم....

با صدای جلز ولز روغن به خودم اومدم و به داخل قابلمه نگاه کردم...با فکر کاری که میخواستم بکنم قلبم از هیجان شروع به تند تپیدن کردن...

لبخند ترسناکی زدم و با قدم های آروم رفتم طرفش و یقه اش رو گرفتم و بلندش کردم...

سالاری:چیکار داری میکنی؟؟

با لحن ترسناک و مرموزی گفتم

_الان میفهمی...

کشیدمش و بردمش سمت قابلمه...از موهای بلندش گرفتم و سرش رو نزدیک قابلمه بردم که فریادی کشید و سعی میکرد خودش رو عقب ببره ولی نمیتونست...

دوباره سرش رو هول دادم که مقاومت کرد..دیگه داشت عصبیم میکرد.‌..ساطور رو برداشتم و محکم زدم به کمرش که فریادی کشید...

اجازه هیچ کاری بهش ندادم و سریع سرش که فرو کردم داخل روغن داغ....

خیلی سریع بوی سوخته شدن پوست و گوشتش بلند شد...تقلا میکرد سرش رو بلند کنه ولی من محکم نگهش داشته بودم توو روغن...

نگاه خبیثم افتاد به دستش که رو کابینت کنار اجاق بود...شونه ای از سر خونسردی بالا انداختم بعد خیلی سریع ساطور رو بالا بردم و محکم زدم رو دستش که یک بند ازچهار انگشتش جدا شد.‌.بااین کارم تکون محکمی خورد بعد بی حال شد...

سرش رو از قابلمه بیرون آوردم و با دیدن صورتش لبخندی از سر رضایت زدم‌‌‌...تموم پوست صورتش سوخته بود و گوشتش دیده میشد...داخل قابلمه هم خونی شده بود...

انداختمش زمین..دیگه فک نکنم جونی داشته باشه که بتونم عذابش بدم.‌.

تفنگم رو از جیب کتم بیرون آوردم و با چن تا شلیک قفسه سینه اش سوراخ سوراخ شد..

گوشیمو درآوردم و عکسی ازش گرفتم و واسه اونی که ازم خواسته بود بکشمش فرستادم...

خیلی بیخیال ساطور رو انداختم زمین و از روی جنازه اش رد شدم و از رستوران بیرون رفتم...

#part2

سوار موتورم شدم و کلاه رو روی سرم گذاشتم و خیلی سریع از اونجا دور شدم...

جلوی در عمارت نگه داشتم و موتور رو دادم دست یکی از نگهبان هایی که جلوی در وایستاده بودن و با قدم های بلند از حیاط گذشتم و وارد خونه شدم...

نگهبان ها دور تا دور سالن وایستاده بودن و این یعنی اینجا یخبراییه.‌‌‌..

بااخم های درهمم از پله ها بالا رفتم و وارد اتاق کار آرش شدم...

_سلام...

سرش رو بالا آورد و با دیدن من سری تکون داد و اشاره کرد برم بشینم.‌‌..بی هیچ حرفی رفتم روبروش نشستم و بهش خیره شدم..

آرش:خب؟؟

_تموم شد..پول رو فرستاد؟؟

آرش:آره پنج مین پیش یکی از نوچه هاش آورد...

_خوبه...چخبره اینجا...نگهبانا اومدن داخل...

آرش:هیچی یه جلسه داریم بخاطر همین اومدن..

_اها...من نمیام جلسه با خودت...خسته ام فردا کامل توضیح بده...

آرش:باش برو...

بلند شدم و به اتاق خودم رفتم...دستکشامو درآوردم و انداختم توو کشو مخصوصش... برخلاف حرفی که تحویل آرش دادم اصلا خسته نیستم فقط حوصله ندارم...

رفتم پشت پنجره به بیرون خیره شدم...همه عمارت های اطراف غرق سکوت و تاریکی بودن توو این ساعت شب ولی عمارت ما اینجوری نبود...

جلسه های مهم رو نیمه های شب یا نزدیک صبح میذاشتیم و روز ها رو بیشتر استراحت میکردیم...

با داخل شدن سه تا ماشین حواسم جمع شد و با دقت به بیرون نگاه کردم‌‌..چند تا مرد از ماشین پیاده شدن و رفتن سمت در ورودی...

بیخیال برگشتم و خودمو پرت کردم رو تخت...چشمم به عکس روی میز توالتم افتاد...عکس من و آرش..آرش پسرعموم و تنها کسی که دارم...تنها کسی که دوسش دارم و باهاش مهربونم‌..من و آرش دوتا خلافکاری که خیلیا ازمون میترسن و حتی از اسممون وحشت دارن....با وجود سن کممون ولی خیلی توو حرفه خودمون بزرگیم...

با صدای گوشیم از دنیای خودم و آرش دل کندم و به گوشیم نگاه کردم...پیام اومده بود...

(یخی 18)..

از طرف یه ناشناس اومده بود...یخی اسم یه کافه بود که همه قرار هام اونجا بود..هرکس باهام کار داره میاد اونجا و البته قبلش باید بهم خبر بده..

بی حوصله گوشیو گذاشتم سرجاش و سعی کردم یکم بخوابم...

#part3

با صدای داد و بیداد آرش چشمام رو باز کردم و به ساعت نگاه کردم...ساعت ۹صبح بود و کم پیش میومد آرش این موقع بیدار باشه حالا معلوم نیس چیشده که هم بیداره و هم عصبی...

بلند شدم و رفتم سمت کمد...یه مانتو مشکی رنگ با شلوار و شال برداشتم و تنم کردم...امروز فازم کلا روی رنگ مشکی بود...گوشیمم انداختم توو جیبم و از اتاق بیرون رفتم...

مثل همیشه عطیه خدمتکار مخصوص من جلو اتاق وایستاده بود و با اومدن من با ترس بهم خیره شد...هه بعد چهار سال هنوز با شخصیت من کنار نیومده...نگاه سردمو بهش دوختم و با لحنی سرد تر از نگاهم گفتم

_در اتاقم رو قفل کن و جای کلیدش رو عوض کن...بفهمم کسی پا گذاشته داخل اتاقم من میدونم و تو...

با ترس و لرز چشمی گفت و سریع از جلو چشمام دور شد...

