بابا و بقیه برگشتن خونه فقط عمو پیش اقاجون موند .. حال اقاجون فعلا خوب بود ... فشارش بالا رفته بود و دکتر گفته بود اگه دیرتر آورده بودین احتمال سکته داشته باید خیلی مواظب می بودیم تا خدای نکرده سکته نکنه ... قرار شد فردا صبح مرخصش کنن ...
روی تختم دراز کشیده بودم اما نگاهم به تخت کنارم بود که حالا خالی بود .. دیگه سوگلی نبود ... از یاداوری اینکه سوگل و سهراب الان کنار هم هستن ... قلبم فشرده شد و چیزی توی دلم تکون خورد قطره اشکی از گوشه ی چشمم چکید ...
صفحه ی گوشیمو باز کردم
عکس دسته جمعی مون روی صفحه گوشیم بود رفتم توی آهنگام و آهنگی از علی عبدالمالکی پلی کردم ...
خوشبه حالت که من و یادت نیست
خوش به حالت که فراموشت شد
خوش به حالت که از این تاریکی
یه ستاره سهم آغوشت شد
خوش به حالت که دلت آرومه
خوش به حالت که پریشون نیستی
خوش به حالت که من و یادت نیست
خوش به حالت که پشیمون نیستی
خوش به حالتون با هم خوشحالین
خوش به حالتون باهم خوشبختین
هرجایی که من تنهایی رفتم
خوش به حالتون دوتایی رفتین
خوش به حالتون با هم خوشحالین
دیگه نتونستم ادامه بدم و زدم زیره گریه بخاطر اینکه صدام بیرون نره سرمو توی بالشتم خفه کردم .. درد حقارت درد پس زده شدن بیشتر از درد رفتن و ترک کردن سهراب بود ... صدای عبدالمالکی توی اتاق پیچیده بود و حال بدمو بدتر میکرد
نمیدونم در میان اشکام کی خوابم برد
صبح با نوازش های دستی بیدار شدم
وقتی چشم باز کردم با نگاه مهربون بابا رو به رو شدم ... لبخندی زدم اما با یاداوردی دیروز و دیشب دوباره دلم گرفت ... بابا انگار از نگاهم فهمید سِر درونم و ... خم شد و پیشونیم رو گرم بوسید گفت : سوگند بابا قویه مگه نه ؟
پاشو دخترم کلی کار داریم باید برم اقاجون و بیارم .. پاشو عزیزه دل بابا
حرفی نزدم ... اگه صدام در می اومد اون وقت اشکام پیش میگرفتن .. دلم نمی خواست حال بابا رو از اینی که هست بدتر کنم ..
از جام بلند شدم رفتم سرویس بهداشتی که کنار اتاق قرار داشت ... نگاهم و به آیینه دوختم ... انگار سوگل توی ایینه بود و داشت نگاهم میکرد ... یه مشت اب پاشیدم روی آئینه ... دیگه صورتمو توی ایینه نگاه نکردم ... دست و صورتمک شستم رفتم بیرون ... همه دور میزه صبحانه جمع بودن سپهر و هانیه مامان بابا و من ... هیچ کدومی حرف نمیزدیم مثل روتین فقط به کارا میرسیدیم... بابا و سپهر رفتن دنبال اقاجون مام رفتیم خونه مامانجون ... مامانجون عاشق آقاجون بود اما این زن خیلی صبور بود ... زن عمو و سوسنم اونجا بودن ... زن عمو با دیدنم گفت : شرمنده ات شدیم سوگند
- این حرفو نزن زن عمو شما هیچ تقصیری ندارین ...
بلاخره اقاجون اومد ... اسپند دود کردیم مامانجون براش سوپ بار گذاشته بود
همه دور هم بودیم اما این دور همی کجا و اون دورهمیای که داشتیم کجا
اقاجون به عمو گفت : به حامی و پدرش زنگ بزنن بیاین ...
وقتی صدای زنگ بلند شد استرس گرفتم
اول آقای پارسا و حاج خانوم با اون قیافه ی مهربونش و پشت بند اینا حامی با همون قیافه ی سرد و خشنش وارد شد و از بوی رودیگز دوباره دل من زیر و رو شد ...
بعد از احوال پرسیا همه نشستیم ....
آقاجون بعد از کمی مکث گفت : حامد جان حتما حامی گفته چی شده من واقعا نمیدونم چطور این آبرو ریزی رو جبران کنم ...
آقای پارسا لبخند مهربونی زد گفت : حالا که شده محمود جان کاریش نمیشه کرد
حامی عصبی گفت : اما پدر یعنی چی مگه من مسخره دیگرانم که یه روز قبول کنه یه روز بی خبر پاشه بره ... من کارت پخش کردم
پارسا - حالا شده چیکار میشه کرد
حامی نگاهی به من انداخت گفت : ما که فقط یه نامزدی خودمونی داشتیم و سوگل و سوگندم که دوقلو هستن کسی چه می فهمه ... اینطوری عروسی هم بهم نمی خوره
آقاجون گفت : اما پسرم
حامی - آبروم برای من خیلی مهمه خیلی
اصلا من با خود سوگند صحبت میکنم
همه نگاهی به من انداختن ... ای بابا من چه صحبتی با تو دارم "
حامی بلند شد گفت : دنبالم بیا
متعجب به بقیه نگاه کردم . میدونستم حامی برای خانواده ی من و خودش چقدر قابل احترامه...
مجبوری از جام بلند شدم .. دستی به لباسم کشیدم دنبال حامی رفتم
توی حیاط کنار تک درخت بید مجنون ایستاده بود ... رفتم رو به روش ایستادم سرمو بلند کردم تا چهره شو درست ببینم یهو سرشو روی صورتم خم کرد روی صورتم ....
با ترس داشتم به حامی که با خشم و نفرت داشت نگاهم میکرد ... نگاه میکردم
وقتی سرش اومد جلو و دوباره اون بوی گس رودیگز پیچید توی مشام دلم زیرو رو شد از ترس ... ترس از این مرد
با صدای خشداری گفت : تو باید تقاص پس بدی تقاص کار خواهرتو ... تو فردا شب باید عروس بشی فهمیدی عروس خونه ی من ... هرم نفس هاش با بوی سیگارو بوی رودیگز یکی شده بود ...و چنگ میزد به دلم ....
" سوگل چطور تونستی فرار کنی ...."
با صدای که ترسم رو اشکار میکرد گفتم : اگه قبول نکنم چی ... چرا باید تقاص کاربقیه رو من بدم ؟
حامی پوزخندی زد گفت : ادامه بده
" بی ادب مسخره میکنه "
یهو دوباره سرش اومد جلو که سرمو عقب کشیدم
انگشت اشاره شو طرفم گرفت گفت : تو که دوست نداری آبروی اقاجون بازاریت توی محله و بازار فرش فروشا بره هااا یا عمو و بابای خودت دلت می خواد ... اگه قبول نکنی من آبروی همتونو می برم میدونی که می تونم کاری میکنم که هیچ کدومتون نتونید سرتون رو تومحل بالا بگیرید ... همین حالا جواب میدی قبول میکنی زن من بشی و خانواده ات در امان باشن یا نه من برم همه جا جار بزنم که اهای ایهاالناس..ِ. نامزد من با پسر عموی گرامیش رو هم ریختن و فرار کردن و یک میلیارد منم برده ... اینطوری دیگه هیچ وقت آبروتون بر نمیگرده اما خوب من آدمه خوبیم یه فرصت به خواهر خائنت و خانواده ات میدم باید سپاس گذار باشین
" یه ادم چقدر می تونه نفرت انگیز باشه
دست به سینه شد گفت : یالا جواب بده قبول میکنی
" خدایا قبول نکنم چی بشه .. قبول کنم چی ... بهتره قبول کنم آبروی خانواده ام از منه مریض مهم تره "
- باشه قبول میکنم
پوزخندی زد گفت میدونستم قبول میکنی ... و جلوتر از من رفت سمت ورودی خونه آقاجون اینا ...
وقتی آقاجون و بقیه فهمیدن که قبول کردم تعجب کردن ... آقاجون گفت : اگه راضی نباشم هر کاری میکنه که این وصلت نشه حتی به قیمت آبروش ... اما من یه کلام گفتم : من که می خوام ازدواج کنم مهم نیست اون شخص یه زمانی عاشق خواهرم بوده ...
