رمان اقيانوس چشمات به قلم نیلوفر مهرانی

- داري واسه مال دنيا زندگيتو ازهم ميپاشوني..
- از نظر تو مال دنياعه..از نظر من اون شرکت زندگيمه..يادگار باباي خدابيامرزمه..نميتونم از اونجا بگذرم..
- اخه من به تو چي بگم؟..به نظرت اگه عمو زنده بود ميذاشت يکي ي دونش دست به همچين کاري بزنه؟
- نميتوني قانعم کني..
- ميخواي بريم سر خاک بابا اينا؟..ي کم اروم شي؟
- من ارومم ساتيار..اما باشه..
- حاضر شو ميام دنبالت..
- باشه فعلا
قطع کردم رفتم بالا..شلوار لي تنگ کشي مشکيمو پوشيدم مانتو تنگ و استين سه ربع سفيدمو پوشيدم که بلنديش تا زير باسنم بود..البته به ذور روي باسنمو ميگرفت..موهامو باز کردمو دوباره بستم شال مشکيمو شل رو سرم انداختم..ساعت مشکيمو دستم کردم کتوني هاي سفيدمو پوشيدم..با ادکلنم دوش گرفتم..به خودم تو ايينه زل زدم..اگه اينجوري برم ساتيار ميفهمه حالم بده..ارايش کردم..به دختر خوشگل و ناز تو ايينه نگاه کردم..عالي بود..حالا وقت برانداز خودمه..
قد بلند ولي زياد دراز نبودم..هيکل روفرم و باربي که با رژيم و باشگاه ساخته بودمش..اسکلت نبودم ولي لاغر بودم..به قول مربي باشگاهمون هيکلم لاکچريه..موهاي لخت و بلندي داشتم که تا زير کمرم ميومد و قشنگ تر از همه رنگ پرکلاغيش بود که با رنگ چشمام هارموني داشت..پوست روشني داشتم..چشماي نافذ و کشيده که هر سنگي رو اب ميکرد و اين بخاطر برق خاصش بود رنگ چشمام طوسي بود..بيني کوچيک و عروسکي که همه فکر ميکردن عمليه..لباي درشت و قلوه اي داشتم..گونه هاي برجسته که وقتي لبخند ميزدم سمت چپ صورتم ي چال زيبا نمايان ميشد..ساتيار هميشه ميگه از اون خنده قشنگات بکن..خخخ..اي واي ديرم شد..رفتم پايين
ويانا - واااي ابجي چقدر خوشگل شدي..
لبخندي بهش زدم..
مامان - کجا ميري عزيزم؟
- با ساتيار ميريم بيرون..
تا اينو گفتم زنگ در به صدا در اومد
- حلال زادست..برو مادر..خوش بگذره..
- مرسي خدافظ..
از عمارت بيرون رفتم ساتي با ديدنم لبخندي زد..رفتم سمتش..دستاشو از هم باز کرد و در اغوشم کشيد اروم در گوشم زمزمه کرد
- من که نتونستم..ولي شايد عمو بتونه راضيت کنه..
- ساتيار..
- باشه..باشه....سوار شو..
سوار اپتيماي سفيدش شديم..راه افتاد
- ساتيار..اين کار به نفع هممونه..
- نه نيست..شايد به نفع خيليا باشه ولي تو نابود ميشي..
- چرا نابود شم؟..مگه قراره چي بشه؟..ساتيار قديما اين همه ادم بدون شناخت ازدواج ميکردن و خيلي هم خوشبخت ميشدن..
- دِ اخه اينم شد حرف؟..اون مال قديما بود..
- خيلي ها همين الانشم اينجوري ازدواج ميکنن..
- حرف تو درست..اما اين چيزي که ميگي با روحيات ديانا خانوم جور نيست..با قلب کوچيک و مهربونش نميسازه..با روحيه ي لطيفش نميسازه..
ديگه حرفي نزدم..رسيديم به بهشت زهرا..از ماشين پياده شدم..قبر بابا و عمو بغل هم بود..کنار قبر ها نشستيم و فاتحه خونديم..ساتي از جاش بلند شد و گفت
- تنهات ميذارم..راحت باش
- ممنون..
ساتي رفت..اشکام رو گونه هام جاري شد سنگ قبر بابارو نوازش کردمو گفتم
- بابايي؟..ميترسم..از اينده اي که پيش رومه ميترسم..حرفاي ساتيار کاملا منطقيه اما اونجا يادگاره توعه نميتونم ازش بگذرم..بابا نميتونم..نميتونم
به هق هق افتادم..بعد از نيم ساعت ساتيار بهم نزديک شد و گفت..
- خانمي؟..بريم؟
- اره..
اشکامو پاک کردم خداروشکر ريملم ضد اب بود..سوار ماشينش شديم..
- نريم خونه ساتيار..نريم..
- باشه فدات شم بريم نهار بخوريم؟
- اره گرسنمه..
بعد از نيم ساعت جلوي ي رستوران شيک توقف کرد پياده شديم..و رفتيم تو..
واو..معرکه بود واقعا جاي دنج و با کلاسي بود..به گوشيم اس ام اس اومد..اقاي نيرومند بود
- سلام ديانا جان..پسرم فردا ساعت ?? پروازشه..اونجا رسيدي زنگ بزن
هه چه ديانا جاني هم ميکنه..نشستيم و سفارش غذا داديم..
- ساتي؟..
- جون ساتي؟..
- نيرومند گفت فردا پسرش از کانادا بر ميگرده..
با اخم گفت
- اسم اين شازده چيه حالا؟..
- نميدونم..
- حتي نميدوني اسمش چيه..اونوقت..
پريدم وسط حرفشو گفتم
- ساتيار..
- اه..باشه من خفه ميشم..بگو
- بايد برم استقبالش..
چشماشو بست و سعي کرد به خودش مسلط باشه اما انگار متونست چون با لحن تندي گفت
- نکن ديانا..زندگيتو دو دستي نابود نکن..
- غذاتو بخور داداشي..
- به من نگو داداشي..من داداش تو نيستم..اگه داداشت بودم ي ذره به حرفام اهميت ميدادي و تو سرت فرو ميکردي که من بخاطر خودت ميگم..