سری از روی تاسف براش تکون دادم و رفتم سمت اتاق آرش...منبع سر و صدا هم از همینجا بود...بدون در زدن؛در رو باز کردم و رفتم داخل...آرش روبروی رویا وایستاده بود و با خشم بهش نگاه میکرد...رویا زنش بود و به شدت آدم‌مزخرفی بود‌...واقعا به جز زیبایی هیچ ویژگی خوب دیگه ای نداشت ولی بااین حال بازم سعی داشت خودش رو خوب جلوه بده...

رفتم جلو و دستم رو روی شونه آرش گذاشتم و با همون لحن سرد همیشگیم گفتم

_چیشده؟؟

برگشت و نگاهی انداخت بهم و با لحن عصبانیش گفت

آرش: از این خانوم بپرس...

به رویا نگاه کردم و گفتم

_چیشده؟

رویا:به تو چه مربوطه..زندگی خودمونه...

اخ اخ دست گذاشت رو اعصاب من..از اینکه کسی بهم بگه به تو چه به شدت متنفر بودم‌...دستمو بردم بالا که بزنم توو دهنش ولی آرش ازم سبقت گرفت و زودتر از من خوابوند توو دهنش‌..

آرش:دیشب از بغل یکی دیگه جمع کردنت الان زبونتم واسه من درازه...

پوزخندی نشوندم رو لبم و با مسخرگی گفتم

_بازم؟؟!!!آرش انگار خیلی واسه این خانوم ‌کمی...

رویا نگاه پر نفرتی بهم انداخت و سرش رو پایین انداخت...

آرش:من کم نیستم این خانوم زیاده خواه شده‌..دارم برات رویا...هرچقدر از این کارات گذشتم دیگه بسه...طلاقت نمیدم ولی از این به بعد یه زندگی بسازم برات که حال کنی..

#part4

رویا چشماش رو محکم روی هم فشار داد و بعد با لحنی که سعی داشت خر کننده باشه گفت

رویا:آرش باور کن حالم خوب نبود*"..حالیم نبود وقتی به خودم اومدم دیدم بغل یکی دیگه ام...

نتونستم خودمو کنترل کنم و پوزخند صدا داری زدم که رویا حسابی کفری شد ولی خب از من و آرش حساب میبرد و جرات زر زدن نداشت...

آرش:رویا تو فکر کردی واقعا من خرم...اخه عوضی تو رو دیشب از پیش اون لندهور جمع کردن اونوقت اومدی میگی من *" بودم...رحماااااان...

باصدای بلندش که رحمان،یکی از نگهبان ها رو صدا زد....رحمان با ترس سریع پرید توو اتاق و گفت

رحمان:بله اقا..

آرش:اینو بردار ببر توو اتاق تا یه فکری بعدا به حالش بکنم درضمن اگه این جایی بره یا کسی از این قضیه باخبر بشه من میدونم و تو...

رحمان:چشم آقا...

بعد هم اومد سمت رویا و بازوش رو گرفت و بردش بیرون...

_عصبانی ای؟؟

آرش:نباید باشم...زنم با بقیه رابطه داره و انتظار داری خوشحال باشم...

سیبی از روی میزش برداشتم و گفتم

_نه خب واقعا عصبانیت داره ولی رویا از اولش همین بوده...لطفا این عشق احمقانه ای که نسبت به اون داری رو از دلت بیرون کن..توو کار ما عشق وجود نداره و نباید هم وجود داشته باشه...

آرش:میدونم اشتباه کردم ولی لطفا تو دوباره شروع نکن...اگه مجبور نبودم الان طلاقش میدادم بره گمشه..ولی چه کنم..از همه جیک و پوکمون خبر داره اگه بره سراغ رقیبامون که هیچ دیگه...

هوووف راس میگفت...طلاق دادن رویا کار درستی نبود‌..وقتی از دست رویا راحت میشیم که بمیره...به من بود همون لحظه اول که دیدمش یه گلوله توو مغزش خالی میکردم ولی خب آرش با این عشق احمقانه اش دستمو بسته بود...

آرش:آروشا‌..

_هوم؟؟

آرش:امروزم باید بری سروقت کسی؟؟

_نه..نرخمون بالا رفته کسی نمیتونه بیاد پیشمون که براش ادم رد کنیم اون دنیا...میگم آرش یکم نرخ رو بیار پایین..دلم لک زده واسه یه کشت و کشتار دست جمعی‌..

آرش:باشه یه فکری براش میکنم ...امروز اگه کاری نداری یه سر برو انبار کریمی...میخوام همه چیزش رو نابود کنیا بدجور داره موش میدوُنه توو کارمون...

_خودش یا پسرش؟؟

آرش:خودش...

_اوکی کار رو تموم شده فرض کن...

لبخند کمرنگی زد و سرش رو با لب تاپش گرم کرد...

#part5

_آرش دیشب چیشد؟جلسه چی بود؟

بدون اینکه سرش رو بالا بیاره گفت

آرش:یه قرارداد جدید بستم با سلطانی..ایندفعه قراره براشون اسلحه هارو از طریق دریا بیاریم اینطرف...

_چرا خودش نمیاره؟؟!!

آرش:باباش که مرده اینم عرضه نداره و میترسه...قراره من براش رد کنم عوضش پول خوبی گیرمون میاد....

_باش..من بعدازظهر یه قرار دارم و بعد اون میرم سراغ انبار کریمی...

آرش:باش فقط تنها نرو...محافظ زیاد داره اونجا خطرناکه...

از جام بلند شدم و گفتم:باش میبرم نگهبانا رو...

سری تکون داد و دوباره حواسش جمع کارش شد...منم بدون هیچ حرفی رفتم سمت در و دستگیره رو گرفتم که صدای آرش نگهم داشت..

آرش:به یه فرد که نابغه کامپیوتر باشه و رزمی یاد داشته باشه نیاز داریم آروشا...اگه کسیو پیدا کردی بیارش...

_باش میگردم دنبالش...

از اتاق بیرون اومدم و رفتم پایین..به عطیه گفتم غذامو بیاره و خودمم رفتم جلوی تلویزیون نشستم...ساعت هنوز ده و نیم بود این یعنی کلی وقت مونده تا زمان قرار....

بعد خوردن غذام خواستم برم سمت اتاق کارم که یادم افتاد کلیدش بالا توو اتاقمه...

_عطیه...عطططیهههه کدوم گوری رفتی...

