رمان خاطرات گمشده طرلان به قلم الهه مشتاق

ویراستار : بارانا

تعداد صفحات : 876

ژانر : راز آلود پلیسی و عاشقانه

دانلود رمان خاطرات گمشده طرلان

خلاصه رمان :

رمان در مورد دختریه که بخاطر تصادف حافظه اش رو از دست داده و حالا با پیرمرد و پیرزنی زندگی می کنه که ادعا می کنند از اقوامش هستن ولی طرلان بعدها متوجه می شه که...

ادامه رمان:

_اَه پاشو دیگه حوصلم سر رفت

+فقط چند دقیقه جون من

_پاشو بابا تو 2دقیقه دگه خوابت میبره دیگه عمرا نمیتونم بیدارت کنم

ناچاراً بلند شدم و طلبکار نگاش کردم

_چیه؟ چرا اینجوری نگاه میکنی؟

سرمو تکون دادم...

+هیچی پاشو بریم دیر میشه...

از جا بلند شدیم...یه نگاه به دورو بَرم انداختم... فوق العاده بود... چمنای سبز و یکدست که همه جارو فرا گرفته بود و طراوت خاصی به محیط میداد... صدای جوش و خروش آب که از رودخانه ایی در همون نزدیکی میومد گوش نواز بود... نفس عمیقی کشیدم...

_دل بکن دیگه شب شد.

نگاه آخرو به همه جا انداختم و گفتم :باشه بریم.

به سمت خونه راه افتادیم... سکوت جنگل هم دلنشین بود و هم خوفناک!وسط راه از هم جدا شدیم و به سمت خونه به راه افتادم. به خونه که رسیدم درو باز کردم و با صدای بلند بی بی رو صدا کردم

_بی بی؟ بی بی کجایی؟

در حالیکه دستاشو با دامنش خشک میکرد هراسان به استقبالم اومد

+چی شده؟؟

لبخندی زدم :

_هیچی... سلام!

لبخندی به پهنای صورت زد:سلام به روی ماهت!

همانطور که روسَریمو باز میکردمو به سمت اتاقم رفتم :

_بی بی شام چی داریم؟ خیلی گشنمه!

+میرزا قاسمی داریم همون غذایی که دوست داری

لبخندی از سر رضایت زدم و وارد اتاقم شدم. نگاهی به اتاق ساده و دوست داشتنی و دنجم انداختم. تخت ساده ی چوبی در گوشه ی اتاق با رو تختی دستباف قرمز رنگ... قفسه کوچک کتاب در گوشه دیگر و قالی زیبایی که در وسط اتاق پهن شده بود وسایل اتاق رو تشکیل میدادند.

سریع لباس عوض کردم و به بی بی که در حال پهن کردن سفره بود ملحق شدم.

نفس عمیقی کشیدم. بوی سیر تمام خونه ی کوچک روستایی را پر کرده بود. خوب بود! دوستش داشتم!

_مش رمضون واسه شام نمیاد؟

+نه ننه. مزرعه کار داره. دیر میاد

بقیه شام در سکوت صرف شد.

بعد جمع کردن سفره و شستن ظرفها مش رمضون هم از راه رسید. خسته بودم... شب بخیری گفتم و به اتاقم پناه بردم...

طبق عادت هرشبم از پنجره ی بالای تختم به آسمون سیاه شب خیره شدم و غرق فکر. فکر کردمو سعی کردم بخاطر بیارم... بخاطر بیارم و از باتلاقی که توش دستو پا میزدم رها شم...

ولی مثل همیشه بی نتیجه بود...

کلافه بودم... و با همون کلافگی خوابم برد...

با احساس خیسی صورتم بیدار شدم... پتوم تقریبا خیس شده بود و بارون نه با شدت به صورتم میخورد... چند لحظه طول کشید تا یادم افتاد پنجره رو فراموش کردم ببندم.

از جا بلند شدم و با نفس عمیقی بوی خاک نمناک رو به ریه هام فرستادم... فوق العاده بود... من عاشق این بو بودم...

*******

با صدای زهرا به عقب برگشتیم.

_هی شما دوتا کجا میرین؟

نگاهیی به فهمیده انداختم که یعنی بگم؟ سرشو به نشونه تأیید تکون داد

+میتونی توام بیای

زهرا که مشکوک نگاهمون میکرد نگاهش مشکوک تر شد:کجا؟

+خوب خودت بیا ببین!

مردد باهامون همرا شد.

روی تکه چوبی واستادمو سعی کردم تعادلمو حفظ کنم. همزمان با پریدنم صدای زهرا بلند شد:

_ای بابا به منم بگین دارین کجا میرین؟ دارم میترسم خب

آروم رفتم طرفش... با یه نگاه خونسرد و بی رحم زل زدم تو چشاش... آب دهنشو قورت داد:

_چته؟ چرا اینجوری شدی؟

+داریم می بریم خفتت کنیم... بعد هم کلیه هاتو دربیاریم بفروشیم... بازم میخوای باهامون بیای؟

فهمید شوخی میکنم!

_خودتو مسخره کن... هرچند از تو هیچی بعید نیست

+پس به چه جرأتی باهام اومدی؟

_من...

صدای فهیمه باعث شد ساکت بشیم...

*قراره همینجوری وقت تلف کنین خودم تنها برم.

راه افتادم.

+باشه خب بریم چرا عصبانی میشی!

بعد چند دقیقه پیاده روی تو جنگل بالاخره رسیدیم. دهان زهرا باز مونده بود. درست مثل من و فهیمه وقتی برای اولین بار اینجارو پیدا کردیم.

_وااااای اینجا دیگه کجاست؟

+والا اسمشو نمی دونم ولی می تونیم خودمون براش اسم بذاریم... مثلا '' بهشت'' چطوره؟

اسم بهشت با موافقت هردوشون تصویب شد!

کنار رودخونه نشستیم و من به محض نشستن دراز کشیدم.

_چرا خوابیدی؟؟ پاشو از منظره لذت ببر!

فهیمه بجای من جواب داد:

گلاره عادت داره... دوست داره از صدای اینجا لذت ببره.

_وا! این دیگه چه مدلشه؟

پوفی کردم

+زهرا نذار پشیمون شَم از اینکه آوردمت

ایش پر غلظتی گفت و ساکت شد...

شاید اونجور که فهیمه میگفت بنظر میرسید ولی در حقیقت احساس میکردم که تو سکوت اونجا می تونم تمرکز و فکر کنم و بخاطر بیارم...هرچند که دریغ!!

تو آرامش خودم غرق بودم که صدای آروم زهرا تمرکزمو بهم زد...

صداش خیلی آروم بود و معلوم بود که داره درگوش فهیمه حرف میزنه. به لطف سکوت اونجا و دقت بالای خودم تونستم حرفاشو بشنوم

_هنوزم چیزی یادش نیومده؟

فهیمه هم به تقلید از اون باصدای آروم جواب داد

*نه... خیلی عذاب میکشه... نگرانشم

_وا... نگرانی نداره دیگه... بالاخره یادش میاد.

*می دونم ولی تا اونموقع خدا به دادش برسه. خیلی ناراحتم براش.

با شنیدن حرفاشون به فکر فرو رفتم... فهیمه راست می گفت... خیلی سخته که هیچی به یاد نیاری...

نفسمو محکم از سینم بیرون دادم. فکرم به سمت خواب دیشبم کشیده شد. سعی کردم خواب دیشبمو مرور کنم ولی به جز صورت یه پسر چیزی یادم نیومد.

اون پسر کی بود؟ چرا همش تو خوابهام یا تو فکرم بود؟ با صدای فهیمه از فکر بیرون اومدم و چشمامو باز کردم

*گلاره! تاریک شده بهتره برگردیم.

انقدر تو فکر بودم که متوجه گذر زمان نشدم... بلند شدیم و راه افتادیم. تو راه برگشت هرکس تو فکر خودش بود و سکوت حکم فرما بود... وسط راه از بچه ها جدا شدم و به سمت مزرعه به راه افتادم.وقتی رسیدم مش رمضون رو دیدم که تو آلاچیق مخصوصش نشسته بود و چای میخورد.

+سلام مش رمضون!

سرشو بلند کرد و با لبخند جوابمو داد

:سلام دخترکم! چی شده یادی از ما کردی و اومدی مزرعه؟

کنارش رو حصیرای دستباف نشستم:

+دلم برای مزرعه تنگ شده بود. دو هفته ایی میشه که نیومدم

:خوب کردی. بیا یه چایی بدم بخوری سرحال بیای.

و همزمان با قوری گلدار چینی اش برام یه چایی یک رنگ ریخت...

چای رو ازش گرفتم و تشکر کردم... نگاهم رو به مزرعه دوختم... قشنگ بود... کارگرها توی جوب هایی که با دیواره های گلی درست شده بودن بذر برنج می پاشیدن...

مش رمضون هم بهشون ملحق شد تا کار سریعتر پیش بره... تا اتمام کارشون اونجا موندم و با مش رمضون برگشتم خونه.

هوا حسابی تاریک شده بود. جلوی در خونه بی بی رو دیدیم که با ظاهری پریشون جلوی در قدم میزد.

مش رمضون با لهجه ی خاص آبادی گفت:

_سلام بی بی! چرا پرشونی؟

بی بی تا نگاهش بهمون افتاد با عجله به طرفمون اومد

_سلام

رو به من کرد

_دختر تو که منو نصف عمر کردی کجا بودی از اون موقع تا حالا؟

+رفته بودم مزرعه یادم رفت به فهیمه بگم بهتون خبر بده. ببخشید که نگرانتون کردم.

نفس راحتی کشید:حالا عیب نداره خداروشکر سالمی. از این به بعد یادت باشه خبر بدی. برین تو چایی تازه دمه بدم خستگیتون در بیاد.

* * *

_گلاره خانوم؟

منو فهیمه همزمان به پشت سر برگشتیم.

محمد بود که دوان دوان به سمتمون

می اومد. وقتی بهمون رسید همونطور که نفس نفس میزد مجله ایی رو به سمتم گرفت و خیلی جدی گفت

:بفرما... مرده و قولش...

خندم گرفت. سرجمع 16 سال بیشتر نداشت ولی جوری حرف میزد که پخته تر از سنش بنظر بیاد.!

با لبخند مجله رو ازش گرفتم

+اولا سلام... بعدشم خوبه برادریتو ثابت کردی.

_خب پس حالا منم میبرید؟

+الان که اونجا نمیریم، هروقت رفتیم خبرت می کنم.

دمغ شد. دقیق نگاش کردم. لاغر بود و قد متوسطی داشت. چشم و ابروی مشکیش چهرشو جذابتر کرده بود. دلخور نگام کرد.

باشوخی گفتم:غصه نخوریا! می برمت. مرد که گریه نمی کنه.

یهو اخم کرد و جدی شد

_باشه پس هروقت خواستی بری بهم بگو. و بلافاصله ازمون دور شد.

به خنده افتادم این پسر عجیب دوست داشتنی و مغرور بود!

فهیمه:نگو که بهش قول دادی بهشت رو نشونش بدی!

خندم گرفت و گفتم:دقیقا!

سرشو به نشونه تأسف تکون داد:آخرشم تموم ده رو از اونجا باخبر میکنی!

دستی رو هوا تکون دادم و گفتم:بیخیال بابا!

نگاهی به مجله انداختم و به فکر فرو رفتم

یاد اونموقع افتادم که دیدم محمد جلو خونشون نشسته و داره مجله میخونه!

''_سلام آقا محمد چیکار میکنی؟

+سلام دارم مجله میخونم!

_مجله؟ مجله از کجا آوردی؟

+داییم از شهر آورده. بعضی موقع ها برام میاره میگه بخون خوندن و نوشتنت تقویت شه.

_اوهوم... به منم میدی بخونم؟

لبخند شیطانی زد و گفت:اونوقت تو در عوضش برام چیکار می کنی؟

جا خوردم! چه فرصت طلبی بود! تنها کاری که از دستم بر می اومد رو گفتم!

+در عوضش می برمت جایی که مطمئنم ازش خوشت میاد! ''

با صدای فهیمه از فکرو خیال دو هفته پیش بیرون اومدم.

_جلوی پاتو نگاااا کـــن!

تا اومدم به خودم بیام پام رفت تو یه چاله ی کوچیک و پیچ خورد. تا قدم بعدی رو برداشتم دادم در اومد.

+آخخخخخ چرا زودتر نگفتی؟؟

_کجا سِیر میکنی دختر؟ سر به هوا شدی، عاشقی؟

اومدم با مشت بزنم تو بازوش که تعادلم بهم خورد. سریع دستمو انداخت دور شونش و کمکم کرد.

با خنده گفت:

_تو که می بینی دستت به جایی بند نیست چرا قلدر بازی در میاری!

با حرص گفتم: جبران میکنم...

خندید

_باش تا جبران کنی. حالا سفارش لباسو چیکار کنیم؟ تو که دیگه نمی تونی بیای.

+نه دیگه معلومه نمیتونم. تو برو کارت واجبه.

_پس تو چی؟

+زیاد از خونه دور نشدیم فوقش لی لی کنان برمی گردم!

_دیوونه! الان چه جای شوخیه!

+پس چیکار کنم؟

همزمان با این جملم صدای گاری حاج عبدالله اومد.

هردو اول یه نگاه به گاری بعد با لبخند بهم نگاه کردیم. فهیمه با سر به گاری اشاره کرد.

خندیدم:

+بد فکری هم نیس!

* * *

+ممنون حاج عبدالله همین جا پیاده میشم

گاری رو نگهداشت و گفت:باشه دخترم. بیشتر مواظب خودت باش

+چشم.

به سختی از گاری اومدم پایین و ازش خداحافظی کردم.

تا خونه لی لی کنان رفتم. درو باز کردم و بی بی رو دیدم که به پشتی های دور تا دور خونه تکیه داده بود و در حال دوختن لباسی بود.

+سلام بی بی.

_سلام... وای ننه چی شده؟؟

خودمو انداختم رو تشکچه های کنار دیوار و پامو دراز کردم.

+هیچی... پام رفت توی چاله و پیچ خورد. آخ... خیلی درد میکنه...

_وای خدا مرگم بده... صبر کن الان میام.

بعد از چند لحظه بی بی با یه کاسه و دستمال اومد پیشم. زیر لب غرغر میکرد...

_هی بهش میگم مواظب باش. دختره تو گوشش نمیره. سر به هوا راه میره اینجوری میشه دیگه معلوم نیست حواسش کجاست...

باقیش رو با لهجه ی غلیظی گفت که دیگه نفهمیدم.

پامو تو دستش گرفت و دامن و شلوارمو بالا زد. با دیدن پام یهو گفت:

_وای نگاه کن چه ورمی هم کرده!

راست می گفت پام بدجوری ورم کرده بود. سرمو از درد بالا گرفتم و چشمامو به سقف دوختم.

با حس خنکی مایعی روی مچ پام سرمو پایین آوردم.

+این دیگه چیه بی بی؟

_زرده ی تخم مرغ و زردچوبه.

دیگه کنجکاوی نکردم

داشت با دستمال پامو می بست که گفتم:

+بی بی؟

_ها ننه...

+من... راستش... چیزه... میشه یه بار دیگه از گذشتم برام بگی؟

یهو دست از کار کشید... نگاهشو ازم دزدید و با لحنی که تلاش می کرد خونسرد باشه گفت:

_چی میخوای بگم؟ همه رو که صدبار واست گفتم ننه.

و دوباره مشغول شد.

+خب یه بار دیگه بگو... کلافه ام... سردر گمم... شاید یه چیزی یادم بیاد... خواهش میکنم...

نگاهی بهم انداخت... کلافگی رو بوضوح تو چشمام دید. یکم این دست و اون دست کرد و بالاخره به حرف اومد:

_خب ننه... همونطور که میدونی تو خواهر زاده منی که با خانوادت تو راه اینجا بودین. تصادف می کنین و پدر و مادرت درجا فوت می کنن... خب... تو... توهم فراموشی می گیری...همین.

+خب؟

_خب چی ننه؟

+همین؟ خب پس چرا من مثل شماها لهجه ندارم؟

_خب...ننه معلومه دیگه چون شما تهران زندگی میکردین.

+من خواهر یا برادر نداشتم؟

_راستش... نه... نداشتی.

خواستم بازم سوال بپرسم که با عجله و هول زده ازجا بلند شد و گفت:

_خب ننه منو به حرف نگیر که کلی کار دارم باید ناهار درست کنم توهم زیاد فکر و خیال نکن و سریع به آشپزخانه رفت.

نمیدونم چرا یه حسی بهم می گفت که بی بی تمام حقیقتو بهم نمیگه... برام عجیب بود که چقد راحت درمورد مرگ خواهرش و شوهر خواهرش حرف میزنه... هوووف

نگاهم به مجله افتاد. برش داشتمو نگاهی به تیترهای روی صفحه اش انداختم

:افتضاح در دنیای بازیگری... چگونه پوستی نرم و شاداب داشته باشیم؟... هفت نکته ی کلید برای زنان خانه دار...

عکس چندتا بازیگر هم بود که اصلا برام آشنا نبود... تا نهار خودمو با مجله سرگرم کردم...

* * *

روی تختم دراز کشیده و زل زده بودم به سقف. ورم پام خوابیده بود و می تونستم راه برم ولی بازم یه خورده درد می کرد.

در اتاق باز شد و زهرا و فهیمه اومدن داخل

زهرا شروع کرد!!

_پاشو... پاشو ببینم... نگاه کن چه خودشو لوس کرده

فهیمه بازم از من دفاع کرد.

*اذیتش نکن زهرا.

به سختی توی جام نیم خیز شدم که صدای زهرا بلند شد

_نگاش کن توروخدا انگار یه تریلی 18 چرخ با 2تُن بار زده بهش!

روی تخت نشستم و بالشمو پرت کردم طرفش که جاخالی داد و خورد به فهیمه از همه جا بی خبر که پشت سرش بود.

*آخخخ... چیکار می کنی؟

من و زهرا زدیم زیر خنده. یه چشم غره غلیظ به جفتمون رفت که ساکت شدیم...

خیلی جذبه داره این دختر!

_اِهم چیزه... پاشو بریم بهشت بابا دلم واسه اونجا تنگ شده...

فهیمه هم تأیید کرد.

*با این عقل ناقصش حرف خوبی زد. دو هفته ایی میشه که نرفتیم.

راست میگفتن منم دلم هوای اونجارو کرده بود. بلند شدم لبخندی زدم.

+بزنین بریم...

سر راه محمد رو هم دیدیم و با خودمون همراه کردیم...

******

تکه ایی از کلوچه ایی که زهرا به گفته خودش دسپخت خودش بود در دهانم گذاشتم... راست و دروغش پای خودش ولی خدایی خوشمزه بود.

+زهرا از این هنرا داشتی و رو نمیکردی؟

پشت چشمی نازک کرد.

_استعداد های نهفته زیاد دارم و شماها خبر ندارین!

فهیمه با دقت زل زده بود به کلوچه ی تو دستش. انگار میخواست از ظاهرش بفهمه کی درستش کرده.

*تو با اینهمه استعدادت پس چرا خواستگار نداری؟

چشم غره ایی به فهیمه رفت... رو قضیه خواستگار حساس بود!

_مردم چشم بصیرت ندارن فضائل اخلاقی منو ببینن وگرنه در خونمون صف بود.

فهیمه صحیییییح بلندی گفت که به خنده افتادیم!

روز خوبی بود... هوا ابری بود و نم نم بارونی که می اومد به چمنها طراوت خاصی میبخشید... با چشم دنبال محمد گشتم...

خیلی دورتر از ما قدم می زد... خوشم

می اومد که قاطی جمع دخترا نمیشد... حجب و حیای خاصی داشت... چشم ازش برداشتم و به چشمه ایی که روبرو بود دوختم...

بی توجه به زهرا و فهیمه که با تعجب نگاهم میکردن کفشهامو در آوردم و پامو داخل چشمه بردم... خنکای آب لذت بخش بود... هیجان خاصی داشتم... نمیتونسم مثل همیشه دراز بکشم... چشمامو بستم...

دستهامو داخل آب بردم و یکی از سنگهای کف چشمه رو برداشتم... طرح جالبی داشت... همانطور که داشتم نگاهش

می کردم صدای زهرا بلند شد...

_آقا محمد... آقا محمد...

محمد دوان دوان نزدیک شد.

:بله... چی شده؟

_بیا کلوچه بخور تا فهیمه تمومشون نکرده...

فهیمه با حرص گفت

*خوبه حالا مالی هم نیست اینهمه تحویلشون میگیری.

زهرا چشمکی بهش زد و با لحن پر شیطنتی گفت

_اول لپاتو خالی کن بعد بگو همچین مالی هم نیست

منو محمد فقط می خندیدیم! تا فهیمه اومد جواب بده محمد گفت

:میگم... بهتره برگردیم. هوا داره تاریک میشه منم بدون اطلاع خانواده اومدم...

خوب تونست کل کلشون رو تموم کنه... وگرنه تا صبح ادامه میدادن!

سریع پاهامو در آوردم و کفشهامو پا کردم

+راست میگه زودتر بریم تا واسه محمد دردسر درست نکردیم

* * *

محمد:آی آی آی... گوشَمو کَندی

_کجا بودی تا الان بزمجه؟... هان؟

سعی کردم ازش دفاع کنم

+توروخدا ولش کنین با ما بود.

خیلی آهسته طوری که نشنویم در گوشش گفت

_دیگه بدتر!! با یه قُشون دختر چه غلطی میکردی؟

غافل از اینکه من شنیدم!

محمد:آخ آخ داداش یه دقیقه ول کن تا بگم خب.

فشار دستشو کم کرد ولی گوششو ول نکرد:خب... میشنوم

:آخ... بابا... رفتم نون بگیرم گلاره خانوم اینارو تو راه دیدم گفت دارن میرن طرفا چشمه اونجا هم خلوته درست نیست تنها برن بهتره یه مرد باهاشون باشه منم رفتم همین... ول کن دیگه

لفظ '' مرد'' رو که اومد زهرا پقی کرد ولی بزور جلوی خودشو گرفت فهیمه هم چندتا سرفه مصلحتی کرد تا بتونه خندشو قورت بده.

نگاهی به محمد انداختم دیدم با چشمهای ملتمس بهم خیره شده.

باصدایی که از زور خنده خش دار شده بود گفتم:

+راست میگه ولش کنین..

برادر محمد( علی) یه نگاه مشکوک به جفتمون کرد و با مکث گوششو ول کرد.

علی:حالا چون گلاره خانوم وساطت کرد

می گذرم

بعد هم نسبتأ آروم زد پس سرش و گفت:ولی از این به بعد قبل اینکه غیبت بزنه خبر بده

محمد درحالیکه گوشش رو می مالید گفت:باشه بابا دیگه غلط بکنم خبر ندم...

علی:این شد یه چیزی... زود بیا خونه

و رو کرد به طرف ما

:خداحافظ همگی...

و رو به من با لبخند کجی ادامه داد:خواهشا دیگه این برادر مارو هم نا کجا آباد نبرین!

مث خودش یه لبخند کج زدم

+نگران نباشین جای بد نمی برمش.

وقتی دور شد محمد رو کرد بهمون

:پووووووف! واقعا ممنونم... اگه شما نبودید معلوم نبود چه بلایی سرم میاورد.

با خنده گفتم:

+پس زودتر برو که لازمت داریم.

سریع خداحافظی کرد و رفت... معلوم بود برادرش خوب زهر چشمی ازش گرفته!

زهرا و فهیمه که تا اونموقع ساکت بودن صداشون در اومد.

زهرا:وااای خدا از خنده دل درد گرفتم!

فهیمه:راست میگه به زور جلوی خودمو گرفتم جلوی داداشش نخندم! ولی خداروشکر زودتر برگشتیم وگرنه خیلی براش بد

می شد.

لبخندی زدم

+آره... پسر خوبیه ازش خوشم میاد...

زهرا باشیطنت گفت:

_از داداشش چی؟

زدم تو سرش

+تو به جز ازدواج چیز دیگه هم تو این مخ پوکت هست؟

با خنده گفت:آره مراحل بعد ازدواج!

با صدای بلند خندیدیم.

+تو آدم نمیشی زهرا.

با لحن خونسردی گفت:

آدم بشم که تو تنها میمونی.

من یکی از پس زبون این بشر

برنمی اومدم!

وقتی به خونه رسیدم مش رمضون رو دیدم که روی تشکچه مخصوصش نشسته بود و با رادیوی قدیمیش کار می کرد.

+سلام مش رمضون

سرشو بلند کرد و لبخندی زد

_سلام دخترم خوبی؟

+شکر خدا... بی بی نیست؟

_نه... رفته خونه همسایه کمک واسه آش نذری

+بی بی هم که همیشه در کمک رسانی حاضره!

با خنده گفت: بی بیه دیگه!

همانطور که به آشپزخونه می رفتم بلند گفتم:

+مش رمضون با یه چایی دِبش موافقی؟

_دستت درد نکنه دختر. نیکی و پرسش؟

چایی تازه دم و خوشرنگ رو همراه با حلوای محلی دسپخت بی بی گذاشتم جلوی

مش رمضون.

هنوز با رادیوش درگیر بود...

_ممنون دخترم... زحمت کشیدی.

+کاری نکردم... نوش جان! رادیوت خراب شده؟

_آره معلوم نیست چشه روشن نمیشه.

سری تکون دادم و آهانی گفتم.

به بخاری که از چایی بلند میشد خیره شدم.

داشتم فکر میکردم چطوری فکری رو که خیلی وقته تو ذهنم میپیچه رو به زبون بیارم.

دنبال جمله ی مناسبی برای شروع بودم که با صدای مش رمضون به خودم اومدم:

_چی شده بابا جان؟ چیزی می خوای بگی؟

و چاییش رو برداشت.

+نه... خب... چیزه... می شه بذارین برم تهران؟

انقدر سریع و ناگهانی حرفمو گفتم که چایی پرید گلوش.

بعد چند تا سرفه با صدای گرفته گفت:

_چی؟؟

من من کنان گفتم:

+خب... من... من گفتم اگه برم تهران... خونمونو که اونجاست ببینم... یا حتی فامیلامونو... شاید... یه چیزایی یادم بیاد...

یه نگاه عمیق و مفهومی بهم انداخت.

ملتمس بهش نگاه کردم.

خیلی محکم و قاطع گفت: نه!

با تعجب گفتم: چرا؟؟؟

_واسه اینکه نمیتونم یه دخترو تنها بفرستم به شهر شلوغی مثل تهران. الانم فصل مناسبی نیست که بتونم مزرعه رو ول کنم و باهات بیام.

ساکت شدم... به روایتی حرف حساب جواب نداشت.

صدای احوالپرسی بی بی از بیرون بلند شد.

مثل اینکه با فهیمه بود.

فهیمه این موقع شب اینجا چیکار

می کرد؟! بعد حدود 10 دقیقه بی بی صدام کرد

درو باز کردمو از همونجا گفتم: بله بی بی؟

*یه لحظه بیا مادر...

رفتم پیششون و سلام کردم.

+چی شده؟

و پرسشگرانه نگاهشون کردم.

بی بی زودتر از فهیمه جواب داد:

_مادر جون... فهیمه خانوم اینا پس فردا مراسم دارن. فهیمه جان از من درخواست کرد اجازه بدم بری کمکشون...

یه نگاه به فهیمه انداختم که به حرف اومد:

راستشو بخوای مامانم و خواهرام باید برن روستای بغلی دنبال لباس عروس و وسایل سفره عقد و این چیزا.

تمیز کردن خونه رو هم گذاشتن به عهده ی من.

دیدم تنهایی نمیتونم از پسش بربیام، اومدم اجازتو از بی بی بگیرم که بیای کمکم. البته اگه بخوای.

یکم مشکوک می زدن. فهیمه کلی دخترخاله و دختر عمه داشت دیگه نیازی به کمک من نبود! ولی با این حال رو کردم بهش و گفتم:

+باشه. فردا صبح میام.

* * *

ساعت نزدیکای 10 بود. هرکاری می کردم خوابم نمیبرد.

از سر ناچاری به مجله ایی که محمد بهم داده بود پناه بردم.

سرگرم یکی از مطالب خانه داری بودم که در باز شد و متعاقبش بی بی وارد شد. تعجب کردم. بی بی همیشه زود میخوابید پس چرا الان بیدار بود؟!

_چرا بیداری ننه؟

+خوابم نمیبره... شما چرا بیداری؟

خمیازه ایی کشید:

_خوابیده بودم، پا شدم برم آب بخورم دیدم چراغ اتاقت روشنه تعجب کردم.

نگاهی به مجله تو دستم انداخت

_این چیه دستته؟

یه نگاه به مجله انداختم.

+مجله اس بی بی...از محمد پسر حاج ابراهیم گرفتم. گفتم شاید چیز بدرد بخوری داشته باشه... محمد میگه جدولهاش به تقویت ذهن کمک می کنه...

سری به نشونه تأیید تکون داد.

_باشه ننه... من میرم بخوابم توام زودتر بخواب که فردا صبح فهیمه میاد دنبالت.

و از اتاق بیرون رفت. به خوندن ادامه دادم، تقریبا اواخر متن بودم که بی بی دوباره اومد تو اتاق و ناگهانی پرسید:

_از محمد روزنامه هم می گیری؟

سر بلند و به چشمهای مضطربش نگاه کردم. چرا اضطراب؟

مشکوک نگاهش کردم و آروم جواب دادم:

+تا حالا که بهم نداده ولی خیلی دوست دارم روزنامه هم بخونم. بالاخره اخبار خیلی بهتر از این مطالب خسته کنندست. چطور مگه؟

لبخند دستپاچه ایی زد

_هیچی ننه... هینجوری... مزاحم خوابت نمیشم... شب بخیر.

زیر لب شب بخیر گفتم. خیلی مشکوک بودا! شونه ایی بالا انداختم. خدا عالمه چی تو فکرش میگذره!

* * *

_وااااای خیلی خوشگله...

_نبابا این کجاش خوشگله شبیه گونی

می مونه!

_نه بهت دروغ میگن من اینکارو نکردم.

_اون بدرد تو نمی خوره به من اعتماد کن

_کجا؟ واستا نرو

_من عاشقشم...

_فردا بریم استخر یه جا پیدا کردم پرفکته (perfect )

_یه حقایقی رو باید برات روشن کنم...

_نمیدونم یه سی دی داد بهم گفت بدم بهت

_ماشین رو باید ببرم سرویس فعلا کروکی رو بردار.

_تو نباید...

با تکون شدیدی از خواب پریدم.

نگاهم توچشمهای نگران بی بی قفل شد.

نگاهم رو دور تا دور اتاق چرخوندم. هنوز موقعیتم یادم نیومده بود.

_خواب بد می دیدی ننه؟ هذیون می گفتی و گریه می کردی...

بهش نگاه کردم.

موقعیتم رو تشخیص دادم. آب دهانم رو قورت دادم.

گلوم خشک شده بود و می سوخت.

با صدای گرفته ایی گفتم:بی زحمت یه لیوان آب بهم میدی؟

با خارج شدنش از اتاق به فکر خوابم افتادم. فقط تصاویری مبهم و همهمه ایی عجیب یادم مونده بود.

اَه...لعنت به این حافظه لعنتی!

بی بی هراسون و لیوان بدست اومد تو اتاق. لیوانو ازش گرفتمو یه نفس سر کشیدم.

لیوان رو دادم بهش:

+ممنون... ساعت چنده؟

_هشت و ربعه... اومدم صدات کنم بگم الاناست فهیمه بیاد دنبالت که دیدم داری تو خواب ناله میکنی... خوبی؟

لبخندی زدم: