رمان همسفر گریز به قلم نغمه

آرتین گفت: داره اذیتت میکنه.
نفس گفت: گفتم که؟ همه تون مثل همید.
آرتین ابروهایش را بالا برد.
- چرا منو قاطی می کنی؟!
آرمن خندید.
- تقصیر توئه که...
آرتین سریع گفت: هیش!
نفس چشمهایش را تنگ کرد؛ آرتین فنجانش را برداشت و بیرون رفت. می دانست نفس میخواهد کنجکاوی کند.
آرمن قهوه اش را تمام کرد و گفت: من تا عصر بر نمی گردم.
نفس گفت: نمی شه نویدم با خودت ببری؟!
آرمن سرش را تکان داد.
- امروز نه.
کلاریس گفت: اگه دوست داری با من بیا خرید.
نفس گفت: باشه. فقط باید برم لباس بپوشم.
آرمن که رفت، کلاریس مقداری شیرینی در بشقاب چید.
- اینارم ببر برای نوید و شکوفه.
نفس بلند شد.
- فقط برای مامان می برم!
کلاریس لبخند زد و سر تکان داد.
آرتین، قبل از بالا رفتن نفس گفت: اگه دوست داری سوئیچو بردار با ماشین برید.
نفس لحظه ای نگاهش کرد و ناباور گفت: من برونم؟!
آرتین گفت: مامان که بلد نیست؟
نفس لبخند متعجبی زد.
- ماشینتو می دی به من؟!
آرتین هم لبخند زد.
- ندادم به خودت. گفتم با ماشین برید خرید.
نفس با هیجان گفت: فهمیدم... قول میدم مراقب باشم...
در را باز کرد که برود. مکثی کرد و دوباره به آرتین نگاه انداخت.
- آرتین؟... ممنونم!
آرتین ساکت نگاهش کرد و سر تکان داد.
نفس رانندگی را از هر سه نفرشان یاد گرفته بود. از پانزده سالگی کنار آنها نشسته بود و بدون ترس حرکات آنها را تکرار کرده بود.دو سال هم بود گواهینامه اش را گرفته بود ولی شکوفه از رانندگی نفس می ترسید و نوید همیشه می گفت "فعلن زوده".
فنجان خالی اش را به آشپزخانه برد.
کلاریس گفت: سه شنبه ها کلاس نگرفتی؟
آرتین مشغول شستن فنجانها شد.
- یکشنبه و سه شنبه و پنج شنبه دانشگاه نمیرم.
نفس، خسته از هشت ساعت کلاس، در را باز کرد و وارد حیاط شد. هوا تازه داشت پاییزی می شد. آرتین در بالکن داشت با موبایل صحبت می کرد. نفس با سر سلام کرد و خواست به راهرو برود که آرتین آرام صدایش زد.
برگشت و آرام گفت"بله؟"
آرتین با دست اشاره کرد صبر کند.
صحبتش را تمام کرد و با لبخند گفت : چند دقیقه وقت داری؟
نفس سر در نیاورد.
- برای چی؟
آرتین به حیاط رفت.
- می فهمی! بیا پایین.
در را باز کرد.
- بفرمایید!
نفس کنجکاو وارد شد.نگاهی به دیوارها و چیدمان اطراف انداخت که کاملن عوض شده بود.
- خیلی خوشگل شده!
آرتین کمی از بی توجهی او تعجب کرد.
- سمت چپتو ببین؟
نفس به اتاقکی که با تیغه از بقیه ی فضا جدا شده بود نگاه کرد.
- این دیگه چیه؟! انباری؟
آرتین عقب ایستاده بود و ساکت نگاه می کرد.
نفس گفت : میتونم بازش کنم؟!
آرتین جلو رفت و کنار در ایستاد.
- بله!
نفس در را باز کرد و سرش را داخل برد.
- کلید برقش کجاست؟ چقدر تاریکه!
آرتین از پشت سرش گفت: خانوم عکاس باشی! تاریکخونه باید تاریک باشه دیگه؟
نفس به عقب برگشت و مبهوت گفت: تاریکخونه؟!