رمان همین که کنارت نفس می کشم به قلم رها امیری

- یه پیشنهاد دارم؟
منتظر نگاهش کردم چشمانش زیادی مشکی بود
-میتونی چند ملیون بخاطره خسارت ماشین بپردازی وهمینطور میتونی منوبه یه شام اونم توی خونت دعوت کنی؟
- چه دلیلی داره که من تورو به خونم دعوت کنم؟
بیخیال گفت –خب میتونی خسارت بدی؟
خواست پیاده شود که گفتم
- باشه.
راه افتاد
-چرا میخوای بیایی خونه من؟
نگاهم کرد – فکر کن کنجکاوی!
–فکر نمی کنم از من خوشت بیاد که بخوای یه شبم تحملم کنی؟
- درسته خوشم نمیاد ولی دلیل نمیشه کنجکاویم رو سرکوب کنم.
تمام طول مسیر هردو سکوت کردیم. از حوریه خواستم ماشین را از ان ادرس بیاورد.کلید را داخل در چرخاندم ودر را باز کردم. بی توجه به حضورش داخل رفتم ودر را برای ورودش باز گذاشتم
- خواهش میکنم!
شالم را از روی سرم برداشتم
- خودت خودت رو دعوت کردی.
نگاهش موشکافانه به اپارتمانم بود. دکمه های مانتویم را یکی یکی کندم
– داری دنبال تجملات اقازاده ها میگردی؟
روی مبل نشست
- مگه تو پورعرب نیستی؟
-تو هم که زدی به کاهدون!
مانتویم را از تنم دراوردم وبه سمت اتاقم رفتم. لباس عوض کردم پیراهن ودامن کوتاهی تا زیر زانو تنم بود. بدون نگاه کردن به او به طرف اشپزخانه رفتم. قهوه ساز را روشن کردم. میوه وشیرینی داخل ظرف چیدم وبه طرف پذیرایی رفتم. یک تای ابرویش بالا رفت. روی میز چیدمشان.
- شام چی میخوری؟
دوباره ابروهایش بالا رفت پای راستش راروی پای چپش انداخت
- فقط لطفا از اشغال های خارجی نباشه بلد نیستم؟
-هرچی که بتونی درست کنی!
-خب چی؟
انگار درمورد عجایب حرف میزدم
- قورمه سبزی خوبه؟.
بی حرف به طرف اشپز خانه راه افتادم. وسایل مورد نیازم را بیرون کشیدم.بوی عطر تلخ وتندش را نزدیک حس کردم.داخل ماهی تابه روغن ریختم.
- مگه هنوز هم برادر زاده داری؟!
تکیه اش را از چهارچوب اشپز خانه برداشت وپشت میز روی صندلی نشست.
- نترس اشپز نمی خوایم !
پیاز ها راداخل ماهی تابه ریختم.اشکی که بخاطر پیاز روی گونه ام بود را پاک کردم.برنج را داخل قابلمه ریختم.سکوتش که طولانی شد به طرفش برگشتم. فقط نگاه می کرد.
- چیزایی که می گردی فقط تو خونه ایرج پیدا میکنی! پرستو هم خوبه!
از داخل یخچال کاهو هویج گوجه وکلم بیرون کشیدم.
- چرا؟
- من اقا زاده نیستم.
- ایرج که میگه هستی؟
- حتی نمی دونم کدومشون منو پس انداخته.
سبزی ها را داخل ماهی تابه ریختم. وسایل سالاد را جلویم گذاشتم وپشت میز نشستم.صدای حوریه بلند شد.
-هیفا؟
با دیدن من وهاکان کپ کرد. هاکان سرتا پایش را برانداز گرد. خنده ام گرفته بود.
- نترس دختر بهت خیانت نکرده!
حوریه که تازه به خودش امده بود داخل اشپز خانه شد
- سلام عزیزم.
صورتم را بوسید. گوشه لب هاکان بالا رفت.
- نمیخوای معرفی کنی؟
به چشمان سرد ومغرور هاکان نگاه کردم.
- همونیه که از شرکتش پرتم کرد بیرون!
حوریه اخم کرد
- توکه نمیخوای یقه ام رو بگیری یا غیرتی بشی؟!
- نه! به هیفا اعتماد دارم.
دوباره گوشه لبش بالا رفت "لعنتی" امده بود اعصاب مرا بهم بریزد
–هیفا عزیزم باید تنهات بزارم.میدونی که شام دعوتم.
نگاه شماتت باری به هاکان کرد وادامه داد
- مواظب خودت باش مشکلی پیش اومد زنگ بزن؟
لبخندی بدرقه حوریه کرد
- بیشتر از اونی که هست حرف میزنه!