رمان مستی برای شراب گران قیمت به قلم راز.س

ژانر: #عاشقانه #كلكلی #اجباری #هیجانی

خلاصه:

داستان ما درباره ی یه خانوم وکیله که به خاطر منافعش تصمیم میگیره یه شوهر پولدار تور کنه…

ولی بعدا می فهمه که این اقای شوهر هم به خاطر منافع خودش تن به این ازدواج داده و حالا حاضر به جدایی نیست…

هیچ کدوم از ادمای این قصه عاشق نیستن… یا نه عاشقن… بی اندازه عاشقن… عاشق خودشون…

حالا به نظرتون داستان این دو تا ادم مغرور و خودخواه زیر یه سقف به کجا می رسه…؟

با عصبانيتي که سعي مي کردم کنترلش کنم گفتم : اقاي سلطاني من فقط دوماه مي خوام.

اقاي سلطاني بدون اينکه سر بلند کنه خودش و با کاغذاي روي ميزش سر گرم کرد...

اينبار بلند تر گفتم : اقاي سلطاني ؟

سر بلند کرد و با جديت گفت : خانم محترم...من به شما ده روز مهلت دادم.

-:اخه اقاي سلطاني توي ده روز من چطور مي تونم 120 ميليون جور کنم ؟

-:بيشتر از اين کاري ازم بر نمياد...شما همون موقع که چک مي کشيدين بايد فکر اين روزم مي کردين.شما گفتين چکاتون به موقع پاس ميشه...حالا اون زمان تعيين شده رسيده..شما هم بايد تصويه حساب کنين.

کل کل کردن با اين مرد چيزي جز حرص خوردن بيشتر برام نداشت...مرتيکه شکم گنده فقط به فکر شکمشه...

ولي اگه اين مردک چکا رو مي داد دست شرخر... اون وقت... اون وقت من... وکيل پايه يک دادگستري... مرسده سپهري ميفتم پشت ميله هاي زندان...

سي کردم به خودم مسلط باشم.از دفتر سلطاني زدم بيرون...

زير لب داشتم سلطاني رو نفرين مي کردم...به طرف زانتياي مشکيم که اون طرف خيابون پارک شده بود رفتم.

هنوز پام و توي خيابون نذاشته بودم که با صداي بوق ماشيني سر بر گردوندم و احساس کردم يه چيزي به پاهام خورد و به سمت ديگه هلم داد.روي زمين افتادم.اشهدم و خوندم.انگار رفته بودم زير ماشين.خدارو شکر کردم...انگار حرف دلم و شنيده بود و داشت از شر اين بدهي گنده خلاصم مي کرد.

چشم باز کردم ديدم نخير صحيح و سالم روي زمينم.

به سرعت از جا بلند شدم و با خشم به طرف راننده مرسدس بنز مشکي که از پشت شيشه دودي قابل ديدن نبود برگشتم و گفتم : انگار بجاي شيشه ها چشات و دودي کردي...کوري ؟نمي بيني ؟ ريز نيستم که هيکل به اين گندگي رو با اون چشاي دوديت هم مي توني ببيني...

صداي بوق ماشيناي پشتي بلند شد...با خشم به يکي از اين ماشينا که از کنارمون مي گذشت بر گشتم و گفتم : هوي ؟چته ؟ جاده به اين بزرگي بيا برو ديگه ؟ هي دستت و گذاشتي روي اون بوق لعنتي....کرمون کردي...

ماشين که يادم نموند چي بود از کنارم گذشت...اما بنز همونطور ايستاده بود...

بدبختيم کم بود اينم يکي ديگه.داشت زيرم مي گرفت تو اين هيري ويري چلاق ملاقم بشم ... نفس عميقي کشيدم.

به طرفش برگشتم و گفتم : اگه دک و پزتون کم نميشه بياين پايين...ببينين سالمم يا زدين لت و پارم کردين ؟

در عقب باز شد و دوتا پا با کفشاي ورني براق روي زمين قرار گرفت...

شلوار طوسيش هم پيدا شده بود.جوراباي سفيدش برق مي زد.اتوي شلوارش هندونه رو قاچ مي کرد.

پياده شد.سر که بلند کردم هنگ کردم.بابا اين که فوکول کراواتي خودمون بود...

همون لبخند مسخره هميشگي روي لبش هک بود...دلم مي خواست اون چشاي بي ريختش و از کاسه در بيارم تا اونطور نگام نکنه...

در همين حين در سمت راننده هم باز شد و يه مرد سي و پنج وشش ساله پياده شد .

قيافه ي بدي نداشت جز اون موهاي بي ريخت فشنش .

به طرف فوکل کراواتي برگشتم .

نزديکم شد و گفت : حالتون خوبه ؟

حرف زدنشم مثل هميشه سنگين و رنگين بود.انگار مي ترسيد بيش از اندازه حرف بزنه.

لبخندي که بيشتر به فحش شباهت داشت تحويلش دادم و گفتم : بد نيستم. به مردي که راننده ماشين بود اشاره کردم و گفتم : بهتره راننده هاتون و عوض کنين انگار کورن.جايي رو نمي بينن.

لبخندي زد. بابا ما نخوايم شما لبخند بزني کي رو بايد ببينيم.لبخند که مي زنه فکر مي کنم صد تا فش مي خوره تو صورتم...با زنگ گوشيم به خودم اومدم.

گوشي و از کيفم بيرون کشيدم.

صداي مهسا توي گوشي پيچيد :کجايي مرسده ؟ اقاي مرتضوي تشريف اوردن

-:بگو نيم ساعته مي رسم.من که گفته بودم امروز دير بياد...واسه چي نازل شده اونجا ؟ بگو دادگاه بوده...داره مياد...

-:دادگاه داشتي ؟

-:تو بگو...به بقيش چيکار داري ؟

-:خيلي خب عصباني نشو...خداحافظ.

بدون خداحافظي گوشي و قطع کردم.

صداي فوکول کراواتي بلند شد : دادگاه بودين ؟

نيشخندي بهش زدم : اره بودم.با اجازتون الان کلي بدبختي ريخته سرم بايد برم.

بهم نگاه کرد...خدايا راست ميگنا مار از پونه بدش مياد جلوي خونش سبز ميشه...منم از اين يارو هر چي متنفرتر ميشدم بيشتر ميديمش...

داداش تنهامون بزار من اشتباه کردم...کم مونده بود بگم : داداش تقصير اين راننده کور تو نبود من کور بودم خوردم به ماشينت...ماشين نازنازيت چيزيش نشد ؟

گفت : خانم سپهري مي خواين برسونيمتون بيمارستان ؟

-:نه..ممنونم.فعلا اونقدر کار ريخته سرم که ه*و*س بيمارستان رفتن نکنم.با اجازتون اقاي کيان مهر...

اگه همون روز اول اون همه پول براي اينکه وکيلت بشم گيرم نميومد خيلي وقت پيش هر چي توي اين دلم تلنبار شده بود نثارت کرده بودم.هي خدا...پول...پول...از کجا پيدا کنم ؟

نفهميدم چطوري دست به سرش کردم و سوار ماشينم شدم.

ماشين و توي پارکينگ پارک مي کنم و با خستگي از پله ها بالا مي رم.در سفيد ورودي سالن و باز مي کنم و وارد راه رو ميشم.کفشام و توي جا کفشي مي زارم.دمپايي هاي ابي رنگم و به پا مي کنم و از سه تا پله باقي مونده هم بالا مي رم.در اصلي سالن و باز مي کنم.صداي تلويزيون توي خونه پيچيده.

نگاهي به سالن بزرگي که پيش رومه مي اندازم.رو به روم پنجره هاي بلندي که از سقف تا کف زمين کشيده شدن قرار دارن.جلوشون يه ميز بزرگ غذاخوري قرار داره.

سمت چپم اشپزخونه بزرگ مامان قرار داره که براي وارد شدن بايد از هفت خوان رستم بگذري...منم براي همين ترجيح ميدم پا توي اون منطقه نزارم.سمت راستم يه سرويس کاملا کرم و قهوه اي روشن کنارشم يه سرويس مبل که جلوي تي وي قرار دارن و بابا طبق معمول جلوش ولو شده...

به سمت چپ مي چرخم و از کنار اشپزخونه مي گذرم و به طرف اتاقم که ته اين راهرو قرار داره ميرم.روي در اتاقم يه دسته گل صورتي اويزونه.کادوي يکي از دوستاي دانشگاهم بود از همون موقع هم اونجا اويزون مونده.بهش دست نزدم...

در و باز مي کنم و خودم و توي اتاقم رها مي کنم.تنها جايي که گاهي توش يه ارامش نسبي نصيبم ميشه....

رو به روي در ورودي سيستم کامپيوترم قرار داره...کنارشم کتابخونه و ميز تحريرم.

سمت راستم پنجره هست و تختم جلوي پنجره چسبيده به ديوار...رنگ رو تختيم سبزه.کلا اتاقم سبز و سفيده...ترجيح ميدم به جاي رنگاي صورتي و بنفش و اين حرفا از زنگايي مثل سبز و ابي استفاده کنم.

مانتوي شکلاتيم که تنم بوده رو در ميارم و روي تخت مي اندازم.

کلافه روي تخت مي شينم.بايد چيکار کنم ؟ فقط ده روز مي تونم اين مدت کوتاه همچين پولي فراهم کنم ؟ خدايا خودت بخير کن...به هر چيزي فکر مي کنم از خودکشي تا دزدي اما اونقدر احمق نيستم برم سراغ بابا و ازش بخوام اين پول و بهم قرض بده...يعني بابا اگه مي خواست اينکار و بکنه همون وقتي که مي خواستم دفتر بگيرم اين کار و مي کرد منم الان توي هچل به اين بزرگي نمي افتادم.

با ضربه هايي که به در خورد به خودم اومدم.مامان وارد اتاق شد و گفت : سلام.

سلام کرد و گفتم : خوبي مامان ؟

-:خسته نباشي.ممنون مادر.

-:مرسي.سلامت باشي...

-:شام مي خوري ؟

-:شما خوردين ؟

-:اره پدرت گشنه بود خورديم.

-:شما برو استراحت کن.خودم ميرم يه چيزي مي خورم.

مي دونستم مامان نمي زاره پا توي اشپزخونش بزارم.همونطور که پيش بيني مي کردم مامان گفت :

الان اماده مي کنم.اينجا مي خوري يا مياي بيرون ؟

-:دارم ميام مامان.

-:زود لباسات و عوض کن بيا.

باشه اي گفتم و مامان از اتاقم بيرون رفت.

رو به روي اينه ايستادم.نگاهي به صورتم انداختم.امروز اونقدر حرص و جوش خورده بودم پوستم چروک شده بود. دستي به صورتم کشيدم.شال کرمي که سرم بود و باز کردم و روي ميز جلوي اينه انداختم.دستم و بين موهاي پر پشت و ل*خ*ت مشکيم فرو کردم و تکون دادم.بلندي موهام تا کمرم مي رسيد...

ابروهام همرنگ چشمام و موهام بودن...بيني خوش فرمي داشتم اما به نظر خودم اصلا به صورتم نميومد.

اما لبام خيلي شيک بود .خودمم عاشق لبام بودم.به قول بچه ها جذاب بودن...

موهام و بالاي سرم جمع کردم و با زدن يه گل سر مشکي به پايينشون همرو مهار کردم و از اتاق زدم بيرون.

قبل از اينکه سر ميز بشينم.دست و صورتم و شستم و به طرف ميز غذاخوري وسط سالن رفتم.

با صداي بلند سلام کردم تا بابا متوجه حضورم بشه.بدون اينکه نگاهش و از صفحه تي وي که فوتبال پخش مي کرد برداره گفت :سلام دختر بابا.چطور متوري ؟مثل موتوري ؟

-:نه.عين ماشين پنچر شده ام.اما انگار شما بهتري...

مامان بشقاب زرشک پلو رو جلوم گذاشت و گفت : من و بابات هشت روز ديگه مي ريم پيش ساميار...

انگار با يه تبر کوبيدن فرق سرم.با تعجب به مامان چشم دوختم

-:يعني چي ؟

-:سه چهار سالي هست وقت نکرديم بريم پيش ساميار حالا من و پدرت تصميم گرفتيم بريم شيش ماهي پيش ساميار بمونيم.اونم خيلي دلتنگي مي کرد.

-:پس من اينجا چيکار کنم ؟

مامان روي يکي از مبلا نشست و گفت : سروش که هست.

با غر غر گفتم : بله.اون وقت اين اقا سروش کجا تشريف دارن ؟ يا دنبال ولگردين يا رفيق بازي...مادر من شما مي خواي دختر جوونت و توي خونه به اين بزرگي تنها بزاري ؟اونم شيش ماه.؟چطور دلت مياد ؟ بابا به فکر منم باشين.

اي خدا...من چه غلطي بکنم ؟ همين و کم داشتم...داره از همه جاي دنيا برام مي باره...اونم چه بارشي ...اون از بدهي به اون بزرگي ...اينم از پدر و مادرمون...خدا سوميش و بخير کنه...

-:سروش قول داده اين مدت سر به راه باشه.بچم جوونه داره تفريح مي کنه.

بله.فقط پسراتون بچه هاي شمان.منم اينجا نخودم...ديده نميشم.مگه تقصير منه دخترم ؟ منم بچتونم يا نه ؟

اما بازم مثل همه ي اين بيست و پنج سالي که از خدا عمر گرفتم.خفه خون گرفتم و مهر سکوت بر لب زدم...يعني اين غرور لعنتي اجازه نمي داد بگم بابا منم هستم.يه نگاهي هم به من بندازين.

اما به جاي همه اينا گفتم : باشه...خوش بگذره.به اقا سروشم بگين لازم نيست از کار و زندگيشون بزنن.من خودم مي تونم از پس خودم بر بيام.

مامان از خدا خواسته لبخندي زد و گفت : افرين دخترم.بچه که نيستي...خودت وکيلي بايد بتوني مواظب خودت باشي.ديگه نبايد کسي حواسش به تو باشه.مواظب سروشم باش...

ببين تو رو خدا از صبح من و به سروش مي سپردن حالا بر عکس شده بود.

سرم و به معناي فهميدن تکون دادم تا مامان زودتر اين بازي مسخره رو تموم کنه.

خودم و روي مبل رها کردم و نگاهم و به بابا دوختم.يه چيزي بدجور قلقلکم مي داد از بابا بخوام اين پول و بهم بده.نخير اون چيکار براي من انجام داده ؟ هميشه همه چيز براي پسراش بوده.نه براي من...

بابا نگاهي بهم انداخت و گفت : چيزي شده ؟

-:هان ؟

-:چرا اونطوري زل زدي به من.

-:اخه مي خوام براي اين شيش ماه صورتتون يادم باشه.

بابا با تعجب بهم نگاه کرد...حتما فکر مي کنه اين حرف و من زدم ؟

صداي زنگ گوشيم بلندشد.نگاهي به در بسته اتاقم که صداش از اونجا ميومد انداختم...الان بايد پاشم برم اونجا ؟ نگاهي به مسيري که بايد طي مي کردم انداختم.نزديک ده قدم مي شد...صداي مامان در اومد : مرسده نمي خواي اين گوشيت و جواب بدي ؟

اه.لعنتي...حالا که من تازه داشتم توي جاي نرم و راحتم ارامش پيدا مي کردم صدات در مياد.

با خشم بلند شدم.از بين مبل و ميز که مي گذشتم پام به ميز خورد.اخ بلندي گفتم و چشمام و بستم.

پام و بلند کردم و توي دستم گرفتم.لنگان لنگان به طرف اتاقم به راه افتادم.مامان با تاسف سري تکون داد و گفت : چيزيت که نشد ؟

گوشي همچنان زنگ مي خورد اين کدوم خري بود ؟ نگاهي به ساعت انداختم.10 گذشته بود.

وارد اتاقم شدم نرسيده به تخت خودم و روش ولو کردم.با افتادنم روي تخت احساس کردم قفسه سينم گرفت اما بيخيال گوشيم و از روي پاتختي برداشتم.

بدون اينکه نگاهي به شماره بندازم جواب دادم : بله ؟

-:سلام خانم سپهري.

اين که فکول کراواتي بود...چه عجب

روي تخت نشستم و پاهام و اويزون کردم.

-:سلام

-:حالتون چطوره ؟

دارم شاخ در ميارم ؟ دستم و روي سرم کشيدم . اين مرتيکه چش شده ؟ زده به سرش ؟

-:خانم سپهري ؟

-:بله .بله . ممنون .

-:نگرانتون شدم . اخه بعد از ظهر انگار حالتون خوب نبود .

-:نه ... يعني ...

بابا تو رو سنه نه ؟ اين پسره زده به سرش ؟ اين که هميشه هر وقت کارم داشته باشه بهم زنگ مي زنه . اخه تا حالا چند بار زيرت گرفته زنگ نزده که حالا تعجب کردي ؟

-:اگه کمکي از دست من بر مياد بگين...

اين پسره جدي خل و چل شده...اخه من از توئه بي ريخت چه انتظاري مي تونم داشته باشم ؟ انگار اون دماغ گندش الان جلوي چشم بود.

-:شما لطف مي کنين اقاي کيان مهر... خودم مي تونم از پس مشکلاتم بر بيام .

-:هر جور راحتين . امري نيست ؟

مي خواستم بگم نخير جز اين که شما کمتر فضولي کنيد بهتره اما خفه خون گرفتم و گفتم : ممنونم.شبتون بخير

اونم با گفتن شب بخير گوشي و قطع کرد...

زندگي من و تو رو خدا...يکي الان من و با اين حال و روز ببينه بهم مي خنده... اين همه روز خدا من بايد امروز با اين تصادف کنم ؟

چطور بود برم دنبال يه نزول خوار ؟ خوب بعد از دو سه ماه بر مي گردوندم.اگه نتونم بر گردونم ؟اون از اين يارو سلطاني هم بدتر خواهد شد...کلافه به طرف ميز رفتم.دفتر چه حساب بانکيم و بيرون کشيدم . حدود 54 تايي توش بود اما بقيش ؟ خدايا خودت کمکم کن ...

لباسام و عوض کردم و يه بلوز شلوار گل گلي که گلاي سبز و صورتي داشت و موقع خواب مي پوشيدم و به تن کردم.

رفتم سراغ تلويزيون الان سريال مورد علاقم پخش مي شد.بابا جلوي تلويزيون خواب رفته بود.

لبخند شيطنت اميزي زدم.کنترل و از دستش اروم بيرون کشيدم و به طرف مبل رفتم.روش ولو شدم و کانال عوض کردم.

بابا چشم باز کرد و گفت : داشتم فوتبال مي ديدم.

نگاهي به قيافه خواب الود بابا انداختم : تموم شد شما برو بخواب.

بابا تلو خوران بلند شد و گفت : هنوز نيمه اول تازه تموم شده بود...

لبخندي زدم و چشم به صفحه تي وي دوختم.

وسط فيلم پيام هاي بازرگاني پخش شد.کانال و عوض کردم...يه صحنه فيلم بود که دزدي مي رفتن...

بد فکري نبودا...برم از يه طلا فروشي دزدي کنم...اما تنهايي که نمي شد بايد يه شريک جرم پيدا مي کردم.

اما بعد اون طلاها رو نمي تونستم اب کنم...بجاش مي تونستم از بانک دزدي کنم...سريک جرمم لازم نبود...پول نقدم ميومد دستم...

با باز شدن در سر بلند کردم و به اونجا چشم دوختم.

سروش با يه تيپ جديد با موهاي فشن شدش و اون شلوار لي که منتظر بودم از تنش بيفته ... با اون تي شرت مشکي مسخرش که روش عکس نمي دونم چي چي بود...من هر طور نگام مي کردم نمي تونستم کشف کنم چه عکسي روي تيشرت سروشه....

با تاسف سري تکون دادم.

سروش با ديدنم به طرفم اومد و گفت : احوال مرسده خانم ؟

-:خسته شدي از الواتي ؟

-:پيش دوستام بودم.

-:بله مي دونم.

سروش به طرفم اومد.کنارم نشست و در حالي که سعي مي کرد در اغوشم بکشه گفت : حرص نخور ابجي چي شده ؟

سروش تنها کسي بود که مي تونستم باهاش راحت باشم.يا بهتر بگم تنها کسي بود که بهم توجه مي کرد.

سرم و روي شونش گذاشتم و گفتم : دير اومدي...

-:اره...ببخشيد...يادم نبود تو امروز زود مياي خونه...

چپ چپ نگاهش کردم-:يعني بخاطر من زود مياي ؟

-:پس چيکار کنم ؟ توقع نداري که...

صداش و پايين تر اورد و طوري که فقط من بشنوم گفت : با اين پدر و مادر پيرم گپ بزنم.

گوشش و گرفتم و در حالي که مي کشيدم گفتم : هوي جوجه اونا پدر و مادرتن...در ضمن خيلي هم دوست دارن.

-:ابجي خانم اينجا دهات نيستا...هي هوي مي کني...من تا بيام اين و به تو بفهمونم پير شدم.

کانال و عوض کردم و گفتم : فعلا خفه شو ميي خوام فيلم ببينم.

از پشت ميز بلند شدم و به طرف پنجره قدي رفتم.به شيشه تکيه دادم و به دفترم خيره شدم.دفتري که براي به دست اوردنش اين بدهي کلون به بار اومد.اتاقم بزرگ و به شکل مربع بود...در ورودي به شکل چرمي که دکمه هاي بزرگي روش بود تزئين شده بود و وسط اتاق هم يه سرويس به رنگ در چيده بودم.روي ميز يه گلدون کرمي بزرگ بود پر از گلهاي رز قرمز...سمت چپ در ورودي يه کتابخونه گذاشته بودم که تمام کتاباي دانشگاهي و حقوقيم و توي اون جا داده بودم.

دو سه تا کمدم از کنار هم رو به روي همون گذاشته بوديم که توش پرونده هاي موکلام و توش جمع مي کردم...

در کل عاشق دفترم بوودم.شيک و مدرن...به نظر خودمم بخاطر همين دفتر شيک موکلاي خوبي نصيبم مي شد.

به طرف پنجره برگشتم و به خيابون زير پام چشم دوختم...يه خيابون بزرگ و پر رفت وامد يکي از بهترين خيابوناي تهران...

يه مرسدس بنز اون طرف خيابون توقف کرد.دقيق تر شدم...

همون پسر راننده از ماشين پياده شد.

در همين زمان در عقب هم باز شد و فوکول کراواتي با کت و شلوار براق و گرون قيمتش پياده شد...کت و شلوار مشکيش از همين جا هم برق مي زد...چه برسه از نزديک.

پسر راننده دوباره توي ماشين نشست و اون به طرف دفترم به راه افتاد.

لبخندي تلخ بر لب اوردم.نگاهم همينطور روي راننده ي اون ثابت مونده بود.همين ماشين اقاي کيان مهر بزرگ براي بدهي بزگ من کافي بود فقط لازم بود اين و بده به من ...

کيان مهر ؟ چرا همچين فکري کردم؟

زنگ تلفن روي ميز به صدا در اومد.روي صندلي نشستم و تلفن و برداشتم.صداي مهسا بلند شد : خانم سپهري اقاي کيان مهر تشريف اوردن.

-:بله.راهنماييشون کنين.

تلفن و گذاشتم و دستي به شال زرشکيم کشيدم.بلند شدم و مانتوم و مرتب کردم ... صاف روي صندلي نشستم.

چند ضربه به در خورد با گفتن بفرماييد در باز شد.جناب کيان مهر خيلي اروم و مرتب قدم توي اتاقم گذاشتن.

کت و شلوارش مشکي نبود بلکه سرمه اي بود.عجب اشتباهي کرده بودم.

سلام کرد.بلند شدم و بعد از احوالپرسي دعوت به نشستن کردم.

به طرف يکي از مبلا رفت و خيلي شيک روي اون نشست.به طرفش رفتم و رو به روش نشستم.

نگاهش و بهم دوخت...موهاي سياهش و به سمت عقب شونه زده بود...قيافه اش به نظرم اصلا قابل تحمل نبود...نمي دونم اين دختره براي چي اين همه چسبيده بود بهش و دست از سرش بر نمي داشت....

من که فکر مي کردم يه بچه سوسول مامانيه...نگاهي به کراوات سرمه ايش انداختم.مثل هميشه...صاف و بدون کوچکترين چين...

فکر کنم هر روز صبح مامانش اين کراواتش و گره مي زنه و اين از ترس اينکه يه وقت ان گره يکم شلتر بشه و نتونه درست ببنده .

از افکار خودم خندم گرفت.زبونم و به دندون گرفتم .

گفت : حالتون چطوره ؟

-:ممنونم.

-:اومدم اينجا تا بدونم اوضاع پرونده چطور پيش ميره ؟

-:دادگاه بعدي اخرين دادگاه خواهد بود ... من خيلي تلاش کردم اين ماجراها پخش نشه.

-:بله.من همچنان سپاسگذار اين لطف شما خواهم بود.

چند ضربه به در خورد و اقا صادق با دو فنجان قهوه وارد شد.

فنجان قهوه رو روي ميز گذاشت...عادت داشت هميشه قهوه تلخ بخوره ... اولين باري که اومد اين و از اقا صادق خواست و از اون پس هر وقت مياد اينجا اقا صادق براش قهوه مخصوص اماده مي کنه.نمي دونم چيکار کرده اقا صادق اين همه بهش محبت مي کنه...پيرمردي که با هر کسي راه نمياد...لبخندي به روي اقاصادق پاشيد و گفت : دستتون درد نکنه.من هميشه مزاحمتون ميشم.

-:نه.اختيار داري پسرم.

بااجازه اي گفت و از اتاق بيرون رفت.

سربلند کردم تا نگاهش کنم که نگاهمون در هم گره خورد با اون چشاي گندش خيره شده بود بهم.دلم مي خواست زبونم و در بيارم واسش اما مطابق اصول يه دختر با ادب ايراني نگاهم و دزديدم و فنجان و از روي ميز برداشتم.

پسره عوضي ، کاش مي تونستم اون چشاش و از کاسه در بيارم.من اين چند روزه چرا اينقدر ه*و*س اينکار به سرم مي زنه ؟

گفت : واسه جلسه بعد دادگاه چي اماده کردين ؟

فنجان و روي ميز گذاشتم در حالي که سعي مي کردم نگاهم به صورتش نيفته گفتم : من تحقيقات وسيعي انجام دادم.نتايج ازمايش دستکاري شده اگه ما بتونيم کسي که باهاش همکاري کرده رو پيدا کنيم يا بتونيم دوباره ازش ازمايش بگيريم مي تونيم ثابت کنيم شما بي گ*ن*ا*هين.

فنجانش و به دست گرفت و گفت : اميدوارم اين پرونده زودتر تموم بشه.هيچ دلم نمي خواد بيشتر از اين ادامه پيدا کنه.

دلم مي خواست بگم پسره ي عوضي وقتي داشتي کيف و حالت و مي کردي بايد فکر اين روزم مي کردي اما بازم به خاطر شرايط خفه خون گرفتم و گفتم : من تمام تلاشم و مي کنم.

دست توي جيب کتش برد و يه پاکت سفيد با گلهاي سبز ببيرون اورد و روي ميز گذاشت.

-:شما خيلي به من لطف مي کنين خانم سپهري.با اجازه.

با گفتن اين حرف بلند شد و بعد از کمي تشکر تا دم در خروجي بد رقش کردم.از اتاق که بيرون رفت در و بستم و به طرف ميز هجوم بردم.

پاکت و برداشتم.نگاهي به موجوديه داخل پاکت انداختم.اخه پسر خوب کار من با يکي دو ميليون که راه نمي افته.

کلافه روي مبل ولو شدم.

فقط 6روز ديگه مونده بود.بايد مي نشستم و منتظر زندان رفتن مي شدم.

مهسا ليوان ابي پر از چايش رو ميان دستهاش گرفت و گفت : تنها راه حلي که مي مونه

با سرعت از جا پريدم : چي ؟

مهسا سرفه اي کرد و خيلي اروم به طرف ميزش به راه افتاد.چپ چپ نگاهش مي کردم.

به ميز که رسيد خود رو بالا کشيد و روي ميز نشست و در همان حال گفت : شوهر کني...

کلافه خودم و روي مبل انداختم : مهسا خوبي ؟ تو اين هيري ويري شوهر مي خوام چيکار...

-:خره منظورم شوهر پولداره.

-:شوهر پولدار ؟

-:اره..ببين تو الان جز اينکه با يه مردي ازدواج کني که پولش از پارو بالا ميره راه حل ديگه اي نداري...

-:تو شيش روز شوهر پولدار از کجا گير بيارم ؟

-:گشتن لازم نيست.همينجا دم دستته.

-:کو ؟ ميشه اين ادم پولدار و به منم معرفي کني !

-:چشات و بيشتر باز کن مي بيني.

چشام و در حالي که سعي مي کردم بيش از اندازه باز کنم گفتم : کو ؟ من نمي بينم.

-:خله.منظورم پولدارترين ادميه که توي اين دفتر قدم مي زاره.

-:منظورت کيه ؟

-:اقاي کيان مهر کبير

با اين حرف مهسا از جا پريدم.

-:مگه زده به سرم ؟ من نمي تونم اين پسره ي فوکول کراواتي سوسول و دو مين تحمل کنم حالا بيام زنش بشم ؟

-:اوه.اوه.بايد افتخار کني زنش بشي...نمي بيني اين دختره هنوز هيچي نشده چه جار و جنجالي راه انداخته تا زنش بشه.

-:من مثل اون دختره نيستم.

-:بله.شما بهتر از اوني براي همينم ميگم به دردت مي خوره.اين يارو پولش از پارو بالا ميره.بدهي تو هم براش مثل اب خوردنه.پس برو سراغش

-:نه.نمي تونم من حتي نمي تونم تو صورتش نگاه کنم.

-:واسه چي مي خواي توي صورتش نگاه کني ؟

-:وا...حرفا مي زنيا مهسا اگه شوهرم بشه بايد نگاش کنم.

-:نخير لازم نيست نگاش کني...تو زنش شدي اون و کجا مي خواي پيدا کني ؟ اون هر روز صبح زود ميره سر کار.اينطور که معلومه سرشم خيلي شلوغه...توهم که بيشتر وقتت بيرون از خونه اي شبا يه نيم ساعت مي خواين هم و ببينين که مي توني زود بپري توي توي تخت و بگيري بخوابي...اينطوري ريخت و قيافشم نمي بيني.

-:نه نميشه.

-:باز گفت نميشه.من از صبح اينجا دارم قصه ليلي مجنون مي گم ؟ ميشه اگه تو بخواي ميشه.يا بايد بري سراغ بابات و اين غرور چندين سالت و بشکني و بگي پول لازم داري.يا اينکه بشيني منتظر باشي بيفتي پشت ميله هاي زندان...يا از همه بهتر يکم براي اين پسره ناز و عشوه بياي و بشي زنش که از همه بهتره و علاوه بر ايمکه بدهيات صاف ميشه.صاحب يه ثروت کلونم ميشي...

مهسا تا شب اونقدر گفت و گفت که خودمم باورم شد اين بهترين راه حليه که مي تونم پيدا کنم.اما چيزي که خيلي عذابم مي داد ناز و عشوه اومدن براي اين پسره بود...

اون احمق من از اون احمق تر که به حرفاش گوش کردم...غافل از اينکه همين تصميم قراره مسير زندگيم و عوض کنه...و من چه اسون قدم توي اين راه گذاشتم...

شماره فوکول کراواتي رو روي گوشي نگه داشته بودم.دستم به طرف دکمه تماس مي رفت و برمي گشت.براي بار چندم نگاهي به دفترچه حسابم انداختم.اين تنها راه حلم بود...بايد اينکار و مي کردم...من بايد با اون تماس مي گرفتم.

بالاخره دکمه تماس و فشردم.تا اومدم قطع کنم گوشي رو برداشت...

-:سلام خانم سپهري...

بابا کي وقت کردي اسمم و روي گوشيت ببيني...

-:سلام .حالتون چطوره ؟

-:ممنونم.شما خوبين ؟

-:تشکر.

-:امري داشتين خانم سپهري ؟

-:مي خواستم بدونم شما مي تونين با اين خانم يه ارتباطي بر قرار کنين تا به يه طريقي ازشون دوباره ازمايش بگيريم ؟

-:راستش خانم سپهري من دوست ندارم اين خانم و دوباره ملاقات کنم.

جدي ؟ پس چرا قبلا با کله رفتي پيشش الان نمي توني اين خرابکاريت و جمع کني ؟

-:اوه...پس بايد به دنبال راه حل ديگه اي باشيم ؟

سوالي پرسيدما اما گفت : پس اگه راه حلي پيدا کردين منم در جريان بزارين.

-:اقاي کيان مهر بهتر بود خودتون مي رفتين سراغش تا با يه دوز و کلک بکشينشون توي ازمايشگاه.

-:من وقت اينکار و ندارم.

به خودم اومدم من مثلا قرار بود مخ اين و بزنم.

-:بله.کاملا درکتون مي کنم بالاخره سرشتون خيلي شلوغه.اما اين مي تونست باعث بشه سريع تر از دست اين دختر بي ريخت خلاص بشين.

سروش در و باز کرد و وارد اتاق شد..باز اين پسره اين گاو سرش و انداخته اومده تو انگار اينجا در طويله هست... به طرفم اومد و روي صندلي ميز ارايشم نشست.

-:من نمي خوام اون و بازم ببينم.ازارم ميدن.

-:بله.کاملا درکون مي کنم.اصلا همچين دختري چطور تونسته به خودش اجازه بده به شخصيت شما توهين کنه...

با اين حرفم سروش که مشغول ارزيابي رژ هاي روي ميزم بود سر بلند کرد و بهم چشم دوخت.

از همين جا هم مي تونستم تشخيص بدم چشاش قد يه کاسه گرد شده...

-:ازتون سپاسگذارم که درکم مي کنين...

-:بله...در کل من نمي تونم درک کنم ايشون چطور همچين جسارتي کردن...من تمام سعيم و مي کنم تا بيگ*ن*ا*هي شما رو اثبات کنم.

-:شما لطف مي کنين مرسده خانم.

جان ؟ بابا اين عجب عجوبه ايه.خوبه بهت بيشتر از اينا رو ندادم.چه زودم پسر خاله ميشه....

-:با اجازتون من ديگه مزاحمتون نشم.

-:شما مراحميد خانم...خيلي خوشحال شدم.

-:شما لطف دارين با اجازه.شبتون بخير

-:خوباي خوبي ببينيد

-:ممنونم.همچين.خدانگهدار.

قبل از اينکه چيزي بگه گوشي و قطع کردم.

سروش بلند شد و به طرفم اومد.دستش و روي پيشونيم گذاشت و گفت : خوبي ؟ تب مب که نداري ؟

دستش و با دست چپم پس زدم و گفتم : برو بابا خوبم.

سروش اينابار دستمو گرفت و در حالي که نبضم و کنتترل مي کرد گفت : نيضتم منظمه...مرسده سرت امروز به جايي نخورده؟

-:خوبم سروش

-:اين کي بود ؟ اينطور باهاش حرف مي زدي ؟

-:يکي از موکلامه.

-:پسره ؟ ازش خوشت مياد ؟ مرسده اين حرفا از تو بعيد بودا...بگو ببينم چه نقشه اي کشيدي

-:برو بابا . هيچ نقشه اي...نقشم کجا بود ؟ اصلا به تو چه ؟ مگه هزار بار نگفتم مي خواي بياي تو در بزن ؟

مگه اينجا طويله هست سرت و مي ندازي پايين مياي تو ؟

سروش رژ صورتيم و برداشت و گفت : شايد.راستي اين و کي خريدي ؟ نديده بودم.خيلي باحاله.

-:اره منم رنگش و دوست دارم

-:نه بابا رنگش و نمي گم....به نظر خوردني مياد

-:خاک تو سرت کنم...بزار سر جاش الان گند مي زني بهش

سروش با همون رژ روي اينه نوشت : دوست دارم ابجي خانم...

بلند شدم و با فرياد گفتم : چيکار کردي سروش ؟

لبخندي زد و گفت : خوب يکي ديگه مي خري ... فداي سرم.

پريدم تا از دستش در بيارم که رژ و روي ميز انداخت و از اتاق بيرون زد...

يادم نيست براي بار خفتم يا هشتم بود که به فوکول کراواتي زنگ مي زدم...مهسا پيشنهاد داد براي يه چيزي بکشونمش دفتر...منم از صبح دنبال بهونه بودم اين يارو رو بيارم دفترم...هر چي بيشتر فکر مي کردم بيشتر توي غلطي که مي خواستم بکنم فرو مي رفتم...مي خواستم دو دستي خودم و تقديم اين يارو کنم ؟ تصميم اين بود ؟

روي صندلي چرخونم نشستم و با پام به حرکتش در اوردم فقط پنج روز ... پنج روز ؟ تو اين پنج روز چيکار مي تونستم بکنم ؟ راه ديگه اي نداشتم ... چي ميشد منم مثل اين فوکول کراواتي پولدار بودم ؟ اون وقت ديگه مجبور نبودم غرورم و واسه اين مرتيکه زير پا بزارم...

سپهري بزرگ دختري که هرگز به کسي اجازه نمي داد پاشو از گليمش دراز تر کنه حالا به خاطر يه چشم و هم چشمي ساده، داشت مي رفت زندان و تنها راهشم اين بود با يه پسر تيتيش ماماني احمق ازدواج کنه...

قاب عکس خانوادگي مون و که دسته جمعي تو حياط خونه انداخته بوديم و از روي ميز برداشتم و به انعکاس خودم توش نگاه کردم...

واقعا اين من بودم... من... من...

واي خدا ديگه داشت اعصابم خورد مي شد... حساب کارا از دستم در رفته بود... من داشتم چي کار مي کردم... ازدواج به خاطر پول... اين اصلا چيزي نبود که انتظارش و مي کشيدم...

همينطور به تصوير خودم تو قاب نگاه مي کردم. با گوشه ي چشم نگاهي به عکسم که کنار مامان و سروش نشسته بودم انداختم...

از قيافه زياد تغيير نکرده بودم... عکس قديمي نبود... دو-سه سالي از اون موقع مي گذشت... پس چرا من احساس مي کردم تغيير کردم...

يه لحظه از خودم متنفر شدم... قلبم مي گفت: بيخيال! يه راه ديگه پيدا کن... ولي عقلم پيش دستي مي کرد و ميگفت: چي ميگي واسه خودت... پنج روز مونده... مگه راه ديگه اي هم هست...

همينطور با خودم توي جدال بودم که با زنگ موبايلم از جا پريدم...

از روي ميز قاپيدمش و به شماره ي روي صفحه خيره شدم...

پژمان...

يه هويي دلم يه جوري شد! پژمان...!

اخه اون چرا بايد به من زنگ بزنه... يه مدتي بود نديده بودمش... ديگه داشتم اون عشق مسخره ي يکطرفه رو فراموش مي کردم... اونقدر احمق بودم که حتي هنوزم شمارشو حفظ بودم.

ديگه معطلش نکردم و جواب دادم:

-:بله... بفرماييد...

صداش تو گوشي پيچيد: سلام خانم وکيل!

خودم و به اون راه زدم و گفتم: شما؟

-:به جا نياوردين... پژمانم...

معلومه که به جا ميارم... مگه ميشه تو رو به جا نياورد...

-:اِ... سلام اقاي مظفر ... اتفاقي افتاده؟

-:نه! چطور مگه؟

-:اخه بهم زنگ زدين گفتم شايد مشکلي براتون پيش اومده...

-:نا سلامتي منم وکيلم اگه مشکلي باشه مي تونم حلش کنم!

پسره خودخواه عوضي... فکر کرده يادم رفته وکيله...

-:پس مي تونم بپرسم چرا تماس گرفتين...

-:راستش خانم سپهري! مي خواستم ببينمتون!

ببينتم! واسه چي...؟ بعد دو سال زنگ زده ميگه مي خوام ببينم تون! صد سال سياه نمي خوام ببينيم... ولي... ته دلم داشت قند اب مي شد... دلم کلي واسش تنگ شده بود... حتي اگه خودخواه و مغرور و عوضي و ... باشه... خب چه ميشه کرد... دله ديگه...

با صداش به خودم اومدم: خانم سپهري؟!

-:بله...

-:فکر کردم قطع شد...

-:نه مي شنوم...

-:مي خواستم ببينم امشب مي تونين دعوت منو به يه شام قبول کنين؟

ايول اقا اين چش شده بود. حتما سرش به جايي خورده بود... ولي خوب چه اهميتي داشت من که سه سال تموم همينو مي خواستم...

نخواستم خودم و مشتاق نشون بدم. با بي ميلي گفتم: بزارين ببينم...

الکي کاغذا رو اين ور اون ور کردم. چند دقيقه معطلش کردم . بعد گفتم: فکر کنم واسه شام امشب وقت دارم...

با صدايي که شادي ازش مي باريد گفت: هشت رستوران ....

نمي دونم واقعا اينطور بود يا من اين فکر و کردم!

-:بله... فهميدم!

در همين حين چند ضربه به در خورد و مهسا با خوشحالي تقريبا خودش و تو اتاق انداخت.

به سرعت خداحافظي و قطع کردم.

-:چي شده...

با هيجان گفت: کيان مهر... کيان مهر اومده...

چشام چهار تا شد. کيان مهر... يادم نمياد امروز باهاش قرار داشته باشم... شايد تو اين هيري ويري يادم رفته...

از مهسا پرسيدم: مگه امروز باهاش قرار داشتم؟

ابرو هاشو بالا انداخت و گفت: جالبش همين جاست که براي اولين بار بدون وقت قبلي تشريف فرما شدن...!

از جا پريدم.دستي به مانتو و شالم کشيدم و گفتم : برو پنج مين ديگه بفرست بياد تو...

با بيرون رفتن مهسا نگاهي به ميز اشفتم انداختم.سريع مشغول مرتب کردن شدم...

اينه کوچيکم و از توي کيف بيرون اوردم...نگاهي به صورتم انداختم...موهام توي صورتم ريخته بود...همش و زير شال فرستادم و يکم به سمت چپ کشيدمشون تا شيک تر باشه...

با ضربه هايي که به در خورد به سرعت ايينه رو توي کشوي ميز انداختم و گفتم : بفرماييد...

چند ضربه به در خورد و فوکول کراواتي وارد شد...بلند شدم و يه لبخند به اصطلاح پسر کش بهش زدم.

اونم بهم لبخند زد و سلام کرد.

با نيش باز بهش سلام کردم و دعوت کردم بشينه.

دوباره روي همون مبل نشست و گفت : مزاحمتون شدم ؟

-:نه.مشکلي نيست.

-:تصميم گرفتم اخر وقت بيام تا مزاحم بقيه موکلاتون نشم.

-:بله...شما کاملا به همه چيز فکر مي کنين.

داشتم چرت و پرت مي گفتم.اي خدا لعنتت کنه مهسا تو رو اين فکر چي بود انداختي تو کله من ؟ اخه من و چه به مخ زني ؟ من تو عمرم به يه پسر لبخندم نزده بودم چه برسه به مخ زدنش...

با صداي کيان مهر به خودم اومدم.

گفت : مي خوام بي پرده برم سراغ مسئله اي که بخاطرش امروز اومدم اينجا...

صاف نشستم و گفتم : بله بفرماييد.

تو چشمام خيره شد و گفت : به نظرتون اگه من ازدواج کنم اين دختره دست از سرم بر مي داره ؟

جان ؟انگار يه سطل اب داغ ريختن رو سرم ؟ اي بمري مهسا اين يارو داره ازدواج مي کنه اون موقع من نشستم اينجا مخش و بزنم...مگه خل و چل شدم..خوب معلومه خل و چل نبودم که به حرفاي مهسا گوش نمي دادم.

بايد به اين يارو يه جواب درست و حسابي مي دادم.نمي تونستم روي چيزي که بهش فکر مي کنم و شغلم ريسک کنم.ديگه همه چي تموم شد...من بايد برم زندان.بايد طمع اون ميله ها رو بچشم.

پس بهتره تا اخرين لحظه به وظيفه ي شغليم عمل کنم...لااقل قبل از رفتن اين يارو رو نجات بدم.

گفت : حالتون خوبه خانم سپهري ؟

لبخندي زدم و در حالي که به همون حالت هميشگي خودم بر گشته بودم.

صاف تو چشماش خيره شدم و گفتم : بله.يکم درگيري ذهني دارم.

در مورد سوالاتون بايد بگم از لحاظ قانوني نمي تونم تضمين کنم اما از لحاظ عاطفي تا جايي که من از هم جنساي خودم شناخت دارم بايد بگم به احتمال نود درصد بله با اين کار مي تونين از شرش راحت بشين.

با خوشحالي گفت : خيلي خوبه.اين فکر خوبيه...بايد هر چه زودتر عملي شه...

بلند شد و گفت : من ديگه بايد برم...از لطفتون بسيار ممنونم.

به طرف در به راه افتاد.دنبالش رفتم...چند قدم مونده به در به طرفم برگشت...

فاصله زيادي با هم نداشتيم.

با ترديد گفت : راستي خانم ...سپهري

پرسشگرانه بهش خيره شدم.به طرفم اومد.

فاصله مون رفته رفته کمتر ميشد.هي مي خواستم ببينم اين نمي خواد بايسته...اما ديدم نخير همينطور جلو مياد و خيال ايستادن نداره...چند قدمي عقب رفتم...اونم با هرقدم من به عقب يه قدم جلو ميومد...

با تعجب بدون اينکه نگاهم و از قدماش بردارم پرسيدم : امري داشتين ؟

همون طور که جلو ميومد گفت : مي خواستم بگم...

همونطور که داشتم عقب مي رفتم خوردم به يه چيزي...يه نگاه به پشت سرم انداختم.ميز مانع عقب رفتنم شده بود.

به سرعت به طرفش برگشتم.اونقدر سريع اين کار و کردم که صداي شکستن مهره هاي گردنم بلند شد.

همينطور بي توجه به طرفم ميومد.

اين زده بود به سرش ؟ چرا داشت ميومد طرف من ؟ کاملا بهم نزديک شد...روي ميز به عقب خم شدم.

دست راستش و روي ميز گذاشت و کمي به جلو خم شد.منم عقبتر کشيدم.توي اون لحظه هزار بار خودم و لعنت کردم که همچين ميز سنگيني خريدم.اين مردک بي ريخت...داشت چه غلطي مي کرد ؟

فکر نمي کردم اينقدر پرو باشه...تو چشام خيره شد و گفت : ببين خانم سپهري من مي دونم که لطفاي شما در حقم بي دليل نيست.

داشتم واسه خودم هزار تا لعنت مي فرستادم که توي اين مدت جوري بر خورد کردم که اين به خودش جرات بده همچين کاري کنه...پسره ي ابله به چه جراتي اينطور به من نزديک شده بود. ؟

منه بي پدر و مادر داشتم چه غلطي مي کردم...الان بايد يه سيلي بخوابونم تو گوشش .

تو همين افکار بودم که به حرف اومد.

گفت : من قبول مي کنم.

هنگيدم.چي رو قبول مي کنه ؟

با تعجب گفتم : چي ؟

-:من پيشنهادتون و قبول مي کنم ؟

پيشنهاد ؟ چه پيشنهادي ؟ اين يارو عقلش سر جاش نبود.

با تته پته گفتم : چه...پيش...نها...د ؟

خنديد و گفت : من قبول مي کنم با شما ازدواج کنم.

بله ؟ تا حالا اينقدر ضايع نشده بودم...اين يارو چي فکر کرده ؟ من کي همچين چيزي خواستم ؟ اين ديوونه هست...مخش تاب داره....

تا خواستم دهان باز کنم

گفت : شما مي خواين بدهيتون پاس بشه... منم شرايط خودم و دارم و با کمک شما مي تونم از شر اين دختره خلاص بشم....چي از اين بهتر ؟

اين يارو دلش يه کتک حسابي مي خوادا...اين از کجا فهميد من بدهکارم ؟

صاف ايستاد.با اين کارش نفس حبس شدم و بيرون فرستادم.اما همچنان روي ميز خم شده بودم...دستش کنارم بود...و مي تونستم احساسش کنم.

گفت : ما شب ميايم خواستگاري!!!

اب دهانم و قورت دادم و گفتم : خواستگاري ؟

ابروهاش و بالا داد و گفت : شما که نمي خواين به پدر و مادرتون همه چيز و بگين ؟

با سر جواب منفي دادم.

گفت : پس شب ساعت 8 با پدر و مادرم ميايم خونتون.

ازم فاصله گرفت.

رراست ايستادم و بهش چشم دوختم.

بيخيال دست توي جيب شلوار مشکيش کرد...اونقدر با خودم در گير شده بودم که اصلا توي اون لحظه بوي عطرشم که هميشه ازش بيزار بودم و نفهميدم.

به طرف در به راه افتاد و در همون حال گفت : شب مي بينمتون.

نفس عميقي کشيدم...اين ديگه چي بود.؟ موجود فضايي ؟ يه لحظه فکر کردم دارم خواب مي بينم.من چم شده بود مگه همين و نمي خواستم ؟ پس حالا چم شده بود...اما من ازش بدم ميومد...من پژمان و دوست داشتم.

پژمان ؟ اره شب ، پژمان..،.قرار...

قبل از اينکه از در بيرون بره گفتم : من شب قرار دارم.

به طرفم برگشت...

از ديدن اون صورت بي ريخت و زشتش حرص مي خوردم.

شونهاش و بالا انداخت و گفت : اين مشکل شماست.مي تونيد قرار و به بعد موکول کنين...

رو به روي مامان نشستم و گفتم : مامان يادته بهم گفتي اگه من ازدواج کنم شما خيالت راحت ميشه ؟

مامان سرش و از مجله بالا اورد و گفت : نه يادم نيست.

نبايدم يادت باشه.کي همچين حرفي زده بودي ؟ مامان زود ازدواج کرده بود تو 16سالگي...خيلي هم اوايل ازدواجش عذاب کشيده بود . براي همين هميشه مخالف ازدواج قبل از سي سالگي بود...هميشه هم بدون در نظر گرفتن نظرم خواستگارا رو رد مي کرد.منم خيالم راحت و برام مهم نبود...

باز گفتم : مامان ؟

مامان بازم نگام کرد و گفت : بله ؟

يه لحظه از چيزي که مي خواستم بگم پشيمون شدم.

اما گفتم : اقاي کيان مهر و مي شناسين ؟

مامان يه ابروش و بالا داد و گفت : کيه ؟

-:يکي از موکلامه...

-:خوب ؟

-:ديگه هيچي ادم خيلي خوبيه.پولداره...اصل و نسب داره...خيلي پولداره.

مامان با تعجب نگاهم کرد و گفت : که چي ؟