رمان خیانت عسلی (جلد دوم دلارام) به قلم هکر قلب

ژانر: #عاشقانه #طنز #ماجراجویی #پلیسی

خلاصه :

انتقامی دنباله دار با حواشی و تلفاتی جبران ناپذیر، تلفاتی مانند عشق از دست رفته، حافظه ای پاک شده، قلبی تیره شده و سر انجام، دختری سیر شده؛ سیر شده از زندگی تکرار نشدنی!

خیانت همان خیانت است؛ اما با طعم عسل!

گاهی اوقات بعضی از خیانت ها به آدم تجربه می‌شه که به هیچ کس زود اعتماد نکنیم.

نکته :بعضی از قسمت های پارت ها بر اساس واقیعت نوشته شده.

خلاصه قسمت اول :

توی جلد اول، دلارام دختریه که پدر ناتنیش از خونه بیرونش می‌کنه و با شاهین آشنا می‌شه که طی اتفاقاتی، عقد شاهین در میاد. شاهین می‌فهمه این دختر ناصره. ناصر کسیه که باعت شد پدر شاهین لو بره و دستگیر بشه و شایان برادر شاهین هم با فهمیدن این موضوع، دلارام رو تا حد مرگ می‌زنه که بره کما. شایان و عموی شاهین اعدام می‌شن؛ ولی شاهین دو سال حبس داره.

(دلارام)

با صدای تیک تیک دستگاهی، چشمامو باز کردم. نمی‌دونستم من کجام؛ ولی انگار بیمارستان بودم. چه اتفاقی افتاده واسم؟ وای! هیچی یادم نمیاد؛ حتی یادم نمیاد کیم!

در اتاق باز شد و پسری قد بلند با موهای ژولیده وارد شد. با دیدن من که چشمام بازه، با ذوق گفت:

- دلارام، به هوش اومدی؟

با تعجب گفتم:

- دلارام کیه آقای محترم؟!

با ناراحتی گفت:

- دلارام تویی.

با تعجب گفتم :

- من که چیزی یادم نمیاد!

پسر غمگین گفت:

-من رو یادت نیست؟

با حرص گفتم:

-نه!

پسر با بغض گفت:

-دلارام، تو رو خدا بگو که داری شوخی می‌کنی!

با عصبانیت گفتم:

-آقای محترم، من نه شما رو یادم میاد و نه خودم رو.

پسر با لحن غمگینی گفت:

- داداش دانیالتم.

رو به دیوار خوابیدم. با لحن آرومی گفتم:

-می‌شه بری بیرون؟ من از کجا حرفت رو باور کنم؟

پسر با ناراحتی از اتاق بیرون زد. خب چی‌کار کنم؟ نمی‌تونم به کسی اعتماد کنم.

کاش همیشه اعتماد نمی‌کردم...!

(شاهین)

پونزده روزه که بازداشتگاهم و همه منتظرن که دلارام به هوش بیاد. جایی که من هستم، تنهام. دلم خیلی واسه ی دلارام تنگ شده. اگه دلارام به هوش نیاد، من حاضرم اعدام بشم. زندگی بدون دلارام واسه ی من جهنمه. منی که بیمار بودم، عاشقش شدم. آره، من سه هفته ای خوب شدم و هیچ حسی به جز عشق به دلارام ندارم. چرا رو نکردم؟ کاش حداقل جلوی شایان رو می‌گرفتم. با صدای باز شدن بازداشتگاه، از فکر بیرون اومدم. با دیدن دانیال که سرد نگاهم می‌کرد، گفتم:

- دلارام چه طوره؟

با حرفی که دانیال زد...!

نکته:

فراموشی دلارام یه امر طبیعی هست که به خاطر شوکی که در قبل حادثه بهش وارد شده و بعد از یک هفته، همه چیز رو به خاطر مياره.

(سبحان)

دلارام رو به بخش منتقل کرده بودند و دوست داشتم ببینمش.

تقه اي به در زدم كه دلارام گفت:

-بفرمایید...

در رو باز کردم و با خوشحالی گفتم:

- سلام دخترم...

دلارام با پوزخندی گفت:

- شما هم حتما پدرم هستید!

با این حرفش جا خوردم؛ ولی با مهربونی گفتم:

- درسته که تو من رو به یاد نداری؛ ولی من تو رو که به یاد دارم...

دلارام با لحن بدی گفت:

- آقای محترم، من حتی اسم خودمم یادم نیست. بفرمایید بیرون‌. هر وقت همه چیز یادم اومد، اون موقع تصمیم می‌گیرم.

(حسنا)

یک هفته از دانشگاه بود. من سه دوست پیدا کردم که اسمشون آریانا، یسنا و المیرا بود. آتاناز هم باهام دوست هست. جدید نیست. خیلی دلم می‌خواد بدونم این دختره اسمش چی بود، آهان، دلارام چرا نمیاد دانشگاه؟! از آتاناز باید سر فرصت ازش بپرسم. آریانا با کنجکاوی گفت:

- تو فکری فاطی؟

به شوخی گفتم:

-نه بابا، من اصلا نمی‌دونم فکر چیه!

یسنا یهو پرسید:

- می‌گم بچه ها، سوال دارم ازتون. شما تا حالا با جنس مخالف دوست شدین؟

چشمام رو روی کاسه ی چشمام چرخوندم :

- نه؛ ولی دوست دارم تجربه اش کنم‌.

آریانا با ذوق گفت:

- منم نه، ولی طرف رو دوست دارم.

یسنا با لحن پرسشی ای گفت:

- منم دوست نشدم؛ ولی یه نفر بهم پیشنهاد داده، به نظرتون باهاش دوست شم؟

با لذت گفتم:

- دوست شو باهاش؛ ولی نذار ازت استفاده کنه.

یسنا با ناراحتی گفت:

-اگه بابام بفهمه، منو می‌کشه.

آریانا هم غمگین گفت:

- منم داداشم می‌کشتم اگه بهش بگم.

المیرا که تا الان شنونده بود، گفت:

- می‌گم بچه ها، دوست شدن با پسر خریت محضه؛ اگه واسه ی دوستی می‌خوادت.

پوزخندی زدم و گفتم :

-این روزا، همه دوست پسر دوست دخترن.

المیرا با خوش رویی گفت:

-درسته؛ ولی من دوست دارم دوستیمون به ازدواج منجر شه.

آریانا هم حرف المیرا رو تایید کرد‌.

- دقیقا، منم این دوستی رو می‌خوام.

با لحن غمگینی گفتم:

- منم دوست دارم؛ ولی بابام نمی‌ذاره. می‌گه باید ازدواج باید سنتی مامانمم تاییدش می‌کنه.

(دلارام)

توی این ده روز، هیچ اتفاق خاصی نیوفتاد؛ فقط چهار نفر می‌اومدن و ادعا می‌کردن که پدرم یا برادرامن و منم به هر روشی که بود، بیرونشون می‌کردم. دلم می‌خواست همه چی رو به یاد بیارم، ولی نمی‌شد. الآن ده شبه، الان داخل بیمارستانم.

در باز شد و دکتری وارد شد.

دکتر با خوش رویی گفت:

- سلام آبجی، خوبی؟

از این دکتر خوشم می‌اومد و با لبخند بهش گفتم:

- سلام آقای دکتر، ممنون خوبم، شما خوبید؟

با ناراحتی گفت:

- هنوز چیزی رو به خاطر نمیاری؟

با لحن غمگینی گفتم:

- نه؛ ولی احساس می‌کنم تصادف نکردم و یه نفر این بلا رو سرم آورده.

دکتر رنگش پرید. انگار می‌دونه واسه ی من چه اتفاقی افتاده! خواستم ازش بپرسم که در با شتاب باز شد و دختری که احساس می‌کردم آشناست، وارد شد. دختر با لحن بدی و با پوزخندی گفت:

- دختره ی عفریته، برو رضایت بده که داداشم آزاد شه. داداشم به خاطر تو هستش که الان زندانه.

پس داداش این دختره این بلا رو سرم آورده.

با لحن بی‌تفاوتی گفتم:

- حتما برادرت من رو زده که الان زندانه.

دختر با عصبانیت گفت:

-تو هم حتما کاری کردی که این بلا سرت اومده، ربطی به داداشم نداره.

دکتر با جدیت گفت:

-شراره خانم، لطفا برید بیرون. مریض فراموشی گرفته.

دختره که هم قیافه اش آشنا بود و هم اسمش و یادم نمی‌اومد کیه، با لحن طعنه آمیزی گفت:

- داره خودش رو به فراموشی می‌زنه؛ من که می‌دونم...!

دکتر با اخم گفت:

_ به تشخیص من، کمی از حافظه اش رو از دست داده، ولی برمی‌گرده.

نمی‌دونم چرا، ولی سرم تیر می‌کشید. جیغم در اومد. یادم اومد شایان و کتک زدناش، شاهین و تحقیر کردناش و ناصر، عامل همه ی بدبختیام...

دکتر اسمش رادمانه. ناخودآگاه گفتم:

_تو رادمانی؟

رادمان با تعجب گفت:

_ بله، من رادمانم.

با فهمیدن همه چیز، گفتم :

_دانیال؟

شراره با تعجب گفت:

_دانیال رو می‌شناسی؟

با لبخند گفتم:

_داداشمه.

شراره با کنجکاوی گفت:

_داداش تو پلیسه؟

با صلابت گفتم:

_آره...

رو به رادمان با لبخند از این که حافظه ام رو به دست آوردم، گفتم:

_می‌شه زنگ بزنی بابام بیاد؟

رادمان با رضایت گفت:

_حتما..‌.

(دلارام)

حس تنفر بود که بند بند وجودم رو گرفته بود. بابام يا بهتر بگم؛ کسي که به خاطر شغلش، هم من و هم مادرم رو ول کرد، با التماس و لحن غمگینی گفت:

_ دخترم، من رو ببخش.

با لحنی که بی رحمی در اون موج می‌زد، گفتم:

_توضيح بده که چرا من و مامان رو ولش کردي؟

بابا با لحن غمگینی گفت:

_من و مامانت عاشق هم بوديم و پدربزرگت بود که نمي‌ذاشت به هم برسيم و من و مامانت هم تصميم گرفتيم که...

(فلش بک به سي و پنج سال پيش از زبان پدر دلارام)

پدرم با غرور گفت:

_وقتي حاضر نيستن دخترشون رو بهمون بدن، انتظار داري چي کار کنيم؟

با خودخواهی گفتم:

_پنهاني صيغه اش مي‌کنم.

اولين سيلي از پدرم رو خوردم.

پدرم با عصبانیت گفت:

_بيست سالته سبحان، هنوز بچه اي! مي‌خواي دختر سيزده ساله رو بدبخت کني؟

با بغض گفتم:

_ دوستش دارم پدر و اونم دوستم داره.

پدرم لحنش آروم تر شد و گفت:

_مثل همه ي پسرا، برو خواستگاريش.

روز بعدش رفتم بازار تا ببينمش، اما نيومده بود. خيلي غصه خوردم.

پدرش رو ديدم که بهم گفت:

_به شرطي دخترم رو بهت مي‌دم که از خانواده ات جدا بشي.

شرط بدي بود؛ اما من دوسش داشتم و گفتم فکر مي‌کنم.

بعد از اون، ديگه پدرش رو نديدم. يه روز روي نيمکت توي پارک نشسته بودم که فريبا اومد پيشم و با اضطراب و استرس گفت:

_بايد فرار کنيم سبحان. بابام من رو مي‌کشه!

با نگرانی گفتم:

_مگه چي‌ کار کردي فريبا؟

فريبا گفت:

_بابام مي‌خواد به زور من رو زن ناصر کنه و منم فقط تو رو دوست دارم.

خلاصه، من و مادرت فرار کرديم و رفتيم شيراز. من خيلي پول نداشتم؛ فقط بيست هزار تومن داشتم و فريبا هم ده هزار تومن داشت. (سي هزار تومن اون موقع مي‌شه با هاش خونه اي اجاره کرد.)

خونه اي اجاره کردم و به سختي کار پيدا کردم و فريبا رو صيغه کردم؛ ولي عقدش نکردم، چون حضور پدر دختر الزامي بود. بعد از يک سال، دانيال دنيا اومد. من تو نيروی انتظامي استخدام شدم و حقوقم خوب بود.

يه روز دیر رفتم خونه و صداتون زدم:

_ فریبا؟ دانیال؟ دلارام بابا...

رفتم تو اتاق مشترک من و مادرت که روی میز یه نامه بود و روش نوشته بود:

-دیگه دنبال فریبا و بچه هات نگرد؛ وگرنه دلارام و دانیال رو می‌کشم، ناصر خان...

بعد از چند سال، خبر مرگ مادرت رو شنیدم که عاملش هم جدا شدن دانیال از مادرت بود.

(برگشت به حال)

با کنجکاوی پرسیدم:

_بابا، داوود و داریوش چی؟

بابا با لحن غمگینی گفت:

_داوود و داريوش، دوقلو هاي خليل پسر عموم هستن.

با کنجکاوی پرسیدم:

_عمويي، عمه اى ندارم؟

بابا با حوصله گفت:

_چرا، یه عمه دارى و يه عمو.

من که جریان دانیال که چه جوری رفت پیش بابا رو خیلی خوب نفهمیدم، پرسیدم:

_بقيه اش چی؟ چه طوري دانيال اومد پیشت؟!

بابا با لحن کلافه ای گفت:

_ بعد از دزديدن شما ها، رفتم تهران. بابام بهم سیلی زد که چرا فرار کردم و...

به عمه ات*ج*ا*و*ز شده بود و بابامم به خاطر حفظ آبروش، گفت باهاش ازدواج کنه. وقتي اين رو شنيدم، دلم مي‌خواست پسره رو بکشم، اما ديگه کار از کار گذشته بود. مي‌دوني چرا اسمت رو گذاشتم دلارام؟

با کنجکاوی گفتم:

_نه، چرا؟

بابا با مهربونی گفت:

_چون چشمات دلم رو آروم مي‌کرد.

اشکام پايين ريختن. چه قدر بابام سختي کشيده! بغض داشت خفه ام مي‌کرد. به خاطر عشقش ما رو ول کرد.

دانيال وارد شد و با ديدن من، با تعجب گفت:

_دلارام!

گفتم:

_چه قدر زود قضاوت کردم! چه قدر اشتباه کردم! دانيال، تو ديگه چرا ولمون کردي؟ مامان از دوري تو بود که دق کرد و مرد. (با هق هق می‌گفتم.)

دانيال که باورش نمی‌شد که من حافظه ام رو به دست آورده باشم، مجبور شد جوابم رو بده‌.

_ يه روز، ناصر داشت با تلفن حرف مي‌زد که فهميدم بابای واقعيم همونه که تو بچگي ديدم و اين من رو دزديده که به مامان برسه که رسيد و منم ديگه به دردش نمي‌خوردم که از اون خونه ی کذايی زدم بيرون. بهم گفته بود اون بابامه و پدر واقعيم من رو دزديده.

دلم آغوش برادرانه اش رو مي‌خواست. با خجالت به دانيال گفتم:

_بغلم مي‌کني؟

دانيال با خوشحالي اومد و من رو بغل کرد.

بعد از چند دقيقه که از هم جدا شدیم، با یاد آوری عموم گفتم:

_عموم چي؟

بابا نفس عمیقی کشید و گفت:

_چرا، اسمش امير طاهره و چهار سال ازم کوچیکتره و تو شرق تهران زندگی می‌کنه. اون یه پسر داره و یه دختر که دخترش سه سال ازت بزرگ تره و اسمش پریسا ست و پسرش هم یه سال ازت بزرگتره که اسمش پریس هست.

با کنجکاوی گفتم:

_عمه ام چی؟

بابا با تردید گفت:

_عمه ات اسمش میناست که دو تا پسر داره و دو تا دختر. اسم دختراش شادی و شراره ست و اسم پسراشم شاهین و شهاب.

با شنیدن اسم شاهین، انگار یه سطل آب یخ روم ریختن. دستام یخ زده بود.

با ترس گفتم:

_شایان چی؟

بابا گفت:

_شوهر عمه ات دو زن داشت و زن اولش فوت می‌شه که شایان از اونه. بازجوییت تموم شد دلارامم؟

سرم رو انداختم پایین و گفتم:

_ نه، دوستت خلیل چی؟

بابا خندید و گفت:

_ عین مامانت، فقط سوال می‌پرسی! خلیل توی یه ماموریتی فوت شد.

