رمان محکوم به مرگ تدریجی به قلم مهسا باقری

ژانر : #عاشقانه #اجتماعی

خلاصه :

هنوز هم نمی‌دانم به کدامین گناه به کدامین جرم به تاوان کدام دل شکسته‌ای به این سرنوشت دچار شده‌ام...!

وقتی بدانی کیفرت فقط باید مرگ باشد؛ ابدیت باشد؛ اما بگویند حکم چیز دیگریست؛ زنده ماندن... زندگی بخشیدن...!

مبهوت میمانی خشکت می‌زند به جنون می‌رسی... می‌گویی جالب است منی که باید مرگ کیفرم باشد؛باید زنده بمانم؟

وسیله‌ای هم باشم برای نفس دادن به کسانی که خوش بینانه امیدوارند به وفای دنیا...؟!

آن وقت است که می‌فهمی چه مجازات سختی است! زنده بودن! می‌گویند مگر مرگ نمیخواستی؟خب این هم مرگ؛ زنده بودن توجه کن زنده بودن نه زندگی کردن و این مرگ است یک مرگ تدریجی...!

و من محکومم به مرگ تدریجی....

مهلا:

آرام :مهلا ؟مهلا جان خوابی؟!

نچ بی حوصله ای گفتم و چشمان خسته ام را باز کردم...

-چیه؟ چیه میگی آرام؟

-پارک مگه جای خوابه دختر خوب؟

-خیلی خسته ام بخدا...سی ساعته که نخوابیدم..

-خب پاشو بریم خونه...

چپ چپ نگاهش کردم و گفتم

-خودمم میخواستم همین کارو بکنم اما بعضیا هوس خرید و پارک رفتن به سرشون زد!!

نیشش رو باز کرد و گفت

-خب خسته شدم از بس تو اون محیط بسته بودم..

-اوووف امان از دست تو ...بلند شو تا پارک خلوت تر نشده برگردیم...

هر دو بلند شدیم و به سمت ماشینم رفتیم

-راستی بردیا کی قراره برگرده؟؟

-یه هفته دیگه!!

-به سلامتی

-ممنون

به ماشین رسیدیم سوار شدیم و راه افتادیم

-میگم تو بنگاه سراغ نداری؟؟

- بنگاه چی؟املاک؟

-نه بابا ...همسریابی..

هم خنده ام گرفت هم تعجب کردم..

-چی؟ همسر یابی؟حالت خوبه؟

- منکه خوبم ..انگار تو خوب نیستی ..سی سالمونه یه نگاه به همسن و سالامون بنداز الان شکم سومشونو زاییدن...اون وقت منو تو یه دوست پسر ناقابلم نداریم...چه برسه به شوهر و بچه..!!

خندیدم...

-دوباره مامانت رفته رو اعصابت؟!

- آخ کچلم کرده بخدا...به تازگی میگه اگه یکی رو قبول نکنی..به زور مینشونمت پای سفره عقد..!!

با حرص ادامه داد..

-تازه چپ و راست میاد میره میگه ترشی خانوم ...!!

بلند خندیدم...

-نگو...حیف ترشی نیست؟!

-زهر مار تو که بدتری..

-خدایی قدر مامانتو بدون آدم کنارش هیچ وقت غصه نمیخوره...

کوفتی زیر لب گفت و بیرون را نگاه کرد...به بازویش زدم..

-به دل نگیر ...مادره دیگه دوست داره خوشبخت شدنت رو ببینه.

ده دقیقه بعد رو به روی خانه شان بودیم...پیاده شد و با یک خداحافظی به داخل رفت...به سمت خانه رفتم..خیلی خسته بودم دو عمل در روز حسابی انرژیم را گرفته بود...اگر عمل فردا انجام شود دیگر تا مدتی راحتم..وقتی رسیدم ماشین را به داخل پارکینگ بردم و با آسانسور به طبقه ششم رفتم.....

وارد خانه که شدم تنها چراغ اتاق برزین روشن بود. در را که بستم صدایش را شنیدم...

-اومدی خانوم دکتر..؟

لبخند محوی زدم و صدایم را بالا بردم

-بله آقای دکتر..

چراغ پذیرایی را زدم و به سمت آشپزخانه رفتم..کیفم را روی اپن گذاشتم و در یخچال را باز کردم..صدایش از فاصله نزدیک تری آمد..

-خانوم دکتر همیشه خسته چطوره؟؟

- خسته است..خسته..

- ای بابا ...گفتم شاید یه چیز دیگه بگی..

بطری آب را سر جایش گذاشتم و گفتم

-بزار فردا این دوتا عمل رو انجام بدم..تا مدتی سرم خلوته..

-دیگه چه خبرا؟!

-بردیا هفته دیگه برمیگرده..

-ایول راست میگی؟!

-اره صبح که بهش زنگ زدم گفت...

