رمان قایمکی به قلم sun_daughter

يه بوسه بهش زدمو به سمت پاركينگ رفتم .اي جان ...گنج باارزش من.
از تو صندوق عقب ماشين گيتارمو در اوردمو به خاكايي كه روش نشسته بود نگاه كردم..اي بيچاره ي فلك زده . تو چقدر تو خونه ي ما مظلوم واقع شدي
با همون سرعتي كه پايين اومده بودم دوباره به خونه برگشتمو داشتم ازپله ها بالا مي رفتم كه باصداي نازكو پير حاج خانوم(مادر پدرم) مثل سيخ وايستادم
-سلام به روي ماهت ميعاد جان
-سلام از منه حاج خانوم
مي خواستم ازدستش در برمو نمي دونستم گيتارو كجاي دلم بذارم كه گفت: اون چيه دستت
-تفنگ شكاريه بابا(قابل توجه : كاور بعضي از تفنگاي شكاري خيلي شبيه گيتاره واگه كسي دقت نكنه نميفهمه )
-مي خواي چيكار كني .باز اتيش به راه نندازي
-نه حاج خانوم .مي برم تميزش كنم
يه اهي كشيدو گفت: پدرجونتم عاشق تفنگ بود.زدم زير خنده چه حالي مي داد اگه پدرجونم (پدربابا)گيتاربه جاي اسلحه مي برده ومي گفته اسلحه س
-واسه چي مي خندي واسه اشك من؟
اسلحمو يعني گيتارمو روزمين گذاشتمو به سمتش رفتم.حتما بازم ياد عشقش افتاده بود .بغلش زدمو گفتم: الهي قربونت برم مادري .تو چه دل نازكي
-دلم تنگه .كسي نيست باهام حرف بزنه
منظورش اين بود كه كنارش بشينمو باهاش حرف بزنم .اخه گيتار...موسيقي ...دلم تنگ شده واسه ساز زدن! اينم كه دو دقيقه بعد بازم مثل هميشه قصه حضرت يوسف وزليخا رو تعريف مي كنه .كادوي تولدمو چيكار كنم بايد بفهمم چي شده ...اون دختره اسمش چي بود ؟اهان ژينا ...حاج خانومم كه خونه ي مازندگي مي كنه پس مي تونم بعدا كنارش بشينم
-چي شد پسرم.
-هان
-دستو صورتتو نشستي؟
-نه!
-دهنت بوي خوبي نميده
خندم گرفت ..چقدر واقعا ....
-خوب من از ديروز غذانخوردم .دندونمم مسواك نزدم .
-برو دستو رو تو بشورو بيا صبحونه
يه لبخند به زور زدمو گفتم: چشم
به سمت گيتارم ؛ اين شي بدبخت رفتم كه گفت: بعدا باهم تميزش مي كنيم
-نه الان برمي گردم
دوباره تو صندوق عقب ماشينم گذاشتمو سرمو تكون دادم.
بابي ميلي به سمت اشپزخونه رفتم ..اي به خشكي اين شانس ..نه چرا به خشكي ؟ همينجوريش خشك هستي ..اي به خيسه اين شانس!
-ميعادجان چايتو شيرين كنم ؟
-نه ..تلخ بهتره.
-قند بدم بهت؟
-خودم برمي دارم
-بيا اين لقمه ي مربارو بگير
-اي بابا سرصبحي ريده رو اعصابه من( براي خاطر الفاظ شرمنده).حالام گيرداده
-نمي خورم
-البالوئه ها
با چشماي درشت شده بهش نگاه كردمو درحالي كه سعي مي كردم عصبي حرف نزنم گفتم:-حاج خانوم من هرروز اين حرفو براي شما تكرار مي كنم كه من مرباي البالودوست ندارم .من هويج دوست دارم
به چشمام نگاه كردو به لهجه گفت: اين چ ِشمان(چشمان) كه تو داري ؛ تَ ر سُ م(ترسم) بلا بياري .
-يعني چي؟مي خواي بگي واسه چشم هويج خوبه ؟
-بخور پسرم..تو نميفهمي اين چيزارو
نفس عميقي كشيدمو سعي كردم تلافي غذانخوردن ديروزو دربيارم به هر صورت بايد انرژي بگيرم چون از پشت اين ميز كه بلند شم بايد انرژي زيادي براي بعدش به خاطر حاج خانوم خرج بدم
--وحدسمم درست بود .هنوز كاملا رو كاناپه ننشسته بودم كه حاج خانوم روبه روم نشستو گفت: اقا سعيد
(پدربزرگ)خيلي مرد خوبي بود ..تو هم واسه زنت همونجوري باش
بهش چشمك زدمو گفتم : چجوري؟
كلا چون هم پير بود هم دل پاك ؛منظورمو نگرفتومثل هميشه با صداي اروم خيلي اهسته گفت: هميشه مهربون بود ..هواي منو بچه هارو داشت .همه چيش به جابود..هي .
قبل اينكه جريان هميشگي شروع بشه مي خواستم بگم من كار دارم برم كه گفت: يه داستان قشنگ برات بگم گوش كن
اي بابا ..چرا دست از سر اين يوسف وزليخابرنميداري .الان پاشم مي زنه زير گريه .تابلوبود قيافم عوض شده بود .فكركنم خيلي زار مي زد كه گفت: قصه رو كه بشنوي اين روحيه ي بدت از بين مي ره
-حاج خانوم هربار اين قصه رو واسم تعريف مي كني
-نه ..من تازه ديشب موقع خواب خوندمش
-شماچرا اينقدر اين قصه رو دوست داري
فوري چشماش پراز اب شدو گفت: اصلا برات تعريف نمي كنم ..واقعا يعني يادش مي ره هربار اين داستانو برامون (براي منو مريلا وماني وبچه هاي مريلا ) تعريف مي كنه؟
- حاج خانوم من ديشب خواب ديدم شما اين قصه رو مي خواي واسم بگي ؛ فكركردم تو واقعيته..ببخشيد چه زود ناراحت ميشي..شما هنوز داستانو نگفتي برام
همونطور كه زود ناراحت شده بود ؛ زود از دلش دراومدو دوباره اين داستانه تكراري رو كه موقع پخش فيلمش من گريه مي كردمو(واقعي نه ها)شروع كرد به تعريف كردن ..اخه خداپدرتونو بيامرزه فيلمو مي ذارين اين تكرار شب قبلشو گذاشتنو تكرارشو از دوباره تو شبكه ي چهار گذاشتن چه صيغه اي يه؟جالبه كه ماني هم كه يه بار با حاج خانوم حرفش شده بود رفته بود اين سريالو براش خريده بودو حاج خانومم خيلي خوشحال شده بود.ديگه مقدمه چيني هاشو كرده بودو طبق روال هميشگي تا رسيد به اونجايي كه زليخا به يوسف پيشنهاد بد مي ده چشماش درشته درشت شدو با حرارت زيادي شروع كرد به تعريف كردن .با اينكه هربار اين جاي داستان اين مدلي ميشه اما من هربارشم مي زنم زير خنده ؛ چون حاج خانوم در حالا تعريف كردن يه جوري با هيجان صداشو بالا پايين مياره كه ادم جدي جدي باورش ميشه بار اوله كه داره تعريف مي كنه .
بلاخره بعداز يك ساعت وقت هدر رفتن ؛ وقتي حاج خانوم خود به خود رو كاناپه در حالي كه نشسته بود ؛ خوابيد .منم نفس راحتي كشيدم تا برم دنبال كارام.اما قيد ديدن كادوي تولدمو زدم چون ديگه انرژي واسه باز كردن در به وسيله ي پيچ گوشتي و...نداشتم .
-چيه خوشحالي اقا ياسين؟
-تو چي چرا اينقدر تو همي؟ ناراحتي من خوشحالم تو يه بار ناراحتي؟
-من؟ نه خوبم
-موهاتو بالاي سرت بستي حراست گيرنداد؟
-نه
-حوصله نداري حرف بزني؟