محمد نامزد ماهور بود. پسر خوب و سربه‌زیری بود و با همدیگه تو محل کار آشنا شده بودند. براش نوشتم:
«نچ نچ نچ. خجالت هم خوب چیزیه والله.»
«ماکه نامزدیم عذرمون موجهه. بگو بینم خودت این ساعت چرا آنلاینی؟»
«با صدای خروس از خواب پاشدم دیگه خوابم نبرد.»
«باشه. منم خر. کدوم خروسی این موقع شب قدقد می‌کنه؟»
«اولاً که در خربودن تو شکی نیست. دوماً اینکه پرفسور خروس قوقولی‌‌قوقول می‌کنه نه قدقد.»
«چه فرقی داره؟ حالا من صدای زنش رو گفتم. مهم کاریه که الان می‌کردی.»
«بابا کاری نمی‌کردم. تازه از حمام در اومدم.»
چندتا کله‌ی متعجب فرستاد و بعد نوشت:
«این موقع شب؟ حمام؟ مگه داریم؟ مگه میشه؟»
«دیگه شب هم نمیشه گفت، داره صبح میشه. حالا این‌ها رو بی‌خیال، نامزد جونت چطوره؟»
«هیچی بابا فعلاً سر این خواهر عوضیش گیر افتادیم.»
«برای چی؟ چی‌کار به خواهرِ دارین؟ شما عروسیتون رو بگیرین.»
«تو که خانوادهی اینا رو می‌شناسی. پاشون رو کردن تو یه کفش که اول بچه‌ی بزرگ‌تر میره خونه‌ی بخت بعد کوچیکه. از شانس گند ما هم محمد بچه کوچیکه‌ست.»
«تا اونجایی که می‌دونم خواهر محمد دم‌بخته. پس دیر یا زود ازدواج می‌کنه دیگه.»
«تو هنوز این عفریته رو نشناختی. واسه درآوردن حرص منم که شده ازدواج نمی‌کنه.»
«دِ خب مگه تو چی‌کارش کردی؟»
«خانم‌باشی، دوست داشته دوستش زن محمد بشه و حالا که نقشه‌هاش به هم خورده داره از ته می‌سوزه.»
«محمد حالا چی میگه؟ کاری نمی‌کنه؟»
«محمد هر خوبی‌ای که داشته باشه یکی از بدی‌هاش که همه‌ی خوبی‌ها رو پَر میده اینه که بلد نیست رو حرف مامان و باباش وایسه و از حقش دفاع کنه.»
«خب این‌طور که نمیشه. یعنی شما دوتا تا آخر باید منتظر بمونید تا این خانم دست از لجبازی برداره؟»
«به حرف خانوادهی اونا بله، تا آخر.»
«می‌خوای باهاشون بیام صحبت کنم؟ شاید راضی شدن.»
«دلت خوشه‌ها! مادربزرگم که این‌قدر یک‌دنده‌ست رفت باهاشون صحبت کرد اثری نداشت.»
«اون مادربزرگت بود. من آیدام می‌فهمی؟ آیدا!»
چندتا شکلک خنده فرستاد. بعد از یک دقیقه دوباره نوشت:
«خب حالا این‌ها رو وللش. خودت چه خبر؟»
«هیچی بابا از شانس گندم ماشینم خراب شد. آرش فعلاً ماشینش رو بهم قرض داد.»
«برو خوشحال باش. ماشین اون از مال تو شیک‌تره که!»
«مگه من مثل تو دنبال مال دنیام؟ برو کافر. برو از دنیا دل بکن.»
«باشه من عاشق مال دنیا. حالا کی بود سر یه سرویس طلا که آرسام واسه پرستو خریده بود داشت خودش رو می‌کشت؟»
«اون بحثش فرق می‌کنه. درضمن اسم اون دختره‌ی دراز بدقواره رو نیار که اوق می‌زنم.»
«باز چی شده؟ دعواشون شده؟»
«اگه بفهمی چی گفتن آتیش می‌گیری.»
«بگو از فوضولی مردم.»
«دختر و مادر پررو برگشتن میگن چون عروسی آن‌چنانی نگرفتین باید پرستو رو ببره هلند.»
«زکی، هلند. لیاقت این دخترِ فوقش تا سومالیه.»
«خدایی. امروز قراره برم حالشون رو جا بیارم.»
«ایول. خبرش رو حتماً به منم بدی ها.»
«حتماًً. خب من فعلاً دیگه برم حاضر شم.»
«باشه گلم. موفق باشی.»
بعد از خداحافظی با ماهور بلند شدم و شروع کردم به حاضرشدن. لباس‌های فرمم رو پوشیدم و مقنعه‌م رو سرم کردم؛ اما مگه درست می‌شد. هرکاری می‌کردم لبه‌ش کج می‌شد. از همون اول به لبه‌ی مقنعه حساس بودم؛ همه‌ش هم از شانس، تو صاف‌کردنش مشکل داشتم. حدود یک ربع باهاش ور رفتم؛ اما فایده‌ای نداشت. بالاخره تسلیم شدم و مشغول گذاشتن طلق شدم. بعد از گذاشتن طلق، چادرم رو سر کردم و کیفم رو برداشتم. گوشیم رو انداختم تو کیف و راه افتادم پایین. صدای تلق‌تولوق از تو آشپزخونه می‌اومد. کیفم رو روی مبل انداختم و وارد آشپزخونه شدم. مامان پشت به من مشغول روشن‌کردن چایی‌ساز برای صبحانه بود. پام رو که داخل آشپزخونه گذاشتم، از شانسم چادرم گیر کرد به لیوان روی اپن و لیوان با صدای بدی به چهل تیکه‌ی کوچیک و بزرگ تقسیم شد. مامان هین بلندی کشید و برگشت سمتم. دست‌‌‌هام رو به معنای چیزی نیست بالا گرفتم و گفتم:
- نترس مامان‌‌جان، چادرم بهش گیر کرد.
- کی اومدی پایین؟ مردم از ترس دختر!
- شرمنده داشتم می‌رفتم.
اومدم تکون بخورم که مامان جیغ کشید:
- تکون نخور! وایسا شیشه‌ها رو جمع کنم.
- نمی‌خواد، جا خالی میدم میرم.
- چی چی رو جای خالی میدم، میره تو پات.
صدای رادمان از پشت سرم بلند شد.
- بی‌خیال سر کارت شو، مامان‌جون دیگه نمی‌ذاره بری.
- برای چی؟
آرش از در آشپزخونه وارد شد و همون‌طور که خمیازه می‌کشید، گفت:
- چون تا سه ساعت باید کارهای امنیتی رو انجام بده که یه وقتی شیشه‌ای رو زمین جا نمونه بره تو پای کسی.
سرم رو بر گردوندم و به مامان نگاه کردم. از چشم‌هاش داد می‌زد که همچین قصدی داره. سریع قبل از هر حرکتی از جانبش از روی شیشه‌ها پریدم و از آشپزخونه در رفتم. صدای داد مامان بلند شد. سریع چادرم رو درست کردم و راه افتادم. بابا که تازه نون به دست رسیده بود تو حیاط با خنده گفت:
- باز دوباره خانم رئیس گیرت انداخت؟
همون‌طور که تندتند بند کتونیم رو می‌بستم گفتم:
- می‌خواست گیر بندازه؛ اما سریع در رفتم.
سوار ماشین آرش شدم و همون‌طور که از حیاط دنده‌عقب می‌گرفتم، گفتم:
«نچ نچ نچ. خجالت هم خوب چیزیه والله.»
«ماکه نامزدیم عذرمون موجهه. بگو بینم خودت این ساعت چرا آنلاینی؟»
«با صدای خروس از خواب پاشدم دیگه خوابم نبرد.»
«باشه. منم خر. کدوم خروسی این موقع شب قدقد می‌کنه؟»
«اولاً که در خربودن تو شکی نیست. دوماً اینکه پرفسور خروس قوقولی‌‌قوقول می‌کنه نه قدقد.»
«چه فرقی داره؟ حالا من صدای زنش رو گفتم. مهم کاریه که الان می‌کردی.»
«بابا کاری نمی‌کردم. تازه از حمام در اومدم.»
چندتا کله‌ی متعجب فرستاد و بعد نوشت:
«این موقع شب؟ حمام؟ مگه داریم؟ مگه میشه؟»
«دیگه شب هم نمیشه گفت، داره صبح میشه. حالا این‌ها رو بی‌خیال، نامزد جونت چطوره؟»
«هیچی بابا فعلاً سر این خواهر عوضیش گیر افتادیم.»
«برای چی؟ چی‌کار به خواهرِ دارین؟ شما عروسیتون رو بگیرین.»
«تو که خانوادهی اینا رو می‌شناسی. پاشون رو کردن تو یه کفش که اول بچه‌ی بزرگ‌تر میره خونه‌ی بخت بعد کوچیکه. از شانس گند ما هم محمد بچه کوچیکه‌ست.»
«تا اونجایی که می‌دونم خواهر محمد دم‌بخته. پس دیر یا زود ازدواج می‌کنه دیگه.»
«تو هنوز این عفریته رو نشناختی. واسه درآوردن حرص منم که شده ازدواج نمی‌کنه.»
«دِ خب مگه تو چی‌کارش کردی؟»
«خانم‌باشی، دوست داشته دوستش زن محمد بشه و حالا که نقشه‌هاش به هم خورده داره از ته می‌سوزه.»
«محمد حالا چی میگه؟ کاری نمی‌کنه؟»
«محمد هر خوبی‌ای که داشته باشه یکی از بدی‌هاش که همه‌ی خوبی‌ها رو پَر میده اینه که بلد نیست رو حرف مامان و باباش وایسه و از حقش دفاع کنه.»
«خب این‌طور که نمیشه. یعنی شما دوتا تا آخر باید منتظر بمونید تا این خانم دست از لجبازی برداره؟»
«به حرف خانوادهی اونا بله، تا آخر.»
