رمان دختر شرور به قلم محدثه فارسی

ژانر: #طنز #پلیسی #عاشقانه

خلاصه:

یه دخترِ بد، بدِ، بدِ، دیگه. از نظر اخلاق و رفتار؛ شیطونی بیش از اندازه و آزار مردم باعث خوشحالیش می‌شه! ولی یک دفعه همه چی تغییر می‌کنه و عاشق می‌شه! تصور کنید همچین دختری عاشق بشه، واویلا! آیا دوست دارید نتیجش رو ببینید و بخندید؟ پس با ما همراه باشید.

مقدمه:

من یه دختر بدم، زیاد با اعصابم بازی بشه ممکنه دست به کارای خطرناک بزنم! کاری برای زندگی نمی‌کنم، می‌شینم یه گوشه و به بازی‌هاش نگاه می‌کنم! از دور قشنگ‌تر به نظر میام ولی از نزدیک کسی‌ام که تحمل موندن باهاش رو نداری. نمی‌ذارم کسی من رو بین دو گزینه قرار بده! یا من یا هیچکس. افکارم بَده، مثل خودم؛ از من نخواه خوب باشم چون عواقبش پاچه گیره. و در آخر اضافه می‌کنم که «من دختر بدیم، با من نگردید!»

پ.ن: این رمان خیلی متفاوته.

«بسم الله»

قیافم رو کج کردم و گفتم:

- قیافش رو تو روخدا! آخه بگو لامصب تو به این جذابی چرا انقدر حزب اللهی هستی؟

سوگند در تایید حرف من گفت:

- واقعا هم، حیفه به خدا. آخه ببین چه تیکه‌ایِ.

آدامسم رو باد کردم و محکم ترکوندم که سوگند چپ چپ نگاهم کرد! برگشتم سمتش و گفتم:

- ولی می‌دونی اصلا ازش خوشم نمیاد، اصلا از آدم‌های این‌جوری بدم میاد می‌دونی که؟

ایشی زیر ل**ب گفت و ادامه داد:

- نه تو روخدا! بیا و خوشت هم بیاد! پسره‌ی خشک نچسب.

یهو سوگند برگشت و پشت سرم رو نگاه کرد و سریع بلند شد و بعد از زدن چشمکی ازم دور شد‌. اخم‌هام رو در هم کشیدم و پام رو انداختم روی اون یکی پام. کنارم نشست و با لبخند نگاهم کرد!

- الان اومدی منت کشی؟

خندید و چشمای نافذ مشکیش رو دوخت توی چشم‌هام و گفت:

- مگه میشه قهر شما رو تحمل کرد خانمی؟

لبم داشت به لبخند کش میومد ولی با هر زوری بود نگهش داشتم و اخمم رو حفظ کردم.

- کار همیشته؛ رفتارای اشتباه می کنی و آخر سرم میای تا من و خر کنی! ولی این دفعه کور خوندی آقا سیاوش!

سیاوش با خنده خواست دستش رو بندازه دور گردنم که سریع گفتم:

- هوی، بکش بابا.

اخم‌های سیاوش در هم رفت ولی سعی کرد با لحن آرومش از دلم در بیاره.

- ای بابا، خانم خانم‌ها! مثل اینکه حسابی قاطی کردی‌ها... خب من غلط کردم، خوبه؟

لبخندی از روی غرور و بدجنسیم روی لبم نشست. فکرش رو بکنید پسر جذاب و پولدار و مغرور دانشگاه اینطوری به پای من افتاده! از وقتی وارد دانشگاه شدم چشم‌های سیاوش دنبال من بود. یه جوری می‌گم از وقتی وارد دانشگاه شدم انگار چند سال می‌گذره! همش یک سال می‌گذره و از اون موقع من با سیاوش رفیقم، اصلا هم دختری نیستم که پاک باشم و با هیچ پسری دوست نباشم و ال و بل هم نباشم، با پسر دوست می‌شدم ولی فعلا با سیاوشم و سیاوش هم قصد جدیش ازدواجِ!

ل*با*م رو غنچه کردم و گفتم:

- راجع بهش فکر می‌کنم.

سیاوش خندید و به صورتم زل زد، آروم با اون صدای مردونه و جذابش که دخترای آویزون دانشگاه عاشقش بودن گفت:

- من عاشقتم دیوونه، عاشق اون چشم‌های آبیت. دلم نمی‌خواد نگاه هیچ عوضی روی تو بشینه!

نگاهم رو بی حوصله ازش گرفتم. ما رو کشته با این حرفاش! اصلا به قیافش نمی‌خوره ولی غیرتیه. رفیق‌هاش می‌گن روی دوست دخترای قبلی دو روزش اینجوری نبوده! من که اصلا خوشم نمیومد از این ادا‌ها و غیرتی بازی‌ها‌. آدم باید روشن فکر باشه!

چشمم به کوه غرور دانشگاه افتاد، همین پسر حزب اللهی خودمون. لامصب عجب بدن تیکه‌ای داره، قیافش رو که اصلا نگو! آخه بگو لعنتی چرا اینکار رو می‌کنی با خودت؟ جدی و خشکِ و به هیچ دختری نگاه نمی‌کنه، دکمه‌های لباسشم تا آخر می‌بنده! با صدای سیاوش که من رو صدا می‌زد برگشتم و گیج نگاهش کردم:

- هوم؟

گله مند گفت:

- تو داری به اون پسره اومول نگاه می‌کنی؟

اخمام رو کشیدم توی هم و گفتم:

- تو به من شک داری؟ هنوز کار دیشبت یادم نرفته ها.

سریع بلند شدم مانتوم رو صاف کردم‌. مانتوی کوتاه و تنگم، شلوار تنگ و چسبونی پوشیده بودم با آل استارای خوشگل سفیدم، مقنعم رو یکم کشیدم پایین‌تر، با حجاب نبودم ولی مثل بعضی از دخترای عقده‌ای دیگه شورش رو درنمیاوردم!

کولم رو جا به جا کردم و بی‌اهمیت به سیاوش که با اخم نگاهم می‌کرد راه افتادم به سمت کلاس، پسر حزب اللهیِ درست جلوی من راه می‌رفت، وای خدا هیکلش توی گلوم گیر کرده! سیاوش دنبالم اومد و دستم رو گرفت، چیزی نگفتم بهش چون برام مهم نبود!

وارد کلاس شدیم و پسره ردیف اول نشست و منم صندلی کنارش و سیاوش کنارم، برگشت سمتم و گفت:

- هانا؟

برگشتم سمتش و عصبی گفتم:

- ساکت شو سیاوش! مگه به من قول ندادی هرجا رفتی بهم بگی؟ دیشب هرچی بهت زنگ می‌زدم یا اِشغال بودی یا در دسترس نبودی یا در حال مکالمه بودی، به دوستت زنگ زدم میگه رفتی مهمونی!

لبش رو گزید و آروم گفت:

- هانا جان عزیزم، می‌خواستم بهت بگم ولی به خدا یهویی شد.

خواستم حرفی بزنم که با ورود استاد دهنم و بستم، سیاوش قیافه خیلی جذابی داشت، صورتی سفید با ته ریش‌های مناسب، دماغ عملی با ابروهای خدادادی هشتی. البته از نوع مردونش، چشم‌های پاچه گیر مشکی داشت و موهای مجعد مشکی! هیکلشم روی فرم بود، در کل بگم خوشگل بود و آرزوی هر دختری!

تمام مدت حواسم به درس نبود و به سیاوش بود، رابطم با سیاوش برام مهم بود و به قول خودش تصمیم ازدواج داشتیم ولی نمی‌دونم چرا حس می‌کنم بعضی چیزها رو از من پنهون می‌کنه و این باعث می‌شه یکم اعصابم بهم بریزه!

با صدای استاد جوونمون که شاید 40 سال داشت سریع نگاهش کردم.

استاد _ حواست کجاست دختر؟

لبم رو گزیدم و گفتم:

من _ همین جا استاد.

نگاه مسخره ای بهم انداخت و گفت:

استاد _ منم که اون موجود چهارپا، این ترم من به هیچ کس رحم نمی کنم، در جا می اندازم!

پوزخندی زدم، اصلا حوصله ی همچین استادایی رو نداشتم، با لحن مزخرفی گفتم:

من _ ازتون بیشتر از این هم انتظار نمیره، البته بگم برای من مهم نیست چیکار می خواید بکنید!

می خواستم بگم چه غلطی می خوای بکنی ولی ممکن بود لج کنه و کلا نابودم کنه این ترم!

با عصبانیت گفت:

استاد _ زبون درازی بسه، اسم این دختر چیه؟

هه، اینم استاده که اسم دانشجوش نمی دونه؟ نمی دونم بچه ها از خودم می ترسیدن یا از سیاوش که حرفی نمی زدن، ولی با صدای نکره ی یه نفر که از کنار گوشم بلند می شد حرصی نگاهش کردم.

_ براتی استاد، هانا براتی!

کثافت بسیجی، چه قدر من از این بدم میاد، برگشت و یه نگاه خشک بهم انداخت و بعد با غرور نگاهش رو گرفت، خودکار داشت توی دستم له می شد!

استاد به سمت دفترش رفت و اسمم رو نوشت، دندونام رو روی هم می فشردم و سیاوش سعی داشت آرومم کنه!

شانس آوردم که کلاس همون موقع تموم شد، با صدای آرومی گفتم:

من _ سیاوش من گشنمه، برو یه ساندویچ بگیر تا من بیام.

سرش رو تکون داد و بعد از انداختن یه نگاه خشماگین به پسربسیجیه از کلاس رفت بیرون، کلاس تقریبا خالی شده بود و این پسره تازه بلند شد بره که پریدم و جلوش رو گرفتم، در و بستم و نگاه شرورم و دوختم توی چشماش، نگاهش رو انداخت زمین و گفت:

_ برید کنار لطفا.

آروم گفتم:

من _ تو فکر کردی کی هستی؟ غلط کردی که اسمم رو به استاد گفتی دستمال!

نفس عمیقی کشید و جوابی هم نداد، یه تای ابروم و انداختم بالا و به سمتش رفتم که رفت عقب، پوزخندی زدم و گفتم:

من _ چیه؟ لابد می خوای مثل فیلم پدر خودت رو از پنجره بندازی بیرون بچه مثبت؟

لااله الااللهی زیر ل**ب گفت و سرش رو بلند کرد و بدون اینکه به من نگاه کنه گفت:

_ شر درست نکنید خانم براتی!

اون اسم و فامیلی من رو می‌دونست ولی من نمی‌دونستم! انقدر ازش بدم میومد که خوشم نمیومد حتی اسمش رو بدونم!

خواست دوباره بره که گفتم:

- هوی!

اخماش در هم شد و گفت:

- هووو نه و رُهام نوری!

لبخند بدجنسی زدم و رفتم نزدیک تر و فاصلم رو باهاش کم کردم. سرش رو انداخته بود پایین، آروم و شرورانه گفتم:

- از من خوشت اومده که اسمت رو بهم میگی؟

نیم نگاهی بهم انداخت و زیر ل**ب گفت:

- استغفرالله!

بعد با سرعت از کنارم رد شد و از کلاس رفت بیرون، لبخندم هنوز سرجاش بود. شرورانه خندیدم و از کلاس زدم بیرون، قیافه خجالت زدش توی ذهنم نقش بست، پسری با صورت گرد و سفید که چشم‌های سبز روشن داشت و موهای مشکی و مدل داده‌ای داشت و هیلکی رو فرم و تیکه تیکه‌ای! اصلا بهش نمی‌خورد انقدر خجالتی و بچه مثبت باشه! وارد حیاط دانشگاه شدم و به سمت سیاوش که روی نیمکت منتظر من نشسته بود رفتم. نشستم کنارش و دیدم که سرش توی گوشیشِ. اخمام توی هم رفت و در یه آن گوشیش و از چنگش در آوردم، اعتراض کرد که با اخمم دهنش رو بستم!

مشغول گشت زدن گوشیش شدم، بهش مشکوک نبودم‌ها ولی از اینکه یکی جلوم باشه و با گوشیش ور بره متنفرم! خودم هیچ وقت همچین کاری نمی‌کردم. دیدم خبری نیست که زود بهش برگردوندم، حالا اون اخماش در هم بود. یکی از ساندویچ‌ها رو گرفت سمتم و منم بدون هیچ حرفی ازش گرفتم. هنوز از ماجرای اون استاده حرصی بودم ولی به روی خودم نمیاوردم!

یه گاز گنده بهش زدم و برگشتم سیاوش و نگاه کردم که با اخم ساندویچش رو می‌خورد، شونه‌ای انداختم بالا و دوباره برگشتم و به بچه‌ها نگاه کردم و ساندویچم رو گاز زدم. با چشمم دنبال سوگند گشتم ولی خبری ازش نبود، معلوم نیست الان در حال مخ زدن کدوم پسره!

آخرین گازم رو هم زدم و آشغالش رو پرت کردم روی زمین.[بی‌فرهنگ]

برگشتم سمت سیاوش و گفتم:

- من میرم دیگه.

بالاخره اخماش باز شد و با جدیت گفت:

- خودم می‌برمت.

مخالفت نکردم و به تکون دادن سرم اکتفا کردم، صبر کردم ساندویچش تموم شه و بعد با هم راه بیفتیم. کلاس نداشتم و باید بر می‌گشتم خونه.

بالاخره تموم کرد و بلند شد. با هم راه افتادیم به سمت پارکینگ؛ خیلی‌ها با حسادت، خیلی‌ها با خوشحالی، خیلی‌ها هم با حسرت به ما نگاه می‌کردن!

ولی برای من هیچ کدومش مهم نبود، مهم این بود که الان سیاوش برای من بود!

سوار ماشین خوشگلش شدم و کولم و گذاشتم روی پام، ماشین رو روشن کرد و از دانشگاه رفتیم بیرون. هنوز بینمون سکوت بود.

- سیاوش؟

نفس عمیقی کشید و آروم جوابم رو داد:

- جانم؟

لبم رو گزیدم و گفتم:

- از دستم ناراحتی؟

برگشت و مهربون نگاهم کرد، دستش رو بلند کرد و لپم رو کشید و گفت:

- نه وروجک، فقط خوشم نمیاد زیاد با این پسره، نوری دهن به دهن می‌شی. همین!

پس آقا فضولی کرده بودن، بله دیگه... هعی!

- خوب حرصم رو درمیاره، یه جوری رفتار می‌کنه انگار عقل کله و زیباتر از اون توی این جهان هستی وجود نداره!

خنده آرومی کرد و به تکون دادن سرش اکتفا کرد، وسطای راه بودیم که یهو گفتم:

- ای وای، دمت گرم برو دم مدرسه هیربود‌ قرار بود برم دنبالش.

خنده‌ی بلندی کرد و گفت:

- چه قدر دلم براش تنگ شده.

لبخند زدم، سیاوش واقعا هیربود رو دوست داشت و به عینه می‌تونم بگم خانوادم از رابطه من و سیاوش خبر داشتن. چون می‌دونستن قرار ازدواج گذاشتیم، فقط یکم مادرم مخالفت می‌کرد که اونم از بس پررو‌ام برام مهم نیست!

به مدرسه که رسیدیم، از ماشین پیاده شدم و رفتم دم در مدرسه، مادرایی که منتظر بچه‌هاشون وایساده بودن یه طور عجیبی بهم نگاه می‌کردن انگار جن دیدن، والا!

زنگشون خورد و مثل گوسفند ریختن بیرون، چه قدر هم این پسر بچه‌ها هوار می‌زدن‌ هیربود و دیدم با دوستش امیرعلی داره میاد، نیششم تا کجا بازه و دندونای جلوش که افتاده رو نمایش میده. کلاس اول بود قربونش برم!

با دیدن من خوشحال دویید سمتم و منم با خنده بغلش کردم، امیرعلی هم دویید سمتم و با ذوق گفت:

- سلام خاله!

دستم و کشیدم روی موهاش و گفتم:

- سلام عزیزم، خوبی؟

سرش رو تکون داد و هیربود با اون زبونش که تمام هفت جد و آبادم رو می‌ذاره توی جیبش گفت:

- با سیا اومدی؟

سرفه‌ای کردم و به مادر امیر علی که داشت میومد سلام آرومی کردم و از کنارشون رد شدیم و همزمان جواب هیربود و دادم:

- آره جوجه!

هیربود دستاش رو از دستم آزاد کرد و دویید سمت ماشین و در عقب رو باز کرد و سوار شد، منم در جلو رو باز کردم و سوار شدم.

- سلام سیا.

خندم رو خوردم و سیاوش با ذوق برگشت سمتش و گفت:

- سلام پهلوون، امروز چیکاره بودی داداش؟

لبخند روی صورتم نشست و با ذوق به لاتی حرف زدنشون خیره شدم.

- هیچ کاره داشی، این یابوت رو روشن کن که حسابی گشنم.

یعنی به عینه زد سیاوش و جد و آبادش رو با خاک یکسان کرد! سیاوش با خنده نیم نگاه معنی داری بهم انداخت که خندیدم و راه افتادیم، تا خوده خونه این دوتا بهم بحث می‌کردن و من فقط می‌خندیدم، رفتارای هیربود به خودم رفته بود چون یه جورایی خودم بزرگش کرده بودم!

به خونه که رسیدیم هیربود دستش رو مشت کرد و کوبید به دست مشت شده سیاوش و با یه خداحافظی پیاده شد.

- دستت درد نکنه، خداحافظ عشقم.

بعد از خداحافظی از ماشین پیاده شدم، به در خونه که باز بود نگاه کردم و وارد شدم، این هیربود اصلا صبر نداره!

در و بستم و حیاط سرسبزمون که دارای سه تا درخت میوه و باغچه پر گل و تخته‌ای برای نشستن گوشه‌ی حیاط بود و رد کردم و وارد خونه شدم، وضع مالیمون بد نبود. عالیه عالی هم نبود. دستمون به دهنمون می‌رسید و این رو مدیون ارثیه پدر بزرگ و پدر خدابیامرزم هستیم!

تا وارد شدم سلام بلندی کردم که مامان از توی آشپزخونه جوابم رو داد. سریع با آستین مانتوم رژم رو کمرنگ کردم تا دوباره بهم گیر نده، وارد اتاق خودم و هاله و هیربود شدم و کیفم رو پرت کردم یه گوشه. اتاقمون بزرگ بود و خوشگل، سمت چپ تخت من و هیربود بود که دوطبقه بود و خیلی باحال، من طبقه پایین بودم و هیربود بالا، معمولا سمت خودش رو با عکسای بنتن و بتمن و مرد عنکبوتی پر کرده بود و منم عروسک و چیزهای جیگیلی میگیلی گذاشته بودم، سمت راست اتاق هم تخت هاله بود، از این تخت‌های طبقه ای می ترسید برای همین یه تخت جدا داشت، روبه روی تختا هم سه تا کمد دیواری بود که مخصوص هرکدوممون بود و دیگه بقیه وسایل اتاق هم شامل دراور لوازم آرایش من و هاله و شونه و ژل موی هیربود بود، کلا اتاق باحالی داشتیم!

