رمان کنت نعنایی به قلم مریم مولایی

_هیچی می خواستم زنگ گوشیت رو امتحان کنم.
با عصبانیتی که ولوم صدام روبیشترمی کرد غریدم:
_توکی وقت کردی آهنگ گوشی منو عوض کنی؟ ملیکافقط دعا کن دستم بهت نرسه!
تا خواست حرف بزنه گوشی و روش قطع کردم و پرتش کردم روی تخت با یک حرکت بلند شدم.
و غرغرکنان به سمتِ دستشویی حرکت کردم.
درحال خشک کردن دست و صورتم بودم و به سمت آشپزخونه می رفتم که دیدم مامان پشتِ میزغذاخوری چهارنفری چوبی قهوای تیره که صندلی هاش تو رفتگیه کمی داشت که باعث راحتی بیشترمی شد، نشسته بود.
و درحالی که لقمه ی تودهنش رو می جوید عمیقا توی فکربود.
فکرشیطانی به سرم زد.
آهسته بدونِ هیچ سروصدای بالایِ سرش رفتم و بلندگفتم:
_صبح بخیر.
ازترس دو متر به هوا پرید و جیغ کوتاهی کشید.
و وقتی من رو دید که دارم قاه قاه می خندم با صدایِ بلندی گفت:
_صددفعه گفتم از این کارهایِ بچگونت دست بردار؛ تودیگه بیست و چهار سالته!
درحالی که ازشدت خنده ام کم شده بود صندلی روبه رویِ مامان روبیرون کشیدم ونشستم.
یک تیکه نون سنگک بر می دارم و کمی کره و عسل روی نون می مالم و یک گازه بزرگ ازش زدم بادهنه پر می گم:
_خیلی تو فکر بودی حالا به چی فکر می کردی؟صددفعه گفتم اینقدر فکر نکن موهات می ریزه، اون وقت بابا هم می ره یک زنه دیگه می گیره گوش نمی دی که!
بعدازگفتن حرفم نیشم رو باز کردم که با چشم غره ی غلیط مامان روبه رو شدم.
سرفه ای کردم و جدی گفتم :
_حالا به چی فکر می کردی مامی؟
صاف نشست گرفته بهم زل زد:
_داشتم فکر می کردم ناهار چی درست کنم؛ بخدا قاطی کردم دیگه بنظرت چی بزارم؟
_او حالا کو تا ناهار، من که ناهار نمی خورم.
گوشه ی ابروش رو خاروند:
__بابات امروز ناهار میاد خونه قرمه سبزی خوبه؟
درحالی که لقمه آخر رو می جویدم لیوان شیر رو هم سرکشیدم و لب زدم:
_چه عجب بابا ازاون شرکتش دل کند همون قرمه سبزی رو درست کن بابا هم دوست داره.
لیوان خالی رو روی میز گذاشتم و بلندشدم.
روی تخت دراز کشیدم و بی حوصله نگاهم رو دور تا دور اتاقم چرخوندم.
به کتاب خونه ی بزرگم چشم دوختم و لبخند زدم.
عاشق کتاب خوندن بودم.
همه جور کتابی علل خصوص شعر و رمان..‌
قفسه های کتابخونم پر بود از رمان های جوجو مویز، دفنه دوموریه، محمود دولت آبادی و مرتضی مودب پور....
و تموم عشقم شعرهای سهراب سپهری بود.
بلندشدم و رمانی از توی قفسه کتاب خونه برداشتم و مشغول خوندن شدم باید فکری به حال خودم می کردم خسته شدم از بس بیکار تو خونه نشستم، باید یک کار پیدا کنم.
دوس ندارم برم تو شرکت بابا یا برم پیش آقاجون.
دوس دارم مستقل باشم و خودم یه کارخوب پیدا کنم که نیاز به هیچکس نداشته باشم حتی بابام.
محو خوندن رمان بودم که صدای بابارو شنیدم مگه ساعت چندبودکه بابا خونه اومده بود!
یک نگاهی به ساعت گوشیم انداختم ساعت دو و نیم بود.
ابروهام ازتعجب بالا پرید.
این قدر محو داستان شده بودم که حتی گذر زمان و حس نکرده بودم.
از روی تختم بلندشدم و به سمت پذیرایی رفتم.
بابارو دیدم که روی مبلِ راحتی تک نفره کرم قهوی نشسته بود و داشت با مامان که توی آشپزخونه بود صحبت می کرد.
چون آشپزخونه اُپن بود، به راحتی می تونست مامان رو ببینه.
آروم به سمتش رفتم و پریدم بغلش و ماچش کردم.
_سلام باباجونم، خسته نباشی.
پیشونیم رو بوس کرد ولبخندی به چهره ام پاشید و لب زد:
_سلام دخترِ بابا چطوری قشنگم؟
لبخند زدم.
_مگه می شه بابایِ خوشتیپم رو ببینم و بد باشم؟
لپم روکشیدو گفت:
_چه زبونی داری تو پدرسوخته.
با صدایِ مامان من وبابا به طرفش برگشتیم
باحرصی که در کلامش مشهود بود لب زد:
_من هی می گم ماهک هوی منِ شما می گی نه نگاه کن؛ عین دوتا کفتر عاشق باهم حرف می زنن منم که آدم حساب نمی کنن.
بابا در حین حرف زدن مامان، من روازخودش دور کرد و از روی مبل بلند شد و در حالی که به سمت مامان می رفت
تو چشم هاش خیره شد و گفت:
_ما که مخلص شما هم هستیم خانوم.
مامانم در حالی که لبخند می زد به بابا نگاه می کرد.
منم که اوضاع رو خطری دیدم یه سرفه ای مصلحتی کردم: