رمان شبحی در تاریکی(شبح رقاص) به قلم شکیبا پشتیبان (کوه یخ)

ژانر: #عاشقانه #اجتماعی #پلیسی #جنایی

خلاصه:

کوه یخ اومد پر انرژی هم اومد.

با رمانی به نام شبحی در تاریکی.

با قلم متفاوت و دوست داشتنی .

قصه ی ما قصه ی دلِ، قصه ی نگفته ها، قصه ای از تخیل و واقعیت، قصه ای از نور و روشنایی، قصه ای از شادی و درد و غصه، حاد و افسردگی، حسادت به شادی ها، تضاد های موافق و مخالف، قصه ی تاریکی محض، قصه ی زندگی یک برادر و خواهر به نام اردلان و تارا.

موضوع در مورد دختر و پسریه که با هم برادر خواهرن برادر پلیسِ پدر و مادرشون توی تصادف مردن پسر پلیس می دونه که پدر و مادرش کشته شدن و ماجرا یه قتلِ و قاچاقِ اما، دختر نمی دونه طی ماجرایی می فهمه ماجرا رو.

پسره سعی می کنه قاتل ها رو پیدا کنه از طرفی برا دختر خواستگار میاد حالا کیه ؟ همون قاتلی که خانواده شو کشته و خودش نمی دونه دختر دل می بنده ولی برادرش نمی ذاره و وقتی دختر می فهمه شکست خیلی بدی می خوره و ..

رمانی سراسر عشق و جنایی و پلسی و بعضأ شاد.

تارا ، دختری از جنس آب زلال، پاک، رمانی مرگ و میر، جنایت، عشق، تارا دختر جوانی که ندانسته و نشناخته عاشق قاتل پدر و مادرش می شود و اینک سرنوشت چه به راه شان می گذارد؟

و قصه ای از قصه ها در تاریکی به نام شبحی در تاریکی.

و سرنوشتی که به دست روزگار رقم می خورد و با ما باشید تا انتهای رمان.

سخن اولیه نویسنده:

با سلام این رمان چهارمین اثر من هست.

باز هم مثل همیشه با ذهن خلاق خودم پیش گفتار و مقدمه رو با هم ادغام شون کردم خدا کنه خوب در بیاد جا داره از همراه های گلم تشکر کنم که حتی دیر به دیر هم پارت بذارم باز با من و رمانم ماندگار هستن.

این بار تمام تلاشم رو می کنم که زود به زود قسمت ها رو در اختیارتون قرار بدهم.

با امید به پروردگار بزرگ شروع می کنم.

(( مچکرم از توجه تون و سپاس ))

پیش گفتار

همیشه تو زندگی پستی بلندی هایی هست که نمی دونی چطور باید اون ها رو تو ترازوی حساب و کتاب زندگی قرار بدی!

گاهی اوقات، یک درد اون قدر عمیق شاید جسمت رو ضعیف کنه اما، به روحت آسیبی نمی زنه.

گاهی اوقات، هم یک درد ساده، خیلی ساده چنان ضربه مُهلِک و سختی بهت می زنه، چنان تو رو از پا در میاره، چنان قوی هست، که نه تنها روحت بلکه به جسمت هم صدمه وارد می کنه.

همیشه برای رسیدن به اوج باید یه نگاه به خودت بندازی ببین کجای زندگی قرار داری!

خدا همیشه بهترین ها رو به بهترین جاها می رسونه، بهترین مقام ها رو بهشون می ده، بالاترین جایگاه ها رو در اختیار شون قرار می ده.

تو اون پستی بلندی زندگی بعضی ها پستی دارن بعضی ها بلندی دارن.

یه موقع پست ترین ها هم یه جایگاه هایی دارن که بلندی ها ندارن.

یه موقع والا ترین ها به پست ترین جاها می رسن که حتی نمی تونی فکرش رو بکنی.

و نه ،

هست زمان هایی که ...

پست ترین ها پست می مانند و بالاترین ها والا می مانند.

یه جو عقل، تفکر، اندیشه و ذهن خلاق که داشته باشی برای رسیدن به اوج کافیه.

یه وقت هایی تو این پستی بلندی از زندگی سیر نمی شی بلکه زندگی سیرت می کنه.

یه وقت هایی هم بهترین خوشی ها رو بهت می ده.

یه وقت هایی هم خودت از خودت سیر می شی که چرا زنده ای؟ چرا داری زندگی می کنی؟ تا کجا؟ ولی باید باشیم.

باید باشیم و بکوبیم تو دهن دشمن هامون با دوستی، با رقابت، با حسادت.

حتی اگه حسود نیستی تو ظاهر حسادت کن.

باید زنده باشیم و جزو بهترین ها باشیم چه به دلخواه چه زوری.

باید که باید بشه.

دوست دارم که صد در صد بشه.

می گم خوبم؟ آره که خوبم.

ولی، الان حتی آدم بدها هم بهترین می شن ما آدم خوب ها که جای خود داریم.

بعضی ها، چنان با دوستی بهمون خنجر می زنن که دردش رو احساس نمی کنیم بلکه سوت می کشه می ره تو اعماق ترین جای وجودمون و جلا می ده.

باید بهترین باشیم تا بگیم:

- آره ما هم می تونیم قوی باشیم و حتی جایگاه بزرگان رو هم به دست بیاریم اراده می خواد.

اراده کنم دنیا تو دستامه.

تو بدترین شرایط باید خندید و چشم هر کی با ما حسادت داره کور بشه، فلک بشه، دود بشه، سیاه بشه بره هوا.

ولی، بعضی ها نمی خوان که بشه، نه اینکه نخوان نمی تونن چون بغض شده، چون تبری شده توی گلو که خشکیش مثل برهوت می مونه و تا نشکنه، تا ابری نشه، تا بهاری نشه، همون طوری می مونه.

باید چون نوری در تاریکی بدرخشی.

باید چون خورشید بسوزی و بتابی تا بهترین بشی.

باید با سخت ترین ها بسازی و بجنگی نگو ولش بابا، بی خیال نشو یک هدف رو دنبال کن بگو اینه هدف من محکم بمون و با سختی ها پیش برو. بهترین نتیجه رو می گیری تنها راهیه که باهاش موفق و سر بلندی.

باید بری تو عمود و ادامه بدی نه این که بری تو افق و محو بشی.

همیشه به خودت بگو من بهترینم حتی اگه بدترین باشی و همیشه به خودت تلقین مثبت بده و پر انرژی باش.

تو اون پستی و بلندی ترازو رو باید بذاری کف دستت ببینی دو به دو هستی یا دو به چهار !

مساوی شدی تازه اول راهی و اما، اگه حتی یه قدم هم جلو باشی برای رسیدن به اوج کافیه تا بهترین تصمیم برای زندگیت رو بگیری.

دلت رو مثل آیینه صاف کن و با خودت روراست باش و به سمت آینده ات اوج بگیر.

حرف های کوبنده باید زد تا طرف مقابلت رو رسمأ به زمین کوبید هه.

نویسنده:

ش. پشتیبان « ت »

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

نکته :

تمامی شعرهای داخل متن اثر نویسنده است.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

مقدمه اصلی :

آبی ام به رنگ دریا، به رنگ آسمان.

از آن رنگ بیزارم ،

این دنیا روزگار بیزارم کرد.

از آسمان و رنگش که زندگی ام را بردند، بیزارم.

از خودم که یتیم شدم، بیزارم.

از تو آسمان، از تو نفرت دارم، تو گرفتی مادر زیبایم را، تو گرفتی پدر جانانم را.

از عشق فقط می دانم که صورتی است مثلِ دنیای من، که مدتی است به سیاهی و تباهی گذشت.

عشق برایم به معنای صداقتی ست که انگار سال ها آن را تجربه کرده باشم، البته در کنار خانواده ای که حالا ندارم شان.

آسمان، برایم واژه گنگی بیش نیست .

عشق، در سرزمین باد ها صید می کند چون ماهی در دریا.

و حال من می توانم خودم را از نو بسازم.

و سرآغاز رمان از زبان تارا شروع می شود.

از زبان شخص اول:

گوینده: تارا

یک سال از مرگ پدر و مادرم می گذرد فقط منم و برادرم، که برادرم بخاطر اینکه زود غم هایش را فراموش کند خودش رو با کارهایش مشغول می کند اسم داداش من اردلان که به شوخی آرد صدایش می کنم، البته او هم لطف می کند حرصش را سر من خالی می کند.

من تارا منش هستم و دانشجوی تجربی و دانشگاه امیر کبیر تهران درس می خوانم. یک دوست صمیمی دارم اسمش سودا است خیلی به من کمک کرد تا از افسردگی در بیایم. آخر بعد مرگ پدر و مادرم ضربه شدیدی به من خورد اردلان و سودا خیلی هوایم را داشتند من سودا را واقعا مثلِ خواهرم دوستش دارم.

سخت است بی مادر باشی که وقتی محتاج صدای مادر هستی مثل همیشه داد بزند بگوید:

- تارا بچه باز که خاستگارات رو فراری دادی. آخر از مرد ها بیزارم بخاطر همین با ترفند های خودم فراری شون می دَِهم.

خیلی سخت است بی پدر باشی که بهت بگوید:

- تارا دخترم بیا بغل بابا.