با ناراحتی گفتم:

_خدا رحمتش کنه. بچه هاش می‌دونن تو باباشون نیستی؟

بابا با لحن غمگینی گفت:

_ نه، ولی ندونن بهتره.

(حسنا)

با آتاناز و آریانا داشتم برمی‌گشتم خونه که کنجکاو گفتم:

_آتی، دلارام نمیاد دانشگاه؟

آتاناز با لحن مرموزی گفت:

_دلارام میاد. مشکلی واسش پیش اومده؛ ولی فکر کنم هفته ی دیگه بیاد.

آریانا با کنجکاوی گفت:

_دلارام کیه؟

آتاناز هم کوتاه گفت:

_دوستمه.

گوشیه ی آتی زنگ خورد که احتمالا دکتر بود.

_جانم داداش؟

-...

_دارم می‌رم خونه.

-...

_نه هنوز...

-...

_باشه.

-...

_خداحافظت.

-...

با خنده گفتم:

_دکتر بود؟

آتاناز با لحن بامزه ای گفت:

_دکتر چیه؟ رادمان بگو.

آریانا با لحن مرموزی گفت:

_دکتر؟

سریع گفتم:

_داداششه.

آریانا که هنوز از حرف ما مطمئن نبود، گفت:

_ آهان!

اتوبوس ایستاد. آتاناز پیاده شد.

سرم درد می‌کرد. چشمامو بستم و هدفن توی گوش گذاشته و آهنگی پلی کردم.

اومدی باز اومدی با رقص و آواز اومدی، دلمو بردی ولی آخ که چه با ناز اومدی.....«آهنگ ای جان ایوان بند»

وقتی به مقصد رسیدم، کارت شهروندیم رو از کیفم بیرون آوردم و حساب کردم. پیاده بقیه ی مسیر رو طی کردم تا به خونه رسیدم.

(دلارام)

تازه از بیمارستان مرخص شده بودم. قرار بود برم خونه ی بابام. توی ماشین بودم و به آهنگ مزخرفی گوش می‌کردم که دانیال با لحن غمگینی گفت:

_بابا، عمه گریه کرده. می‌گه که...

بابا اخم کرد و گفت:

_ من رضایت نمی‌دم؛ بذار کمی آب خنک بخوره.

با کنجکاوی پرسیدم:

_کی؟

دانیال نفسش رو با صدا بیرون داد و کلافه گفت:

_شاهین...

_بابا، اگه من رضایت بدم، میاد بیرون؟ رضایت نمی‌دما، فقط سوال پرسیدم.

بابا کلافه گفت:

_آره، چون باید سه هفته زندان بمونه که سپری کرده.

با تعجب پرسیدم:

_ چند روز مگه بی‌هوش بودم؟!

بابا گفت:

_پونزده روز!

با نگرانی گفتم:

_دانشگاهم!

دانیال خیالم رو راحت کرد.

_مرخصی برداشتم.

با لحن تشکر آمیزی گفتم:

_ممنون داداشی...از شنبه می‌رم. امروز که هیچی، ولی از فردا می‌خواهم برم خرید.

(آتاناز)

امروز با دلارام اومدیم خرید و هنوز خانم چیزی نخریده‌! چشمم به یه مانتوی سبز پسته ای افتاد و گفتم:

_ دلارام، نگاه کن...مانتو سبزه قشنگه؟

دلارام با دیدن مانتو، حالت مرموزی گرفت و گفت:

_ بذار برم بپوشم!

با دلارام وارد مغازه شدیم که فروشنده اش یه مرد فوق العاده هیزی بود.

دلارام رفت لباس رو بپوشه که گوشیش زنگ خورد. دانیال بود. به دلارام از بیرون پرو گفتم:

_ دانیاله.

دلارام با خستگی گفت:

_جواب بده و بگو دو ساعت دیگه بیاد دنبالمون.

گوشیش رو برداشتم و وصل کردم.

جواب دادم:

_سلام آقا دانیال...

دانیال پر انرژی گفت:

_سلام آتاناز خانم، خوبید؟

با لحن قشنگی گفتم:

_مرسی ممنون، شما خوبید؟

_مرسی خانم...تمومید؟

حرفی که دلارام زد رو تکرار کردم.

_ نه، دو ساعت دیگه تموم می‌شیم.

دانیال با کلافگی گفت:

_نگاه کنید، من الان جلوی پاساژ ایستادم. کجایین تا بیام؟

_بذار از فروشنده اش بپرسم.

_باشه، برین بپرسین.

رفتم از فروشنده بپرسم که با دیدن چاقویی که دستش بود و در مغازه که بسته بود و ویترینم که پرده کشیده بود، ترسیدم و گوشی از دستم افتاد. نزدیکم می‌شد و ترس منم بیشتر می‌شد. جیغی زدم و گفتم:

_چی از جونمون می‌خوای؟!

فروشنده با لحن خمـ*اری گفت:

_بدنت!

ترسیده، آب دهنمو قورت دادم و جیغی از ته دل کشیدم.

(حسنا)

با خستگی از نشستن توی خونه، گفتم:

_آبجی، جدی می‌گم...حوصله ام سر رفت. تو رو خدا دنبال منم بیاین، جبران می‌کنم.

آریانا با لحن پرسشی ای گفت:

_ مامان و بابات خونه هستن؟

با حرص گفتم:

_ نه، مسافرتن و منم تنهام.

آریانا با لحن اعصاب خورد کنی گفت:

_حالا ببینم چی می‌شه!

با صبر گفتم:

_باشه، کاری نداری؟

آریانا با خنده گفت:

_از اولم کاری نداشتم!

بی‌حوصله تر از این بودم که بخوام جوابش رو بدم و گفتم:

_خدافظت.

آریانا پکر شد و گفت:

_خدافظت.

بی‌حوصله کانال رو بالا و پایین کردم که صدای گوشیم بلند شد. مامان بود.

_جانم مامان؟

_جانت سلامت دخترم...

_ دخترم، امشبم نمیام. برو خونه ی یکی از دوستات بخواب.

_چشم...

_چشمت بی بلا باشه.

مامانم و بابام هر ماه یه هفته اش رو می‌رفتن مسافرت؛ چه تعطیل باشه و چه نباشه.

کنترل تلویزیون رو برداشتم و تلویزیون رو خاموش کردم. گوشیمو برداشتم و بازی (ناروتو) رو باز کردم و بازی می‌کردم.

نزدیکای بردن بودم که آریانا زنگ زد.

(یسنا)

اسمم یسناست و هیجده سالمه و دو تا برادر دارم که یکیش بزرگه و بیست و یک سالشه و اسمش يزداد هست. اون یکی برادرم چهار سالشه و اسمش یوسف هست. نسبتا وضع مالی متوسطی داریم. به قول دوست دوران دبیرستانم، دستمون به دهنمون می‌رسه. داداشم دانشجوی رشته ی الکترونیکه. داداشم خیلی روم غيرت داره و حساسه.

یه دختر عمو دارم که تقریبا ازش متنفرم؛ چون همیشه خودشو جلوی همه خوب می‌ده و منو بد جلوه می‌ده. قد بلنده، چشم و ابروم مشکیه با موهای بلند که تا گودی کمرم می‌رسه.

(آریانا)

اسمم آریانا هست و هجده سالمه. قدم صد و شصت و هشت هست و قیافه ام قابل قبوله. پدرمو از دست دادم؛ ولی باز خدا رو شکر که مادرمو دارم.

یه برادر دارم که اسمش آرمانه و تنها مردیه که بعد از بابام دوسش دارم.

آرمان پلیسه. یه خواهر کوچیک دارم که دوازده سالشه و اسمش آینازه که اونم خیلی دوسش دارم.

یه پسر عمه دارم که ازش خوشم میاد و خیلی دلم می‌خواد باهاش دوست شم؛ ولی داداش آرمانم بفهمه، تیکه تیکه ام می‌کنه. موهام قهوه ایه و چشمام عسلیه. ابرو مشکی و لب های کوچک و قشنگه.

(المیرا)

اسمم المیراست و دانشجوی رشته ی کامپیوترم. بیست سالمه و دو تا خواهر دارم و یه داداش. یکی از خواهرام که اسمش آلماست، بیست و هشت سالشه و ازدواج کرده و اون یکی خواهرم اسمش الميناست که چهارده سالشه. داداشم بیست و پنج سالشه و اسمشم علی هست که نامزدیه و اسم نامزدشم شیناست. قد بلندم و موهام قهوه ایه. چشمانش مشکی و درشت می‌باشد و همچنین ابروهایش مشکیه.

