رمان وقتی پلیس شدم به قلم سهیلا حبیبی پور

دانلود با لینک مستقیم از کافه نودهشتیا

خلاصه رمان :

دختری به نام ستاره که به یه دلیلی ظاهر و هویتشو عوض میکنه تا وارد نیروی پلیس بشه و ماجراهایی میسازه تو نیروی پلیس که کلی کل کل، خنده، هیجان، عشق، پلیس بازی و درام رو تو زندگیش میاره و اما بالاخره به هدفی که بخاطرش این همه دردسر رو به جون میخره میرسه یا نه؟با دختر شیطون ما همراه باشین تا بفهمین چی میشه ماجرا!…پایان خوش

ادامه رمان:

بسم رب العشق

مقدمه:

مقدمه ندارم! بدویین برین سراغ داستان.

.

.

.

.

.

.

به حالت التماسی زل زدم تو صورت عمو حسین. نگاه کلافه ای بهم کرد و دستشو به طرفم دراز کرد. با شادی دستمو تو دستاش گذاشتم و دنبالش رفتم. جلوی ماشینش موند و گفت:

-سوار شو بلای جونم.

وقتی نشستیم نیش بازمو که دید گفت:

-اگه اصرار مهدی و قهر کردنش نبود قبول نمیکردم. نمیدونم با پسر من چیکار کردی تو.

قهقهه ای زدم و گفتم:

-داداش کوچولوم هوامو داره دیگه عمو حسین.

مهدی پسرعموم بود. ازم دوسالی کوچیک بود ولی بیشتر از یه خواهر برادر واقعی با هم صمیمی بودیم. کل راه به این فکر میکردم که ینی قبول میکنن؟

-پیاده شو.

به اطرافم نگاه کردم. اوا ما کی رسیدیم؟ شونه بالا انداختم و با هیجان پیاده شدم. همون لحظه گوشیم زنگ زد. اه همینو کم داشتم. نگاهی کردم. بابا بود. نفس عمیقی کشیدم و جواب دادم:

-جونم؟

-کجایی؟

-با عمو حسین بیرونم.

-باز دسته گل به آب ندیا!

-چشم.

-سلام برسون فعلا.

-بازم چشم.بای.

عمو خندید و گفت:

-حسن بود؟

سر تکون دادم و با هم رفتیم تو. با کنجکاوی به همه جا نگاه میکردم.

-خانوم آریان؟

به سختی نگامو از اطراف گرفتم و به مرد میانسال رو به روم دوختم. انقد با ولع زل زده بودم بهش که فکر کرد بهش نظر دارم. با اخم گفت:

-حسین این دختره چرا شش میزنه؟

عمو خندید و تا خواست جواب بده با اخم و خیلی جدی گفتم:

-درست صحبت کنید اقای به ظاهر محترم.

عمو نگاهی بین من و اون مرد رد و بدل کرد و ریز ریز خندید و گفت:

-طاهر جان پیشاپیش خدا بهت صبر بده.

مرد که اسمش طاهر بود با اشاره به من گفت:

-چرا میخوای پلیس بشی؟

صدامو صاف کردم و خیلی جدی دلیلم رو گفتم. کمی فکر کرد و گفت:

-یه کم دردسر داره اماده شدنت واسه این شغل.

من-مهم نیس. ناف منو با دردسر بریدن کلا.

لبخند محوی روی صورته طاهر اخمالو نشست. گفت:

-خب حالا که به تفاهم رسیدیم بهتره بیشتر اشنا بشیم.

-ستاره آریان 21ساله. تک فرزند حسن آریان و لاله غفوری. پدرم خودش شرکت داره. مادرم خونه داره. منم که به یه دلیل کاملا شخصی(ینی فوضولی موقوف) دانشگاهو تو ترم سوم ول کردم و تصمیم گرفتم بیام وارد این شغل بشم.

طاهر-بیماری خاصی نداری؟

تا خواستم جواب بدم عمو با خنده گفت:

-جوک گفتیا طاهر. این ستاره خانوم مارو مبتلا به بیماری خاص نکنه خودش چیزیش نمیشه.

طاهر با خنده گفت:

-خب پس بریم سراغ باقی سوالات.

رو به من ادامه داد:

-چرا میخوای تغییر هویت و جنسیت بدی؟

کمی این پا اون پا کردم بالاخره دلو زدم به دریا و گفتم:

-چون نمیخوام چادر سرم کنم. کلا با حجاب میونه ی خوبی ندارم.

طاهر به ظاهرم نگاه کرد و گفت:

-معلومه کاملا.

بعد خندید و گفت:

-میخوای عمل تغیر جنسیت بدی یا فقط....

-فعلا ظاهرمو پسرونه کنم کافیه. شاید بعدا کاملا پسر بشم.

بخاطر اون دلیلی که اومدم پلیس بشم نمیخواستم عمل کنم تا کاملا پسر بشم. دلم میخواست هم بتونم دختر بمونم هم پسر باشم. طاهر که گفت برم پیش گریمور گفتم:

-من نباید بدونم آقا طاهر چیکارس اینجا؟

خندید و گفت:

-من طاهر گودرزی 53ساله سرهنگ هستم.