لباسام رو با لباس راحتی عوض کردم و از اتاق رفتم بیرون، با اینکه با سیاوش ساندویچ خورده بودم ولی هنوزم گشنم بود، وارد آشپزخونه شدم و دیدم مامان آش ترخینه درست کرده، به‌به گفتم و ادامه دادم:

- مامان خانم چه کرده!

مامان لبخند مهربونی بهم زد و من نشستم پشت میز، برام آش کشید و گفت:

- دوباره با این پسره اومدی؟

وای الان دوباره می‌خواد بهم گیر بده! عادی گفتم:

- آره.

حرصی نگاه آبیش رو که هممون شبیه بهش بودیم رو دوخت توی چشمام و گفت:

- چند دفعه بهت بگم دختر من آبرو دارم؟ چرا حرف توی گوشت نمیره؟

نفسم و فرستادم بیرون و گفتم:

- مامان توروخدا الان کلید نکن روم!

خواست یه چیزی بگه که پشیمون شد، بهتر. فقط نگاهش رو دوخت به میز. مامان از وقتی که بابا مرده بیشتر به فکر مائه، یعنی قبلا هم بوده ها ولی الان بیشتر حساس شده؛ من اصلا نمیپتونم درک کنم، من هم نیاز دارم با جنس مخالف ارتباط برقرار کنم و همکلام شم، برای همین اصلا هرچی مامانم میگه رو نمی‌تونم قبول کنم! بهش بی‌احترامی نمی‌کنم‌ها ولی در این موارد به حرفاش گوش نمی‌دم.

غذام رو که تموم کردم دیدم مامان هی داره دور خودش می‌چرخه، در حالی که من و هیربود روی مبل لم داده بودیم و برنامه کودک می دیدیم، پرسیدم:

- چیه مامان؟

زد روی دستش و گفت:

- امروز دوشنبست، هاله باید 12 بیاد خونه ولی الان یک و نیمه!

اخمام در هم شد، بلند شدم و رفتم توی اتاق، منم نگران شده بودم. خواستم لباس بپوشم برم دنبالش که صدای خنده شنیدم، رفتم ل**ب پنجره و دیدم که هاله داره با یه پسر میاد‌. لبم رو گزیدم، حداقل حرف گوش نمیدم از این سن هم شروع نکردم به این غلط بازیا! از 15 سالگی شروع نکردم که، منتظر شدم بیاد بالا، زنگ خونه رو که زد از اتاق رفتم بیرون و منتظر نشستم روی مبل؛ مامان با نگرانی رفت سمت هاله که داشت میومد توخونه، سلام کرد و مامان با نگرانی گفت:

- دختر تو کجایی آخه؟

هاله با تعجب گفت:

- وا مامان، مدرسه بودم دیگه.

مامان صداش رو بلندتر کرد:

- الان میای؟ الان؟ این ساعت؟

هاله دستش رو توی هوا تکون داد و گفت:

- ولم کن مامان!

خواست بره توی اتاق که داد زدم:

- وایسا ببینم.

خداروشکر از من می‌ترسید که وایساد، با دستم زدم روی ساعت مچیم و گفتم:

- تا این موقع کدوم گوری بودی؟

با تته پته گفت:

-مَـ... مدرسه دیگه!

به طعنه گفتم:

- مدرسه آره؟

بلند شدم و با قدم های تند رفتم سمتش، انگشتم تهدید وار جلوی صورتش تکون دادم:

- دفعه آخرت باشه اینطوری با مامان حرف می‌زنی!یه بار دیگه ببینم چنان می‌کوبم توی دهنت برق از چشمات بپره، یه بار دیگه دیر کنی زندت نمی‌ذارم هاله، فهمیدی؟

با ترس چشمی گفت و بدو بدو رفت توی اتاق، برگشتم سمت مامان و اشاره کردم ولش کنه، با قدم‌های آروم وارد اتاق شدم. در و بستم و به حرکتای وحشت کرده هاله خیره شدم، آروم پرسیدم:

- اون پسره کی بود؟

رنگش پرید و برگشت من رو نگاه کرد، با تته پته گفت:

- کدوم پسره آجی؟

قیافم و خشمگین کردم و گفتم:

- فکر کردی من خرم؟ هاله، اگه می‌بینی من الان با سیاوشم، چون قصدمون ازدواجه، چون مامان می‌دونه، چون 19 سالمه و وقت ازدواجمه ولی همسن تو بودم این غلطا رو نمی‌کردم، امروز و گذشتم. اگه یه بار دیگه ببینم همچین غلطایی می‌کنی گوشیت رو ازت می گیرم و اصلا نمی‌ذارم بری مدرسه! خودت که خوب من رو می‌شناسی.

تمام مدتی که من حرف می‌زدم سرش رو انداخته بود پایین و با مقنعه مدرسش ور می‌رفت، نگاهی به سرتاپاش انداختم و گفتم:

- لباست رو عوض کن بیا ناهار بخور!

سرش رو آروم تکون داد و من از اتاق رفتم بیرون، نشستم روی مبل که دیدم هیربود میخ تلویزیون شده. از حالتش خندم گرفت، باور کن اصلا دعوا و بحث‌های ما رو هم متوجه نشده، از بس این بچه معتاد تلویزیونِ!

به ناخنام که لاک کالباسی زده بودم روش خیره شدم و بعد به فکر فرو رفتم، واقعا مامان تا کی باید حرص ما رو بخوره؟ لبم رو گزیدم و گوشیم و از توی جیب شلوارم در آوردم و دیدم سیاوش بیست تا پیام داده، مشغول چت باهاش شدم، آخرین پیامکم رو جواب نداد و فهمیدم خرس خوش خواب مثل هرروز به خواب بعد از ظهر فرو رفته!

سرفه‌ای کردم و دوباره به هیربود نگاه کردم، چشماش داشت ازش اشک میومد از بس زل زده بود به تلویزیون... با تعجب گفتم:

- پلک بزن بچه، نگاهش کن توروخدا.

دستای کوچولوش رو به عنوان ساکت شو گرفت سمتم که چشمام گشاد شد، بچه پررو.