-اوف اونم تو بهش زنگ زدی که گفته خواهر من...

به سمت اتاقم رفتم و گفتم..

- بردیاست دیگه...راستی تو چرا هنوز بیداری؟

-درس داشتم..بالاخره بنده هم دکتر این مملکتم..باید تا این موقع درس بخونم که مورد رضایت شما باشه

بعد یهو نگی الکی مدرک گرفتی...

-خوشمزگی بسه..بدو برو به بقیه اش برس..!!

- ای به چشم شب بخیر آبجی..

با صدای آلارم موبایلم بیدار شدم...چشمانم از زور بی خوابی میسوخت....دستم را محکم رویشان کشیدم و به مسبب این همه خستکی غر زدم

-ای بمیری آرام تو که میدونستی من چقدر خسته بودم ....اخه خرید کردنت چی بود!!!

بعد از شستن دست و صورتم ...به اتاق برزین رفتم ...با دیدنش لبخند زدم...روی کتاب و جزوه هایش خوابش برده بود....کنارش نشستم و صدایش زدم....

-برزین جان..؟داداشی؟

هوم نامفهومی گفت و سرش را را جا به جا کرد...دستم را میان موهای خوش حالتش فرو بردم....مثل همیشه مژه هایش اولین چیز در صورتش خودنمایی میکرد...

ـ داداش خوشگلم مگه شما کلاس نداری؟

یک دفعه بلند شد و نشست..

-چرا...ساعت چنده؟!

- هفت...بلند شو باید صبحونه بخوریم...

- نه ...لازم نیست

- زود بیا...میخوای مریضا از بوی دهنت بیهوش بشن؟

- دست شما درد نکنه دیگه...

در حال صبحانه خوردن بودیم..که آهی کشید..

-چیشده؟ چرا اه میکشی؟

-هیچی دارم به این روزای خوبی که داره تموم میشه فکر میکنم..

اخم هایم در هم رفت..

-چرا مگه قراره اتفاقی بیفته؟

-نه فقط قراره بردیا خان امیری برگردن..

-چیشد..؟ تو که دیشب خوشحال بودی؟

- اره خب..اما تو که بردیا رو میشناسی استاد خراب کردن حال خوش آدمه..

زیر لب غریدم..

- بسه بچه.. آدم درباره برادر بزرگ ترش اینو نمیگه ..

با لحن بامزه ای گفت

-دیدی گفتم تو اونو بیشتر دوست داری..!!

لپش را کشیدم

-هر دوتون به یه اندازه عزیز منین..الانم بدو برو آماده شو دیرمون شد

سریع گونه ام را بوسید و به اتاقش رفت..

جلوی دانشکده دندان پزشکی پیاده شد و با یک خداحافظی به داخل رفت...راه افتادم و به سمت بیمارستان رفتم..در اتاقم مشغول پوشیدن روپوشم بودم که در اتاق را زدند ...خانم چاوشی داخل آمد

-سلام خانوم دکتر...

-سلام چیشده ؟!

-میشه سریع بیاین حسام حالش بهم خورده...!!

با قئم های بلند و سریع به سمت اتاقش میرفتم که مادرش را دیدم ...دم در بود و التماس میکرد داخل برود...همینطور که از کنارش رد میشدم دستم را روی بازویش گذاشتم و گفتم

-چیزی نیست شهلا خانوم!

دو پرستار و یکی از رزیدنت ها بالای سرش بودند

-چیشده؟

-استرس قبل از عمل خانوم دکتر...از صبح که بیدار شده مدام میگه نمیخوام عمل شم..

-نمیتونستید آرومش کنید..کار شما که فقط تزریق و چک کردن وضعیت نیست...باید با حرف ارومش میکردید

- آخه خانوم دکتر هر کاری کردیم نشد....حرفیم نمیزنه فقط میگه نمیخوام عمل شم..

بعد از مطمين شدن از وضعیتش بیرون رفتم و خیال مادرش را راحت کردم..پسرش کمی لجباز بود...چند دقیقه ای وقتم را گرفت تا آرام شود و به حرف هایم گوش دهد..به سمت استیشن رفتم و پرونده حسام را به خانم چاوشی دادم

-با این اوضاع میشه عملش کرد خانوم دکتر؟

-نه کنسله...امروز ریسک نمیکنم...زینب خانوم چطوره برای عمل آماد است؟اتاق عمل آماده شده؟

-بله همه چیز چک شده..

نیم ساعت بعد درحالی که در اتاق عمل اماده میشدم ...به سمت زینب خانم که پیرزنی شصت ساله و بسیار مهربان بود رفتم

-حال شما فرشته خانوم؟آماده ای؟

آرام و بی صدا خندید

- شکر خدا خوبم..آماده ام

-خدا رو شکر..

برزین..

همین که استاد خسته نباشید گفت و رفت پوف بلندی کشیدم و سرم را روی میز گذاشتم...

-پسر تو که اول صبحی پنچری..!!

آرش بود مثل همیشه شاد و لوده...سرم را بلند کردم و گفتم

-ساعت ده ونیم اول صبحه..؟

-خب نزدیک ظهره...حالا نگفتی چته؟

-دیشب تا دیر وقت داشتم درس میخوندم تلنبار شده بودن...

- خیلی خلی به خدا میشینی درس میخونی؟

-من موندم چجوری تو رو اینجا راه دادن...خیر سرت داری دندون پزشکی میخونی..

خندید :بیخیال پاشو بریم بیرون نیم ساعت دیگه کلاس دکتر حیدریه..!!

در محوطه روی نیمکتی نشسته بودیم و بقیه را نگاه میکردیم..

- دیگه چه خبر؟!

- هیچی ....دیشب که تا هشت با خودت بودم بعدم رفتم خونه دیگه چه خبری؟!

- خدایی دقت کردی شدی عین دخترا...رأس هشت خونه ای...والا دیگه همین دخترا هم کم کم یازده میرن خونه..!!

-دوباره پیر زن شدی شروع کردی به غر زدنا..!!

-امشب که هیچی ...خونه عمم دعوتیم...توی اون هفته هم که بروبچ برنامه ای ندارن...اما پنج شنبه دیگه میای مهمونی خونه کیان؟!

چشم هایم را ریز کردم

- چه خبره اونجا؟!

شانه ای بالا انداخت

-یه دور همی ساده..!!

-هه نمردیم و اسم دیگه پارتی رو هم فهمیدیم... به هر حال نمیتونم بیام..!!

-نمیتونی یا نمیخوای؟

-نمیتونم...پنج شنبه دیگه بردیا برمیگرده ایران...!!

- جدی ؟ به سلامتی...از آخرین باری که دیدمش یه سالی میگذره...!!

- درسش که تموم شده..تا حالام تو یه شرکت معتبر کار میکرده... برگرده بخاطر کارا بیستش روی هوا میزننش..!!

- آره خب...حالا به کیان بگم هفته دیگه به افتخار برگشتن بردیا خان به اصفهان نمیای دیگه..؟!

- آره دلیل بهتر از این..؟

- نه والا..!!

-پاشو لنگاتو جمع کن بریم سر کلاس این استاد همیشه طلبکار..!!

خندید و روی شانه ام زد

- خدایی خیلی جر وبحث های شما باحاله..

استاد حیدری یکی از استادهای خوب دانشگاه بود..اما بداخلاق و با دانشجویان حاضر جواب بد تا میکرد که من هم یکی از آنها بودم..همیشه میگفت "چون یکسال زودتر اومدی اینجا نشستی دلیلی برای باهوش بودن نیست"خودش هم میدانست حقیقت ندارد...نه تنها من بلکه خواهر و برادرم نیز باهوش بودند آن دو در شانزده سالگی پا به دانشگاه گذاشته بودند و من در هفده سالگی و بخاطر یکدیگر در اصفهان مانده بودیم..بردیا بعد از گرفتن لیسانسش همراه پسر عمویم احسان برای ادامه تحصیل به آلمان رفتند..مهلا چند ماهی بود که تخصصش را در رشته جراحی قلب گرفته و بردیا فوق لیسانس معماری و من هم سال سوم دندان پزشکی بودم!!

چقدر همه ی موفقیت هایمان را مدیون خواهرم هستیم...هر موقع که به عقب برمیگردم..لحظه به لحظه اش را..به اینجا رسیدنم را...میبینم که این تنها خواهرم که هیچ گاه تنهایمان نگذاشت و همیشه حامی دو برادرش بود!!

مهلا...

دست هایم را شستم و بیرون رفتم؛ باخروجم پسر و دختر زینب خانم به سمتم آمدند؛ با نگرانی حالش را پرسیدند..

-با این که عمل سنگینی واسه ی ایشون بودخیلی خوب مقاومت کردند..

هر دو نفس عمیقی کشیدند و تشکر کردند.. از کنارشان گذشتم و به سمت استیشن رفتم..بعد از نوشتن گزارش عمل..به اتاقم رفتم...بعد از چهار ساعت روی پا ایستادن پاهایم درد میکردند..روی کاناپه کنار اتاقم نشستم و پاهایم رادراز کردم؛عینکم را از روی چشمانم برداشتم و سرم را به پشتی کاناپه تکیه دادم...نمیدانم چند دقیقه گذشت که با صدای در به خودم آمدم و صاف نشستم

-بفرمایید..

در باز شد و آرام در حالی که یک سینی محتوی دو فنجان قهوه دستش بود داخل آمد..

-سلام خسته نباشی..

-سلام ممنون...

کنارم نشست..

-گفتم خسته ای یه قهوه واست بیارم

- دستت درد نکنه خوب موقعی اومدی!!

فنجان را به سمتم گرفت..

-شیرینش کردم!!

-ممنون

-عمل چطور بود؟

-خوب بود..راستی صبح قبل از عمل ندیدمت؟!

-دوساعت مرخصی گرفتم. رفتم یه سر پیش خالم حالش خوب نبود میخواست ببینتم..

-خدا بد نده..انشالله که زود خوب میشن..

- انشالله...یه استراحت بکن باید سرکشی کنی..!!

سری تکان دادم که دوباره گفت..

- راستی از شنبه قراره رزیدنت های جدید بیان...قراره توام باهاشون سروکله بزنی..پس خواهشا حواست به این اخلاق چیز مرغیت باشه..!!

خندیدم و از جا بلند شدم...

-چون تو گفتی باشه..!!

بعد از رفتنش با برزین تماس گرفتم..

-الو؟

- سلام برزین جان کجایی؟

-سلام خواهری..با آرش فست فودیم چطور ؟

اخم هایم در هم رفت زیاد از این پسر خوشم نمی آمد..با وجود این گفتم

-باشه..سلام برسون!!

-امشبم دیر وقت میای خونه..؟!

- نه زودتر..عمل عصرم کنسل شد..کار خاصی ام ندارم..!!

- اوکی

-کاری نداری عزیزم؟

-نه آبجی فعلا

-فعلا

تماس را قطع کردم و موبایلم را داخل جیبم گذاشتم..نگرانش بودم از آرش خوشم نمی امد به نظرم کمی سر به هوا بود..و گاهی ندانم کاری هایش روی اعصاب ....اما شرف داشت به آن پسر خاله اش کیان...بارها به برزین گوشزد کرده بودم روابطش را با کیان محدود کند...

کیان پسر عیاش و خوش گذرانی است که پشتش به ثروت پدرش گرم است..و مطمئنم حتی برای مدرک مهندسی اش ذره ای تلاش نکرده...عزیز ترین افراد زندگی ام دو برادرم بودند بعد از دوازده سال که خودم همه جوره هوایشان را داشتم نمیتوانستم بگذارم..کسی زندگیشان را بیشتر از این بهم بریزد...نفس عمیقی کشیدم و بیرون رفتم...رو به لیلا(منشی ام) گفتم..

-میرم بیمارامو چک کنم...دکتر زندی تماس نگرفتند؟؟

لبخند مهربانی زد...لبخند عجیب به این دختر می آمد..

-اتفاقا همین الان میخواستم بهتون بگم..منشی ایشون تماس گرفتند؛گفتند یه ساعت دیگه سالن اجتماعات برای همه ی پزشکان جلسه ای گذاشتند..

-ممنون

-خواهش میکنم

کنار استیشن ایستادم..و به آرام و گلاره که مشغول حرف زدن بودند سلام کردم..گلاره بلند شد و با خوشرویی جوابم را داد..رو به ارام گفتم

-بلند شو دنبالم بیا آرام

-ایش انگار خدمتکار شخصی خانومم که دستور میده دنبالم بیا..!!

خندیدم..

-اینم افتخار بزرگیه..

دستش را روی دهانش گذاشت و چشمانش را گرد کرد

-خیلی رو داری به خدا..

-پاشو خودتو لوس نکن یه ساعت دیگه باید برم سالن اجتماعات..میای یا با گلاره برم؟؟

گلاره در حالی که میخندید گفت :من میام خانوم دکتر

آرام سریع بلند شد

-بیخود چه زود شوهر مردمو میدزده...

.

.

بعد از چک کردن وضعیت زینب خانم و بقیه بیمارانم..آرام گفت: راستی از بهراد جون چه خبر؟!

متعجب ابرو بالا انداختم

-بهراد جون؟

- بابا دکتر رادفرو میگم..

- اهان..نمیدونم..مگه باید من خبر داشته باشم؟

- خبر داشتی عجیب بود..

- خب پس چی میگی؟

- میدونی من چرا انقدر رو این دکتره حساسم؟

- نه..

- بزار از خانوم چاوشی اجازه بگیرم با هم میریم..اونجا بهت میگم..

.

.

روی دو صندلی نشسته بودیم با همدیگر حرف میزدیم..پشتم به در ورودی بود..

-اوه اومد نگاه..!!

پووفی کشیدم و ارام طوری که تابلو نشود برگشتم که با رادفر چشم در چشم شدم..یعنی اوج خوش شانسی بودم...سرش را به معنای سلام تکان داد که من هم همانطور جواش را دادم..با دکتر مجد و زندی روبه رویمان نشستند..چند دقبقه از شروع سخنرانی گذشته بود که با صدای آرام به طرفش متمایل شدم

- چی میگی؟

- میگم عجب جیگریه این بشر..

- خفه..

- لامصب هر دفعه یه تیپ دختر کش میزنه..اگه این تیپ بیمارستانشه ببین بیرون چجوریه..!!

-اه بسه بابا..خوبه روپوش بیمارستان پوشیده!!

آه کشید

- فقط حیف خلافکاره..

ابروهایم بالا رفتند با تعجب و استفهام نگاهش کردم

- چی میگی؟دوباره چرت و پرت گفتنت شروع شد؟

- میگن با همین چشمای سگ دار و هیکل مامانیش دخترای مردمو اغفال میکنه..بعدم میبرتشون کارگاهش دل و غلوشونو در میاره..

با حرص دندان هایم را فشار دادم..کی این دختر ادم میشد؟؟

- آی کیو ..اولا این تازه شش ماهه برگشته کارگاهش کجا بود؟ ثانیا آدمی که همچین خلافی میکنه میزاره همه بفهمن؟! سوما دکتر مملکته ها...آرام یکم عاقل بش!!

شانه اش را بالا انداخت

- چه میدونم..اما مهلا مواظب خودت باش این شش ماهه تو نخ توئه!!

با صدای دکتر مجد خودمان را جمع کردیم

- مشکلی پیش اومده خانوم دکتر؟

- نخیر دکتر..عذر میخوام..

سنگینی نگاهی را حس کردم سرم را برگرداندم که نگاهم در نگاهش گره خورد..این چشم ها چه داشتند که توانایی دزدیدن نگاه را از مخاطبش میگرفت؟..به سختی سرم را زیر انداختم..اه تا به الان هیچ مردی نتوانسته بود اینطور روی مرا کم کند..بعد از اتمام جلسه دست ارام را گرفتم و سریع بیرون رفتم که صدایش را شنیدم

- خانوم دکتر..؟

مطمئنا با من بود اه از نهادم بلند شد..به طرفش برگشتیم و سلام کردیم که جوابمان را داد

-حالتون خوبه خانوما؟

آرام سریع تر جوابش را داد

- مرسی دکتر..شما حالتون چطوره؟

-ممنون منم خوبم...

-ماشالله دکتر هر روز یه تیپ جدید میزنیدا..به مادرتون بگید حتما واستون اسپند دود کنه..!!

چشم هایم گرد شد..رادفر به خنده افتاد..با حرص گفتم

- خانوم سماوات شما مگه کار ندارین؟!

- اوه بله..ببخشید دکتر با اجازه.

با رفتنش..صدای رادفر را شنیدم..

-شما چطورید دکتر؟!

لبخند محو و بی جانی زدم.

-منم خوبم مرسی.

-چند وقتی بود ندیده بودمتون.

-کمی سرم شلوغ بود

- بله..این چند وقت سر منم خیلی شلوخ بود علاوه بر بیمارستان باید دانشگاهم برای تدریس برم

- موفق باشید!!

انگار از چهره و لحن صحبتم فهمید نسبت به این بحث بی حوصله ام که با یک "شما هم همینطور" خداحافظی کرد و رفت..نفسم را بیرون دادم و به بخش رفتم...به سمت استیشن میرفتم که با صدای مردی به طرفش برگشتم..

-دکتر امیری؟

- بله خودم هستم..

-من..من پدر حسام هستم..

ابروهایم ناخواگاه بالا رفتند..این اولین بار در طول زمان بستری شدن حسام بود که پدرش سری به بیمارستان زده بود سرم را تکان دادم و گفتم

-بفرمایید آقای فتحی؟

-راستش میخواستم در مورد وضعیت پسرم بدونم

خبر داشتم که از هم جدا شده اند یکبار که سراغ پدرش را گرفتم مادرش گفت که دوسالی هست طلاق گرفته اند و الان این مرد رو به روی من ایستاده و و ضعیت پسرش را میپرسد ..بعد از این همه وقت..هه!!

-به اتاقم بیاین تا صحبت کنیم

را افتادم و به دنبالم امد..لیلا به محض دیدنم از جایش بلند شد سلام کرد جوابش را دادم و گفتم برایمان چای بیاورد..داخل شدم و تعارفش کردم که بنشیند

- خب آقای فتحی چی شده که سری به دکتر معالج پسر تون زدید؟!

طعنه کلامم را گرفت..سرش را زیر انداخت..بیشتر از همه از افرادی متنفر بودم که مسئولیت تنها داشته های با ارزش زندگیشان را بر عهده نمی گرفتند..کسانی مثل این مرد که با وجود دانستن بیماری پسرش باز هم بی اعتنا بود..بعد از چند لحظه سرش را بلند کرد

-من تازه از سفر برگشتم خانوم..

سعی کردم جلوی پوزخندم را بگیرم..

-سفر مهم تر از پسرتون بود که حالا برگشتین؟!

خواست حرفی بزند که دستم را بالا بردم و اجازه ندادم..

-وضعیت پسرتون بد نیست یعنی چندان امید وار کننده هم نیست یکی از دریچه های قلبش مادر زادی مشکل داره که باید عمل بشه چون کودک ضعیفی هست و مقاومتش کمه ریسک عمل بالاست...امروز قرار بور عملش کنم که با وجود استرسی که داشت فعلا کنسل شد و افتاد برای چند روز دیگه..اما این استرس تنها ناشی از ترسش برای عمل نیست..!!!

کمی رنگش پریده بود به سختی دهان باز کرد

- پس دیگه از چیه؟

- ترس دیگه ندیدن شما...!!

چند لحظه خشکش زد

- یعنی..یعنی چی؟!

- گفتم که مقاومتش کمه، خود من هم مطمئن نیستم بتونه زیر عمل دووم بیاره..البته این احتمالش چهل درصدِ..میترسه عملش کنم و دیگه نتونه شما رو ببینه برای همین نمیخواد عمل شه..!!

سکوت کردم و به چهره رنگ پریده اش که حالا لرزش دستهایش هم به آن اضافه شده بود نگاه کردم..در همین حین در را زدند و لیلا با سینی چای داخل آمد...ظرف شکلات روی میز را را برداشتم و به سمتش رفتم..لیلا سینی را روی میز گذاشت با اشاره من بیرون رفت...

- آقای فتحی این شکلات رو بخورید فشارتون افتاده!!

ظرف را پس زد..

- شما که دروغ نمیگین؟واقعا انقدر حالش بده؟

- اگه کنارش نباشین بله..

- یعنی همش بخاطر منه..؟

- ببینید این بچه همش منتظر شماست..بهتره این دو روز رو کنارش باشین و دلگرمش کنین..!!

اه کشیدم ادامه دادم

- بهش شجاعت بدین یه پسر برای اینکه بتونه در مقابل مشکلات زندگیش مقاومت کنه باید حمایت پدرشو داشته باشه..برید و حمایتش کنید تا ترسش بریزه اون الان فقط به شما احتیاج داره..

چشمانش را برای چند لحظه بست میدانم حرفهایم تاثیرش را گذاشته،بلند شد و با تشکر از اتاق بیرون رفت..نگاهی به ساعت انداختم یک ساعت دیگر باید میرفتم.. بلند شدم و بیرون رفتم باید به ICU سر میزدم...داخل که رفتم مسئول آی سی یو مرا که دید به سمتم آمد و سلام کرد

- حال خانوم ضیایی چطوره؟

- خوبه خانوم دکتر الانم دکتر رفیعی اینجا بودن چکشون کردن..

- کی بهوش اومد؟

-حدود دو ساعت پیش..الانم با مسکن خوابیدند

وقتی از نرمال بودن وضعیتش مطمئن شدم نفس راحتی کشیدم و بیرون آمدم..در استیشن که کسی نبود چند دقیقه ای تنها نشسته بودم که سرو کله ی آرام پیدا شد تا مرا دید کنارم نشست و گفت..

-توام بابای حسامو دیدی؟

- آره

- کجا؟

-تا حالا پیش من بود اومده بود وضعیت پسرش رو بپرسه..

-هه..خسته نباشه واقعا.!!

حوصله بحث و غیبت نداشتم پس پرسیدم

- ارام تو چقدر میمونی؟ من دیگه باید برم..

- تو برو من تا یکی دو ساعت دیگه هستم...راستی از اون خلافکاره چه خبر؟

حرصم گرفت.. برای اینکه حالش را گرفته باشم با خونسردی گفتم

- بهم پیشنهاد داد..!!

-هان..؟!

-چیه خب؟!

- یعنی چی بهت پیشنهاد داد؟!

- یعنی اینکه میخواد منو مثل بقیه با اون هیکل مامانی و چشمای سگ دارش اغفال کنه..!!

- غلط کرد مرتیکه..!!

یک دفعه با صدای مردی به عقب برگشتیم

- مشکلی پیش اومده دکتر امیری؟

ما دو نفر تقریبا سکته ناقص زدیم..من و آرام جفت هم ایستادیم..خدایا شانس میدهی خوبش را بده...رادفر متخصص مغز واعصاب کجا بخش قلب کجا؟ آن هم درست در همین موقع... آرام سریع تر خودش را جمع کرد..

- س...سلام دکتر..از این طرفا ؟خوش اومدین.منور فرمودین..چای میل دارین؟

وای چرت و پرت از این بدتر؟ پایم را محکم روی پایش گذاشتم..آخش در امد... گند زدیم.. یعنی اسمش را هم بردیم؟

- چیزه... خوبین دکتر..؟!

خنده اش گرفته بود

- بله خوبم...پرسیدم مشکلی پیش اومده؟

- ن...نخیر چه مشکلی؟

- اخه یه چیزایی شنیدم..

رنگ ما دونفر به سفیدی میزد..

آرام: چی شنیدین؟

- ببخشید البته قصد فوضولی نداشتم اتفاقی شنیدم..اومده بودم با دکتر زندی صحبت کنم..

حالا مگر میگفت الاغ...نگاهی به چهره رنگ پریده ما کرد و با خباثت گفت..

- راستش یه چیزایی در مورد چشمای سگ دار و هیکل مامانیو..

به زور لبخندش را کنترل میکرد .ما دو نفر هم که میت بودیم..

- درباره اغفال کردن هم شنیدم...کسی مزاحمت واستون ایجاد کرده خانوم دکتر؟

مگر جانی داشتم که حرف بزنم؟ به زور لب باز کردم

- نخیر دکتر.. منو خانوم سماوات شوخی با هم زیاد میکنیم الانم داشتیم شوخی میکردیم..!!

نگاهی به من انداخت که یعنی" خودتی"

- اهان باشه..امیدوارم شوخی باشه..با اجازه...!!

با رفتش نفسمان را پر شدت بیرون فرستادیم..آرام روی صندلی وارفت..

- ای تو روحت ...مرده شور اون چشای مزخرفتو ببرن که سکتمون دادی...اوف!!

- هیس صداتو بیار پایین...کاری نداری من جیم شم..!!

ریز ریز خندید..

- آره برو تا این دوباره پیداش نشده..

-بای

فکرم درگیر دکتر رادفر شد...مردی که پنج ماه پیش در واحد آموزش دانشگاه دیدمش...آن روز دقیقا یک ماه از گرفتن مدرک تخصصم گذشته بود ..استاد احمدی دعوتم کرده بود تا برای صحبتی به دانشگاه بروم درست در اتاق استاد همدیگر را دیدیم...مردی سی و چهارساله که تخصصش را در رشته جراحی مغز و اعصاب گرفته بود... و حالا به همراه برادر و خواهرش برای ادامه زندگی به ایران برگشته بودند..

من زیاد تدریس را دوست نداشتم حتی پیشنهاد استاد یاری را رد کردم اما او قبول کرد..هنگامی که با هم بیرون آمدیم توجه و نگاه خاص خیلی از دختران را رویش دیدم...قد بلند و هیکل ساخته شده اش با آن چشمان قهوه ای ونافذ کار خودش را میکرد... خیلی وقت بود که این ویژگی ها برای من ملاک نبودند...برای همین بی تفاوت از کنارش گذشتم... من چشمانی گیرا تر از چشمان او سراغ داشتم...چشمان دیو کابوس هایم!!!

********

به خودم که آمدم نزدیک خانه بودم از سوپر مارکت سر خیابان وسایل مورد نیازم را خریدم و به سمت خانه رفتم...داخل که رفتم چراغ ها خاموش بودند پس هنوز نیامده ...دندان هایم را روی هم ساییدم...امان از دست این آرش!

وسایل را به آشپزخانه بردم وبه اتاقم رفتم...بعد از تعویض لباس هایم به آشپزخانه برگشتم و مشغول پختن ماکارونی شدم، غذای مورد علاقه اش..!! بعد از اتمام کارم تلفن زنگ خورد.. به نمایشگر خیره شدم "آرمان" تماس را برقرار کردم...

-الو؟؟

-به به...خانوم دکتر بی معرفت...!!!

-سلام آقای با معرفت..!!

-علیک،یه وقت سری به منه بیچاره نزنیا..

خندیدم..

-سرم خیلی شلوغ بود بخدا تازه امشب یکم زود اومدم خونه!!

-بسه بسه، دروغ نگو... من که میدونم دیگه علاقه ای به هم نشینی با ما نداری!

-این چه حرفیه دیوونه؟ من از خدامه!

-بله دیگه کی بهتر از من؟فقط خانوم من ندارم خرج دوتا زن رو بدم...شرمنده نظری به من نداشته باش!!

یک دفعه صدای آخ بلندش امد... با سرخوشی خندیدم..

- خوردی؟ آی دستش درد نکنه این سارا بانو که خوب بلده تو رو ادب کنه..!!

- بله دیگه شما دو تا هوو خوب هوای همو دارید..

دوباره صدای اخش امد و جیغ خفیف سارا..کنترل خنده ام از دستم خارج شده بود..

-ای بابا چرا همچین میکنی سارا؟دارم سر به سرش میزارم...

صدای ضعیف سارا امد..

-میخوام نکنی بچه پررو..این چه طرز حرف زدنه؟

- غلط کردم خوبه؟

خندیدم و گفتم..

-یه منت کشی حسابی افتادی پسر عمه؟

-صد در صد!!

-پس واسه شام آشتی کنون حتما میام!!

- خوب توام منتظری یه اتفاق بیفته تلپی یه شام بیفتی خونه ما!!

-صد در صد!!

- کی میشه تو شوهر کنی همش دعواتون بندازم..بعدم شام و ناهار خونتون باشم!!

-باشه هر وقت شوهر کردم!!

- میگم کاری نداری من برم؟

خنده ای دیگر کردم

- ها؟ چیه؟ میخوای بری منت کشی؟

با حرص گفت: با اجازتون!!

- اوکی برو موفق باشی..فعلا!

-فعلا!

ساعت نه شب بود..پس کجاست این پسر؟ خواستم شماره اش را بگیرم که صدای چرخش کلید آمد و بعد خودش که داخل آمد...با دیدن چراغ های روش سریع نگاهش را در خانه چرخاند و مرا دید..دستهایم را بغل و طلبکارانه نگاهش کردم..لبخند زد

- سلام آجی..

با نگاه خیره ام دست پاچه شد..

-همش تقصیر این آرش الاغه!به جان خودم تا حالا ناژوان بودیم!!

- چرا داری توضیح میدی؟ مگه من گفتم بگو کجا بودی؟ باور کن اگه با یکی به غیر از این پسره بودی انقدر عصبی نمیشدم...من از اینو پسر خالش خوشم نمیاد..!

-اونا همش بهم گیر میدن و دور برم هستن!

-حالا چرا اونجا ایستادی؟بیا شام ماکارونی درست کردم..البته اگه چیزی نخوردی...!!

با گفتن " ایول اومدم" به سمت اتاقش رفت..یک ربع بعد سر میز نشسته بودیم با اشتها غذا میخورد...

-چیشد که راضی شدین این موقع برگردین؟

همانطور که رشته ها را به داخل دهانش هل میداد گفت

-امشب خونه عمه اش دعوت بودن!!

- آروم تر بخور وگرنه توام دعوت میشی اون دنیا!!

با این حرفم آرام تر به خوردنش ادامه داد..سیر شده بودم همانطور نشسته به صندلی تکیه دادم و محو چهره اش شدم .. حالا که بیست سالش شده چهره اش مردانه تر میزند..قد بلند و چهره ای که کمی سنش را بالاتر نشان میداد..ده سانتی از من بلند تر بود منی که قدی صد وهفتاد داشتم

بردیا از برزین هم بلند تر بود..قدش به پدرمان رفته بود.. نه تنها قد بلکه سیاهی چشمان و موهایش را هم از پدر به ارث برده بود... برعکس من و برزین نسخه کپی شده ی مادرمان بودیم..هر جا باهم میرفتیم برادر و خواهر بودنمان فریاد میزد..

پوستی سفید و چشمانی عسلی داشتم با موهایی خرمایی رنگ، تفاوت برزین رنگ برنزه پوستش بود..هه البته تفاوت دیگری هم بود..بله، تفاوت رنگ نگاهمان...چشمان او هنوز گرما داشتند .. هنوز میدرخشیدند اما من و بردیا بالعکس دو گوی شیشه ای در چشمانمان داشتیم.. دلم برای برادر بی وفایم پر کشید...برادی که شش سال است به آلمان رفته و سالی یکبار موقع کریسمس سری به ما میزند...

حتم دارم هنوز سیاهی چشمانش از دخترکان دل میبرد..کمتر دختری است که بتواند بی تفاوت از کنار قد بلند و هیکل چهارشانه برادر هایم بگذرد... بارها نگاه شیفته دخترها روی بردیا دیدم و دیدم که او چطور بی تفاوت از کنار آنها میگذرد.. اوایل متوجه نوع نگاه ها نبود بعد هم که متوجه شد برایش فرقی نکرد..میدانستم که زیاد مغرور نیست اما واقعا کاری به جنس مونث نداشت..همیشه سرش درکار خودش گرم بود..ناخوداگاه نگذاشته بودم زیاد با مردم گرم بگیرند...

با دیدن دستی مقابلم حواسم جمع شد..

-کجایی؟ده دقیقه است دارم صدات میکنم..

-توی فکر بودم..

سر تکان داد

-راستی جدیدا واسه چشمات رفتی دکتر؟

-نه وقتشو نداشتم.

-اوکی پس حتما برو مگه دکتر نگفته هر دوماه باید چک بشی؟!

لبخندی به دل نگرانی اش زدم

– چرا..سر فرصت میرم!!

- مشکلی پیش اومده دکتر امیری؟؟

ما دو نفر تقریبا سکته ناقص زدیم..من وآرام جفت هم ایستادیم..خدایا شانس میدهی خوبش را بده...رادفر متخصص مغز واعصاب کجا بخش قلب کجا؟؟ آن هم درست در همین موقع... آرام سریع تر خودش را جمع کرد..

- س...سلام دکتر..از این طرفا ؟؟ خوش اومدین ..منور فرمودین..چای میل دارین؟؟

وااای چرت و پرت از این بدتر؟؟ پایم را محکم روی پایش گذاشتم..آخش در امد... گند زدیم.. یعنی اسمش را هم بردیم؟؟

- چیزه... خوبین دکتر..؟؟