رمان آسمان سیاه چشمانت به قلم mahtabiii75

ژانر : #پلیسی #طنز #عاشقانه #جنایی

خلاصه :

پرستو دختر زیبا و جذابیه که پزشکی می‌خونه… وضع مالی خیلی خوبی دارن و دو برادر و یک خواهر داره تو یه ویلای دو طبقه تو شمال شهر تهران با خانواده‌ی دوست و شریک پدرش زندگی می‌کنن یه روز بر حسب اتفاق تو پارکینگ بیمارستان با یه پسر جوون برخورد می‌کنه که بعدا متوجه میشه اون پسر جوون استادش توی بیمارستانه و… داستان از یه دعوا شروع میشه و به یه عشق شیرین خلاصه میشه...

به نام خدا

طبق معمول تو اتاقم نشسته بودم وداشتم رمان می خوندم به قسمت های حساس داستان رسیده بودم که یهو دراتاق باز شد ومامان بایه اخم بزرگ روی صورتش وارد شد.زود موبایلموگذاشتم زمین و گفتم：اوا...مامانی چی شده؟؟؟؟

یه قدم اومد جلوتروگفت：باز داشتی رمان می خوندی؟؟

ای بابا باز داستان همیشگی...همیشه مامانم بارمان خوندن من مشکل داشت اون موقع که دانش آموز بودم میگفت به درست لطمه میزنه الان هم که دانشجوبودم بازم گیرمیداد البته ازحق نگذریم من آدم متعادلی نبودم یهو ۱۲ساعت پای یه رمان میشستم تا تمومش کنم.

گفتم：مامان خب چی کارکنم حوصله ام سررفته بود

-دخترتوآخربه خاطراین رمان خوندنت چشماتواردست میدی!

دستی به موهام کشیدم وگفتم：مامان جان ازفردادانشگاه وبیمارستان دوباره شروع میشه شمااین چندماه تابستونو برام زیادمیبینی؟؟

-اصلا به من چه انقدر بخون تا کورشی!!!!

به سمت در اتاق حرکت کردوقتی داشت دررو میبست سرشوچرخوند سمت من وگفت：خانوم رمان خون...وقتی مطالعت تموم شدآماده شوبیا بالا خونه ثریا می خوایم بریم فرودگاه دنبال آرش

قلبم از حرکت ایستاد وای خدا آرش؟؟؟؟نه...چرااین پسردست از سرمون برنمیداره خب تو همون کشور کوفتی می مونددیگه واسه چی دوباره داره میاد.مامان باتعجب به قیافه آشفته من نگاه کرد وگفت：چی شد؟نکنه چون از رمان خوندن افتادی این جوری شدی؟؟؟؟

دیگه می خواستمازدست مامان دونه دونه موهامو بکنم.گفتم：نه خیر!مامان خانوم من جایی نمیام خیلی ازاون پسره ایکبیری زردمبو خوشم میادکه الان بیام دیدنش یه حلقه گل هم بندازم گردنش وبگم سلام آرش جونی خوش اومدی بیا مثل همیشه منو مسخره کن اذیتم کن حرصم بده اصلا گلومو محکم بگیر فشار بده تا بمیرم من که اصلا مهم نیستم...

مامان که از دست کارام خنده اش گرفته بود ولی نمی خواست ابهتش پیش من زیر سوال بره به زورجلوی خودشوگرفت وگفت：ثریا ناراحت میشه...

-مامی من خودم با ثری حرف میزنم از دلش درمیارم

با حرص گفت：بشین رمانتو بخون کلی وقت هدر دادی...

رفت بیرون دوباره گوشیموبرداشتم ومشغول خوندن شدم.ساعت نزدیک ۴بود که ازجام بلندشدم رفتم جلوی آینه,دستی به صورتم کشیدم یه مانتو مشکی خنک تابستونی تنم کردم باشلوارجین آبی کمرنگ تنگ یه شال مشکی هم انداختم سرم وکوله پشتیموبرداشتم از اتاق اومدم بیرون.پوریا روی کاناپه نشسته بود وداشت تی وی میدید رفتم سمتش وگفتم：سلام آقای علاف بیکارمگه کاروزندگی نداری این جا نشستی؟

لبخندی زد وگفت：سلام خانوم رمان خون...چه عجب چشم ما به جمال نورانی شماروشن شد...خوبین؟؟؟

حرصم گرفت وگفتم：ای بابا!!!این رمان خوندن منم خارشده رفته تو چشم همه شما!اصلا دوست دارم حرفیه؟جوابموبده مگه الان نباید شرکت پیش بابااینا باشی این جا چه میکنی؟

لبخندی زد وگفت：مادرفولادزره دستورداده گفته بیام همه روببرم فرودگاه گل پسرمون داره میاد!

خندم گرفت وگفتم：آره گل خرزهره...خب مگه محمد نبود؟

-چرا ولی مامان گفت که منم باید باشم ...بااین تیپ و قیافه میخوای بیای فرودگاه؟ دخی یه کم به خودت برس بلکه آرش ازت خوشش بیاد تورو بگیره ما از شرت خلاص شیم...دیگه سنت داره میگذره هاااا

باعصبانیت کوله پشتیموپرت کردم طرفش وگفتم：من جنازمم دست اون آرش گور به گوری نمیدم...

درحالی که قهقهه میزد گفت：خیلی خب بابا...چرا میزنی؟خودم یه خوشگلشو برات پیدا میکنم

-لازم نکرده برو فکرخودت باش خیرسرت ۲۸سالت شده پیرپسر...

-باشه...حالا جدی جدی این جوری می خوای بیای؟

-نه مگه عقلمو از دست دادم بیام فرودگاه.دارم میرم باشگاه

کوله پشتیمو برداشتم و گفتم：خداحافظ راننده گرام...

ازخونه اومدم بیرون از پله ها رفتم بالادر باز بود رفتم تو：ثری جونم...آرتمیس...مامان...عمو مح ن...جمیله خانوم...مریم...

یهو آرتمیس پریدجلوم وگفت：چته دخترالان بهت اجازه بدن تا شب ول نمیکنی.چی شدی؟؟؟

بغلش کردم وگفتم：سلام خوشگل خانوم شنیدم آق داداشت داره میاد...کلی حرص خوردم

یکی زد تو پهلوم وگفت：چرابابا بنده خدا...چه هیدم تری به تو فروخته که این جوری ازش بدت میاد؟؟

قیافه غمگینی به خودم گرفتم وگفتم：هیچی بیچاره...فقط یه بار هولم داد سرم شکست۲۱ بخیه خورد یه بار منو ۲۴ساعت تو انباری زندانی کرد...یه بارکل کتاب داستانامو پاره کرد...کله عروسکامو از ته تراشید...بازم بگم؟؟

-نه بسه...

-میگم حالا جدی داداشت این چند وقته ایتالیا بوده یا امین آباد؟تعارف نکن به من بگو به کسی نمیگم.

اومد حمله کنه به من که دویدم سمت آشپزخونه...اونم دنبالم میدویدخاله ثریا ومامانمو دیدم وگفتم：وای خاله دخترتر جمع کن...الان منو میخوره آخه من جوونم هزارتا آرزو دارم نمیخوام به دست این غول دوسربمیرم.

خاله ثریا قهقهه ای زد وگفت：باز شروع شد...بیا بغلم عزیزم نمیذارم کسی بهت دست بزنه.

آرتمیس دستشوزد به کمرش وگفت：حالا ماشدیم غول دوسردیگه!باشه مامان جان به هم میرسیم

مامان گفت：چی شد تو که گفتی نمیای؟

لبمو گاز گرفتم و گفتم：مامان...

خاله ثریا بالبخند نگاهم کرد وگفت：یعنی میای؟

باخنده گفتم：ثری خانوم ...ثری خوشگله...دارم میرم باشگاه به خدا وقت نمیشه بیام...شرمنده.اما قول میدم دیگه تکرار نشه

خاله ثریا با دلخوری گفت：باشه اشکال نداره

کمرشو قلقلک دادم وگفتم：ناراحت نشین دیگه دلم میگیره ...بخند...بخند..

خاله شروع کرد خندیدن .از همه خداحافظی کردم ورفتم بیرون.

عمو محسن...جمیله خانوم...مریم...

یهوآرتمیس پریدجلوم وگفت：چته دختر؟الان بهت اجازه بدن تا شب ول نمیکنی چی شده؟

بغلش کردم وگفتم：سلام خوشگل خانوم شنیدم آق داداشت داره میادکلی حرص خوردم

یکی زد تو پهلوم وگفت：چرا بابا بنده خدا...چه هیزم تری بهت فروخته که این جوری ازش بدت میاد؟

قیافه غمگینی به خودم گرفتم وگفتم：خبرنداری...یه بارهولم داد سرم شکست ۲۱بخیه خورد....یه باریک روز کامل منو تو انباری ته باغ پیش موش وسوسکا زندانی کرد...یه بارکل کتاب داستانامو پاره کرد ...یه بار کله همه عروسکامو تراشید...بازم بگم؟؟؟

-نه...بسه

لبخندی زدم وگفتم：حالا راستشو بگو این چندساله داداشت ایتالیا بوده یا امین آباد؟خجالت نکشا بهم بگوبین خودمون میمونه!

