رمان یک قدم تا یاد تو به قلم سحر مرزبان 19

ویراستار : آیدا

تعداد صفحات : 378

ژانر : #عاشقانه #پلیسی #معمایی

دانلود رمان یک قدم تا یاد تو

خلاصه رمان :

داستان دردها و غم هاست...

رازها و معماها...

دختری از تبار زخم

مسیری که زندگی براش تعیین میکنه

و همراه با خودش میبره

پسری از تبار سنگ و انتقام

مسیری که خودش به زندگیش تحمیل میکنه و....

رازهایی برملا میشه که به داستانمون هیجان میبخشه..

ادامه رمان:

با حس سرگیجه چشمانش را باز کرد

سیاهی مطلق بود

به چشمانش بیشتر فشار آورد تا بهتر ببیند

وهمینطور به مغزش فشار آورد که چیشده؟

تمام حس های پنج گانه اش به کار افتاد

صدای شیون و گریه از هرجای خونه به گوش میرسید

با دیدن سیاهپوشی خاله اش همه چیز برایش تمام شده به حساب اومد

مثل فشنگ از تخت پایین پرید مثل گنجشک زیر باران مانده میلرزید

شاید ازغم... شاید از ترس بی کسی....

با هق و هق به زور به پای خاله اش افتاد

تیدا سعی کرد سحر را از پایش جدا کند ولی مگر میتوانست؟

_سحر عزیزم پاشو قربونت برم

تیدا هم دست کمی از حال سحر نداشت دردانه خواهرش الان زیر خروارها خاک خفته است

_خا..له..تو..رو..خدا..ما..ما ن..کو؟

هق هقش دل سنگ را هم آب میکرد

_خاله فداتشه پاشو اینجوری نکن با خودت

تیدا از وآبستگی بین سحرو ترنم خواهرش خبر داشت برای همین هم از این وضع پیش آمده دلش خون بود

_خا..له...ماما..ن...کو..می..خوام..ببی..نمش..تو..رو..خدا...ال..تما..ست.می..کنم...منو..ببر..پیش..ش

نفسش رو به اتمام بود حق داشت؟نداشت؟هست و نیستش ب باد رفته بود

حق نداشت بمیرد؟

تیدا با دیدن وضع سحر به او قول داد که پیش مادرش خواهند رفت

3روز بود ک بیهوش بودو امروز مراسم سومه مادرش بود ان روز وقتی فهمید انقدر بیقراری کرد انقدر بر درو دیوار کوفت تا از هوش رفت

ب سمت قبرستان ب راه افتاده بودند در راه خاله اش نگران به او چشم دوخته بود که چرا این دختر دیگر گریه نمیکند

این دختر از فامیل پدری اش که خیری ندیده بود

بعد از ازدواج پدرش اورا طرد کردند

او هم هیچگاه پی گیر ان خاندان شیطانی نشده بود چرا که از آنها بخاطر کارشان کینه داشت

از خانواده مادر هم که یک خاله و دوتا دایی کم سن و سال داشت به اسم های نریمان و نوید

مادر بزرگ و پدر بزرگش هم بودن

ولی اینها دلگرمی برای او محسوب نمیشد زیرا سحر به هیچکدام از آنها علاقه خاصی نداشت فقط دوسشان داشت همین تمام زندگی اش در مادرش خلاصه میشد

به این اندیشید که یتیم واقعی به او میگویندپدرش را یه سالی میشد از دست داده بود سکته قلبی بخاطر مشکلات شرکتش

مادر سعی کرده بود ان شرکت را سرپا و نگهدارد تنها یادگاری پدر ک مادر داشت و میدانست پدر چقدر وآبسته شرکت است که همین وآبستگی اش هم او را از ما گرفت مادرش یک شبه پیر شده بود مادر نازنینش آن تصادف لعنتی که شک و تردید را به قلبش راه داده بود

در دلش غم و انتقام بهم آمیخته شده بودند

بالآخره انتظار ب پایان رسیدو رسیدند

از ماشین به سمت جایی که حتی از فکرش هم دوست نداشت نامش گذر کند پرواز کرد

بالا سر خاک نمداری که پر از گل بود ایستاد

زانوانش میلرزیدند

نه تنها زانوانش بلکه تمام وجودش میلرزیدن همه کم کم داشتند به قبر نزدیک میشدن

سحر دیگر طاقت نیآورد

روی زانوانش افتاد

لبهایش سفید شده و لرزان بود

دستایی ظریف و سفیدش که میلرزیدند را درون خاک فرو کرد بالا آورد و به آن زل زد

در فکرش گذشت یعنی تمام شد؟به همین راحتی؟ مادر عزیزم رفت؟

نآباور به آن تپه خاکی کوچک نگاه کرد با خودش گفت مامان الان اون زیره؟ مگه میشه؟

باصدایی ک لرزان تر از بدنش بود

گفت_ما..مانی؟

همه کسانی ک آنجا بودند قلبشان از این صدا فرو ریخت

صدای دختر دوباره مو بر اندامشان راست کرد

_ما..مان گ..لم؟

به این فکر بود چرا جوابی نشنید؟مگر مرده ها هم حرف میزنند ک چنین انتظاری داشت؟دیوانه شده بود ؟حق داشت ک دیوانه شود..نداشت؟

طاقتش تمام شد

فریادی زد ک کل گورستان به پاخاستند

_مامان

به گریه افتاد بغضش شکست غرورش شکست کمرش که به راستی شکسته بود

_مامانی تو ک ه رفیق نیمه راه نبودی

مامانی تو که منو دوست داشتی

چیشده از من خسته شده بودی؟

مامانی بدون تو من که دق میکنم؟

میدونستی ک دیوونه اتم

دیوانه وار بر خاک میکوبید

_پااشو

بهت میگم پاشو چرا رفتی؟؟؟

پاشو دیگه به چه حقی تنهام گذاشتی؟

د پاشو دیگه مگه من چلچراغ خونت نبودم؟؟؟؟بدون تو تو کدوم خونه ای روشن باشم اخه بی انصاف

اخخخ کمرم ...کمرم شکست مامان کمرم شکست

شیشه عمرم بودی شکستی؟

توروخدا پاشو بگو دروغه پاشو بگو دوسم داری بگو تنهام نمیذاری

تو که میدونستی دارو ندارمی همه کسمی

چرا بی کسم کردی؟ها؟چرا؟دلت اومد بی انصاف؟بدون تو چطور زندگی کنم؟چطور نفس بکشم بدون درد؟د پاشو میخوای منو بفرستی تیمارستان

خاله اش که منتظر بود سحر خودش را خالی کند وقتی وضع را این چنین دید جلو رفت تا دلداریش بدهد

که با واکنش شدید سحر رو به رو شد دستش را پس زد

_به من دست نزنین تنهام بذارین

خشم وغم قدرتی به او داده بود که زنان حریفش نبودن

سحر بر سر و صورتش میکوفت آننان عمیق که صورتش خونی بود همه تحت تاثیر دختر عاشق میگریستند دلشان خون شده بود از حال این دخترک

خودش را میزد گریه میکرد

دیوانگی که مرزی نداشت

مادرش را میخواست کسی که بعد از خدا میپرستیدش

نریمان و نوید جلو آمدندو با چشمانی که از گریه سرخ بود به زور بردنش

دوباره از

هوش رفت...

۱ماه بعد

سحر افسرده داخل اتاقش نشسته بود تو این مدت نه با کسی حرف زده بود نه نگاهشان کرده بود فقط به زور و اصرار خاله اش کمی غذا میخورد

همین

نفس کشیدنش زوری بود

این دنیا رو به دونه مادرش نمیخواست

دلش مردن میخواست اوهم بمیرد

دیگر به چه امیدی میماند هیچ...

شب بود همه خواب بودند

به تصیمی ک در این 1ماه داشت فکر

میکرد

خودکشی...