(دلارام)

پیش دانیال نشسته بودم که بهم گفت:

_ نمی‌خوای بری ملاقات شاهین؟

با عصبانیت گفتم:

_نه!

داوود با حالت اعتراض گفت:

_دلارام ‌‌‌بـ...

با قاطعيت گفتم:

_ نه!

داریوش گفت:

_اصرار نکنید.

دانیال رو به داریوش گفت:

_داریوش، می‌گم دلارام تو خطره!

داریوش یه تای ابروشو بالا داد و گفت:

_چه طور؟!

سریع تا قبل از حرف زدن دانیال، گفتم:

_ چیزی نیس برادر من.

دانیال خواست حرف بزنه که گفتم:

_ بس کن دانیال؛ اتفاقیه که افتاده. دیدی که پسره تا فهمید پلیسی، چه طور بهت احترام می‌ذاشت.

دانیال پوزخندی زد که زنگ خونه به صدا در اومد.

(شاهین)

خبر به هوش اومدن دلارام واسم خوشحال کننده بود و فقط فراموشی منو داشت عصبی می‌کرد. در باز شد، سربازی وارد شد و گفت:

_ ملاقاتی داری.

بی جون بلند شدم و دستامو دراز کردم تا دست بند بزنه. بعد از زدن دستبند، دنبالش راه افتادم.

به اتاقی رسیدیم و در رو باز کرد. رفتم تو. با دیدن شراره، عصبی شدم و گفتم:

_چی می‌خوای؟

شراره با خونسردی گفت:

_داداش سلام...

عصبی گفتم:

_ علیک، فرمایش؟

شراره با لحن بدی گفت:

_دلارام حافظه اش رو به دست آورده.

با این که خوشحال شدم، ولی با اخم گفتم:

_ این موقع شب اومدی اینو بگی؟ خب خدا رو شکر...

شراره چون به من وابسته بود، گفت:

_میارمت بیرون اگه بشه خودمو خورد کنم!

پوزخندی زدم و گفتم:

_نمی‌خواد؛ فقط به دلارام بگو بیاد ملاقاتیم.

شراره با مهربونی گفت:

_باشه داداش، من جونمم برات می‌دم تا تو خوشحال شی.

پوزخندی به حرفش زدم که رفت.

من موندم و این سکوت که دوباره همون سربازه اومد و منو برد. توی اتاقک تاریک، درم روم بست.

احساس می‌کردم عاشق شدم. آره؛ عاشق دختری که منو انداخت زندان.

من خوب شدم؟! نمی‌دونم، باید امتحانش کنم.

(دلارام)

با اخم به حسنا رو کردم و گفتم:

_ فک نمی‌کردم آتاناز دهن لق باشه!

حسنا با خوش رویی گفت:

_نه، با آریانا تو دانشگا آشنا شدم که اونم می‌خواست بیاد اینجا...

آریانا تو حرفش پرید و گفت:

_مثل کش تمبون بهم وصل شد!

آریانا دختر با نمکی بود. نمی‌دونم چرا به حسنا حس خوبی داشتم، با این که دوست ندارم تحقیر بشم، خیلی دوست داشتم زندگیمو واسش تعریف کنم. اخمامو باز کردم و گفتم:

_خوش اومدین به هر حال. می‌دونی من تازه...

دانیال با اعتراض گفت:

_ دلارام!

فهمیدم نباید بهش بگم.

در جواب دانیال گفتم:

_جونم داداشی؟

دانیال با لبخند رضایت بخشی گفت:

_ می‌دونی که خیلی دوست دارم بغلت کنم؟!

یهو حسنا گفت:

_ منم بغل کن!

همه به حرفش خندیدن و خودش از خجالت آب شد و منم می‌خواستم اذیتش کنم، با خنده گفتم:

_داداشی، اول حسنا و بعد من.

دوباره همه خندیدن؛ ولی خودش یه با اجازه گفت و رفت تو حیاط.

دانیال با ناراحتی گفت:

_ دلارام جان عزیزم، برو بیارش. فکر کنم ناراحت شد.

آریانا سریع پرید تو حرف دانیال و گفت:

_من میارمش.