اومد حمله کنه به من که دویدم سمت آشپزخونه,اونم دنبالم می دوید خاله ثریا ومامانو دیدم رفتم سمتشون وگفتم：وای خاله دخترتو جمع کن الان منو می خوره من جوونم هزار تا آرزو دارم نمی خوام به دست این غول دو سر بمیرم

خاله ثریا قهقهه ای زد وگفت：باز شروع شد بیا بغلم عزیزم نمیذارم کسی بهت دست بزنه

آرتمیس دستشوزد به کمرش وگفت：حالا ما شدیم غول دو سر دیگه !باشه مامان جان به هم میرسیم

مامان گفت：چی شد توکه گفتی نمیای؟

لبمو گاز گرفتم وگفتم：مامان...

خاله ثریا با لبخند نگام کرد وگفت：یعنی میای؟

باخنده گفتم：ثری خانوم.ثری خوشگله.دارم میرم باشگاه.به خدا وقت نمیشه بیام شرمنده اما قول میدم دیگه تکرار نشه

خاله ثریا با دلخوری گفت： باشه اشکال نداره خاله

کمرشو قلقلک دادم و گفتم：ناراحت نشین دیگه دلم میگیره.بخندین دیگه

خاله شرع کرد به خندیدن .منم از همه خداحافظی کردم ورفتم بیرون پله هارو بدو بدو رفتم پایین جمیله یه دیگ بزرگ دستش بود وداشت از پله ها میومد بالا تا دیدمش گفتم：سلام جمیله خانوم خوبین؟می خواین کمک کنم؟

لبخندی زد وگفت：نه خانوم وظیفمه...برید به سلامت

از کنارش رد شدم حوصله رانندگی نداشتم محمد رو دیدم داشتم شیشه ماشینو دستمال میکشیدتا منو دید گفت：سلام پرستو خانوم

خندیدمو گفتم：محمد آتیش کن بریم

لبخندی زد وگفت：چشم

دررو باز کردم ونشستم

اونم نشست .چنددقیقه نگام کرد.یه جوری نگام میکرد باخنده گفتم ：چی شده؟؟

سرشو تکون داد وگفت：هیچی...

ماشینو روشن کرد وراه افتاد سرمو تکیه دادم به صندلی و به فکر فرو رفتم سعی کردم خاطرات بچگیم به ذهنم بیاد.پدرم مسعود سلیمانی یه شرکت واردات صادرات قطعات کامپیوتری داره با عمو محسن شریکه ۲۵سال پیش باهم دیگه یه خونه ۶۰۰متری توی زعفرانیه خریدن.دوطبقه بایه باغ بزرگ.طبقه دوم برای عمو اینا وپایین برای ما!عمو محسن ۲تا بچه داره آرتمیس وآرش.ماهم ۴تا خواهر برادر بودیم.پوریا لیسانس کامپیوتر داره.من دارم پزشکی می خونم پرهام و پریا هم دو قلو هستن که الان ۱۶سالشونه.دایه پدرم جمیله خانوم با همسر وپسرش محمد همراه ما زندگی میکنن البته مریم خواهرزاده جمیله خانوم ایناهم بامازندگی میکرد بابابراشون ته باغ یه خونه درست کرده بود واونجا میخوابیدن ولی روزها برای کارای خونه میومدن اونطرف باغ.آرش ۵سال از من بزرگتربود یه پسر دیلاق ولاغر صورت جوش جوشی عینکی با دندونای ارتودنسی که همیشه من ازشون میترسیدم.با ایستادن ماشین چشمامو باز کردم پیاده شدم رفتم باشگاه.من تکواندو کارمیکردم از وقتی ۱۴سالم بود.

خسته وکوفته از باشگاه زدم بیرون به ساعتم نگاه کردم ۷بود.محمد رو دیدم رفتم سمتش در ماشینو باز کردم وسوارشدم.بدون حرف حرکت کرد.

چنددقیقه بعدتو حیاط خونه بودیم.فکرکنم همه رفته بودن فرودگاه از ماشین پیاده شدم ورفتم خونه از یخچال یه تیکه کیک شکلاتی برداشتم خوردم وبعد رفتم اتاقم.یه دوش گرفتم.وباموهای خیس افتادم روی تخت طولی نکشید که خوابم برد.

صبح باصدای زنگ موبایلم از خواب پریدم گوشی رو برداشتم وجواب دادم：بله

صدای عصبانیه نیلوفرپیچید تو گوشی：دختره ی گوربه گوری کجایی پس؟

سرمو خاروندم وگفتم：کجاباید باشم تو تختم خوابیدم

جیغی کشید وگفت：آخه دختر شکلاتم مغز داره تو نداری.خیرسرت امروز اولین روزه بیمارستانه.حالا خوبه از یه هفته قبل بهت خبر دادم زود باش بیا الان استاد جدیده میرسه ببینه نیستی اول کاری بد میشه

هول شدم گوشی رو قطع کردم زود از جام بلند شدم ورفتم جلوی آینه تندتند کرم پودرو مالیدم صورتم یه برق لبم زدم رفتم سمت کمد یه مانتوی آبی آسمانی خنک تنم کردم بایه شلوارجین سرمه ای مقنعه سرمه ایم رو هم سرکردم وپریدم بیرون زیرلب غرغرمیکردم این همه آدم تو این خونه هست هیچ کس نیست منو بیدارکنه؟کسی نبود داشتم از در میرفتم بیرون که جمیله دوید جلوم:خانوم کجا؟بیاید صبحونه بخورید.

با عجله گفتم：نه...دیرم شده الان این استاد جدیده کله مو میکنه

-پس وایستین یه لقمه بهتون بدم

دوید سمت آشپزخونه منم مشغول پوشیدن کتونیم شدم بنداشو بستم وبلند شدم داشتم دستگیره رو می چرخوندم که رسید بهم.لقمه رو ازش گرفتم واز خونه خارج شدم.بیمارستان خوشبختانه نزدیک بود پیچیدم تو پارکینگ...ای جان یه جای خالی هم هست گاز دادم طرفش که یهو یه پورشه پانامرای سفید رفت تو پارک...عصبانی از ماشینم پیاده شدم وگفتم：آقا مگه کوری؟داشتم پارک میکردما...مرتیکه بیشعور فکرکردی چون سوار این لگن شدی میتونی حق همه رو بخوری؟ولی کور خوندی من حسابتو میرسم

در ماشین باز شد و راننده پیاده شد یه پسر قد بلند و خوش هیکل یه کت وشلوارمشکی هم تنش بودبا بلوز قهوه ای سوخته زیرش.بینی قلمی وکشیده چشمای مشکی درشت...ابروهای پهن خلاصه جیگری بود واسه خودش.دیدم داره دست تکون میده جلوم...اوا این پسره خله ها حیف این همه زیبایی بنده خدا منگله خدا شفاش بده گفتم：این کاراچیه آقامگه حرفمو نشنیدی؟

پسره پوزخندی زد وگفت：خانوم من که جوابتو دادم شما رفته بودی تو فکر وداشتی منو دید میزدی

پسره ی پررو...گفتم：هی هی مراقب حرف زدنت باش وگرنه بدمیبینی ها...

دوباره پوزخندی زد وبا غرور تمام اومد جلو وگفت：مثلا چی کار میکنی؟مگه دخترا غیر جیغ جیغ کردن کاردیگه هم بلدن؟

آی خوشم میومد آدمو دست کم میگیرن بعد یهو غافلگیر میشن !لبخندی زدم ورفتم جلوتربایه حرکت با پام گذاشتم زیر دلش بنده خدااز شدت تعجب چشماش از خدقه زد بیرون

همین جورنگام میکردبعددستشوگذاشت زیردلش ازاون لبخندخوشگلام که دندونامم مشخص میشن تحویلش دادم ورفتم سمت ماشین اگه یه کم بیشتر میموندم پسره منو میکشت.ازدورگفتم：دیدی دخترا به جز جیغ جیغ کاردیگه هم بلدن...گازدادم ورفتم ته پارکینگ ماشینموبین.بقیه ماشینا چپوندم وسریع پریدم پایین رفتم سمت آسانسورطبقه هفتم بودحوصله نداشتم صبرکنم رفتم سمت پله ها دویدم بالا نیلوفربایه لباس سفید تو راهرو ایستاده بوددستی تکون دادم ورفتم طرفش باحرص نگام میکرداونم اومد طرفم وگفت：کجایی دختر هان؟؟؟

آب دهنم رو قورت دادم وگفتم：اون پیر هاف هافو اومد؟؟

گنگ نگام کرد که دوباره گفتم：منظورم همون استاد جدیده اس دیگه!

لبخندی زد وگفت：نه هنوز بدو لباساتو عوض کن

منوبرد پیش یه خانوم مسنی به نام ناصری یه دست لباس سفید خوشگل بهم داد زودی تنم کردم واومدم از اتاق بیرون.بچه هارفته بودن اتاق دکترجدیده رفتم تو خوشبختانه هنوز نیومده بودکنارنیلوفرایستادم وگفتم：به نظر من این استاده از اون پیرای خرفته...خدا به دادمون برسه

خندید وگفت：وای آره طرف فوق تخصص قلب وعروق داره خیلی شاخه...