اوه مای ننه! احترامی نظامی گذاشتم و با خنده ی طاهر و عمو رفتم پیش گریمور. وقتی جریانو واسش گفتم گفت:

-یه گریم برات میکنم که هر سه ماه یه بار لازم به تجدید داره. هر کاری هم بکنی تو این سه ماه نمیتونی پاکش کنی.

خوشحال زل زدم بهش و قبول کردم. با لبخند گفت:

-راستی من ارسلانم.26سالمه.توچی؟

-منم ستاره ام.21سالمه. ولی فقط همین الانو ستاره ام. تا چندساعت بعد قراره یکی دیگه بشم.

خندید و گفت:

-اسم و فامیل و سنت قراره چی بشه؟

-هنوز معلوم نیس.

-میخوای با هم انتخاب کنیم؟

-آره.

به صندلی اشاره کرد و گفت:

-بشین تا من هم کار گریمو شروع کنم هم اینکه با هم فکر کنیم به هویت جدیدت.

نشستم. گفت:

-مانتو و شالتو در میاری؟

اول خواستم عکس العمل نشون بدم که یادم افتاد من یه کم بعد قراره پسر بشم،پس بیخیال شدم و در آوردم. یه تیشرت سفید جذب و شلوار تنگ سرمه ای پوشیده بودم. نگاه خیره ی ارسلان روی بدنم اخم نشوند رو صورتم. گفتم:

-اگه قراره هیز بازی در بیاری بپوشم لباسامو.

سرتکون داد و با معذرت خواهی ازم خواست بشینم. وقتی نشستم با دستای لرزون کلیپسم رو باز کرد. موهای سرکشم که از بند رها شده بودن آزادانه دورم ریختن. فک ارسلان افتاد. با ناله گفت:

-نگو که مجبورم این آبشار خوشگلو(موهای خرمایی بلند و صافم که تا زیر باسنم بود)بزنم.

آهی کشیدم و گفتم:

-چاره ای نیست. باید پسرونه بشه.

بیشتر از من دلش به حال اون ابشار خوشگل میسوخت.به سختی راضی شد کوتاهشون کنه.چشامو بستم تا حاصل21سال تلاشمو که داشت تو چند دقیقه از بین میرفت رو نبینم. نفس عمیقی کشیدم و تو دلم گفتم:

-ببین به چه کارایی مجبورم کردی.

-ستاره؟

چشم باز کردم. ارسلان با قیافه ی پکر گفت:

-تموم شد.

نفسمو بی صدا فوت کردم و گفتم:

-میشه ببینم؟

منو به سمت آینه چرخوند و با دیدن موهام که به صورت دیزلی کوتاه شده بود و خیلیم به صورتم میومد یه کم جا خوردم. همین کوتاهی مو خودش کلی به صورتم حالت پسرونه داده بود. تا خواستم اینو به ارسلان بگم دیدم که موهای خدابیامرزمو مثه کلاه گیس تو دستش گرفته و گفت:

-نمیخوای نگهشون داری؟

سرتکون دادم ینی نه. نمیخواستم با دیدن موهام یادم بیفته که دخترم.گفتم:

-هرکاری میکنی باهاشون بکن. فقط جلوی چشمم نباشه.

ارسلان سرتکون داد و موها رو یه جایی گذاشت و گفت:

-خب به نظرم نیازی به گریم نداری. چون صورتت الان حالت پسرونه پیدا کرده. فقط باید روی بدنت کار کنیم.

به صورتم با دقت نگاه کردم. چشم های میشی ابروهایی که چون یه مدته پرشون کردم حالت پسرونه پیدا کرده بینی عمل شده و لبایی معمولی. صورتی گرد و سفید. کلا میشه گفت صورتم معمولی بود. قدم خوب بود.175بودم. ولی اندامم لاغر بود.

-ستاره؟

ارسلان باز جفت پا پرید تو افکارم. برگشتم سمتش و گفتم:

-بله؟

-چون امکان داره یه جاهایی مجبور بشی جلوی بقیه لباساتو در بیاری باید اندام دخترونت رو به حالت طبیعی مخفی کنیم.

تا خواستم بگم چه جوری یه چیزی جلوم گرفت. نگاه که میکردی میگفتی پوست یه آدم مذکره که تازه باشگاهم رفته و عضلانی و چهارشونس. گفتم:

-این چیه؟

نگام کرد و گفت:

-علاوه بر اون بانداژی که قراره به بدنت ببندی اینم باید بپوشی تا مجبور نشی بدنتو مخفی کنی و علاوه بر اون طبیعی تره.

دیدم راست میگه. ازش گرفتم و در حال نگاه کردن بهش ارسلان گفت:

-اینم بگیر.

دیدم بانداژی به رنگ پوستم دستشه. این پوستین هم که دستم بود به رنگ پوست خودم بود. رفتم توی اتاق پرو و تیشرت و لباس زیرمو در اوردم و بانداژ رو بستم و از روش هم پوستین رو پوشیدم که کیپ تنم شد. همونطوری اومدم بیرون و گفتم:

-ارسلان؟

برگشت سمتم. تعجب تو نگاش موج میزد. ولی سعی کرد عادی بگه:

-چقد عوض شدی. نشناختمت.

بی توجه به حرفش گفتم:

-ولی یه مشکل دیگه هم داریم.

-چی؟

-بالاتنه رو حل کردیم. پایین تنه رو چیکارش کنیم؟

یه کم لحنم خجالت زده بود. نیشش کمی باز شد. پررو و بی حیاوار زل زد به پایین تنم و بعد اینکه قشنگ هیز بازی در آورد گفت:

-اونجا رو هم حل میکنیم.

و وارد اتاقی شد. خواستم برم دنبالش ولی بیخیال شدم. دیدم دو تا پاکت دستشه. گرفت سمتم و در حالی که تلاش میکرد خنده اش رو کنترل کنه گفت:

-برو تو اتاق پرو بازشون کن. تو یه کاغذ روش استفادشون هست.

گرفتم و رفتم تو. پاکت ها رو که باز کردم از خجالت داشتم آب میشدم. وقتی طبق راهنما اونا رو هم پوشیدم حالا دیگه اگه لختم بودم انگار واقعا پسر بودم! از یه طرف خندم گرفته بود از یه طرفم خجالت میکشیدم و گر گرفته بودم. لباس زیر مردونه ای که تو یکی از پاکتها بود پوشیدم و به دستور ارسلان همونطوری اومدم بیرون. تا منو دید وا رفت از خنده. خودمم خندم گرفته بود ولی خب خجالتم بیشتر بود. ارسلان که خوب به من خندید دوباره رفت توی اون اتاق مرموز و یه کم بعد با یه دست لباس پسرونه بیرون اومد.یه شلوار جین مشکی پسرونه با یه تیشرت جذب سفید پسرونه. یه جفت هم کتونی مشکی و جوراب اسپرت مشکی داد دستم. گفت همه رو بپوشم. وقتی تو اتاق پرو همه رو پوشیدم لباسای خودمو تو کیفم گذاشتم. اومدم بیرون و ارسلان این سری یه لبخند پیروزمندانه زد و گفت:

-ایول به خودم! ببین چی ساختم!

بعد اومد سمتم و منو برد سمت آینه ی قدی. خودمو که دیدم میتونم قسم بخورم خودمو نشناختم. ارسلان گفت:

-دقت کنی قدتم یه 5سانتی بلندتر دیده میشه.

راس میگفت. گفت:

-بشین اینجا باید رو صورتت یه کم کار کنم. بدون گریم باشی امکان داره بشناسنت خانوادت. حتی مامان باباتم نباید بشناسن تو رو.

نشستم و کارشو شروع کرد. بعد از یه ساعت که رفت کنار با تعجب گفت:

-آقا ما قبلا همو دیدیم؟

با خنده نگاش کردم و گفتم:

-نمیدونم.

یکی زد رو شونمو گفت:

-وای پسر تو صداتم که پسرونس.

خندیدم و گفتم:

-خدا تا اخرین لحظه میخواسته منو پسر کنه ولی لحظه ی خروج تصمیمشو عوض کرده ولی وقت نکرده صدامو دخترونه کنه. مجبورم خودم صدامو لطیف کنم.

ارسلان با تعجب-ینی صدای واقعیه تو بم و پسرونس؟

آهی کشیدم و گفتم:

-بله. حالا اینو ولش کن. بزا ببینم چیکارم کردی.

دستمو کشید و گفت:

-بلند شو خودتو ببین.

وقتی منو دوباره جلوی اینه ی قدی برد این سری دیگه کلا یکی دیگه رو به روم بود. یه پسر با قد180،هیکل چهارشونه و ورزیده. موهای دیزلی و خوشگل خرمایی. ابروهایی مرتب شده ی خرمایی که یه حالت جدی و خشن به صورتم داده بود. صورتم که به حالت طبیعی یه ته ریش کاشته شده بود روش. البته به گفته ی ارسلان میتونستم اصلاحشون کنم و دوباره رشد میکنن. واقعا طبیعیه طبیعی بود. یه دستی روش کشیدم. زبر بود. لبخندی زدم. به چشمام که لنز گذاشته بود نگاه کردم. یه لنز که دو رنگ بود.یه لنز طوسی آبی که بینهایت خوشگلم کرده بود. ینی کافی بود یه دختر منو ببینه. عاشقم نمیشد اسممو عوض میکردم! اوا اسم! من که هنوز هویت....

صدای در و بعدشم صدای یه پسری اومد:

-ارسلان بیا این پاکتو بگیر بده به اون دختره.

منو ارسلان نگاهی به هم کردیم و ارسلان پاکتو از اون سرباز گرفت و گفت:

-باشه تو برو فروزان.

اون که رفت ارسلان گفت:

-این یاسر فروزان بود. سربازه. دوماه دیگه تموم میشه خدمتش.

بعد اومد و پاکت رو داد دستم. بازش که کردم از دیدن مدارک توش ذوق کردم. زود شناسنامه رو باز کردم ولی ارسلان از دستم قاپید و بلند بلند خوند:

-نام ساتین نام خانوادگی مقدم سنت همون21ساله. نام پدر سینا نام مادر پروانه. محل تولد تهران....فقط جای عکس پرسنلیت خالیه که اونم امروز میگیریم. کارت ملی نداری. فک کنم واسه اونم باید عکس بدی تا حاضر کنن.