دلم واسه مامان بابام تنگ شده تصادف خوبی نبود. بغض راه گلوم رو بسته. خسته ام از خودم الان دیگه مامان لعیا پیشم نیست بگه:

- وقت شوهر کردنته

بابا سینا پیشم نیست بگه:

- دخترم خانوم شده.

تو همین فکرها بودم که صدای استاد را شنیدم داشت می گفت:

- کلاس تموم شده

از فکر بیرون اومدم که یکی محکم زد رو شونه ام برگشتم ببینم کیه که دیدم سوداست.

- سودا مرض داری مگه ؟

- الان که فک می کنم آره !!

- دیونه.

- خب دیدم بدجور تو فکری گفتم از اون فضا خارجت کنم.

واقعا سودا دختر خوبیه همیشه کاری می کنه که غم هام یادم بره که دوباره گفت:

ـ تارا پاشو بریم سلف یه چی بخوریم که ناهار نخوردم

- کی ؟ تو ؟ تا جایی که یادمه داشتی دو لپی غذا می خوردی بعدشم الانم ساعت دو هست چه وقت غذاست! منم باید برم اردلان الان دیگه می رسه برم واسش غذا درست کنم.

- می خوای منم بیام بهت کمک کنم.

- لازم نکرده میای داداشم رو هوایی می کنی تنها می شم.

- از خداتم باشه

- عمراً...

- مرگ، خب تو هم داداش منو بگیر.

- من به گور بابام بخندم واسه داداش قوزمیت تو بشم.

- اوی.

- کوفت جمع کن بریم کلاس خالی شد

دوتایی با هم زدیم از دانشگاه بیرون سودا منو رسوند خونه خودشم رفت تا رسیدم فوری لباسام رو عوض کردم رفتم دستم رو شستم و غذا رو آماده کردم نیم ساعت بعد اردلان اومد و گفت:

ـ به به چه بویی خواهر کوچولوم چه کرده!

- محشر کردم.

- ماشالله از زبون کم نمیاریا!

- پس چی تا لباستو عوض کنی منم میز رو می چینم .

یه بوس رو گونه ام زد و گفت:

ـ باشه آجی خوشگله من.

رفت منم رفتم آشپزخونه میز رو چیدم. اردلان اومد رو صندلی نشست و واسه خودش غذا کشید و گفت:

ـ تارا آجی؟

- جونم داداشی؟

- یادته گفتم یه کاری دارم یه ماهه؟

- خب؟

- فردا باید برم مأموریت.

دوباره بغض راه گلوم رو بست. داداشم سروان پلیسه قراره تنها بشم من از تنهایی می ترسم هیچ وقت تنها نبودم وقتی به خودم اومدم دیدم دستای گرم اردلان رو دستمه اردلان هم بوی بابا سینا رو می ده که با لحن آرومی گفت:

- غصه نخور آجی واسه همیشه که نیس همش یه ماهه تو هم که قرار نیس تنها بمونی دانشگاه هست دوستت سودا هست تازه خواهر یکی از همکارام هم تنهاست قرار شد وقتی من می رم بیاد اینجا تا یه ماه پیشت باشه نبینم غصه بخوریا!

- ولی آخه داداشی.

- هیس، بذار فردا با خیال راحت برم این مأموریت خیلی واسم مهمه.

- از منم مهم تره که یه ماه قراره نباشی؟

- دیگه نشنوما؟! قول می دم زودی بیام اخمات رو وا کن دیگه؟!

- باشه.

- آفرین حالا بخند تا راحت غذام رو بخورم.

یه لبخند تلخ زدم که اردلان غذاش رو خورد.

دیگه میلی به خوردن نداشتم لبخند دل منم به خاطر دل خوشی تنها برادرم بود که دلش نگیره و راحت غذاش رو بخوره آخه تازه از سر کار اومده خسته است .

ولی من زیاد اشتها نداشتم.

یه ماه؟ تنهایی؟

ــــــــــــــــــــ

یک هفته از رفتن اردلان به مأموریت می گذره و من تو خونه، یا با شهلام ( خواهر همکار اردلان ) یا دانشگاه با سودا.

الان ساعت یازده شبه بدون این که خودم بخوام پلک هام سنگین شدن و خواب رفتم صبح با صدای زنگ گوشی بیدار شدم با چشمای خمار گوشی رو برداشتم آلارم رو قطع کردم و دوباره خوابیدم نمی دونم چه قدر گذشته بود که با صدای شهلا نیم متر از جام پریدم.

- تارا

- ها چته؟داشتم خواب ناز می دیدم

- خب هر کاری کردم بیدار نشدی گفتم جیغ بزنم

- شهلا ( متفّکر بهش نگاه کردم ) من خوابم سبکه با کوچک ترین صدا از خواب بیدار می شم یعنی می خوای بگی نمی دونستی؟

شهلا طوری که هل شده باشه گفت:

ـ ها چیزه، هیچی، گفتم فضای موجود رو عوض کنم.

