رمان تو که میدونستی (قسمت دوم) به قلم lifeloard

- ...
- خيلي خب شايد يه سر اومدم... ولي دارم ميگما، شـــايد.
- ...
- خدانگـــهدار.
کمي بعد صداي باز و بسته شدن در اومد و اين يعني اتابک رفت.
اومدم بيرون ديدم بـــله صبحانه هم آماده کرده... آخـــي يه يادداشت هم زده بود به يخچال: لطفا اگر خواستي بري بيرون صبحانه بخوري.
چه خطي هم داري لامصب... نستعليق و اين حرفا!!! يادش بخير رضا هم خوش خط بود... اما من... واي که بد خطم... هيچ کي نميتونه خط مو بخونه.
اما اين بشر مثل اين که خيلي خوش خطه!!!
***
رو مبل لم داده بودم. آب پرتقال ميخوردم و تلويزيون ميديدم که اتابک در و باز کرد و اومد تو. ساعت چند بود؟ 2 شايدم 3.
- سل آم.
- سلام.
- خسته نباشي.
اتابک رفت تو اتاقش. از رو مبل داااد زدم:
- اتابک چي ميخوري ناهار سفارش بدم؟
از لاي در اتاقش جواب داد:
- مگه خودمون ناهار نداريم؟
- نــــع.
ادراتاقو کامل باز کرد... اوه اوه لباس عوض کرده بود و با تريپ اسپورت دخترکش اومد بيرون. اوه لالا... بابا خوش تيپ!!!... برد پيت!!! ندزدنت!!! حالا اين قدر خوجل کردي که چي بشه؟
آب دهنم قورت دادم. خواستم بگم چي سفارش بدم که گفت:
- که ناهار نداريم... خيلي خب اشکالي نداره... من که جايي قرار دارم الان ميرم. خواستي سفارش بدي برا خودت تنها بگير... ولي يادت باشه ها!!!
ايش... برد پيتِ پيـــــت!!! حالا با کي قرار داري؟
- بهتر... اسن برو.
اتابک چپ چپ نگام کرد و همين طور که به موهاش دست ميکشيد خدافظي کرد ورفت بيرون.
به طعنه گفت:
- خدا نگه داارم باشه.
ايش... خب حالا بيا منو بخور. اسن مگه من چي کار کردم؟
- خدافـــظ.
در و که بست از بس لجم گرفته بود غريدم:
- بــرد پيـــت خودشيفته.
يه دفه درو باز کرد و سر شو آورد تو.
يني گرخيدم رفت.......
اتابک با لبخند ژکوندي گفت:
- مادمازل آوا، 7 دم در منتظرم باش. شام خونه شيرين و فرهاديم. عزت زياد.
از رفتارم خجالت کشيدم اينکه اتابک به روم نياورد بيشتر خجالت زده م ميکرد... سر پايين انداختم و گفتم:
- باشه.
اتابک بي هيچ حرف رفت.
نميدونم چه قدر وقت گذشت...
ديگه حس و حال ناهار سفارش دادنم رفت... رو مبل تلپ شدم و چشمام رفت رو هم.
***
به پهلو خوابيده بودم و دو تا دستم زير لپم بود.
يه نفر روم يه چيز سبک تو مايه هاي ملافه انداخت.
با فکر اينکه اتابک که خونه نيست و من تنهام پس کي روم ملافه انداخت ترسيدم و از جا پريدم و حالت تدافعي به خودم گرفتم.
اتابک کپ کرد و گفت:
- چته تو؟
با ترس دست رو قلبم گذاشتم و گفتم:
- تويي؟ ترســـونديم!
- ببخش بيدارت کردم.
- اوه نه... کي اومدي؟
- الان.
با ديدن پنجره و اينکه بيرون تاريک بود فهميدم شب شده و من همه ش خواب بودم...
اتابک ملافه رو از رو شونه م برداشت و تا کرد. گفت:
- پس ناهار نخوردي و خوابيدي!!!!
با خنده گفتم:
- آره مثل اين مادربزرگا خوابم برد. راستي ساعت چنده؟
اتابک نگاهي به ساعت مچي ش کرد و گفت:
- 7:20 دقيقه.
و ملافه رو برداشت و تا کرد.
- واااي نه.... دير شد... ببخشيد زمان از دستم در رفت خوابم برد.