روی تختم دراز کشیده بودم اما نگاهم به تخت کنارم بود که حالا خالی بود .. دیگه سوگلی نبود ... از یاداوری اینکه سوگل و سهراب الان کنار هم هستن ... قلبم فشرده شد و چیزی توی دلم تکون خورد قطره اشکی از گوشه ی چشمم چکید ...
صفحه ی گوشیمو باز کردم
عکس دسته جمعی مون روی صفحه گوشیم بود رفتم توی آهنگام و آهنگی از علی عبدالمالکی پلی کردم ...
خوشبه حالت که من و یادت نیست
خوش به حالت که فراموشت شد
خوش به حالت که از این تاریکی
یه ستاره سهم آغوشت شد
خوش به حالت که دلت آرومه
خوش به حالت که پریشون نیستی
خوش به حالت که من و یادت نیست
خوش به حالت که پشیمون نیستی
خوش به حالتون با هم خوشحالین
خوش به حالتون باهم خوشبختین
هرجایی که من تنهایی رفتم
خوش به حالتون دوتایی رفتین
خوش به حالتون با هم خوشحالین
دیگه نتونستم ادامه بدم و زدم زیره گریه بخاطر اینکه صدام بیرون نره سرمو توی بالشتم خفه کردم .. درد حقارت درد پس زده شدن بیشتر از درد رفتن و ترک کردن سهراب بود ... صدای عبدالمالکی توی اتاق پیچیده بود و حال بدمو بدتر میکرد
نمیدونم در میان اشکام کی خوابم برد
صبح با نوازش های دستی بیدار شدم
وقتی چشم باز کردم با نگاه مهربون بابا رو به رو شدم ... لبخندی زدم اما با یاداوردی دیروز و دیشب دوباره دلم گرفت ... بابا انگار از نگاهم فهمید سِر درونم و ... خم شد و پیشونیم رو گرم بوسید گفت : سوگند بابا قویه مگه نه ؟
پاشو دخترم کلی کار داریم باید برم اقاجون و بیارم .. پاشو عزیزه دل بابا
حرفی نزدم ... اگه صدام در می اومد اون وقت اشکام پیش میگرفتن .. دلم نمی خواست حال بابا رو از اینی که هست بدتر کنم ..
از جام بلند شدم رفتم سرویس بهداشتی که کنار اتاق قرار داشت ... نگاهم و به آیینه دوختم ... انگار سوگل توی ایینه بود و داشت نگاهم میکرد ... یه مشت اب پاشیدم روی آئینه ... دیگه صورتمو توی ایینه نگاه نکردم ... دست و صورتمک شستم رفتم بیرون ... همه دور میزه صبحانه جمع بودن سپهر و هانیه مامان بابا و من ... هیچ کدومی حرف نمیزدیم مثل روتین فقط به کارا میرسیدیم... بابا و سپهر رفتن دنبال اقاجون مام رفتیم خونه مامانجون ... مامانجون عاشق آقاجون بود اما این زن خیلی صبور بود ... زن عمو و سوسنم اونجا بودن ... زن عمو با دیدنم گفت : شرمنده ات شدیم سوگند
- این حرفو نزن زن عمو شما هیچ تقصیری ندارین ...
بلاخره اقاجون اومد ... اسپند دود کردیم مامانجون براش سوپ بار گذاشته بود
همه دور هم بودیم اما این دور همی کجا و اون دورهمیای که داشتیم کجا
اقاجون به عمو گفت : به حامی و پدرش زنگ بزنن بیاین ...
وقتی صدای زنگ بلند شد استرس گرفتم
اول آقای پارسا و حاج خانوم با اون قیافه ی مهربونش و پشت بند اینا حامی با همون قیافه ی سرد و خشنش وارد شد و از بوی رودیگز دوباره دل من زیر و رو شد ...
بعد از احوال پرسیا همه نشستیم ....
آقاجون بعد از کمی مکث گفت : حامد جان حتما حامی گفته چی شده من واقعا نمیدونم چطور این آبرو ریزی رو جبران کنم ...
آقای پارسا لبخند مهربونی زد گفت : حالا که شده محمود جان کاریش نمیشه کرد
حامی عصبی گفت : اما پدر یعنی چی مگه من مسخره دیگرانم که یه روز قبول کنه یه روز بی خبر پاشه بره ... من کارت پخش کردم
پارسا - حالا شده چیکار میشه کرد
حامی نگاهی به من انداخت گفت : ما که فقط یه نامزدی خودمونی داشتیم و سوگل و سوگندم که دوقلو هستن کسی چه می فهمه ... اینطوری عروسی هم بهم نمی خوره
آقاجون گفت : اما پسرم
حامی - آبروم برای من خیلی مهمه خیلی
اصلا من با خود سوگند صحبت میکنم
همه نگاهی به من انداختن ... ای بابا من چه صحبتی با تو دارم "
حامی بلند شد گفت : دنبالم بیا
متعجب به بقیه نگاه کردم . میدونستم حامی برای خانواده ی من و خودش چقدر قابل احترامه...
مجبوری از جام بلند شدم .. دستی به لباسم کشیدم دنبال حامی رفتم
توی حیاط کنار تک درخت بید مجنون ایستاده بود ... رفتم رو به روش ایستادم سرمو بلند کردم تا چهره شو درست ببینم یهو سرشو روی صورتم خم کرد روی صورتم ....
با ترس داشتم به حامی که با خشم و نفرت داشت نگاهم میکرد ... نگاه میکردم
وقتی سرش اومد جلو و دوباره اون بوی گس رودیگز پیچید توی مشام دلم زیرو رو شد از ترس ... ترس از این مرد
با صدای خشداری گفت : تو باید تقاص پس بدی تقاص کار خواهرتو ... تو فردا شب باید عروس بشی فهمیدی عروس خونه ی من ... هرم نفس هاش با بوی سیگارو بوی رودیگز یکی شده بود ...و چنگ میزد به دلم ....
" سوگل چطور تونستی فرار کنی ...."
با صدای که ترسم رو اشکار میکرد گفتم : اگه قبول نکنم چی ... چرا باید تقاص کاربقیه رو من بدم ؟
حامی پوزخندی زد گفت : ادامه بده
" بی ادب مسخره میکنه "
یهو دوباره سرش اومد جلو که سرمو عقب کشیدم
انگشت اشاره شو طرفم گرفت گفت : تو که دوست نداری آبروی اقاجون بازاریت توی محله و بازار فرش فروشا بره هااا یا عمو و بابای خودت دلت می خواد ... اگه قبول نکنی من آبروی همتونو می برم میدونی که می تونم کاری میکنم که هیچ کدومتون نتونید سرتون رو تومحل بالا بگیرید ... همین حالا جواب میدی قبول میکنی زن من بشی و خانواده ات در امان باشن یا نه من برم همه جا جار بزنم که اهای ایهاالناس..ِ. نامزد من با پسر عموی گرامیش رو هم ریختن و فرار کردن و یک میلیارد منم برده ... اینطوری دیگه هیچ وقت آبروتون بر نمیگرده اما خوب من آدمه خوبیم یه فرصت به خواهر خائنت و خانواده ات میدم باید سپاس گذار باشین
" یه ادم چقدر می تونه نفرت انگیز باشه
دست به سینه شد گفت : یالا جواب بده قبول میکنی
" خدایا قبول نکنم چی بشه .. قبول کنم چی ... بهتره قبول کنم آبروی خانواده ام از منه مریض مهم تره "
- باشه قبول میکنم
پوزخندی زد گفت میدونستم قبول میکنی ... و جلوتر از من رفت سمت ورودی خونه آقاجون اینا ...
وقتی آقاجون و بقیه فهمیدن که قبول کردم تعجب کردن ... آقاجون گفت : اگه راضی نباشم هر کاری میکنه که این وصلت نشه حتی به قیمت آبروش ... اما من یه کلام گفتم : من که می خوام ازدواج کنم مهم نیست اون شخص یه زمانی عاشق خواهرم بوده ...
معصومه زلیخائی
۳۸ ساله 00خوب بود ازشخصیت سوگند خوشم اومد با صبوری وپشتکارش