کار دیگری از دستش بر نمی آمد یا دیوانه میشد یا میمرد

مردن را ترجیح میداد تا ترحم دیگران را

به آرامی لباسی پوشید و از خانه بیرون زد آب از سرش گذشته بود چه یک وجب چه صد وجب

پا به خیابان گذاشت بی رمق راه میرفت

رمق از زندگیش رفته بود

مگر میشد مادر نباشد و استوار راه رفت دختری ک همه با یک نگاه عاشقش میشدند پژمرده شده بودو خمیده

میخواست او هم با تصادف بمیرد مرگ دیگر نمیخواست

تو این ساعت از شب باید به خیابان اصلی میرفت وسط خیابان خلوتشان راه میرفت

آن طرف تر مردی ک این یک ماه را کشیک میکشیدو منتظر فرصتی بود خواب ب بود حقم داشت کی انتظار داشت این موقع شب دخترکی در خیابان به قصد خودکشی قدم بزند

خواست خدا بود یا چیز دیگر

مرد با تلنگری از خواب بیدار شد

چشمانش گرد بود چه کاب*و*سی دید بود..

عرقش را پاک کرد نگاهش را چرخاند و در سمت راستش متوقف شد شک نداشت که خودش است اشتباه نمیبیند

بیشتر دقت کرد خودش بود این موقع شب اینجا چه میکرد؟

به او چه ربطی داشت چی از این بهتر

سریع ماشین را روشن کرد منتظر شد دختر کمی دور شود

پایش را روی پدال گاز فشار داد و ب سمت مشخصش با سرعت پیش رفت

لبخندی به روی لب های سحر نشست

بیا عزارئیل خودش آمد چی بهتر از این؟

صدای ماشین را شنید تمایلی به فرار نداشت زیرا قصد او هم چیز دیگری بود

مرد تعجب کرد ولی مانع کارش نشد با شدت زیادی به دخترک برخورد کرد و....

جسمی بی جان وسط،خیابان فرود آمد

سریع از ماشین پیاده شد

دستش را روی نبض دختر گذاشت

میزد...زیر لب سگ جانی نثارش کرد

با احتیاط اطراف را نگاه کردو

سریع دخترک را روی کولش گذاشت

در عقب ماشین را باز کرد و دخترک را آنجا خواباند

دویید سوارماشینش شد

پا بر پدال گاز به سمته سرنوشته نامعلوم آن دختر راند

در خارج شهر در خانه ای متروک شیطان مسلم بر سر انسانی ایستاده بود...

مرد_آقا نصفه شبی تو خیابون قدم میزد واسه خودش منم منتظر فرصت بودم زدم بهش ولی نمرده آقا نبضش میزنه

شیطان_خاک بر سرت که یه کشتنم بلد نیستی زنگ بزن نادری که همآهنگ باشه ببری بیمارستانش ببینن وضعیتش چطوره اگه میمونه با یه امپول هوا کارشو بسازن

مرد_چشم آقا

مرد تند و پر اضطراب زنگ زد به نادری و حرفای شیطانش را باز گو کرد

همآهنگی لازم انجام شد

دخترکه به بیمارستانی که نادری رئیسش بود مخفیانه منتقل شد

بماند چه دردسری کشیدند

نادری بعد از معاینه و ازمایشات لازم و عکسبرداری از جمجه...

لبخندی روی لبانش نشست

درست بود سالها با شیطان عظیم همکاری داشت

اما ناخواسته و مجبوری بوده

زیر لب گفت_بنظر عمرت ب دنیاست دختر جون

از اتاق بیرون اومد سریع تماس گرفت

اصل مطلب را توضیح داد

_شدت ضربه زیاد بوده اما باعث مرگ نشده و نمیشه

_پس بکشش

حالش از او بهم میخورد صدایش هم شیطان گونه بود بوی خباثت میداد_یه اتفاق دیگه افتاده که فک کنم لازم نباشه بکشینش اون وقتی بهوش بیاد دچار فراموشی میشه

بعد مکثی نچندان طولانی

زمزمه کرد_برای همیشه

دروغی بود که از گفتنش ل*ذ*ت برد

این فراموشی صد در صد همیشگی نبود شاید با تلنگری برمیگشت اما این را نگفت نمیدانست چرا نجات جان آن دختر را خواستار بود

دختری که قبل از آن بیصبرانه مرگش را خواستار بود

حکمت و قصد خدا را قدرت بیانی نیست

شیطان پشت خط لبخندی زد این برایش شیرین تر بود که دختر را آواره و دور از خانواده رها کند

_نادری میبرینش خونه امن مراقبش میمونی وقتی بهوش اومد چک میکنی اگه چیزی که گفتی درست بود بیهوشش کن و بعدشو بهت میگم

_باشه

و پایان این مکالمه

چند روزی بود که نادری از دخترکه نگهداری میکرد

داشت امیدش رو از دست میداد که صبح فرداش پلکای دختر لرزید

فضای اتاق را قبلا مناسب با محیط بیمارستان دکور را چیده بودند

_ای سرم

_سرت درد میکنه؟

با صدای مرد نآشناس به سمتش چرخید البته نگاهش

چون بند بند وجودش درد میکرد

_شما کی هستین؟

_تصادف کردی یادت نیس؟

سحر فکر کرد تصادف کرده؟کجا؟اصلا کی بود ؟یعنی چی مگه میشه آدم خودشو نشناسه

نادری که در حال چک کردنش بود کم کم داشت از تشخیصش اطمینان پیدا میکرد

_ببخشید ولی کی منو آورده اینجا؟اصلا..من کی ام؟

پس درست بود

سریع امپولی در سرمش تزریق کرد

_حالت بهتر شد در موردش صحبت میکنیم

چشمان سحر سنگین شد

در ذهنش سوالای زیادی داشت

اما بخواب رفت

6ماه بعد

از پنجره اتاق مشترکش با دیگر دختران به منظره سبز روبه رویش خیره بود

به گذشته برگشت وقتی که بیهوش خود را در بهزیستی یافته بود

با حافظه ای بر باد رفته چیزی بخاطر نداشت

از مسئولین شنیده بود بیهوش دم در اسایشگاه پیدایش

کرده اند

اما بخاطر داشت قبل از آن بیمارستان بوده

اماآنشب او را با مقداری لباس و نامه ای که در آن ا سمش ذکر و دلیل این بیهوشی را بیان کرده و رهایش کرده بودند...

همین....

با خود اندیشید سهم من از زندگیم همین شد اسمم سحر دلیل بیهوشی که از تصادف ناشیست و فراموشی همراه آن.... پوزخند زد چه مسخره

_سحر سحر

مریم بود ک این چنین هیجان زده صدایش میزد و آرامشش را بر هم زده بود

این فراموشی اورا حسابی گوشه گیر کرده اگر بحث احترام نبود همان جوابهای سطحی را هم نمیداد...

_بله مریم؟

_بدو دختر کجایی تو؟

_چرا مگه چیشده؟

_خبر نداری؟

_ای وای از چی؟

_امروز چند نفری قراره برای اینکه فرزند خونده انتخاب کنند ب اینجا میان

_خب ک چی؟

_ای بابا مارو باش رو دیوار کی یادگاری مینویسیم پاشو آماده شو تیپ بزن شاید یکی پیدا شد توی گند دماغ و به فرزند خوندگی قبول کنه....هرچند بنظر میرسه از قبل انتخاب کردند

_برام فرقی نداره

_خبه خبه فرقی نداره تا کی میخوای اینجا بمونی؟زود باش بیا خدارو چه دیدی

به ناچار به سمت کمد کوچکی رفت و شال و مانتویی بیرون کشید و پوشید به این فکر کرد چرا سرنوشتش اینگونه اس یعنی خانواده اش تحملش نکرده و رهایش کردند؟بخاطر فراموشی؟یا تصادف؟هیچجوره هیچ چیز برایش روشن نمیشد

به ناچار به سالن رفت چند دختر دیگر نیز آنجا بودند

به آرامی به آنها نزدیک شد خانوم مرادی شروع به توضیح دادن کرد اما سحر علاقه ای به گوش دادن نداشت

چند خانواده به آنجا آماده بودندو اطلاعات دختران را خوانده بودند

و انتخاب شدگان را نام بردند

آخرین نفر نامش را خواندن...

یعنی واقعا او را انتخاب کرده بودند... با ان اطلاعات عجیب غریب

شماره اتاقی که باید میرفت و با این خانواده جدید آشنا میشد را به او گفتند

همه به سمت اتاقی که بهشان گفته بودند به راه افتادند این وسط سرنوشت دخترک ناجور به این خانواده وصل شده بود

وارد اتاق شد سر به زیر بود مودبانه سلام داد

و جواب سلامی که شنید از یک مرد بود و باعث شد سرشو بالا بگیره

از چیزی که دید نفسش بند آمد

مردی به هیبت او ندیده بود

مردی میانسال با محاسن سفید چشمانی به سیاهی شب ابروهایی پرپشت و بهم گره خورده هیکلی ورزیده... پر ابهت... از مردی به سن او بعید بود... از همه مهم تر صدایش بود که سرتاسر آرامش بود اصلا مرد خارق العاده ای بود

سحر با تعجب به مرد رو به رویش خیره بود که باعث لبخند مرد شد

_سلام دختر گلم

نگاهش به سمت زن کشیده شد همچنان در ذهنش یک جمله تکرار میشد این مرد لبخندش هم خداییست

زنی مهربان با صورتی گرد و سفید چشمان درشت قهوه ای به او با لبخند نگاه میکردند

سحر کمی هول شده بود

_بشین دخترم

صدایی که قلبش را میلرزاند

این مرد قطعا تجلی صفات خدا را بهمراه داشت به آرامی روی مبل رو به روی آنها نشست

باز هم آن مرد

_دخترم میدونم که راجع به ما چیزی نمیدونی بنابراین توضیح مختصری بهت میدم که با ما آشنا بشی چطوره؟

با صدای ضعیفی پاسخ داد

_بله مرسی

_ببین دخترم من سید امیر حسین معتمد هستم ایشونم ملیحه منصوری همسر بنده هستن پسرم امیر علی تو یکی از عملیات ها شهید شد... اونم مثل من افسر پلیس بود....

غم موجود در صدایش را هرکسی میفهمید چشمهای شفاف شده از اشک یک مادر دل هرکس را میلرزاند...

نفس عمیقی کشیدو مسلط بر خود ادامه داد

سرگرد بود منم سرهنگ دوم هستم خانواده به نسبت معمولیو مذهبی داریم اما انتخاب دین و مذهبت پای خودته دخترم ما مذهبی هستیم اما هرکس این حق و داره ک خودش انتخاب کنه ...و دیگه اینکه با یه صیغه ی محرمیت دختر شرعی من خواهی بود و با بنام زدن خونه ام دختر قانونی من میشی چیزایی که لازم بود بدونیو گفتم دخترم

نظرت چیه؟

تمام مدت محو صدای مرد دلنشین رو به رویش شده بود

عجیب است مگر نه؟آدم فراموشی بگیرد خاندانش را فراموش کند اما کسی به اسم خدا را در تار و پودش حس کند و این مرد برایش تداعی کننده آن خدا بود نور امیدی در قلبش بود چگونه رد میکرد

با لبخندی که ناشی از فکرهایش بود

_من راضی ام

هردو با لبخند خدارو شکری گفتند

روزها از پی هم میگذشت

کارها به سرعت انجام میشد کارهای قانونی وقتگیر بودند اما بالآخره انجام شدند سحر بی حوصله و افسرده جان گرفته بود گاهی اوقات گریه کارش بود بعضی اوقات تا مدتها بی دلیل لبخند میزد

وسایل کمی که داشت را جمع کرد کارها تمام شده بود و او حالا دختر شرعی و قانونیه سید امیر حسین معتمد بود سحر معتمد چقدر برایش پیدا کردن هویت شیرین بود

بعد از خداحافظی پرسوز از مسئولین

از آنجا بیرون رفت و با خانواده کوچکش همراه شد قدم در راهی گذاشت که سرنوشتش به ان گره خورده بود گره ای ک بدست چه کسی باز میشد معلوم نبود...

زندگی شیرینیش در کنار خانواده معتمد شروع شد مهمانی ترتیب داده شد تا او به خانواده معرفی شود

و سحر در طی این برخوردها فکر میکرد خانوادگی مهربانو با محبت هستند

دختر بسرعت با آنها اخت شد و زندگی جدیدش را شروع کرد دختر 13ساله ما حالا 22ساله شده بود

و عاشق خانواده کوچکش بود امیرحسینی که زندگیش بود ملیحه ای ک نورو روشنایی چشمانش بود

10سال از آن روزها میگذشت

سحر درسش را ادامه داده بود و در دانشکده افسری درس خوانده بود و

بعنوان مامور مخفی در چند عملیات کوچک شرکت کرده بود

این کار را دوس داشت مخصوصا که پدرش هم در این حرفه بود

تیر اندازی ماهر و رزمی کاری موفق از آب درآمده بود

امیر حسین او را از همان دوران ها به کلاس دفاع شخصی و جودو فرستاده بود تا از خودش توانایی مراقبت داشته باشد هرچند خودش مواظبش بود...