-بخوره تو سرش فقط خدا کنه گیر نباشه پیری!!

هنوزنفسمو نداده بودم بیرون که در باز شد بادیدن استاد شوکه شدم...همون پسره که باهاش دعواکرده بودم...خدا میخوای منو سکته بدی؟یعنی این استادمون بود ؟این که خیلی جوونه!!اصلا بهش نمیاد...وای حتما منو میکشت.لبخندی زد ووارد شدباغرور خاصی که تو چشماش داشت به همه نگاهی کرد.داشت خودشو معرفی میکرداصلا هیچی نمیشنیدم...همش تو فکربودم.نشستم روی صندلی.چنددقیقه گذشت که تازه متوجه شدم همه دارن میرن بیرون از جام بلند شدم می خواستم برم بیرون که گفت：خانوم لطفاشمابمونید

برگشتم سمتش وگفتم：من؟

لبخندی زدوگفت：بله شما

همه رفتن بیرون من موندم چندقدم اومد سمتم داشتم سکته میکردم ولی سعی کردم خونسرد باشم پوزخندی زد وگفت：حالا دست رو من بلند میکنی و در میری هان؟؟

ابروهامو بالا دادم وگفتم：اولندش که دست بلند نکردم وبا پازدم.دومندش هم که مگه کش شلوارم که دربرم؟؟

قهقهه ای زد وگفت：نه...مثل این که برخلاف قدت زبونت خیلی بلنده باید کوتاهش کنم

پوزخندی زدم وگفتم：به شما ارتباطی نداره جناب دکتر

باعصبانیت گفت：دختره ی پرروتو فکرکردی کی هستی که بامن این جوری حرف میزنی؟؟نمیترسی؟

بااین که ترسیده بودم گفتم：من با هرکس مثل خودش حرف میزنم از چیزی هم نمیترسم

دستگیره رو چرخوندم که برم بیرون داد زد وگفت：مگه من به شما اجازه دادم برین؟

کلافه گفتم：خب اجازه هست؟

سرشو تکون داد وگفت：بله بفرمایید بیرون کمتروقت منو بگیرید

رفتم بیرون پسره ی دیوونه رسما عقلشوازدست داده!!تعادل نداره والا...

خلاصه اونروز کلا به معارفه واین چیزا گذشت...چندتابیماررو سرزدیم وساعت ۵رفتیم بیرون.اول نیلوفررو رسوندم خونشون وبعدرفتم خونه خودمون در حیاط باز بود وتو حیاط پربود از مشعل های قشنگ.محمدتو حیاط ایستاده بوددستی تکون دادم ورفتم سمتش：چه خبره این جا؟؟

لبخندی زد وگفت：ثریا خانوم به مناسبت ورود پسرشون یه مراسم گرفتن الاناست که مهمونابرسن مگه شما خبر نداشتین؟؟؟سرمو به نشونه نفی تکون دادم ورفتم تو خونه.پرهام روی مبل لم داده بود رفتم سمتش وگفتم：چه طوری وروجک؟

دستی به موهاش کشید وخندید وگفت：خوبم تو چه طوری؟بیمارستان خوش گذشت؟

پوزخندی زدم وگفتم：نخندکرمای دندونات سرما میخورن!آره جات خالی خیلی خوش گذشت

مامان داشت موهای پریارو بالا سرش میبست تا منو دید گفت：بدو مادر الان مهمونا میرسن زود حاضرشو

-مامان چرا به من نگفتین؟

_چیه می خواستی زودتر بگم یه بهونه پیداکنی نیای؟

پوفی کردم ورفتم سمت اتاقم

دست وصورتمو شستم ونشستم جلوی آینه میخواستم خیلی خوشگل بشم تا لج آرش دربیاد.به صورتم کرم پودر زدم.خط چشم نازکی هم به چشمای سبز آبیم.کشیدم رژگونه ای به لپام زدم رژلب قرمزم رو هم به لبام مالیدم.رفتم سمت کمدم یه پیراهن سفید که تا زانوهام بودویه طرف آستین داشت ویه طرف نداشت ویه ردیف نگین دوریقه اش داشت ویه کمربند خوشگل که یه سگک بزرگ نقره ای روش میخورد تنم کردم موهامو با اتو صاف صاف کردم لخت شد موهام قهوه ای سوخته بود وتا پایین باسنم میرسید همین جورباز گذاشتم یه کفش سفید پاشنه ۱۰سانتی هم پام کردمیه نگاه به خودم انداختم عالی شده بودم .نمیخوام از خودم تعریف کنم فکرکنین خودشیفته ام ولی خب خوشگل شده بودم قدم ولی بلند نبود به زور به ۱۶۰ میرسید خیلی تلاش کرده بودم بلندبشم ولی خب نشده بوددیگه!ازاتاق اومدم بیرون مامان لبخندی زد وگفت：به به دخترم چه ماه شده!

لباموجمع کردم وگفتم：بودم

پوریا اومد سمتم :خواهری داری به نصیحتم عمل میکنی؟آفرین آدم بایدعاقل باشه

یکی زدم پس سرش وگفتم：موش بخورتت اونم موش کورتا نفهمه چه ککه ای خورده

مامان گفت：جون من حالا این یه روزب باهم کل کل نکنین

چشمکی به پوریازدم ورفتم سمت در.از پله هارفتم بالاطبق معمول در باز بودرفتم تو خوشبختانه هنوز کسی نیومده بود بلند گفتم：سلام من اومدم

آرتمیس یه پیراهن آستین حلقه ای صورتی تنش کرده بود وموهاشو از بالا بسته بودلبخندزنان اومدسمت من：خوش اومدی عزیز دلم چه قدر خوشگل شدی!!!!

لبخندی زدم وگونه اش رو بوسیدم .خاله ثریاگفت：ماشاالله ماه شدی

بابا ومامان وبچه هاهم اومدن خاله وعمو رفتن استقبالشون منو آرتمیس هم مشغول گفتگو شدیم یهو یاد آرش افتادم به عمو محسن گفتم：عمو پس کو پسر خل و چلتون؟؟

عمو قهقهه ای زد وگفت：الان میاد تو اتاقشه

لبخندی زدم وگفتم：وای...داره حاضرمیشه؟؟...نکنه امشب قراره براش خواستگار بیاد؟این قدر استرس داره نمیاد بیرون ؟از مارو گرفته ؟عمو بهش بگو نگران نباشه خودم براش چایی میریزم

عمو دوباره خندید وگفت：از دست تو دختر...تازه از سرکاراومده خسته بود آخه امروز اولین روز کاریش بود.خیلی هم ناراحت وپکر بود خدا امروز رو بخیر بگذرونه...گفت یه دوش بگیرم وبیام

یهو از پشت سرم صدایی بلند شد：وای بابا چه قدر غیبت منو میکنین...اومدم

برگشتم ببینم کیه که ان قدر صداش آشناس که یهو خشکم زد امروز دومین باری بود که خشک میشدم...از حیرت خود آرش هم خشک شده بود.چندلحظه به هم خیره نگاه کردیم.یه کت وشلوار نوک مدادی تنش بودو یه پیراهن مشکی زیرش بایه کروات نقره ای.این همون استاد جدیده خودمونه...یعنی این همون آرش زردمبو!!!

اصلا باورم نمیشه چه قدر عوض شده بود...چه هیکلی برای خودش ساخته بود...

خاله ثریا گفت：یعنی این قدر از دیدن هم شوکه شدین؟

به خودم اومدم با خنده گفتم：من که خیلی تعجب کردم اون آرش کجا واین کجا!!!!

آرش لبخندی زد واومدجلوتردستشودراز کرد وگفت：یعنی این قدر خوشگل شدم؟؟

سرمو آوردم جلوو جوری که فقط خودش بشنوه گفتم：نه بابا همون زردمبویی که بودی هستی این جوری گفتم اعتمادبه نفس خاله ثری نیاد پایین!

دستمو فشارداد وگفت：ولی تو خیلی ناز شدی!

از حرفش خندم گرفت من داشتم ازش بد میگفتم واون خوبمو میگفت اشاره ای به شکمش کردم وگفتم：هنوزم درد داری جناب دکتر؟؟؟

اخمی کرد ودستمو بیشتر فشار داد دیگه انگشتام داشت له میشدبلند گفتم：وای خاله...بچه تو نو جمع کنین دستمو شکوند...آیی....آخ...دیوونه

خاله ثریا که می خندید گفت：ولش کن آرش هنوزنرسیده شروع کردی ؟یه احوال پرسی کنین!

لبخندی زد وفشاردستشو کمتر کرد وگفت：اتفاقا صبح احوالپرسی کردیم

مامان وبابا وبقیه با چشمای گرد نگاهمون کردن وهم زمان گفتن：صبح؟؟

منو آرش به هم نگاه کردیم و خندیدیم.بعد آرش کل ماجرارو تعریف کردهمه می خندیدن فقط این وسط مامان من بود که هی به من چشم غره میرفت و لباشو گاز میگرفت.دیگه یکی یکی مهمونا اومدن.آرش هم رفته بود پیش دوستای قدیمیش نشسته بود آرتمیس یکی زد تو پهلوم وگفت：اونطرفوببین پانته آ خانوم هم تشریف آوردن

به جهتی که آرتمیس نشون داده بود خیره شدم پانته آ دختر دوست بابا اینا بود یکی یدونه بوداز اون دخترای جلف حال به هم زنآرتمیس دوباره زد به پهلوم وگفت：دماغشم عمل کرده...

