رمان ترنم عاشقی به قلم مریم آقایی

تعداد صفحات : 89

ژانر : عاشقانه، کل کلی، طنز ، همخونه ایی ,کمی پلیسی

دانلود رمان ترنم عاشقی

خلاصه رمان :

رمان درباره ی یه دختر و پسره به اسمای ترنم و پارسا که عاشق هم هستن ولی ابراز نمیکنن.

شب خواستگاری خانواده پارسا از ترنم ، خانواده هر دو به قتل میرسن

درگیر اتفاق هایی میوفتن که تلخ و شیرینه

زیاد همو نمیرنجونن

ولی هر دو شون تا سره هم بلا نیارن اعتراف نمیکنن........پایان خوش❤️

ادامه رمان :

صدای ترنم باران همه جا را پر کرده

و من در فکر ترنمش

پشت شیشه سرد ایستادم و مینگرم

به ترنم باران که با عشق روی زمینه خدا می بارد

عشق.......با ترنم.....چه زیباست.......ترنم عاشقیه باران.....

یاده خالقم می افتم که با چه ذوقی این همه زیبایی آفریده

و از آن بهتر.....عشق پاک و آتشینی است که میان معشوق های واقعی کاشته.....

خدایی که برای آدم حوا

وبرای من تو را

آفرید.......

پس بیا قدر بدانیم

خدا آفرید همه چیز را

با دلیل و به حق

پس سهم من از این دنیا تویی

بمان با من ترنم عاشقی های من....

به نام حاکم و عالم همه «ترنم عاشقی»را ، آغاز میکنم

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

?ترنم عاشقی

+تَ تَ

-مرضو تَ تَ صد دفعه نگفتم منو اینجوری صدا نکن؟؟؟بنال ببینم چی میگی

+میگم میدونی امشب برای چی خونتون دعوتیم؟

با بی خیالی ذاتیم شونه ایی بالا انداختم و گفتم

-نه مامان چیز خاصی بهم نگفت....

وسط حرفم پرید و با چشمای بسته حول و تند تند گفت که....

+امشب قراره تو رو برای پارسا خواستگاری کنیم .

همون جور که داشتم با خنده نگاش میکردم یواش یواش چشمام تو حدقه می چرخید و هر بار بیشتر متعجب میشدم و لبخند از رو لبام کمرنگ تر می شد و قلبم داشت از هیجان محکم می کوبید

با زبون لبمو تر کردم....

-دروغ میگی مگه نه.....اصلا .....اصلا پارسا خبر داره؟؟

چشماش خندید و همون جور منو کشون کشون به سمت در میبرد

+بیا خودت میفهمی....وظیفه من بود تا اینجا رو بهت بگم .

نگاهم به در بزرگ سیاه با طرح های طلایی رنگه خونه که خود نمیدونم چرا دل شوره گرفتم.

پلاستیک های خرید رو تو یه دستم گرفتم تا کلید رو پیدا کنم که با صدای متعجب پریسا سرمو بلند کردم

+ ترنم در بازه...

تک خنده ایی زدم و درو حل دادم .

-حتما باز از خوش حواسی باباس بیا تو

و خودم جلو تر رفتم

پریسا هم شونه ایی بالا انداخت و لباشو غنچه کرد و در و بست و راه افتاد دنبالم

خونمون ویلایی بود و حیاط نزدیک 200متری میشد سمت چپ یه استخر داشت کنار استخر هم یه درخت بید مجنون و یه میز زیرش استخر سر پوشیده هم زیر زمین بود

سمت راست هم درخت و گل و یه تاب دو نفره سفید با صندلی های سفید و قرمز

به ده تا پله ایی که حیاط رو از ساختمون ویلا جدا میکرد که رسیدم پا تند کردم و از پله ها بالا رفتم سمت در قهوایی و خوش نقش و نگار خونه قدم برداشتم .

منتظر پریسا شدم وقتی کنارم ایستاد در رو با خنده باز کردم که با دیدن سالن پذیرایی تو جام خشک شدم.

ولی پریسا منو با خنده کنار زد و اومد تو اما تا چشماش افتاد به سالن چند دقیقه ساکت شد ولی یه دفعه شروع کرد به جیغ زدن.

نزدیک پنج دقیقه بود که هم پریسا رو سعی داشتم آروم کنم هم خودم کنارش زار میزدم و به مادر پدرامون نگاه میکردم که حس کردم یکی در حال رو محکم کوبید برگشتم که با قیافه مبهوت پارسا روبه رو شدم .

پریسا که پارسا رو دید صداش بلند شد و همون جور که زجه میزد به پارسا گفت

+داداش دیدی بی مادر شدیم.....دیدی بی پدر شدیم.....دیدی بی پناه شدیم.....خداااااااااااااا.

نگاهش که بهم افتاد با غم چشماش رو بست و من ندید گرفتم اون قطره اشکی رو که از گوشه چشمش چکید .

پریسا رو که دیگه جونی براش نمونده بود رو بلند کردم و رفتم براش آب قند درست کنم.

تو آشپز خونه داشتم آب قند رو درست میکردم و گریه میکردم

به خودم تشر زدم...

-بسه ترنم...تو قوی باش .....از این به بعد تویی و.این خواهر برادر....پس باید تو حداقل قوی باشی .

همون لحظه برگشتم که برم آب بریزم تو لیوان که رفتم تو بغل پارسا.....یه قدم عقب رفتم

آروم با صدایی که از ته چاه بیرون میومد رو بهم گفت

+مواظبش باش.....من الان برمیگردم.....به چیزی دست نزنین...........ترنم......

منتظر نگاهش کردم که آورم گفت

+مواظب خودت باش.

سر تکون دادم که اونم عقب گرد کرد و رفت.

تو نبود پارسا مواظب پریسا بودم که نگاهش به جنازه پدر و مادرش نیوفته ولی خودمو که نمیتونستم نگه دارم.....

با اشک به پدر و مادرم و خاله پروانه و عمو پرهام (مادر و پدر ،پریسا و پارسا)نگاه میکردم.

بعد یه ربع صدای در و یاالله گفتن چند نفر رو شنیدم که صدای آشنای عمو محسن و علی (پسرش) و پارسا هم به گوش میرسید سریع خودمو به در رسوندم که عمو محسن و علی و چند تا از همکارای عمو رو دیدم .

بغض کردم و سلام دادم که عمو و علی با غم نگام کردن و سلام دادن.

از جلوی در رفتم کنار تا بیان تو

وقتی علی پریسا رو دید سمتش رفتو با حرفاش ارومش کرد و از خونه بردش بیرون

(پریسا و علی نامزد ان و عاشق هم و علی سرگرد و پدرش سرهنگ عمو محسن و عمو پرهام دوستای پدرم و از برادر بهش نزدیک تر ما چهار تا بچه هم از بچگی با هم بزرگ شدیم )

عمو رفت بالا سر جنازه پدر و مادرامون نشست و زیر لب بالای سر هر کدوم می خوند:اناالاالله وانا الیه راجعون.

پارسا هم با بغض و چونه لرزون پشت سرش.

خواستن جنازه ها رو ببرن که صبرم تموم شد.

به سمت جنازه پدر مادرم پرواز کردم و وسطشون که کنار هم بودن نشستم زجه زدم و اسمشون رو صداشون میکردم قسمشون میدادم که بیدار شن از آینده خودم می گفتم و زار میزدم که پارسا از پشت بغلم کرد و ازشون جدام کرد عمو هم سریع جنازه ها رو برد بیرون .

تو بغل پارسا گریه میکردم و مشت میکوبیدم اونم هیچی نمی گفت و فقط سرش رو سرم بود

انقدر گریه کردم که یه لرز تو بدنم افتاد و بیهوش شدم و احساس کردم رو.زمین و هوام و بعدش سیاهی مطلق......

با احساس سنگینی پتو مثه این چهل روز از خواب می پرم ولی اینبار به جای پریسا چشمایی رو میبینم که این چهل روز کمتر از همیشه بهش فکر میکنم.

وقتی متوجه نگام شد ازم فاصله گرفت و راه افتاد سمت اتاقش

امروز که از سر خاک برگشتیم پارسا نذاشت مثه هر روز برم خونه خودم منم از خدا خواسته قبول کردم.

خونه 500متری.....یه دختر تنها....خاطرات قتل خانوادش

زنگ در رو زدن پریسا از آشپز خونه بیرون اومد و به آیفون جواب داد.

سره جام رو مبل نشستم و پتو رو تا کردم

و منتظر مهمونا یا عمو محسن و وکیل عمو پرهام و بابا شدم.

همه تو پذیرایی نشسته بودیم.

من رو مبل یه نفره ، علی و پریسا هم کنار هم رو یه مبل دو نفره ،سمت چپم سمت راستمم پارسا رو مبل تک نفره نشسته بود و رو به روی ما چهار نفر عمو محسن و آقای آشوری وکیل پدرامون

به همه نگاهی انداخت و چند تا پاکت رو از کیفش خارج کرد

یه نگاه به من انداخت و در یه پاکت رو باز کرد

#به نام خالق زندگی شیرین من

سلام

زمانی که دارین این نامه رو که بهتره بگم وصیت نامه منه رو میخونید من در قید حیات نیستم

زندگی به من درس های زیادی داد والبته نعمت های زیاد و با ارزشی که با ارزش ترین آنها عشق من به همسر و دخترم بود و هست

دخترم اول اینکه الان میدونم بغض کردی و سیاه پوشیدی و زیر چشم های قشنگت کبوده

میدونم امروز لباست رو با خاک های سر خاکم آغشته کردی

ولی پاریه تنم ، من راضی نیستم

تا همین چهل روز عذاداری بسه عزیزکم دیگه شاد باش که هم من هم مادرت ازت راضی باشیم

نامه ایی برایت به یادگار گذاشتم که امیدوارم به خاطر بسپاری

دختری که من تربیت کردم قوی تر و مستحکم تر از این حرفا بود و هست و خواهد بود

تمام اموال من اعم از کارخونه ، ویلا ، باغ و..... به نام توست

مدیریت سهامی که به نام من بود از این پس به نام و مدیریت توست ولی به یک شرط می توانی از آنها استفاده کنی و مدیریت آنها را به دست بگیری آن هم ازدواج تو با پارسا سرمست پسر پرهام سرمست

امیدوارم به وصیت آخر من گوش بدی

و من رو راضی نگه داری

به خدای بزرگ و مهربون میسپارتم تا مواظب و راه نمای تو باشد

خدا نگه دار برای همیشه

میلاد امیری#

نامه که تموم شد چند حس مختلف داشتم ولی جلوی خودم رو گرفتم

عمو محسن بلند شد و با یه پاکت به سمتم اومد به احترامش بلند شدم و پاکت رو ازش گرفتم .

نشستم و منتظر خوندن وصیت نامه عمو پرهام شدم

وصیت نامه عمو هم شیبه بابا بود فقط با تفاوت اینکه سهم پریسا رو مشخص و تاریخ ازدواج پریسا رو هم معلوم کرده بودن .

با شرط عمو و بابا من و پارسا رفته بودیم تو شوک.

به پارسا هم یه نامه دادن و همه رفتن تو حیاط ولی منو پارسا موندیم و شروع کردیم به خوندن متن نامه ها

×به نام خالق عشق های پاک

سلام دخترم

ترنمم از چند سال پیش بهت شک کردم

نگاهت رفتارت گفتارت فکرت عوض شده بود

شده بودی مثه روز های اول مادرت

روزایی که من فکر میکردم عشقم بهش یک طرفس ولی این طور نبود

تو نگاهت رفتارت گفتارت عشق موج میزد

عشق آسون به دست نمیاد

و من خوشحالم که تو هم همچین نعمت با ارزشی نسیبت شده الان نزدیک بیست سالته و به اندازه کافی بزرگ شدی

امیدوارم عشقت به پارسا همون جوری باشه که فهمیدم

این راه رو به خودت و خدا میسپارم

عاشقتم ثمره ی عشقم....

آخرین نامه از طرف پدرت

در پناه حق×

اولین قطره اشکم رو کلمه پدرت افتاد ولی سریع پاک کردم و خودمو جمع و جور کردم....

من باید قوی باشم شاد باشم حتی برای شادی روح پدر و مادرم

پارسا?

با بهت،خوشحالی،غم،عصبانیت و.... نامه تموم شد قسمت امضاء رو بوسیدم و نامه رو برگردوندم تو پاکتش و گذاشتم رو میز

حالا باید خودم دست به کار میشدم تا به عشقم برسم از پدرم هم خیلی ممنون بودم و هستم خیلی....

جلو پاش زانو زدم و جدی گفتم:

-من میخوام به وصیت نامه پدرم مو به مو عمل کنم تو رو نمیدونم ولی آنقدر پدرم برام عزیز هست که بدون علاقه اولیه ازدواج کنم.

اونم جدی و با اخم گفت:

+و همینطور من

-پس مانعی نمیمونه ولی چون من یه فرد دیگه رو دوست دارم فعلا فقط محرم هم میشیم نه عقد دائم چون من تا اون موقع عشقم رو راضی کنم که با این شرایط با من ازدواج کنه و مهم تر اینکه به آرزوم که مدیریت کارخونه است برسم در تاریخ معین شده از طرف پدرامون هم که دو روز دیگه اس صیغه محرمیت میخونیم

و یه هفته بعدش که عروسیه پریسا و علیه به کنار .

سری تکون داد و با تعجب گفت:

+پارسا.....من از یه چیز سر در نمیارم

مگه پدرامون از این خبر داشتن که عمرشون به دنیا نیست که این چیزا رو تو وصیت نامه ذکر کردن؟؟!

عصبانیتم رو کنترل کردم ولی رو صدام تاثیر گذاشته بود برای همین دو رگه شده بود.

-بعد مشخص میشه.