سحر

ای بابا چقد هوا سرده هرچی دور خودم میپیچم جوابگو نیست امسال تو این زمستونی قندیل نبندیم خوبه خدایی

ملیحه_دختر چقد به خودت لباس پوشوندی خب اون شوفاژو زیاد کن

_زیاده مامانی ولی من سرماییم میدونین که دست خودم نیس

_اره عزیز دلم صبر کن برات چایی دارچین میارم گرم میشی

_قربون مامان خشگلم

_خدانکنه مادر

و به سمت اشپزخونه رفت

داشتم میلرزیدم که مامانی اومدو چایی داد دستم منم مزه مزه میکردم

_مرسی مامانی تپل خودم

_جغله من تپلم؟بهتر از توام که همش نگران اینم با بادی یا نسیمی نشکنی

زدم زیر خنده این مامان ما هم از زبون اصلا کم نمیاورد جیگر منه دیگه

داشتیم با هم گپ میزدیم که بابا حسین اومد

پرواز کردم به سمتش

با اون صدای زیباش سلام داد

_به به سلام دردونه بابا

رفتم ب*غ*لشو ب*و*سش کردم وای که حس نابی رو که در ب*غ*ل این مرد داشتم وصف ناپذیر بود این مرد مطمئنا از وجود خدا بیشتر بهره مند بوده

خودمو لوس کردم

_خسته نباشی بابا حسین

_درمونده نباشی عسل بابا

ازش جدا شدم کتشو گرفتم و آویزون کردم به سمت مامان رفتو پیشونیشو ب*و*سید کار هرروزش بود

_خانوم ما چطوره؟

مادری که هنوزم با هر ب*و*سه از این مرد خدایی گونه هایش رنگ میگرفت

_خوبم آقا خسته نباشی تا دستو صورتت و بشوری میزو میچینم

_مرسی عزیزم منم زود میام که میدونم دلت برام تنگه چشمکی زد و به سمت دستشویی رفت هنوزم این مرد شیطنت داشت

و چقدر هم که شیرین بود

برم به مامان کمک کنم زیاد فکر میکنم

با کمک مامانی میزو چیدیم بابا حسینم که اومد تو اشپزخونه رو صندلی همیشگیش نشستو با بسم اللهی شروع به غذا خوردن کردیم

بعد از شام برای مامانو بابا میوه بردم و خودم براشون پوست کندمو تو پیش دستی گذاشتمو بهشون دادم تشکری کردنو خوردن

بابا امشب مثل هرشب نبود زیادی تو فکر بود بیقرار بنظر میرسید

بعد از خوردن میوه با حرف بابا به این نتیجه رسیدم که حدسم درست بوده

امیر حسین_دخترم بیا اتاق کارم، باهات کار دارم

موضوع کاری بود ک جلوی مامان مطرح نکرد

مقابل چشمای نگران مامان به سمت اتاق به راه افتادیم در اینجور مواقع حتی مامانم حرفی نمیزد از جدیت کار با خبر بود منم با زدن چشمکی بهش سعی کردم از استرسش کم کنم نمیدونم موفق بودم یا نه؟

وارد اتاقش شدیم و من درو پشت سرمون بستم

بابا نشست رو صندلیشو منم رو مبل رو به روییش نشستم

بابای پر ابهت من مستاصل بنظر میرسید چرا؟

_بابایی چیزی شده؟

تو چشمام نگاه کرد برای گفتن حرفش تردید داشت و من حسش میکردم

_سحر برات یه ماموریت در نظر گرفته شده

چه چیزیش اشوب برانگیز بوده؟

منتظر نگاهش کردم که خودش ادامه بده

_ببین دخترم یک ماموریته جدید پیش اومده که ن*ی*ا*ز داریم به یه نفوذی...یه مامور مخفی ک موردشناسایی دشمن نبوده باشه...یک زن از مامور مخفی هامون....

وتو مامور مخفی هامون ک از قضا زن هم باشه.

بعد از مکثی با نفس عمیقی گفت..

فقط تو رو داریم دخترم....

با سکوتم خواستار ادامه صحبتاش شدم ک باعث شد اشتباه تعبیر بشه

_دلم رضا نبود که تو ،تو این ماموریت خطرناک باشی،ببین گل بابا اگه نخوای من باهاشون صحبت میکنم...هرجور شده راضیشون میکنم دختر نمیذارم بری...

نذاشتم ادامه بده

_بابا حسین من دختر شمام چطور انتظار دارین که من جا بزنم و بگم نمیرم...نه این چیزی نیست که به من یاد داده باشین

لبخند محوی کنج لب های این مرد خدایی نشست

برق تحسین و افتخار چشمای بابا روشنی راهم میشد و مطمئن بودم که از پسش بر میام هرچقد سخت هم که باشه من سحرم..... سحر معتمد.... دختر امیر حسین معتمد......

بابا پرونده ای روی میز گذاشت

_ پس این پرونده رو مطالعه کن در مورد عملیاته هرچیزی ک لازمه بدونی

مطالعه اش کن و هرجا سوالی داشتی ازم بپرس فقط اینکه زمان زیادی نداریم دخترم باید هرچه زودتر کارا انجام بشه

_باشه بابایی نا امیدت نمیکنم

_دختر خودمی

_شب بخیر بابا جون

وبلندشدم و صورتشو ب*و*سیدم کار هرشبم بود

از اتاق بابا بیرون اومدمو ب مامان هم شب بخیر گفتم و ب اتاقم رفتم

پرونده رو رو میزم گذاشتم آرنجامو رومیز گذاشتمو انگشتام و دورانی روی شقیقه هام میکشیدم

کار سختی بود

و من اون رو در ظاهر آسون نشون داده بودم

نفوذی بودن یعنی بازی کردن با جون خودت...

اگر حتی یک درصد بهت شک کنن و لو بری مرگت حتمیه و من قول موفقیت رو به خودم

و بابا حسین دادم

واین یعنی فاجعه ای عظیم

بلند شدم کمی راه رفتم تا افکارم منظم بشه

اما بدتر کلافه شدم...

پارک نبود که یه اتاق بود دیگه تا کی هی میرفتم و برمیگشتم

اوووف

نشستم رو صندلی میز توالت

شونه کردن موهام آرامشه بیشتری به همراه داشت

همیشه همینطورم اگه سرم درد بکنه یا مشکلی داشته باشم که فکرمو درگیر کنه

میشینم جلو اینه و موهام و شونه میکنم

چقدر غمگین بنظر میرسم

موهای روشنم ک فر درشت دارن بلندیش تا کمرم هست

که با شونه کردنش حالت وزی به خودش میگیره ولی به اون آرامش بعدش می ارزه

به چشمایی ک تو اینه به من خیره شده زل میزنم

خیلی درشت نیست ولی رنگش خاص و جذابه

عسلی با رگه هایی از سبز یشمی

بینی متناسب با چهره ام

لبام ک درشت و خوش فرمه با دندونایی مرتب چشم گیره

این چهره باعث جلب توجه مردای اطرافم میشه

حالا به نیت خوب یا بد

اما خب وجود یک مرد کنار من نه برام جذاب نه هیجان انگیز منتظر وقت مناسبش هستم که هم اون هیجان رو حس کنم و هم اون مردی که هیجان رو برام به ارمغان بیاره پیدا کنم

دوباره حواسم به چشمام پرت شد همه اینو بهم میگن که چشمام پر از غم و سردرگمی

خودمم حسش میکنم

علتش هرچی که هست به زمانی بر میگرده که حافظه ام سر جاش بود

علاوه بر اون خوابای بی سر و ته بیشتر شبامو اشغال کرده بود

تو خوابم دختر بچه ای مو طلایی رو میبینم که پسری با موهایی ب رنگ شب همبازیشه

پسری که از سر به سر گذاشتن دختر بچه ل*ذ*ت میبره و وقتی که اشک به چشمای دختر میاد طاقت نمیاره و پشیمون میشه

تو خوابم من فقط نظاره گرم بر احوالشون انگار برام فیلمی رو ،رو پرده اکران گذاشتنو منو مجبور به تماشاش کردن

صدای زنی رو میشنوم که به دختر میگه چلچراغ خونه ام

و تا میخوام به زن نگاه کنم غرق در هاله ای محو میشه

مردی ک به پسر مو مشکی میگه

کمتر دختر بابا رو اذیت کن

وخیلی چیزای دیگه که اصلا نمیدونم راجع به کی هست و به من چه ربطی داره

هرکس سرنوشتی داره و سرنوشت منم اینجوری شد

بیا اومدم یکم از فکرو خیال در بیام محو فکر دیگه ای شدم

موهام شل بافتم و با کش بستم

رفتم سراغ پرونده و بازش کردم

دوس داشتم زودتر بفهمم این عملیات چه چیزایی رو در خودش داره

بردیس

پیاده روی های شبانه هنوزم برام عادته

تو انگلیس برای پر کردن تنهاییم شبا میرفتم تو خیابون قدم میزدم هم آرامش دهنده بود هم میتونستم خاطراتمو مرور کنم

وقتی از 15سالگی رفتم پیش دایی پیر وتنهام دل کندن از ایران وعزیزام سخت بوداما باز دایی بود تا کمتر حس بشه اما وقتی تو 17سالگیم دایی مرد

تو شهر غربت... تنها نفس کشیدنم سخت شد من به امیدی اومده بودم اینجا درس بخونم با تحصیلات عالی بتونم عشق دوران بچگی مو خوشبخت کنم به زور و بدبختی ازش جدا شدم اومدم انگلیس شاید بچه بودم اونم فقط 8سالش بود

ولی دوسش داشتم دوست دوران بچگی مو کسی که برام خیلی عزیز بود و بخاطرش برای خودم اینده ای ساختم که همیشه حامیش بمونم

حیف عمر آرزوهام کوتاه بود

19ساله بودم که پدر و مادرم تو یه آتیش سوزی مردن و دلیلش معلوم نشد هرچقد سعی کردم برم ایران کارام جور نشد داشتم دیوونه میشدم اسپند رو آتیش بودم

ولی الان که فکر میکنم میبینم قسمت بود

بعد از این قضیه من در به در دنبال کارای اومدنم به ایران بودم که

از طریق وکیلمون متوجه شدم شریک بابا سکته قلبی کرده و شرکت داره ورشکسته میشه شوک دوم وارد شدتا اینکه شوک سوم که سنگین تر هم بود وارد شد دختر کوچولوی دوستداشتنی من و مادرش هم فوت شدن پدرش شریک پدر من بود تو یه شرکت دارویی مادرشم معاون شرکت..

به معنای واقعی کلمه با خبر مرگ عزیزانم کمرم شکست

چند تا داغ همزمان رو دلم گذاشته شد

کمرم زیر بار این مصیبت خم شد

ولی یه چیزی برام شک برانگیز شد چرا تو یه سال این همه اتفاق مشکوک پیش اومد

باعث شد راجع بهش تحقیق کنم ولی من انگلیس بودم باوکیل خانوادگیمون در ارتباط بودم از اون خواستم این کار و برام بکنه

وباعث شد به خیلی چیزا پی ببرم

وبفهمم که خانواده ی منو شریک بابا نمردن

بلکه به قتل رسیدن

از همون 10سال پیش یه چیز منو سر پا نگهداشت

.....انتقام.....

تو رشته داروسازی PHDگرفتم چون چندسالی بود اونجا بودم فشرده درسارو به اتمام رسوندم

اینجا خیلی دنبال من بودن برای بستن قرارداد ....قرادادهایی که زندگیمو از اینی که هستمم عالی تر میکرد

اما من اونجا بودن رو نمیخواستم من فقط انتقام میخواستم

دوسال بود که به ایران اومده بودم

برای اجرای نقشه هام

که تو این ده سال تمام زندگی من شده بود

برای سرپوش کارام یه شرکت دارویی تاسیس کردم که بی ربط به کارام هم نبود

فک کنم چندساعتی بود که قدم زدمو افکارم حول محور گذشته چرخیده

به سمت خیابون رفتمو برای یه تاکسی دست تکون دادمو آدرس دادم

بالآخره رسیدم

شامم که کوفت نوش جان کردم

دیگه چیزی نخوردم

رفتم سمت نوشیدنی هام

در همون حال آهنگ این روزو شبامو پلی کردم

اونکه یه وقتی تنه

ا کسم بود