چشمام رو ریز کردم خوب دیدمش و گفتم:

ـ از عمد این کار رو کردی؟

با خنده گفت:

ـ آره

حالا اون بدو من به دنبالش از اتاق خارج شدیم رفتیم تو سالن.

- شهلا وایستا.

- برو بابا.

- می کشمت مگه اینکه گیرت نیارم بهت می گم وایستا

- مغز خر خوردم مگه! وایسم که جونی واسم نمی مونه.

- دیونه نمی گی تارهای صوتی گوشم پاره می شه؟

یه دفعه ایستاد مکث کرد و بعد بلند بلند خندید دوباره گفتم:

ـ مرگ کجاش خنده داشت؟

- خیلی باحالی.

- گم شو

هر دو ایستاده بودیم داشتیم نفس می گرفتیم که یه دفعه یادم افتاد امروز تولد سودا است که قرار بود برم خرید.

دو نفری صبحونه خوردیم یه خورده خونه رو تمیز کردیم منم تا ظهر امتحان فردا رو خوندم شهلا ناهار رو آماده کرد بعد ناهار خوردن آماده شدن مون یک ساعت طول کشید رفتیم بازار هر دو مون واسه سودا کادو خریدیم سودا عاشق پارچه ساتن هست برا همین من واسش پارچه ساتن صورتی مات خریدم و شهلا هم براش دسبند سفید با نگین های صورتی خرید ساعت ۴ شد ۶ جشن شروع می شه خسته و کوفته هر دو با پاهای شل و ول رفتیم خونه هر دو نوبتی دوش گرفتیم و لباس های خوشگل مون رو تن کردیم و من بر خلاف شهلا که آرایش غلیظ کرد یه آرایش ملایم کردم خب نوبتی هم باشه بذار قیافمو واستون بگم خب الان که رو به روی آینه هستم چشمام خرمایی صورتم سفید پوست بینی کوچیکی دارم موهام طلایی ان لبام کوچولو و صورتیه منم اینم.

***

سوار ماشین شهلا شدیم و دِ برو که رفتیم پیش به سوی جشن تولد سودا، همین طور که شهلا گاز می داد تو راه خنده شوخی هم می کردیم وقتی رسیدم جمع شلوغ بود سودا تا ما رو دید لبخند زنان اومد طرف ما چه خوشگل کرده پدر سوخته.

- سلام سودی جون

- مرگ بیست بار نگفتم اسمم رو مخفف نکن

- خب تو هم بهم بگو تری

- برو بابا

- ناقلا خوشگل کردیا کی رو زیر سر داری بگو واست جورش کنم.

- گم شوو شما دو تا که لاو ترکوندین برین تو اتاق لباساتون رو عوض کنید بیایین شما رو به بقیه معرفی کنم.

- اوکی شهلا جونم بریم

- بریم

با رفتن ما به اتاق صدای موزیک و آهنگ بلند شد رفتیم هر دو لباس هامون رو عوض کردیم و از اتاق رفتیم بیرون که سودا با دست اشاره کرد که بریم پیشش جمعیت شلوغ بود از فک و فامیل گرفته تا دوستان و آشنایان وقتی رسیدیم به سودا، سودا داد زد:

ـ امیرررر قطع کن.

که آهنگ قطع شد و امیر اومد پیش ما و خطاب به سودا گفت:

ـ چته؟ خوبی؟

سودا گفت:

ـ آره

امیر هم گفت:

ـ آره و مرگ په چته؟وگرنه زلزله، سونامیی چیزی اومده!

سودا گفت:

ـ می خوام دوستام رو معرفی کنم.

امیر گفت:

ـ ای جون به جون بشی سودی.

سودا گفت:

ـ جرئت داری یه بار دیگه بگو سودی؟

امیر دستاشو برد بالا و گفت:

ـ نزن بابا تسلیم

و این باعث شد که منو شهلا بخندیم که نگاهش افتاد به ما وقتی نگاهش رو دیدم، دیدم نگاهش روی من مات و مبهوت شده منو شهلا بهش سلام کردیم اونم خودش رو جمع و جور کرد و رو به سودا با اشاره دست به سمت من گفت:

ـ ایشون رو معرفی نمی کنی؟

سودا گفت:

ـ دوست صمیمی ام تارا و دوست بعدیم شهلا

و همین طور ما رو به بقیه معرفی کرد و دوباره صدای آهنگ و جیغ بچه ها شروع شد اتفاق ها پشت هم، سودا شمع رو فوت کرد و همه شعر تولدت مبارک رو خوندیم کادو مون رو بهش دادیم و کیک خوردیم و دوباره صدای آهنگ دوپس دوپس از قبل بلند تر شد و رفتیم وسط قر دادیم خسته شدم با شهلا رفتیم نشستیم و ناگفته نماند تا آخر جشن تولد نگاه امیر رو من بود شهلا هم مدام دم گوشم می گفت:

ـ چشم امیر تو رو گرفته.

- خب بگیره من چیکار کنم؟

- خاک تو سرت من بودم با سر قبول می کردم پسر خوشگل خوش تیپ برازنده خوش هیکل تازه از سودا پرسیدم هم مهندسه هم نوازنده.

- می خوای واست بگیرمش تعارف نکنیا

طوری جدی گفتم که خنگ باورش شده بود که گفت:

ـ جوون من ؟

- مرگ چه ذوقیم می کنه نکبت خاستگار ندیده.

- شعور نداری دیگه.

- انقده خاستگار باکلاس تر از این داشتم که بهشون محل سگ هم ندادم.

- از بس خل و چلی.

خواستم جوابش رو بدم که سودا اومد حرف مون رو قطع کرد و گفت:

ـ دوستم؟

- بله !

- خبر دسته اول برات دارم

شهلا هم گفت؛

ـ لابد امیرتون از تارا خاستگاری کرده !

سودا یکم تعجب کرد و بعد گفت:

ـ آره.

بعد نوبت من و شهلا بود که داشتیم تعجب می کردیم

- خب که چی ؟

سودا گفت:

ـ گفت واسه امر خیر با خانواده اش بیاد خونت تمام خصوصیاتت رو براش گفتم که چه آدم گندی هستی.

- بیخود اولاً که من ازدواج بکن نیستم دوماً در موقیعتش نیستم سوماً برو بهش بگو جوابم رده

شهلا گفت:

ـ خله قیافه اش داد می زنه بدجور تو گلوش گیر کردی.

ـ خل خودتی .

خلاصه کلی حرف زدیم و از همه خداحافظی کردیم و با سودا رو بوسی کردیم و سوار ماشین شهلا شدیم تو حرکت به سمت خونه بودیم که شهلا گفت:

ـ تارا امیر عجب جیگری بود حیف بی عرضه کج سلیقه.

- من کج سلیقه نیستم ولی نمی خوام ازدواج کنم.

- بالاَخره کی چی؟ همیشه که نمی تونی مجرد بمونی.

ناخوداگاه یاد مادرم افتادم و روم رو کردم سمت پنجره حرف مادرم اومد تو سرم ( همیشه که نمی تونی مجرد بمونی بالاخره باید ازدواج کنی و شوهر داری رو یاد بگیری) آخ مامان کجایی که باز منو نصیحت کنی بگی ( هر دختری یه آقا بالاسر می خواد )اشک رو گونه ام روان شد و سُر خورد زیر چونه ام دوباره دلم بی قرارشون شد اردلانم که با این وضعیت رفته ماًموریت دلم واسه اردلان یه ذره شده هر موقع تلفنی باهم صحبت می کنیم اما، فایده نداره بعدش بغض می کنم.

رسیدیم خونه. شهلا ماشین رو پارک کرد بدون اینکه نگاهش کنم و نفهمه گریه کردم رفتم تو اتاقم لباسم رو با یه لباس خواب تاپ و شلوارک یک دست سفید عوض کردم سرم به بالش نرسیده خوابم برد.

***

چه سخته انتظار کسی را بکشی که بدانی،

هیچ وقت، باز گشتی نخواهد داشت.

و، اَبدیّتی است ...

چه سخته دلت بخواد برای دلتنگی هم که شده گریه کنی ...

اما،

غافل از اینکه، ممکنه دیگه اشکی نداشته باشی.

***

یک هفته از اون روز هم گذشت امروز هفته دومِ که اردلان پیشم نیست امروز هم مثل همه روزها می رم دانشگاه الان ساعت دو بعد از ظهر است طبق معمول به خودم رسیدم لباس پوشیدم و پیش به سوی دانشگاه امروز شهلا نیست رفته خونه خودش رو یه سر بزنه برگرده امروز یه کم دلم گرفته به سودا گفتم نیاد دنبالم که خودم می خوام پیاده روی کنم تا دانشگاه همین طوری داشتم پیاده روی می کردم و به سمت دانشگاه می رفتم که از جلو یه توپ مستقیم خورد تو سرم، آخ مامان، سرم، یه دست به سرم کشیدم و ببینم که مسبب این کار کیه! چشمم خورد اول به توپ تو دستم بعد به پسری که جلومه، به به، چه جیگری، خوشگل، خوشتیپ، به به چه هیکلی ! خاک تو سرم من داشتم پسر رو دید می زدم اینم عینه ماست واستاده بِرّ و بِرّ منو نگاه می کنه به نظر میاد ۲۵ ، ۲۶ داشته باشه آخه مرد بزرگ تو بچه ای اومدی بازی ! به به دور و زمونه عوض شده .

