رمان من پسرم به قلم ن انتظار

با شنیدن صدای خداحافظی مادربزرگ، از روی زمین بلند می‌شم و بعد از پرت کردن گوشیم روی تخت، از اتاقم خارج می‌شم. با چند قدم خودم رو به
سالن می‌رسونم و تکیه به اپن منتظر مامان می‌مونم.
بعد از بسته شدن در حیاط، زیاد طول نمی‌کشه تا وارد خونه بشه. با گرفتن نگاهش ازم به سمت آشپزخونه می‌ره. می‌دونم به‌ خاطر کارهام از دستم
ناراحته و حالا هم که معلومه مادربزرگ کلی پرش کرده. دنبالش می‌رم و با اخم‌های درهم رفته می‌گم:
- مادر جون چی می‌گفت؟ چرا صاحب‌خونه جوابمون کرده؟ وقتی اجاره‌ش رو به موقع می‌گیره، دیگه چه مرگشه؟
استکان‌های کثیف رو به دست می‌گیره و مشغول شستنشون می‌شه. صدای دلخورش جواب می‌ده:
- همه چیز که اجاره نیست بچه جون!
کنارش به سینک تکیه می‌دم:
- پس چی؟
استکان توی دستش کمی فشرده می‌شه که از چشمم دور نمی‌مونه و حالا علاوه بر دلخوری اخمی توی صورتش نمایان می‌شه:
- همسایه‌ها اعتراض کردن.
ابروهام رو با تعجب می‌دم بالا:
- به چی؟ از ما ساکت‌تر پیدا می‌شه تو این محل؟! به چیمون اعتراض کردن؟
حرکت دستش روی استکان متوقف می‌شه؛ با نگاه جدیش توی چشم‌هام خیره می‌مونه:
- به همون چیزی که مادر‌‌جون گفت، به کارهات، رفتارت، به آبروریزی‌هات... همه می‌ترسن که دختر‌هاشون از تو الگو بگیرن.
من نمی‌فهمم مگه من دارم چی‌کار می‌کنم که از نظر این مردم آبروریزی محسوب می‌شه؟!
از فضولی‌ها و دخالت‌هاشون عصبی می‌شم. زندگی من به خودم مربوطه و به کسی هم اجازه‌ی دخالت و تعیین تکلیف نمی‌دم. صدام رو می‌ندازم روی
سرم :
- بیخود کردن به خودشون اجازه‌ی دخالت تو کار ما رو دادن، اگه جرأت دارن به خودم بگن تا حالیشون کنم.(...) ها.
با شنیدن فحشی که می‌دم مامان استکان دستش رو توی سینک پرت می‌کنه و صدای عصبیش گوشم رو پر می‌کنه:
- نفس! جلو چشمم نباش، برو تو اتاقت؛ سریع.
بلافاصله بعد از گفتن حرفش، ازم رو می‌گیره و با تکیه دادن دست‌هاش به لبه سینک، سرش رو پایین می‌ندازه.
می‌دونم که الان خیلی عصبیه و وقت حرف‌زدن نیست، نفسم رو عصبی بیرون می‌فرستم و بدون هیچ حرفی به سمت اتاقم می‌رم. هنوز وارد اتاقم نشدم
که صدای درد دارش رو می‌شنوم:
- خدایا من از دست این دختر چیکار کنم؟ این دختره یا بلای جون؟!
***
هنوز گوشیم لرزیدن رو شروع نکرده که از خواب بیدار می‌شم و با دیدن اسم 《 کتونی 》روی گوشیم اول صبحی فحشی نثار ارواح هفت جد و آبادش
می‌کنم و تماس رو وصل می‌کنم:
- ها؟ چته؟
با حرص می‌گه:
- ها چیه بزغاله؟ چرا نیومدی سر کلاس، هفته بعد میان ترمه، می‌خوای چیکار کنی؟
دستی به صورتم می‌کشم وبرخلاف میلم توی جام می‌نشینم:
- بیام سر کلاسش چی‌کار؟ مگه نمی‌خواد دوباره سرش رو بندازه پایین ودرس بده؟ مرتیکه‌ شعور نداره وقتی باهاش حرف می‌زنی، سرش رو بلند کنه
ببینه کیه داره باهاش حرف می‌زنه! من نمی‌دونم توی مسیرش به در و دیوار نمی‌خوره‌؟
صدای کتی بین حرف زدنم، حرفم رو نصفه می‌ذاره:
- خیلی خب! نخواستیم بیای سر کلاس خجسته‌ی بدبخت، پاشو بیا یه ساعت دیگه سالن داریم.
دستی بین موهام می‌کشم و از جام بلند می‌شم:
- ای بمیری که همیشه بد موقع زنگ می‌زنی خواب‌های آدم رو به هم می‌ریزی.
صدای غرغر کردنش با حرص قاطی می‌شه:
- یه بار نشد زنگ بزنم، مثل آدم پاشی بیای، الانم دیرم شده، فعلاً.
بدون این‌ که منتظر جوابم بمونه تماس رو قطع می‌کنه. کج‌خندی می‌زنم به حالش و با پرت‌ کردن گوشیم روی تخت بلند می‌شم.
بعد از شستن دست و صورتم و خوردن صبحانه، مقابل کمد دیواری قرار می‌گیرم و در سفید رنگ چوبیش رو باز می‌کنم. هر چی تو کمد چشم می‌گردونم
چیزی برای پوشیدن پیدا نمی‌کنم. لعنت به این دختر بودن! حالا چی باید بپوشم؟
با عصبانیت به مانتوی سورمه‌ای و مقنعه‌ی مشکی کنارش چنگ می‌زنم و روی تخت پرتشون می‌کنم. بالا سر لباس‌ها می‌ایستم؛ گوشه‌ی لبم رو به دندون
می‌گیرم و با چشم‌های ریز‌‌شده نگاهشون می کنم. هر چی بیشتر نگاه می کنم، هیچ تصمیمی برای پوشیدنشون ندارم. دست‌هام رو به کمرم می‌زنم و با
پایی که باهاش روی زمین ضرب گرفتم، به لباس‌ها خیره می‌شم. در آخر پوفی می‌کشم و دوباره برمی‌گردم سمت کمدم و لباس های پسرونه‌م و باندِ
کشیم رو برمی‌دارم.
بعد از پوشیدن لباس‌هام، روبه‌روی آینه موهام رو با ژل حالت می‌دم و با چپوندن مانتو و مقنعه توی کیفم به سمت در خروجی حرکت می‌کنم.
استارت می‌زنم و می‌خوام از حیاط خارج بشم که لحظه‌ی آخر مامان از پشت سر صدام می‌زنه. می‌ایستم و با گذاشتن پام روی زمین موتور رو نگه
می‌دارم:
- بله مامان، چیزی شده؟
خودش رو بهم می‌رسون:
- عصر زود برگرد باید وسایل رو بسته‌بندی کنیم.
عینکم رو از چشم‌هام بر‌می‌دارم و به طرفش بر‌می‌گردم:
- حالا جدی می‌خوای خونه رو عوض کنی؟
با ابروهای درهم گره‌خورده دست‌هاش رو توی جیب مانتوش جا می‌ده:
- مگه چاره‌ی دیگه‌ای هم برام گذاشتی؟ چی‌کار می‌تونم بکنم؟
کیفش رو روی شونه‌ش جابه‌جا می‌کنه و زودتر از من از خونه خارج می‌شه.
بعد از پارک‌ کردن موتورم، وارد پارک نزدیک دانشگاه می‌شم و پشت ساختمان سرویس بهداشتی جایی که دید نداشته باشه، سریع مانتوم رو تنم می‌کنم