رمان من دختر افسانه ایم به قلم محدثه فارسی

براي من بود، در رو بستم و با چشمايي که مطمئنا از خواب پف کرده بود نشستم روي اولين مبل و سريع بازش کردم، قلبم داشت مي‌اومد توي دهنم، بالاش نوشته شده بود کالج و شروع کردم به خوندش! هرکلمه‌اي که مي‌خوندم چشمام بيشتر گشاد مي‌شد که يهو جيغ بنفشي کشيدم و از جام پريدم و شروع کردم به قر دادن، جيغ جيغ مي‌کردم که خاله و وحيد هراسون به سمت پايين اومدن، بالا پايين مي‌پريدم و جيغ مي‌کشيدم، خاله با هول گفت:
- چيه؟ چي‌شده؟
وايسادم و با جيغ گفتم:
- خاله، خاله باورت نميشه، من کالج قبول شدم.
وحيد با خوشحالي داد زد و خاله جيغ بنفش کشيد، باورم نمي‌شد، از خوشحالي بغض کردم و شروع کردم به گريه کردن، خاله بغلم کرد و گفت:
- بهت افتخار مي‌کنم جوجه کوچولوي خودم.
محکم فشارش دادم به خودم که يهو ديدم نفسش بند اومد، سريع جدا شدم ازش که شروع کرد به سرفه کردن، وحيد زد پشتش و خاله رنگش از کبودي برگشت، با تعجب نگاهش کردم که عصبي گفت:
- خيلي محکم فشارم دادي خره.
نتونستم جملش رو درک کنم براي همين دوباره زدم زير خنده و گفتم:
- واي خاله باورم نميشه.
بعد نشستم روي مبل که وحيد و خاله هم نشستن، وحيد شروع کرد به خاروندن پاهاش و در همون حال گفت:
- خيلي زود به نظرت جواب رو نفرستادن؟ تو کي پژوهشت و تحويل دادي.
حق با وحيد بود، اخمام رفت توي هم و گفتم:
- ديروز.
خاله سريع گفت:
- يعني انقدر زود بررسيش کردن؟ تا بخوان کارات و نمراتت و ببين و نامه بزنن به نظرم خيلي طول مي‌کشه.
وحيد نامه رو از دستم گرفت و من با استرس بهش خيره شدم، شروع کرد به خوندن، خداروشکر زبان بلد بود.
وحيد: خانم هيلدا فَکور، تمامي سوابق شما مورد بررسي قرار گرفته و از اين پس شما يکي از هنرآموزان کالج هستيد، ما بي‌صبرانه منتظر شما خواهيم بود، موفق باشيد!
بعد نگاهي به پايين صفحه کرد و گفت:
- يه سري تاريخ هم زده که بايد کي بري اونجا و مهر کالج هم خورده.
خاله با خوشحالي گفت:
- پس واقعيه...
وحيد لبخندي زد و گفت:
-آره.
نفسم رو راحت فرستادم بيرون و خوشحال بهشون خيره شدم، ساعت 7 ونيم صبح بود و واقعا روزمون عالي شروع شده بود.
به حموم رفتم و بعد از اينکه اومدم بيرون يه لباس مناسب تنم کردم و اومدم بيرون و به سمت آشپزخونه رفتم که ديدم دارن صبحانه مي‌خورن، وحيد حاضر نشسته بود و فکر کنم مي‌خواست بره سره کار، نشستم پشت ميز و نامه رو از دست وحيد گرفتم و گفتم:
- تاريخش کي هستش حالا؟
شيرش رو سر کشيد و گفت:
- امروز يکشنبه است، دقيقا شنبه که براي اونا ميشه دوشنبه و اول روز هفتشون!
ابروم و انداختم بالا که خاله با ناراحتي گفت:
- يعني داري ميري؟
لبخند مهربوني زدم و گفتم:
- قربونت بشم ناراحت نباش، مجبورم زودتر برم براي کارام، خاله من زحمت کشيدم.
سرش و تکون داد و گفت:
- نري حاجي حاجي مکه، واسه عروسيم مياي‌ها.
لبخندي زدم و دستم رو گذاشتم روي قلبم و گفتم:
- اي به چشم.
وحيد به شوخي گفت:
- اي بابا، يه شام خور توعروسي کم بودا!
چشم غره‌اي بهش رفتم که خيره شد توي چشمام و رو به خاله گفت:
- اون چيزي که من مي‌بينم تو هم مي‌بيني؟
خاله لبخندش رو جمع کرد و گفت:
- دقيقا، امروز صبح ديدم خواستم بهش بگم ولي گفتم شايد مشکل از چشماي من باشه!
با تعجب گفتم:
- چي شده مگه؟
خاله سريع گفت:
- انگار يه رگه‌هاي بنفش رنگ قاطي آبي چشمات شده.
با تعجب داد زدم:
- چي؟
بعد سريع بلند شدم و بدو بدو رفتم سمت آيينه و به خودم نگاه کردم، به چشمام دقت کردم، حق با خاله و وحيد بود، اين رگه‌هاي بنفش از کجا پيداشون شده؟ چشمام مثل کهکشان شده بود! جلل خالق.
با صداي خاله که از توي آشپزخونه صدام مي‌کرد بي‌خيال شدم و برگشتم توي آشپزخونه!
خاله: بي‌خيال بابا، چشم خوشگل کي بودي تو؟
بي‌توجه به حضور وحيد گفتم:
- تو عشقم.
بعد خنديديم که وحيد سريع بلند شد و گفت:
- بي تربيتا، موضوع و منکراتي مي‌کنين! خداحافظ.
با خنده ازش خداحافظي کرديم و من به اين فکر کردم که بايد هرچه سريع‌تر بليط بگيرم و لباسام و جمع کنم.
کمک خاله کردم و ظرفاي صبحونه رو شستم و با هيجاني وصف نشدني گفتم:
-واي خاله خيلي خوشحالم، برم وسايلم رو کم کم جمع کنم.