داشتم عمه ميشدم
انگار که هيچکدومشون خوشحال نبودن اما از چهره الميرا معلوم بود يه حس مادري گرفته
روندم تا خونه و ماشينو بردم تو پارکينگ که يهو پنچر شد
از اونجايي که غاچاق چيو دزد و قاتل بودم به نظرم مشکوک ميومد که يهو ماشيني که چند روز پيش چکاب شده پنچر بشه
وقتي پياده شدم زير لاستيکا شيشه خورده و ميخو سنگاي تيز ريخته بود
ساختمونم خلوت بود
بعد از اون جريانا بار اولم بود ترسيده بودم آخه يه خورده مشکوک ميومد
معلوم بود هرکي بود ميخواست منو از ماشين بکشه بيرون تا دخلمو بياره
کاشکي نيلا و الميرا پياده نميشدن حالا خودم تنهاي تنها بايد برم
واسم عجيب بود آخه همون شبي که نيلا بياد بايد اين اتفاق بيوفته؟
با اين که برادر خودم بود ولي بهش شک کردم
شايد با پليسا دس به يکي کرده که هممون لو بريم
ديواره هاي حياطو خوب نيگا کردم و بعد با مشت زدم به ماشين
اگه اون يارو صداي ماشينو شنيده باشه پس حتما ميدونه من اين بيرونم
يهو يکي در زد
قلبم داشت از جاش ميکند
درو که باز کردم يه خانومه اي پشت در بود
درو حل دادو اومد تو
ديگه رسما داشتم ديوونه ميشدم
من: شما؟
_: منو نميشناسي ... ولي من خواهر همون يارو ام
_: کي؟همون يارو اي که با کلي التماس مرد؟
_: خودت بهتر ميدوني پس... جون برادرمو گرفتي حالا منتظر جون برادر خودت باش.
_: بکشش ...واسم مهم نيست.
واسم مهمه
خيلي هم مهمه
اون عوضي دنبال نيلاس
درو آروم بستمو رفتم تو
خيلي ترسيده بودم
امير رضا لامپارو خاموش کرده بود
فکر کردم خوابه ولي....
امير رضا : سوپرايز
من: زهرمار ترسيدم
امير رضا: عشقم خوب يکم ذوق کن
من: به چه دليل؟
امير رضا: ديوونه به اين ديوونه اي داري.
من: ميگم عقلت سالم نيست نگو حالا ديگه خودتم اعتراف کردي...برو کنار حوصله ندارم .
امير رضا: جريان چيه رنگت پريده ....خبريه؟
من: خيلي بد
امير رضا : بيا بغلم ...بگو
من: اول اينکه الي جون داره مامان ميشه که اونا خيلي ناراحت بودن ...دوم اين يارو که ديشب مغذشو سوراخ کرديم خواهرش افتاده دنبالم ميخواد يکي از اون دوتارو بکشه (با بغض)
امير رضا : بگير بخواب ببينم تا فردا چي ميشه.
خلاصه انقد ترسيده بودم که زورکي خوابيدم
اونم چيزي نشده پريدم
صداي دعوا ميومد
از اونجايي که هميشه پيش ميومد صداي نيلا بود که تو کل ساختمون ميپيچيد و صداي اردلان که هي بهش ميگفت خفه شو
جعم خونواده جعم بود فقط يه خواهر نبود که منم خودمو رسوندم
من : چي شده اردلان ؟
اردلان : گمشو بيرون.
سرش داد زدم : خودت گمشو بيرون تا حالا تو اينجا بودي حالا نوبت منه
نيلا : بيا زندگي من شده نونوايي هرکي از راه ميرسه نوبت ميگيره.
اردلان رفت
من: نيلا چي شده ؟
نيلا : بچم ناقصه
من : يني چي؟
_: نفهمي ديگه
_: بگو ديگه
_: ببين ...من خونم به خون الميرا نميخوره ...گرفتي حالا ؟
_: آهان ...تا تو باشي سر خود هرکاري نکني
انگار که هيچکدومشون خوشحال نبودن اما از چهره الميرا معلوم بود يه حس مادري گرفته
روندم تا خونه و ماشينو بردم تو پارکينگ که يهو پنچر شد
از اونجايي که غاچاق چيو دزد و قاتل بودم به نظرم مشکوک ميومد که يهو ماشيني که چند روز پيش چکاب شده پنچر بشه
وقتي پياده شدم زير لاستيکا شيشه خورده و ميخو سنگاي تيز ريخته بود
ساختمونم خلوت بود
بعد از اون جريانا بار اولم بود ترسيده بودم آخه يه خورده مشکوک ميومد
معلوم بود هرکي بود ميخواست منو از ماشين بکشه بيرون تا دخلمو بياره
کاشکي نيلا و الميرا پياده نميشدن حالا خودم تنهاي تنها بايد برم
واسم عجيب بود آخه همون شبي که نيلا بياد بايد اين اتفاق بيوفته؟
با اين که برادر خودم بود ولي بهش شک کردم
شايد با پليسا دس به يکي کرده که هممون لو بريم
ديواره هاي حياطو خوب نيگا کردم و بعد با مشت زدم به ماشين
اگه اون يارو صداي ماشينو شنيده باشه پس حتما ميدونه من اين بيرونم
يهو يکي در زد
قلبم داشت از جاش ميکند
درو که باز کردم يه خانومه اي پشت در بود
درو حل دادو اومد تو
ديگه رسما داشتم ديوونه ميشدم
من: شما؟
_: منو نميشناسي ... ولي من خواهر همون يارو ام
_: کي؟همون يارو اي که با کلي التماس مرد؟
_: خودت بهتر ميدوني پس... جون برادرمو گرفتي حالا منتظر جون برادر خودت باش.
_: بکشش ...واسم مهم نيست.
واسم مهمه
خيلي هم مهمه
اون عوضي دنبال نيلاس
درو آروم بستمو رفتم تو
خيلي ترسيده بودم
امير رضا لامپارو خاموش کرده بود
فکر کردم خوابه ولي....
امير رضا : سوپرايز
من: زهرمار ترسيدم
امير رضا: عشقم خوب يکم ذوق کن
من: به چه دليل؟
امير رضا: ديوونه به اين ديوونه اي داري.
من: ميگم عقلت سالم نيست نگو حالا ديگه خودتم اعتراف کردي...برو کنار حوصله ندارم .
امير رضا: جريان چيه رنگت پريده ....خبريه؟
من: خيلي بد
امير رضا : بيا بغلم ...بگو
من: اول اينکه الي جون داره مامان ميشه که اونا خيلي ناراحت بودن ...دوم اين يارو که ديشب مغذشو سوراخ کرديم خواهرش افتاده دنبالم ميخواد يکي از اون دوتارو بکشه (با بغض)
امير رضا : بگير بخواب ببينم تا فردا چي ميشه.
خلاصه انقد ترسيده بودم که زورکي خوابيدم
اونم چيزي نشده پريدم
صداي دعوا ميومد
از اونجايي که هميشه پيش ميومد صداي نيلا بود که تو کل ساختمون ميپيچيد و صداي اردلان که هي بهش ميگفت خفه شو
جعم خونواده جعم بود فقط يه خواهر نبود که منم خودمو رسوندم
من : چي شده اردلان ؟
اردلان : گمشو بيرون.
سرش داد زدم : خودت گمشو بيرون تا حالا تو اينجا بودي حالا نوبت منه
نيلا : بيا زندگي من شده نونوايي هرکي از راه ميرسه نوبت ميگيره.
اردلان رفت
من: نيلا چي شده ؟
نيلا : بچم ناقصه
من : يني چي؟
_: نفهمي ديگه
_: بگو ديگه
_: ببين ...من خونم به خون الميرا نميخوره ...گرفتي حالا ؟
_: آهان ...تا تو باشي سر خود هرکاري نکني
........
00سم اگه رمان بود میشد این