پسران مغرور دختران شیطون به قلم امیر فرهی

ى قبل داد زدم :
_ تو دخالت نكن مهديس ... بذار من تكليف اين آقا رو روشن كنم .همينطور كه مشغول
دادوبيداد بودم يه چيزى توجه ام را به خودش جلب كرد .... در عقب فرارى باز شد و يه پسر
ديگه ازش امدبيرون كه از اين يكي خيلي خوشگلتر بود ... با ديدن اين پسره بي اختيار الل
شدم و مشغول برانداز هيكل عظله ايش شدم ... خيلي خوشگل بود .. به قول معروف طرف
دختركش بود ... انقدر محو تماشا كردنش بودم كه نفهميدم كي رسيد كنارم ...
_ چى شده پندار؟! . اِاِاِاِ ... پس اسم اين پسره پندار بود.
پندار هيچى سپهرجان شما برو تو ماشين .
نگاهى به چهره ى مهديس انداختم اونم دست كمى از من نداشت... كامال معلومه جذب
زيبايي اين پسره .. چي بود اسمش ؟.. اهان سپهر شده ... ) وايي اآلن ميگن خوشگل نديديد
!... ( سريع آب دهانمو قورت دادم و خودمو جمع و جور كردم.
.پندار خانوم محترم ماديرمون شده و اصال وقت نداريم لطفاً خسارتتونو بگيد بنده بدم
خدمتتون...
جوابى ندادم.
پندار خانوم من دارم باشما صحبت مى كنم! بازم پاسخى از طرف من نگرفت.
پندار نفسشو بيرون دادو ناليد آخ خداااا .. يه لحظه صبركن من اآلن ميام به طرف
ماشينش رفت و كيف چرمى كه معلوم بود خيلى گرونم هست از توى صندوق عقبش در اورد
و سپس با دسته چكش به طرف ما امد.
پندار چقدر بنويسم ؟
ولى من انگار تو يه دنياى ديگه بودمو اصال متوجه حرفاش نمى شدم .
پوزخندى زد:
پندار هه .. شما مشخصه كه اصال حالتون خوش نيست. به دنبال حرفش يه كاغذ از توى
دسته چكش كند و به طرف من گرفت و بالحن تمسخرآميزى كه خنده توش موج ميزد
گفت:
پندار بفرماييد. با كمى مكث برگه رو گرفتم
پندار كافيه ؟!
با ديدن رقم هاى چك دهانم بازموند ... اِاِاِاِاِااِاِاِاِاِاِ اين پسره واقعا ديونه شده ! ... اينكه اندازه ى
يه 2نو به من پول داده!
_پندار نيشخند مسخره اى زد و گفت _ خب من بيشتر از اين وقت ندارم ... پس ،
خدانگهدارتون . با رفتن اون پسرا نگاهى به ساعت مچى ام انداختم ... آه از نهادم بلند شد ...
وايى ساعت نزديكاى بود ؛اين يعنى به كالس اول نرسيديم .. اصال متوجه ى گذر زمان
نشدم ! با صداى مهديس به خودم امدم
_ مهديس_ وايى ... صحرا ديدى چقدر جيگربودن ؟! هرچند دوست داشتم بگم آره ... تاحاال
تو كل عمرم انقدر محو زيبايى يه پسر نشده بودم .. ولى حيف غرور لعنتى جلوى صداقتمو
گرفت و باعث پنهان حقيقت درونم شد ...
_بيا بريم مهديس ... ديرمون شد . سوار ماشين شديم و به چهره ى پرسؤال ترانه نگاه
انداختم .
ترانه چى شد صحرا؟! بدون كوچكترين حرفى چكى كه اون پسرك بهم داده بود را
گرفتم سمتش .
ترانه شك داشتم ديوونه باشند .. ولى اآلن مطمئن شدم.
مهديس وايى .. ترانه نبودى ببينى چقدر پسره جذاب بود ..
ترانه راست ميگى .. خب بيشعورا به منم يه تعارف مى زديد !...
مهديس به توكه اگه تعارف مى كرديم ديگه چيزى واسه خودمون نمى موند !
ترانه درد .. كاش بهم زودتر مى گفتيد بيام ... اصال من شانس ندارم .
مهديس ناشكرى نكن ... اگه شانس نداشتى كه ما دوستات نبوديم .
ترانه اتفاقاً به همين دليل كه تو دوستمى ميگم من شانس ندارم . سريع پريدم وسط
حرفشون و از اين جدال اوردمشون بيرون و سعى كردم بحث رو عوض كنم ...
_بسه ديگه بچه ها ... هرچى بود تموم شد رفت ... به دانشگاهتون فكر كنيد كه روز اولى به
دليل تاخير در كالس اخراجتون نكنن .
ترانه نبابا .. مگه الكيه ؟! مهديس با حالت تمسخرآميزى قيافه اش را همانند ترانه كرد و
به تمسخر گفت :
مهديس چرا كه نه ... تو كه شانس ندارى ! هردوى ما از اين كار مهديس تعجب كرديم و
زديم زيرخنده ...
ساعت حدود : بود كه رسيديم در دانشگاه ، ماشينم را جايى پارك كردم تا يه ديوونه ى
ديگه نياد بزنه بهش !... وارد دانشگاه شديم. خوشبختانه هنوز كالس بعدى شروع نشده بود و
كمى وقت داشتيم _ آخيش .. به كالس قبلي كه نرسيديم .. بلكه به اين يكي برسيم .
_ مهديس _ ولي براي روز اول بد نبودا ...
_ ترانه _ مهديس ... تو ديونه شدي ؟!.....
_ مهديس _ توهم اگه اون سپهرو ميديدي اآلن ديونه مي شدي !....