رمان جنگل اسرار به قلم محیا.م

ژانر: #عاشقانه #فانتزی #تخیلی

خلاصه:

آگرین، گرگینه‌ای قوی و آلفا، سالها درانتظار جفتش زندگی کرده.... جفتی که برای حفاظت ازش مجبورشده به مدت ۲۰سال ازخودش جداش کنه و از دور شاهد رشد کردن و بزرگ شدنش باشه. امابعداز بیست سال یک اتفاق به ظاهرساده باعث رویارویی دوباره‌ی اونها میشه!!!! دیداری پر از شور عشق و خواستن.... و پر از ماجراجویی برای دو تا عاشق ابدی ما.

*******************

مقدمه:

همه میگن انسان ازخاک آفریده شده اما پیکرمن از آب.... آب... مایه ی حیات ... چیزی که به من زندگی میده

وبهم اجازه میده زندگیه دشمنانموازشون بگیرم...

اما ذات من مثل آب ارام نیست..بلکه وحشیه....

درنده است...من یه دورگه ام امانه دورگه ی انسان...

من ازیک دنیای دیگه ام من باید به کسی ارامش بدم

که به خاطرمن زاده شده ومنم به خاطراون....

*******************

فصل اول: رفتارغیرعادی

دراتاقو پشت سرم بستم ودستموروی قلبم گذاشتم که انگارمیخواست قفسه ی سینمو پاره کنه وخودشو به بیرون پرتاب کنه...

تکیموبه در دادم واروم سرخوردم پایین وپای درچمبره زدم..

چشمهاموبستم وچیزی روکه دیدم مرورکردم....

من تقریبامطمئم که اون یک گرگ بود....

امااخه یه گرگ اونم توی این منطقه؟؟!!

اصلا ازاینها گذشته یه حیوون وحشی چرا باید اینقدرنزدیک انسانها باشه..!!!

یکم درک این موضوع سخته ولی منم ادمی نیستم که خودمو باحرفهایی مثل اینکه خیالاتی شدم وشاید اشتباه دیدم گول بزنم

من مطمعنم اون یه گرگ بود نه سگ یاهرحیوان دیگه ای.. خوب بایدبه اینم فکرکنم که اینجایه منطقه ی جنگلیه...

وتوی جنگل هم وجودحیوانات وحشی چیزعجیبی نیست.

نفسموبه شکل آه بیرون دادم واروم از جایی که نشسته بودم بلندشدم بایدبرم ماماریتاروپیداکنم ودرباره ی چیزی که دیدم ازش سؤال بپرسم ...

اون تمام عمرشو اینجازندگی کرده ومطمئنن بیشتردرباره ی حیوانات این منطقه میدونه.

اماقبل ازاینکه ازاتاق خارج بشم یه لیوان آب ازروی میز کنار تخت برای خودم ریختم و خوردم...

مثل همیشه آب بهم شجاعت وارامش میده....

ازاتاق که خارج شدم بااولین نگاه ماماریتاروکنارپنجره روی صندلی گهواره ای موردعلاقش پیداکردم

روبروش نشستم ونگاهمو به چین وچروک های دوست داشتنی روی صورت مهربونش دادم ..

—ماماریتا

وقتی نگاهشو به من داد ومطمئن شدم که حواسش به منه ادامه دادم..

—ماما من امروزتوی حاشیه ی منطقه ی جنگلی یه چیزعجیب دیدم ...یه گرگ قهوای خیلی بزرگ که بین درخت ها در حرکت بود...این منطقه گرگ داره؟البته وجودگرگ خودش به تنهایی عجیب نیست امااین نزدیک بودن زیادیشون به انسان ها عجیبه...اخه تاجایی که من میدونم گرگ ها ازانسان هافاصله میگیرن امااون گرگ خیلی به دهکده نزدیک بود.

—بودن اونا اینجاعجیب نیست بودن ماهاست که عجیبه...مابودیم که قوانینشونو شکستیم وبه منطقه ی اونا پاگذاشتیم..

تاوانشم به بدترین صورت ممکن پس دادیم...هنوزهم داریم پس میدیم!!!...به مالطف کردن که اجازه دادن اینجا بمونیم وزندگی کنیم.!!!

بعدازگفتن این حرف هایک دفعه ساکت شد وخودشوسرگرم میل بافتنیش نشون داد...امامن که ازحرف هاش بیشتراز پیش سردرگم شده بودم نتونستم ساکت بمونم وبازم ازش پرسیدم که..

—ماما منظورتون از حرفی که زدیدچی بود؟!؟شماچه قانونی روشکستید؟یعنی چی که داریدتاوان پس میدید؟؟؟

—داری میری برای منم ازتوی اشپزخونه یه استکان چای بیار یک تیکه کیک هم کنارش بزار نمیدونم چرااحساس ضعف میکنم.

اروم چشماموازسرکلافگی توی حدقه چرخوندم این تغییربحث خیلی ضایع یعنی بیشتراز این چیزی نپرس که جوابی نمیگیری...

ازوقتی که یادم میاد ماماریتا همینجوری عجیب وغریب بود و عادت داشت حرف های عحیب بزنه ویهو نصفه ولش کنه...

البته نه تنها ماماریتا بلکه همه ی ادم های این منطقه عجیبن..!!

بعدازاینکه چیزهایی که ماما خواسته بود رو براش از اشپزخونه اوردم ترجیح دادم به جای یک جا موندن توی خونه وفکروخیال کردن یکم توی دهکده قدم بزنم

هنوزتازه یک هفته هم از تابستون نگذشته بود که من اینجوری کسل وبی حوصله شدم واقعاموندم که چطورمیتونم تااخر تابستون دوام بیارم وتحمل کنم..

اینجاجاهای دیدنی وطبیعت های بکر خیلی زیبایی داره ولی همه ی اون هارو توی این چندوقت چندین باردیدم و حالا واقعا خسته شدم...

کل جمعیت این روستارو چندتا پیرزن وپیرمردتشکیل میده که از اول توی این دهکده زندگی میکردم ودرکمال تعجب وشگفتی هیچکدومشون فرزندی ندارن وبه نظرمیرسه اخرین نسل هایی باشن که توی این دهکده زندگی میکنن...

تنها ماماریتاست که فرزندی داره....البته اونم فرزند خونده... یعنی مادرمن که اونم میدونم بچه ی واقعی خودش نیست واون جوری که مامان وبابام برام تعریف کردن وقتی اونها عاشق هم شدن خانواده هاشون اونهارو از ازدواج منع کردن امااز ونجا که خیلی عاشق هم بودن نتونستن این موضوع رو تحمل کنن وازدواج کردن ولی بعدازاون از طرف خانواده هاشون طردشدن...

ومجبورشدن که از پیش خانواده هاشون برن

وازاونجایی که هیچ جایی برای رفتن نداشتن برای مدت طولانی پیش ماماریتا زندگی کردن...

وقتی هم که تونستن خودشونو جمع وجورکنن از این دهکده به شهررفتن وزندگی جدیدشونوشروع کردن.بعدازاون صانحه ی اتش سوزی آپارتمان محل زندگیمون که پدرومادرموتوش ازدست دادم تنهاکسی که برام باقی مونده ماماریتاست که دراین دهکده ی دورافتاده درشمال غرب ایالت واشینگتن زندگی میکنه و نزدیک ترین شهریامکانی که انسان هادراون زندگی میکنن به اون دهکده 200مایل (تقریبا۳۰۰کیلومتر) فاصله داره...

دهکده ی گِموندِن...یه جای محشرباچشم اندازهای بکرو وحشی...

جایی که من قراره کل تابستونمواونجابگذرونم...دفعات قبل بیشترین تایمی که اینجاوپیش ماماریتامیگذروندم به یک هفته هم نمیرسید.

امااینباربه دلیل مشکلاتی که برای اپارتمانم توی شهرفینیکس پیش اومدمجبورشدم اینجابیام وتابستونواینجابگذرونم وبعدهم بایدبرگردم ودوران کالجموبگذرونم.هرچندکه اصلاازراشته ی تحصیلیم راضی نیستم واز کالج رفتن هم خوشم نمیاد اماتنهاسرگرمیه که دارم

وهمینطورهم من دراینده به یک شغل برای گذران زندگیم احتیاج دارم چون هزینه ی بیمه ی عمرپدرومادرم ازپس هزینه های زندگیم درشهرپرجمعیت وبزرگی مثل فینیکس برنمیاد...

وفعلاتاوقتی که مشکلات اپارتمانم رفع بشه و وقت رفتن به کالجم برسه اینجاو پیش مادربزرگم میمونم.

https://t.me/translationnovel

**************************************

-هیچ معلوم هست چیکارمیکنی؟ این چه طرزکشیدن برس روی بدن این زبون است ؟!

شانه یال اهنین دردستشو کنارگذاشت وبه ستم اومد..برس قشوروازم گرفت وبه صورت دورانی وبایک فشارملایم بربدن اسب کشید

-خوب نگاه کن...باید به صورت دایره ای وملایم بدن اسب وباهاش ماساژبدی

این برس خاک های سفت وگلوله شده وچسبیده به پوست وموی اسب رو نرم وخردمیکنه وبه سطح موی اسب میاره

به همین خاطر بعداز برس کشیدن اسب خاک آلودوکثیف به نطرمیرسه متوجه شدی؟

-بله فهمیدم این کارسخت تراز چیزیه که به نظرمیرسه

-درسته چون اسب ها موجودات خیلی حساسی هستن وبایدبدونی که چطورباهاشون رفتارکنی

اسب ها ازقشوشدن بابرس خیلی لذت میبرن امادرمورد اسب های حساس وهمینطور قلقلکی بایدمراقب نشانه هایی که از طرف اسب دریافت میکنی باشی...مثلاتکان دادن ناگهانی دم ویااگراسب گوشهاشو به عقب خوابوند ویاسر وپوزه ی خودشوبه محل برس کشیدن نزدیک کرد داره بهمون میگه که برسکاری خیلی شدیدودردآوره ویازخمی وجراحتی درمحل برسکاری وجودداره که بایدبه اون توجه کنیم اروم ساکت

گوش میدادم و سعی میکردم همه ی نکته هایی که ازآقای جرموند یادمیگرفتم رو توی ذهنم ثبت کنم

بعدازرفتن ازپیش آقای جرموندتصمیم گرفتم به خونه برم ویه دوش کوتاه بگیرم تا خستگی حاصل از تیمارکردن اسب ازتنم خارج بشه...امابازم مثل همیشه قصدم برای گرفتن یک دوش کوتاه ناکام موند...حوله ی حموم رو تنم کردم وبایه حوله ی کوچیک ترمشغل گرفتن نم آب از موهام شدم

مقابل آینه ی قدی اتاق ایستادمو به چشم های براقم زل زدم بازم مثل همیشه بعداز حموم انرژی زیادی رو توی بدنم حس میکردم

به دست هام نگاه کردم که بعداز یک ساعت زیردوش موندن حتی یک ذره هم چروکیده نشدن چه بسااحساس میکردم نرم ترهم شدن!!!

بعدازخشک کردن موهام وپوشیدن لباس هام تصمیم کردم که قدمی توی دهکده بزنم ...

دلم برای خورشیدوگرمای سوزان فینیکس تنگ شده

از پوشش دائمی ابرها توی آسمان خسته شدم ودلم درازکشیدن زیرگرمای سوزان خورشیدونوازش شدن صورتم باحرارت دوست داشتنیش رومیخواست

یکم که توی دهکده قدم زدم تصمیم گرفتم که به خونه برگردم که حرکت چیزی توی جنگل نظرموجلب کرد

یکم که دقت کردم یه گرگ قهوه ای رو دیدم که داشت اون اطراف پرسه میزد

اونقدرنگاهش کردم که تودل جنگل محوشدواز تیررأس نگاهم خارج شد

بافکری مشغول به خونه برگشتم واولین کاری که بعدازبرگشتم انجام دادم سرچ توی گوگل درباره ی گرگ ها ورفتارهاشون بود

بعدازیکم گشتن خسته شدم چون هیچ چیزخاص یاعجیبی ندیدم حتی نمیدونم که دنبال چی میگردم

تنهاچیزهایی که درباره ی گرگ ها تونستم پیداکنم نوشته هایی درباره ی خوی وحشی ودرندگی گرگ ها وشیوه ی زندگی گله ایشون بود

تااینکه توجهم به اطلاعاتی درباره ی گرگینه ها وگرگ نماهاجلب شد...وشروع کردم به خوندن اطلاعاتی درباره ی چگونگی تبدیل شدن به یک گرگینه..نطرات مختلفی برای چگونگی تبدیل شدن وجودداشت

اماجالب ترینهاشون تبدیل شدن به وسیله ی گازگرفته شدن توسط یه گرگینه بودیا نوشیدن آب از چاله ای که توسط ردپاهای اون ها به وجودمیاد.

************************

-افساراسبو نبایداینقدرمحکم بکشی اینجوری حیوون زبون بسته رو اذیت میکنی

-درحالی که سعی میکردم اروم تروباملایمت بیشتری افساراسب رو بکشم تامتوقف شه جواب اقای جرموندرودادم

_باشه باشه ببخشیدیکدفعه هل شدم نفهمیدم که اینقدرمحکم کشیدم

اروم از اسب پایین پریدم ویال هاشونوازش کردم وتوگوشش زمزمه کردم از آقای جرموندشنیده بودم که اسب هاباکسایی که باهاشون مهربونن بهترارتباط میگیرن

-اینطورکه به نظرمیرسه درس هاتو خوب یادگرفتی فکرمیکنم حالاخودت میتونی به تنهایی سواری کنی

_بهتره تنهایی باآکار بری ویه دوری این اطراف بزنی

باشنیدن این حرف نتونستم خودمو کنترل کنم ویه جیغ از سرخوشحالی کشیدم که اقای جرمونددرجواب سری به تاسف برام تکون داد وگفت

_ولی حواست جمع باشه زیاددورنشی مواظب هم باش که به جنگل خیلی نزدیک نشی اصلا دلم نمیخواد خوراک یکی از حیوانات درنده ی جنگل بشی چون اصلاتحمل جواب پس دادن به اون مادربزرگ دیوونتوندارم

تندتندسرموبه معنای فهمیدن تکون دادم وبایه حرکت روی اسب نشستم افسارشو کشیدم تا راه بیفته

یکم که توی دهکده گشت زدم

تصمیم گرفتم سری به محلی که برای باردوم اون گرگ قهوه ای رو دیدم بزنم..