یه نگاه به سرتاپاش انداختم یه پیراهن قرمز دکلته کوتاه تنش کرده بود.انصافا قد بلند وخوش هیکل بودآرایش غلیظی هم کرده بود.قیافه اش قشنگ نبود.موهاشم رنگ کرده بود بلوند تیره.بالا سرش عین یه تپه جمع کرده بودآرش رفت سمتش به آرتمیس گفتم：یا امام زمون الان داداشت قرمز میبینه رم میکنه...الفرار

آرتمیس بلند خندید پوریا اومد سمتمون وگفت：چتونه؟خونه رو گذاشتیدرو سرتون....یواش بخندید...دخترم دخترای قدیم می خندیدن دندوناشون هم معلوم نمیشد اما الان من تا ته حلق شماهارو میبینم...

آرتمیس به پوریا گفت：پوری...آخه جون من نگاه کن دختره ی میمون خودشو چه شکلی کرده

پوریا یه نگاه به پانته آ کرد وگفت：به به مبارک باشه به همین زودی واسه آقاداداشت زن گرفتین؟خاک برسرت پرستو عرضه ی تور کردن نداشتی

اینبار آرتمیس زد تو سرپوریا.پوریا خندید وگفت：باشه حالا چرا میزنی؟خب بیا بریم وسط برقصیم از دلت دربیارم.

آرتمیس پشت چشمی نازک کرد ودست پوریارو گرفت وباهم رفتن وسط وشروع کردن رقصیدن!

داشتم تماشاشون میکردم که آرش دست پانته آ رو گرفت وباهم رفتن وسط شروع کردن به رقصیدن آی حالم به هم خورد آی حالم به هم خورددختره ی چندش چه عشوه شتری هم میومد.سعی کردم نگاشون نکنم چون آرش هرچندثانیه یه بارزیرچشمی یه نگاه به من می انداخت نمی خواستم فکرکنه خبریه!داشتم با ناخن هام بازی میکردم که یهو سایه ای رو بالا سرم دیدم سرمو بلند کردم ودیدم محمد کنارم ایستاده از جام بلند شدم وگفتم：چه طوری پسر؟

لبخندی زد وگفت：ای بد نیستم پرستو خانوم...شما چه خبر؟

-هیچی بابا منم بد نیستم.حوصله ام سررفته این جا نشستم

دستشو دراز کرد سمتم وگفت：افتخار یک دور رقص رو به من میدی؟

خندیدم وگفتم：اوه اوه چه با ادب

از جام بلند شدم ومشغول رقصیدن بامحمد شدممثل برادرم بوداز بچگی باهم بزرگ شده بودیم.یه کم که رقصیدم احساس کردم داره یه جوری نگام میکنه...خوب میفهمیدم این نگاه چه معنی داره...دوست نداشتم محمد به من علاقه من شه چون میدونستم فقط خودش ضربه میخوره.آهنگ که تموم شد رفتم سر جام نشستم.ناخود آگاه دنبال آرش گشتم.دیدم از رقصیدن دست کشیده و یه گوشه ایستاده وبا عصبانیت نگام میکنه.یواشکی زبونمو براش در آوردم بیرون .سرشو تکون داد واومد سمتم وگفت：خوش گذشت؟

میدونستم منظورش رقصیدن با محمد بودلبخندی زدم وگفتم：جات خالی خیلی!به تو چی؟فکرکنم بیشتر خوش گذشت داشتی کم کم پانته آرو قورت میدادی!

پوزخندی زد وگفت：آره نکه خیلی جذابه!!

-خودتو به اون راه نزن!

دستشو گذاشت تو جیبش وگفت：هیچ فکرنمیکردم این قدر عوض شده باشی اون دخترزر زرو ولاغرمردنی الان چه خانومی شده!

خندم گرفت یاد بچگیم افتادم راست میگفت تا تقی به توقی می خورد اشکم در میومد.خواستم لجشو دربیارم گفتم：ولی بهت که گفتم تو هنوزم همون پسرزردمبوی بیریخت و بی قواره ای...

وسط حرفم پرید وگفت：میدونی چیه وقتی این جوری ازم بد میگی اعتماد به نفسم بالاتر میره

براش شکلکی در آوردم.همون موقع پانته آاومدسمتمون ودستشو انداخت دور گردن آرش و گفت：عزیزم میای پیشم؟

ابرو هامو بالا انداختم وگفتم：سلام پاندا جون...وای ببخشید پانته آ جون

سرشو برگردوندسمت منو گفت：اوا ...سلام گلم...ندیدمت

پوزخندی زدم وگفتم：آخه نامریی بودم

آرش که خندش گرفته بودسرشوانداخت پایین و گفت：من دارم با پرستو حرف میزنم تو برو...

اخمی کرد وگفت：خیلی بدی

وبعد رفت.هنوز داشتم به رفتارش میخندیدم خیلی احنق بود.خلاصه اونشب هم گذشت.با خستگی وارد اتاق شدم تندتند لباسمو عوض کردم و خوابیدم.

امروزجمعه بودباباایناقرارگذاشته بودن همه بریم تنگه واشی ازحموم اومدم بیرون موهامو خشک کردم چندباری مامان اومد گفت：دخترزودباش چه قدر لفت میدی!

منم کارخودمو میکردم.یه شلوارجین سرمه ای ویه مانتوی خنک صورتی کثیف که کمرش یه بندداشت وقتی میکشیدی چین میخوردیه شال صورتی سرمه ای هم سرم کردم یه کفش عروسکی صورتی کثیف هم پوشیدم آرایش ملایمی هم کردم ورفتم بیرون.پوریاکنارآرش روی تاب نشسته بود و سرش تو گوشی بودوهرهر می خندید رفتم جلو گفتم：روآب بخندی!چته منحرف چی میبینی اون تو هان؟؟

پوریا قهقهه ای زد وگفت：آخه تورو خدااینو نگاه کن دختره از جلو تی وی رد میشه آدم سه قسمت سریالو از دست میده بس که چاقه حالا تو پروفایلش نوشته work at modeling

یااین یکی رو ببین دختره نوشته هر پسری که تو زندگیم میاد مرد زندگیم نیست به دلم نمیشینه...پسره زیرش نوشته توکه مشکلت ازمن بهتره من هر دختری رو تو خیابون میبینم زن زندگیمه من چی کار کنم

پوریا اینو گفت ودوباره خندید منم با خنده گفتم：به اون پسره باید بگی اون دل نیست که تو داری شهربازیه با خدمات ویژه ...شبانه روزی تاروی سردرش هم باید بنویسی عموم برای همه آزاد هست...

آرش خندید وگفت：نه خوشم اومد واسه همه چیزیه جواب تو آستینت داری!

براش شکلک در آوردم وگفتم：بسه دیگه...پاشید بریم

پریا اومد سمتم وگفت：راستی میدونی عمو محمود اینا هم میان؟؟

یهو از خوش حالی جیغی کشیدم وگفتم：آخ جون!!!!

آرش برگشت سمتم وگفت：چت شد؟؟

باخنده گفتم：عمو محموداینا میان!

آرش پوفی کرد وگفت：اه...لابد این پسره رامتین هم میاد!مار از پونه بدش میاد جلو خونش سبز میشه

اینو گفت ورفت سمت ماشین.هم زمان زنگ خونه زده شد وبه دنبالش خانواده عمو محمود هم اومدن دوتابچه داشتن رامتین ورامونا

آرتمیس وپرهام وپریا وراموناسوار ماشین من شدن .پوریا وآرش ورامتین سوار ماشین پوریا!بزرگتراهم باماشین عمو محمود اومدن

وقتی حرکت کردیم رامونا گفت：خب پرستو خانوم آهنگاتو رو کن ببینم خانوم دکترا چه آهنگایی گوش میدن!

خندیدم وگفتم：البته خانوم مهندس الان براتون میذارم

یه سی دی از تو داشبورد برداشتم وتوضبط گذاشتم

باورکن واسه تو که بیتابم من

باورکن واسه چشماته بی خوابم من

باورکن که به داشتنت می بالم من باور کن

باور کن...باور کن

یهو بچه ها همگی همزمان خوندن：

جونمی عمرمی قلبمی نفسی

بمونو تنهام نذار تو این بی کسی

میدونم میدونی

عاشق چشماتم

باورکن بد جوری غرق نگاتم

از عشقت دیوونم

قدرتو میدونم

پیش تو میمونم

حس تو میخونم

از این که پیشمی از خدا ممنونم

باور کن عشق من باتو میمونم

توی راه من میپیچیدم جلوی پوریا وپوریا میپیچید جلوی من وقتی ما جلو میزدیم بچه ها شکلک در میاوردن ووقتی اونا جلو میزدن پوریا بوق عروس میزد.خلاصه رسیدیم .از ماشین پیاده شدیم کش وقوسی به بدنمون دادیم وراه افتادیم لب آب همین که رسیدیم به آب همه کفشامونوازپامون درآوردیم وپا زدیم تو آب لامصب خیلی سرد بود

اصلا نمیتونستم پامو بذارم توش.رفتم سمت پوریا وگفتم：پوری جونی...داداشی گلی...

لبخندی زد وگفت：باز چی شده ؟کارت کجا گیر کرده؟

چشمامو مظلوم کردم وگفتم：یادته بچه بودم منو کول میکردی اسب سواری میکردیم؟

-خب حالا خریت مارو به یاد میندازی؟

-نه داداشی من غلط بکنم...میگم...الان آب سرده منم یخ میزنم...میشه منو بغل کنی پاتو آب نذارم؟

خندیدو گفت：تو این چشمارو نداشتی می خواستی چی کارکنی!اونجوری نگام نکن دلم کباب شد بیا بغلم

منو بغلش گرفت واز آب رد کرد.وقتی منو زمین گذاشت بهش گفتم：

وای پوریا خیلی تکی.

کمی مکث کردم وبعد گفتم：اگه تک نبودی می بستمت به گاری

افتاد دنبالم من دوییدم اون بهم نرسید.یه جای دنج پیدا کردیم ووسایلو گذاشتیم .خیلی خلوت بود.آرش یه تی شرت لیمویی لا گوست با یه شلوار جین پوشیده بود.خیلی بهش میو مدعینک دودی به چشمش زده بوددست به جیب وایستاده بود یه گوشه وزمینو نگاه میکردانگاردنبال چیزی بوداهمیتی ندادم رامتین اومد کنارم وگفت：چه طوری پرستو؟

خندیدم وگفتم：خوبم تو چه میکنی؟

پوریاو آرش هم به جمع ما پیوستند یهو گفتم：می خوام اعتراف کنم یه بار که بچه بودیم با آجرزدم تو سرم رامتین تا ببینم دور سرش از اون ستاره ها می چرخه یانه!بیچاره صداشم در نیومد تازه یه بارم

چسب رازی رو ریختم زیر زبون رامونا تا نتونه حرف بزنه...بیچاره!

آرش خندید وگفت：خیلی شربودی به خدا هربلایی سرت میاوردم حقت بود.

اخمی کردم وگفتم：پررو من تا انتقام اون روزا رو ازت نگیرم ولت نمیکنم

رامتین گفت：آخ که چه قدر اون روزا سرم درد میکرد

آرش چپ چپ به رامتین نگاه کرد ورفت پیش بقیه ...از کاراش تعجب کرده بودم!چرا با رامتین این طوری برخورد میکرد؟؟؟اونا که دوستای صمیمی بودن !!!با آرتمیس وپریا مشغول بستن تاب روی یکی از درختا شدیم اما خوب دختر بودیم دیگه زورمون نمیرسید هرچی گره میزدیم شل میشد وما بامغز می افتادیم زمین!آرش هم به یکی از درختا تکیه داده بود ومارو نگاه میکرد و هی پوزخند میزد.حرصم گرفته بود پسره ی پررومنو مسخره میکنه!رو به آرتمیس گفتم：خانوم خانوما برو به آقا داداشت بگو بیاد این تابو سفت کنه بازو کلف کرده که چی؟؟؟سرشو تکون داد وگفت：تو دوباره گیر دادی به آرش بدبخت؟-عجبا؟من گیردادم به داداشت ؟یه نگاه بهش بنداز ببین چه جوری داره مسخره مون میکنه!آرتمیس نگاهش کرد وگفت：نه بابا بیچاره اون طرز نگاهش همین جوریه!!-ای خاک برسرت کنن.جون به جونت کنن داداش زلیلی!-خیلی خب بابا الان بهش میگم میاد تابو برامون میبنده!رفت وآرش رو صدا کرد اونم با هزار تا ناز وادا اومد دست مشت شده شو گرفت سمت من وگفت：پرستو اینو تو دستت نگه دار تا منم این تابو ببندم!منم از همه جا بی خبردستاموباز کردم آرش یه چیزی رو گذاشت تو دستم وخودش مشغول بستن شد.چنددقیقه ای نگذشته بود که احساس کردم یه چیزی تو دستم داره حرکت میکنه!یواش دست مشت شده مو باز کردم وبا دیدن یه حشره ی عجیب غریب تو دستام از ته دل جیغ کشیدم.همه برگشتن نگاهم کردن با عصبانیت به آرش که یه لبخندروی لبش بود گفتم：خیلی بیشعوری!هیچ فکرنمیکردم این قدر بچه باشی!خودت میدونی که من از این حشره ها بدم میاد چرا این کارو کردی؟...ازشون فاصله گرفتم وشروع کردم به دویدن نا خودآگاه اشک از چشمام میریخت نمیدونم چرااین جوری شده بودم من که این قدر حساس نبودمچرا گریه میکردم؟چرا توقع نداشتم آرش باهام این طوررفتارکنه؟چرادوست داشتم فقط بهم توجه کنه بهم محبت کنه؟چرا...همونجورمی دویدم از لابلای درختا رد شدم ووارد یه محیط باز شدم همه جا چمن بود دور واطرافمو نگاه کردم وای خدا من گم شدم!حالا چه خاکی بریزم تو سرم!به سمت درختارفتم وسعی کردم راه رفته رو برگردم اما هرچی بیشتر سعی میکردم بیشتر گم میشدم...نشستم روی زمین وسرمو بین دستام گرفتم ای خدااین چه مصیبتی بود سرم اومد حالا چی کارکنم...اگه هواتاریک بشه من این جا گیر می افتم معلوم نیست خوراک گرگ بشم یا سگ یا حتی آدمایی که از صد جور سگ بدترن...وای خدا کمکم کن...یاد گوشی موبایلم افتادم ازجیبم درش آوردم.اما حیف که آنتن نمیداد لعنتی...هزار بار به خودمو آرش فحش دادم حالا چی کار کنم؟از جام بلند شدم دوباره حرکت کردم اطرافمو نگاه میکردم که باشنیدن یک صدا از جام ایستادم...گوشامو تیز کردم صدای یه دختر بود که مدام آه وناله میکرد به طرف صدا رفتم هرلحظه صدابیشتر میشد یک لحظه بادیدن دختربی جونی که روی زمین افتاده بود از ترس سر جام میخکوب شدم.یه دختر لاغر وضعیف با صورت خونی ولباس های پاره روی سنگا افتاده بود صورتش زخمی وکبود بود موهاش به هم ریخته بود یادم اومد که من یه پزشکم جون آدمارو باید نجات بدم این یه وظیفه است به طرفش خیز برداشتم دختر مدام آه وناله میکرد بهش گفتم：خانوم...خانوم...صدامو میشنوی؟؟؟باتوام...چشماتو باز کن...یه حرفی بزن...آروم لای چشماشوباز کرد وگفت：م...من...دار..دارم...می... ی...میمیرم...کمکنبضشو گرفتم کند میزد میترسیدم تکونش بدم امکان داشت جاییش شکسته باشه وبا تکون من ضربه جدی بخوره دوباره گفتم：چه جوری این بلا سرت اومد؟؟؟لبای خشکشو باز کرد وگفت：از بالای صخره ها ....اف...افتادموای خدای من این صخره ها که خیلی بلند بودن ...چه شانسی آورده که چیزیش نشده دوباره گفتم：میتونی حرکت کنی؟منظورم اینه که میتونی دست وپاتو تکون بدی؟؟ابروهاشو جمع کرد وگفت：فکرکنم....ب...بتونمنمید ونم کارم درست بود یانه اما اگه یه کم بیشتر اونجا میموندیم حتما خوراک گرگا میشدیم...دوتا تیکه چوب پهن پیدا کردم دوطرف گردن دخترگذاشتم.شالم رو در آوردم ومحکم دور چوبا بستم این طوری گردنش کمترتکون میخورد از هیچی بهتربود...کمکش کردم بلندبشه اصلا نمیتونست پاشه اما خب عجیب بود با کمک من ایستاد آخه مگه ممکنه کسی از اون ارتفاع پرت بشه پایین و بتونه وایسته؟ ...خب گل بود به سبزه نیز آراسته شد خودم کم بودم یه دختر زخمی روهم دارم با خودم میکشم...خب راهو گم کرده بودم...یواش یواش از بین درختا عبور میکردیم.صدای ناله دختره هم روی نرو من بود.دیگه رسما داشتم دیوونه میشدم.تا چشم کار میکرد درخت بود وچمن.اگه روز عادی بود با دیدن این منظره کلی ذوق میکردم اما الان از دیدن این مناظر حالم به هم میخورد...یهو با شنیدن صدایی رشته افکارم پاره شد...وای خدا صدای آرش بود که داشت صدام میکرد...اگه بگم اون لحظه دنیارو بهم دادن کم گفتم از خوشحالی جیغ کشیدم وگفتم：آرش من اینجام ...آرش...دوباره صداشو شنیدم：پرستو نترس من دارم میام.-آرش زود باش من بین درختا هستم...یهو بادیدن آرش ذوق مرگ شدم دستامو بردم بالا و تو هوا تکون دادم آرش منو دید و دوید طرفم .بی اختیار دختر رو رها کردم و منم دویدم طرفش از این طرفم اشکام صورتمو خیس کرده بود اصلا دعوای چند ساعت پیشمو فراموش کردم.این که ازش دلخوربودم.خودمو انداختم تو آغوشش.منو محکم بغل کرد وای که چه قدر آغوشش گرم وآرام بخش بود منو بیشتر به خودش فشار داد وگفت：کجا بودی؟؟نمیگی ما نگرانت میشیم! همه دارن دنبالت میگردن!-من...من گم شدم...فکرکردم دیگه هیچ کس پیدام نمیکنه

نمیدونستم چی کارکنم حسابی هول شده بودمسریع از اطرافم دوتا تیکه چوب برداشتم.شالم رو در آوردم چوب هارو کنار گردن دختره گذاشتم و شالم محکم بستم.صلاح نبود بیشتر اونجا بمونیم چون هوا داشت تاریک میشد ومعلوم نبود بعد از تاریکی هوا اونجا چه بلایی سرمون میومد باید زودتر میرفتیم بهش گفتم：خانوم میتونی حرکت کنی؟

-ن...نمی...دونم...فک...فکر...کن..م. ..بتونم

دستشو گرفتم کمکش کردم از جاش بلند بشه.بهش گفتم：چه جوری این بلا سرت اومد

-از ....بالای...صخره ...افتادم

عجیب بود از بالای صخره افتاده بود واین جوری حرف میزد؟

کمکش کردم شروع کرد به حرکت کردن یواش یواش راه میرفتیم.گل بود به سبزه نیز آراسته شد.خودم کم بودم اینم اضافه شده بود.خودم راهمو گم کرده بودم حالا اینو چه جوری نجات میدادم صدای آه وناله اش هم که حسابی روی اعصابم بود.

ازبین درختا به سختی عبور میکردم که یه لحظه با شنیدن صدایی انگار دنیارو بهم دادن.صدای آرش بود باهیجان گفتم：آرش...ما اینجاییم...تو رو خدا بیا

دوباره صداشو شنیدم انگار داشت منو صدا میزد با دیدنش از شدت خوشحالی دختره رو رها کردم و به طرفش دویدم اونم به سمتم می دوید تابه هم رسیدیم نا خود آگاه خودمو انداختم بغلش وگفتم ：خیلی ترسیده بودم فک کردم دیگه منو پیدا نمی کنید

سرمو به سینه اش فشار داد وگفت：همش تقصیر من بود نباید اون کار احمقانه رو انجام میدادم شرمنده...ببخشید

-مهم نیست منم خیلی بچه بازی در آوردم...اما خدااین طور خواسته بود

یهو یاد اون دختر افتادم و سریع خودمو از آغوش آرش بیرون کشیدم وگفتم：من یه نفرو پیدا کردم...یه دختره...مجروح...حالش بده

ابروهاشودرهم کرد وگفت：کجاست؟؟؟

دستشو گرفتم وبه سمت دختره بردم بیچاره افتاده بود روی زمین.آرش هم کمی نگاهش کرد وگفت：چه جوری پیداش کردی؟

-افتاده بود بین سنگاروی زمین.خودش گفت که از بالای صخره افتاده

آرش متعجب نگاهم کردو گفت：از بالای صخره؟؟؟امکان نداره...چه طور سالم مونده؟

-نمیدونم والا منم تعجب کردم.

با کمک آرش دختره رو بلندکردیم وراه افتادیم .نیم ساعت بعد مامان اینا رو دیدیم .سریع دویدم سمت مامان و بغلش کردم محکم منو به خودش فشرد وزد زیر گریه：آخه دخترمن بهت چی بگم؟کجابودی؟دلم هزار راه رفت گفتم خدایی نکرده بلایی سرت اومده

-ببخشید مامان بی عقلی کردم

-فدات بشم الهی ...

با آرش جریان دختره رو به بقیه گفتیم و آرش گفت که حتما باید اون دختررو برسونیم بیمارستان...اما ای کاش که این کارو نمیکردیم...من سوار ماشین پوریا شدم ودختره رو عقب رو صندلی خوابوندیم وآرش هم جای راننده نشست ما ازبقیه جداشدیم وبه سمت بیمارستان حرکت کردیم...تو طول مسیر هیچ کدوم حرفی نمیزدیم...به شهرکه رسیدیم آرش توقف کرد واز ماشین پیاده شد.چنددقیقه بعدبایه پلاستیک برگشت وگرفت سمت من از دستش گرفتم وگفتم：این چیه؟؟

-ببخشید هول هولی شد دیگه روسریه بنداز رو سرت تا بریم بیمارستان

قدرشناسانه نگاهش کردم و روسری رو سرم انداختم.

چنددقیقه بعدرسیدیم بیمارستان خودمون.چندتا پرستار با برانکارداومدن سمتمون دختره رو گذاشتن روش وبردن تو بیمارستان.

خوشبختانه ضربه جدی بهش وارد نشده بود وفقط دست راستش شکسته بود ویکی از دنده هاش مو برداشته بود.قرار شد تو بیمارستان بمونه...آرش هم موند ومن برگشتم خونه.

فردای اون روز لباس پوشیدم و رفتم بیمارستان.آرش رو ندیدم رفتم پذیرش وشماره اتاق اون دختره رو پرسیدم.بعدرفتم به اتاقش دستش توی گچ بود وخوابیده بود کنارش روی صندلی نشستم.که چشماشو باز کرد بادیدن من لبخندی زد وگفت：نمیدونم چه جوری ازتون تشکرکنم شماجون منو نجات دادید.

لبخندی زدم وگفتم：این چه حرفیه این وظیفه انسانی من بود

-نه خانوم هرکسی این کارو نمیکنه این نشون دهنده ی قلب پاک شماست

-تو لطف داری...راستی اسمت چیه؟

-اسمم...اسمم...افسانه است

-خوشبختم افسانه منم پرستو هستم.میتونم یه سوال بپرسم؟البته ببخشیدا ...

-نه نه خواهش میکنم بپرسید

-راستش می خواستم بپرسم چه طوری از صخره افتادی پایین؟

لبخندتلخی زد وگفت：من دخترشایان منصوری کارخونه دار معروفم

زندگی خوبی داشتیم...پدر داشتم.مادر داشتم برادر داشتم.اما خب

روزگارخوشمون زیاد طول نکشید.چندماه پیش پدرم فوت کرد ومارو تنها گذاشت...به یکماه نکشید که مادرم ازغم دوری بابام سکته کرد وعمرشو داد به شما...به خیال خودم گفتم من که هنوز بی کس وکار نشدم.من یه برادر دارم که مثل کوه پشتمه...اما زهی خیال باطل!برادرم از صدتا دشمن برام بدتربود.اولش با زبون خوش گفت که بی خیال سهم الارث بشووپاتو از زندگیم بکش بیرون اما خب من قبول نکردم...یکی از همکارای بابام یه مرد خیکی چاق وخرفت بود شصت سالش بود و چشمش دنبال من.برادرم قبول کرد منو شوهربده به اون اما من فقط ۲۳سالم بود...خودمو به آب وآتیش زدم تا بااون.مرد ازدواج نکنم اما برادرم راضی نمیشد.یک بار خودکشی کردم با قرص برنج که بدبختانه مستخدممون نجاتم داد.خلاصه سرتونو درد نیارم باهزار جور التماس برادرم راضی شد منو شوهر نده عوضش یه روز بهم گفت که می خوام ببرمت بیرون تفریح منم که از همه جا بی خبر قبول کردم منو آورد تنگه واشی.از ماشین پیاده شدم واومدم لب صخره ایستادم داشتم پایین رو نگاه میکردم که با یه دست هولم داد که پرتاب بشم و بمیرم...آره برادرم خواست منو بکشه که از ارثیه چیزی به من نرسه اما خب شما رسیدید و منو نجات دادید.بازم ازتون ممنونم...

خیلی ناراحت شدم این دختر عجب سرنوشت شومی داشت بیچاره گفتم：حالا می خوای چی کار کنی اگه برادرت پیدات کنه حتما دوباره اذیتت میکنه

آهی کشید وگفت：میدونم...به خاطر همین اونجا نمیرم.از بیمارستان که مرخص شدم میرم بیرون دنبال کار...کلفتی...منشی گری...هرکاری که بتونم پیدا میکنم و واسه خودم یه زندگی دست وپا میکنم

دلم واسش سوخت یه دفعه فکری به ذهنم اومد وگفتم：خب احتیاجی نیست این چند وقتو بیا پیش ما زندگی کن

-نه نه...پرستو خانوم مزاحم نمیشم...من عادت ندارم سربار کسی باشم

-سربار کدومه دخترما خونمون به اندازه کافی بزرگ هست.توهم بامازندگی میکنی بعدا که اوضاعت رو به راه شد باشه از خونمون میری

-نه من به اندازه کافی زحمتتون دادم

-نه نداریم تو میای خونمون ...به خدا مامانم خیلی خوشحال میشه

-آخه....

-آخه نداریم همین که گفتم...دکترت گفت فردا مرخص میشی من میرم سر کارم بعدا میام بهت سر میزنم

-من واقعا شرمنده ام

-دیگه این حرفو نزن.خداحافظ

-خداحافظ

مهرافسانه خیلی به دلم نشسته بود دخترخوبی به نظر میومد پوست سبزه وچشمای بادومی قهوه ای داشت ابروهای شیطونی وقد بلند وکشیده کلا ناز بود.

خیلی دوست داشتم کمکش کنم.خیلی تو زندگیش سختی کشیده بود!ولی حیف....ای کاش هیچ وقت این کارو نمی کردم.

راجع به افسانه بامامان وبابا صحبت کردم.اون بنده خداها هم حرفی نداشتن.قبول کردن افسانه مدتی پیشمون بمونه.امروز صبح افسانه مرخص شد وخودم رفتم دنبالش و آوردم خونه.خیلی زود مامانم باهاش صمیمی شد.اتاق مهمون رو بهش دادیم چند دست از لباسای خودم رو هم دادم بهش تا بپوشه!

پوریا وآرش از افسانه خوششون نمیومد هی به من میگفتن که چرا

گفتی بیاد باما زندگی کنه!ولی خب من گوشم به این حرفا بدهکار نبود کار خودمومیکردم.امروز تولد پرهام وپریا بود صبح زود از خواب بلند شدم .خدارو شکر روز تعطیل بود.موبایلمو برداشتمو شماره ی فاطمه دوست صمیمی مو گرفتم بعد دو بوق جواب داد

-الو

-الو سلام فاطا جونی

-سلام وزهر مار دختر اول صبحی نمیذاری بخوابیم؟؟چی کار داری

-خیلی بی شخصیتی!خیر سرم زنگ زدم بگم امروز تولد داداشمه

-آخ جوون تولد پوریاجوونه؟؟؟

-نه خیر خانوم تولد پرهام و پریاست

-ای بابا حالا اشکال نداره میام میبینمش

-خانوم خانوما من که قبلا گفتم بهتون چشم به برادر ما ندوزین خودش زن داره

-برو بابا پرستو دلت خوشه ها

-بله که خوشه دختره خجالت نمیکشه می خواد خودشو بندازه به داداش ما

-پرستو خودت میدونی که تمام حرفام یه شوخیه

خندیدم وگفتم：آره عزیزم میدونم.قربونت برم حالا چرا ناراحت میشی؟

-اصلا بی خیال کی بیام؟

-تولد ساعت ۶شروع میشه ولی تو هروقت دوست داشتی بیا به اون نیلو فر کله پوکم بگو

-باشه میگم بهش حتما...

-خیلی خب سلام برسون به همه

-چشم خانوم فعلا بای

-بای بای

از اتاق خوابم اومدم بیرون.همه خواب بودن.پاورچین پاورچین رفتم تو حیاط.صدای پا میومد.رفتم به سمت ته باغ پشت یه درخت قایم شدم.صدای آرش رو شنیدم：

بله قربان حواسم هست

نه خیر شما نگران نباشید

دفعه ی قبل ما خیلی دست کم گرفته بودیمشون که تونستن از دستمون فرار کنن ولی اینبار دیگه نمیذارم

خیالتون راحت من الان میام پایگاه

چشم حواسم هست خداحافظ

گوشی رو قطع کرد وسریع از کنارم رد شد شانس آوردم که منو ندید ولی حرفاش...یعنی چی پایگاه...قربان کی بود دیگه؟؟این آرش هم مشکوک میزنه ها باید بیشتر حواسم بهش باشه.کمی ورزش کردم وبرگشتم خونه افسانه بیدار شده بود.منو ندید تصمیم گرفتم بترسونمش امروز من در نقش یک عجل معلق ظاهر میشدم...پشت پرده قایم شدم.از اتاقش خارج شد اطرافو نگاه کرد.متوجه شد که کسی نیست.چندقدم اومد جلوتررفت سمت اتاق من.دررو باز کرد ورفت تو.اوا این دختره داشت چی کار میکرد؟با اتاق من چی کار داشت؟دنبالش رفتم دستمو گذاشتم روی دستگیره ی درشمردم یک...دو...سه.درروباز کردم رفتم تو.تا منو دید دستشو گذاشت روی قلبش و یه قدم رفت عقب.کشوی کمدم باز بود نا خود آگاه اخم کردم وگفتم：افسانه جان کارم داشتی؟

-ب...بله.داشتم.داشتم.دنبال یه لباس میگشتم امشب بپوشم

-آهان خب به خودم میگفتی

-معذرت می خوام پرستو .به خدا قصد بدی نداشتم

یهو زد زیر گریه.تندرفته بودم رفتم کنارش ایستادم وبغلش کردم ：ببخشید افسانه جان دست خودم نبود.ناراحت نشو دیگه

اشکاشو پاک کرد لبخندی زدم وگفتم：خب حالا چی می خوای بپوشی امشب

-نمیدونم هرچی که تو بهم بدی

در کمدم رو باز کردم وگفتم：بیا عزیزم خودت انتخاب کن

اومد سمت کمدم یه پیراهن زرشکی کوتاه تازانو داشتم که هیچ وقت نپوشیده بودم.دکلته بود ودورکمرش سنگ دوزی شده بود.دستشو گذاشت روی اون لباس وگفت اینو می خوام

برش داشتم ودادم بهش تشکرکرد وخارج شد.خودم یه دست تاپ وشلوارمشکی انتخاب کردم که شلوارش تا زانو تنگ بود واز زانو به بعد گشاد میشد وتابش هم آستین حلقه ای بود ودور یقه اش سنگ دوزی شده بود.گذاشتمش روی تخت.از پنجره بیرون رو نگاه کردم آرش سوار ماشینش شد وراه افتاد.بالاخره سر از کارت درمیارم آرش خان به من میگن پرستو زبله.بله.چی فکر کردی با خودت ولی واقعاآرش کی بود؟

بعداز ناهارنیلوفر وفاطمه اومدن وبا کمک هم حاضر شدیم رفتم سراغ افسانه وموهاشو درست کردم.پیراهنشو پوشید خیلی بهش میومد.یه جفت گوشواره سبزتو گوشاش بود هیچ وقت اونو در نمیاورد دست انداختم تا گوشواره رو دربیارم که سریع خودشو عقب کشید وگفت：ببخشید پرستو ولی دوست ندارم به این دست بزنی

با دلخوری گفتم：من منظوری نداشتم می خواستم بگم این گوشواره ات رنگش به لباسه نمیادعوضش کن

-نه من هیچ وقت اینو از گوشم درنمیارم یادگار پدرمه

-آره متوجه شدم ببخشید

از اتاقش اومدم بیرون.خیلی ناراحت شده بودم طرزبرخوردش خوب نبود رفتم تو اتاقم.فاطمه ونیلو تا منو دیدن اومدن سمتم نیلو گفت：عزیزم چی شد بهت ؟

-هیچی بچه ها سربه سرم نذارید تو رو خدا

نیلو دستشو زد به کمرش وگفت：باشه.راستی کلک نگفته بودی استاد آرش از آشناهاتونه

-خب یادم نبود

فاطمه گفت：ولی جای برادری خیلی خوشگله

لبخندی زدم وگفتم：خب چی کار کنم مبارک صاحابش باشه

نیلو زد تو سرم وگفت：ای خاک بر سر بی عرضه ات کنم.چهارتا عشوه خرکی بیا تورش کن دیگه

-برو بابا.آرش؟

نیلو：آره خنگول هم خوش هیکله هم خوش قیافه.هم تحصیلکرده پولم که الا ما شاالله

-دیوونه آرش مثل داداشمه

نیلو：می خوام نباشه احمق بازی درنیار

-ولم کن نیلو خوصله ندارما

فاطمه：ولش کن بابا نیلو خب حتما دوست نداره دیگه

-آی قربون فاطا جون خودم برم

نیلوفر اشاره ای به فاطمه کرد وگفت：هی بهش میگم اون روسری رو سر نکن گوشش به این حرفا بدهکارنیست کت ودامنش که به اندازه کافی پوشیده هست خانوم روسری هم می خواد سرش کنه

فاطمه：نیلو به تو چه ربطی داره؟من دوست دارم این طوری باشم

-وای بس کنید شما دوتا هم رو اعصاب آدمیداغلط کردم دعوتتون کردم.

ساعت ۷بود که مهمونارسیدن من بد بخت این قدر دولا راست شده بودم که کمرم داشت میشکست.عقب گرد کردم که برم پیش بچه ها که یک دفعه با یه جسم سخت برخورد کردم.سرمو بلندکردم ببینه چی بوده که چشمام قفل دو جفت چشم سیاه شد.متعجب نگاه کردم وتازه متوجه شدم که ای دل غافل تو بغل آرشم دستاشو گذاشت دور کمرم وگفت：جات راحته؟

معذب شدم خودمو کشیدم عقب ولی حلقه دستاشو تنگ تر کرد وگفت：کجابااین عجله هستیم در خدمتتون!

زیر لبی گفتم：آرش ولم کن.زشته الان یکی میبینتمون .بدمیشه

-کسی حواسش یه ما نیست خانوم خوشگله

دستامو گذاشتم روی قفسه سینه اش وهولش دادم اما انگار وضع بد ترشد.آغوشش گرم بود آدم دوست نداشت ازش جداشه.اما خب نباید میذاشتم این طوری بشه...

-آرش این جا ایرانه نه ایتالیا الان مردم دو سوته برامون حرف در میارن!!!

-وای دختر چه قدر وول میخوری دو دقیقه آروم بگیر ببینم...اصلا بیا بریم با هم برقصیم

منو هول داد سمت پیست رقص.یه آهنگ ملایم داشت پخش میشد.شروع کردرقصیدن منم به تبع اون می رقصیدم اختیارم دست اون بود اون منو می چرخوند دستامو میکشید ومنو میگرفت تو آغوشش.قلبم مثل گنجشک میزد بدنم داغ شده بود.دستام به طور نا محسوس می لرزید گونه هام قرمز شده بود.آرش سرشو آورد کنارگوشم وگفت：چته خانومی؟چرا میلرزی؟

-آرش حالم خوب نیست بذار برم!

اخماش رفت تو هم چشماش غمگین شد.حلقه دستاشو بازکرد.منم سریع ازش دور شدم ودویدم تو اتاقم.دستمو گذاشتم روی قلبم.چندبار نفس عمیق کشیدم.وای خدا چه بلایی داشت سرم میومد؟چرا وقتی با آرش بودم حالم این طوری میشد؟لرزش دل چه معنی میده؟؟

نکنه...نکنه عاشق شدم؟نه این امکان نداره...من دختری نیستم که به این سادگی ها دل ببازم...نه نمیذارم عاشق بشم...نمیذارم این عشق تو وجودم جوونه بزنه نه نمیذارم.از اتاق اومدم بیرون چندقدمی نرفته بودم که با شنیدن صدایی غافلگیر شدم.صدااز تو حموم میومد رفتم سمت در.گوشامو گذاشتم روی در

نه آقا دختره مشکوک نیست ولی پسره خیلی مشکوکه

.............................

بله اتاقشو گشتم چیز به خصوصی نداشت

.............................

نه پسره خیلی کاربلده به این سادگیا بروز نمیده

.............................

چشم حواسم هست.ساده تر از این حرفاست

............................

بله آقابار اولم که نیست.مراقبم

............................

بای

سریع از کنار در رد شدم صدای افسانه بود ولی چی داشت میگفت؟نکنه این دختره مارو گول زده؟؟نه بابا این قدرا هم بی چشم و رو نیست.!شاید پیگیر کارای برادرشه!ولی چرا داره تو حموم حرف میزنه...خیلی عجیبه!!

رفتم تو سالن نیلو پرید کنارم وگفت：که به چشم برادر میبینیش آره؟؟ دیدم چه جوری دل میدادی قلوه میگرفتی!

-نه بابا دل وقلوه چیه!

-خودتو نزن به اون راه کلک

-وای نیلو این بحث رو تموم کن!

-اه...از دست تو من آخر سر به بیابون میذارم

رفت پیش آرتمیس وفاطمه...نشستم روی صندلی آرش رو به روم بود

با لبخندنگاهم میکرد.سرمو انداختم پایین این چش شده بود؟چرا این جوری نگام میکرد؟خلاصه کیک رو بریدن وآخرشم نخود نخود هرکه رود خانه ی خود.با خستگی رفتم تو اتاقم و سرم به بالشت نرسیده خوابم برد.صبح لباس پوشیدم و رفتم بیمارستان.رفتم تو استیشن نشستم.خانوم ناصری دو فنجون قهوه ریخت اومد کنارم نشست وبا لبخند گفت：خوبی پرستو خانوم؟

-ممنون خانوم ناصری!

راستش می خواستم راجع به موضوعی باهات حرف بزنم

تعجب کردم ابرو هامو انداختم بالا وگفتم：بفرمایید من سراپا گوشم

دستی به کمرم کشید وگفت：قربونت برم

اوا این خانوم ناصری هم یه چیزیش میشه ها چرااین طوری قربون صدقه ام میرفت.غلط نکنم کاسه ای زیر نیم کاسه اس!

-راستش پرستو جان من یه پسر دارم ۲۵سالشه...مثل خودت خوش بر رو مادر فداش بشه قد بلنده مهندس معماریه شکر خدا وضع مالیش هم خوبه هم خونه داره هم ماشین چند وقتیه دنبال یه دختر خوب براش میگردم و خب...تو رو در نظر دارم می خواستم بگم اگه بشه امشب بیایم خونتون برای خواستگاری!

شاخ در آوردم خواستگاری؟؟؟نه خدایا این یکی رو چه جوری دک کنم قطعا این دفعه دیگه بابا کله ی منو از وسط به دو قسمت مساوی تقسیم میکنه اگه مخالفت کنم.سرمو زیر انداختم و گفتم：خب ...میدونید خانوم ناصری من قصد ازدواج ندارم...تازه۲۲سالمه...فکر میکنم زود باشه

لبخندی زد وگفت：خب دخترم همه ی دخترا این حرفو میزنن اما وقتی پای دل بیاد وسط قصد شو پیدا میکنن

ای بابا عجب زبون نفهمیه این دیگه...خب خودت داری میگی اگه پای دل درمیون باشه من که ندیده ونشنیده نمیتونم عاشق پسرت بشم.

گفتم：آخه...

-آخه واما نیار گلم شماره خونه رو بده من با مامان صحبت کنم

نه مثل اینکه بااین هم باید مثل بقیه ی خواستگارام رفتارکنم.خب خانوم ناصری خودت خواستی!

-باشه موردی نیست

شماره خونه رو نوشتم وبه خانوم ناصری دادم.بغلم کرد واز استیشن رفت بیرون.

عجب آدمایی پیدا میشه هاحتما باید باهاش مثل چی رفتار کرد که متوجه بشه

-راجع به کی حرف میزنی؟

سریع برگشتم آرش بود پشتم ایستاده بود.یکی زدم تو سرم وگفتم：ببخشید من احمق داشتم دوباره بلند فکر میکردم

لبخندی زد وگفت：خب خوبه من پشت سرت بودم...

-آره شانس آوردم

چندقدم اومد جلوتر ودرست رو به روم ایستاد وگفت：خب حالا داشتی از کی حرف میزدی؟

-هیچی بابا خانوم ناصری بود گفت شب میان خواستگاری من برای پسرش

اخم کردوگفت：غلط کرده...اصلا مگه پسرش چی کاره اس؟

-هیچی میگه مهندس معماریه

عصبانی شد وگفت：عمرا بذارم بیاد خواستگاری...پسره ی یلا قبا

-خب حالا تو چرا حرص میخوری؟؟؟

-من...خب نمی خوام تو رو به یکی بدن که ارزش نداشته باشه

خنده ام گرفت وگفتم：تو نمی خواد نگران من باشی!

اخمش غلیظ تر شد وگفت：مثل اینکه تو هم بدت نمیادا

تصمیم گرفتم اذیتش کنم گفتم：خب چرا بدم بیاد!کدوم دختریه که از شنیدن خبر خواستگاریش ناراحت میشه!که من دومیش باشم.پسرش هم پولداره هم تحصیل کرده تازهخودش میگفت خیلی هم خوش قیافه اس

صورتش از شدت عصبانیت قرمز شد ومچ دستمو محکم گرفت وفشار دادو گفت：من نمیذارم دستش به تو بخوره...حالا امتحان کن...امتحانش مجانیه!

دستم حسابی درد گرفته بود گفتم：آی...ولم کن دیوونه دردم گرفت...الان کبود میشه!آخ...

دستمو ول کرد وانگشت اشاره شو گرفت جلوم ودهانشو باز کرد چیزی بگه که پشیمون شد ورفت بیرون.

این چرا این جوری شده بود؟از آرش بعید بود عصبانی بشه!یعنی این قدربراش مهم بود که این جوری حرص میخورد؟نه بابا امکان نداره...

حالا لابد فکر کرده پسره بی لیاقت خب منم گذاشته جای آرتمیس...ووووی نمی خوام جای آرتمیس باشم.می خوام منو به یه چشم دیگه ببینه! ای خاک برسرت خنگول باز احمق شدی این حرفا چیه که میزنی!

نیلوفر اومد تو استیشن وگفت：بیمار تصادفی آوردن بدو بیا دکتر احمدوند می خواد توضیح بده! پاشدم ودنبالش راه افتادم

با خستگی رسیدم خونه.مامان با هیجان اومد سمتم وگفت：سلام عزیزم خسته نباشی.بدو حاضر شو که مهمونا ساعت ۸میان.

کلافه گفتم：چشم مامان

رفتم تو اتاقم.افتادم روی تخت ومشغول کشیدن نقشه شدم.تقه ای به در خورد گفتم ：بفرمایید

افسانه اومد توبالبخند نگاهم کرد وگفت：خسته نباشی عزیزم

-ممنون افسانه جون

-راستش می خواستم بگم اگه میشه به آقا آرش بگو توبیمارستانشون یه کار برام دست وپا کنه.هرچی باشه قبوله

-باشه حتما بهش میگم آرش قلبش مهربونه هر کاری از دستش بر بیاد برات انجام میده

لبخندی زد چشماشو ریز کرد وگفت：یه سوال بپرسم راستشو میگی؟

-بپرس