- خانوم، خانوم، خانوم خوشگل.

ها !!! این چی گفت ؟!! خوشگل !نه دیگه وقتشه به حرف بیام .

- بفرما توپت آقا پسر.

- ببخشید خورد به شما.

- مهم نیست اما تو عابر پیاده جای فوتبال نیستا !!!

توپ رو بهش دادم و دوباره گفتم:

ـ از شما که مشخصه ۲۵ یا ۲۶ داشته باشی بعیده بچه بازی در آوردن.

- خب چیه مگه !؟ بعضی اوقات حتی ما آدم های بزرگ هم نیاز به این داریم که برگردیم به دوران بچگی مون. مگه ما آدم بزرگ ها دل نداریم؟

بله بله ؟!!! این چه فوری پسر خاله شد ! در جا بهش گفتم:

ـ بهتره حواس تون رو بیشتر جمع کنید خداحافظ .

راهم رو کشیدم رفتم بدون اینکه به حرفش توجه کنم که می گفت " آهای خانوم خوشگله حداقل اسمت رو بهم بگو " پا قدمم رو تند تر کردم و رفتم دانشگاه سارا رو دیدم که داره بهم دست تکون می دِه رفتم پیشش روی یکی از صندلی ها نشستم و کل ماجرا رو براش تعریف کردم و بعد استاد اومد درس داد چون لیست حضور غیاب نداشت گفت که اسامی مون رو بنویسیم. همه اسم هاشون رو نوشتن وقتی به من رسید نوشتم " عمو زنجیر باف " استاد در حال خواندن لیست بود .

استاد یکی یکی خوند:

- محمد یوسفی، زهرا شمس، مهسا محمدی، سودا منجی، عمو زنجیر باف

همگی با صدای بلند:

- بله.

استاد که هنوز متوجه نشده بود و گیج بود گفت؛

ـ عمو زنجیر باف؟

باز همگی با صدای بلند:

- بله.

استاد که تازه متوجه وضعیّت شده بود با حالت عصبی گفت:

ـ اینجا چه خبره؟

پسری گفت:

- شما گفتی عمو زنجیر باف.

استاد با حالت عصبی گفت:

ـ این مسخره بازی کار کیه؟

منم با افتخار دستم رو بلند کردم و گفتم؛

ـ من استاد کار منه.

استاد گفت:

ـ آه، دخترم تویی؟

بله چه مشهورم! چه استاد مهربون شد یهو. اردلان دستت درد نکنه که گذاشتی از موقعیتت نهایت استفاده رو ببرم مشهوری چه حالی می ده ها!

- بله با اجازه تون

- کمتر شیطونی کن خانوم منش

- استاد ببخشید کمال هم نشین در من اثر کرد .

- کمال کیه؟

- کمال من خانوم سودا منجیِ استاد .مگه نه سودی جون؟

بعدش دیگه کلأ کلاس از صدای خنده بچه ها منفجر شد، بله دیگه ما اینیم بعد کلاس با صدای بلند استاد ساکت شد و بعد هم استاد کلاس رو تعطیل کرد و بعد طبق معمول با دوستان خل و چل کمی صحبت کردم بعد با سودا سوار ماشینش شدیم و پیش به سوی خانه سودا منو دم در خونه ام پیاده کرد و با کلی شوخی و خنده از هم خداحافظی کردیم و اون رفت منم رفتم تو خونه خب از بوی قرمه سبزی معلومه که شهلا اومده و غذا رو هم درست کرده رفتم لباسم رو عوض کردم و دست و رومو شستم و رفتم آشپزخونه و .

- سلام شهی جون

- به به سلام ترتر ببین چه کردم.

- اوهوم

- چیه ؟

- چند بار بهت بگم اسم من تارا ست تارا منش انقد نگو ترتر ؟

- بشین بابا، تو هم انقد به من نگو شهی اسم من شهلاست شهلا آزاد .

- برو گمشو.

- چشم ایشالله باهمم.

- خفه.

- هم چنین

یه خورده چرت و پرت گفتیم و ناهارمون رو خوردیم و من رفتم بالا تو اتاقم و شهلا هم رفت آماده بشه بره پیشواز رفیق صمیمی اش که تازه از دبی اومده یه خورده درس خوندم بعد خودم رو ولو کردم رو تخت به ثانیه نکشید خوابم برد.

شعر متن ؛

صدایم کن.

صدای تو مهتاب شب های من است.

صدایم کن.

من به صدایت دل بسته ام.

صدایم کن.

من اوج مهربانی صدایت را می خواهم.

صدایم کن.

صدای تو تنها صدایی است که من می شنوم.

***

آخ جوون این یه ماه عین برق گذشت البته به من خیلی سخت گذشت ولی دیگه مهم نیست واسه اینکه امروز داداش اردلانم میاد دلم واسش یه ذره شده صبح تند و سریع آرایش کردم و لباس پوشیدم الانم فرودگاهم منتظر اردلان. مسافرها همه جا هستن بدجور شلوغه ولی من هنوز داداشیم رو پیدا نکردم یه کم اطرافم رو می بینم نه نیست، پس کجاست؟ یه صدا از پشتم اومد از بس گیج بودم حالیم نبود که طرف از پشت سرم گفت:

ـ منتظر کسی می گردی ؟

- بله منتظر برادرم هستم.

- منم منتظر خواهرم هستم.

- برو پی کارت.

- شما خواهرم رو ندیدی احتمالاً؟

یه لحظه دقت کردم صدا چقد آشناست برگشتم دیدم آخ جوون داداشی جونی منه، پریدم بغلش بوس بارونش کردم به به الان جمعیت فرودگاه فکر می کنن این دختره " من " خله .

- داداش جونی خودم دوست دارم، فدات بشم، آرد له شده خودم ، دلم واسه ات یه ذره شده بود .

- تارا دخترم بیا پایین بابا جان تا آبرومون نرفته !

از بغلش جدا شدم و گفتم:

ـ لوس بی مزه، منو باش دلم واسه داداش خل و چلم تنگ شده بود حقا که همون آرد له شده ای.

- بریم خونه؟ به جون خواهری خیلی خسته ام.

آره والا قیافه اش داد می زد خسته اس منم دست از مسخره بازی برداشتم و با اردلان که تو یه دستش چمدون بود رفتیم تاکسی گرفتیم رفتیم خونه وقتی به خونه رسیدیم گفت:

ـ من که ماشینم تو پارکینگِ چرا با ماشین نیومدی دنبالم ؟

- اصن از موقعی که ماشینت رو گذاشتی رفتی ماًموریت من دست به ماشینت نزدم.

- می دونستم، آجی خوشگله می رَم دوش بگیرم ناهار درست می کنی واسم؟

اینقد مظلوم گفت که فهمیدم تو ماًموریت غذای درست و حسابی بهش ندادن گونه شو بوسیدم و گفتم:

ـ تا تو دوش بگیری ناهار حاضره.

- فدای آجی خودم

- خدا نکنه برو دوش بگیر

اردلان رفت حموم منم رفتم لباسم رو عوض کردم و دستم رو شستم و رفتم آشپزخونه کتلت درست کردم با سالاد و مخلفات بعد ۱۵ دقیقه اردلان از حموم تر و تمیز اومد بیرون و بعد کلی تعریف کردن از غذا دو نفری با شوخی و خنده غذامون رو خوردیم بعد غذا رفت اتاقش بخوابه من ظرف ها رو شستم بدو رفتم سمت اتاقش که دیدم با بالا تنه لخت که یه شلوار ورزشی مشکی پوشیده با ریکاوی که سینه مردونه اش مشخص بود رو تخت لم داده داداشم ماشالله هیکلش بیست خوش تیپه خوشگل و همه چی تموم، که گفت:

ـ کاری داری ؟

الکی خودمو لوس کردم و با قیافه در هم گفتم:

ـ ناراحتی برم .

به کنار خودش رو تخت دو نفره اش اشاره کرد و گفت:

ـ بیا اینجا که ؟

رفتم کنارش دراز کشیدم و اردلان یه دستشو گذاشت رو شکمم و نوازش کرد

- نکن قلقلکم میاد.

- قربون خواهریم بشم که قلقلکش میاد.

قیافه ام رو مثه شرک مظلوم کردم و گفتم:

ـ واسم سوغاتی نیاوردی از ماًموریتت ؟

- آوردم قربونت برم ببخش یادم نبود فردا بهت می دَم.

- قربون داداشی من دیگه برم بخوابم تو هم استراحت کن.

خواستم بلند بشم که گفت:

ـ کجا؟

- برم لالا.

- امشب رو کنار داداشت بخواب.

منم از خدا خواسته قبول کردم همون طور تو سکوت بودم که دوباره گفت:

ـ پس چرا ساکتی ؟

- جونم داداشی؟

- چرا فضولیت گل نمی کنه پس ؟

- مهم نیس.

- خواهر فضول من امشب چش شده؟

- هیچی.

- می دونستی دروغگوی خوبی نیستی؟

- آره

- خب پس بگو چته آجی من.

- نبودی خیلی تنها بودم. دلم واسه مامان بابا تنگ شده، غرهای مامان رو دیگه نمی شنوم، بوس های بابا دیگه رو موهام نیست، داداشی تنهام نذار چرا همش می ری ماًموریت؟ من دلم داداشیم رو می خواد چرا مثله قبل باهام نیستی؟

به خودم اومدم دیدم اشک هام مثه بارون صورتم رو خیس کردن و اردلان داره اشک هام رو پاک می کنه همون طور که با سرانگشتش اشک هام رو پاک می کرد گفت:

ـ نریز این اشکا رو عزیز دل داداش ببخشید خواهر خوشگلم باور کن با کارام مشغولم تو که می دونی سرم شلوغه ...

قول می دَم از این به بعد بیشتر کنارت باشم.

بعد منو بغل کرد و موهام رو بوسید و دوباره گفت:

ـ خودم از این به بعد موهای خوشگلت رو می بوسم.

منو به خودش فشار داد و دوباره گفت:

- بوی مامان رو می دی.

- تو هم بوی بابا می دی.

- عزیزممم. دیگه نبینم مروارید از چشمات بریزه.

- چشم.

- خودم از این به بعد غر می زنم.

یه لبخند محو زدم دوباره گفت:

ـ چه خبر از دانشگاه؟

- خوبه

- درس هات چطوره؟

- مثل همیشه عالی

- آفرین خواهر خودم، فردا میام دانشگاهت.

ها!! تعجب کردم اردلان هیچ وقت دانشگاه من نمی اومد چی شده می خواد بیاد؟؟؟!!!

- هان !!!!!!

- چیه ؟ چرا چشمات شده عینه وزغ شده؟ چیز عجیبی شنیدی؟؟

- من ؟! نه ؟! تو که هیچوقت دانشگاه نمی اومدی!!

- معلومه تو دانشگاه یه آتیشی به پا کردی، فردا معلوم می شه.

من با تشر البته با جنبه شوخی:

ـ داداش؟؟!!

- جان داداش؟

- هیچی

- قربونت برم نمی خوای بخوابی؟

- باشه

منو به خودش نزدیک تر کرد و تو بغلش فشرد و موهام رو نوازش کرد و به فکر خوبی های داداشم خوابم برد صبح شد با صدای اردلان بیدار شدم که گفت؛

ـ بدو دست و روت رو بشور بیا صبحونه .

- چشم

- آفرین

با چشمای خواب آلود از خواب بیدار شدم و رفتم دستشویی دست و صورتم رو شستم و رفتم آشپزخونه کنار اردلان نشستم صبحونه رو خوردیم و هر کدام رفتیم اتاق خود من یه مانتو آبی آسمانی و شلوار مشکی جین پوشیدم مقنعه سر کردم رفتم جلوی میز آرایش یه ریمل زدم با یه رژ ، کیف دستیم رو برداشتم و رفتم از اتاق بیرون همون لحظه اردلان با لباس نظامیش اومد بیرون. داداشم واسه خودش جیگریه همه جوره لباس بهش میاد.

- به به داداش تیپت تو حلقم گیر کرده.

- بده واست درش بیارم.

- آره بی زحمت معلوم نیس امروز کدوم دختری رو می خوای به کشتن بدی.

- واسم زن بگیر

- بیخود ور دل خودم می مونی.

- تو هم شوهر کن

- نوچ منم ور دلت می مونم.

- می ترشیا !!!

- باشه بابا ترش نکن می رَم دختر به خوشگل من کی دیده؟

- من !!

- وای مامانم اینا ! قربون دهنت

- بسه بریم .

- چشم بریم.

با هم رفتیم پارکینگ سوار ماشین دنا اردلان شدیم گاز گرفت از پارکینگ خارج شدیم و رسیدیم دانشگاه. اردلان ماشین رو ورودی دانشگاه پارک کرد و به محض ورود ما دوتا دخترا همه چشماشون بگم چی ! عینه اسکناس ۵۰۰ تومنی درشت شده بود به خصوص بچه های اکیپ سانا، پارمیدا، آرسا. به به داداشم نیومده واسه خودش خاطرخواه جذب کرد.

وقتی رسیدیم محوطه دانشگاه به بچه های اکیپ شون توپیدم.

- اوی چشما درویش، داداشم رو تموم کردینا .

سانا:

ـ وای مامانم اینا ، تارا داداش به این ماهی و جیگری داشتی رو نمی کردی.

- آرسا داداشم رو خوردیا.

آرسا گفت:

ـ چه جیگری

پارمیدا گفت:

ـ جونم هیکل .

- خفه همگی توجه داشته باشین داداشم لباس نظامی تنشه.

وقتی به لباسش توجه کردن عینه ماست وارفتن در همین حین که اردلان تا الان ساکت بود خنده اش مثه بمب منفجر شد.

پارمیدا گفت:

ـ چه ناز می خنده

- مرگ

- تارا

- جونم داداش

- هرسه تاشون رو می خوام.

- هان!!!!!!

سانا گفت: