خلافکار مغرور ( جلد اول ) به قلم ستایش خفن

دلارام ودل آرا خداحافظی کردن ولی من بدون خداحافظی راه افتادم طرف بوگاتی باریموت در بوگاتی رو باز کردم ورفتیم سوار شدم پامو تا حد مرگ رو گاز گذاشتم به طوری که لاستیکای ماشین باجیغ دل آرا کشی راه افتادن ( میگم دل آرا چون عاشق این صدای لاستیکاس) به خونه رسیدیم دخترا رفتن داخل منم داشتم میرفتم که گوشیم زنگ خورد با دیدن شمارش اخم کردم و دکمه برقراری تماسو زدم :
من : بنال !
امیر : علیک
من:زهر هلاهل مینالی یا قطع کنم
امیر : ای بابا زنگ زدم بگم بادخترا آماده باشین امشب یه محموله در راهه
پوفی کشیدمو گفتم : خب کجاست
امیر : خونه آقا شجاع
من: جهنم
تماسو قطع کردم زنگ زدم به نعمتی (نعمتی کسی که رو محموله ها نظارت داره )
نعمتی : سلام
من : نعمتی محموله ای که تو راهه کجاس
نعمتی : تهرانه اینم محل دقیقش (.........................)
من : خوب ممنون فعلا
نعمتی : خواهش خداحافظ
ای کاش امیر اندازه این نعمتی شعورش میرسید باخستگی تمام رفتم خونه به دخترام گفتم که استراحت کنن که شب خسته نباشن رفتم تو اتاقم دراز کشیدم رو تختم که چشمم افتاد به عکس مسعود بعد مرگش دادم که یکی از عکساشو بزرگ کنن وبزنن روی چوب منم عکسشو گذاشتم روبه روی تختم تا خیره بشم بهش بااینکه رفتی اما تو قلب من همیشه هستی هرگز یادت فراموش نمیشه نفس عمیقی کشیدم روبه عکسش گفتم :
من : به پای هم پیر شدیم منو یاد تو
اشکام سرازیر شد ولی زود زدمشون کنار لباسشو از زیر بالشت در اوردم وبغل گرفتم بوییدمش مثل همیشه بوی ادکلن تلخش مستم کرد هنوزم تو حیرتم که طور چهار سال دوام اوردم بدون تو
چشمامو باز کردم ساعت دیواری اتاقم ساعت پنج رو نشون میداد شکمم داشت سوراخ میشد ازبس گرسنه ام بود رفتم تو آشپزخونه که با دیدن قابلمه غذا لبخندی محو زدم قربونت دلارام دردت بخوره توملاج دل آرا (بنده خدا دل آرا )بعد اینکه سبزی پلو رو خوردم بلند شدم رفتم دخترام بیدار کردم رفتم تو اتاقم یه مانتو لی مشکی با یه جین مشکی پوشیدم یه شال مشکی پوشیدم با ادکلن هم یه دوش حسابی گرفتم کیفمو ورداشتم واز اتاق زدم بیرون رفتم از تو جا کفشی یه اسپرت مشکی خوشگل ورداشتم پام کردم رفتم بیرون که دیدم دخترام یه تیپ مشکی زدن در البته مال اونا مثل من لی نبود اسپرت بود رفتم سوئیچ رو از دلارام گرفتم سوار بوگاتی ویرونم شدیم ضبط رو روشن کردیم که حوصله امون سر نره پامو رو گاز گذاشتم به طوری که جیغ لاستیکا بلند شد چه کار کنم عشق سرعتیم دیگه صدای آهنگ تو ماشین پیچید:
وای که چقدر تورو دوس دارمو
میمیرم واسه تو تو همیشه تو قلبمی
میمیرم واسه چشمای قشنگت
بگوبگوبگو دوسم داری
دیگه نگونمیای که میمیرم
وقتی که نیستی بهونه میگیرم
بازی نکن با دلم که میمیره
بیا که دلم پیش قلب تو گیره
نکنه دیونه شی به عشق من شک کنی
نکنه بی وفا بشی بخوای منو دک کنی
نکنه میخوای بری بازم میخوای بد بشی
شاید واست عادی شدم میخوای ازم رد بشی
توروخدا وقتی میام نگو دیگه دیره
نگو دلت یه جای دیگه اسیره
نگو نمیشناسی تو رنگ صدامو
نگو دیگه نمیفهمی معنی حرفامو ...................
((دوست دارم / حمید عسگری ))
بغض بدی تو گلوم نشست با این آهنگ یاد مسعود تو وجودم زنده شد لایه نازکی از اشک دیدمو تار کرد آهنگ هنوز ادامه داشت نمیخواستم جلو خواهرام اشک بریزم نمیخواستم غروری که این همه سال حفظش کردم جلو خواهرام بشکنه یه لحظه کنترلم خارج شد وبا مشت چنان کوبوندم تو ضبط که دلارام که کنارم بودپرید به سمتم دل آرا هم نگران به دلارام زل زده بود مشتم درد گرفت صدای ضبطم دیگه بیرون نیومد ......... دل آرا خواست حرفی بزنه که دلارام باسر بهش فهموند چیزی نگنه که اوضاح خرابه بالاخره رسیدیم به محل قرار محموله ها عصابم خرد وخاکشیر شده بود دنبال چیزی میگشتم تا اعصبانیتمو سرش خالی کنم که چشم خورد به اون سه تا برادرا اونا این جا چی میخوان آخه؟ به خدامیکشمت امیر گوشیم زنگ زد خود نحسش بود سریع جواب دادم.... طوری داد زدم که اون سه تا برادرا هم متوجه همون شدن :
من:آشغال نکبت این احمق ها کین اینجا ؟؟؟؟؟؟؟
امیر : ای بابا زشته اونا همکارای جدیدتن میشنون بد میشه!!!!!!!!
من : امیر دعا کن دستم بهت نرسه که اگه برسه عزارییل رو ملاقات میکنی
امیر : وای مامانم اینا ترسیدم
من : مگه من مسخرتم آشغال
امیر : مثل اینکه عصاب نداری داری روی من بنده خدا اعصبانیتتو خالی میکنی
من : آره عشقم میکشه دوس دارم رو تو خالی کنم
امیر : پس من برم که اگه بمونم ترورم میکنی!!!!!!!!!
من :هههههه باشه فردا منتظرم بمون آقا امیر ببینم کی نجاتتت میده لندهور
امیر : منتظرم تا فردا فعلا بای
تماسو قطع کردم به جای اینکه خالی بشم از عصبانیت بدتر عصبی شدم به طوری که به همه داشتم گیر میدادم هی پاچه میگرفتم
با اخم سرمو بالا اوردم که دیدم اون سه تا برادرها دارن به سمت ما میومدن قیافه هاشون بدک نبود ولی سیاوش توشون خیلی مغرور بود و همین منو جری تر میکرد کسی نباید در مقابل من غرور داشته باشه من خودخواه نیستم ولی دوس ندارم بقیه غرور جلوم داشته باشن واین از مغرور بودن خودمه .............
سیاوش : سلام خانوم ها !!!!!!
سرمو با غرور تکون دادم دلارام و دل آرا هم سلام کردن سیاوش منتظر بود من سلام کنم اما کور خوندی ههههههه ! خیط شد اما اینقدر پرو و مغروره بروی خودش نمیاره ......
من : ممنونم آقایون ماهان تشریف اوردین
سیاوش : عدت دارین سلام نمی کنید !!!!!!!!!!!
من : نخیر عادت ندارم به احمقا سلام کنم
پوزخندی زدم کاملا داشت حرص میخورد ولی من هنوز دلم خونک نشده بود خیلی داشت خودشو کنترل کنه که نزنه تو دهنم ولش کن راهمو خیلی شیک گرفتم و رفتم بسوز آق سیاوش از خود راضی مغرور !!!!!!!
دلارام :
واییییییییی! این دلربا امشب قاطیه فاز و نولش باز زدن بندری برقصه این کسی بهش نزدیک بشه عزراییل و دوست های گرامیشو ملاقات میکنه
من رو به سیاوش : ببخشید دلربا منظوری نداشت
سیاوش یه نگاه خشک و مغرورانه بهم کرد بعد راهشو خیلی شیک گرفت و رفت ایــــــــــــــش پسره از خود راضی مغرور سوسول بیشعور نکبت ........
سامان : ببخشید این داداش مام عصابش از رفتار دلربا خانوم خورد شده