یه پسی آروم بهش زدم و بلند شدم رفتم توی آشپزخونه، تا وارد شدم هاله هم پشت سرم وارد شد. سعی کردم دیگه به روش نیارم تا پرروتر از این نشه!

ناهارش رو برای خودش آماده کرد و مشغول خوردن شد، رفتم سر یخچال و درش رو باز کردم. نگاهی بی‌حوصله به درونش انداختم، هیچی نبود برای خوردن! دوباره در یخچال و بستم و از آشپزخونه رفتم بیرون. بذار یکم برم بخوابم وگرنه می‌دونم می‌ترکم از بیکاری!

***

بلند خندیدم و با دستم زدم به بازوی سیاوش‌. همراهم خندید و گفت:

- یواش تر الان حراست میاد!

در حالی که آخرای خندم بود گفتم:

- گورباباشون.

گوشیش زنگ خورد و اخماش رفت توی هم، از اخم‌های اون منم لبخندم رو خوردم و گفتم:

- کیه؟

گوشیش رو گرفت سمت من که نوشته بود: «بابا» پدرش داشت بهش زنگ می‌زد، لبخند تلخی زدم و گفتم:

- باید همیشه جوابشون رو داد.

متقابلا لبخندی زد و خم شد پیشونیم و بوسید و از کنارم بلند شد و رفت اون ور تر، شاید بخواد با باباش خصوصی حرف بزنه. من نباید دخالت کنم!

نگاهم به رهام نوری افتاد، پوزخندی زدم و گفتم:

- شاسمنگول!

درست روی نیمکت رو به روی من نشست، من روی چمن‌ها نشسته بودم، دوباره به رهام نگاه کردم و فکر بدی توی ذهنم جرقه زد. لبخند بدجنسی زدم و گفتم:

- آهای حاج آقا؟

اخماش در هم رفت و برگشت من رو نگاه کرد و گفت:

- بله؟

پاهام رو دراز کردم که زیرلب لا اله الا الله گفتی و من با بدجنسی گفتم:

- چیه چرا نگاه نمی‌کنی؟ می‌ترسی برات گناه بنویسن مُطَهر؟

خشم درون چهرش بیداد می‌کرد، با عصبانیت و صدایی که دورگه شده بود گفت:

- حیا کنید خانم!

خونم به جوش اومد، حالا خوبه پاهام لخت نیست وگرنه چیا می‌گفت مرتیکه عوضی، بلند شدم و با صدای بلند گفتم:

- چه زری زدی؟

نگاهش رو بی‌حوصله گردوند که به سمتش حمله بردم و دستم رو گذاشتم روی بازوش و ناخنام رو فشردم توی عضلاتش. با اخم دستم رو پس زد و گفت:

- شرم کنـ...

نذاشتم حرفش تموم شه که محکم خوابوندم توی گوشش. همه متعجب به ما نگاه می‌کردن، حتی سیاوشی که تلفنش تموم شده بود و سرجاش میخکوب شده بود!

رهام دستش رو گذاشت روی صورتش و نگاه پر از غرورش رو دوخت توی چشمام، چشمام وحشی شده بودن و پاچه ی هرکسی رو می‌گرفت.

- این دفعه بفهم داری با کی حرف می‌زنی.

با صدای آقای پشت سرم با خشم برگشتم و گفتم:

- من کاری نکردم.

حراست بود، پوزخندی زد و گفت:

- کور نبودیم، بفرمایید دوتاتون اتاق مدیریت!

با خشم تنه‌ای به مردِ زدم و رفتم سمت کولم و برش داشتم، سیاوش دویید سمت مردِ تا راضیش کنه چیزی نیست، داد زدم:

- سیاوش چرا اصرار می‌کنی؟ ولشون کن بابا.

آقاهه که معلوم بود حسابی از دستم شکارِ رهام رو راهنمایی کرد و به سمت من اومد و گفت:

- زبونت رو کوتاه می‌کنم!

زیرلب یه «بشین بابا» نثارش کردم و همراهشون راه افتادم، من رو از مدیریت می‌ترسونن. فوقش سه روز یا یه هفته اخراجه دیگه.

در تمام مدت با خشم به رهام نگاه می‌کردم که بالاخره رسیدیم اتاق مدیریت یا همون رئیس دانشگاه. اون مردِ ماجرا رو تعریف کرد برای آقای زندی(رئیس دانشگاه). بعد از این که سخنرانیش تموم شد آقای زندی رو کرد سمت من و گفت:

- براتی، استادا هم از زبون درازیت خیلی می‌نالن!

با پرروگری گفتم:

- الان مد شده زبون درازی آقای زندی.

انگار که تازه به حرف استادا رسیده باشه گفت:

- باید کوتاهش کنی، اینجا دانشگاه منِ و نمی‌ذارم همچین کارایی بکنی.

یه تای ابروم و انداختم بالا و گفتم:

- ببخشیدا، ولی کسی نمی‌تونه مجبورم کنه که چیکار کنم چیکار نکنم.

همشون متعجب به من نگاه کردن حتی رهام، همون جوری که ابروهام بالا بود سرم رو انداختم پایین که چشمم به دست چپ رهام افتاد. اصلا فکم جا به جا شد! این به این مومنی روی دستش خالکوبی داره؟ عجب خالکوبی مشتی هم هست.

متوجه نگاه من به دستش شد و سریع پنهونش کرد، سرم رو بلند کردم و دوختم توی چشمای خوشگلش! ناموسا عجب فیسی داره! با صدای زندی برگشتم و نگاهش کردم.

- دیگه تکرار نکن، می‌تونید برید.

هه‌هه کم آوردی بلند شو بندری برقص، از خدا خواسته سریع بلند شدم و کولم و جا به جا کردم. رو به اون مردِ که من و آورد اینجا یه زبون درازی کردم و سریع رفتم بیرون.

سیاوش دم در مدیریت منتظر من بود، با دیدنم سریع خودش رو رسوند بهم و گفت:

- چیشد؟

یه نگاه خشمگین به رهام که تازه داشت میومد بیرون کردم و گفتم:

- هیچی، آقا چیزی نفرمود.

دستام و گرفت و با لبخند گفت:

- خداروشکر، قربونت برم من حوصله دعوا داری آخه؟

همون موقع رهام از کنارمون رد شد و یه نگاه به دستامون انداخت. شونم و انداختم بالا و گفتم:

- خیلی از این بچه مومن بدم میاد!

یه «بیخیال بابا» زیر ل**ب گفت و با هم به سمت محوطه حیاط دانشگاه رفتیم، یه کلاس دیگه بیشتر نداشتم و اصلا هم حوصلش رو نداشتم ولی مجبور بودم برم!

سره کلاس تمام مدت داشتم با سیاوش چت می‌کردم چون اون جلو نشسته بود و من عقب!

انقدر توی چت خندم گرفته بود که نزدیک بود از خنده بمیرم!

خدا روشکر استادمون پخمه بود و چیزی نفهمید. بعد از کلاس با سیاوش رفتیم دور دور و عشق و حال.

موقع برگشت سیاوش گفت:

- امروز نمیای خونم؟

با تعجب گفتم:

- سیاوش؟ من شنبه پیشت بودم.

برگشت سمتم و با لبخند گفت:

- خب بیا دیگه، حوصلم سر میره تنهایی!

لبخند دلبرانه‌ای زدم و خم شدم سمتش که با خنده گفت:

- چه شرطی داری؟

خیلی باهوش بود. خیلی بیش از اندازه؛ ل**ب‌هام رو آویزون کردم و گفتم:

- اون عطر جیگرت بود. همون که خیلی گرون بود.

سعی کرد خندش رو بخوره ولی موفق نبود، کشدار گفت:

- خب؟

بازوش رو گرفتم و گفتم:

- اگه بذاری از اون بزنم قول میدم بیام.

برگشت سمتم و با اخم نگاهم کرد و گفت:

- حقه باز.

بلند خندیدم و من و رسوند در خونه، در حالی که پیاده می شدم گفتم:

- وایسا برم زود میام.

چشم‌هاش برق زد و سرش رو تکون داد، انقدر به سیاوش اعتماد داشتم که بعضی وقت‌ها می‌رفتم خونش و می‌موندم.

در و باز کردم و بدو بدو رفتم داخل و داد زدم:

- مامان؟

از اتاقش اومد بیرون، معلوم بود داشته نماز می‌خونده.

- جانم مامان؟

لبخندی زدم و گفتم:

- من امشب میرم پیش سوگند، مشکلی که نداری؟

لبخند مهربونی زد و گفت:

- نه عزیزم، برو.

رفتم سمتش و یه ماچ آبدار ازش گرفتم و دوییدم سمت اتاق، تاب و شلوار نود سانتیم رو برداشتم و پرت کردم توی کولم و بعد از خداحافظی با مامان از خونه رفتم بیرون و با خوشحالی سوار ماشین سیاوش شدم، اونم با لبخند راه افتاد.

روم نمی‌شد به مامان بگم می‌رم خونه سیاوش برای همین به دروغ می‌گفتم رفتم پیش سوگند، توی راه هم با سوگند هماهنگ کردم.

سیاوش جدا از خانوادش زندگی می‌کرد ولی همیشه بهشون سر می‌زد، یه خونه 100 متری نقلی خوشگل موشگل داشت. دیزاینش همه مشکی بود و واقعا خفن بود من عاشقش بودم!

تا رسیدیم سریع لباس‌هام رو عوض کردم، من اصلا اعتقاد نداشتم به محرم و نامحرمی!

جلوی آیینه وایسادم و یه چرخ زدم، موهام رو باز کردم که بلندیش تا روی باسنم می‌رسید، چشم‌های آبی داشتم و ابروهای کشیده هشتی. دماغ متناسبی داشتم و ل**ب‌های قرمز خدادادی!

خب حق داره سیاوش عاشقم بشه، اون زودتر از من لباسش رو عوض کرده بود و الان بیرون از اتاق بود. سریع از اتاق رفتم بیرون و گفتم:

- سیاوش من گشنمه، ناهار چیزی نداری؟

رفتم توی آشپزخونه که دیدم داره چایی درست می‌کنه، برگشت و با لبخند نگاهم کرد. محو جمال من شده بود. [نمی دونم از اعتماد به نفس زیادش دیگه چی بگم!] اومد سمتم که لبخند نمکینی زدم. دستش رو دور کمرم حلقه کرد و گفت:

- چرا با من همچین کاری می‌کنی؟

شیطون و تخس زل زدم توی چشم‌هاش و گفتم:

- چون دوست دارم!

رفتم سمت یخچال و بازش کردم و ازش آویزون شدم. چشمام و گردوندم تا چیزی پیدا کنم، نگاهم به بطری ***** افتاد، با اخم بطری رو در آوردم و گفتم:

- سیاوش این چیه؟

برگشت و به بطری توی دستم نگاه کرد، با صدای آرومی گفت:

- به خدا برای بیژنِ!

با عصبانیت کوبوندمش روی زمین و گفتم:

- واسه بیژن آره؟ مگه نگفتم با بیژن نگرد؟ همون طور که تو گفتی من با لاله نگردم.

دستاش رو برد بالا و گفت:

- با پدرش دعواش شده بود دیشب اومد پیش من، اصلا روم نشد بهش بگم برداره ببره بطریش رو!

خشمگین غریدم:

- تو می‌دونی من دختری نیستم که به همه چیز گیر بدم. اصلا کاری به کارهای دیگت ندارم ولی ازت دو تا چیز خواستم توی این یه سال، یکی اینکه اصلا دست به این کثافتا نزنی دو اینکه دوستیت با بیژن رو تموم کنی، در خواست زیادی بوده؟

بعد از تموم شدن حرفم از جلوی چشمای غمگینش رد شدم و از آشپزخونه رفتم بیرون‌. نشستم روی مبل و عصبی دستم و کردم لای موهام.

اخمام رو حسابی کشیدم توی هم و به رو به روم زل زدم، بعد از چند دقیقه کنارم روی مبل نشست و گفت:

- تو به من اعتماد نداری؟

در همون حالت جوابش رو دادم:

- دارم ولی داری یه کاری می‌کنی از بین بره.

با صدای آرومی گفت:

- قسم می‌خورم اگه از اون موقع که تو گفته باشی من ل**ب به اون کوفتی زده باشم. یا حتی اگه یه زنگ به بیژن زده باشم!

سرم رو تند تند تکون دادم و برگشتم جدی نگاهش کردم، توی چشم‌هاش زل زدم و گفتم:

- می‌دونی یه اخلاقی دارم، اینکه هرکی رو که خیلی دوستش داشته باشم حتی دیوونش هم باشم، یه حرکت اضافی یا چرتی ازش ببینم از چشمم میفته!

مات نگاهم می‌کرد، معلوم بود از حرف‌هام گیج شده. نفس عمیقی کشیدم و گفتم:

- فقط اون بطری رو سریع از اونجا دور کن.

سرش رو انداخت پایین و نفس عمیقی کشید، مثل اینکه خیلی رفته بود توی فکر حرفم. بعد چند دقیقه بلند شد و رفت بطری رو برداشت و درش رو باز کرد و همه رو خالی کرد توی سینک ظرف شویی بعد بطریش رو انداخت توی سطل آشغال. نفس عمیقی کشیدم و سیاوش همون جا که توی آشپزخونه بود زنگ زد غذا سفارش داد، بلند شدم رفتم توی اتاق و کلیپسم رو برداشتم و موهام رو بالا بستم چون گرمم شده بود و داشتم کلافه می‌شدم!

وقتی غذا رو آوردن آروم صدام زد و من رفتم بیرون، جوجه بود.

نگاهی به سیاوش انداختم، قیافش گرفته و ناراحت بود. لبم رو با زبونم تر کردم و نشستم کنارش روی مبل، غذا رو گرفت سمتم که آروم گفتم:

- سیاوش؟

نگاهم کرد. آروم گفتم:

- اینطوری نباش.

یکم نگاه نگاهم کرد و بعد آروم گفت:

- میشه ازت یه سوال بپرسم؟

سرم رو تکون دادم و منتظر نگاهش کردم. یکم این دست و اون دست کرد و بالاخره گفت:

- واقعا با من ازدواج می‌کنی؟

شوکه شدم، اخمام رو کشیدم توی هم و گفتم:

- مگه تو به من شک داری؟

لبخند تلخی زد و گفت:

- نه اصلا، ولی می‌ترسم که از دستت بدم.

دست‌هام رو توی هم پیچوندم، آدمی نبودم که قول الکی بدم!

- تا جایی که خوب باشی و باهام صادق باشی، حتما باهات ازدواج می‌کنم چون می‌دونی که بهت علاقه دارم.

چشماش برق زد و خندید، یکی از غذاها رو گرفت سمتم و گفت:

- بخور عشقم!

اخم ریزی بهش کردم و مشغول خوردن غذا شدم. بعد از اینکه ناهار رو خوردیم من به شدت خوابم گرفته بود.

سیاوش رفت توی اتاق و حاضر و آماده بعد از چند دقیقه اومد بیرون، با تعجب نگاهش کردم و گفتم:

- کجا می‌ری؟

اومد سمت من و با لبخند خم شد ساعتش رو از کنار من که روی عسلی بود برداشت و گفت:

- بابام کارم داره، میرم یه سر دیدنش. برای شب چی بگیرم؟

شونم رو انداختم بالا و گفتم:

- هر چی دوست داشتی، فقط زود بیا سیاوش!

پیشونیم رو بوسید و از خونه رفت بیرون، نفس عمیقی کشیدم و روی همون مبل دراز کشیدم و روی شکم خوابیدم. الان خیلی خواب می‌چسبه.

تا خواستم بخوابم صدای زنگ در خونه اومد. یعنی سیاوشِ؟ ولی سیاوش که کلید داره. به زور بلند شدم و با فحش به جد و آباد طرف رفتم سمت در و بازش کردم، با دیدن زن رو به روم با تعجب نگاهش کردم، اونم سرتا پای من رو از نظر می‌گذروند!

با اخم گفتم:

- بفرمائید!

متوجه بشقاب توی دستش شدم، چند تا شیرینی توش بود. زنه با کنجکاوی گفت:

- ببخشید آقا سیاوش هستن؟

تکیه دادم به در و با جدیت گفتم:

- شما؟

خنده مصنوعی کرد و گفت:

- من همسایه کناری هستم، نذر شیرینی داشتم گفتم بیارم براشون. شما زنش هستید؟

اوه اوه از این همسایه فضولاست! یه تای ابروم و انداختم بالا و بشقاب رو از دستش کشیدم و بی‌توجه به سوالش گفتم:

- قبول باشه.

بعد زرت در و کوبیدم به هم؛ به شیرینی‌ها نگاه کردم. دانمارکی بودن، یکی برداشتم و دهنم رو مثل اسب آبی باز کردم و شیرینی رو خوردم!

بقیشم رو هم گذاشتم روی اپن و دوباره رفتم روی مبل دراز کشیدم، این دفعه خوده سیاوش هم پشت در باشه بلند نمیشم باز کنم‌.

***

با صدای شکستن شیشه از خواب پریدم و با ترس به سیاوش که هول کرده بود نگاه کردم.

با صدای خواب آلودی گفتم:

- چیشده سیاوش؟

نشست روی زمین و گفت:

- ببخشید عزیزم، از دستم افتاد.

با چشم‌های نیمه باز به لیوان شیشه‌ای که روی زمین خورد شده بود نگاه کردم و گفتم:

- اشکال نداره.

بعد کش و قوسی به بدنم دادم و بلند شدم‌. یکم منگ خواب بودم. به سمتش رفتم و گفتم:

- ساعت چنده؟

در حالی که شیشه‌ها رو جمع می‌کرد گفت:

- ساعت 9 و نیم شب!

با تعجب دستی توی صورتم کشیدم و گفتم:

- خیلی وقته اومدی؟

با لبخند سرش رو تکون داد و گفت:

- دلم نمیومد بیدارت کنم.

سرم رو تکون دادم و خمیازه بلند بالایی کشیدم، چشمام دیگه کاملا باز شده بود. دستم رو گذاشتم روی معدم و گفتم:

- خیلی گشنمه سیاوش، چی گرفتی؟

اومد سمتم و بغلم کرد و گفت:

- به نظرت چی گرفتم؟

بی‌حال گفتم:

- کوفت!

خندید و دستم رو گرفت و نشوندم روی صندلی، رفت سمت یخچال و چند تا ساندویچ در آورد و گذاشت روی میز، لیوان و نوشابه هم آورد و خودشم نشست، ساندویچ سرد گرفته بود!

مشغول خوردن شدیم که صدای زنگ گوشیش در اومد، پوفی کشید و گوشیش رو عصبی پرت کرد روی میز، با تعجب لقمم رو قورت دادم و گفتم:

- چرا جواب نمی‌دی؟

کاغذ ساندویچش رو کشید پایین و گفت:

- بابامه، حوصلش رو ندارم.

خواستم چیزی بگم ولی با خودم فکر کردم که به من ربطی نداره دخالت کنم، برای همین به ادامه‌ی غذا خوردنم پرداختم.

رفتارای سیاوش خیلی عصبی شده بود و همش می‌رفت توی فکر، خیر سرمون نشسته بودیم با هم فیلم ببینیم ولی انگار نه انگار.

کلافه خمیازه‌ای کشیدم و به ساعت که 2 نصف شب رو نشون می داد خیره شدم و گفتم:

- سیاوش من می‌رم بخوابم، فردا هم دانشگاه داریم یادت نره بیدارم کنی!

روی موهام رو بوسید و به روم لبخند زد، سریع بلند شدم و رفتم توی اتاق سیاوش و پهن شدم روی تختش، خودش روی کاناپه می‌خوابید. می‌دونم کارمون خیلی مسخرست! تا خونه‌ی طرف اومدم ولی، بیخیال بابا، الان خواب رو بچسب!

جیغ زدم:

- سیاوش بیشعوره خره نفهم!

دویید توی اتاق و جوراباش و برداشت و نشست روی زمین و مشغول پوشیدن شد. با عصبانیت جلوی آیینه خط چشمم رو درست کردم و گفتم:

- تازه بهت گفتم زود بیدارم کن. خودتم خواب موندی؟ وای استاده این دفعه واقعا شهیدمون می‌کنه!

بی‌توجه به غرغرهای من پشت سرم وایساد و از توی آینه مشغول درست کردن موهاش شد، مقنعم رو صاف کردم که یهو دستم و کشید و گفت:

- بدو دیر شد!

نزدیک بود بیفتم روی زمین، ولی خداروشکر خودم رو کنترل کردم و خطر رفع شد!

نفهمیدیم با چه سرعتی از خونه زدیم بیرون و سوار ماشین شدیم.

به ساعت ماشین نگاه کردم و لبم رو گزیدم، سیاوش با سرعت می‌روند ولی بازم دیر می‌رسیدیم، نگاهم رو از ساعت گرفتم و یهو ماشین وایساد. چراغ قرمز! سیاوش با عصبانیت زد روی فرمون و من با حرص نفس‌های عمیق می‌کشیدم!

لعنت تو این شانس؛ شیشه‌ی سمت سیاوش به صدا در اومد و بعد صدای «وای» گفتن سیاوش، سریع سرم رو برگردوندم و سکته زدم. گشت ارشاد این موقع صبح؟! خدایا من و نابود بفرما.

سیاوش نیم نگاهی به من انداخت و به دستور پلیسِ ماشین رو حرکت داد و یه گوشه پارک کرد، دستم و گذاشتم روی پیشونیم و سیاوش از ماشین پیاده شد، اصلا حال نداشتم از جام تکون بخورم. بعد از چند دقیقه دوباره در ماشین باز شد و سیاوش با عصبانیت گفت:

- پیاده شو هانا!

پوفی کشیدم و پیاده شدم، اصلا ترسی از گشت ارشاد نداشتم فقط برام کلاس مهم بود و آبروی مامان!

پلیسه یه نگاه به من انداخت و گفت:

- باید بیایید کلانتری.

زارت! دیگه چی؟ اخمام رفت توی هم و گفتم:

- ببخشیدد ما چه جرمی مرتکب شدیم؟

یه زن که پلیس بود اومد سمتم و اون یکی گفت:

- معلوم می‌شه.

زنه دستش رو گذاشت پشتم و مجبورم کرد حرکت کنم. سیاوش درمونده نگاهم کرد که بیخیال ازش نگاه گرفتم، مجبورش کردن با ماشین خودش بیاد البته با یه مامور!

نشستم توی ماشین پلیس و پوف کشیدم، کولم و گذاشتم روی پام و تا خود کلانتری حرص خوردم.

وقتی رسیدیم بعد از کلی حرف و نصیحت به سیاوش 2 ساعت بازداشتی خورد، یکمی عجیب بود برام بدون هیچ مدرک و شناسنامه و چیزی، حتی به خانواده‌هامون هم خبر ندادن اون وقت سیاوش بیچاره!

زنِ دوباره من و به سمت جایی هدایت کرد، مونده بودم کجا دارن می‌برنم! می‌خواستن کولم رو بگیرن ولی نذاشتم، من و انداختن توی اتاق که حاوی یه میز و دوصندلی بود، با هیجان گفتم:

- عه از اینا که توی فیلماست!

اخمای زنِ، البته فکر نکنم زن باشه! سنش کم می‌زنه، خلاصه اخماش حسابی در هم بود. نخوریمون باحیا!

از اتاق رفت بیرون و من لوچام رو آویزون کردم و نشستم روی یکی از صندلی‌ها. بلند گفتم:

- اونجور که می‌دونم پشت این دیوارا یه خبراییه! هشتاد تا آدم نشستن ببینن من چه غلطی می‌کنم! حالا من‌خواستم دستم و بکنم تو دماغم. لامصب جرأت نمی‌کنم که.

پوفی کشیدم و کولم رو انداختم روی میز و درش رو باز کردم، گشتم و گشتم که بالاخره لاک خوشگل زرشکی رنگم رو پیدا کردم. کوله نیست که، بازار شامِ! دست چپم رو گذاشتم روی میز و شروع کردم به لاک زدن، با دقت و ظرافت! خبرمرگشون پیداشون هم نمی‌شد ببینم چه غلط اضافی می‌خوان بکنن اه اه! دست چپم تموم شد، گرفتمش بالا و فوتش کردم و رفتم سراغ دست راستم. روی این یکی دست بیشتر تمرکز کردم چون نمی‌تونستم زیاد روش کنترل داشته باشم. یهو در باز شد و یه نفر داخل شد، جون بابا چه بوی خوبی داره عطرش! به خودم زحمت ندادم حتی سرم رو بلند کنم. لاکم بیشتر مهم بود تا اون آدم! صدای کشیده شدن صندلی رو شنیدم و بعد فهمیدم که نشسته.

بیخیال اون داشتم برای خودم لاک می‌زدم که بالاخره انگشت آخریم هم زدم و دستم و بلند کردم و فوت کردم که نگاهم افتاد به یه جفت چشم سبز و قفل شد روش! چشمای سبزی که حقارت توش موج می زد.

- تو اینجا چه غلطی می‌کنی؟

دست به سینه شد و گفت: