خندید و گفت :
_برام نی میزنی...
سرمو پایین انداختم و گفتم
_ این نی رو برای گوسفندا می زنم به درد آدما نمی خوره...
چشماشو درشت کرد و گفت:
_اوی مای گاد چه زبون تند و تیزی داری چوپان و دستشوبه طرفم دراز کرد ....
_من عاطفه ام....
به دستش نگاه کردم و گفتم
_البرز...
_آها پس تو البرزی؟
تعریفتو زیاد شنیدم....و به عینک سیاهم خیره شد
_جالبه...یه چوپان مد روز....ببینم فکر نمی کنی عینک دودی با چوپانی زیاد جور نیست....
بدون اینکه نگاهش کنم گفتم:
_آدما سلیقه هاشون کاملا متفاوته....
_گفته بودن از حرف کم نمیاری درست بود.... راستی شنیدم درس پزشکی می خونی....
پوزخند زدم و گفتم:
_چه جالبه شما همه چیزو راجب من می دونید قطعا تو عمارت تنها اسمی که ورد زبون قلیچ خانه... فقط البرزه...
یک ابروشو بالا داد و گفت:
_نه جونم ....من تعریفت رو از دخترا شنیدم.... قلیچ حتی نمی خواد سر به تنت باشه....
_باشه .....من باید برم و از جام بلند شدم که با وقاحت دستشو گذاشت رو سینه ام و مجبورم کرد بشینم...
چشماشو تو صورتم چرخوند و تو یه حرکت سریع عینکمو از چشمم برداشت...فوری چشمامو بستم...
با صدای بلند خندید
_ ای وای عزیزم تو چه خجالتی هستی....
و من مات شدم از این همه هرزگی و بی بندو باری....
_دستاشو کشید تو موها‌ی بلندم سرمو عقب کشیدم...
اخماش رفت تو هم ....
تو فکر کردی کی هستی چوپان احمق...اصلا تو عمرت زن دیدی یا فقط بوی تپاله های روستا مشامتو پر کرده....
تا حالا زن به زیبایی من دیدی....
هولش دادم و از جام بلند شدم و رفتم سراغ گوسفندام....
داد زد
_کودن احمق ....
با صدای شیهه ی اسبش به عقب برگشتم ...خدا رو شکر رفته بود
راوی..
عاطفه با عصبانیت از در اتاق داخل شد...قلیچ نشسته بود روی صندلی راحتیشو چوپوق می کشید...
عاطفه با دیدن همسرش خنده ی مصنوعی و کرد و گفت:
_عه...عزیز دلم چقدر زود اومدی خونه...
_کجا بودی عاطفه و دود چپقشو بیرون داد...
چشمای سبز و درشتتو تو نگاه لرزون همسرش انداخت...
_هی....هیجا ....م...من رفتم تو روستا یه گشتی بزنم....
قلیچ چشماشو ریز کرد و گفت:
_بی خبر از مردت...
کمی عشوه های زنانه قاطی صداش کرد و اومد سمت شوهرش
_عزیز دلم ...تو نبودی دلم پوسید خب...راستی چقدر این روستا خوشگله...و روی پنجه ی پاش بلند شد و گونه ی شوهرشو بوسید...
_البته روستایی که اربابش قلیچ خانه خوش قیافه باشه...بایدم خوشگل باشه...
چشمک زد و گفت :
_به اربابش رفته دیگه...
قلیچ خندید و زنشو رو گرفت تو بغلش و چرخید...
صدای قهقه ی مستانه ی عاطفه تو فضای عمارت پیچید...
قلیچ پایینش گذاشت و لب همسرشو بوسید...
عاطفه گفت:
_راستی جریان این چوپانه چیه که همه ازش تعریف می کنن...
صورت قلیچ سرخ شد و با اخم به زنش خیره شد....
گردن زنشو فشار داد و گفت:
_یادت باشه عاطفه حق نداری جلوی چشم شوهرت اسمی از البرز ببری گردنتو می شکنم...
و دستاشو از دور گردن همسرش برداشت...
عاطفه به سرفه افتاد و روی زمین نشست....
قلیچ دوباره غضبناک نگاهش کرد...
_فهمیدیییییی....
عاطفه در حالی که هنوز سرفه می کرد...
_برام نی میزنی...
سرمو پایین انداختم و گفتم
_ این نی رو برای گوسفندا می زنم به درد آدما نمی خوره...
چشماشو درشت کرد و گفت:
_اوی مای گاد چه زبون تند و تیزی داری چوپان و دستشوبه طرفم دراز کرد ....
_من عاطفه ام....
به دستش نگاه کردم و گفتم
_البرز...
_آها پس تو البرزی؟
تعریفتو زیاد شنیدم....و به عینک سیاهم خیره شد
_جالبه...یه چوپان مد روز....ببینم فکر نمی کنی عینک دودی با چوپانی زیاد جور نیست....
بدون اینکه نگاهش کنم گفتم:
_آدما سلیقه هاشون کاملا متفاوته....
_گفته بودن از حرف کم نمیاری درست بود.... راستی شنیدم درس پزشکی می خونی....
پوزخند زدم و گفتم:
_چه جالبه شما همه چیزو راجب من می دونید قطعا تو عمارت تنها اسمی که ورد زبون قلیچ خانه... فقط البرزه...
یک ابروشو بالا داد و گفت:
_نه جونم ....من تعریفت رو از دخترا شنیدم.... قلیچ حتی نمی خواد سر به تنت باشه....
_باشه .....من باید برم و از جام بلند شدم که با وقاحت دستشو گذاشت رو سینه ام و مجبورم کرد بشینم...
چشماشو تو صورتم چرخوند و تو یه حرکت سریع عینکمو از چشمم برداشت...فوری چشمامو بستم...
با صدای بلند خندید
_ ای وای عزیزم تو چه خجالتی هستی....
و من مات شدم از این همه هرزگی و بی بندو باری....
_دستاشو کشید تو موها‌ی بلندم سرمو عقب کشیدم...
اخماش رفت تو هم ....
تو فکر کردی کی هستی چوپان احمق...اصلا تو عمرت زن دیدی یا فقط بوی تپاله های روستا مشامتو پر کرده....
تا حالا زن به زیبایی من دیدی....
هولش دادم و از جام بلند شدم و رفتم سراغ گوسفندام....
داد زد
_کودن احمق ....
با صدای شیهه ی اسبش به عقب برگشتم ...خدا رو شکر رفته بود
راوی..
عاطفه با عصبانیت از در اتاق داخل شد...قلیچ نشسته بود روی صندلی راحتیشو چوپوق می کشید...
عاطفه با دیدن همسرش خنده ی مصنوعی و کرد و گفت:
_عه...عزیز دلم چقدر زود اومدی خونه...
_کجا بودی عاطفه و دود چپقشو بیرون داد...
چشمای سبز و درشتتو تو نگاه لرزون همسرش انداخت...
_هی....هیجا ....م...من رفتم تو روستا یه گشتی بزنم....
قلیچ چشماشو ریز کرد و گفت:
_بی خبر از مردت...
کمی عشوه های زنانه قاطی صداش کرد و اومد سمت شوهرش
_عزیز دلم ...تو نبودی دلم پوسید خب...راستی چقدر این روستا خوشگله...و روی پنجه ی پاش بلند شد و گونه ی شوهرشو بوسید...
_البته روستایی که اربابش قلیچ خانه خوش قیافه باشه...بایدم خوشگل باشه...
چشمک زد و گفت :
_به اربابش رفته دیگه...
قلیچ خندید و زنشو رو گرفت تو بغلش و چرخید...
صدای قهقه ی مستانه ی عاطفه تو فضای عمارت پیچید...
قلیچ پایینش گذاشت و لب همسرشو بوسید...
عاطفه گفت:
_راستی جریان این چوپانه چیه که همه ازش تعریف می کنن...
صورت قلیچ سرخ شد و با اخم به زنش خیره شد....
گردن زنشو فشار داد و گفت:
_یادت باشه عاطفه حق نداری جلوی چشم شوهرت اسمی از البرز ببری گردنتو می شکنم...
و دستاشو از دور گردن همسرش برداشت...
عاطفه به سرفه افتاد و روی زمین نشست....
قلیچ دوباره غضبناک نگاهش کرد...
_فهمیدیییییی....
عاطفه در حالی که هنوز سرفه می کرد...
فاطمه
00خیلی قشنگ بود چقدر خوب بود که مختصر و مفید بود با آرزوی موفقیت برای نویسنده عزیز