رمان ملورین به قلم نفیسه نوروزی

آبدیس-باشه خداحافظ
-چی شد ؟
آبدیس- آرمین (داداش آرمیس و آبدیس)و نامزدش صبح رفتن ویلا.
آرمیس با حرص به بیرون نگاه کرد.
نمی تونستم دوستام رو ناراحت ببینم ٬ اونا همه چیزی بودن که داشتم.دوست٬ خواهر٬خانواده. برام همه چیز بودن. من خانواده ای نداشتم و دوستای گلم از هسچ چیز برام کم نذاشته بودن.
-میریم ویلای پدربزرگ...
آبدیس با تعجب بهم نگاه کرد
آبدیس-ولی ملورین٬ تو از اونجا متنفری
با لبخند تلخی بهش نگاه کردم.
-مهم نیست ابجی جونم٬ چند روزه٬ اشکالی نداره
آرمیس-ولی ماهرخ اجازه نمی ده٬فکر نکنم حتی کلید رو بهت بده.
دنده رو عوض کردم وپام رو روی گاز فشردم.
-اون با من.
از ماشین پیاده شدیم.
داشتم به سمت در ورودی خونه می رفتم که آرمیس مچ دستم رو گرفت.
برگشتم توی چشم های مهربونش نگاه کردم.
لبخند تلخی زد.
آرمیس- می دونم که اون ویلا آزارت میده و دوست نداری بری اونجا٬ خواستم بگم ما مجبور نیستیم بریم.
دستاش رو تو دستام گرفتم و لبخند تحویلش دادم.
- بلاخره باید با این واقعیت کنار بیام آرمیس.
آبدیس اومد جلو و ادای من رو در آورد وگفت- باید با این واقعیت کنار بیام... با صدای خودش ادامه داد-خوبه خوبه حالا نمیخواد فیلم هندیش کنین .
زدیم زیر خنده.
خنده کنان در ورودی رو باز کردم.
ماهرخ چند تا لباس توی دستش بود و داشت از پله های مارپیچ به آرومی پایین می اومد.
با تعجب بهم نگاه کرد و قدم هاش رو سریع کرد.
به طرفش رفتم.
ماهرخ-ملورین جان مگه کلاس نداشتی عزیزم؟
- نه کنسل شد.
هنوز با تعجب بهم نگاه می کرد.
آرمیس با چشم بهم اشاره کرد که بگو.
چشمکی بهش زدم و دستامو دور گردن ماهرخ قفل کردم.
و با چهره ی مظلومانه ای بهش نگاه کردم.
-ماهرخ جونم
ماهرخ - بگو ببینم باز چی میخوای ؟ وقتی چشمان این حالتی میشه٬ یه چیزی میخوای.
لبخندم پررنگ تر شد.
-ما میخوایم بریم شمال.
ماهرخ- باشه دخترم.
-ولی من کلید ویلا رو میخوام٬ میخوایم بریم اونجا...
شوکه نگام کرد. دستام رو از دور گردنش باز کرد و همین جوری که به سمت آشپزخونه می رفت گفت- نه ملورین نمیشه.
رفتم رو پیشخوان نشستم.
به آبدیس و آرمیس اشاره کردم برن تو اتاقم و روم رو به ماهرخ کردم.
-خواهش می کنم ماهرخ٬ اخه تا کی میتونم وارد اون ویلا نشم؟اونجا ملک منه.
ماهرخ که مشغول آشپزی بود٬ قاشق چوبی توی دستش رو توی ظرف کنار گاز گذاشت٬ درقابلمه رو گذاشت و به سمت من برگشت.
ابروهاش توی هم گره خورده بود.
ماهرخ- ملورین تو ای همه اموال و املاک داری. احتیاجی به اون ویلا نداری.
حیف وصیت پدر بزرگت بوده که اونجا رو نفروشی وگرنه وقتی خیلی بچه بودی این کار رو می کردم.
نفس عمیقی کشید و ادامه داد- ببین ملورین تو هر وقت که بخوای میتونی من رو از خونت بندازی بیرون به خاطر بعضی حرف هام ولی من به جای فرزند نداشته خودم بزرگت کردم٬ به خدا قسم
که اگه موندم و بزرگت کردم فقط برای این بود که دوستت داشتم. من خیر و صلاحت رو میخوام عزیزم.
از روی پیشخوان پایین پریدم.
دست ماهرخ رو گرفتم و بوسیدم.
- ماهرخ تو مادر منی ٬ تو بزرگم کردی این حرف ها رو نزن ولی بلاخره که باید بفهمم چه اتفاقی برای خانوادم افتاده.ازت خواهش می کنم کلید ویلا رو بده.
ماهرخ- باشه کلید رو بهت میدم اما یه شرط داره.
با خوشحالی گونش رو بوسیدم.
-باشه هر شرطی بگی قبوله.
ماهرخ- سمت اون قسمتی که ورود بهش رو پدر بزرگت ممنوع کرده نرو و این که منم باهاتون میام.
-چشم.
با خوشحالی بالا پریدم و بلند گفتم- ایول
به سمت پله ها دویدم.
حرف های ماهرخ توی سرم اکو می شد.