رمان خاطرات گمشده طرلان به قلم الهه مشتاق

+نه دیگه معلومه نمیتونم. تو برو کارت واجبه.
_پس تو چی؟
+زیاد از خونه دور نشدیم فوقش لی لی کنان برمی گردم!
_دیوونه! الان چه جای شوخیه!
+پس چیکار کنم؟
همزمان با این جملم صدای گاری حاج عبدالله اومد.
هردو اول یه نگاه به گاری بعد با لبخند بهم نگاه کردیم. فهیمه با سر به گاری اشاره کرد.
خندیدم:
+بد فکری هم نیس!
* * *
+ممنون حاج عبدالله همین جا پیاده میشم
گاری رو نگهداشت و گفت:باشه دخترم. بیشتر مواظب خودت باش
+چشم.
به سختی از گاری اومدم پایین و ازش خداحافظی کردم.
تا خونه لی لی کنان رفتم. درو باز کردم و بی بی رو دیدم که به پشتی های دور تا دور خونه تکیه داده بود و در حال دوختن لباسی بود.
+سلام بی بی.
_سلام... وای ننه چی شده؟؟
خودمو انداختم رو تشکچه های کنار دیوار و پامو دراز کردم.
+هیچی... پام رفت توی چاله و پیچ خورد. آخ... خیلی درد میکنه...
_وای خدا مرگم بده... صبر کن الان میام.
بعد از چند لحظه بی بی با یه کاسه و دستمال اومد پیشم. زیر لب غرغر میکرد...
_هی بهش میگم مواظب باش. دختره تو گوشش نمیره. سر به هوا راه میره اینجوری میشه دیگه معلوم نیست حواسش کجاست...
باقیش رو با لهجه ی غلیظی گفت که دیگه نفهمیدم.
پامو تو دستش گرفت و دامن و شلوارمو بالا زد. با دیدن پام یهو گفت:
_وای نگاه کن چه ورمی هم کرده!
راست می گفت پام بدجوری ورم کرده بود. سرمو از درد بالا گرفتم و چشمامو به سقف دوختم.
با حس خنکی مایعی روی مچ پام سرمو پایین آوردم.
+این دیگه چیه بی بی؟
_زرده ی تخم مرغ و زردچوبه.
دیگه کنجکاوی نکردم
داشت با دستمال پامو می بست که گفتم:
+بی بی؟
_ها ننه...
+من... راستش... چیزه... میشه یه بار دیگه از گذشتم برام بگی؟
یهو دست از کار کشید... نگاهشو ازم دزدید و با لحنی که تلاش می کرد خونسرد باشه گفت:
_چی میخوای بگم؟ همه رو که صدبار واست گفتم ننه.
و دوباره مشغول شد.
+خب یه بار دیگه بگو... کلافه ام... سردر گمم... شاید یه چیزی یادم بیاد... خواهش میکنم...
نگاهی بهم انداخت... کلافگی رو بوضوح تو چشمام دید. یکم این دست و اون دست کرد و بالاخره به حرف اومد:
_خب ننه... همونطور که میدونی تو خواهر زاده منی که با خانوادت تو راه اینجا بودین. تصادف می کنین و پدر و مادرت درجا فوت می کنن... خب... تو... توهم فراموشی می گیری...همین.
+خب؟
_خب چی ننه؟
+همین؟ خب پس چرا من مثل شماها لهجه ندارم؟
_خب...ننه معلومه دیگه چون شما تهران زندگی میکردین.
+من خواهر یا برادر نداشتم؟
_راستش... نه... نداشتی.
خواستم بازم سوال بپرسم که با عجله و هول زده ازجا بلند شد و گفت:
_خب ننه منو به حرف نگیر که کلی کار دارم باید ناهار درست کنم توهم زیاد فکر و خیال نکن و سریع به آشپزخانه رفت.
نمیدونم چرا یه حسی بهم می گفت که بی بی تمام حقیقتو بهم نمیگه... برام عجیب بود که چقد راحت درمورد مرگ خواهرش و شوهر خواهرش حرف میزنه... هوووف
نگاهم به مجله افتاد. برش داشتمو نگاهی به تیترهای روی صفحه اش انداختم
:افتضاح در دنیای بازیگری... چگونه پوستی نرم و شاداب داشته باشیم؟... هفت نکته ی کلید برای زنان خانه دار...
عکس چندتا بازیگر هم بود که اصلا برام آشنا نبود... تا نهار خودمو با مجله سرگرم کردم...
* * *
روی تختم دراز کشیده و زل زده بودم به سقف. ورم پام خوابیده بود و می تونستم راه برم ولی بازم یه خورده درد می کرد.
در اتاق باز شد و زهرا و فهیمه اومدن داخل
زهرا شروع کرد!!
_پاشو... پاشو ببینم... نگاه کن چه خودشو لوس کرده
فهیمه بازم از من دفاع کرد.
*اذیتش نکن زهرا.