رمان انتخاب دوم به قلم Vaniya.b

ژانر: #عاشقانه #همخونه_ای #ازدواج_اجباری

خلاصه :

داستان درمورد يک انتخابه…يک انتخاب که اولويت اول نيست،و خيلي سخته براي کسي که تمام دنياتو با فکر به اون ساختي اولويت دوم باشی،انتخاب جايگزين باشي...

پايان خوش

توي سالن راه مي رفتم تا اگه سوالي کسي خواست بپرسه جواب بدم...اما نگاهش تمام مدت دنبالم بودوحتي نامحسوس ،دنبالم از اين سالن به اون سالن هم مي اومد.

کلافه خودمو رسوندم به مهساو زير لب جوري که بشنوه گفتم:اين يارو کيه؟

مهسازيرزيرکي نگاهي به اطراف کرد و گفت:کدوم يارو؟

-همين کتو شلوار سرمه ايه ديگه...ول نمي کنه

ابرو بالا انداخت و گفت:نکنه منظورت درخشنده است؟!

کلافه چنگي تو موهاي تازه رنگ شده ام کشيدم و گفتم:چمي دونم...از نگاهش خوشم نمي آد

چشماشو گرد کردوسرشو کمي نزديکتر آووردوگفت:دختره ي ديوونه...پسراستاد درخشنده است...تازه از آلمان اومده،با کلي اصراردعوتش کردم

-مگه درخشنده پسر داره؟

با هيجان گفت:آره بابا...پسرخونده اشه...ديروزتو گالري استاد ديدمش...نمي خواست بياد اما استاد گفت اگه به اين گالري نياد پشيمون ميشه...اونم تو رودربايسي موند...

-نمي دونم مهسا هر خري که هست...برويه جوري حاليش کن اينجا فرنگ نيس اون چشماي هيزشو ببره ولايت خودش

ريزخنديدوگفت:ديوونه اي به خدا

صداي يکي از مراجعه کننده ها که صدام ميکرد باعث شد تنهاوشگوني ازش بگيرموبرم...

مي خواست درمورد تابلو توضيحي بدم،از اين دختراي سوسول تازه به دوران رسيده که مطمئنم هيچي از حرفام حاليش نشدوتنها براي روکم کني دوستاي مثل خودش ،چند تا پرتوپرت بي ربط گفت.مثلا اينجاش چرا سياهه؟بهتر نبود رنگشو شادتر ميکردين؟يا،اينجا انگاري حوصله نداشتينا...آخه يکي نمي گفت توروچه به اين حرفا دختر!برو عروسک بازيتو بکن

منم که نمي خواستم الکي مشتري بپرونم خيلي جلو خودمو گرفتم ضايع اش نکنم

داشتم باپيرمرد کچلي در مورد يه نقاشي بحث ميکردم که باز سروکله ي اين پسره پيداش شد.

تمام مدت به حرفاي منوکچل گوش ميداد

همين که کچل راضي شد بعد يه ساعت فک زدن من تابلو رو بخره درخشنده کوچک نزديکتر اومدوگفت:از آشناييتون خوشحال شدم بانو

سري تکون دادم که پشت بندش گفت:من مهيار درخشنده هستم

-خوشبختم منم يلدا ملکي هستم

مهيار-بله بله...اسمتون پاي همه نقاشي ها هست...پس همش کار خودتونه!

-درسته

نمي دونستم بمونم يا برم...اگه برم خيلي ضايع بود

اين پا اون پا مي کردم که گفت:ميتونم يه سوال بپرسم؟

-حتما،ميتونين بپرسين

مهيار-چرا اينقدر سياه؟تو همه ي تابلوها قسمت عظيمي از رنگ سياه تشکيل شده

چشمام گرد شد.چه باهوشه...هرکسي اينقدر دقت نمي کنه.کسي تا الان متوجه نشده بود.اينقدر تابلوهارو متفاوت از هم ميکشيدم کسي به اين تشابه دقت نمي کرد

نفسي کشيدم که ادامه داد:به نظر که يه تِم نمياد...در عين زياد بودن بيشتر نامحسوس کار شده،آخه ديده بودم مثلا تم يه گالري قرمزه تمام نقاشي ها با قرمز کار ميشه

-نه تم نيست...به خاطر علاقه ام به اين رنگ زياد به کار مي برم

يه ابروشو بالا انداخت و گفت:اوووم...علاقه به رنگ سياه...چرا سياه؟چون رنگ چشماتونه؟

اه...چقدر پر رو بود،به تو چه آخه؟

منم پروزل زدم تو چشماشوگفتم:شايد!

گوشه لبش به لبخند نا محسوسي بالارفت و گفت:معلومه به نقاشي خيلي علاقه داريد...سبکتون جذب کننده است

-بله همينطوره

مهيار-به قهوه چطور؟علاقه داريد؟

پسره ي اجنبي داره دعوتم ميکنه به قهوه خوري که لاس بزنه.براي اينکه ضايعش کنم دست چپمو بالا آووردم حلقه امو نشون دادم وبا لبخندي زورکي گفتم:زياد نه

حقشه...فکر کرده نفهميدم تيک ميزنه...باز هردو ابروشو بالا انداخت و گفت:اوه...متوجه نشدم،جسارت منو ببخشين بانو

فقط سري تکون دادم و زير لب عذر خواهي اي کردمو از کنارش رد شدم.بسه هرچقدرمراعات کردم...کور بوده حلقه امو نديده تو هيز بازياش.

بازم کمي نگاه به سمتم مي انداخت موقع توضيح نقاشي ها...يکي از بهترين تابلو هامم خريد،اگه نمي خريد که حتما يه چي بارش ميکردم.

موقع رفتنم باز اون نگاه هيزشو بهم دوخت و آروم گفت:خوشحالم از آشناييتون

منم سري تکون دادم يعني برو گمشو نبينمت.رفت.

مهسا تندي دويد سمتم وگفت:چي ميگفت؟

-هيچي ميخواست مخ کنه که پرشو چيدم

ريز خنديدوگفت:بنده خدا...ديدي؟يکي از تابلوهاتو بالاتر از قيمت پيشنهادي ات بهش انداختم...برودعا به جونم کن

لپشوکشيدمو گفتم:راضيم ازت،من برم ديرم شده

در حالي که لپشو ميماليد گفت:صد دفعه گفتم نکش درد ميگيره...حالا کجا ميري؟

-برم يه سر پيش مامان.خونه ام کلي کار دارم

مهسا-باشه،فرداشب هستي؟

با حرص گفتم:متاسفانه

مهسا با غم نگام کردوگفت:خب نيا يلدا

-هه...يه درصد فکر کن نيايم،بيخيال...من رفتم

فقط زير لب خداحافظي گفت.نفسي کشيدم که با اعصاب خراب پشت رل نشينم

بدجوري هواگرفته بود

بعد از پارک 206سياهم به زورتوي اون کوچه ي شلوغو باريک ،کيسه هاي خريدودستم گرفتمو درو با کليد باز کردم،البته ظاهرا اينجوري بود در باطن با مشتو لگدباز ميشد اين در زنگ زده تاکليد

به حياط که پا گذاشتم دادزدم:مامان...ماماني...مامي خوشکلم قند عسلت اومده کجايي؟

طولي نکشيد که تو چهارچوب در ورودي ايستاد.با اون چادر نمازسفيدِگُل گُلي اش کمتر از فرشته ها نبود

مامان-چه خبرته قند عسل؟همه همسايه ها فهميدن اومدي مادر

خنده ي سرخوشي کردم و پلاستيک هارو، روي پله گذاشتمو ازگردنش آويزون شدم،به قول خودش چلپه ي آبش کردمو گفتم:آخ قربونت برم فرشته،دلم برات تنگ شده بودا

با لبخند هميشگيش گفت:خدانکنه...از پريروز تا حالا ديگه؟توکه پريروز اينجا بودي

بي خيال خنديدمو گفتم:دير گذشت برام خب

نگاهي به موهام کردوگفت:اين چه رنگيه دختر؟توکه تازه رنگ کرده بودي؟زردم شد رنگ آخه؟

شالموکامل در آووردم کليپسمو کندم و چنگي توشون زدم

-زرد نه و بلوند نسکافه اي...همه ميگن بهم مياد که

مامان-ميادبهت،اما خب از اين رنگا نمي کردي تو

-واسه تنوعه ديگه...

مامان-بيا تو چايي دمه...وحيد چطوره مادر؟

نفسي کشيدم ،خودمم خبر نداشتم

-خوبه سلام داره،آخراي ساله يکم سرش شلوغه تو شرکت

مامان-سلامت باشه

چادرشو در آووردو به سمت آشپزخونه رفت.

منم کفشامو در آووردمو رفتم کنار پنجره رو به حياط

حياط نقلي اما پر درخت هاي ميوه،بوته هاي رز...يادش بخير،بابا عاشق گل رز بود،براي همين کل باغچه پر بوته هاي رز بود.

مامان استکان چايي رو روي عسلي نزديک به من گذاشتو گفت:چه خبر ديگه؟

-امروز نمايشگاه داشتم...کلي از نقاشيام به فروش رفت

مامان-به سلامتي خوشکلم...من برم اين رختارو پهن کنم(اشاره اي به لگن پراز لباس گوشه اتاق کرد)

-باز که با دست شستي!من اون ماشين لباس شويي رو براي دکور خريدم؟

لگنو برداشتو به سمت حياط رفتو گفت:دلم نمي گيره مادر...اين ماشينا خوب نمي شورن

چايي به دست پشت سرش رفتم و گفتم:دلت نمي گيره يا دلت نمي خواد چون من گرفتم؟چرا باور نمي کني منم در آمد دارم از پولاي خودم برات خريدم نه وحيد

مامان-اين چه حرفيه مادر؟درسته که کلا دوست نداشتم بگيري و ميگفتم پس انداز کني پولتواما واقعا دلم نمي گيره...خوب نمي شورن که اين ماشينا،تفتو ماليه

ميدونستم وسواس داره ،خنديدمو کمي از چايي ام خوردم

-خاله نيره نيومد يه سر پيشت؟

لباسارو مي تکوند روي طناب گوشه ي حياط پهن مي کرد

مامان-صبح يه سر اومد

-من فردا شب خونه ي فريد دعوتم،زنگ بزن بگو بياد اينجا پيشت

مامان-مادر من 3 ساله دارم تنها زندگي مي کنم،نگراني نداره که عادت کردم

آهي کشيدمو زير لب گفتم:منم همينطور

باصداي بلند تري گفتم:حالا بگو بياد دلم شور نزنه،

مامان-خيله خب(پيرهني و تکوند)ميگم بياد

ليوان خالي چايي وروپله گذاشتم و رفتم سمتش

-بده من پهن ميکنم برو بشين با اين پات

چون ميدونست خيلي تخسمو حرف حرف خودمه بي حرف رفت روي پله نشست

مامان-کي مي خواي منو مادر بزرگ کني مادر؟يه پام لب گوره ديگه

با چشم غره گفتم:بازازاين حرفا زدي؟

با بغض گوشه ي روسريشوکشيد زير چشمشو گفت:آرزو به دلم ميمونه آخربچه اتو ببينم بس که امروز فردا ميکني

با حرص گفتم:بس کن مامان اين حرفاچيه آخه؟من الان تازه 25سالمه...آمادگيشو ندارم

مامان-مگه آمادگي ميخواد دختر؟تو بيار ،من خودم برات نگه ميدارم تا به کارات برسي

پوفي کردمولباسو تکوندم آويزون کردم

-چشششم ميارم ميدم دستت ونگ ونگ کنه نذاره بخوابي

با همون بغض گفت:الان چند ساله همينو ميگي؟3 ساله از عروسيت ميگذره هنوز آمادگي نداري يعني؟ببينم وحيد بچه نمي خواد؟

آي زدي به هدف

-اون که از خداشه من براش بچه بيارم(اونجاي آدم دروغگو)حالا يکم ديگه صبر کن نوه اتم ميبيني

تا چند سال ديگه بايد گولش ميزدم؟

آخرين لباسم پهن کردمو با لگن خالي به سمتش رفتمو گفتم:من برم مامانم(يه ماچ آبدارکردمشوادامه دادم)وحيد بياد شام نداره...برات کشمشوانجير خريدم...نبينم قند بخوريا

سري تکون داد.باز بوسيدمشو دلجويانه گفتم:فداي اون صورت ماهت،اينقدر غصه نخور،به خدا يه روز ميگي(با صداي جيغ مانندي گفتم)يلدااااااا اين بچه هاتو جمع کن ببر از اينجا من آسايش ندارم از دستشون

لبخند غمگيني زدوگفت:توخودت از ديوار راست بالا ميرفتي من يه بارم سرت جيغ نزدم حالا بيام سر برگ گلات بزنم؟

اشک اومد که تو چشمام جمع شه ،محکم بغلش کردمو گفتم:ميدونستي يه دونه اي؟

سرمو بوسيدو گفت:برو دختر ديرت ميشه

سريع رو گرفتم ازش و گفتم:کاري داشتي زنگ بزن،من هميشه گوش به زنگتم ميدوني که...فعلا

مامان-خدابه همرات خوشکلم

اينقدر با بغض حرف مي زد که نتونستم جلو خودمو بگيرم و سريعتر رفتم بيرون تا يه وقت اشکامو نبينه...اگه من احمق با ندونم کاري زندگيمو تباه نمي کردم الان وضعم اين نبود

تاخود خونه اشک ريختم.

مثل هميشه خونه تاريکو سرد بود.

آهي کشيدمو شومينه رو بيشتر کردم.هميشه که از خونه ميرفتم بيرون کم ميکردم،کسي نبود که بخواد گرم شه ،الکي گاز حروم کنم

لباسامو عوض کردمو به آشپزخونه رفتم...همه چراغارو روشن کردموازتو فريزر مرغ بيرون کشيدم

بدجوري هوس زرشک پلو کرده بودم

دستپختم به مامانم رفته بودو خوب بود اما وقتي خودم درست ميکردم زياد تمايل به خوردن نداشتم.غذاهاي بي مزه ي مهسا بيشتر به دلم مي نشست.اونم هميشه غر ميزدو ميگفت:توام چلي به خدا... اون همه غذاي خوب درست ميکني آدم از خوردنش سير نمي شه اونوقت خودت بدت مياد

همزمان چايي هم دم کردم و مرغارو سرخ کردم

برنجو کته کردم ،حوصله ي آبکش نداشتم

از درست کردن غذا که خيالم راحت شد ليوان سفالي مخصوص خودمو پرچايي پررنگ کردمو به پذيرايي رفتم

هميشه دوست داشتم اينقدر چايي پر رنگ باشه که دهن آدمو جمع کنه،هميشه هم تلخ ميخوردم

روي کاناپه ولو شدم.

امروزم يه روز بود مثل همه ي روزا،مثل هميشه کسل کننده

نگاهي به سالن کردم،سالني که تزئيناتش همه کارخودم بود

ازتابلوهاي نقاشي خودم روي ديوار گرفته تا گلدوناي سفالي تزئيني،مجسمه هاي رو ميز

اين خونه ارو باعشق چيدم...تم پذيرايي سياه، آبي فيروزه اي بود...فرشا،پرده ها ،مبلا،حتي دکوري هاي سفاليم و نقاشي هام

کمي ازچايي ام خوردم،دهنم جمع شد از تلخي اش

اين چايي ام مثل زندگيمه

چنگي تو موهام زدم،عادتم بود

پرپشت بودوتاآرنجم ميرسيد...به ياد غرزدناي مهسا وقتي که رنگ ميزد رو سرم افتادم

مهسا-واااااي يلدا خيلي پرپشته،حالم بهم خورد چرا تموم نميشه نکبت؟

منم ميخنديدمو ميگفتم کارتوبکن

حتي دلم نمي خواست يکم خلوتشون کنم،بابام عاشق موهام بود،هميشه دست مي کرد تو موهامو ميگفت:اين موهارو حيفه کوتاه کني،حکم طلارو داره

تا وقتي ام بود موهامو کوتاه نمي کردم

يکي دوسال بعد فوتش بودکه ديدم خيلي بلند شده و نگه داريش سخت ،کوتاه کردم

هر آرايشگاهيم که ميرفتم ميگفت بايد کمي خلوتش کني اما قبول نمي کردم

کجايي بابا؟وقتي بودي واقعا روزاي خوبي داشتم

باز داشت اشک ميرفت که تو چشمام جمع شه در سالن وا شد

سريع دستي زير چشمام کشيدم،هه...چه کار بي خودي اون که منو نميديد اصلا

طبق حدثم سري تکون دادوبه اتاق خواب رفت

پوفففففففف...به درک

رفتم آشپزخونه و ديدم مرغ حاضره برنجم دمه،چه غذاهاي باشعوري بودن ديدن من تو فکرم محبت کردن نسوختن

غذارو با تزئينات روي ميز چيدم،عادتم بود

وقتي ديدم نيومد بلند داد زدم:وحيد غذاروکشيدم سرد ميشه

جوابم چيزي بود که حدث مي زدم

وحيد-بيرون يه چيزي خوردم

نگاهي به ميز کردم،اين مرد واقعا اشتهامو کور ميکرد

فقط براي اينکه شکمم قاروقور راه نندازه نصفه شب دوسه قاشق خوردمو اون زرشک پلوي پررنگولعابو چپوندم تو يخچال

ظرفارو جمعوجور کردم و شستم

به سمت اتاق خواب رفتم،تازه از حموم اومده بودو لباس مي پوشيد،به نظرم کمي لاغر شده بود

لبه ي تخت نشستمو گفتم:اگه از غذاهاي من خوشت نمي آد زنگ بزنم پيتزا بيارن

تيشرتشو تن کردو مثل هميشه با اخم گفت:نه سيرم

حوله رو موهاش انداختو شروع کرد به خوش کردن

پتو رو کنار دادمو خزيدم زيرش،به بالاي تخت تکيه زدمو گفتم:امروز يه سررفتم پيش مامان،سلام رسوند

فقط سر تکون داد

خودمو سُردادم و سرمو رو بالشت نرمم گذاشتم

موهاشو همينطور نم دار ول کردو لبه ي تخت نشست

ساعتشو مثل هميشه کوک کردو دراز کشيد،آرنجشم گذاشت روي چشماش

با احتياط گفتم:فريد به تو ام زنگ زد؟

وحيد-اوهوم

-ميريم؟

محکم گفت:آره

هه...چه سوالي!يه درصد فکر کن دلش نخواد بريم

دندونامو روي هم فشار دادمو سعي کردم بخوابم

اونقدر خسته بودم که زود خوابيدم

با تکونهاي تخت بيدار شدم

از اتاق بيرون رفت...

کمي صورتمو با دست ماليدم،نگام به ساعت افتاد که 2 رو نشون مي داد

هميشه همين بود،وقتي خوابش نمي برد منم نمي تونستم بخوابم بسکه خوابم سبک بود

بلند شدمو به پذيرايي رفتم تا يکم آب بخورم

روي مبل روبه شومينه نشسته بودو سيگار مي کشيد

لعنت به تو وحيد

دندونامو به هم فشردمو گفتم:من به درک،ريه ات داغون شد بسکه اين کوفتي رو دود کردي

جوابي ندادو همچنان پک عميق زد

کمي آب خوردموآرنجامو زدم رو اپن و با حرص گفتم:چيه استرس داري؟

جوابي نداد

-برو دم پنجره بکش خونه بوي سيگار گرفت بسکه از شب تا صبح سيگار ميکشي

يه دفعه از کوره در رفتو داد زد:برو تو اتاق درم ببند

-نمي خوام برم،مي دوني از سيگار بدم مياد همش دود کن

وحيد-مگه دل بخواه توإ؟برو حوصله ي بحث ندارم يلدا

-آره خوب مغزت درگير چيز ديگه ايه

عصبي غريد:بس ميکني يا نه؟

-نه بس نمي کنم

سيگارشو تو جاسيگاري کوبوندو بلند شد اومد سمتم

باز وحشي شد

-جلو نيا

اومد تو آشپزخونه و دادزد:اينو تو گوشت فرو کن ،تو کسي نيستي که نظرت برام اهميت داشته باشه...نميتوني تحمل کني برو

صداش مطمئنا تا 7تا کوچه اون ور ترم مي رفت

آب دهنمو قورت دادمو گفتم:چيه؟بازبحث رفتن خونه ي فريد شد آب روغن قاطي کردي؟

گلدون کريستال روي ميزو پرت کرد سمت اپن،هزار تيکه شد،بي اختيار جيغ کشيدم

وحيد-ديوونه ام نکن

-ديوونه هستي نياز به تلاش من نيست

اومد بياد سمتم از اون ور ميز دوييدم به سمت اتاق خوابو سريع درشو قفل کردم

لگدي به در زدو گفت:لعنتي

قلبم مثل گنجشک ميزد...لبه ي تخت نشستم،بغض کردم،واقعا چي اين مرد خواستني بود برام؟

از توي کمد يه دست کتو شلوار براش در اووردم،مي دونستم ميخواد از هميشه بهتر باشه اما يه کتو شلوار تقريبا کهنه تر از بقيه بيرون کشيدم

همه کتاش مارک بودو بهترين اما اينم باز بدنبود،بهتر از اون مشکيه بود که همش رو اعصابمه

آخه لعنتي توي اون کتو شلوارخيلي خواستني مي شد...خواستني؟تو به اين ديو ميگي خواستني يلدا؟پووووف...لعنت بهت وحيد که تو فکرمم نمي تونم راحت باشم

کتو شلوارو پيرهنوبه همراه ساعتش مچاله کردمو در اتاقو باز کردم سريع پرت کردم بيرون و درو باز قفل کردم

صبح که بيدار شدم ساعت 11 بود.پس رفته

از اتاق بيرون اومدم،لامصب انگار تا صبح مي کشه...رو جاسيگاري پرته سيگاربود

به درک اينقدربکش تا خفه شي

ريز خنديدم،همون کتو شلوارو پوشيده رفته حتما،دلم خنک شد

گلدون ريز ريز شده ي ديشبو جمع کردمو صبحونه ي مختصري خوردم

رفتم يه دوش گرفتم اومدم ساعت 2 بود...کل آب تهران ميرفت تو چاه ما فکر کنم بسکه من حمومم طول ميکشيد

از بين لباسام لباس ليمويي رنگ آستين بلندي برداشتم،بلندي لباس تا روي رونام ميرسيد

با يه شلوارکتون جيگري خوب ميشد...بلاخره خير سرم نقاشمو ترکيب رنگ کارم بود

موهامو با سشوآر خشک کردم

رفتم سراغ پوستم،هميشه خوب بهش ميرسيدم

وقتي ديدم مثل هميشه با زدن کرماي مخصوصم صاف و سفيد شد کيف کردم...پوست نرموسفيدي داشتم و برعکس الان که همه دنبال برنز کردنو سياه کردنشون بودن من ترجيح ميدادم همينجوري بمونه،خط چشم کلفتو حالت داريم کشيدمو با يه ريمل مژه هاي بلندو بي حالتمو حالت دادم

فقط ميموند رژجيگريِ ماتم...اين آرايشو جديدا ميکردم،به موهاي بلوند ،نسکافه ايم ميومد

جلوي موهامو پف دادمو بقيه اشوبا يه کليپس جمع کردم بالا

لباسامو پوشيمو کيف دستيمو برداشتم...دِبرو که رفتيم

ماشين نبردم که شب با ماشين وحيد برگردم،گرچند اون اصلا دوست نداشت اما منکه دوست داشتم

ريز خنديدمو داشتم دروقفل ميکردم که زن واحد روبه رويي اومد

اي واااااي باز ميخواد فضولي کنه...هرچقدر اين خونه ارو دوست دارم از همسايه هاش بيزارم

بيتا-اي واي يلداجون خوبي؟

به زور لبخندي زدمو گفتم:سلام بيتا

بيتا-واي موهاشو نگا...چقد نازه چه بهت مياد

-مرسي

اومدم برم که سريع گفت:يلداجون ديشب با شوهرت باز دعواميکردين؟

فقط نگاش کردم که يعني به تو چه آخه؟

بيتا-ناراحت نشي يه وقتا...آخه اين سعيدبچه ام به صدا حساسه...ديشب يهو ازخواب پريد،خواستم بگم اگه ميشه يکم...کمتر باشه صداهاتون،بچه ام ميره مدرسه بي خواب ميشه

حرصي شدم،خالي ميبست تا اون گوشاشو نچسبونه به در ما صدايي نميشنوه،آشپزخونه کلا اون ور سالن بودو سمت ديوار اونا اتاق خوابا بود.اخمي کردمو گفتم:فکر ميکنم اختيار خونه امو داشته باشم

بيتا-درسته درسته اصلا بيخيال ،حالا سرچي بحثتون بود نصفه شبي؟!

اين ديگه خيلي رو داشت چپ چپ نگاش کردمو گفتم من ديرم شده بايد برم خداحافظ

حتي صبر نکردم جواب بده سريع پريدم تو آسانسورودروبستم

وقتي وارد سالن شدم نسيم محکم بغلم کردو گفت:وااااي يلداجونم چه خوب زود اومدي

لبخندي زدم،دوست دوران دانشگام،بهترين دوستم

موهاي کوتاهشو شرابي کرده بودو بهش مي يومد،تو دلم آهي کشيدم...تقصير اون چي بود؟

-سلام موقرمزي،تو که ميدوني هميشه زودتر از بقيه روسرت خراب ميشم

بامحبت گونه امو بوسيدو گفت:دلم تنگيده بود برات بي معرفت...تلفنم که نمي زني

خودش مي دونست چرا...من فقط نگاهش کردم نيازي نبود توضيح بدم

اونم که خودش فهميد با لبخندي زورکي گفت:در ضمن مو قرمزيم خودتي ؟بهم نمي آد؟

نفسي کشيدمو زير لب گفتم:چرا مياد

نسيم-ولي مال تو که خيلي ناز شده...من اون موقع که قهوه اي روشن بود ديده بودم

-از اون موقع 2 بار ديگه رنگ گذاشتم

نسيم-آهان...چي ميخوري بيارم؟

-پرسيدن داره؟

خنديدو گفت:نه عادت مسخره اتو هنوز يادمه...در بيار لباساتو

مانتو شالمو به آويز پشت در اتاق خواب آويزون کردمو به سالن رفتم.خونه اش برعکس خونه ي ما بدون زلمبو زيمبو بود...وسايلاي پذيرايي اش ترکيب سفيد سرمه اي بودوتنها رو ديوار سالن يه تابلو ونيکاد بود.ساده اما با سليقه...با هم رفتيم جهيزيه اشو خريديم،هنوز يادمه چقدر وسواس به خرج ميدادمو اون چه بي خيال هرچي دم دستش بود ميخواست بخره

رو صندلي جلواپن نشستمو گفتم:چيا درست کردي؟

ليوان چايي رو جلوم گذاشتو گفت:دست خودتو مي بوسه...همه اشون نصفه کارست

خنديدمو گفتم:معلوم نيست من ميام مهموني يا تو

خودشم خنديدو روبه روم رو صندي اونور نشستو گفت:از صبح فقط دسرو سالادو اينارو درست کردم

-خسته نباشي واقعا

جلوي موهاشو داد کنارو گفت:سلامت باشي

-چي هست حالا غذات؟

نسيم-فسنجون

قلبم هري ريخت،چرا اين غذا؟اونم که فهميد ناراحت شدم سريع گفت:فريد گفت...گير داده بود الاو بلا فسنجون

براي اينکه ناراحتش نکنم لبخند زورکي اي زدمو گفتم:آخه نه اينکه دستپخت زنش خيلي خوبه!

اونم که از تغيير بحث راضي بود مشتي به بازوم کردو گفت:دلشم بخواد

-راس ميگم ديگه...نيمرو رو مي سوزوني بعد آقا درخواست فسنجونم ميکنن...فقط کار منو زيادتر ميکنه

نسيم-يلداجونم اينقدر غر نزن ديگه من مي دونستم زود مياي اينه که خيالم راحت بود

وريز خنديد...چقد تو دلم مي ريختم خوب بود؟

چاييمو نصفه ول کردمورفتم سراغ غذا ها

يکم هم با هم ته بندي کرديم تا شام خوب بخوريم.

خلاصه بگم که هيچ کاريشونکرده بودو من بدبخت غذاهاشو پختم

سوپ شيرو فسنجونوکشک بادمجون و عينا خودم درست کردم

تازه کارمون تموم شده بود،داشتم رژمو تجديد ميکردم که زنگ درو زدن و پشت بندش نيلوفرو حسام اومدن

نيلوفر دوست دوران دانشگاهم بود،صميمي نبوديم امابا هم شيطنت ها داشتيم تو دانشگاه

پايه ي خرابکاريام بود.حسامم تو دانشگاهمون بودو هم دوره اي وحيد

نيلو-نکبت شد يه بار من بيام تو نباشي؟هميشه اول همه ميرسي

ومحکم بغلم کرد.خنديدمو گفتم:ستاد امداد رساني بودم

حسام با خنده روبه نسيم گفت:ميخواي سرو سنگين مهموني ندي؟

نسيمم بيخيال خنديد.همه ميدونستن غذاي مهموني هاي نسيمو من درست ميکنم

نيلو-والا...همينو بگو...فريد به چيه تو دلخوشه؟

نسيم با ناز گفت:به خيلي چيزا

من بازم آهمو خفه کردم...اين دختر بي شک خوش شانس ترين دختر روي زمين بود

نيلو-پس تپل من کو؟

تازه يادم اومد از بچه ي نسيم خبري نيست...از بس ذهنم در گيره

نسيم-با باباش رفتن خونه مادر بزرگش...گفتم تو دستو پا نباشه

هنوز روي مبلا نشسته بوديم که باز زنگ زدن.

حسام-انگار هممون تو کوچه بوديم

نيلو خنديدو کنار شوهرش مستقر شد.طولي نکشيد که فريدوفرشاد اومدن

فريد سلام بلند بالايي دادواول با حسام بعدم نيلو احوالپرسي کرد

فرشادم تو بغلش وول ميخورد تا بياد بغلم

فريد-کچلم کردي بچه يه دقيقه تکون نخور

به سمتم مي اومدو همينجور غر ميزد

-بدش به من ببيم

فريد-احوال شما خانوم خانوما...تا زنگ نزنم که اين ورا نمي آي

لبخند زورکي اي زدمو گفتم:مشغله کاري زياده

نگاهي بهم انداختوبچه ارو بغلم داد

فريد-آره خب...خبرشو دارم

فرشاد چلپ چلپ ماچم ميکرد که خنده ام گرفت

-خوبي عزيزم؟

فرشاد-اوهوم...چرا به من سر نمي زني؟قول داده بودي با هم ميريم گردش،يادته؟

رو به فريد اخم کردم که ريز ميخنديد

-بچه اتم کپ خودته فريد...

با خنده سر فرشادو بوسيدو گفت:اشتباه نکن به عمه اش رفته

لبخند تلخي زدم،کاش نره...مثل من بودن خيلي حقارت مياره

نسيم از بازوي فريد آويزون شدو گفت:مامان اينا خوب بودن؟

فريد نگاهي به من کردو گفت:آره سلام رسوندن...ميخواست بره پيش مامانت

سري تکون دادم يعني ميدونم

هردوشون رفتن آشپزخونه.فريد از همونجا دادزد:مگه اينکه تو بياي ما رنگ غذا ببينيم تو اين خونه

خنديدم.صداي نسيم که غر ميزد ميومد.حواسمو دادم به فرشاد که مدام سوالاي بي ربط دنياي بچه گونه اشو مي پرسيد...سعي ميکردم جوري که بفهمه جواب بدم...دوباره زنگ زدنو اين بارحميدوستاره بودن...فريد همرو دعوت کرده بود.حميد هم هم دوره اي وحيد بود...خيلي با هم صميمي بودن.

ميشه گفت هميشه تو دانشگاه وحيدو حسامو وحيدو با هم ميديدي

زنشم که دوران دانشگاه شيريني خورده اش بود،زودتر از همه عروسي کردن و الانم يه دختر 5 ساله داشتن...کپ خود حميد بود دخترش.زنشم گرچه خيلي تيتش ماماني اما مهربون بود...

بعد از احوال پرسي کنار هم نشستيم

نسيم براي همه شربط آوورد و کنارمون نشست

حميد-يلدا خانوم ديروز گالري تا کجا پيش رفت؟

بالبخند گفتم:مگه اومدين؟

حميد با اشاره به ستاره گفت:مگه مي شد نيايم...ستاره مو رو سرم نميذاشت

همه خنديدن.آخه ستاره نقاشياي منو دوست داشت و خيلي گالري هامو دنبال ميکرد.کلي ام تابلو مي خريد

-پس چرا نديدمتون؟

ستاره-سرت شلوغ بوده حتما عزيزم...اون درخته بود تو سالن اصلي...

-خب!

ستاره-اونو برداشتم...آبجيم ديروز ديدتش خيلي خوشش اومد.گفت دفعه ي بعد اونم مياد

-خوشحال ميشم

حميد-يلدا بايد به من بن تخفيف بدي...نصف نقاشياتو من ميخرم

همه باز خنديدن...حميد از همون اول خيلي شوخ بود.پولشون از پارو بالا ميرفت،کلا اين سه تا پسروضع مالي خوبي داشتن از همون اول...

حسام- من به نيلو ميگم بيا اين تيرو تخته هاتو ،که هي ميکشي ميذاري انباري ببريم قاطي نقاشيهاي يلدا آبش کنيم بره گوش نميده

ديگه همه ترکيده بودن از خنده ،نيلو جيغي کشيد سرش...نيلو از همون اولم به نقاشي زياد علاقه نداشت...معمولا تو طرحاش منو نسيم کمکش ميکرديم...اما خب از رو نمي رفت و بازم ميکشيد

براي فروش گالري نمي زدو هي مي ريخت تو انباري.البته کارش بد نبود منتها نميدونم چرااعتماد به نفس نداشت.

نسيمم فقط دوران دانشگاه رو بورس کشيدن بود.بعد ازدواجش کلا گذاشت کنار

هرچي فريد تشويقش کرد هم قبول نکرد.فقط من بودم که همچنان ميکشيدم

نيلو-من نميتونم مثل يلدا باشم،اون زمان که دانشگاه بود استادا طرحاشو رو هوا قبول مي کردن الان که ديگه هيچي...دوست دارم واسه دل خودم بکشم

حسام بوسه اي روي گونه اش زدو گفت:عوضش آشپزيت خيلي خوبه عزيزم

همين شد که نيلو باجيغ افتاد دنبالش.به کلکل اونا عادت داشتيم.حسامم مثل حميد شوخ طبع بود...وحيد هم...بيخيال

نگاهي به ساعت کردم 8 بود

نفسي کشيدم و با ستاره مشغول بحث درباره نقاشي شدم

مدتي نگذشت که صداي آيفون بلند شد.فريد خودش رفت درو باز کردو گفت:بلاخره جناب مهندسم اومد

حميدو حسامو وحيد يه شرکت مهندسي داشتن که با هم شريک بودن و بيشتر نقشه کشي هاشونم خودشون به عهده ميگرفتن.شرکت معروفي که بيشتر سهامش براي وحيد بود

وحيد که اومد تو اخمام تو هم رفت.لعنتي،کتشو عوض کرده بود،همون کت سياهه ي کوفتي تنش بود.

ميگم چرا دير کرد!

سرمو پايين انداختمو با گوشه ي شالمو ور رفتم

فريد-خوش اومدي مهندس

وحيد- ممنون

اون دسته گل ديگه چي بود دستش؟ميخواست فقط منو حرص بده

نسيم فرشاد به بغل و سر به زير سلامي کرد.

با اين نگاه مي خواست چيو ثابت کنه؟بدبختي منو به بقيه؟ثابت کردي بس کن

نگاهمو ازشون گرفتم.وحيد سلام کردو اومد يه جايي نزديک من نشست.نه حتي بغل من

از بغض ،نامحسوس انگشتام مي لرزيد

فريد مثل هميشه با روي خوش گفت:خوش اومدين جناب مهندس

جناب مهندسوکوفت...ميخواي بيشتر از اين مغرورش کني؟

فريد با وجودي که دوستي اي صميمي از قبل با حميدو حسام و وحيد نداشت اما بعد از ازدواج با نسيم جمع دوستانه ي مارو بهم نريخت و با مهربوني ذاتيش خودشو تو دل همه جاکرده بود.همين حُسن باعث شده بود نسيم زنش بشه...همين حُسن

وحيد-لطف دارين

ومشغول بحث با حميد شد

فقط من بودم که آينه ي دق شده بودم.ديدم خيلي ضايع است سمت نيلو روگردوندمو چند تا حرف بي ربط زدم سرم ،گرم شه...

مدتي بعد بلند شدم سري به غذا بزنم...حالا که نسيم يه کاريو بهم سپرده بود حيف بود خرابش کنم

متوجه ي غيبت وحيد شدم ولي بيخيال به سمت آشپزخونه رفتم

همينکه نزديک در شدم صداي نسيم نفسمو بريد

نسيم-وحيد ميري کنار يا نه؟کي ميخواي تمومش کني؟

وصداي بم وحيدکه مثل آوار روسرم خراب شد

وحيد-هيچوقت...توچيزي که حق من بودو گرفتي نسيم

نسيم باصداي کلافه گفت:چرا نمي فهمي؟3سال گذشته!من الان بچه دارم حاليت ميشه؟

وحيد-نه...برام مهم نيس...طلاقتو بگيرازش...

نسيم-زن بيچاره ات چي؟اونم ميدونه اينقدر بهش وفاداري؟

وحيد-گورباباي يلدا...تو بيا...طلاقش ميدم،قسم ميخورم

نسيم-گمشو وحيد فقط گمشو...من شوهرمو دوست دارم...زندگيمو دوست دارم؟چرانمي فهمي ديگه به تو علاقه اي ندارم؟منو تو، تو زمان دانشجويي با هم بوديم...تموم شد رفت...3ساله گذشته

صداي وحيدو نمي شنيدم.تنم مي لرزيد.

صداي آروم فريد از کنار گوشم بلند شد

فريد-ميدوني چي ناراحتم ميکنه؟

اينقدر خجالتزده بودم که دلم ميخواست زمين دهن باز ميکرد منو مي بلعيد...

چونم داشت ميلرزيد

فريد-دردمن حرفاي وحيد نيست يلدا...من حتي نمي خوام الان برم تو آشپزخونه بگم حرفاتونو شنيدم وحيد گمشو بيرون...درد من اين نيس يلدا...درد من تويي

اشکام مثل آبشار ريخت پايين.اينجا به سالن ديد نداشت.فريد گوشه ي لباسمو گرفت و کشيد سمت اتاق خواب.

وقتي وارد اتاق شديم ميشه گفت رو زمين پخش شدم از بي جوني

دستمال از جا دستمالي کندو درو بست ، روبه روم نشست

دست خودم نبود...به حال بدبختي ام هرچي گريه کنم کم بود

فريد-نريز اين اشکارو خواهر من

با کلمه ي خواهر من هق هقم بلند شد.من واقعا بي کس بودم.بيچاره مادرم...اونم دق مرگ ميکردم با اين زندگي نکبتيم

فريد-حرف بزن يلدا...

نمي تونستم.

صداش غم داشت.اونم بلاخره مرد بود...سيب زميني نبود که، شوهر من و علنا در حال از راه به کردن زنش ببينه و دم نزنه...به خاطر من هميشه سکوت مي کرد.اينقدر از نسيم مطمئن بودکه حتي يه بارم تو زندگيش بهش شک نکرد...

حالا زندگي من چي؟همش با اين فکر مي خوابيدم که فرداش ترکم ميکنه...طلاقم ميده...خيانت ميکنه...هه...خيانت؟بدبخت...اون بارها بهت خيانت کرده،باذهنش...ذهنش پيش کس ديگه ا ي بوده...مگه خيانت فقط به همخوابيه؟

اززندگيم بيزار بودم...من به خاطر کي تحمل ميکردم؟به خاطر چيه 3 ساله دم نزدم

فريد دستمال ديگه اي دادو باصداي دو رگه اش گفت:بس کن خواهش ميکنم

سرمو بالا گرفتم و با گريه گفتم:فريد مگه خودش نيومد خواستگاريم؟مگه خودش انتخابم نکرد فريد؟چرا با من اين کارو ميکنه؟داره با کاراش لهم ميکنه فريد...دارم له ميشم

از گريه به خودم ميلرزيدم

فريد-آروم باشم عزيزم...بذار بعدا در موردش حرف مي زنيم باشه؟سر فرصت...تو که نميخواي تولد داداش خونده ات خراب شه ميخواي؟

دستي روچشمام کشيدم،بانفس هاي بلند سعي ميکردم خودمو آروم کنم

-برو ميام

فريد-يلدا...به من نگاه کن

با خجالت سر بلند کردمو گفتم:وحيد منو ببخش

اخمي غليظ کردو گفت:چرت نگودختر...يه بار ديگه نشنوم اين حرفو...يلدا...تو عزيز مني...منو تو از بچگي با هم بزرگ شديم...تو منو ميشناسي...منم تورو،هيچوقتم از چشمم نمي افتي.حتي با کاراي وحيد...پاشو تو روشويي اتاق صورتتو بشور بيا...منتظرم خب؟

سري تکون دادم ،مکثي کردو رفت.به زور به روشويي رفتم.قيافه ام داغون بود.کمي آب زدم به صورتمو برگشتم تو اتاق

از وسايل آرايش نسيم دوباره تجديد آرايش کردم...لباسمو مرتب کردمو به سالن رفتم.سعي کردم سرمو بالا نگيرم.هرچي بود نتونستم نوک دماغم که قرمز شده بودو درست کنم

گوشه اي رو مبل نشستم.

نيلو داشت سربه سر فريد ميذاشت.

همه آدماي دوروبرم خوشبخت بودن و من...

نگاهمو بالا گرفتم.وحيد با اخم خيره شده بود به فريد.مشخص بود به خونش تشنه است.طلبکارم بود

نسيم رو صندلي ميز نشسته بودو مصنوعي ميخنديد.

بلاخره همه خر که نبودن.ميفهميدن.همه از اين جريان خبر داشتن و تظاهر ميکردن

حس حقارت باهام ديگه عجين شده بود...

فريد با لبخند رو به نسيم گفت:خانومم شامو کي مياري پس؟

حسرت اين کلمه رو بايد به گور ميبردمو نسيم چه راحت روزي بارها اونو ميشنيد

نسيم لبخندي زدو گفت:حاضره

ونگاهي به من کرد.اون ديگه از چي خجالت ميکشيد؟ظاهرا همه خجالت کشيده بودن الا اصل کاري

به زور لبخندي زدمو بلند شدم کمک کنم براي آووردن شام.نيلو ستاره هم بلند شدن.خوب بود که با نسيم تنها نبودم...از تنهايي باهاش ميترسيدم.اينکه بخواد با حرفاش خوردترم کنه.

همينکه ناراحت بود خورد ميشدم...تابه حال کسي حس حقارت کرده؟حس کم آووردن؟حس بي مصرف بودن و حس بدرد نخوردن؟حالا همچين حسي داشتم...همرو باهم داشتم

ميز که چيده شد دورتر از بقيه نشستم،بقيه منظورم نسيم و فريدو وحيد بودن

غذا مثل سرب داغ توشده بودتو گلوم .ميدونستم اگه به معدم برسه برميگرده بيرون

حسام با لبخند روبه نسيم گفت:خانوم دستو پنجه اتون درد نکنه حسابي افتادين تو زحمت

نسيم به شوخي دستمالو کوبيد رو دستش و همه خنديدن.دليل خنده اشون براي همه مشخص بود الا وحيد...آخه اون چه مي دونست ...هر بار دستپخت منو ميخورن نه نسيم...اون حتي يه بار هم تو خونه از غذاهاي من نميخورد

وحيد متعجب رو به حسام گفت:خيلي خوشمزه شده که