با عصبانیت عطیه رو صدا میزدم که به جای اون زهرا خانوم آشپز عمارت جلوم سبز شد...زن پیری بود ولی من همیشه با بی احترامی تمام باهاش رفتار میکردم...خیلی وقت بود که دیگه معنی بزرگتر و احترام رو نمیفهمیدم...

اخمام رو کشیدم توهم و با خشم گفتم

_تو اینجا چه غلطی میکنی..من اون عطیه احمق رو صدا زدم..کدوم گوریه....

زهرا خانوم:عطیه رو فرستادم بره باغ پشتی سبزی بیاره..کاری دارین بگین من انجام بدم...

_به جز عطیه هیچ خره دیگه ای اینجا نیس که اون کارا رو انجام بده...برو سرکارت به اون احمق هم بگو بیاد اتاق کارم باهاش کار دارم....

خواست چیزی بگه که اجازه بهش ندادم و بی اعتنا از کنارش رد شدم و رفتم بالا...داشتم میرفتم سمت اتاق خودم که کلید رو بردارم ولی حس کردم از اتاق آرش و رویا صدایی شنیدم...

آروم رفتم اون سمت و در اتاق رو بی سر و صدا باز کردم...با چیزی که جلو روم میدیدم فقط یکم تعجب کردم....رویا و یکی از نگهبان ها که چهره فوق العاده مزخرف و چندشی داشت رو تخت افتاده بودن و لباسای رویا بیشتر جاهاش پاره شده

برام مهم نبود که داره چه غلطی میکنه ولی اینکه اگه آرش این صحنه رو ببینه و بازم ناراحت بشه دیوونم میکرد...آرش رو بیشتر از جونم دوس داشتم و به هیچ وجه نمیذاشتم رویا با کاراش روحش رو نابود کنه...

#part6

در رو با خشم هول دادم که محکم خورد به دیوار و صدای بلندی ایجاد شد که باعث شد اونا با ترس برگردن سمت ورودی..اون نگهبان‌ با دیدن من سریع با ترس از رویا جدا شد و از تخت پایین اومد ...رویا هم ترسیده بود ولی سعی میکرد با خونسردی ترسش رو قایم کنه...

نگهبان:خان..خانم من..من ..

بااخم وحشتناکی بهش نگاه کردم تقریبا لال شد..قیافه اش از نزدیک واقعا حال بهم زن بود و نمیشد بهش نگاه کرد...با پوزخند برگشتم سمت رویا و با لحن تحقیر کننده ای گفتم

_واقعا به رفتارای احمقانه ات کار ندارم...ولی اخه این چی داره‌....آدم حالش بهم میخوره بهش نگاه کنه...

چن قدم نزدیک نگهبان و با لحن مرموزی گفتم

_البته تو واسه این فقط بال بال میزنی و قیافه طرفت برات مهم نیس که..

بعد هم سریع دستمو بردم پشت کمرم و خنجری که همیشه پشت کمرم میذاشتم رو بیرون کشیدم و فرو کردم داخل شکم اون مرد...بعد چن ثانیه خنجر رو بیرون کشیدم و ایندفعه فرو کردم توو گلوش و ولش کردم تا جون بده...

بااخم ترسناکی رفتم سمت رویا که حالا دیگه از ترس گوشه تخت جمع شده بود...

_ببین رویا ایندفعه هم بهت کار ندارم...ولی فقط یک بار دیگه این کثافت کاریات رو ببینم بلایی به سرت میارم که به غلط کردن بیفتی...

اون که فهمید الان کارش ندارم انگار باز شیر شد و با تخسی گفت

رویا:اصلا تو به من چیکار داری..دلم میخواد برم پیش این و اون...پسر عموت سیرم نمیکنه...

خشمم اوج گرفت و نزدیکتر رفتم و گردنش رو محکم گرفتم....

بخاطر فشار دستام دور گلوش نمیتونست حرف بزنه و فقط سعی میکرد دستام رو باز کنه تا راحت بتونه نفس بکشه..پوزخندی بهش زدم و محکم سرش رو پرت کردم عقب که خورد با تاج تخت..

_پاشو اون تن لشت رو جمع کن تا آرش نیومده...مطمئن باش الان ببینتت زندت نمیزاره...

بعد هم از اتاق بیرون رفتم که همون موقع رحمان جلوم سبز شد..

_کدوم گوری بودی..

رحمان:خانوم یه سر تا اتاق کنترل رفتم یه مشکلی پیش اومده بود..سهراب رو اینجا گذاشته بودم کجا رفته‌..

فک کنم سهراب همون جنازه توو اتاق بود...

_برو ببین اونیه که توو اتاقه یا نه..جمعش کن ببرش توو یه آشغال دونی بندازش..فقط رحمان اگه آرش چیزی بفهمه گردنتو میزنم...

رحمان:چشم خانوم حواسم هس...

دوباره شدم همون آروشای بی تفاوت و سرد..از کنارش رد شدم و بی خیال رفتم سمت اتاقم تا کلید رو بردارم....

#part7

کوروش

با خوشحالی و سرمستی وارد اداره شدم و هرکس که بهم سلام میداد با لبخند جوابشون رو میدادم...

بخاطر نامزدیم با سحر که دیشب کاملا قطعی شد واقعا خوشحال بودم و حال الانم نتیجه صحبت های دیشبه...

وارد اتاق خودم شدم و کتم رو درآوردم و اویزونش کردم به جالباسی و پشت میز نشستم...گوشیم رو از جیبم در اوردم و رفتم پی وی سحر که انلاین بود...

_سلام عشق من..

بعد چن دقیقه سین کرد و سریع نوشت:سلام چطوری..

_عالی تو چطوری..

سحر:منم عالی ام..

خواستم دوباره تایپ کنم که در زده شد و سریع یکی پرید داخل...با دیدن احمدی،سربازی که همیشه رو اعصابم بود اخمی کردم و گوشی رو گذاشتم کنار و بااخم بهش خیره شدم...

احمدی:قربان..سرهنگ نیازی گفتن سریع برید اتاقشون..

_باش برو...

احترام گذاشت و سریع از اتاق رفت بیرون...بلند شدم و بعد مرتب کردن وضعیتم از اتاق بیرون رفتم...اتاق سرهنگ نیازی طبقه دوم بود و این یعنی من باید باز از پله ها برم بالا...هوووف با غر غر از پله ها بالا رفتم و بعد هماهنگی با جناب سرهنگ وارد اتاقش شدم..احترام گذاشتم و بااجازه سرهنگ روی مبل روبروییش نشستم....

سرهنگ:دیشب همه چی خوب پیش رفت؟؟

لبخند کمرنگی نشست روی لبم و گفتم

_بله هفته دیگه جشن نامزدیمونه‌‌‌..

سرهنگ:مبارکه...فقط یه موضوعی هس...

_چی؟؟

سرهنگ:مراسم رو بنداز عقب باید بری ماموریت...

اخمام توهم رفت و گفتم

_ماموریت چی؟

سرهنگ:همون قاتلی که قتل هاش جنون واره...فهمیدیم که اون اعضای یکی از بزرگترین باند های قاچاقه فقط دقیق نمیدونیم کیه...تو و یکی از مامور های بخش مبارزه با قاچاق باید به عنوان نفوذی وارد اون باند بشین..میخوام هم اون قاتل دستگیر بشه و هم اینکه از اون باند مدرک جمع کنین...زیر مجموعه هاشون رو هم باید پیدا کنیم...

چیزی نگفتم و رفتم توو فکر...اگه من میرفتم الان میگفتم باید مراسم رو عقب بندازیم خانواده خودم وخانواده سحر صددرصد عصبانی میشن...سحر هم حتما دلخور میشه ولی بااین حال من نمیتونم این ماموریت رو قبول نکنم...اگه بتونم اون قاتلی که چندین ساله خیلیا دنبالشن رو پیدا کنم موقعیتم خیلی بهتر میشه...

بدجور بین دو راهی سحر و موقعیت بهتر گیر کرده بودم ولی یه حسی وادارم میکرد بین اینا؛اون ماموریت رو انتخاب کنم...

_قربان ماموریت پاداش هم داره؟؟

سرهنگ:آره پاداش خوبی داره و به اضافه ارتقاء درجه و تشویقی...

موقعیت خوبی بود...اگه بتونم موفق بشم هم حقوقم بیشتر میشه و هم پول خوبی گیرم میاد و این واسه من که وضعیت مالیم اصلا خوب نیس عالیه...

سحر رو فعلا از مغزم خط زدم و خیلی مصمم گفتم

_من این ماموریت رو میرم..

#part8

برگشتم اتاق خودم و گوشیم رو برداشتم...شماره خونه رو گرفتم و منتظر شدم تا جواب بدن.‌.بعد پنج تا بوق صدای کیانا،تنها خواهرم بود که توو گوشی پیچید..

_سلام ..

کیانا:سلام داداش خوبی..

_مرسی کیانا مامان خونس؟

کیانا:اره داداش داره برنج پاک میکنه..کارش داری؟؟

_اره..ببین به مامان بگو همین الان زنگ بزنه خانواده سحر و بگه فعلا قرار مراسم و نامزدی کنسله...

کیانا:وا چرا داداش؟؟!!!زده به سرت...

_کیانا کاری که بهت گفتم رو انجام بده تا بیام خونه..خدافظ..

بعد هم بدون اینکه بهش اجازه حرف بیشتر بدم سریع قطع کردم...

کتم رو برداشتم و از اداره بیرون زدم..تاکسی گرفتم و به محلی که سرهنگ بهم گفته بود رفتم...یه جلسه که بخاطر ماموریت گذاشته بودنش و بیرون از اداره بود...

جلوی یه ساختمون سه طبقه پیاده شدم و طبق گفته سرهنگ زنگ طبقه سوم رو فشردم و خیلی سریع در باز شد...

پله هارو بالا رفتم و جلوی در واحد وایستادم...نفسی تازه کردم و خواستم در بزنم که،در باز شد...

پسره جوونی جلوی در بود و با لبخند بهم نگاه میکرد..

_اومم سلام...

پسر:سلام..شما باید کوروش باشی؟؟

_بله..

دستشو جلو آورد و با لبخند گفت:خوشبختم..منم سینا هستم...

دستشو فشردم و خوشبختمی گفتم...به داخل هدایتم کرد و گفت برم توو اتاق ته راهرو تا اونم بیاد‌..

با تعجب به طرف اتاق رفتم و در رو باز کردم که با سرهنگ و یه مرد میانسال و یه دختر جوون روبرو شدم...

_سلام...

سرهنگ:سلام یزدانی..بیا بشین..

رفتم کنار سرهنگ نشستم و به اون دو نفر روبروم نگاه کوتاهی انداختم...چن ثانیه بعد در باز شد و سینا هم داخل اومد‌..واقعا نمیفهمم خونه به اون بزرگی چرا اومدیم توو اتاق اخه...

سرهنگ:خب یزدانی‌‌...این اقا سرهنگ کامرانی بخش مبارزه با قاچاق...

به مرد میانسال کنارش اشاره کرد...سری به معنای احترام تکون دادم و به سرهنگ چشم دوختم...به سینا و اون دختره اشاره کرد و گفت

سرهنگ:ایشون هم سرگرد سینا طاهری و سرگردصدف باقری از مبارزه با قاچاق...همکار های تو واسه این ماموریت‌..دوستان ایشون هم سروان کوروش یزدانی که اکثر مواقع به عنوان نفوذی به عملیات میره‌...

بعد جلسه معارفه بالاخره رفت سر اصل مطلب و پرونده ای روی میز گذاشت..

سرهنگ:توو این پرونده تموم جزییات اون قتل ها بوده...حدس ما اینه که قاتل حتما یک مرد هس...چون روش های کشتنش خیلی بیرحمانه اس و فک نکنم یه زن بتونه اینجور چیز ها رو تحمل کنه...درمورد باند هم چیز خاصی نمیدونیم و یکی از وظیفه های مهم شما اینه که مدارکی علیه اونا جمع کنین تا بعد از دستگیری نتونن حکمی به جز اعدام براشون ببرن...

_قربان ما اصلا چجوری باید وارد باند اونا بشیم؟؟

سرهنگ:یه راهی بالاخره پیدا میکنیم...

سینا:یه موضوع دیگه..اونا با یه تحقیق ساده راحت میفهمن که ما پلیسیم..

#part9

سرهنگ کامرانی:قرار نیس شما با هویت اصلیه خودتون برین اونجا...فردا میاین اداره و مدارک اصلیتون رو میگیرن و بعد هم دیگه نه خونه خودتون میرین و نه سمت اداره میاین..یه خونه ما بهتون میدیم که به طور موقت میرین اونجا تا وارد باند بشین‌‌‌...

هممون سری تکون دادیم و مشغول صحبت درمورد پرونده شدیم...

________________________________

آروشا

اخمی روی صورتم نشوندم و با صدای بلندی گفتم

_بیا تو..

در آروم باز شد وعطیه با ترس و لرز اومد داخل..در رو بست و کمی نزدیکتر اومد با ترس بهم خیره شد...

عطیه:کاری داشتین باهام خانوم؟؟

_مگه من به تو احمق نگفتم به جز کارای من حق انجام هیچ کاره دیگه رو توو این خونه نداری...

چیزی نگفت و سرش رو انداخت پایین که عصبانیترم کرد و با خشم فریاد کشیدم...

_لال نشووو...گفته بودم بهت یا نه...

عطیه:ب..بله خانوم گفته بودین...

از رو صندلی بلند شدم و رفتم روبروش وایستادم و با لحن آرومی گفتم

_پس چرا از دستورم سرپیچی کردی...

عطیه:اخه زهرا خانوم دست تنها بودو خیلی خسته شده بود.. اونموقع دلم براش سوخت...

_اخی پس خیلی دل سوزی؟؟!!!

خیلی ریز سرش رو تکون داد ولی من گفتم

_گفتم خیلی دلسوزییییی؟؟

عطیه:ب..بله..

پوزخندی زدم و چن قدم رفتم عقب و گفتم

_خوبه پس‌..میدونی اخه اون نگهبان های بیچاره هم خیلی خسته میشن..گناه دارن...نظرت چیه یکم برا اونا هم دلسوزی کنی‌‌‌‌‌‌...

با ترس سرش رو بالا آورد و با لحن پربغضی گفت:یعنی چی خانوم‌...

لبخند خبیثی زدم و گفتم:خودت میفهمی عزیزم...

رفتم طرف میز و شماره اتاق نگهبان هارو گرفتم و گفتم که رحمان بیاد اینجا...

عطیه که منظورم رو کم کم داشت درک میکرد بغضش شکست و با صدای پر بغضی گفت

عطیه:خانوم توروخدا اینکار رو با من نکنین..غلط کردم...خانوم من دخترم بیچاره میشم...خواهش میکنم بگذرین اینبار...

به هق هق افتاده بود و دائم التماس میکرد...شاید هرکی جای من بود دلش براش میسوخت ولی من..خب من باهمه فرق دارم...رحم و محبتی توو وجود من جا نداره و الان با دیدن التماس های عطیه شاید کمی هم داشتم لذت میبردم...

با صدای در چشم از عطیه گرفتم و گفتم:بیا تو...

رحمان داخل اومد و گفت

رحمان:با من کاری دارین خانوم‌..

با پوزخند به عطیه نگاه کردم و گفتم

_اره...میدونی رحمان این خانوم خیلی دلسوزه پس منم تصمیم گرفتم بزارم به چند تا از نگهبان هاهم کمکی بکنه...ببرش و بده دست دو تا از آدمات..بگو یکم از این خانوم دلسوز استفاده کنن تا حالیش بشه سرپیچی از دستورات من یعنی چی...

رحمان اول با گنگی نگاهم کرد ولی وقتی اخمام رو دید سریع اومد سمت عطیه و بازوش رو گرفت...عطیه التماس میکرد تا ولش کنه ولی رحمان به زور بردش بیرون...

#part10

نفس عمیقی کشیدم و برگشتم روی صندلیم نشستم‌..سرمو گذاشتم رو میز و یه بار دیگه چیزایی که واسه شب لازم داشتم رو مرور کردم...دلم نمیخواست نگهبانی رو با خودم بیرم ولی تنها هم قرار نبود برم...

گوشیمو برداشتم و شماره شاهین رو گرفتم...شاهین یه پسر 26ساله که توو یه مهمونی دیدمش و برای اولین بار تونستم با کسی دوست شم...شاهین و خانوادش یکی از باند های زیر مجموعه ما رو اداره میکنن و بیشتر اوقات شاهین همراه من واسه ماموریت های کوچیک میاد‌..

با صدای الو گفتن شاهین به خودم اومدم و دست از فکر کردن کشیدم..‌

شاهین:الوووو...

_زهرمار کجایی؟؟

شاهین:میگما آروش اصلا خجالت نکشا‌..نه یه سلامی...نه احوال پرسی ای..

_شاهین حوصله ندارما بگو کدوم گوری ای...

شاهین:یعنی من کشته مرده احساساتتم...خونه ام..کجا دارم برم‌.‌..

_اوکی‌..ساعت7بیا کافه باید بریم جایی...در ضمن چند تا از اون بمب هایی که اوندفعه دادم بهت رو با خودت بیار.‌‌‌‌‌‌..

شاهین:کجا رو قراره بترکونیم؟؟

_میفهمی حالا...

بعد هم بدون اینکه اجازه حرف اضافه بهش بدم قطع کردم...گوشیو انداختم توو جیبم و بعد گذاشتن لب تاپ توو کشو..از جام بلند شدم و از اتاق بیرون رفتم...

حوصله اتاقم رو نداشتم و بخاطر همین رفتم توو حیاط...از اتاقک مخصوص نگهبان ها که فاصله کمی با عمارت داشت،صدای جیغ و گریه های عطیه میومد....

نفس کلافه ای کشیدم و برگشتم داخل.‌‌..اون بیرون که فعلا سکوت نبود و منم اصلا از جاهای پر سروصدا خوشم نمیومد...

از پله ها بالا رفتم و خواستم برم سمت اتاقم که آرش صدام زد...

برگشتم دیدم پشت پنجره بزرگ ته سالن وایستاده و بیرون رو نگاه میکنه.....

آرش:آروشا بیا اینجا...

رفتم پیشش و بهش نگاه کردم...ولی اون نگاهی بهم ننداخت و همونجور که به بیرون خیره بود گفت

آرش:چخبره بیرون؟؟؟

_یعنی چی چخبره؟؟!!!

آرش:صدای جیغ و ناله ها واسه کیه؟؟

_اها..واسه عطیه اس..

آرش:چرا جیغ میزنه..

پوزخندی زدم و گفتم:دست نگهباناس واسه اون جیغ و داد راه انداخته...

آهایی گفت و از پنجره فاصله گرفت..

#part11

آرش:میخوام یه مهمونی بگیرم‌.‌..

_برای چی؟؟

آرش:یکم عشق و حال نیاز داریم...

نیشخندی زدم و رفتم نزدیکش و گفتم

_آرش من تو رو میشناسم..درست بگو واسه چی میخوای جشن بگیری؟؟

آرش:یه معامله کوچیک..6 کیلو ناقابل...

_هه 6کیلو خیلی ناقابله واقعا‌‌‌‌...

خنده مستانه ای کرد و گفت:برو بچه جون حال و حوصله ندارم..

_باشه میرم..فقط آرش خودت دنبال اون فردی که گفتی باش...

آرش:نابغه کامپیوتر و اینا..

_اها باش...

دیگه چیزی نگفتم و از آرش دور شدم و به اتاق رفتم....واقعا امروز از بیکاری نمیدونستم باید چیکار کنم.‌‌..خودمو پرت کردم رو تخت و به سقف زل زدم...ذهنم خالی از هرچیزی بود و این بیخیالیم بعضی اوقات خودم رو هم اذیت میکرد..ولی عادت کرده بودم و نمیتونستم آدم شر و شیطونی باشم...من سردی و بی رحمی رو با جون و دل پذیرفتم و سال ها واسه تبدیل شدن به یه سنگ تلاش کردم....من واقعا مثل یه سنگ بودم...سرد و بی حس..دخترای دیگه با دیدن خون حالشون بد میشه ولی من با دیدن خون انرژی میگیرم...دیدن خون مستم میکنه...زجر دادن بقیه سرحالم میکنه...اره من یه دیوونه به تمام معنام..من آروشا یه دختر22ساله ام که توو پله های اول زندگیم به جنون رسیدم و این جنون رو با تمام وجود دوست دارم...

با صدای پی ام گوشیم از فکر و خیال دست کشیدم و به گوشی نگاه کردم...

(شاهین:آروشا یه کیس خوب همین الان برات دارم..میای؟؟)

به ساعت نگاه کردم...هنوز ساعت 12 بود و کلی وقت داشتم هنوز...شاهین هم وقتی میگفت یه کیس برام داره یعنی قراره یکیو با عزراییل آشنا کنم‌..سریع براش تایپ کردم که آدرس رو بفرسته..‌

بلند شدم رفتم سراغ کمدم...مثل همیشه که میرم سراغ طعمه هام؛یه شلوار چرم مشکی و کت چرمم رو تنم کردم...موهام رو محکم بالا بستم و کلت ام رو توو جیب کتم گذاشتم...

گوشیم رو برداشتم و به آدرسی که شاهین فرستاده بود نگاه کردم...اه شاهین بمیری اینکه آدرس پارکه.‌.احمق میدونه ها جاهای شلوغ غلطی نمیکنم ولی بازم دست بردار نیس...

شماره اش رو گرفتم و بعد سه تا بوق جواب داد....نذاشتم حرفی بزنه و با عصبانیت گفتم

_شاهین مرض دارییییی...احمق نمیدونی من جاهای شلوغ کاری نمیکنم...

شاهین:میدونم آروش تو بیا.. باهم یارو رو میکشیم یه جای خلوت...

_شاهی..

نذاشت حرفمو ادامه بدم و سریع گفت:آروشا جون آرش بیا باور کن خیلی باحاله..

عوضی جون آرش رو قسم داد..نقطه ضعفم رو فهمیده دیگه بیشعور...

بیشرفی نثارش کردم و گوشیو قطع کردم و انداختم توو جیبم...دستکش هامو دستم کردم و بعد برداشتن سوییچ موتورم از اتاق بیرون رفتم...

#part12

به پارک که رسیدم موتور رو یه گوشه خلوت پارک کردم و بدون اینکه کلاهم رو بردارم راه افتادم سمت جایی که شاهین وایستاده بود...میدونستم اینجوری و بااین لباسای چسب دارم راه میرم همه میفهمن دخترم ولی برام مهم نبود..در واقع هیچوقت حرف بقیه برام مهم نبوده...

دیدمش که نشسته بود روی صندلی و یه دختر هم کنارش نشسته بود...رفتم پیشش و دستی به شونه اش زدم...برگشت با دیدن من لبخندی زد و شروع کرد به وراجی...

شاهین:سلام چه دیر اومدی...

کنارش نشستم و گفتم:ببخشید دیگه جت نداشتم...

خندید و به دختر کناریش اشاره کرد و گفت

شاهین:ایشون نگار خانوم..عشق من..

بعد هم چشمکی بهم زد که فهمیدم طعمه همین عشقشه...

نگار:عزیزم ایشون رو معرفی نمیکنی...

شاهین دستشو دور شونه ام حلقه کرد و با خنده گفت

شاهین:ایشون هم اون یکی عشقمه..آوردمت اینجا باهم آشنا شین...

دستشو از دورم اونطرف انداختم و با اخم گفتم

_باید خیلی خر باشم که عشق تو بشم..

قهقهه ای زد و گفت

شاهین:مگه نیستی..

دوباره خندید...حیف که بااین کلاه صورتم دیده نمیشه وگرنه یدونه از اون اخم های وحشتناکم تحویلش میدادم تا حساب کار دستش بیاد...تنها کسی که جراتش رو داشت باهام شوخی کنه همین شاهین احمق بود...البته اینو میدونه که منم کاری باهاش ندارم بخاطر همین هر چرت و پرتی دلش بخواد میگه...

نگار و شاهین مشغول حرف زدن بودن و این واقعا حوصله منو سر میبرد...اطرافمون رو نگاه کردم..بخاطر پوششم نگاه خیلیا طرفمون بود که این بیشتر عصبیم میکرد...

از جام بلند شدم و رو به شاهین گفتم:بریم با ماشین دور بزنیم...مردم اعصاب خوردکنن اینجا...

شاهین بلند شد و دست نگار رو گرفت و راه افتادیم سمت خروجی پارک...

نگار:خب عزیزم حق دارن اینجوری نگات میکنن‌..لباست خیلی توو چشمه..

با لحن سرد همیشگیم گفتم:فک نکنم به شما مربوط باشه...

از لحن سردم جا خورد و کلا خفه شد دیگه...رفتم‌طرف موتور که صدای شاهین متوقفم کرد...