بقیه ی مدارکو نگاه کردیم. کارت پایان خدمتم. عابر بانکم. دفترچه بیمه و گذرنامه و گواهینامه و سند ماشین و سند خونه. همشون نیاز به عکس داشتن وگرنه همه به اسم ساتین مقدم بودن. فک منو ارسلان ولو بود کف اتاق. من که ماشین و خونه نداشتم اخه!

-هی اینجا رو.

دست برد تو پاکت و دوتا چیز دیگه هم درآورد. یه اپل6 و یه بسته ی سیمکارت و یه سوییچ و یه دسته کلید. همه رو برگردوندم تو پاکت و بلند شدم رفتم به سمت اتاق طاهر و در زدم. وقتی وارد شدم طاهر گفت:

-بفرمایید.

خندم گرفت. گفتم:

-ساتین مقدم هستم قربان.

حالا نوبت فک عمو حسین و طاهر بود که بیفته. هر دوشون سرتاپامو نگاه کردن و همزمان گفتن:

-ستاره؟!

اخم کردم و گفتم:

-ستاره کیه؟من ساتینم.

تا نیم ساعت فقط منتظر بودم از شوک در بیان وقتی کاملا از شوک در اومدن طاهر گفت:

-این ارسلان ناکس خیلی بلا شده ها. ببین چه کارا که نمیکنه. منی که پدرشم هم گاهی از دستش واقعا کلافه میشم.

من-ارسلان پسر شماست؟

طاهر-بله. مگه خودشو معرفی نکرد؟

-چرا. فقط گفت ارسلان26ساله.

-ارسلان گودرزی26ساله فوق لیسانس گریم و چهره پردازی سینما که البته هرچقد اصرار کردم بره تو سینما گفت که میخواد گریمور پلیس بشه. میگفت هیجانش بیشتره.

حرف طاهر که تموم شد در باز شد و ارسلان اومد تو. تقریبا همقد بودیم و الان هیکلمونم شبیه هم شده بود. موهاش کوتاه و مشکی بود و چهرش کاملا شرقی. یه ته ریش چند روزه هم داشت. خوشگل بود انصافا.

ارسلان-خب اگه پسند کردین این اقا پسرو اجازه بدین بریم تا واسه مدارکش عکس پرسنلی بندازه.

و دست منو کشید و با خودش برد بیرون. گفتم:

-ارسلان ول کن دستمو کندیش.

دستمو ول کرد و با خنده گفت:

-بیا بریم حرف نباشه.

رفتیم توی یه اتاقکی که شبیه آتلیه ی عکاسی بود. ارسلان منو شوت کرد رو صندلی و در حال ور رفتن با موهام گفت:

-اینجا سوتی ندی که دختریا! تو از این لحظه به بعد ساتین مقدم هستی نه ستاره آریان. تنها کسایی که میدونن تو دختری من و بابام و عموتیم. حتی اون فروزانم نمیدونه جریانو.

-باشه.

صدای پسری که اومد مارو ساکت کرد.

-خب اگه امادس ارسلان برو کنار عکسو بندازم.

ارسلان که از جلوم کنار رفت پسره مات موند. گفت:

-این پسره یا حوری بهشتی؟

منو ارسلان خندیدیم که پسره از سوتی خودش خندید و گفت:

-ببخشید انتظار دیدن پسری به این خوشگلی رو نداشتم.

خلاصه با مسخره بازی های دانیال(عکاسه) و ارسلان عکسها رو گرفتیم. یه عکسم بود که با لباس فرم سربازی گرفتم واسه کارت پایان خدمتم! وقتی از عکاسی بیرون میرفتیم ارسلان گفت:

-دانی میخوام تا دوساعت بعد همه ی مدارک عکس دار شده باشه.

دانی-چشم ارسلان خان.

ارسلان-قربانت داداش. هروقت اماده شد یه زنگ بزن بیام بگیرم.

وقتی درو بست گفتم:

-خب الان کجا میریم؟

-پیش پدر!

رفتیم پیش طاهر و عمو. ارسلان گفت:

-سرهنگ بگو ببینم جریان خونه و ماشین و این چیزا چیه؟

طاهر-ساتین 3سال پیش پدرش سینا و مادرش پروانه رو تو آتش سوزی از دست داده.هیچ کس و کاری هم نداره. خودش تنها زندگی میکنه و هیچ چیزی از گذشتش باقی نمونده. یه سال بعد آتش سوزی میره سربازی و وقتی برمیگرده تو کنکور دانشکده افسری شرکت میکنه و قبولم میشه. خونه و ماشینی هم که داره ارثی هست که پدرش براش تو بانک به صورت پول کنار گذاشته ولی ساتین با نیمی از پول خونه و با نیمی دیگش ماشین میخره و بقیه اش هم که توی بانک مونده و روش سود میاد و ساتین استفاده میکنه.

ارسلان سوتی زد و گفت:

-سرهنگ تو باید میرفتی فیلم نامه نویس میشدی نه پلیس!

سرهنگ خندید و گفت:

-بسه پسر انقد زبون نریز. حالام پاشین برین. ماشین ساتین و خونه ای که براش در نظر گرفتیم منتظر شماست. ولی قبلش برین از حسابش پول بردارین و برین واسش خرید کنین. خرید وسایل خونه و لوازم شخصی و لباسای پسرونه. یه هفته بعدم ساتین باید بیای اداره تا من تو رو بفرستم دانشکده افسری.