نزدیک مرزمنطقه ی جنگلی داشتم حرکت میکردم که آکاربادیدن یک مارجلوی پاش رم کرد واگه خودمو محکم نگه نداشته بودم مطمئنن تاالان به روی زمین افتاده بودم..

**************************

فصل دوم: شانس دوباره

وقتی اکاربه تاخت درون جنگل میرفت تنهاکاری که از دستم برمیومدمحکم نگه داشتن خودم روی اسب بود

نمیدونم چه مدت به رفتن درون جنگل ادامه دادیم تااینکه وقتی اروم ترشدم وتونستم خونسردی خودموتاحدودی به دست بیارم افساراسبوکشیدم

وقتی که اکارمتوقف شدباسردرگمی به اطرافم نگاه کردم...ضربان قلبموتوی دهنمم حس میکردم اینقدرکه محکم میزد...

اطراف برام کاملانااشنابودوحتی یادم نمیومدکه ازکدوم طرف به اینجااومدیم

اون لحظه دقیقا برام مجسم بودکه توی جنگل گم شدم وهمینطورهم توی ذهنم مدام تصاویری از تیکه تیکه شدن توسط حیووانات درنده ردمیشد...

دورتادورمون به وسیله ی درخت های انبوده وپرشاخ وبرگ احاطه شده بود...

چنددقیقه همینطوری دورخودم چرخیدم تا اینکه تصمیم گرفتم یه راهی رو برای رفتن انتخاب کنم

ولی بدبختانه هرچی که جلوترمیرفتیم اطراف برام نااشناتروپوشش گیاهی بیشترتغییرمیکرد...

برای یک ثانیه یه حس خلاء سرتاسروجودموپرکرد واحساس کردم همه چیزاطرافم تغییرکرد ولی بعدکه دورتادورمونگاه کردم تغییرمحسوسی ندیدم

هرلحظه که میگشت بیشترمضطرب میشدم واکارهم این اضطراب روحس میکرد...چراکه سرعت تاختنش نسبت به قبل چندبرابرشده بود ومنم نمیتونستم اروم یاکنترلش کنم چون حال خودمم خیلی بدبود

اصلایادم نیست که از کی اشک هام راه خودشونوروی گونه هام پیداکردن وهق هق کردنم شروع شد

بدترهمه اینکه اخرین پرتوهای نورخورشیدهم درحال انزال بود...اسمان هم نارنجی رنگ شده بود وحتی فکرتاریکی هوا وشب موندن توی جنگل هم برای چندبرابرکردن ترسم کافی بود...

کاسه ی چشمام مدام از اشک پروخالی میشد وهمین هم دیدمو تارکرده بودوبه زحمت میتونستم جلوموبببینم

اماهرکاری هم میکردم نمیتونستم جلوی این اشک های سرکش روبگیرم...

بدنم از ترس و گرسنگی ضعیف شده بود و به زحمت خودموروی اسب حفظ کرده بودم

یه دستمو از افساراسب جداکردم وخواستم اشک های روی صورتمو پاک کنم که به خاطرسرعت زیاداسب وضعف بدنی که داشتم نتونستم خودموکنترل کنم وتعادلموروی اسب ازدست دادم وبه زمین افتادم سرم به یه تیکه سنگ کوچیک برخوردکرد و

دردوحشتناکی توی پاو سرم پیچید....وصدای فریادم توی دل جنگل پیچید..

باهزاردردورنج نشستم واروم اروم خودموبه سمت تنه ی یکی از درختای اونجا کشیدم وبهش تکیه زدم ...

نفسم از دردتیکه تیکه ازسینم خارج میشد..وهرلحظه انتظارداشتم ازحال برم

یه دستموروی سر دردناکم کشیدم لزجی خون رو روی پیشونیم احساس کردم

ازاین بدترنمیشداگه صدای دادوفریادم حیوونای وحشی روبه سمتم نمیکشیدمطمئنن بوی خونم این کارومیکرد...

زانوهاموتوی شکمم جمع کردموسرمو روی اونهاگذاشتم...

بااین وضعیتی که من داشتم مطمئنن مرگم حتمی بود... اجازه دادم که صدای هق هق هام فضای اطرافمو پرکنه وباصدای بادی که توی جنگل میپیچیداحساس میکردم که جنگل هم نوایی غم انگیزی رو باگریه هام انجام میده

واقعا دیگه بعیدمیدونم ازاین بدتربشه توی یه جنگل درندشت وغریب وبدون امیدی برای کمک همراه کلی حیوون وحشی ودرنده تک وتنهاگیرافتادم

وپام توی بهترین وضعیت ضربه ی خیلی بدی خورده البته اگه نشکسته باشه وهمینطوراسبموهم ازدست دادم الان فقط یه حیوون وحشی برای دریدنم کم دارم که لیست بدبختی هام کامل شه

باشنیدن صدای خرناسی مطمئن شدم که امروزتمام کائنات بامن سرجنگ داره...

اروم سرموازروی زانوهام بلندکردم واول ازهمه نگاهم به اون دندون هاش نیش وپوزه ی چین خورده افتاد

مطمئنن این اخرین نفس های منه ...یک لحظه کل زندگیم وناکامی ها وآرزوهام وتمام لحظات عمرم مثل یک فیلم از جلوی چشمم ردشد اخرین تصویرهم چهره های خندون پدرومادرم بود هیچوقت فکرشونمیکردم اینقدرزودبهشون بپیوندم

مامان جون باباجون منتظرم باشید دخترکوچولوتون داره میادپیشتون ...

یه قطره اشک از گوشه ی چشمم به پایین چکید ودیدم که اون گرگ خاکستری اماده ی حمله شد وشایدتنهاشانسی که امروزاوردم اینه که از هوش رفتم واینجوری مجبورنبودم درددریده شدنم توسط این گرگ وتحمل کنم

بادردشدیدی که منشعش پام بوداروم چشماموبازکردم چندبارپلک زدم تاتاری دیدمو ازبین ببرم...که بارایحه ی خوش و تقریبا اشنا و غریبه ای که توی بینیم پیچید دردپاموبه فراموشی سپردم

..اخ...دستموروی گردنم گذاشتم که یه سوزش عجیب والبته خوشایند درست روی رگ تپنده ی گردنم حس کردم..

اطرافمونگاه کردم توی یک جایی مثل یک غاربودم وبه نظرمیرسیدنزدیک سپیده دم باشه

چه اتفاقی برام افتاده؟..من اینجاچیکارمیکنم!!؟؟...

یکم گیج میزدم وهنوز حواسم به طورکامل به سرجاش برنگشته بود

..اسب سواری...رم کردن اسب وتاختن توی جنگل وبعدهم افتادنم ازروی اسب ...این ها حوادثی بودکه به صورت دسته دسته به ذهنم میومد

وبایاداوری اخرین صحنه ای که قبل از بیهوش شدنم دیدم چشم هام گشاد وپراز بهت وتعجب شدم ...یعنی چه اتفاقی برام افتاده؟!!!..

مطمئنن من نمردم وهنوززنده ام...اماچطور؟چه اتفاقی بعدازبیهوش شدنم افتاد

به اطرافم نگاه کردم نگاه کردم وسعی کردم کردم بفهمم چه خبره...

وقتی به سمت چپم نگاه کردم بیشترازقبل شکه شدم

چطورتاالان متوجهش نشدم؟..یه مردکناریه اتش کوچیک روی یک تیکه سنگ نشسته بودوبه اتش زل زده بود..

جوری که اون نشسته بودنیم رخش به طرف من بود...

سعی کردم چهرشوببینم اماچیززیادی توی دیدم نبود به جز اخم های درهمش وچهره ی غیرقابل انعطافش که از نیم رخش هم قابل تشخیص بود...

به جرات میتونم بگم که یکی از خشک ترین وخشن ترین چهره هاییه که تابه حال توی زندگیم دیدم...

به هیکلش نگاه کردم که حسابی درشت وعضلانی بود

تقریباسه برابرمن که جسه ی ریزوکوچیکی داشتم هیکل داشت...به نوعی که حتی نگاه کردن بهش ترس ووحشت روتوی ادم زنده میکرد...

وبدترازهمه گرمایی بودکه توی بدن من ایجادکردطوری که واقعاباعث تعجب خودمم بودکه چطوراین همه کشش به کسی که هنوز حتی کامل هم ندیدمش وجودداره

سعی کردم اروم از حالت درازکش خارج بشم وبشینم که باشنیدن صداش حرارت بدنم بیشترازقبل شد.صدای خیلی گیراوخشداری که سریع فکرمنوبه سمت شنیدن کلمات ممنوعه بااین اهنگ ولحن صدابرد

-بهتره زیادحرکت نکنی ...توکه نمیخوای وضعیت پات از چیزی که هست بدتربشه

باچشمای گشادشده به اون اهنربای لعنتی که این حرفهارو بدون حتی یک نیم نگاه کردن بهم گفت زل زدم....اصلامتوجه نمیشدم اینجاچه خبره ...اماخوب یه حدث هایی میزدم...

مثل اینکه این مردکه حتی نگاهشوهم ازم دریغ میکنه تبدیل به شوالیه شجاعی شده که منواز دست اون گرگ نجات داده...وهمین فکرهم قلبموگرم میکردواونوپرازیه حس خوب وناشناخته میکرد...

من تاحالاتوی زندگیم ناجی نداشتم که وقت هایی که توی دردسرمیفتم بیادونجاتم بده....حالااین مردغریبه تبدیل شده به یه ناجی که زندگیموبهش مدیونم

وهمین افکارهم باعث میشد علارغم هیبت ترسناک وبزرگش یه حس امنیت ازکنارش بودن بهم دست بده

وازش ترسی نداشته باشم که نکنه یه وقت قصدازاردادنمو داشته باشه

وازهمه ی ایناگذشته این مردبوی خیلی خوبی از خودش منعکس میکنه...

حتی الان که دقت میکنم به محض بیدارشدنم هم این بوی خوب رو استشمام کردم..

وحالاهم خوب میدونم که منشع این بوی حیرت انگیزکجاست...

یه بوی محشر ومخلوط از چندتارایحه ی خاص ..

مثل بویی که از یک جنگل بعدازبارون وبوی دریا به مشام میرسه...

اگه کسی ازم بپرسه که ازکجابوی جنگل بارون خورده ودریارومیدونم میگم نمیدونم فقط یه حسه..

...حسی که باعث میشه بااستشمام این بو تصویر دریاوجنگل توی ذهنم تداعی بشه...یه عطرخاص که مجبورت میکنه چشماتوببندی وچندتانفس عمیق بکشی ..

باهرتنفس سعی میکردم حجم بیشتری روازاین رایحه واردسینم کنم ومدت بیشتری اونوتوی ریه هام حبس کنم

-نشکسته...امابدجوری ضربه دیده

ازجادررفته بودکه وقتی بیهوش یودی جاش انداختم...

مدتی طول میکشه که بتونی باهاش راه بری...

یه تیکه از موهاموکه توی صورتم ریخته بود وپشت گوشم انداختم وجوابشودادم

-اوم ..ممنون...به خاطرهمه چیز..هم به خاطرنجات جونم و هم به خاطرپام

اروم سرشوتکون دادوگفت

-مسئله ای نیست ..

همین؟فقط مسئله ای نیست؟

هرچی نباشه یه چیزی به اسم ادب ونزاکت هم وجودداره

-من اهل اونجانیستم.توهم دیگه اطراف اون دهکده نیستی.

بیشتراز چیزی که فکرشو میکنی از دهکدت دورشدی دخترخانوم....

بهتره دیگه راه بیفتیم بایدقبل از ظهربه خونه برسیم دیشب مسافت زیادی رو طی کردیم ولی بازهم راه طولانی رو پیش رو داریم.

نمیفهمیدم منظورش چیه ...یعنی واقعااینقدراز دهکده دورشدم که واردیه منطقه ی دیگه شدم؟!...تمام دیروز وبه تاخت توی جنگل میرفتم وحتما کلی مسافت طی کردم

یعنی براش اینقدرعادیه که توی جنگل راه بیفته وجون مردموازدست گرگ نجات بده؟

-من تاحالاشماروتوی دهکده یااطراف اون ندیدم..!!!شماکی هستید؟!

-ازکدوم دهکده حرف میزنی؟

سعی کردم اینکه سوالموباسوال جواب داد رو نادیده بگیرم وباارامش جوابشوبدم اماواقعااین کارش خیلی ازاردهنده است...خوب اول من سوال پرسیدم یعنی متوجه نشده که اول باید سوالموجواب بده بعددنبال جواب های خودش باشه سعی کردم نفسمو بیشترحبس کنم تابیشتراون حس سرخوشی روکه عطرش بهم میده نگه دارم...

اروم خودموبالاکشیدم وبه دیواره ی سنگی غار تکیه دادم..وسعی کردم توجهی به دردپام نشون ندم چراکه یه پای زخمی درمقابل زنده موندنم چیزی نیست

به پام نگاه کردم که بادوتیکه چوب سرجاش ثابت شده بود وبا یه چیزی مثل گیاه پیچک یایک همچین چیزی بسته شده بود..نمیدونم چطوربدون نگاه کردن بهم متوجه شد که به پام نگاه میکنم که گفت:

-خوب معلومه دهکده ی گِموندِن...اینجابه غیراز این دهکده که دهکده ی دیگه ای وجود نداره...

متوجه شدم که اخمش به طرزکاملامحسوسی بیشترشد

امااصلا نمیدونستم چراونمیخواستمم بفهمم ...کم کم داشتم عصبانی میشدم این واقعاخیلی بی ادبانه است که وقتی داری بایک نفرصحبت میکنی نگاهش نکنی....

اینکه زندگیمونجات داده و بوی خیلی خوبی هم میده وباعث میشه که کل وجودم توی اتش خواستنش بسوزه هم باعث نمیشه که بخواداینطورگستاخانه رفتار کنه ..هرچی نباشه یه چیزی به اسم ادب و نزاکت هم وجودداره...واای خداماماریتارو بگو حتماتاحالاکلی نگرانم شده

به ناجیم نگاه کردم که پشتش بهم بودوداشت اتش کوچیکی که برپاکرده بودروخاموش میکرد...

بعدازخاموش کردن اتش به سمتم برگشت وتونستم برای اولین بارصورتشوکامل ببینم...

مات چهره ی خشک وجدیش شدم ...چهرش خشن ترازچیزی بود که از نیم رخش تونسته بودم ببینم

باقدی بیشتراز 190وهیکل وعضلاتی کاملاقابل تحسین انگارکل فضای غار رو احاطه کرده بود

واز اینچ به اینچ بدنش تستوسترون (هورمون جنسی مردانه)منعکس میکرد...

بادیدن این مردمن تازه تونستم فرق بین مردهای خوش قیافه ومردهای سکسی رو تشخیص بدم ...ومیتونم بااطمینان بگم که هرچنداین ادم چهره ی زیباوافسانه ای نداره امامطمئنن سکسی بود...

ومن نمیتونم منکرجاذبه ای که نسبت به اون توی بدنم ایجاد شده بشم ...ونوعی که بدنم نسبت به اون عکس العمل نشون میده کاملاجدیدوتازه است برام...احساس میکردم باچشم هاش تا عمق وجودمو میخونه ومیتونه درون منوببینه....

وهمینطورحس میکردم این چشم های نقره فام توانایی اینودارن که منو بدرن و نیست ونابودم کنن...ومیتونه زندگیموزیرو رو کنه وتمام علایق وسلیقه های منو تغیبربده ...

بانزدیک شدنش بهم باهرسختی وزحمتی که بود نگاهموازچشماش گرفتم وبه دستام که توی هم قفلشون کرده بودم دادم ...

چشماش انگارآهنربادارن که دل کندن ازشون اینقدر سخته...

امااین چیزی نبودکه نبودکه منومات ومبهوت کرد..بلکه این چشم هاش بودن که نگاهمواسیرخودشون کردن...چشم هایی که زیرکی وباهوش بودن ازشون میباره ..وبانگاهی موشکافانه وسخت ...خیلی سخت ...

ونوعی که اون گرسنه نگاهم میکرد باعث میشد از حسی ناشناخته به خودم بلرزم..اگه بخوام چشم هاونگاهشوتوی یک کلمه توصیف کنم اون کلمه.. وحشیه ....

باکاری که کردسریع نگاهموبه چهرش دوختم ...یک دستشوزیرزانوهام واون یکی دستشوپشت کمرم گذاشت وبایک حرکت توی اغوشش بلندم کرد

بااین کارش ناخوداگاه سریع دست هامودورگردنش حلقه کردم

نوعی که اون منودراغوش گرفته بودمیتونستم ضربان های محکم ومنظم قلبشو زیرگوشم بشنوم...ای کاش میتونستم بگم قلب منم مثل قلب اون اروم ومنظم میزد...امادرحقیقت اصلااینطورنبود..

احساس میکردم هرلحظه قلبم ازقفسه ی سینم به بیرون پرتاب میشه اینقدرکه تندمیزد...ضربانشوتاتوی گلوم احساس میکردم...

(نویسنده محیا.م)

هرچندکه وقتی که گفت باید راه بیفتیم فهمیدم که اون قراره منوحمل کنه...

چون من بااین وضعیت پام فکرنکنم حتی یک قدم هم بتونم بدون کمک بردارم..

ولی بازهم وقتی دراغوشش فرورفتم دلم لرزید....

گرمای آغوشش حس فوق العاده ای داشت...

بدنش خیلی گرم بود...خیلی گرم ترازدمای بدن من یاهرکس دیگه ای که میشناسم...

نمیدونستم این عادیه یانه ولی هرچی که بودبرای من خیلی خوشایندبود..بدنش خیلی گرم بود...خیلی گرم ترازدمای بدن من یاهرکس دیگه ای که میشناسم...نمیدونستم این عادیه یانه ولی هرچی که بودبرای من خیلی خوشایندبود..

-کجاداریم میریم؟!.

-خونه ی من ....پیاده تااینجا پنج شیش ساعت فاصله داره...

-امامن بایدبرگردم خونمون...مامان بزرگم مطمئنن تاحالاکلی نگرانم شده...

-نمیتونی ...همینجوریشم حسابی ازخونه دورشدی...دیشب هم که بیهوش بودی به همین شکل مسافت بیشتری روازخونه دورشدی...

فکراینکه دیشب هم وقتی که بیهوش بودم اینجوری توی اغوشش حمل شدم حسابی باعث داغ شدنم شد..

نمیدونم این چه قدرتیه که باعث میشه من الان به جای خجالت کشیدن ازاینکه توی اغوششم حس آرامش وامنیت بهم دست بده...

احساس میکنم اصلاخودمونمیشناسم ...

واقعاچی باعث شده که اینقدرکنارش ارامش داشته باشم وسعی کنم خودموبیشترتوی آغوشش فروکنم

دستامو دورگردنش محکم ترکردم وسرمو روی سینش گذاشتم وبه ضربان اروم اماپرقدرت قلبش گوش دادم...

وریه هامو پراز عطردلنشین تنش کردم...

-امامن نمیتونم بیام خونه ی شما...من اصلاشمارونمیشناسم ...حتی اسمتونوهم نمیدونم ...ازاین گذشته مطمئنن مادربزرگم کلی نگرانم شده.!!!

-آگرین

-چی؟!؟!..

-گفتی اسممو نمیدونی ...خوب اسمم اگرینه حالادیگه میدونی...

آگرین.....

آگرین....

اسمشو چندبارزیرلب زمزمه کردم ...

گفتنش حس خوبی داره باهربارزمزمه ی اسمش قلبم محکم ترمیزد...وانگارخون بیشتری رو به سرتاسربدنم میفرستاد....

این مردواقعاهمه چیزش خاصه و به من نیرومیده ...

-ازاشنایی باهات خوشبختم اگرین....

بهش شیرین ترین لبخندی رو که میتونستم زدم و ادامه دادم

-منم دالیام ...البته همه لیاصدام میزنن...لیاسوان

من همیشه فکرمیکردم هیچی از ناز وعشوه های دخترونه بلدنیستم...

اماانگار این ادم قراره خیلی چیزهادرباره ی خودمو به خودم بفهمونه ....

الانم باورم نمیشد اون کسی که اینجوری باصدایی پراز ناز ونیاز دخترونه بااین مردحرف میزد من بودم ولبخندهایی دعوت کننده بهش میزدم...

درجواب حرف هام فقط سری تکون دادو به دویدن ادامه داد...امانتونست اون برق پرازخواستنی وکه موقع نگاه کوتاهش شکارکردموپنهان کنه ...

خوب ...خوب ...پس به نظرمیرسه ناجی جذابمم حس هایی مثل حس های من داره...این فکرناخودآگاه باعث لبخندم شد...

خیلی خوبه که بدونی خواستنت دوطرفه است...خوب به نطرمیرسه اینم یه تجربه ی اولیه ی دوباره است...

چون تاجایی که یادمه من هیچوقت کسی رو نخواستم که بعدش از اینکه اونم منو بخوادخوشحال بشم...

اماالان انگارتمام زنانگی هام مقابل این مرد میخوان خودی نشون بدن

توی کالج ورستورانی که به صورت پاره وقت به عنوان گارسون کارمیکردم بودن اشخاصی که بخوان بهم نزدیک بشن یا رابطه ای باهاشون داشته باشم اما من هیچوقت هیچکدومشونو نخواستم و کششی هم بهوش نداشتم در حقیقت من هنوز ویرجن ام (باکره)و

توی کالج ورستورانی که به صورت پاره وقت به عنوان گارسون

کارمیکردم بودن اشخاصی که بخوان بهم نزدیک بشن یا رابطه ای باهام

داشته باشن اما من هیچوقت هیچکدومشونو نخواستم و هیچ

کششی هم بهشون نداشتم در حقیقت من هنوز ویرجن ام (باکره)

....درحقیقت من هیچوقت قبل از این تحریک نشده بودم وهمیشه نگران بودم که نکنه مشکلی دارم اماالان حداقل خیالم دراین موردراحت شده...

وبه همین دلیله که جذب شدنم به این مردتااین حدبرام عجیبه..

احساس میکنم که این اون کسیه که تمام عمرم منتظربودم ببینمش...

احساساتم درونم شورش به پاکرده بودن...

تصمیم گرفتم چندتا سوالی که بیشترازهمه ذهنمو درگیر

خودش کرده بود ازش بپرسم سوال هایی مثل اینکه اون توی این جنگل بدون هیچ اسبی چیکارمیکنه...

چطورتونست منوازدست اون گرگ نجات بده بدون اینکه حتی یه خراش کوچیک برداره چون من هیچ جای زخمی روی صورت ودست هاش ویاهیچ خونی روی لباس هاش ندیدم واین نشون میده که اون صدمه ای ندیده...

چون من هیچ اسلحه یاوسیله ی دفاعی همراهش ندیدم اون خودشه وخودش ..والبته همراه لباس هاش که یه صدایی از عمق وجودم مدام تکرارمیکنه که ای کاش اون هاروهم همراه نداشت...!!!!

مطمئنم که اون بدون لباس خیلی تحسین برانگیزتر میشه...صحنه هایی ازخودمودیدم که درحال بازکردن دونه دونه ی دکمه های پیراهنش ام و.....اوه خدایاداشتم توی اتیش خواستنش میسوختم

من تا قبل ازامروز نمیدونستم قسمتی از وجودم تااین حدبی حیا و سرکشه....

مجبورشدم بایک اخطارفکرهای درون سرمو ساکت کنم وروی پرسیدن سؤالاتم تمرکزکنم...هرچندکه دورکردن اون صحنه ها واقعا سخت بود..

اما یهونمیدونم چه اتفاقی افتادکه احساس کردم هیچ سؤالی توی ذهنم نیست.....هیچی ...هرچقدرفکرکردم نمیتونستم به یادبیارم که میخواستم چه سوالی بپرسم.

حتی یک سوال هم توی ذهنم نبود... ذهنم از هرسوالی که قصدپرسیدنشو داشتم خالی شده بود...وهرچقدرهم که فکرکردم به یاد نیاوردم که نیاوردم ...برای همین تصمیم گرفتم

بیخیال همه چیزبشم و ازگرمای اغوشش لذت ببرم...

اون هم بدون هیچ حرفی به راه رفتنش ادامه داد وبعدازمدتی حرکت کردنش به دویدن تبدیل شد...

منم دست هامو دورگردنش محکم کردم وچشمامو بستم واجازه دادم که باگرمای اغوشش به خواب عمیقی فروبرم...

باتکون های ملایمی که میخوردم ازخواب بیدارشدم

برای اولین باربودکه به محض بازکردن چشم هام موقعیت خودمو به یاداوردم انگارحتی مغزمم نمیتونست مدت بیشتری رو دست از فکرکردن به ناجیم برداره...

اغوشش خیلی گرم وشیرین بود....باوجوداینکه درحال حرکت ودویدن بودولی خیلی توی اغوشش راحت بودم....

بازهم اون بوی محشر...بوی جنگل بارون خورده ودریا...خدایااین چه حسیه که اینطورداره زندگیمو تغییرمیده...

بین حس شهوت وحس امنیت وارامشی که پیش این مرد داشتم یه همبستگی و تعادل عجیبی توی وجودم حس میکردم..

انگارکه بادیدنش تمام افکارو احساسات افسارگسیخته ام ارامش گرفتن وبه ساحل امن خودشون رسیدن..

بایک نگاه به آسمان وموقعیت خورشیدفهمیدم که نزدیک ظهریم

وناجی مرموزمن هم از سپیده دم تابه الان دون توقف درحال دویدنه

اونم درحالی که من دراغوششم....هرچندکه هیکل ریزه مبزه وکوچیکی دارم امابازهم مطمئنن چندساعت حمل کردنم سخت و خسته کننده است

همین فکرهم باعث شرمساری و ناراحتی زیادی برام شد...

اماچیزی که باعث تعجب وحیرتم بوداین بودکه باوجوداین همه فعالیت ودویدن وحمل کردن من نه ضربان قلبش که زیرگوشم درحال زدنه تندشده بود نه نفس نفس میزد..

بدنش هم هیچ عرقی نکرده بود حتی یه قطره عرق هم روی صورتش نبود...

نمیفهمم چطورهمچین چیزی ممکنه....یعنی دونده ای چیزیه؟یایک ورزشکار؟

اماخوب حتی اگه دونده ی ماراتون هم باشه بازهم بایدحداقل یکم ضربان قلبش تندمیشد...

امااون به نوعی که انگارکه این مسافت یه مسافت چندمتریه داشت به راه خودش ادامه میداد...

منم تصمیم گرفتم به جای فکروخیال های الکی وازاردهنده ازاین اغوشی که به خاطر وضعیتم نصیبم شده لذت ببرم چون میدونم که قراره به زودی بارسیدن به خونه ی اون از دستش بدم...

واین سخت ترین قسمتشه....اینکه این وضعیت همیشگی نیست ....

مطمئنن به محض رسیدن به خونه باماماریتاتماس میگیرم و ازش میخوام که کسی رو به دنبالم بفرسته

فقط اگه گوشی موبایلمو همراهم داشتم میتونستم حتی همون دیشب هم راه خونه روپیداکنم ولی حیف که از روزی که به گموندن اومدم موبایلووخاموش کردم چون درحقیقت کسی رو نداشتم که نگرانم بشه...

بعدازازدست دادن پدر ومادرم کاملا تنهاموندم...

من به جز اونا وماماریتا کسی رو توی این دنیا نداشتم که نگرانم بشه...

فقط چندتا دوست هم توی کالج ومحل کارم داشتم

که باهیچکدومشون اونقدرصمیمی نبودم فقط الیزابت روداشتم که گاهی اوقات باهام تماس میگرفت

که اونم شماره ی خونه ی ماماریتارو داشت وازاین بابت نگرانی نداشتم..

الیزابت دوست خیلی خوبی برامه وهمینطوردخترخیلی شیطون ودوست داشتنیه

البته رفتارهای عجیب وغریب هم زیادداره..

اوایل دوران کالجم خیلی باکسی صحبت نمیکردم وبه نوعی سرم توی کارخودم بود..

تازه پد ومادرموازدست داده بودم وناراحتی از دست دادنشون اجازه نمیدادکه بتونم عادی وشادرفتارکنم

امااون به زور خودشوبه من میچسبوندوهرجامیرفتم دنبالم میومد...

ومنم درمقابل بیشترازش فاصله میگرفتم..

چون یادگرفته بودم از ادم های مشکوک وعجیب دوری کنم..

این چیزیه که پدرومادرم همیشه میگفتن...ومنم سعی درانجامش داشتم...

به زندگی یکنواختم خو گرفته بودم ونمیخواستم تغییرکنه..

امااون از من سمج تر ویه دنده تربود...

هرچی من بیشترفاصله میگرفتم اون خودشوبیشتربهم نزدیک میکرد...

تااینکه کلاتصمیم گرفتم بیخیال همه چیزبشم ودوستی باهاشو بپذیرم...

هنوزهم که هنوزه نمیدونم چرااینقدربرای نزدیک شدن به من اصرارداشت...

اون میتونست باهرشخص دیگه ای توی کالج بدون دردسردوست بشه اما منو انتخاب کرد...

اماازصمیم قلبم برای اون همه اصراروپافشاری ازش ممنون بودم...

چون باعث شد از پیله ی تنهایی که دورخودم کشیده بودم خارج شم...

وازاون وقت به بعد اون تبدیل شدبه بهترین دوست من...دوستی که میتونم روش برای هرکمکی حساب بازکنم...

امااگه واقعاکسی رو داشتم که منتظرتماسش میموندم شایدالان موبایلم همراهم بود واین همه دردسرنمیکشیدم

امایه چیزی از عمق وجودم میگفت خیلی بهترشدکه موبایل همراهم نبود ودرکل این اتفاقات افتا‌د...

خیلی هم بدنشدکه توی جنگل گم شدم ویه گرگ قصد دریدنمو داشت...

اگه این اتفاقات نمیفتاد ممکن بودمن هیچوقت این مرد و نبینم...

واین ملاقات به همه ی اون دردسرها می ارزید....

سرمو که روی سینش بود یکم جابه جاکردم تا قشنگ صدای قلبشو بشنوم...

واجازه دادم صدای کوبش پرقدرت قلبش مثل لالایی برام عمل کنه و خواب مثل پتویی نرم احاطه ام کنه...

*********************

فصل سوم: معجزه ی من

★★اگرین★★

به فرشته ی کوچیک توی اغوشم نگاه کردم که ساکت واروم توی بغل جمع شده بود...

وقتی احساس کردم که آماده ی سؤال پرسیدنه مجبورشدم ذهنشوآروم کنم تا به چیزی فکرنکنه..!!!

چون درحال حاضرهیچ جوابی برای سؤالاتش نداشتم....

به سختی جلوی خودموگرفتم که افکارشو نخونم وبه حریم شخصیش احترام بزارم....

اما دلم بدجوری میخواست افکارشو بخونم تابفهمم داره به چی فکرمیکنه...

که ضربان قلبش به این شدت درحال تغییرکردنه...

ازبرق نگاهش وحرکات بدنش کاملامشخصه که دخترکوچولوم هم منو میخواد...

البته بایدهم بخواداگه غیرازاین بود جای تعجب داشت...

بعدازاین همه سال جسم وروحمون میتونن به هم بپیوندن وتکمیل بشن...

بعدازمدت هابالاخره میتونم به آرامش برسم ...

میتونم بدون ترس ونگرانی برای امنیت اون به خواب برم...

هرچندکه اگه خودش باپای خودش نمیومدتصمیم داشتم که به زودی به دنبالش برم و پیش خودم بیارمش...

چون دیگه نه خودم و نه گرگم طاقت وتحمل دوربودن ازاونو نداشتیم...

برای خوندن افکارش هم با وجود تمایل شدیدم به این کار اماحقیقتش اینه که میترسم افکارشو بخونم وببینم که واقعاداره درباره ی بامن بودن و خواستن من فکرمیکنه

واون موقع این یک ذره کنترلی که روی خودم برام باقی مونده روازدست میدم...

وواقعاهم میخواستم بیخیال کنترل کردن خودم بشم واجازه بدم خوی گرگم کنترل وبه دست بگیره...

دوست دارم بیخیال کنترل کردن خودم بشم وهمینجااونو مال خودم کنم...

اماچیزی که بیشتراز این رابطه میخوام اینه که اون در امنیت باشه...

چیزی که همه ی این سال ها براش تلاش کردم واین همه سختی رو به جون خریدم....

چیزی که که خودمو به خاطرش از داشتن فرشته کوچولوم محروم کردم ...

واینجا مطمئن نیستم که بتونم اونجورکه لازمه ازاون مراقبت کنم

حتی باوجوداینکه اینجا منطقه ی منه اماحتی به خاطر اون یک درصد احتمالی که وجود داره ومیگه که ممکنه اون اینجا اسیب ببینه هم که شده جلوی خودم و گرگمو میگیرم...

قبل از هرچیزی باید اونو به خونه ببرم .....

جایی که بتونم اونو از هرخطری درامان نگه دارم...وقتی روزقبل برای اروم کردن ناارومی گرگم به دویدن رو اوردم

قلبم منوبه جایی که اون بود هدایت کرد...بعدازچندساعت دویدن اول بوی تنش به وسیله ی بادبه مشامم رسید وبعدهم صدای گریه هاشوشنیدم....

گریه هایی که نفسموبندمیاورد...

وقتی پیداش کردم که درحال سقوط ازاسبش بود...

نمیفهمیدم چطوراین همه از دهکده دورشده وبه اینجااومده...

باشنیدن صدای هق هق گریش مچاله شدن قلبمو احساس کردم ....

نمیتونستم تحمل کنم که اینجوری گریه کنه.

من برای همیشه وتاابداونوشاد ودرارامش میخواستم...

این چیزیه که قدرت وتحمل این همه دوری رو توی تمام این سال هابهم میداد...

وقتی اون گرگ احمق ودیدم که قصددریدن جواهرمنو داره خون خودم وگرگم به جوش اومد....

واجازه دادم که گرگم حساب اونو برسه....

جزای کسی که قصد آسیب رسوندن ودست درازی به اموال منو داره فقط وفقط مرگه....

چه برسه به اینکه قصددریدن جواهرارزشمند ودراصل همه چیزمنو داشته باشه...

امااون گرگ بادیدن من و خشمم پابه فرارگذاشت ...

میتونستم درعرض چندثانیه بگیرمشوبدنشو بدرم ...

اماوقتی فرشته ی کوچیکمودیدم که ازترس بیهوش شده، تصمیم گرفتم

حتی یک ثانیه روهم برای کاری که بعدأهم میتونم انجام بدم تلف نکنم

وبه فرشته ی زیبام برسم...اون گرگ رو میشناختم...

یکی از اعضای گروه خودم نه یک گرگ معمولی..!!

وبه وقتش حساب کارشو پس میده اماالان رسیدگی به لیاتوی اولویته برام...

بهتره اون گرگ اینقدراحمق نباشه که بخواد درباره ی اتفاقات اینجا چیزی به کسی بگه...

میدونم که مدت زیادی نمیتونم ورودیه غریبه رو به قلمرومخفی کنم

اماحداقل تاوقتی که بتونم یه بهونه ودلیل قانع کننده برای اینجابودنش پیداکنم میتونم یکم زمان به دست بیارم...

میدونم که بایدهمین الان اونوبه دهکده برگردونم وذهنشوازهمه ی اتفاقات اینجاپاک کنم ....

اماحالاکه باپای خودش به اینجااومده نمیتونم ازش دست بکشم...

دیگه نمیتونم دوربودنش ازخودموتحمل کنم ...

الان بیست سالی هم میشه که خودم وگرگم دیگه بارابطه بازنهای دیگه اروم نمیشیم و همه رو پس میزنیم....

من فقط جفت خودمومیخوام...کسی که برای من خلق شده و منم برای اون....

مهم نیست ازچه نژادیه....مهم نیست دورگه است....تنهاچیزی که برام اهمیت داره اینه که اون از روز اول تولدش مال من بوده...

حتی قبل از متولدشدنش هم مال من بود...!!!

ازروزی که نطفه اش بسته شده سرنوشت ماروبه بهم پیوندزده...

پیوندی که حتی بامرگ هم شکسته نمیشه...پیوندی ابدی...

من ازروز اولی که وجودشو احساس کردم براش جنگیدم...چه باافراد نژادخودم و چه با بقیه ی نژادها....

خیلی هارو دریدم و خیلی هاروهم ازسرراه برداشتم...

وسخت ترین جنگ ومجادله ی من هم جنگ باخودم درتمام این بیست سال بود...

جنگ درونی که درمن وجودداشت برای رفتن واوردن اون پیش خودم...

ولی به هرطریقی بود اونو جایی که میتونست زنده بمونه نگه داشتم ....

اماالان همه چیزفرق کرده ...

اون اماده است که جفت رسمی من بشه...من قدرت روحشوحس میکنم که اماده ی مبارزه است....مبارزه برای باهم بودنمون...!!!

بعدا اون همه سختی وخستگی دیدن اون که اینجوری دراغوشم باارامش به خواب رفته همه ی اون سختی هاروجبران میکنه...

ازحالابه بعد تنهاجایی که اون حق داره باشه اینجانزدیک من ودراغوش منه...

جایی که بتونم امنیتشو تأمین و وجودشو حس کنم ...

میدونستم که کلی سوال توی سرش داره و منتظرفرصت برای پرسیدنه..

امانمیتونم فعلاجوابی بهش بدم...

اما به زودی زود همه چیزوبراش تعریف میکنم...وانتظاردارم اون موقع بتونه این همه پنهان کاری رو درک کنه ....

امافعلاتنهاکاری که میخوام انجام بدم اینه که از دراغوش کشیدنش لذت ببرم...

چون چیزی تاخونه نمونده و اونجامجبورم ازخودم دورش کنم ...

حتی اگه برای مدت کوتاهی هم باشه ولی بازهم برای من درحد مرگ سخته..

بافکرکردن به خونه و داشتن اون روی تختم نیشم بازشد...

جایی که هرشب رویای اونو میبینم و باخیال بودن تنش دراغوشم به خواب میرم...

رویاهاخیلی قدرتمند وخطرناک اند....اونا خواسته ها وناکامی های انسانو بهش نشون میدن و من درتمام این سال ها فقط وفقط رویای اونو داشتم ....

رویای درکنارش بودن ...بوسیدنش ...دیدن آبی بی کران چشم هاش...وبیشتراز همه رویای خنده های عمیق و از ته دلش رو...

حتی گاهی اوقات رویاهام رو دربیداری هم میدیم ....گاهی درحال دویدن درجنگل اونو میدیدم که تکیه زده به یک درخت باخنده ای عمیق و زیبا درحال تماشای منه ....

حتی بعضی مواقع این سراب اینقدرواقعی بود که میتونستم برق شادی درون چشم هاشو هم ببینم ....

ووقتی به سمتش میرفتم قبل ازاینکه بتونم لمسش کنم غیب میشد و من بازهم تنهامیموندم ....

واون مواقع سخت ترین دوران برای من بود....چندساله که رویاهایی که دربیداری میبینم بیشترشدن ومیدونستم که بیشترازاین نمیتونم طاقت بیارم....

بافکربه روزهای سختی که گذراندم ونداشتن اون بازهم اون حس دلتنگی وخلاء عمیق رو درون قلبم احساس کردم .....

وقتی دیروزعصراونو درجنگل دیدم و صدای هق هق هاشو شنیدم اول فکرکردم اینم واقعی نیست و ازتصورات من به خاطرنگران بودنم برای اونه ....اما عطرتنشوکه بادبه مشامم میرسوندثابت میکردکه این یکی دیگه رویانیست وواقعیه...

یک باردیگه اونومحکم تردراغوش کشیدم وریه هامو از عطرتنش پرکردم...

هنوزهم باورداشتنش دراغوشم برام سخته وبه این اطمینان دادن هابه خودم احتیاج دارم...

دلم میخوادهرچه زودترشرایط صحبت کردن باهاش برام پیش بیادتابتونم همه چیز رو درباره خودم وپیوند بینمون بهش بگم ...

برای بارصدهزارم از لحظه ای که راه افتادیم به صورت نازش نگاه کردم...

وخدایا حتی نمیتونم بگم که چقدر دلم میخواد بازهم اون انگشت های کوچیکشو توی دست هام بگیرم

واون رشته های نقره ای روکه دور دست هامون تنیده میشن رو ببینم...

دلم میخواد زودتراین طلسم لعنتی رو ازبین ببرم تااون همه بتونه این پیوند و ببینه واونم مثل من ازاین حس فوق العاده لذت ببره...

گرگم مدام ازکلافگی توی وجودم رژه میره وزوزه میکشه .....

خیلی ناارومه و به سختی کنترلش میکنم ....خیلی وقته که همه ی دخترهای دورو برمو پس میزنم.

وهروقت که سعی میکردم به رابطه باشخص دیگه ای فکرکنم ناخوداگاه این دخترک مومشکی رو درازکشیده وبرهنه توی تختم تصورمیکردم

و باعث میشد بیشتر اذیت بشم چون فعلا نمیتونستم اونوداشته باشم...

گرگم زوزه ی دیگه ای کشید ...دلش میخواست تبدیل شه و زودتربه خونه برسه واین دخترروروی تختش داشته باشه...

وبیشتروجودشوکشف کنه...حتی دلم میخواست همینجابایک رابطه ی داغ خودم وگرگمو آروم کنم ...

اماحیف که نمیخواستیم معجزه ی کوچیکمونو بترسونیم ...

ودلم میخواداولین رابطمون باهم روی یک تخت باشه ...