رمان کارد و پنیر به قلم patrishiya

و ديگه اينکه به اين کار نياز داشتم بنابراين با کلي کلک موفق شدم تا مجبورش کنم به دوستش زنگ بزنه و باهاش قرار بذاره
يه روز کامل وقت صرف کردم تا بلاخره دوستش موافقت کرد ضمانتم رو پيش رئيسش بکنه ،
دوست نداشتم به حرف هاش فکر کنم که مدام تکرار مي کرد رئيسش سخت گيره و به اين راحتي قبولم نمي کنه !
قرارمون شد دوشنبه ساعت 11 ، زودتر آماده شدم و ماشينم رو بردم کارواش ... مي ترسيدم بخاطر مدل پايين بودنش قبولم نکنند
توکل کردم به خدا و رفتم به آدرسي که دستم بود ، استرس گرفته بودم هنوز نديده از رئيس اونجا تو ذهنم يه ديو ساخته بودم ! بلاخره رسيدم
خداييش رفتن تو همچين هتلي کلي اعتماد به نفس مي خواست که من اين يه مورد رو زيادي داشتم !
از ديدن جاي پارک خالي ذوق مرگ شدم ، چقدرم جادار بودا ! ... فرمون رو چرخوندم که برم تو
با شنيدن صداي بوق نگاهم افتاد به آينه ، يه پرادوي مشکي دو در داشت چراغ مي داد ! نفسم بند رفت
تقريبا راهش رو بسته بودم ، دنده عقب رفتم و با يه فرمون پارک کردم ، دوباره بوق زد ... اين ديگه چي مي خواد !
پياده شدم و دست به سينه وايستادم ، اصلا خوشم نمي اومد بخاطر مدل ماشينش توقع داشته باشه که برم تا اون پارک کنه ...
شيشه رو داد پايين ، يه پسر خيلي بانمک و بداخلاق و خوش تيپ تو يه پرادو ، يعني آخر شانس !
انگار به زور دهنش رو باز کرد تا حرف بزنه ،
_ماشينتو بيار بيرون خانوم وقت ندارم
_ببخشيد اتفاقا منم وقت ندارم ، يه نيم ساعت منتظر باشيد حتما اينجا رو بهتون تحويل ميدم
از ديدن قيافه خشنش وحشت کردم ، اما ديگه خيلي ضايع بود اگر کم مي آوردم ... قفل رو زدم و گفتم :
_معذرت مي خوام اما يکم اونورتر پارکينگ طبقاتيه تشريف ببريد اونجا تا ديرتون نشده
هنوز دو قدم نرفته بودم که حس کردم صداي شکستن شنيدم !
با تعجب برگشتم و دهنم باز موند
پرايد منو چسبونده بود به ماشين جلويي و خودش پشتم پارک کرده بود ...
حالا يکي نبود بگه احمق من به درک ! چطوري دلت مياد رو ماشين خودت خط ميندازي؟
دولا شدم و مثل افسر هاي راهنمايي رانندگي بهش نگاهي انداختم ، خيلي داغون نشده بود ... دستم رو زدم به کمرم و طلبکارانه گفتم :
_واقعا که ! خسارت چراغمو مي گيرم حيف که الان قرار کاري دارم ، وگرنه در جا کروکي مي کشيدم
بي حرف پياده شد و با آرامش کت اسپرتش رو پوشيد ، يقه اش رو صاف کرد ، عينک دوديش رو گذاشت توي جيبش و با برداشتن کيف چرمش راه افتاد
انگار نه انگار با آدم داري حرف ميزني ! لبم رو جمع کردم و دوباره گفتم :
_آقاي نسبتا محترم خيلي خوبه اگر آدم شخصيت اجتماعي داشته باشه !
وايستاد و برگشت ، نگاهش واقعا ترسناک بود ...
جوري که يه قدم رفتم عقب ، نيشخندي زد و کارتي رو گرفت سمتم :
_ بعد از قرار کاريت بيا چِکش رو بکشم
کارت رو گرفتم و بدون اينکه نگاه کنم انداختم توي کيفم ،رفت توي هتل... شايد مسافر بود ! حتما بايد تا فلنگُ نبسته مي رفتم سر وقتش
حيف ماشينم که اينهمه عروسکش کردم ... بيشعور
سريع رفتم تو هتل ، عينک دوديم رو برداشتم ... به شماره اي که داشتم زنگ زدم
_الو آقاي صمدي ؟
_بله بفرماييد
_زند هستم ، امروز قرار داشتيم
_بله ، کنار در ورودي وايستين اگر اشکالي نداره تا من بيام
-خواهش مي کنم منتظرم
زودتر از اوني که فکر مي کردم اومد ، يه مرد مسن بود که چهره مهربوني داشت ... بعد از سلام عليک گفت :
_دخترم اين کار مناسبي نيست
_ مي دونم ولي اشکالي نداره من از پسش بر ميام
_تا خدا چي بخواد ، اينم بگم که من قول نميدم آقاي افراشته همکاري کنه
به به چه فاميلي قشنگي هم داشت ، يکي بودن اسم خانوادگيش رو با مامانم به فال نيک گرفتم !
رفتيم سمت دفتر مديريت ، کلي تو مسير تذکر داد که با افراشته چجوري برخورد کنم ، چي بگم چي نگم ، حالا انگار يارو آدم خواره !
وقتي در زد ، داشتم از استرس مي مردم ... با يه عالمه اعتماد به نفس کاذب پشت سرش رفتم تو !
واي خداي من چه دفتري ... الهي که کوفتش بشه ، صندليش سمت پنجره بود
صمدي سلام کرد و گفت :
_جناب افراشته اگر خاطرتون باشه قرار بود که امروز ....
نگذاشت ادامه بده و صندليش رو چرخوند و گفت :
_مي دونم
همين که چشمم افتاد بهش قلبم ريخت ، دستم رو گذاشتم روي دهنم تا صداي جيغم بلند نشه ، خدايا من چرا انقدر بدبختم !!!
پسره با ديدنم اخمي کرد و گفت :
_تو اينجا چيکار مي کني ؟ ترسيدي فرار کنم انقدر سريع خودتُ رسوندي ؟
نزديک بود از خجالت آب بشم ، صمدي به دادم رسيد
_آقا مگه شما مي شناسينش ؟
پسره يهو از جاش بلند شد ،اومد طرفم و خيره خيره نگاهم کرد ، همينجوريم ازش خوف داشتم !
فکر کنم داشتم پس مي افتادم ، دستي به موهاي قشنگش کشيد و زير لب جوري که انگار داشت با خودش حرف مي زد گفت :
_من تو رو کجا ديدم !؟
با تعجب گفتم :
_موقع پارک ماشين ديگه !
يه تاي ابروشو داد بالا و با فکر گفت :