- خیل خب. چشماتو ببند
سرش رو به پنجره تکیه داد و چشماشُ بست. شوهرش دیگه حرفی نزد تا اون راحت باشه.
وقتی به خونه رسیدن آهسته گفت:
- رسیدیم خانومم
وقتی دید نسیم خوابش برده! از ماشین پیاده شد بدون اینکه نسیم رو از خواب بیدار کنه آروم همچون پر کاه از صندلی بلندش کرد و تو آغوشش به طرف خونه برد. با یک دستش کلید رو توی قفل چرخوند و درُ باز کرد و پا به خونه مشترک-شون گذاشت. درحالی که به طرف اتاق می رفت با خودش گفت:
- چقدر سبکی عزیزم حتی سی کیلو هم بعید می دونم باشی
به آرومی نسیم رو روی تخت گذاشت و روشُ با پتو کشید. کتش رو درآورد روی میله های تخت انداخت. نگاهی به نسیم کرد و کنارش نشست و شالش رو از سرش کند. لحظه ای احساس ضعف شدیدی کرد. به آشپزخونه رفت و یه سیب برداشت، گاز زد و خورد. ساعت هشت شب بود. برعکس نسیم خوابش نمی اومد حتی خیلی سرحال بود. به طرف اتاق رفت روی زمین کنار تخت نشست. با شوق به نسیم خیره شد و آروم موهاشُ نوازش کرد ناگهان چشمای نسیم از هم باز شد!
اون با مهربونی گفت:
- بخواب عزیزم
اما نسیم با وحشت نگاش کرد.
- نترس منم
با وحشت بیشتری عقب رفت.
- از من می ترسی؟!
- شما کی هستین؟!
- من کی ام؟! چراغ خواب که روشن هست ولی اشکال نداره؛ الان برقُ روشن می کنم
و بلند شد برقُ روشن کرد.
نسیم با ترس بیشتر از روشنایی اتاق و نگاه به اون مرد گفت:
- با من چی کار دارین؟
- هیچی، هیچ کاری ت ندارم
- پس چرا منو اینجا آوردین؟!
- اینجا خونه ماس. خونه هر دوی ما
- ولی خونه مامانم اینجا نیست، اینجا خونه شماس
- عزیزم مگه یادت نمی یاد؟ وقتی از محضر بیرون اومدیم سوار ماشین شدیم. تو خوابت برد، منم بیدارت نکردم. بغلت کردم و خونمون آوردم ت، ولی نترس. باهات هیچ کاری ندارم. با خیال راحت دوباره بخواب
اما نسیم هنوز حالت طبیعی خودشو به دست نیاورده بود و طوری نگاش می کرد که اون به ناچار گفت:
- من می رم توی هال می خوابم. تو همین جا تنها بخواب
- نه نرین. به من بگین مامانم کجاس؟
- خونه خودش
- من مامانم رو می خوام
- خونه مامانتم می ریم
- نه، من همین الان مامانم رو می خوام
- به خدا من اذیتت نمی کنم عزیزم
- ولی من از شما می ترسم
- نترس. من از اتاق می رم. شبت بخیر. خوابای خوب ببینی
***
چشماشُ باز کرد. عروسکشُ بغل گرفت و از تخت پایین اومد. دست و صورتشُ شُست سپس شروع به صحبت با عروسکش کرد:
- بذار صورتت رو بشورم
و روی صورت عروسکش آب پاشید:
- آها، شستم، حالا بریم
شوهرش که صداش رو شنیده بود، گفت:
- نسیم جان بیا پیشم. من آشپزخونم
به دنبال صدا رفت. شوهرش که توی آشپزخونه نشسته بود به محض دیدنش با خوشرویی گفت:
- سلام، صبحت بخیر خانومم
- سلام
- بیدارت نکردم خوب بخوابی. صبحونه رو حاضر کردم. بیا بخوریم
با لحن بچگونه گفت:
- چشم
و به طرف شوهرش دوید مقابلش روی صندلی نشست. عروسکش هم روی پاش گذاشت. شوهرش آهسته گفت:
- من قهوه می خورم. توام می خوری برات بریزم؟ یا چای؟ نسکافه؟ کدومش؟
بدون اینکه جوابش رو بده با چشمایی گرد شده به شوهرش خیره موند!
- چرا تعجب می کنی؟!
با همون لحن بچگونه ش جواب داد:
- قهوه چیه؟!
- الان برات می آرم
توی دو فنجون، قهوه ریخت و یکی از اون دو فنجون رو جلوش گذاشت. اون با همون لحن بچگونه ش گفت:
- مرسی آقا
- چی گفتی؟ به گمانم خوب نشنیدم!
- گفتم مرسی آقا
- چی؟! مرسی آقا؟!
- بله گفتم مرسی آقا. چند بار بگم؟
سرش رو به پنجره تکیه داد و چشماشُ بست. شوهرش دیگه حرفی نزد تا اون راحت باشه.
وقتی به خونه رسیدن آهسته گفت:
- رسیدیم خانومم
وقتی دید نسیم خوابش برده! از ماشین پیاده شد بدون اینکه نسیم رو از خواب بیدار کنه آروم همچون پر کاه از صندلی بلندش کرد و تو آغوشش به طرف خونه برد. با یک دستش کلید رو توی قفل چرخوند و درُ باز کرد و پا به خونه مشترک-شون گذاشت. درحالی که به طرف اتاق می رفت با خودش گفت:
- چقدر سبکی عزیزم حتی سی کیلو هم بعید می دونم باشی
به آرومی نسیم رو روی تخت گذاشت و روشُ با پتو کشید. کتش رو درآورد روی میله های تخت انداخت. نگاهی به نسیم کرد و کنارش نشست و شالش رو از سرش کند. لحظه ای احساس ضعف شدیدی کرد. به آشپزخونه رفت و یه سیب برداشت، گاز زد و خورد. ساعت هشت شب بود. برعکس نسیم خوابش نمی اومد حتی خیلی سرحال بود. به طرف اتاق رفت روی زمین کنار تخت نشست. با شوق به نسیم خیره شد و آروم موهاشُ نوازش کرد ناگهان چشمای نسیم از هم باز شد!
اون با مهربونی گفت:
- بخواب عزیزم
اما نسیم با وحشت نگاش کرد.
- نترس منم
با وحشت بیشتری عقب رفت.
- از من می ترسی؟!
- شما کی هستین؟!
- من کی ام؟! چراغ خواب که روشن هست ولی اشکال نداره؛ الان برقُ روشن می کنم
و بلند شد برقُ روشن کرد.
نسیم با ترس بیشتر از روشنایی اتاق و نگاه به اون مرد گفت:
- با من چی کار دارین؟
- هیچی، هیچ کاری ت ندارم
- پس چرا منو اینجا آوردین؟!
- اینجا خونه ماس. خونه هر دوی ما
- ولی خونه مامانم اینجا نیست، اینجا خونه شماس
- عزیزم مگه یادت نمی یاد؟ وقتی از محضر بیرون اومدیم سوار ماشین شدیم. تو خوابت برد، منم بیدارت نکردم. بغلت کردم و خونمون آوردم ت، ولی نترس. باهات هیچ کاری ندارم. با خیال راحت دوباره بخواب
اما نسیم هنوز حالت طبیعی خودشو به دست نیاورده بود و طوری نگاش می کرد که اون به ناچار گفت:
- من می رم توی هال می خوابم. تو همین جا تنها بخواب
- نه نرین. به من بگین مامانم کجاس؟
- خونه خودش
- من مامانم رو می خوام
- خونه مامانتم می ریم
- نه، من همین الان مامانم رو می خوام
- به خدا من اذیتت نمی کنم عزیزم
- ولی من از شما می ترسم
- نترس. من از اتاق می رم. شبت بخیر. خوابای خوب ببینی
***
چشماشُ باز کرد. عروسکشُ بغل گرفت و از تخت پایین اومد. دست و صورتشُ شُست سپس شروع به صحبت با عروسکش کرد:
- بذار صورتت رو بشورم
و روی صورت عروسکش آب پاشید:
- آها، شستم، حالا بریم
شوهرش که صداش رو شنیده بود، گفت:
- نسیم جان بیا پیشم. من آشپزخونم
به دنبال صدا رفت. شوهرش که توی آشپزخونه نشسته بود به محض دیدنش با خوشرویی گفت:
- سلام، صبحت بخیر خانومم
- سلام
- بیدارت نکردم خوب بخوابی. صبحونه رو حاضر کردم. بیا بخوریم
با لحن بچگونه گفت:
- چشم
و به طرف شوهرش دوید مقابلش روی صندلی نشست. عروسکش هم روی پاش گذاشت. شوهرش آهسته گفت:
- من قهوه می خورم. توام می خوری برات بریزم؟ یا چای؟ نسکافه؟ کدومش؟
بدون اینکه جوابش رو بده با چشمایی گرد شده به شوهرش خیره موند!
- چرا تعجب می کنی؟!
با همون لحن بچگونه ش جواب داد:
- قهوه چیه؟!
- الان برات می آرم
توی دو فنجون، قهوه ریخت و یکی از اون دو فنجون رو جلوش گذاشت. اون با همون لحن بچگونه ش گفت:
- مرسی آقا
- چی گفتی؟ به گمانم خوب نشنیدم!
- گفتم مرسی آقا
- چی؟! مرسی آقا؟!
- بله گفتم مرسی آقا. چند بار بگم؟
سحر
00ممنون از نویسنده بخاطر زحمتش.عزیزم،نماز هفده رکعته، نه پنج رکعت . چقدر مانی و نسیم،لوس و بچگانه حرف می زدند.