شاهین:آروش انتظار نداری که سه تایی با موتور بریم..

_آوردمش دیگه..نمیشه اینجا ولش کنم که...

شاهین:زنگ بزن یکی بیاد ببرش عمارت..

یکم فکر کردم و بعد گوشیم رو برداشتم و شماره رحمان رو گرفتم...بهش گفتم یکیو بفرسته موتورمو ببره و آدرس دقیق رو بهش دادم...

رفتم طرف ماشین شاهین و بدون توجه به اون دختره احمق شاهین رو از پشت فرمون کشیدم کنار و خودم نشستم..اگه این خنگ پشت فرمون بشینه میبرمون یه جای شلوغ تر از اینجا...

شاهین جلو نشست و اون دختره هم با کلی فیس و افاده عقب نشست...کلاهم رو از سرم در آوردم و ماشین رو روشن کردم و راه افتادم...از توو آیینه به نگار نگاه کردم..طعمه بدی نیس...خوب میشه زجرکشش کنم..با فکر یه مرگ و شکنجه دیگه لبخند خبیثی روی لبم نشست و پامو رو گاز فشار دادم...

#part13

چند دقیقه ای توو ماشین سکوت بود تا اینکه نگار شروع به حرف زدن کرد...

نگار:کجا میریم؟!!

شاهین:یه جای خوب عشقم..

نگار:کجا خب؟؟

شاهین دیگه هیچی نگفت و نگاه کلافه ای بهم انداخت...با همون لحن همیشگیم از توو آیینه به نگار نگاه کردم و گفتم

_خفه شی خودت میفهمی...

چشماش گرد شد و با تعجب به شاهین نگاه کرد و دهن باز کرد جیغ جیغ کنه که سریع اسلحه ام رو درآوردم و دادم دست شاهین...قفل مرکزی رو هم زدم و صدای ضبط رو بلند کردم تا نق نق های اون احمق رو نشنوم...

شاهین بدون هیچ حرفی اسلحه رو گرفته بود طرفش و فقط نگاش میکرد..‌کم کم صدای جیغ هاش داشت بلند میشد که ضبط رو کم کردم و با لحن خشن و خشکی گفتم

_اگه خفه خون نگیری همینجا خودم خفه ات میکنم...

انگار لحن ترسناکم کار خودش رو کرد و نگار لال شد و فقط بی صدا اشک میریخت...

بعد ده مین بالاخره به جایی که میخواستم رسیدیم...یه بیمارستان متروکه که جای پرتی بود...

پیاده شدم و شاهین هم نگار رو به زور آورد بیرون...رفتیم داخل بیمارستان...نگار دیگه جیغ و فریاد هاش خیلی بلند شده بود و سعی داشت خودشو از توو چنگ شاهین بکشه بیرون تا فرار کنه...

قبلا زیاد این بیمارستان میومدم و بخاطر همین همه جاهای بیمارستان رو خیلی خوب یاد داشتم...بردیمش سمت اتاق عمل و به زور روی یکی از تخت های داغون اونجا انداختیمش...

_شاهین یه طناب پیدا کن و ببندش...

بااینکه اینجا دیگه کسی نمیومد و خرابه بود ولی هنوز تقریبا بیشتر وسایل پزشکی و بیمارستانی اینجا بود ولی خب خیلیاشون هم دیگه قابل استفاده نبودن‌‌.‌‌...

نگار رو محکم رو تخت نگه داشته بودم تا شاهین بیاد...همونجور که گریه میکرد گوشه کتم رو گرفت و با صدای گرفته و پربغضش گفت

نگار:توروخدا ولم کنین...بخدا قول میدم اگه ولم کنین به هیچکس چیزی نمیگم..ببین تو هم همجنس منی..مثل من یه دختری میدونی بی آبرو شدن یه دختر خیلی فاجعه بزرگیه...توروقران بی آبروم نکنین...توروخدا نکنین...بزارین برم...

صدای گریه و التماساش دیگه واقعا رفته بود رو مخم و نمیتونستم تحمل کنم...با عصبانیت برگشتم و سیلی محکمی توو دهنش زدم و با خشونت گفتم

_دختر جون یه بار حرفمو میگم...لال شو و بیشتر از این رو اعصابم راه نرو...فقط کافیه جیکت در بیاد،زبونت رو از دهنت بیرون میکشم...به جون عزیزترین کسم میکنم و شوخی هم ندارم باهات پس لال شو فقط....

با ترس چشماش رو بست و دیگه صداش در نمیومد و فقط داشت میلرزید...

#part14

بالاخره بعد چن مین شاهین اومد ولی نه با طناب،با چند تا بانداژ بزرگ و کهنه دستش بود‌‌‌‌...

شاهین:چیزی به جز اینا پیدا نکردم دیگه..

_خوبه همونا بیا اینو ببند دیوونم کرد‌..

خنده ای کرد و اومد و سریع اونا رو دور نگار و تخت پیچید..

نگار:تورو..

نذاشتم حرفشو کامل بزنه و برگشتم نگاه وحشتناکی بهش انداختم و گفتم

_مگه نگفتم لال شو...

چیزی نگفت و فقط بیصدا اشک ریخت...از میز کنار دستم قیچی کهنه ای رو برداشتم و لباساش رو پاره کردم‌..

_شاهین لطفا دهنشم ببند...میخوام تمرکز داشته باشم...

بعد گفتن این حرفم لبخند خبیثی زدم و شاهین خنده مستانه ای سر داد و بعد با شال خوده نگار،دهنش رو بست...

یه ماسک برداشتم و زدم به دهنم و فاز دکترا رو برداشتم...

_میگما دکتر شاهین..این مریضمون نیاز به بیهوشی نداره‌..

شاهین:بله دکی حق با شماس...شما کارت رو شروع کن...

نگار فقط با ترس به ما نگاه میکرد و نمیدونست میخوایم چه بلایی سرش بیاریم...تیغ جراحی رو از روی میز برداشتم و نگاهی بهش انداختم...یکم زنگ زده بود ولی خب هنوزم تیز و بُرنده بود...

نگاه سردی به نگار انداختم و بعد رو به شاهین گفتم

_محکم بگیرش...

سری تکون داد و بدن نگار رو محکم نگه داشت..تیغ رو آروم آروم به شکمش نزدیک کردم...اون که کم کم داشت میفهمید نقشه ما چیه با دهن بسته اش جیغ میکشید و تکون های ریزی میخورد..‌بااین حال من بهش محل ندادم و یدفعه محکم تیغ رو فرو کردم توو شکمش ...خون از شکمش بیرون زد و نگار شروع کرد به جیغ های بلند و پی در پی کشیدن‌..بازم بهش محلی ندادم و خیلی آروم آروم شکمش رو به صورت افقی با تیغ میبردیم...یه لحظه هم صدای جیغ هاش قطع نمیشد ولی خب صداش خیلی کمتر شده بود و کم کم داشت بی جون میشد...

بریدن شکمش که تموم شد تیغ رو از شکمش بیرون کشیدم و با سر خوشی نگاهی به تیغ خونی انداختم‌‌‌...شاهین هم که با دیدن این صحنه یکم حالش بد شده بود روش رو سمت مخالف چرخوند...

_لوس بازی در نیار شاهین...از این صحنه ها لذت ببر...

شاهین:نمیخوام..لذتش تنها واسه خودت...

شونه ای بالا انداختم و متفکر به نگار خیره شدم...اوممم خیلی جیغ و داد راه انداختی و اعصابم رو خورد کردی پس نتیجه میگیریم زبونت رو باید بچینم...

دستمو گذاشتم رو شکمش و فشار دادم که دهنش باز شد و جیغی کشید...قبل اینکه دهنش بسته شه سریع زبونش رو گرفتم‌...

_صدات خیلی رو اعصابمه عزیزم...

بعد هم تیغ رو بالا آوردم و تیکه تیکه زبونش رو بریدم....آرش با دیدن این صحنه فریادی کشید و نگار رو ول کرد و گفت

شاهین:لعنت بهت آروشا..‌

خنده ای کردم و به جسم بی جون نگار چشم دوختم...از شدت خونریزی فک کنم به درک واصل شد...کلت ام رو برداشتم و چن تا گلوله توو بدنش زدم و عکسی ازش گرفتم...

_خب اقا شاهین اینم از کیس شما‌..بفرما اینم جنازه اش..

#part15

کوروش

باخستگی وارد خونه شدم و در رو بستم...از بس امروز اون پرونده رو خوندم مخم دیگه داره میترکه...لعنتی اون قاتل عوضی انگار که جنون داره مثل یه حیوون هنه طعمه هاش رو به بدترین شکل میکشه...

کلافه دستی به موهام کشیدم و کفش و جورابام رو در آوردم و رفتم سمت شیر آبی که توو حیاط بود...آب رو باز کردم و پاها و دست و صورتمو حسابی شستم و بعد رفتم داخل خونه‌...

_سلام من اومدم...کجایین نیستین...کجا رفتین بدون م..

همونطور در حال سخنرانی بودم که یدفعه یه چیزی خورد توو سرم و بعدش صدای مامان بود که اومد‌‌‌...

مامان:کوروش این چی بود تو به خواهرت گفتی...یعنی چی مراسم رو فعلا کنسل کنیم...پسر مگه عقلتو از دست دادی...به هزار زحمت خانواده سحر راضی شدن اونوقت تو هنوز یه روز نگذشته میگی کنسل کنیم‌‌‌...

_مامان جان من اجبارم...یه ماموریت بهم دادن که خیلی خوبه..نمیتونم ازش بگذرم...این ماموریت رو اگه با موفقیت تموم کنم کلی پاداش میدن و تازه ارتقاء درجه میگیرم و حقوقمم زیادتر میشه...

مامان:خب با سحر ازدواج کن بعد برو...

_نمیشه عزیزم..من از فردا باید برم بعدشم ممکنه هر اتفاقی برام بیفته نمیخوام سحر از الان بخاطر من ضربه ببینه.‌‌..

مامان با عجز بهم نگاه کرد و نالید:کوروش..

رفتم طرفش و دستشو گرفتم و باهم نشستم...

_جان کوروش..مامان بخدا من فقط میخوام با تو و کیانا زندگی خوبیو داشته باشم...سحر برام مهمه..خیلی هم دوسش دارم ولی مامان،تو و کیانا رو از اونم بیشتر میخوام...واسه راحتی شما هرکاری میکنم حتی اگه قرار باشه سحر رو از دست بدم عیبی نداره فقط میخوام شما راحت زندگی کنین...

قطره اشکی از گوشه چشمش چکید و گفت

مامان:من واسه تو و کیانا مادر خوبی نبودم.‌‌..هیچکار نتونستم براتون بکنم...نتونستم شما رو به آرزو هاتون برسونم‌...

دلم گرفت از این حرفش..همیشه فک میکرد واسه من و کیانا خیلی کم گذاشته ولی اصلا اینطور نبود.‌‌..

_مامان جون من دیگه از این حرفا نزن...تو هرکار تونستی برامون انجام دادی..جوونیت رو پای ما گذاشتی...با وجود تو مطمئن باش هیچوقت من و کیانا احساس کمبود نکردیم...توو این جامعه و تو یه زن تنها به سختی ما رو بزرگ کردی..پس هیچوقت این کارت رو بی ارزش نکن‌‌‌...شما یه عمر واسه ما زحمت کشیدی حالا نوبت من و کیاناس که جبران کنیم...

لبخند کمرنگی زد و خواست چیزی بگه که نذاشتم و پریدم توو حرفش...

_دیگه هم حرفی از سحر نشنوم..خودم بهش میگم فعلا مراسم بهم خورده...اگه واقعا دوسم داشته باشه میمونه تا از ماموریت برگردم...حالا هم پاشو بریم یه چیزی بریز توو شکم این پسر گرسنت...

#part16

بعد خوردن ناهاری که مامان پخته بود رفتم توو اتاق و یه بالشت انداختم زمین و دراز کشیدم...گوشیمو از جیبم در آوردم و شماره سحر رو گرفتم و منتظر موندم تا جواب بده....سه چهارتا بوق خورد تا صدای شادش پیچید توو گوشی...

سحر:سلام عشقم...

_سلام سحر خانوم چطوری...

سحر:خوبم تو چطوری..

_منم خوبم ..کجایی

سحر:خونه تنهام..میای؟

_نه عزیزم کار دارم نمیتونم بیام...سحر میخواستم یه موضوعی رو بهت بگم...

سحر:چه موضوعی؟؟