از جام بلند میشم و به سمت حیاط حرکت میکنم تا به عمو اینا خبر بدم

ترنم?

+ترنم آجی این درو بازکن....ترنم....ترنم با توام...باز کن دیگه...

و همین طور به در میزد

کلافه ام کرده بود

-ااااااااااااااااااااااه پری بسه الان میام

اینو که گفتم انگار خیالش راحت شد که با یه پایین منتظرتم از در فاصله گرفت.

دستی به مانتو نباتیم کشیدم.

بعد از وارسی خودم کیف و کفش چرم قهواییم رو برداشتم و از در زدم بیرون

پریسا و علی و پارسا تو حیاط بودن سمتشون رفتم

که علی و پریسا با هم نشستن تو ماشین علی و من هم تو ماشین پارسا.

پشت علی راه افتادیم

عمو محسن و آقای آشوری هم تو محضر منتظرمون بودن

همین جور داشتم بیرون رو نگاه میکردم که صدای آهنگ تو ماشین پیچید

(یه نفر —مجید یحیایی)

تو تنهاترین عشقه تو دنیامی منو ارومم کن تو اوجه تنهایی

به تو عادت کردم بدونه تو تنهام تو عشقو میبینی از تمومه حرفام

این زندگی خوبه تو کنارم هستی همه چی بهتر شد تو به من دل بستی

یه حسه رویایی تو وجوده من هست تا تهش با من باش تا وقتی دنیا هست

یه نفر تو زندگیم هست که قلبم واسه اون میزنه همه دنیای منه قلبمو نمیشکنه

من اونو میفهمم اونکه با من خوبه اونکه هر لحظه قلبش واسه من میکوبه

یه نفر تو زندگیم هست که قلبم واسه اون میزنه

همه دنیای منه قلبمو نمیشکنه

من اونو میفهمم اونکه با من خوبه

اونکه هر لحظه قلبش واسه من میکوبه

تو دلیله خنده هامی تو که همش باهامی چشمامو میبندم تو اوجه لحظه هامی

این زندگی با تو هر روزش بهشته وقتی تو باهامی همه دنیا رو عشقه , همه دنیا رو عشقه

یه نفر تو زندگیم هست که قلبم واسه اون میزنه همه دنیای منه قلبمو نمیشکنه

من اونو میفهمم اونکه با من خوبه اونکه هر لحظه قلبش واسه من میکوبه

یه نفر تو زندگیم هست که قلبم واسه اون میزنه

همه دنیای منه قلبمو نمیشکنه

من اونو میفهمم اونکه با من خوبه

اونکه هر لحظه قلبش واسه من میکوبه.....

تا تموم شدن آهنگ داشتم از حسودی میترکیدم

حس میکردم عشق عزیییییییزش رو داره به هر من میکشه

باشه پارسا خان بگرد تا بگردیم

داغم رو به دلت میذارم اگه نذارم ترنم امیری نیستم

برای عقد مهریم رو گذاشتن صد سکه تمام بهار آزادی

و برای شرایط هم درخواست لغو محرمیت ولی در صورتی که پارسا از مشروبات استفاده کنه با منه

آزمایش هم که داده بودیم

وقتی مراسم تموم شد رو کردم به همه

-همون طور که همه میدونین به خواست پدرامون دیگه مراسم ختم برگزار نمی کنیم و به خواست خودشون با پولش کار مد نظرشون که معین شده رو انجام میدیم

و اینکه خیلی تاکید داشتن که شاد باشیم و برای از دست دادنشون ناراحتی نکنیم

با بغضم ادامه دادم

-پس، از امروز به بعد همه میشیم همونی که اونا میخوان

همه صلوات فرستادن و از محضر خارج شدیم

علی و پریسا رفتن خرید عروسی

بقیه هم دنبال کاراشون

پارسا گفت بریم کارخونه

که از نظر منی که عاشق کار و کار خونه ام حرف عالی بود .

البته نه با این لباسا پس قرار شد بریم اول لباسامون رو عوض کنیم

پارسا زیاد حرف نمیزد و این برام خیلی سخت بود.

سخته که عشقت بهت توجه نکنه خیلی سخته.....

لباسای مشکی و البته با ترکیب های قهوایی روشن پوشیدیم و راه افتادیم

به کار خونه که رسیدیم نگهبان سلام کردو با تسلیت گفتن و حال و احوال در رو باز کرد.

شونه به شونه هم تو راه رو ساختمان اداری کار خونه راه می رفتیم و همین جور با کارمندا سلام میکردیم

به میز منشی که رسیدیم سریع از جاش بلند شد

چون زیاد میومدم کارخونه منو می شناخت و پارسا که معاون اول کارخونه بود که هیچ

سلامی گفت و به هر دو مون تسلیت گفت ،

خانم میان سالی بود که خیلی خوش سرو زبون و با نمک بود

والبته محترم

به طرف در اتاق مدیریت رفتیم که پارسا در رو باز کرد و رفت کنار تا اول من برم

بعد خودش اومد و در رو بست

به سمت میز پدرم رفتم

با بغض نگاه میکردم و دست میکشیدم که چشمم به یه قاب عکس افتاد

با تلخندی برش داشتم....

عکس منو مامان و بابا بود که تو حیاط خونه گرفته بودیم بابا مامان نشسته بودن و من بالا سرشون و ایستاده بودم و دستام رو رو پشتی صندلی هاشون گذاشته بودم

و هر سه مون شاد به دوربین نگاه کرده بودیم

با صدای پارسا سرم رو بلند کردم و نگاش کردم

+دانشگاه رو چیکار میکنی؟

-واحدای کمی مونده با اینکه جهشی خوندم ولی فقط 12ترم مونده که 6ترمش پایان نامه اس کلاسا رو بعد از ظهر بر میدارم اون قدر جهشی خوندم که بقیه وقت رو تو کارخونه بگذرونم اونم کارخونه ایی که آرزوی من ، مدیریت حداقل سهم بابا بود و هست کسی نمیتونه جلومو بگیره...

خواستم بازم بالا منبر بمونم که در زدن شد و خانم خیراندیش وارد اتاق شد و با لبخند رو به ما دوتا که پشت ویزای پدرامون و ایستاده بودیم گفت

+کارای امروز رو میگم ولی قبل اون دوستانه میخوام حرفی بزنم.....کارخونه به دوتا مدیر 20و27ساله نیاز نداره کار خونه به دوتا مدیر نیاز داره که هم در برابر مشکلات کارخونه مقاوم باشن هم اتحاد داشته باشن

ولی اینو میدونم که شما دوتا این کارخونه رو به نحو احسنت اداره میکنین.......خوب حالا امروز کار خاصی ندارین فقط میمونه یه سری به کارگرا بزنی و اوراقی هست که باید امضأ کنین .

و با لبخند سری تکون داد و از اتاق خارج شد.

یه نگاه به پارسا کردم که هم زمان با من شروع کرد به حرکت سمت در و با هم به سمت کارگاه کارخونه حرکت کردیم

...........................................................

-سلااام من ترنم امیری دختر میلاد امیری هستم همون طور که اطلاع دارین به رحمت ایزدی پیوستن

من بی احساس و سنگ نیستم

من هنوز مرگ پدرم، مادرم رو باور ندارم ولی دلیل نمیشه از زندگی افرادی بزنم تا برای خانواده ام سوگواری کنم

مرسی از همه شما امیدوارم دراین چند سال عمر و مدیریت آقای سرمست و من کمکمون کنین ممنون.

همه صلوات فرستادن و پارسا رفت برای سخنرانی

حرفاش محکم بود با اطمینان کامل و اینده روش میگفت

همون جور که ازش انتظار میرفت

همه چیز که کامل شد به سمت خونه حرکت کردیم و یه روز کسل کننده دیگه رو هم تموم کردیم

....................................

روزا پشت هم می گذشت

تو این مدت پریسا و علی رفتن سره خونه زندگیشون و منو پارسا تو خونه عمو اینا مستقلیم

روز به روز رابطه امون بهتر میشه

بی دلیل به هم محبت میکنیم البته فقط من دلیل دارم.

پشت رول نشستم و دارم به سمت کارخونه میرم به کارخونه که میرسم نگهبان در رو باز میکنه براش بوق میزنم و وارد محوطه میشم که میبینم یه جا همه جمع شدن

از ماشین پیاده میشم و کیفم رو رو دوشم جا به جا میکنم و با اخم به جمعیت کارگرای کارخونه

پشتشون که رسیدم جیغ کشیدم

-برید کنار ببینم اینجا چه خبر.......

با برگشتن کارگرا سمتم دیدم دور دو نفر حلقه زدن از بین دو نفرشون یه کم دقت کردم دیدم پارسا و سرپرست کارگاه نشستن زمین

رفتم جلو که با دیدن صورت پارسا تو جام خشک شدم.

صورتش از عصبانیت قرمز شده بود و گوشه لبش خونی و دکمه های پیراهنش یکی در میون کنده و از شلوارش زده بود بیرون

خودمو جمع و جور کردم و رفتم جلو

-سلام اینجا چه خبره؟ آقای میرزایی چرا کارگرا سره کار نیستن؟!لطفا برشون گردونید سره کارشون .

چشمی گفت و کارگرا رو به سر کارشون هدایت کرد

روم رو سمت پارسا کردم که دیدم داره بلند میشه

بدون اینکه به من نگاه کنه حرکت کرد سمت ساختمون اداری با عصبانیت قدم بر میداشت و من پشتش تند تند راه میرفتم تا بهش برسم

در اتاق رو باز کرد و بدون نگاه به من منتظر شد برم تو

پاشو که گذاشت تو اتاق در و محکم کوبوند که گفتم الانه از لولا جدا شه!

رو کاناپه نزدیک در نشست و سرش رو به پشت تکیه داد

یه دستمال رو با پارچ آب تو اتاق خیس کردم و کنارش نشستم چونش رو تو دستم گرفتم و آروم شروع کردم به پاک کردن خون کنار لبش

حس کردم نفساش عادی نیست ولی به روی خودم نیاوردم

کارم که تموم شد دستم رو از زیر چونش برداشتم و اون دستم که دستمال بود رو پایین آوردم به چشماش نگاه کردم که دیدم نگاهش رو از رو لبم برداشت و به چشمام دوخت

برای اینکه بحث رو عوض کنم جدی گفتم

-این جنجال برا چی بود؟؟!

+امروز یکی از هم دانشگاهی هات اومده بود.....اومده بود خواستگاریت کنه.....اونم از من.....هه جالبه.....

از عصبانیت می لرزید داد زد

+مگه تو،تو دانشگاه حلقه کوفتیت رو نمیذاری؟؟هااان؟؟

-هیچی نمیگم پرو نشو تو کیه منی چطور تو میتونی با عشق عزیزت باشی ولی من نمیتونم ازدواج ک......

با سوختن یه طرف از صورتم حرف تو دهنم ماسید

با بهت به پارسا نگاه کردم که چشماش از قرمز خون شده بودن دستش درباره رفت بالا که دومی رو بزنه.

همین جور بی پروا نگاش کردم

پشیمون شد و دستش رو انداخت پایین و از اتاق زد بیرون......

.................................................

چند روزی از اون ماجرا میگذره ولی هنوز پارسا باهام سر سنگینه

دارم میرم سمت دانشگاه که چرخ ماشین ترکید

سریع ماشین رو بردم سمت خاکی و خاموشش کردم

پیاده شدم و رفتم سمت چرخ که یه ماشین با سرعت پشت ماشین ترمز کرد و صدای پیاده شدن یه نفر اومد

سرمو که بلند کردم دیدم پارسا کنارم وایستاده یه نگاه به من یه نگاه به چرخ کرد

+برو بشین تو ماشین من تا درستش کنم خوب نیست وایستی وسط جاده .

دیدم حرفش درسته راه افتادن سمت ماشین سوار که شدم موبایلش زنگ خورد نگاهم که بهش افتاد خندم گرفته بود نوشته بود کنه??

جواب دادم

-بفرمائید.....

که صدای یه دختره جیغ جیغو از پشت گوشی بلند شد و هی فوش میدادو هی پارسام پارسام میکرد

وسطای جیغ جیغاش گوشی رو روش قطع کردم و یه نفس راحت کشیدم که دیدم پارسا داره میاد سمت ماشین

سریع سوئیچ ماشینش رو برداشتم و از ماشین پیاده شدم

زیر لب خداحافظی کردم و سریع سوار شدم

پارسا هنوز سوار ماشینش نشده بود سوئیچ رو انداختم رو صندلی شاگرد و ده برو که رفتیم

بمونه همون جا تا اون باشه برا من قیافه نگیره

پرو هم خودتونین?

موبایلم زنگ خورد جواب دادنم همانا و کر شدنم همان

+ترررررررنننننننننممممممم فقط خدا رو شکر کن دستم بهت نرسه

قه قهه من که بلند شد بیشتر عصبیش کرد

+بخند.....بخند زمین گرده نوبت ما هم می رسه.....

و تق گوشی رو قطع کرد که همون موقع منم رسیدم دانشگاه

.......................................

تو اتاق نشسته بودم و داشتم دیوان حافظ رو میخوندم

رنگای اتاق رنگ مورد علاقه ام بود

بنفش و یاسی

یه تخت و میز کامپیوتر و کمد لباس و میز آرایش ست همرنگ اتاق

یه پنجره تمام قدر بزرگ سمت حیاط عمارت

که دیدش به سمت استخر و درختای بیدمجنون بود

گفتم غم تو دارم گفتا غمت سر آید

گفتم که ماه من شو گفتا اگر برآید

گفتم ز مهرورزان......

صدای آب شنیدم

گوشه کتاب رو تا زدم و بستم گذاشتمش رو میز و بلند شدم از اتاق که بیرون اومدم دیدم از حمومه

با یه لبخند مرموز رفتم تو آشپز خونه

آب گرم کن رو خاموش کردم و اومدم بیرون نشستم پای تلویزیون و صداش رو زیاد کردم

بعد پنج دقیقه صدای کوبیدن در حموم و در اتاقش اومد

و من در تلاش بودم خنده ام رو کنترل کنم سریع پاشدم آب گرم کن رو روشن کردم

کارم که تموم شد مثه فشنگ رفتم جلو تلویزیون نشستم که همون موقع پارسا اومد پایین

همون جور هم با حوله کوچیک تو دستش موهاش رو خشک میکرد و زیر لب غر غر میکرد

یه نگاه به من انداخت و رفت تو آشپز خونه

بعد چند دقیقه اومد بیرون و حوله رو پرت کرد سمت پله ها و خودش رو انداخت سمت چپ رو مبل سه نفره ایی که من نشسته بودم

کم کم خوابش برد

یه چند تا فیلم سینمایی کمدی عاشقانه دیده بودم و قسمت آخرش بود که حس کردم نصف بدنم سوخت

سرم رو به سمت چپ که چرخوندم دیدم سر پارسا رو پاهامه

خواستم سرش رو بلند کنم که تا دستم خورد به سرش احساس کردم دستم تاول زده

با وحشت تمام داشتم نگاش میکردم

که یاد 14سالگیم افتادم

یه بار که پارسا زیر بارون بیرون خونه بود و قشنگ موش آب کشیده شده بود شبش تب وحشتناکی کرد که خاله پروانه (مادر پارسا)

هم ازش نگه داری کرده بود و از منم خواسته بود کمکش کنم

برای همین میدونستم باید چیکار کنم پس

سریع رفتم یه بالشت و پتو آوردم و انداختم روش و رفتم تو آشپز خونه چند تا جوشونده گیاهی دم کردم و سوپ رو بار گذاشتم

یه تشت آب هم از حموم برداشتم و پاشویش کردم ، رو سرش پارچه هیس میذاشتم ولی از تبش کم نمی شد

زیر لب هی هزیون میگفت

منم زار میزدم و پارچه رو عوض میکردم و پا شویش میکردم

به خودم فوش میدادم و اونو قسم میدادم که خوب شه

تبش که کمتر شد و جوشونده ها رو آوردم

نیمه هوشیار که شد تا آخرشون به خوردش دادم .

دم دمای اذان صبح بود که تبش قطع شد و من از خستگی کنارش خوابم برد......

پارسا?

یواش یواش چشمام رو باز کردم

هوا گرگ و میش بود

احساس کردم نمیتونم دست راستم رو تکون بدم

به دستم که نگاه کردم دلم قنج (اگه غلط نوشتم ببخشید) رفت.

تمام کارای دیشبش اومد جلو چشمم

دست چپم رو با تعلل جلو بردم مو هاش رو نوازش کردم و چون بلند بود تونستم تا بینیم بیارم و بوش کنم

تا به دماغم نزدیک شد چشمام بسته شد و نفس کشیدنم غیر ارادی بود

ترنم عشق بچگی و نوجوونی و جوونی من

چقدر وقتی روش غیرتی میشدم و اون آروم باهام راه میومد در صورتی که هیچ نسبتی باهام نداشت برام شیرین بود

دستم رو آروم از مو هاش جدا کردم و با احتیاط که بیدار نشه بلند شدم و بغلش کردم گذاشتمش جای خودم

روش پتو رو انداختم و وسایلی که برای پرستاری از من آورده بود رو جمع کردم

رفتم سمت آشپز خونه و مشغول جمع کردن اونجا شدم که حس کردم یکی داره گریه میکنه

با تصور اینکه ترنمه تند تر دویدم سمت پذیرایی

پرت شدم تو حال که دیدم ترنم بیداره و داره گریه میکنه

زود جلوش زانو زدم و بازوش رو تو دستم گرفتم و تکون دادم

-ترنم....تَ تَ.... ترنمم.....چی شده چرا گریه میکنی؟؟چیزی.....

هنوز حرفم تموم نشده بود که خودشو پرت کرد تو بغلم اول هنگ کردم ولی بعد چند دقیقه منم سفت بغلش کردم که با هق هق اسممو صدا زد

+پارسا...

-جونه پارسا

+دی...دیگه......هیچ.....هیچوقت .....وقتی من خوابم.....تنهام.....نذار

حرفش که تموم شد منو سفت تر بغل کرد منم متقابلا همین کار رو کردم

میدونستم میترسه که منو پریسا رو هم از دست بده

گردنت رو می شکنم امیر فرهاده نامدار فقط اگه دستم بهت برسه.....

وسط گریه هاش یه دفعه ساکت شد و سریع خودشو کشید عقب

با تعجب داشتم بهش نگاه میکردم ولی تو چشمای اون نگرانی موج میزد

سریع دستش رو گذاشت رو پیشونیم

بعد چند ثانیه دستش رو آروم برداشت و یه نفس راحت کشید که نگاهش افتاد به من که داشتم با لبخند نگاش میکردم

یه لبخند برای ماست مالی زد و پاشد رفت بالا

با خنده سری تکون دادم و رفتم ادامه کارام رو برسم

خانم خونه خوبی شدم از بس خونه تمیز کردم

البته بلا نسبت خانما

ترنم?

از حموم اومدم بیرون

یه بلیز آستین بلند قرمز شلوار مشکی پوشیدم و موهامم باز گذاشتم که تا کمرم میرسید

همیشه عاشق مو های خیسم بودم و هستم و خواهم بود چون لختیش دو برابر میشد

لبخندی زدم و از در اومدم بیرون انقدر تند تند از پله ها پایین میرفتم که یک دفعه زیر پام خالی شد و با دست چپ پرت شدم پایین

جییغ کشیدم

از درد دستم رو گرفته بودم که دیدم پارسا با عجله داره میاد سمتم وضعیتم رو که دید رفت سمت پله ها و چند دقیقه بعد با مانتو شال مشکی و خودش لباس پوشیده از پله ها پایین اومد و لباسا رو تنم کرد

خونه عمو از نظر معماری با خونه ما یکیه ولی بزرگ تر اتاقا بالا ، حال و آشپز خونه پایین......

ای بابا دیوانه شدم وسط درد و ناله دارم معماری تحویل میدم بی خیاااااال دستم نابود شد

یه دستش رو انداخت زیر پام یه دست دیگش هم انداخت زیر گردنم و بلندم کرد

وا مگه فلج شدم خواستم مخالفت کنم که با دیدن چهره هولش بیشتر خندم گرفت

رفتیم تو حیاط خواست منو بذاره تو ماشین که از هولش ، کلم خورد تو در و یه جیغ دیگه کشیدم

که اونم بیشتر هول شد و نزدیک بود پام رو بذاره لا و در ببنده

خدا رحم کنه تا بیمارستان زنده بمونم صلواااات

منو رسوند بیمارستان دکتره بعد معاینه یه چپ چپ نگاش کرد

+یه در رفتگی ساده انقدر داد و قال و هول شدن نداره که بیمارستان رو گذاشتی رو سرت

منم با عدا گفتم خاک تو سرت

والا پسره جوکی

تو راهه برگشت بودیم و آهنگ بی کلام داشت پخش میشد پارسا کلید خونه رو برام زده بود و داده بود دستم داشتم باهاش ور میرفتم که یه رستوران دیدم خواستم بگم بریم غذا بخوریم دستم رو سمت رستوران اشاره کردم کلید که تو آتل دست چپم بود همراهه چرخش دستم سمت رستوران از آتل خارج شد و افتاد بین دو تا پای پارسا

منکه داشتم با لبخند. به رستوران اشاره میکردم

دهنم باز شده بود و نگاهم به بین دو پای پارسا بود

دهنم یواش یواش بسته شد و روم رو برگردوندم

از خجالت داشتم آب میشدم

در همون حال زیر چشمی پارسا رو دید زدم که دیدم با خنده دست دراز کردو کلید رو برداشت و سمتم گرفت

با صدایی همراهه خنده اسمم رو صدا زد که من قرمز تر شدم

اونم منو که دید دیگه قه قهه میزد و قابل کنترل نبود

منکه دیدم تموم نمی کنه کلید رو از دستش کشیدم و برگشتم سر جام

دیدم نه نمیشه همین جور ادامه داره

-بسسسسسسسه دیگه مراعات منو نمی کنی مراعات جون خودت رو بکن به کشتن ندیمون

این حرفم که تموم شد پشت چراغ قرمز رسیده بودیم

پارسا کلش رو گذاشت رو رول و چند دقیقه در میون می کوبید تو رول و از اون طرف هم دلش رو گرفته بود و صورتش قرمز شده بود

یه لحظه ترسیدم از نفس بیفته

-پارسا خوبی؟

+آ.....آره.....خوبم.......وا.....وای.....شاهکاری....ت.....ترنم......مث.....مثه....بچگیات......

یواش یواش آروم شد و اشکش رو پاک کرد

پارسا یه نگاه بهم کردو زیر لب یه چیز گفت که نشنیدم

چراغ سبز شد و راه افتادیم

با خجالت رومو برگردوندم سمت پنجره خودم و دیگه تا خونه حرفی نزدم .....

.............................................................

تو اتاقم دراز کشیده بودم

تو این دو ماه تمام دست و پا چلفتی بودنم رو به پارسا نشون دادم