میدیم
صدای هق هقم کوچه رو ورداشت خدارو شکر
کوچه ما خلوته چون روبه رومون مدرسه ابتدایی
یه شیف صبح دور ورم خونه نیست
فقط چهار تا خونست که اونم مایم زهرا اینا دوتا همسایه که صدا ازشون در نمیاد
زهرا محکم بغلم کردو گفت
-اروم باش عزیزم اروم هیش
-زهرا چرا اومده چی میخواد
-نمیدونم انگار اصلا نرفتن دروغ گفتن بهت رفته
-چرا مگه من کاریش داشتم
-مثل اینکه ترسید انتقام بگیر
-هه جالبه ولش کن بی خیال چه خبر از اقاتون
-نیستش رفته شهرستان
-نمیخوای ازش جداشی
-میکا مشکل تو با اون چیه اخه
-هیچی به خدا فقط میترسم دوباره بهت خیانت کنه
-تو یه چیزی دیدی ازش نه
-شاید
-بگو خوب منم بدونم
-بخیال دختر فردا میری مدرسه نه خوش
به حالت
-اره جات خالی تو کی میری کلاس کنکور
-نمیدونم به خدا معلوم نیست راستی آگیر 1 کجاست
تو اومدی بیرون میدونه
-اوف خونست اسمشو نیار الان میاد
من بی خبر از این که آگیر پشت دره شروع کردم
به در اوردن اداش
-الان میاد میگه
صدامو کلفت کردمو باداد گفتم
-زهرا بدو گوم شو خونه باز اومدی تو کوچه هروکر
یه دفه ای زهرا ابرو اومد گفتم
- هان چیه
برگشتم پشتمو نگاه کردم که دیدم یه موجود خوشگل ناز که قرمز شده مثل شعله اتیش چشاشم زده بیرون اماده فورانه
شروع کردم به شمارش معکوس برا انفجار که یک
نگفته با صدای دادش دیگه گوشامو احساس نکردم
خیلی با حال بود اسماعیل داداش زهرا دهنش یه متر باز میشود تا زبون کوچیکشو میدیدم عین
اژدها منتها بجای اتیش از دهنش دود در اومد
دیگه نتونستم جلو خودمو بگیرمو پقی زدم زیر خند
حالا نخند کی بخند زهرا صورتمو گرفته بود سمت
خودشو یه چیزایی میگفت که نمیفهمیدم
یه دفعه یه طرف صورتم سوخت صدا ها برگشت
زهرا گفت
-ای درد حناق چته هاهاهاها دیوانه
-هههه ببخشید اخه نمیشنیدم وا حالا اگیر کو
-هیچی انقد از خندت حرصی شد رفت پی کارش
-وای پاشو پاشو بریم الان دوباره میاد
-باشه عزیزم فعلا بای.
-ب*و*س ب*و*س بای
رفتم خونه درم بستم
اروم پاورچین پاورچین رفتم داخل که صدای مامانم در
نیاد رفتم تو اتاقم خوب حالا چی کار کنم اوم
اها فهمیدم دوبار یواشکی رفتم سمت اشپزخونه و
گوشی مامانو کش رفتم که بقیه رمان دیشبو بخونم
تا نشستم صفحه فهرستو باز کردم تا ضربه زدم
رو اسم رمان گ*ن*ا*هکار یه دفعه با دماغ رفتم
تو زمین اخ اخ بدجور دردم گرفت سرمو که گرفتم
بالا مامانو با وردنه بالا سرم دیم
-زلیل مورده تو باز رفتی سر گوشی من رمان خونی
خیرسرت خرس گنده شدی خودتو تو اینه دیدی
صدای هق هقم کوچه رو ورداشت خدارو شکر
کوچه ما خلوته چون روبه رومون مدرسه ابتدایی
یه شیف صبح دور ورم خونه نیست
فقط چهار تا خونست که اونم مایم زهرا اینا دوتا همسایه که صدا ازشون در نمیاد
زهرا محکم بغلم کردو گفت
-اروم باش عزیزم اروم هیش
-زهرا چرا اومده چی میخواد
-نمیدونم انگار اصلا نرفتن دروغ گفتن بهت رفته
-چرا مگه من کاریش داشتم
-مثل اینکه ترسید انتقام بگیر
-هه جالبه ولش کن بی خیال چه خبر از اقاتون
-نیستش رفته شهرستان
-نمیخوای ازش جداشی
-میکا مشکل تو با اون چیه اخه
-هیچی به خدا فقط میترسم دوباره بهت خیانت کنه
-تو یه چیزی دیدی ازش نه
-شاید
-بگو خوب منم بدونم
-بخیال دختر فردا میری مدرسه نه خوش
به حالت
-اره جات خالی تو کی میری کلاس کنکور
-نمیدونم به خدا معلوم نیست راستی آگیر 1 کجاست
تو اومدی بیرون میدونه
-اوف خونست اسمشو نیار الان میاد
من بی خبر از این که آگیر پشت دره شروع کردم
به در اوردن اداش
-الان میاد میگه
صدامو کلفت کردمو باداد گفتم
-زهرا بدو گوم شو خونه باز اومدی تو کوچه هروکر
یه دفه ای زهرا ابرو اومد گفتم
- هان چیه
برگشتم پشتمو نگاه کردم که دیدم یه موجود خوشگل ناز که قرمز شده مثل شعله اتیش چشاشم زده بیرون اماده فورانه
شروع کردم به شمارش معکوس برا انفجار که یک
نگفته با صدای دادش دیگه گوشامو احساس نکردم
خیلی با حال بود اسماعیل داداش زهرا دهنش یه متر باز میشود تا زبون کوچیکشو میدیدم عین
اژدها منتها بجای اتیش از دهنش دود در اومد
دیگه نتونستم جلو خودمو بگیرمو پقی زدم زیر خند
حالا نخند کی بخند زهرا صورتمو گرفته بود سمت
خودشو یه چیزایی میگفت که نمیفهمیدم
یه دفعه یه طرف صورتم سوخت صدا ها برگشت
زهرا گفت
-ای درد حناق چته هاهاهاها دیوانه
-هههه ببخشید اخه نمیشنیدم وا حالا اگیر کو
-هیچی انقد از خندت حرصی شد رفت پی کارش
-وای پاشو پاشو بریم الان دوباره میاد
-باشه عزیزم فعلا بای.
-ب*و*س ب*و*س بای
رفتم خونه درم بستم
اروم پاورچین پاورچین رفتم داخل که صدای مامانم در
نیاد رفتم تو اتاقم خوب حالا چی کار کنم اوم
اها فهمیدم دوبار یواشکی رفتم سمت اشپزخونه و
گوشی مامانو کش رفتم که بقیه رمان دیشبو بخونم
تا نشستم صفحه فهرستو باز کردم تا ضربه زدم
رو اسم رمان گ*ن*ا*هکار یه دفعه با دماغ رفتم
تو زمین اخ اخ بدجور دردم گرفت سرمو که گرفتم
بالا مامانو با وردنه بالا سرم دیم
-زلیل مورده تو باز رفتی سر گوشی من رمان خونی
خیرسرت خرس گنده شدی خودتو تو اینه دیدی
زری
۱۵ ساله 511بد نبود برا منی که خیلی رمان میخونم یکم بچه گونه است ولیدست از تلاش کردن بر ندار بازم رمان بنویس تونستم میخونم این رمانت چندتا اشکال داشت که میگم یکی غلط املایی داشت دوم با رهن روستایی نوشته شده بود