«می‌خوای باهاشون بیام صحبت کنم؟ شاید راضی شدن.»
«دلت خوشه‌ها! مادربزرگم که این‌قدر یک‌دنده‌ست رفت باهاشون صحبت کرد اثری نداشت.»
«اون مادربزرگت بود. من آیدام می‌فهمی؟ آیدا!»
چندتا شکلک خنده فرستاد. بعد از یک دقیقه دوباره نوشت:
«خب حالا این‌ها رو وللش. خودت چه خبر؟»
«هیچی بابا از شانس گندم ماشینم خراب شد. آرش فعلاً ماشینش رو بهم قرض داد.»
«برو خوشحال باش. ماشین اون از مال تو شیک‌تره که!»
«مگه من مثل تو دنبال مال دنیام؟ برو کافر. برو از دنیا دل بکن.»
«باشه من عاشق مال دنیا. حالا کی بود سر یه سرویس طلا که آرسام واسه پرستو خریده بود داشت خودش رو می‌کشت؟»
«اون بحثش فرق می‌کنه. درضمن اسم اون دختره‌ی دراز بدقواره رو نیار که اوق می‌زنم.»
«باز چی شده؟ دعواشون شده؟»
«اگه بفهمی چی گفتن آتیش می‌گیری.»
«بگو از فوضولی مردم.»
«دختر و مادر پررو برگشتن میگن چون عروسی آن‌چنانی نگرفتین باید پرستو رو ببره هلند.»
«زکی، هلند. لیاقت این دخترِ فوقش تا سومالیه.»
«خدایی. امروز قراره برم حالشون رو جا بیارم.»
«ایول. خبرش رو حتماً به منم بدی ها.»
«حتماًً. خب من فعلاً دیگه برم حاضر شم.»
«باشه گلم. موفق باشی.»
بعد از خداحافظی با ماهور بلند شدم و شروع کردم به حاضرشدن. لباس‌های فرمم رو پوشیدم و مقنعه‌م رو سرم کردم؛ اما مگه درست می‌شد. هرکاری می‌کردم لبه‌ش کج می‌شد. از همون اول به لبه‌ی مقنعه حساس بودم؛ همه‌ش هم از شانس، تو صاف‌کردنش مشکل داشتم. حدود یک ربع باهاش ور رفتم؛ اما فایده‌ای نداشت. بالاخره تسلیم شدم و مشغول گذاشتن طلق شدم. بعد از گذاشتن طلق، چادرم رو سر کردم و کیفم رو برداشتم. گوشیم رو انداختم تو کیف و راه افتادم پایین. صدای تلق‌تولوق از تو آشپزخونه می‌اومد. کیفم رو روی مبل انداختم و وارد آشپزخونه شدم. مامان پشت به من مشغول روشن‌کردن چایی‌ساز برای صبحانه بود. پام رو که داخل آشپزخونه گذاشتم، از شانسم چادرم گیر کرد به لیوان روی اپن و لیوان با صدای بدی به چهل تیکه‌ی کوچیک و بزرگ تقسیم شد. مامان هین بلندی کشید و برگشت سمتم. دست‌‌‌هام رو به معنای چیزی نیست بالا گرفتم و گفتم:
- نترس مامان‌‌جان، چادرم بهش گیر کرد.
- کی اومدی پایین؟ مردم از ترس دختر!
- شرمنده داشتم می‌رفتم.
اومدم تکون بخورم که مامان جیغ کشید:
- تکون نخور! وایسا شیشه‌ها رو جمع کنم.
- نمی‌خواد، جا خالی میدم میرم.
- چی چی رو جای خالی میدم، میره تو پات.
صدای رادمان از پشت سرم بلند شد.
- بی‌خیال سر کارت شو، مامان‌جون دیگه نمی‌ذاره بری.
- برای چی؟
آرش از در آشپزخونه وارد شد و همون‌طور که خمیازه می‌کشید، گفت:
- چون تا سه ساعت باید کارهای امنیتی رو انجام بده که یه وقتی شیشه‌ای رو زمین جا نمونه بره تو پای کسی.
سرم رو بر گردوندم و به مامان نگاه کردم. از چشم‌هاش داد می‌زد که همچین قصدی داره. سریع قبل از هر حرکتی از جانبش از روی شیشه‌ها پریدم و از آشپزخونه در رفتم. صدای داد مامان بلند شد. سریع چادرم رو درست کردم و راه افتادم. بابا که تازه نون به دست رسیده بود تو حیاط با خنده گفت:
- باز دوباره خانم رئیس گیرت انداخت؟
همون‌طور که تندتند بند کتونیم رو می‌بستم گفتم:
- می‌خواست گیر بندازه؛ اما سریع در رفتم.
سوار ماشین آرش شدم و همون‌طور که از حیاط دنده‌عقب می‌گرفتم، گفتم:
ندا
۱۹ ساله 00عالییییییییی بود فقطجلد سوم کی میاد