رمان محکوم به مرگ تدریجی به قلم مهسا باقری

هر دو نفس عمیقی کشیدند و تشکر کردند.. از کنارشان گذشتم و به سمت استیشن رفتم..بعد از نوشتن گزارش عمل..به اتاقم رفتم...بعد از چهار ساعت روی پا ایستادن پاهایم درد میکردند..روی کاناپه کنار اتاقم نشستم و پاهایم رادراز کردم؛عینکم را از روی چشمانم برداشتم و سرم را به پشتی کاناپه تکیه دادم...نمیدانم چند دقیقه گذشت که با صدای در به خودم آمدم و صاف نشستم
-بفرمایید..
در باز شد و آرام در حالی که یک سینی محتوی دو فنجان قهوه دستش بود داخل آمد..
-سلام خسته نباشی..
-سلام ممنون...
کنارم نشست..
-گفتم خسته ای یه قهوه واست بیارم
- دستت درد نکنه خوب موقعی اومدی!!
فنجان را به سمتم گرفت..
-شیرینش کردم!!
-ممنون
-عمل چطور بود؟
-خوب بود..راستی صبح قبل از عمل ندیدمت؟!
-دوساعت مرخصی گرفتم. رفتم یه سر پیش خالم حالش خوب نبود میخواست ببینتم..
-خدا بد نده..انشالله که زود خوب میشن..
- انشالله...یه استراحت بکن باید سرکشی کنی..!!
سری تکان دادم که دوباره گفت..
- راستی از شنبه قراره رزیدنت های جدید بیان...قراره توام باهاشون سروکله بزنی..پس خواهشا حواست به این اخلاق چیز مرغیت باشه..!!
خندیدم و از جا بلند شدم...
-چون تو گفتی باشه..!!
بعد از رفتنش با برزین تماس گرفتم..
-الو؟
- سلام برزین جان کجایی؟
-سلام خواهری..با آرش فست فودیم چطور ؟
اخم هایم در هم رفت زیاد از این پسر خوشم نمی آمد..با وجود این گفتم
-باشه..سلام برسون!!
-امشبم دیر وقت میای خونه..؟!
- نه زودتر..عمل عصرم کنسل شد..کار خاصی ام ندارم..!!
- اوکی
-کاری نداری عزیزم؟
-نه آبجی فعلا
-فعلا
تماس را قطع کردم و موبایلم را داخل جیبم گذاشتم..نگرانش بودم از آرش خوشم نمی امد به نظرم کمی سر به هوا بود..و گاهی ندانم کاری هایش روی اعصاب ....اما شرف داشت به آن پسر خاله اش کیان...بارها به برزین گوشزد کرده بودم روابطش را با کیان محدود کند...
کیان پسر عیاش و خوش گذرانی است که پشتش به ثروت پدرش گرم است..و مطمئنم حتی برای مدرک مهندسی اش ذره ای تلاش نکرده...عزیز ترین افراد زندگی ام دو برادرم بودند بعد از دوازده سال که خودم همه جوره هوایشان را داشتم نمیتوانستم بگذارم..کسی زندگیشان را بیشتر از این بهم بریزد...نفس عمیقی کشیدم و بیرون رفتم...رو به لیلا(منشی ام) گفتم..
-میرم بیمارامو چک کنم...دکتر زندی تماس نگرفتند؟؟
لبخند مهربانی زد...لبخند عجیب به این دختر می آمد..
-اتفاقا همین الان میخواستم بهتون بگم..منشی ایشون تماس گرفتند؛گفتند یه ساعت دیگه سالن اجتماعات برای همه ی پزشکان جلسه ای گذاشتند..
-ممنون
-خواهش میکنم
کنار استیشن ایستادم..و به آرام و گلاره که مشغول حرف زدن بودند سلام کردم..گلاره بلند شد و با خوشرویی جوابم را داد..رو به ارام گفتم
-بلند شو دنبالم بیا آرام
-ایش انگار خدمتکار شخصی خانومم که دستور میده دنبالم بیا..!!
خندیدم..
-اینم افتخار بزرگیه..
دستش را روی دهانش گذاشت و چشمانش را گرد کرد
-خیلی رو داری به خدا..
-پاشو خودتو لوس نکن یه ساعت دیگه باید برم سالن اجتماعات..میای یا با گلاره برم؟؟
گلاره در حالی که میخندید گفت :من میام خانوم دکتر
آرام سریع بلند شد
-بیخود چه زود شوهر مردمو میدزده...
.
.
بعد از چک کردن وضعیت زینب خانم و بقیه بیمارانم..آرام گفت: راستی از بهراد جون چه خبر؟!
متعجب ابرو بالا انداختم
-بهراد جون؟
- بابا دکتر رادفرو میگم..
- اهان..نمیدونم..مگه باید من خبر داشته باشم؟
- خبر داشتی عجیب بود..
- خب پس چی میگی؟