منو ارسلان پاشدیم بریم که یهو یه چیزی به ذهنم اومد:

-ببخشید سرهنگ!

سرهنگ-بله؟

-این پولها از کجا ریخته شده تو حساب ساتین....ینی من؟

به جای سرهنگ عمو گفت:

-نصفش از دولت نصف بقیشم از جیب حسن.

ارسلان با شیطنت گفت:

-حسن کیه؟

من-بابای ستاره ی خدابیامرز.

سرهنگ خندید و گفت:

-این پولی که داری خرج میکنی از باباته ولی خونه و ماشین از طرف دولته.

من-ممنون سرهنگ.

رو به عمو ادامه دادم:

-بابا میدونه؟

عمو-آره میدونه. اولش آمپر چسبوند ولی وقتی جریان پسر شدنتو فهمید کلی خندید و گفت که کمکت میکنه. ولی وقتی سرت خلوت شد میری پیششون و دلشون رو به دست میاری.

من-چشم عمو. بهشون سلام برسونید. خصوصا به مهدی. دلم واسه همتون تنگ میشه.

لبخند غمگینی زد و گفت:

-دل ما هم تنگ میشه برات پسر تهرونی.

منم با ناراحتی خندیدم و گفتم:

-هرچقدم پسر تهرونی شده باشم ولی هنوز همون دختر شهرستانی شر و شیطون تو وجودم هس.

ارسلان با خنده گفت:

-بله بر منکرش لعنت! یه دختر شهرستونی با یه ظاهر پسر تهرونی. چه شود!

جو غم آلود اتاق با حرف ارسلان عوض شد. با خنده ازشون خدافظی کردیم و رفتیم به سمت اتاقی که دانیال توش بود. پاکت مدارکو که گرفتیم ارسلان گفت:

-اون ماسماسکتو روشن کن یه تک بزن به من بزار شمارتو داشته باشم.

تا اینو گفت یاد کیفم افتادم. گفتم:

-وای ارسلان کیفم!

رفتیم کیفمو از اتاق ارسلان برداشتیم و به طرف پارکینگ رفتیم. ارسلان سوییچو تو هوا گرفت و گفت:

-خب حالا سوییچو میزنم تو ببین کدوم ماشین باز میشه.

سرتکون دادم ینی باشه. وقتی سوییچو زد یهو با روشن خاموش شدن یه فراری مشکی خوشگل فکم منهدم شد. اشاره کردم به ارسلان و گفتم:

-هی اونجا رو!

ارسلان با دیدن فراری ادای غش کردنو در اورد و گفت:

-تو گلوت گیر کنه ساتین. چه عروسکیه.

نیشم شل شد. سوییچو ازش قاپیدم و دوییدم طرفش. تا اومد منو بگیره نشستم و درا رو قفل کردم. انقد زد به شیشه و فحش و تهدید بارم کرد که اشاره کردم بره طرف کمک راننده تا درا رو باز کنم. همین که درا رو باز کردم و نشست داد زد:

-کره خر مگه نمیگم درا رو باز کن.

خندیدم و گفتم:

-اَری جون خونسرد باش. بچت میفته.

تا برسیم خونه چرت و پرت گفتیم و خندیدیم. ادرس خونه تو فرشته بود. یه ساختمان لوکس 30طبقه جلومون بود. بوق زدیم درو نگهبان وا کرد. رفتیم تو پارکینگ. ماشینو که پارک کردم و پیاده شدیم نگهبان اومد وگفت:

-بفرمایید اقایون؟

من-ساتین مقدم هستم. صاحب اپارتمان300طبقه30ام.

در واقع میشد گفت پنت هاوس این ساختمان لوکس واسه من بود.نگهبان با خوشرویی رو به من گفت:

-سلام اقای مقدم مشتاق دیدار قربان.

لبخندی به روش زدم و گفتم:

-سلام ممنون همچنین.

نگهبان که مرد میانسالی بود گفت:

-اسم من جماله. با برادرم کمال اینجا نگهبانیم. دوتا نگهبان دیگه هم هست که فردا میبینید چون شیفت روز هستن.

-ممنون اقا جمال.

به ارسلان اشاره کردم و گفتم:

-ایشونم دوست نزدیک من ارسلان هستش.

با هم که اشنا شدن صدایی اومد:

-جمال کجا غیبت زد باز؟یه دست به آب رفتما! زود جیم شدی.

جمال با خنده داد زد:

-هی کمال بیخودی شلوغش نکن دارم میام.

تا جمال بره کمال اومد و با دیدن ما دوباره با هم اشنا شدیم. با ارسلان سوار اسانسور شیشه ای شدیم و رفتیم طبقه ی من. در واحدو که باز کردیم ارسلان سوتی زد و گفت:

-اووووووولالا! میبینم که دولت ایران نمیزاره به مامور پلیس آیندش بد بگذره. قشنگ600متره اینجا. ولی حیف که خالیه.

با اینکه هنوز تو بهت بودم ولی گفتم:

-خب ما هم پرش میکنیم تا تو ذوق نزنه.

ارسلان دستمو کشید و گفت:

-اول بیا اینجا رو خوب بگردیم ببینیم کجا چی میخواد و اندازه ها رو بررسی کنیم بعد میرسیم به اون مورد.

با ارسلان همراه شدم و خونه رو گشتیم. از در که میومدی تو یکسره توی سالن بودی. سمت چپ آشپزخونه و سرویس بهداشتی بود. سمت راست پنج تا پله بود که یه نیم طبقه رو تشکیل داده بود. از پله ها رفتیم بالا. سه تا اتاق به علاوه ی یه سرویس دیگه. ولی تو هر کدوم از اتاقا سرویس جداگونه هم بود. تو سالن بزرگ خونه هم یه بالکن بود که ادم مستش میشد چون اون فقط یه بالکن نبود. یه حیاط لوکس و سرسبز بود که پر از گل و درخت و چمن و یه استخر خوشگل بود. ارسلان با دیدن بهشت کوچیک تو آپارتمان از ته دل داد زد:

-ساتیـــــــــــــــــن کوفتـــــــــــــــــت بشه اگه بخوای تک خوری کنـــــــــــــی!

خندیدم و گفتم:

-من که میدونم تو قراره هر روز اینجا تلپ بشی پس بیخود نفرینم نکن.

یه لیست از لوازم مورد نیاز رو تهیه کردیم و رفتیم بیرون.ساعتو نگاه کردم.4بعدازظهر بود. اول رفتیم کل مبلمان خونه و اتاقها رو انتخاب کردیم و خریدیم. بعد رفتیم سراغ لوازم اشپزخونه و سرویس ها.همه رو به دستور ارسلان وسط خونه ولو میکردن و میرفتن. قرار بود فردا شروع کنیم به چیدمان اینجا. ساعت دو نیمه شب بود که بالاخره خودمو روی تخت توی هتل استقلال رها کردم.

با غرغر دست و صورتمو شستم و اماده شدم. ساعتو نگاه کردم و زیرلب گفتم:

-ارسلان من عادت ندارم این ساعت از خواب پاشم. اوووووووووووفففففففف ساعت7صبح من کجا بیام اخه.

از اتاق که بیرون اومدم رفتم اطلاعات و تسویه کردم و رفتم توی لابی. ارسلان با خنده نگام میکرد. با اخم گفتم:

-ببند فکو تا دندوناتو نریختم تو شکمت.

یه تای ابروشو داد بالا و گفت:

-اوه! جناب خشن. منو بگو که از خوابم واسه جنابالی زدم اونوقت تو واسم اخم میکنی؟بابا دس خوش.

دیدم راس میگه بیچاره. عذرخواهی کردم و گفتم:

-بریم اول یه صبحونه بخوریم بعد بریم دنبال کارا.

تو هتل صبحونه خوردیم و بعد رفتیم خونه. همین که رسیدیم جمال با دیدنمون سلام کرد. گفتم:

-اقا جمال شما از دیشب تا الان شیفت موندین؟

جمال-بله اقا. ما ساعت9شب تا9صبح شیفتیم بقیشم میسپریم به دونفر بعدی.

اهانی گفتم و با باز کردن در توسط جمال رفتیم تو.

-نگه دار من پیاده بشم بعد ماشینو پارک کن بیا بالا.

ارسلان که پیاده شد ماشینو پارک کردم و میرفتم به سمت اسانسور که ارسلان گفت:

-هی ساتین.

-چیه؟

-صبر کن کارگرا برسن بعد بریم.

-کدوم کارگرا؟

-پسرجون تو فکر کردی دوتایی میتونیم کل اون600مترو دکور کنیم؟نیروی کمکی خبر کردم.

با خنده گفتم:

-از دست تو.

ارسلان-حالا بیا بریم نگهبانای جدیدم ببینیم بعد نیروی کمکی بیاد و بریم بالا.

رفتیم نگهبانی. جمال و کمال و دوتا مرد دیگه اونجا بودن. هر4نفر لباس نگهبانی تنشون بود. جمال و کمال ما رو با اون دونفر اشنا کردن. یکیشون بهروز بود یکیشون قادر. شماره هر4نفرشونو گرفتیم و بعد نیروی کمکی رسید و ما هم رفتیم بالا. تا ظهر سالن تموم شد. ارسلان از بیرون غذا گرفت و وقتی ما و اون5نفر سیر شدیم دوباره مشغول شدیم. نزدیکای غروب بود که تموم کردیم. خسته و کوفته پول کارگرا رو حساب کردمو بعد خودمو رو کاناپه ولو کردم. ارسلان با دیدنم گفت:

-اوووووووه! تو چقد تنبلی پسر. پاشو پاشو که هنوز خریدای دیگمون مونده.

با ناله گفتم:

-دیگه چه خریدی؟

-لوازم شخصی جنابالی و لوازم خوردنی که اونا رو لیست کردم دادم بهروز خریده. پاشو بچینیم سرجاشون و بریم خرید واسه تو.

وقتی ارسلان دید قصد بلند شدن ندارم تهدید کرد که خیسم میکنه اگه پانشم و منم مثه بچه ادم پاشدم تا برم کمک این پسره زورگو.

-چه خبرته ارسلان؟ این همه رو من تنها چه جوری بخورم؟ تازه زیادم قرار نیس که بیام اینجا. من....

چن بسته پرت کرد تو بغلم و گفت:

-حرف نباشه. اینا رو بچین تو کابینتا. عجله کن که زود بریم.

نیم ساعته با غرغرای من و توپ و تشرهای ارسلان همه چیزو سرجاش گذاشتیم و زدیم بیرون. از دیروز صبح تا الان همین یه دست لباس تنم بود. وقتی رفتیم بیرون سوییچو دادم ارسلان برونه که گفت:

-من موقع برگشتن میرونم الان به انرژیم نیاز دارم.

پوفی کردم و نشستم پشت فرمون. تا برسیم سکوت کردیم. وقتی رفتیم تو پاساژ موردنظر ارسلان گفتم:

-اینجا پاساژ توئه؟

-چطور؟

-بخاطر اسمش میگم.

خندید و گفت:

-اره. واسه خوده خودمه. قشنگه؟

-عالیه.

داشتیم ویترینها رو میدیدیم که یاد چند سال پیش افتادم. هر بار از جلوی بوتیک های مردونه و پسرونه رد میشدم دلم میخواست خودم بتونم از اون لباسا بپوشم. حالا به عنوان یه پسر اومدم تا کلی از این لباسا بخرم. با ذوق و شوقی که یهویی فوران کرد از وجودم گفتم:

-پایه ای بریم کل پاساژو جارو کنیم؟

ارسلان که با دقت ویترینو نگاه میکرد برگشت سمتم و گفت:

-جون به جونت کنن دختری! مثه بقیه ی دخترا تا میای خرید از این رو به اون رو میشی.

با ذوق دستشو کشیدم و گفتم:

-خبه حالا زیاد حرص نخور بیا بریم.

هر چیزی میخریدیم تعدادش20،30تا بود.مثلا30جفت کفش تو انواع مختلف شلوار و پیرهن و کت و شلوار و.....سایر لوازم موردنیاز یه پسر. البته چند دست هم لباس زیر زنونه گرفتیم که باعث شده بود اون دوتا دختر فروشنده بدجوری نگامون کنند.منم با شیطنت چشمکی واسه یکیشون زدم و گفتم:

-حسودی نکن پوستت زود چروک میشه میترشیا!

پولو گذاشتم رو میزشون و با ارسلان زودی جیم شدیم. ارسلان که انقد خندیده بود نمیتونست درست راه بره. قبل برگشتن هم یه پیتزا زدیم تو رگ و رفتیم خونه. وسایلا رو که جا به جا کردیم ارسلان گفت:

-یادم باشه فردا یه چمدون ببندم بیارم اینجا. اون اتاق آبی مشکی ام واسه خودمه.

از حرفش خندم گرفت. تنها لوازم دخترونه ی من توی یه قسمت مخفی توی کمدلباسام جاسازی شده بود. به ساعت نگاه کردم. بازم دو؟ پوووووفففف!

-اری امشبو برو فردا با چمدونت میای. باشه؟

یه نگاه خشن بهم کرد و گفت:

-2نیمه شب یه پسر تنها رو از خونت بیرون میکنی؟خجالت نمیکشی؟نمیگی بهم تجاوز میکنن؟نمیگی میرم معتاد میشم؟

غش غش خندیدم و گفتم:

-خب بابا برو تو اتاقت بخواب. منم میرم دوش بگیرم.

بدون اینکه بزارم حرف دیگه ای بزنه از اتاق بیرونش کردم. درو قفل کردم و خودمو از شر اندام پسرونه ام خلاص کردم. وقتی رفتم زیر دوش احساس بهتری پیدا کردم. وای که داشتم خفه میشدم. ارسلان گفته بود اون پوستین و لوازم پسرونه قابل شست و شو هستن. اونا رو هم شستم و خشک کردم بعد از خشک کردن تنم دوباره پوشیدمشون. لباس زیر مردونه ام رو هم پوشیدم و در حال خشک کردن موهام به خودم نگاه کردم. هنوز ته ریش داشتم.

-تق تق تق.

-چی میگی اری؟

-درو وا کن یه لحظه.

-دارم لباس میپوشم.

-ای بابا تو که پسری الان. باز کن دیگه!

پوفی کردم و درو باز کردم.وقتی نگام کرد نیشش وا شد.

-چی میگی نصفه شبی؟

-خوابم نمیبره.

-به من چه؟

-میگم بیا فیلم ببینیم.

-وای اری ولم کن خوابم میاد.

-مردشور ببرتت ساتین. گمشو بخواب اصن.

خندیدم و درو بستم. یه شلوار و تیشرت اسپرت تنم کردم و رفتم بیرون. تنها نشسته بود و فیلم اکشن میدید. با دیدن فیلم گفتم:

-قاتل زُبده با بازی جیسون استاتهام و روبرت دنیرو....انتخاب خوبیه.

برگشت نگام کرد و با ذوق گفت:

-دیدی این فیلمو؟

-البته. چندین بار. خصوصا که من عاشق بازی جیسون استاتهام هستم. هر فیلمی بازی کنه نگاه میکنم.

-منم عاشقشم. خیلی بازیگر خوبیه.

نشستیم و من فیلم رو برای 5مین بار نگاه کردم. تموم که شد دیدم ارسلان در حال چرت زدنه. خندم گرفت. بیدارش کردم و رفت اتاقش. منم تی وی رو خاموش کردم و رفتم خوابیدم.

**

ماشین رو جلوی دانشگاه پارک کردم و پیاده شدم.والا تا دیروز فکر میکردم باید برم دانشکده افسری ولی خب از اونجایی که من قرار بود وارد نیروی انتظامی بشم باید میرفتم دانشکده ی نظامی. وقتی از سرهنگ تفاوت این دوتا دانشکده رو پرسیدم گفت:

-دانشکده افسری نیروی زمینی و هوایی و دریایی ارتش رو در بر میگیره و دانشکده ی نظامی پلیسهایی رو که معمولا تو زندگی معمولیت میبینی.

-آقا؟

نگاهی به سرباز رو به روم کردم. چشمم اتوماتیک خورد به درجه اش. نوچ درجه نداشت. سرباز معمولی بود. نگاهی بهش کردم و گفتم:

-چی میگی؟

بهش برخورد.خندم گرفت.وقتی اخم کرد لپشو کشیدم که یه کم ته ریش داشت و زبر بود. گفتم:

-اخم نکن زشت میشی دخترا نمیان طرفت.

همونطور که با تعجب زل زده بود بهم منم سر بلند کردم و به سر در دانشگاه زل زدم و با صدای بلند خوندم:

-دانشگاه علوم انتظامی ناجا

با صدای بوق ماشینی درست پشت سرم از جا پریدم. برگشتم دیدم یه مرسدس بنز پلیس جلومه. نفهمیدم الان باید نیشمو وا کنم یا یه کار دیگه بکنم. تا به خودم بیام سربازه منو کشید کنار و ماشین یه کم جلوتر رفت. هنوز گیج بودم که بنز کنارم توقف کرد و شیشه ی عقب راننده باز شد و یه یارویی که کلاه نظامی و عینک پلیس داشت رو به من گفت:

-بیا جلو ببینم پسر.

رفتم جلوتر و گفتم:

-سلام. بله؟

مرد-سلام. تو اینجا چیکار میکنی؟

من- قربان من از امروز دانشجوی اینجام. به من گفتن باید ساعت8صبح اینجا باشم.

و به ساعتم اشاره کردم و گفتم:

-دقیقا همین ساعت!

مرد-دانشجوی کدوم دانشکده ای؟

یه کم گیج نگاش کردم که خندید و گفت:

-سوار شو.

و درو برام باز کرد. گفتم:

-من ماشین دارم قربان. میتونم بیارم تو؟

نگاهی به پشت من کرد و گفت:

-اون فراری مشکی واسه توئه؟

دستی به گردنم کشیدم و با لحن بامزه ای گفتم:

-با اجازتون.

-بیا بشین بچه پولدار. محمودی مواظب ماشینت میمونه.

یه تای ابرومو دادم بالا و گفتم:

-محمودی کیه قربان؟

سرباز از پشتم گفت:

-منم.

مرد-محمودی مثه جفت چشات مواظب فراری این آقاپسر میمونی تا برگرده.

محمودی احترام نظامی گذاشت و گفت:

-چشم قربان.

با اشاره ی مرد سوار شدم. همین که درو بستم و برگشتم طرفش گفت:

-اسمت چیه؟

-سِـ...

یهو لبمو گزیدم. خاک تو سرت ستاره میخواستی اسم واقعیتو بگیا! گفتم:

-ساتین مقدم هستم قربان.

مرد-چند سالته ساتین؟

-21قربان.

-دیپلمت؟

-تجربی. چند ماه بعد گرفتن دیپلمم رفتم سربازی و تازه چند ماهه که پایان خدمتمو گرفتم. بعدشم که کنکور و الانم که خدمت شمام.

تو این مدت که حرف میزدم حواسم به کل اطرافم بود. از در دانشگاه که وارد شدیم فکم میخواست بچسبه کف ماشین ولی خودمو کنترل کردم. من تا حالا نیومده بودم اینجا. همه ی کارای ثبت نام من توسط سرهنگ گودرزی انجام شده بود. من حتی نمیدونستم کدوم بخش قراره برم. فقط دیشب سرهنگ به من زنگ زد و گفت:

-ساتین راس8صبح باید دانشگاه علوم انتظامی ناجا باشی.

و تق گوشیو قطع کرد.

مرد-خب تو میدونی من کی ام؟

یه نگاهی به درجه اش کردم. نمیدونستم چیه ولی خب مطمئن بودم که از سرهنگ بالاتره. گفتم:

-نمیدونم درجتون رو ولی میدونم که از سرهنگ بالاترین.

خندید و گفت:

-پسر تو چقد بانمکی. ببینم تو که تا حالا نیومدی اینجا چطور ثبت نام کردی.

بهتر دیدم راستشو بگم. گفتم:

-راستش قربان سرهنگ گودرزی از دایره جنایی منطقه1تهران شخصا کارای ثبت نام منو انجام دادن. و من هنوز نمیدونم دقیقا قراره اینجا چه پلیسی بشم. البته تو پروندم حتما ذکر شده ولی خب من....

راننده گفت:

-قربان رسیدیم.

مرد-ممنون سروان. میتونی بری سر پستت.

-بله قربان.

همراه مرد پیاده شدم و گفتم:

-ببخشید قربان. من میتونم بدونم درجه ی شما چیه؟

نگاهی بهم کرد و گفت: