رمان ماهی سفید به قلم sherry.si

_فکر میکردم امروز یه روز خاص میشه،ولی زیادی حوصله سربر بود
قاشقشو از برج و مرغ پر کرد:
-اره ولی خب امروز روزه اول بود..کسیم نمیشناختیم بیشتر واسه معارفه بود حالا بزار درسا شروع شه به غلط کردن میوفتیم
همون جای دیروز نشستیم و اون دختر پسرها جلومون نشستن.
تا ساعت یک کلاس داشتیم.سرکلاس عمومی حسابی کسل شده بودم و خوابم میومد ولی خودمو با آرام مشغول میکردم
کلاس که تموم شد سریع با آرام بلند شدیم. همزمان با رد شدن من یکی از دخترها که حواسشم نبود از نیمکت اومد بیرون و محکم خورد بهم تعادلم بهم خورد و پهلوم خورد به میز بقلی
آرام کنارم اومد و نگران پرسید:
-نیل خوبی؟چیزیت شد؟
صاف وایستادم و دستم و به پهلوم گرفتم:
-خوبم یکم پهلوم درد گرفت
همون دختر با قیافه ای ناراحت اومد جلو:
-واقعا متاسفم اصلا حواسم نبود،طوریتون شد
اون یکی دختر هم اومد کنارش.
-چیزی نشد خوبم.
دستش رو دراز کرد سمتم.
-بازم معذرت می‌خوام، من کتایونم
دستش رو فشردم
-نیلگون.
بعد با آرام دست داد.دختر کناریشم هم دست داد و خودش رو ساره معرفی کرد.
کتایون به خودشون اشاره کرد و گفت:
-دوست دارید به جمع ما اضافه شید؟مثل اینکه شما دوتا تنهایید!
نگاه سه تا پسر رو من و آرام ثابت موند.منتظر جواب بودن انگار. نگاهی به آرام انداختم وقتی ازش مطمئن شدم دوباره به کتایون نگاه کردم و با لبخند سرم رو به علامت مثبت تکون دادم.
بعد پسرها برای آشنایی جلو اومدن.
****
یک هفته از دوستیمون میگذره.
کتایون دختری با قدی متوسط و لاغره.موهای کوتاهه فندوقی با صورتی استخونی ولب های پهن داره.برعکس فیافش خونگرم و آدم راحتیه.ساره قد بلند تر و هیکل پر تری نسبت به کتایون داره.صورت قشنگ و مهربونی داره که تنها عیبش دماغشه که غوزه کوچیکی داره.
علیرضا پسری با قیافه ی معمولیه اما تیپه متفاوتش باعث خاص بودنشه موهای بوری داره با چشم های روشن بیست ودو سالشه حقوق میخونده به خواسته پدرش که وکیله اما بخاطره علاقش انصراف میده و هنرو انتخاب میکنه.
سورنا پسری با قد بلنده. منو آرام که قد بلندی نسبت به کتایون و ساره داریم تا سینشیم.هیکلی معمولی داره.برعکس علیرضا موهای مشکی وچشمای قهوه ای خیلی تیره و کشیده ای داره.بیست سالشه و با کتایون خیلی صمیمیه.
فربد قد و هیکلش مثله سورناست و همسنن.چند ساله که دوستن.فربد پوستی برنزه با موهای پرپشته فر و قهوه ای رنگ داره قیافه ی خیلی بامزه ای داره یکمم تیپش عجیب غریبه خیلی هم خوش اخلاقه.
همشون از قبل با هم آشنا بودن یه جورایی بجز علیرضا که مثله ما تازه وارد جمعشون شده.
آرام داشت از جمع دوستای جدیدمون برای مامان و مامانی تعریف میکرد.مامان ظرف آلو خشک و گذاشت جلومون:
-پس بچه های خوبین .از شما دوتا بعیده انقدر زود دوست پیدا کردین!
پشت چشمی نازک کرد و گفت:
-والا اونا مارو پیدا کردن.از بس منو دوسته خوشگلم جذابیم همه میخوان ما باهاشون دوست شیم
به اعتماد به نفسش خندیدم:
-بر منکرش لعنت
آلویی گذاشت تو دهنش و ژسته خنده داری گرفت.
-بلند بشماااار
مامانی لپش و کشید:
-کم زبون بریز
دستشو انداخت دور گردن مامانی و ماچه آبداری از لپاش کرد:.
-چشم قربونت برم من!
بعد شروع کرد به لوس بازی واسه مامانی.لبام و جمع کردم و با انزجام نگاهش کردم:
-اه نکبته چندش بسه حالمو بهم زدی.
ادای عق زدن دراوردم.مامانی تذکر داد:
-نیل این چه طرز حرف زدنه زشته واسه دختر عزیزم
خودش و بیشتر تو بقله مامانی جا دادو با تاسف سر تکون داد:
-خیلی رفتارت بد شده واقعا.ولش کن مامانی این حسوده منم میخوام رابطمو باهاش قطع کنم روم تاثیر میزاره.
یکی از کوسن های کاناپه رو سمتش پرت کردم.
-پررو و ببینا !! پاشو برو خونتون همش اینجایی
ابروهاشو انداخت بالا:
-نمیخوام هنوز شام نخوردم
مامانی خندید و مامان بلند شد از جاش:
-خوب شد گفتی وگرنه امشب سوخته پلو میل میکردیم
***
کتی دفتر طرح منو آرام و بست و رو میز گذاشت:
-طرحاتون خیلی خوبه من که خیلی خوشم اومد
ساره هم سر تکون داد:
-اره کاراتون قویه