رمان تیری در مسیر به قلم سعیده نعیمی

ژانر : #عاشقانه #معمایی #پلیسی

خلاصه :

رمان تیری در مسیر، رمانی با ژانری پلیسی، معمایی و عاشقانه است. داستان از جایی آغاز میشود که دختری به نام ترمه قصد دزدی از فردی به نام مهرداد سنایی را دارد. این دزدی با هدف طرح ریزی شده و در ادامه پرده از رازهایی در زندگی آنها برداشته میشود.

مقدمه

خشاب را پراز گلوله‌های طلایی رنگ میکند؛ یک ،دو، سه ،چهار..ده گلوله دریک جا.از عدد ده بیزار است ،یکی را خارج میکند .نه،عدد بهتری است .خشاب راجا می اندازد، دست میکشد بر روی این محبوب دوست داشتنی.

چشمهایش را میبندد وتک تک اجزایش را لمس میکند روی ماشه متوقف میشود ؛فکر میکند.تنها کلمه‌ای که میتوان برای توصیفش بر زبان راند،زیباست!

لب میزند:-زیبا !

اما این ظاهر فریبنده خواهد کشت.مثل یک عشق ممنوع؛ تیری که با لغزش انگشتی شتاب میگیرد،از مسیر تفنگ میگذرد وتنی را فرو میپاشد‌و قلبی را منهدم.

عشقو اسلحه هردو همانند هم هستند؛آدم کش.

تنها یک حرکت و.‌شلیک!

تیری در مسیر ؟

زیپ کاپشنمو باز کردم و مقنعمو داخلش زدم.دوباره زیپو بالا کشیدم .

نیم ساعتی میشد که با فاصله از مجتمع تجاری قدم رو میرفتم .کم کم داشت حوصلم سر میرفت.نکنه اشتباه اومده باشم؟ به موبایلم نگاه کردم ولی آدرس که همینه .پسری از کنارم رد شد ،وقتی فهمید اونجا دارم الکی قدم میزنم ،ایستاد :-عزیزم قالت گذاشتن؟ میخواهی عوضش باهم بریم صفا؟

قیافه بدی نداشت بهش هم نمیومد که اهل این حرفها و برنامه ها باشه. لحن حرف زدنش هم خبر از مسخره کردن میداد. انگار اونم حوصلش سر رفته بود و میخواست سربه سر کسی بذاره .اگه جوابشو نمیدادم پی کارش میرفت؛ اما منم بدم نمیومد یه کمی اذیت کنمو سرم گرم بشه. کولمو بلند کردم و به حالت تهدید ،سمتش گرفتم:-برو گمشو تا نزدم قیافتو بی ریخت کنم.

لبخند کجی روی صورتش نشست :-اِ وا خواهر. دختر که نباید خشن باشه .

قبل از اینکه جوابی بدم دستی تو هوا تکون دادو رفت.اشتباه کردم؛ انگار وقت مناسبی براش نبودو عجله داشت. کولمو پایین آوردم حیف شد که رفت .

به دیوار تکیه زدم.ماشین کمری سفیدرنگی از راه رسید.مرد شیک پوشی که از ماشین پیاده شد رو زیر نظر گرفتم.قفل ماشین رو زد.کیف پول و موبایلشو داخل بارونی مشکیش که تا زانوش میرسید، انداخت.

جیب سمت راستش!اینو باید یادم میموند.نباید اشتباه میکردم.خم شدم وبند کفشهامو محکم کردم .دوباره بهش نگاه کردم .چه خوب که پیاده رو نسبتا شلوغ بود وتوجهش بهم جلب نمیشد اما بازم باید محتاط میبودم ،پشت یکی از درختچه ها مخفی شدم.مرد،با قدمهای محکم از جدول وسط خیابون رد شد وبه سمت مجتمع رفت.

گردنمو کج کردم وکوله پشتی طوسی رنگ تک بندمو که روی شونم انداخته بودم رو از بینش رد کردم.برای فرار کردن نیاز بود که چیزی مزاحمم نشه .

وارد مجتمع شد؛ پشت سرش با فاصله حرکت کردم. یه لحظه ایستاد فورا خودمو پشت یکی از ستونها قایم کردم .یعنی فهمیده کسی دنبالشه؟

سرمو کج کردم تا ببینمش. به ساعت استیلش نگاهی انداخت وبه سمت چپ رفت.از پشت ستون بیرون اومدم وبه تعقیب کردنش ادامه دادم .جلوی مغازه ها کمی شلوغ بود.به مانکن بیرون مغازه که کت سفیدی تنش بود ،دستی کشید.فروشنده با اینکه داخل مغازه پر از مشتری بود، بیرون اومدو با همدیگه مشغول صحبت شدند.اونقدر آدم در حال رفتو آمد بود که کسی نمیفهمید. الان بهترین موقعیت بود.بهش نزدیک شدم .فروشنده روبه روی مرد ایستاده و به من دید نداشت ،دستمو توی جیبش فرو بردم با دوتا انگشت وسطی و سبابم گوشی موبایلشو آهسته بالا کشیدم،بدون هیچ تماسی با بدنش.چیزی به بیرون آوردنش نمونده بود که صدای ویبره موبایلش تنمو لرزوندو از دستم افتاد.مرد سرشو چرخوند ومچ دستمو که هنوز توی جیبش بود،سفت گرفت:-هی هی آقا دستمو ول کن چیکار میکنی؟. ولش کن میگم.

در حین حرف زدن من نگاهی به داخل مغازه کردو به فروشنده گفت :-بعدا حرف میزنیم.

منو دنبال خودش کشوند:-دله دزد بدبخت.

از رو نرفتم :-خودت دزدی به چه حقی دست منو گرفتی ؟ولم کن تا جیغ نزدما.

دستمو محکم فشار دادطوری که نفسم رفت :-حالا صدات دربیاد میشکونمش.

-اوخ .غلط کردم .تو روخدا ولم کن .آی آی دستم .

فشار دستشو کمتر کرد از در چرخون مجتمع بیرون رفتیم :-،منو داری کجا میبری ؟

جواب نداد.

-میبری کلانتری؟ آره؟ به جون خودم غلط کردم .بار اولم بود.آقا.آقابا توام.

روشو برگردوند ؛دستمو سمت خودش کشید و به همراهش بدنم هم به جلو کشیده شد.ازبین دندونهای قفل شدش گفت:-یه لحظه خفه شو.

ساکت شدمو باز راه افتاد .اصلا نمیدونستم چه قصدی داره با صدای کنترل شده گفتم :-بخواهی ببریم کلانتری واسم بد میشه.جون بچت، جون مادرت ولم کن نکنه خودت پلیسی آره؟پلیسی؟لعنت به این شانس من. ببین گیر کی افتادم . آخه یکی بگه نونت نبود، آبت نبود؛ آخه دزدی کردنت واسه چی بود؟حداقل دستمو شلتر بگیر الان میشکونیش.دستبند نداری؟

دستمو ول کرد و به عقب هلم داد:-اَه.سرمو بردی .

از فرصت استفاده کردم و عقبتر رفتم،مچ دستمو مالش دادم:-وحشی.

دندوناشو به هم سایید:-گمشو تا وحشی بودنو نشونت ندادم .دزد بدبخت.

دستمو پایین انداختم:-یه دزد از یه وحشی خیلی بهتره.

منتظر نشدمو پا به فرار گذاشتم.لبخند روی لبم نشست با اینکه اونجوری که میخواستم نشد اما واسه اولین بار بدنبود.گوشیمو از جیبم بیرون کشیدم ومسیجی تایپ کردم:-اولین قدم .

یه آیکون چشمک هم گذاشتمو فرستادمش. تأیید ارسال که زد محض احتیاط پاکش کردم.

دیگه امروز کاری نداشتمو باید میرفتم خونه.

پوزخندی روی لبم نشست، خونه!

کلید انداختمو وارد شدم.لباسهای شسته شدم خشک شده بودند وهنوزم روی بند بود.باید برشون میداشتم ممکن بود شب بارون بیاد. اینجاهم مثل قانون جنگل بود هرکی هرچی میخواست از وسایل بقیه برمیداشت گرچه درمورد وسایل من اینطوری صدق نمیکرد.یعنی کسی جرأت نداشت بهشون دست بزنه.همون یک ماه پیش که وارد اینجا شدم چنان زهر چشمی ازشون گرفتم که دیگه کسی جرأت پیدا نکنه به وسایل شخصیم چپ نگاه کنه.حتی سیمین که صاحب این خونه بودو کنارمون زندگی میکرد.اونم یه جورایی ازم حساب میبرد.میدونست هممون تو کار خلافیم اما چون پول بیشتری بهش میدادیم ،خودشو به ندیدن میزد و میگفت من تنها اجارمو میگیرم کاری هم به کارتون ندارم فقط گند کاریهاتونو به خونه نکشونید. همه قبول کرده بودیم اما تنها کسانی که همیشه دنبال شر بودند،سحرو شهره که به هیچ وجه ازشون خوشم نمیومد.هردوشون از اون آدمهای هرزه و خیابونی بودند. بیشتر از شهره ،از سحر موذی خوشم نمیومد که مدام تو کارام سرک میکشید.

با کمک لاله که توی پارک سرگردون بودم این خونه رو پیدا کردم.ولی سحر از همون روز اول میخواست خودشو ارباب خونه جا بزنه که ازش حرف شنوی داشته باشمو کمی از پول موادو اجاره خونشو بدم اما نمیدونست توری که پهن کرده سوراخه.

لباسامو از روی بند جمع کردم .با صدای در برگشتم،سحر با لبخندی گوشه لبش داخل اومد-به به .سلام ترمه خانم گل گلاب .

سلامی زیر لب گفتمو برگشتم سمت ورودی خونه .

-امروز چیکاره بودی؟ چیزی هم عایدت شد؟

حرفش کمی مشکوک بود .بدون اینکه برگردم گفتم:-نه، رو دور شانس نبودم .

-تف تف . ،دوروزه که دست خالی برمیگردی خونه .گمونم یکی چشمت کرده.

شاخکهام به کار افتاد ولی به روی خودم نیاوردم :-خب به تو چه .

در هالو باز کردمو رفتم داخل ،دنبالم راه افتاد.

با نیشخند کریهی گفت:-دو روزه دارم تعقیبت میکنم خانمی ،آخه میدونی خیلی واسم عجیبه یه دختر تیتیش مامانی که تازه از خونه فرار کرده باشه از همون اول اینقدر تو دزدی مهارت داشته باشه و از قضا پولهای قلبمه به چنگ بیاره.

لباسهامو توی اتاق ریختم.دست به کمر برگشتم سمتش،با کف دستم یکی زدم تخت سینش که باعث شد کمی عقب تر بره.

-به تو چه فوضول هان؟؟تو بیخود کردی که منو تعقیب کنی..‌از همون اول دستم کج بود نمیدونی بدون .واسه همینم ننه بابام ازم خوششون نمیومد منم زدم به چاک. حالا هم این فوضولیا به تو نیومده .

موهاشو دور انگشتش تاب دادو خندید .خودشو روی تشک فاطمه انداخت :-ولی خودمونیما خیلی حوصله داری که صبرمیکنی یه کیس تپل بیاد بعد جیبشو بزنی.من که فکر کردم ایستادنت اونجا واسه فروش مواده.

دستشو چندبار روی پاش کوبید وبلندتر خندید :-عجب جیگری بود اون پسره ،دلت اومد بخواهی ازش دزدی کنی؟

حوصله دهن به دهن شدن باهاشو نداشتم ،نشستم همون قسمتی که قلمرو من حساب میشد و لباسهامو یکی یکی با حوصله تا زدم و توی یه باکس چوبی گذاشتم. فاطمه اومد داخل .سحر پاهاشو روی هم انداخت و درحالی که تکونش میداد گفت:-برو یه چایی واسم دم کن .

فاطمه یه دختر آرومو بی دستو پا بود که نمیتونست از حق خودش دفاع کنه از این همه مطیع بودنش لجم میگرفت .خواست بره چایی دم کنه که جلوشو گرفتم:-کجا؟ بیا اینجا کارت دارم.

رو به سحر ادامه دادم:-،تو هم گمشو برو اتاق خودتون اینقدرم رو اعصاب من راه نرو.

بهم محل نداد،به چشمهای فاطمه زل زد:-برو چایی درست کن .

-گفتم نمیره من باهاش کار دارم .

نیم خیز شد :-چه کاری مثلا؟

چیز بهتری اون لحظه به فکرم نمیرسید:-میخوام لباسامو مرتب کنه .

به تنهابلوزی که تو دستم مونده بود نگاه کرد:-فقط همون یه دونه؟

لباسهای تا زدمو مچاله کردمو از باکس بیرون ریختم :-نه ! همشون، تا زدن خودم چنگی به دلم نمیزنه میخوام از اول مرتب بشن

با یه حرکت از جاش بلندشدو به سمتم اومد.فاطمه ترسید که دعوا بشه :-تو رو خدا دعوا نکنید هم چایی میارم هم لباسهای تو رو مرتب میکنم .

بدون هیچ ترسی تو چشمهای طوسی و وحشی سحر زل زدم. خم شد ودستی به سر شونم زد :- یه روزی چنان حالی ازت بگیرم که نفهمی از کجا خوردی.

پوزخند صدا داری زدم:-به همین خیال باش .

کمرشو راست کرد انگشت کوچیکشو روی زخم کهنه‌ی کنار بینیش که سه روز بعد ورودم باهاش درگیر شده بودمو با ناخن براش یادگاری گذاشته بودم،کشید:-:میبینیم .

به فاطمه که هنوز بلاتکلیف جلوی درگاه اتاق ایستاده بود ،تنه‌ای زدو بیرون رفت.

فاطمه کنارم نشست و بلوزمو برداشت.اصلا بلد نبود صاف ومرتبش کنه شایدم بخاطر وسواسی بودن خودم بود که اینطوری به نظرم میرسید؛از دستش گرفتم:-نمیخواد خودم انجام میدم .

-پس فقط میخواستی دعوا راه بندازی؟

-نه ولی از حرف زور خوشم نمیاد .

به لباسی که داشتم با وسواس تا میزدم نگاه کرد:-اصلا اخلاقات باهم جور درنمیاد.

زیرچشمی نگاهش کردم:-کدوم اخلاقام؟

-نمیدونم..مممم. یه جوری هستی مثلا همین وسواسی بودنت برای منظم بودن؛ اصلا روی یه اصول خاصی هستی.

لباسمو توی باکس گذاشتم :-،تو هم اگه چندسالی مثل من زندگی میکردی اینطوری میشیدی.

-مگه تو چجوری زندگی کردی؟

نباید چیزی میدونست ؛مسیر صحبتو عوض کردم:-تو چرا هرکی بهت زور میگه سریع کوتاه میایی؟

-میترسم دعوا بشه و کتک بخورم .

لبمو کج کردم:-ترس؟از کتک خوردن؟

شلوار مچاله شدمو برداشتم:-دیوانه .ترسیدن از دردو کتک خوردن که خیلی عذاب آوره تا خودش .یه چندبار که مشتو لگد بخوری دردشو کمتر احساس میکنی چون ترست ریخته ومیدونی فوقش چندساعت بعد از بین میره. نمیگم با چند بار کتک خوردن درد برای آدم عادی میشه ولی ترسو از بین میبره. اگه همیشه بترسی خیلی چندشناکه.باعث میشه درد حتی یه ضربه کوچیک رو هم، چند برابر احساس کنی.ترس با خودش بدبختی میاره مثل الان تو . خودتو ببین، بخاطر یه چندتا ضربه کوچیک حاضری خارو خفیف بشی .

شونه بالا انداخت:- درست میگی ولی بازم میترسم .اگه وسط دعوا مثلا چشمم کور بشه چی؟ یا قطع نخاع بشم.

این دختر حرف منو نمیفهمید .انگار میگم بره با ماشین یا یه ربات آهنی دعوا کنه که بزنه خودشو ناقص کنه.بهتر بود دیگه باهاش حرفی نزنم چون معلوم نبود واقعا اگه بخواد با یکی مثل سحر یا شهره دربیفته چه اتفاقی براش میفته .هرچی باشه مثل من نمیتونه از خودش دفاع کنه.نمیدونم با این بی دستو پایی چجوری جرأت کرده بود از خونه فرار کنه .هیچ وقتم نمیخواستم بدونم چون مطمئنا برام از رنجها و غصه های راستو دروغشون میگفتند که خودشونو توجیه کنند وبگن که راه دیگه ای نداشتند.

*********

کشو قوسی به بدنم دادمو از جام بلند شدم.طبق معمول ،همه اول صبح رفته بودند بیرون تا یه پولی بدست بیارند.منم آدمی نبود که تا لنگ ظهر بخوابم ولی دیشب با ضربه ای که لاله تو خواب بهم زد، اونقدر سر جام غلت خوردمو فکر کردم که بدخواب شدم.

صدای پچ پچ سیمین و شهره از پشت در میومد.گوشامو تیز کردم.

شهره:-جون من، فقط همین یه بارو بذار،پول خوبی بهم میده.خیلی پولداره فقط لنگ یه جای خوب موندیم.

-نمیشه صد دفعه گفتم خوشم نمیاد گندکاریاتون به خونه کشیده بشه‌.به همه گفتم اینجا رو به چندتا دختر دانشجو اجاره دادم اگه همسایه ها به پلیس خبر بدن که پسر اومده تو خونه اونوقت باید چه گلی به سرم بریزم؟

شهره لحنشو ملایمتر کرد:-باور کن هیشکی نمیفهمه بچه ها که خونه نیستن ماهم یواشکی میاییمو میریم توهم نه چیزی دیدی و نه شنیدی قول میدم این ماه پول بیشتری بهت بدم.

حالم از حرفها و رفتارهای شهره به هم میخورد.اونم لنگه سحر عوضی بود؛هرزه و خودفروش.

اگه یه کم دیگه رو مخ سیمین کار میکرد مطمئنا اونم قبول میکرد؛ هیچوقت از پول بیشتر نمیگذشت.

در نیمه باز اتاقو چهارطاق کردم :-مگه کری؟ مگه نمیشنوی سیمین بانو میگه نمیشه؟

برای اینکه سیمینو طرف خودم بکشم یه کم چاپلوسی لازم بود.

جلوی دستشویی ایستاده بودند ونگاهشون به سمتم کشیده شد..شهره رو ترش کرد:-خودمون داریم حلش میکنیم تو دخالت نکن.

با دوقدم بزرگ خودمو بهش رسوندم:-اون پسر پولداری که مکانشو نداشته باشه مطمئن باش چیزی تو بساطش نیست.

فقط برای اینکه نفرتمو ازش یه جوری تخلیه کنم ادامه دادم:-اگه پول درست درمونی داشت هم نمیومد سراغ تو ،میرفت یکی بهترشو پیدا میکرد..خشمگین سرتاپامو نگاه کرد:-پس میخواستی بیاد سراغ تو آره؟ با اون قیافه زشتت .دزد حروم لقمه.

وقتی اینجوری جلزو ولز میکرد خوشم میومد .لبخند کجی زدم:-حروم لقمه بهتر از یه ‌هرزه‌ ‌حر‌وم‌زاده است .

به سمتم حمله کرد:-میکشمت عوضی .

وسط راه سیمین نگهش داشتو داد زد :-جفتتون گمشیدتا از خونه ننداختمتون بیرون.دفعه قبلم بهتون اخطار دادم.

شهره رو هل داد سمت اتاقی که با سحرو گلی مشترکاً استفاده میکردند :-اون بحثم دیگه تمومش کن یه جای دیگه رو پیدا کن.

رو به من ادامه داد:-تو هم دیگه نبینم تو کاری که بهت مربوط نیست دخالت کنیا زیادی قلدور شدی. روت خیلی زیاد شده.

-من واسه خاطر خودتون میگم که یه وقت گیر پلیس نیفتید. نگرانم این دیوونه ها کار دستت بدن.

سیمین چشمهاشو رو هم گذاشتو با آه نصفه نیمه‌ای به سمت آشپزخونه رفت .

با اینکه خودمم از ترکش سیمین در امان نبودم اما با اقتدار به چشمهای شهره نگاه کردم.اگه میتونست همین الان با ناخن های مانیکور شدش چشمامو درمیاورد.

بی توجه بهش رفتم دستشویی .باید امروز یه فکری میکردم ممکن بود بازم سحر بخواد تعقیبم کنه.شیر آب گرمو باز کردم،من که هیچکدوم از رفتارم مشکوک نبوده پس چرا بهم شک کرده؟

به صورت لاغر و چشمهای قهوه ای سوخته ام ،توی آیینه نگاه کردم ؛ از هوش زیادشه یا توهم موادیه که میزنه؟

حیف بود اونهمه زیبایی وهوشش که با مصرف مواد خودش و مغزشو حراج میزد. چند مشت آب به صورتم زدمو بیرون اومدم .بسته نانی که گرفته بودم ،هنوز تموم نشده بود.شکلات صبحانمو روش کشیدمو خوردم .امروز اصلا حوصله بیرون رفتن نداشتم. خیالم از بابت پول راحت بود پس باقی روزو میتونستم خونه بمونم .گرم کن آبی ورزشیمو تنم کردم و رفتم تو حیاط برای ورزش کردن .حسابی گرم شده بودم و با کمک لبه حوض وسط حیاط شنا میرفتم.از هر حرکت ورزشی معمولا یازده تاشو انجام میدادم از ده متنفر بودم ده با خودش برام نحسی آورده بود.

فاطمه با رنگ وروی بر افروخته از در اومد داخل.یازدهمین حرکتو انجام دادمو بلند شدم .قبل از اینکه عکس العملی نشون بدم ،خودشو توی بغلم انداخت .اگه خودمو محکم نگرفته بودم هردومون توی حوض می‌افتادیم.شروع کرد به زار زدن.عضلات دستم سفت شده بود از ابراز محبتو همدردی کردن خوشم نمیومد.دستامو مشت کرده کنار بدنم نگه داشته بودم.چندلحظه که گذشت دیگه نتونستم تحمل کنم. از خودم جداش کردم :-چت شده؟

از میون هق هقای بی امونش گفت:-امرو.امروز با لاله رفتیم دزدی .

-خب؟ گرفتنتون؟

اشکاشو با پشت دست پاک کرد:-نه .اونی که میخواستیم ازش دزدی کنیم .بابام بود.

نفس عمیقی کشیدم :-برای اینکه میخواستی از بابات دزدی کنی اینجوری زار میزنی؟

صدای هق هقاش به آسمون رسید:-دلم براش تنگ .شده .واسه مامانم،خواهرم.

-خب اگه دردت اینه پس چرا برنمیگردی پیششون؟اینجا موندی که چی؟یه معجزه بشه وپول قلنبه از آسمون بریزه رو سرت؟ خب گمشو برو خونت دیگه اینقدرم آبغوره نگیر.

نشست لب حوض ،دستاشو روبه روی صورتش گرفت:-آخه با چه رویی میتونم برگردم ،کی دختری مثل منو به خونش راه میده که اونا بدن؟ اصلا دیگه خجالت میکشن که بگن من دخترشونم.

آدمهای زیادی بودند که بچه هاشونو نخوان یکیش مثل پدرو مادرِخودم ولی برای اینکه حداقل حال خرابشو کمی بهتر کنم گفتم:-همه بچه هاشونو دوست دارند کسی نیست که بچشو تو خونه راه نده.

-ولی نه یکی مثل منو ،منی که بخاطر یه آشغال خونوادمو بی آبرو کردم. تو روی خانوادم،پدرم ، ایستادم وباهاش از خونه فرار کردم. یه روز نبود که تو گوشم نخونه دوستم داره ..‌بخاطرش به همه زندگی و آیندم پشت پا زدم ولی آخرش باهام چیکار کرد؟ بعد یه ماه که صیغش بودم گفت دیگه نمیخوامت از خونش پرتم کرد بیرون،گفت دیگه به درد هم نمیخوریمو مامانش یکی دیگه رو واسش انتخاب کرده.

به صورتم نگاه کرد:-وقتی همه از فرارم خبر دارنو یه روز نبوده که به پدرم سرکوفت نزنند، بنظرت رام میده ؟

ساکت موندم. جواب این سوالو نمیدونستم .

اشکاش بیشتر شدند:-،دیگه هیچ جایی رو ندارم فقط خونه سیمین واسم مونده میبینی چه بدبختم .

دلم براش میسوخت به یه دلگرمی نیاز داشت مخصوصا که اون یه دختر ترسو و دلنازک بود.کنارش نشستم. دستمو بلند کردمو پشت کمرش گذاشتم نمیدونم چون خودمو میشناختم این حسو داشتم یا واقعا ناشیانه نوازشش میکردم .

-الان که دیگه هرچی بوده تموم شده. به گذشته هم که نمیتونی برگردی ،گریه کردن فایده ای نداره حالا که اینجا رو داری،هروقت از اینجا آواره شدی اون موقع بشین غصشو بخور.

-یعنی ممکنه یه روزی اینجا رو هم از دست بدم؟

نفسمو فوت کردم :-نه یه چیزی گفتم .ولی همیشه باید احتمالات دیگه رو هم درنظر بگیری.ماهم مثل توییم.

بلند شدو به سمت در سالن رفت :-امیدوارم اگه قراره از اینجا برم حداقل قبلش یه جای دیگه رو پیدا کرده باشم، نمیخوام بازم مثل قبل شبها رو با ترسو لرز صبح کنم.

ایستادم تا دوباره به ورزشم ادامه بدم که لاله با شدت در ورودی رو به هم کوبید .

دستمو سمتش دراز کردم :-مگه سر آوردی؟

-این روانی برگشته خونه؟

-،اگه منظورت فاطمه است آره، داخله.

-این دختره روانیه یه دفعه دیوونه بازیش گل کردو پا به فرار گذاشت. نزدیک بود از ترس سکته کنم فکر کردم پلیس اون دورو بره .من که دیگه با خودم نمیبرمش بزار از بی پولی بیفته به گدایی کردن.

دستامو بالای سرم قفل کردموکشیدم -باباشو دیده به هم ریخته.همونی که خواستین جیبشو خالی کنید.

-اااا.پس بگو چرا مثل جن زده ها شده بود. طفلک شانسم نداره شهر به این درندشتی صاف باید به پست باباش بخوره؟

-یه وقت سربه سرش نذاریا حالش خوب نیست.

-نه بابا اونقدرا عقل تو سرم هست .

لاله قیافه مهربونو معصومی داشت طوری که هیچکس تصور نمیکرد این دختر حتی فکرش به سمت خلاف کشیده بشه چه برسه به دزدی کردن.

دقیقا سرجای قبلی فاطمه نشست:-امروز چکاره‌ای؟

طنابمو برداشتم واز زیر پاهام رد کردم :-چطور؟

-آخه میگم این که امروز دمغه دیگه نمیاد،میایی باهم بریم یه پولی کاسب بشیم؟

پریدم بالا و شروع به طناب زدن کردم:-نوچ

-قبول کن دیگه، یه بارم میخوام روش کار تو رو ببینم از همه بیشتر پول میقاپی.

پولای من شده خار تو چشم همشون، دفعه بعدی پول کمتری دستم ببینند واسه خودم بهتره .

-امروز حسش نیست.

-خب اگه دردت اینه پس چرا برنمیگردی پیششون؟اینجا موندی که چی؟یه معجزه بشه وپول قلنبه از آسمون بریزه رو سرت؟ خب گمشو برو خونت دیگه اینقدرم آبغوره نگیر.

نشست لب حوض دستاشو روبه روی صورتش گرفت:-آخه با چه رویی میتونم برگردم ،کی دختری مثل منو به خونش راه میده که اونا بدن اصلا دیگه خجالت میکش بگن من دخترشونم.

آدمهای زیادی بودند که بچه هاشونو نخوان یکیش مثل پدرو مادرِخود من ولی برای اینکه حداقل حال خرابشو کمی بهتر کنم گفتم:-همه بچه هاشونو دوست دارند کسی نیست که بچشو تو خونه راه نده.

-ولی نه یکی مثل منو ،منی که بخاطر یه آشغال خونوادمو بی آبرو کردم تو روی خانوادم،پدرم ایستادم وباهاش از خونه فرار کردم یه روز نبود که تو گوشم نخونه دوستم داره ..‌بخاطرش به همه زندگی و آیندم پشت پا زدم ولی آخرش باهام چیکار کرد؟ بعد یه ماه که صیغش بودم گفت دیگه نمیخوامت از خونش پرتم کرد بیرون،گفت دیگه به درد هم نمیخوریمو مامانش یکی دیگه رو واسش انتخاب کرده.

به صورتم نگاه کرد:-وقتی همه از فرارم خبر دارنو یه روز نبوده که به پدرم سرکوفت نزنند بنظرت رام میده ؟

ساکت موندم جواب این سوالو نمیدونستم .

اشکاش بیشتر شدند:-،دیگه هیچ جایی رو ندارم فقط خونه سیمین واسم مونده میبینی چه بدبختم .

دلم براش میسوخت به یه دلگرمی نیاز داشت مخصوصا که اون یه دختر ترسو و دلنازک بود.کنارش نشستم دستمو بلند کردمو پشت کمرش گذاشتم نمیدونم چون خودمو میشناختم این حسو داشتم یا واقعا ناشیانه نوازشش میکردم .

-الان که دیگه هرچی بوده تموم شده به گذشته هم که نمیتونی برگردی گریه کردن که فایده ای نداره حالا که اینجا رو داری،هروقت از اینجا آواره شدی اون موقع بشین غصشو بخور.

-یعنی ممکنه یه روزی اینجا رو هم از دست بدم؟

نفسمو فوت کردم :-،نه یه چیزی گفتم ولی همیشه باید احتمالات دیگه رو هم درنظر بگیری.ماهم مثل توییم.

بلند شدو به سمت در سالن رفت :-امیدوارم اگه قراره از اینجا برم حداقل قبلش یه جای دیگه رو پیدا کرده باشم نمیخوام بازم مثل قبل شبها رو با ترسو لرز صبح کنم .ایستادم تا دوباره به ورزشم ادامه بدم که لاله با شدت در ورودی رو به هم کوبید .

دستمو سمتش دراز کردم :-مگه سر آوردی؟

-این روانی برگشته خونه؟

-،اگه منظورت فاطمه است آره داخله.

-این دختره روانیه یه دفعه دیوونه بازیش گل کردو پا به فرار گذاشت نزدیک بود از ترس سکته کنم فکر کردم پلیس اون دورو بره .من که دیگه با خودم نمیبرمش بزار از بی پولی بیفته به گدایی .

دستامو بالای سرم قفل کردموکشیدم

:-باباشو دیده به هم ریخته.همونی که خواستین جیبشو خالی کنید.

-اااا.پس بگو چرا مثل جن زده ها شده بود طفلک شانسم نداره شهر به این درندشتی صاف باید به پست باباش بخوره؟

-یه وقت سربه سرش نذاریا حالش خوب نیست.

-نه بابا اونقدرا عقل تو سرم هست .

لاله قیافه مهربونو معصومی داشت طوری که هیچکس تصور نمیکرد این دختر حتی فکرش به سمت خلاف کشیده بشه چه برسه به دزدی کردن.

دقیقا سرجای قبلی فاطمه نشست:-امروز چکاره‌ای؟

طنابمو برداشتم واز زیر پاهام رد کردم :-چطور؟

-آخه میگم این که امروز دمغه دیگه نمیاد،میایی باهم بریم یه پولی کاسب بشیم؟

پریدم بالا و شروع به طناب زدن کردم:-نوچ

-قبول کن دیگه یه بارم میخوام روش کار تو رو ببینم از همه بیشتر پول میقاپی.

پولای من شده خار تو چشم همشون دفعه بعدی پول کمتری دستم ببینند واسه خودم بهتره .

-امروز حسش نیست.

طنابو کنار گذاشتم وبخار دهنم همراه نفسهای تندم بیرون زد:-یه روز دیگه باهم میریم .شما گاگولید هرکی از راه رسید میرید جیبشو خالی میکنید. من از قیافه طرف میفهمم کی چقدر پول داره .

خودمم میدونستم از اون حرفها بود ولی کسی چه میدونست .

به عقب خم شد ودستاشو از هم باز کردوبه لبه حوض تکیه داد:-آخه از قیافه که چیزی معلوم نمیشه سرو وضعشونو بگی شاید .

-خب اونی که جیبش پر پوله قیافه بشاش تری داره ولی اونایی که ته جیبشون تار عنکبوت بسته قیافه هاشون مچاله شده است .

-این مرده شورا که الان همه عابربانک دارند، خیلی کم پیش میاد یکی پول نقد تو کیفش داشته باشه .واسه آب کردن گوشی و طلا هم که دنگو فنگ داره .نامردا فقط یه چندغاز پول میدن دستت. خطر اصلیش مال ماست ،سودش واسه این بی مروتها .لامصب دیگه بانکم نمیشه زد از بس دوربین موربین گذاشتن خودمونم که همه پخمه. باید یه روش جدید واسه دزدی پیدا کنیم یه روشی که خطرش کمتر ولی سودش بیشتر باشه .

لاله چونه‌ش گرم شده بود اگه ولش میکردم تا شب مخمو به کار میگرفتو درمورد آداب دزدی وخطرات ناشی از اونو ردیف میکرد.به سمت در ساختمون رفتم:-اوهوم.میایی داخل یا باز میری کاسبی؟

-نه دیگه ولش کن عصر میرم. بریم داخل که از سرما یخ زدم.

قبل از اینکه ناهارو بکشن رفتم دستشویی تا وضو بگیرم.اگه سر هیچی به توافق نمیرسیدیم سر غذا تفاهم داشتیم. هرکس به نوبت ناهارو درست میکردو پولشم دونگی میدادیم .از دستشویی بیرون اومدم ورفتم توی اتاق خودمون ‌.جانمازمو به سمت قبله انداختم وچادرمو سرم انداختم .رکعتهای آخربودم که حضور کسی رو پشت سرم احساس کردم .برگشت ،صدای شیرین هم اتاقیم بود که به بقیه گفت:-داره نماز میخونه.

میخواستم حواسمو به نماز بدم ولی صدای سحر اومد:-این دختره یه تختش کمه مشکوکم هست .ازیه طرف میره جیب مردمو خالی میکنه از یه طرف دیگه هم واسه خدا دولا راست میشه ،یکی نیست بگه آخه تو که هرروز داری آهو نفرین مردمو میخری اصلا دیگه جایی پیش خدا داری؟

سلام دادم،جانمازمو جمع کردمو رفتم بیرون .

کنار سفره برای خودم جا باز کردم .

شهره طعنه زد:-قبول باشه .

بهش محل ندادم ،قاشق چنگالمو برداشتم و مشغول خوردن شدم.

بازم سحر خودشو نخود آش کرد. انگشتشو روی لبش گذاشت وآهسته گفت:-هییییششش.قدیسه متبرکه الان تو حالو هوای معنویه .

هردو به این حرفش خندیدند.قاشقمو انداختم تو بشقاب.سیمین که میدونست هرلحظه ممکنه دعوا بالا بگیره غرید:-غذاتونو بخورید تاسفره رو جمع نکردم.

نگاه غضب آلودی به سحر انداختم.انگشتمو طرفش گرفتم :-اینقدر به پر وپای من نپیچ که بدمیبینی. تو فکر کن از سر عادته که باید حتما نمازمو بخونم (انگشت شصتمو چند بار روی سینم کوبیدم )من اگه نماز میخونم واسه دل خودمه ولی دزدیم واسه خاطر جیب خالیم .پس اینقدر زر زر نکنو غذاتو کوفت کن قبل از اینکه لنگو لگد نوش جونت کنم.

بخاطر حضور سیمین ساکت موندو جوابی نداد وگرنه آدمی نبود که ساکت بشینه.شهره و سحر اول از همه از سر سفره بلند شدند.بدون اینکه به کسی نگاه کنم گفتم:-مگه امروز نوبت کیه که ظرفهارو بشوره ؟

گلی:-من که دیروز شستم .

لاله پفی کرد:-اَه بازم نوبت من شد.

حیف شد که نوبت سحر یا شهره نبود دلم یه کم دعوا میخواست .غذامو تموم کردمو بلند شدم .سیمین همون جا کنار سفره دراز کشید.:-شیرین برو یه چایی واسم بیار .

-دستم بنده بعد میارم .

میدونست بعدا شیرین معلوم نیست کی میشه.

به اجبار به فاطمه که توی جمع کردن ظرفها به لاله کمک میکرد گفت:-یه چایی واسم بریز .

-چشم .

اگه فقط یه آدم دیگه مثل منو سحر به این خونه میومد، سیمین تمام اقتدارو فرمانروایی که برای خودش ساخته بود رو از دست میداد.چون با سرکشی های منو سحر بقیه هم کمی گستاخ شده بودند. فقط فاطمه میترسید که از خونه بیرونش کنه .سیمین خودش هم قبلا تو کار خلافو آواره کوچه خیابونها بوده .با مردن زن باباش برگشته به خونه پدریش وبا اجاره دادن اتاقهاش به چندتا دختر آسمون جل واوباش روزگارشو میگذروند.انگار کسی که نافشو با خلاف بریده باشند عوض بشو نیست اگه واقعا اینجارو به چندتا دختر دانشجو اجاره میداد ؛هم خطرش کمتر بود وهم دعواهای هرروزه رو نداشت اما این ریسکو بخاطر پول بیشتر به جون خریده بود.

شیرین به لحاف خودش تکیه زده بود وآهنگ گوش میداد .منم هدفونمو که صدتا گره خورده بود ،برداشتم وتوی گوشم گذاشتم اما آهنگی رو نذاشتم.به یکی از پشتیها تکیه دادمو به پنجره‌ی روبه روم که ماراتون قطرات بارونو نشون میداد زل زدم.

لاله و فاطمه با دستهای خیس از ظرف شدن اومدند داخل .فاطمه روی طاقچه نشست .کمی از دید منظره منو گرفته بود ولی بخاطر اینکه یه کم ازش خوشم میومد چیزی بهش نگفتم .آهی کشیدو با سوز گفت:-چه بارونی میاد .بیچاره اونهایی که الان جایی رو ندارن بمونند.

روبه ماکرد:-میدونید من روزای اول که جایی رو نداشتم یه شب تاصبح توی یه ساختمون نیمه کاره خوابیدم از ترس تا خود صبح صدبار بیدار شدم خیلی خوبه که الان حداقل یه خونه گرم دارم که بتونم راحت توش بخوابم .

پوزخندی گوشه لبم نشست. چشمامو بستم تا نبینمش؛ خونه!به همون اندازه که از اینجا بدم میومد از خونه قبلیم متنفر بودم .خونه‌ای که توش تمام دوران کودکیم با یه مادر عصبی گذشته بود.از ده سالگی آرزوی فرار از خونه رو داشتم ولی راه به جایی نمیبردم ،بچه بودمو ترسو .روز تولد ده سالگیم یعنی شوم ترین روز زندگیم اما الان که ۱۳سال گذشته بود همه چیز فرق میکرد.من دیگه اون دختر قبل نبودم.

صدای شیرین افکارمو به هم زد. برخلاف تصورم که همیشه شیرین نامها توی ذهنم چاقو خپل بودند ،اون ریزنقشو لاغر بود.شاید بخاطر همسایه قبلیمون بود که بخاطر چاقیش فکر میکردم هرکس اسمش شیرین باشه، حتما تپله.

-من که دارم پولامو جمع میکنم یه مدت دیگه میرم یه جایی بهتراز اینجا.

لاله:-از اینجا بهتر مثلا کجا؟برو خدارو شکر کن که یه خونه‌ای مثل خونه سیمین گیرمون اومده.یه جاهایی رو میشناسم که صدتا خلاف دیگه هم ازت انتظار دارند تهشم هیچ پولی نصیبت نمیشه.ولی اینجا فقط پول اجاره‌تو میدی.

شیرین پاهاشو جمع کردو صاف نشست:-خره منظورم تهرون که نیست، با چند نفر آشنا شدم بهم گفتن اگه پول جور کنم منو قاچاقی میبرن ترکیه بعدشم میریم اروپا عشقو صفاااا.اونجا مخزن طلاست.

لاله:-دیوونه‌ای به همین راحتیا که نمیتونی بری میدونی چقدر دردسر داره؟

فاطمه با شوق از روی طاقچه پایین پرید وبه شیرین نگاه کرد:-مثلا چقدر پول داشته باشی میتونی بری خارج؟

-به من که گفتن با سه میلیون کارم حله ولی یه مقدارم واسه خرج خودمو خوردو خوراکم باید داشته باشم.

-منم اگه پولشو جور کنم میتونم باهات بیام؟

میدونستم ریسکو خطر قاچاقی رفتن چقدر بالاست ومعلوم نیست اونهایی که این پیشنهادو دادن واقعا قصدشون چیه. دلم نمیخواست فاطمه قاطی این کارها بشه نیم خیز شدم :-شما عقل تو اون کله پوکتون هست؟ میخواهین از اینجا برید که چی بشه،خارج پول ریختن رو زمین که شما دوتا چُلمن برید جمعشون کنید؟ همون لب مرز ممکنه دوتا گلوله بزنن تو اون مغز نداشتتون که دیگه از این غلطا نکنید. حالا گیرم که از مرز هم رد شدید ،معلوم نیست چه نقشه‌ای واستون کشیده باشن.یا میفروشنتون برای روسپی گری یا هم دلو رودتونو درمیارن برای فروش.میخواهید یه همچین بلایی سرتون بیاد؟ تو کشور خودتون هر غلطی که میخواهید بکنید دیگه لازم نیست برید کشورهای دیگه رو هم آباد کنید.

فاطمه بخاطر تأثیر حرفهام ترس کاملا از چشمهاش هویدا بود. منم همینو میخواستم‌ ،که بترسه و هیچوقت دنبال دردسرهای تازه نباشه.دستشو از روی زانوی شیرین برداشت:-من که این همه پول ندارم، اصلا نمیتونم حتی به خارج رفتن فکر کنم.

شیرین اما بازم کوتاه نیومد:-آدمهای مطمئنی‌اند تا حالا خیلیهارو از مرز رد کردند.

سری تکون دادم:-کی گفته؟ خودشون یا اونایی که رفتنو برگشتن؟ از کجا میدونی این آدمهای مطمئن همه ی اون کسایی رو که با خودشون بردن سالم به مقصد رسوندن؟

تردید از لحن حرف زدنش مشخص بود اما هنوزم ته دلش به رفتن راضی بود:-نمیدونم ولی تعریفشونو زیاد میکنند.

-چیزایی که لازم بودو گفتم دیگه تصمیم با خودتون.

اگه عاقل بودند حرفمو گوش میکردند .خیالم بابت فاطمه راحت شده بود میدونستم که دیگه کاملا از این تصمیم منصرف شده.برای شیرین هم فقط میتونستم دعا کنم که حماقت نکنه .

لاله:-راست میگه بابا مگه مغز خر خوردید که بخواهید ازاینجا برید؟ به فکر یه کار نون وآبدارتر باشید نه آواره کردن خودتون.من که فکرهای زیادی تو سرمه ولی حیف که دست تنها نمیتونم کاری از پیش ببرم.

فاطمه:-مثلا چکاری؟

بزارید مطمئن بشم بعد بهتون میگم اگه موافق بودید با هم عملیش میکنیم.

******

لباسهامو سریع پوشیدم با پیامی که برام اومده بود باید زودتر میرفتم‌.

لاله درگاه اتاق ایستاد:-ترمه میری کاسبی؟

سرسری جوابشو دادم:-هیییی.ببینم چی پیش میاد.

-چطوره منم امروز همراهت بیام.

میخکوب شدم الان وقت مناسبی نبود .شالو پیچیدم دور گردنم:-یه روز دیگه میریم.

به فاطمه که در حال اتوی مانتوش بود اشاره کرد:-بریم دیگه این فاطم هم که همیشه ول معطله .بذار یه چیزی یاد بگیره بلکه دیگه شل بازی درنیاره .

فاطمه گوشاشو تیز کرده بود که ببینه چه نظری میدم .

میخواستم زیربار نرم ولی فکری به ذهنم رسید شاید اگه اونها هم همراهم میومدند ،کمتر کسی بهم شک میبرد:-اوکی پس جَلدی آماده بشید وگرنه تنها میرم.

لاله پرید سمت لباسهاش ویه مانتوی چروک شده بیرون کشید و بدون اتو کردن ،همونو تنش کرد وکاپشن سبز بهاریشم روی مانتوش پوشید.

-حداقل یه اتو میزدی.

-ترسیدم قالمون بذاری وتنها بری اینم که زیر کاپشنمه معلوم نمیشه.

لباسهای به هم ریختشو که بخاطر پیدا کردن مانتو پخشو پلا شده بودو جمع کردو روی هم تلنبارشون کرد.نفس عمیقی کشیدمو ازش چشم برداشتم.نمیتونستم بی نظمی رو تحمل کنم نمیدونم چرا اینقدر شلخته بودند. فقط فاطمه مرتبتر از بقیه بود.اونم مانتویی که اتو کرده بود رو پوشید.

از در بیرون رفتیم به ساعت مچی یادگاریم نگاه کردم.باید زودتر میرسیدم به آدرسی که بهم داده بودند.قدمهامو تند کردم دخترا پشت سرم میومدند.

لاله:-کجا میری یواشتر.

جواب ندادم سرخیابون که رسیدیم برای یه تاکسی دست بلند کردم در ماشینو باز کردم ؛ رو بهشون گفتم:-یه امروزو بیخیال مال دنیا،میریم یه جای خوب مهمون من چطوره؟

هردونیشاشون شل شد:-اوووو.عالیه .

کنار هم توی تاکسی چپیدیم.آدرسو که به راننده دادم لاله سقلمه‌ای بهم زد:-نه بابا دستو دلباز شدی واسه یه چایو کیک میبریمون بالا شهر،نکنه گنج پیدا کردی؟

فاطمه:-بالا شهر گرونه بهتره همین دورو بر یه چیزی بخوریم .

فقط برای اینکه زیاد پیله نکنند خندیدم:-داریم پول درمیاریم واسه زندگی کردن نه اینکه زندگی کنیم برای پول درآوردن .پس این دو روز عمرمون که پول داریم بهتره لذتشو ببریم مگه ما از پولدارا چی کم داریم؟

فاطمه:- کاشکی زودتر میگفتی حداقل یه کم آرایش کنیم.

لاله که وسط نشسته بود ،کمی خم شد وبهش نگاهی انداخت:-راست میگی.

دست روی گونه خودش گذاشت ورو به من ادامه داد :-منم که عین مرده هام ،میمردی بگی کجا میخواهیم بریم تا یه کم به خودمون برسیم؟

خندم گرفت ولی جلوی خودمو گرفتم:-خفه شید دیگه حالا انگار با آرایش کجای دنیا رو میگیرن.میبینید که خودمم آرایش نکردم.

لاله به حرفهام توجهی نکرد:-فاطم اون برق لبتو بهم بده.

فاطمه بخاطر پوسته شدن لبهاش همیشه یه برق لب تو کیفش داشت .بیرونش آورد:-ولی نزدیک تمومه دیگه چیزی داخلش نمونده.

-اشکالی نداره بهتر از هیچیه.

با همون یه ذره برق لب که تهش مونده بود واسه خودشو فاطمه زد.رو بههم گفت :-بیا واسه تو هم بزنم .

دستشو پس زدم:-نمیخواد. نه که حالا شما با یه برق لب زیبای خفته شدید، میترسم اگه منم بزنم دیگه رسما بدزدنمون.

سر برق لبو گذاشت وبه فاطمه پس داد:-به جهنم نزن .

جلوی کافی شاپ لوکس شمال شهر پیاده شدیم یه جای دنجو خلوت.امیدوار بودم به موقع رسیده باشیم.لاله نگاهی به لبه ی مانتوش که از زیر کاپشنش بیرون زده بود انداخت وبا حسرت گفت:-کاش حداقل اتوش کرده بودم،اصلا تیپمون با اینجا همخونی نداره من که پشیمون شدم نمیام.

دست به سینه روبه روش ایستادم:-هرچقدرم تیپمون ضایع باشه کسی جرأت میکنه مارو بندازه بیرون؟ همه فقط پولو میشناسن که ما به اندازه خودمون داریم.رو پیشونیمون که ننوشته دزدو بی پول.لباسهامونم که پاره پوره نیست ؛خیلی هم ساده و شیکیم.یه کم اعتماد به نفس داشته باش.

حوصله موعظه کردنش رونداشتم وقتی هم نبود که اونجا معطل کنم رفتم داخل. اون دوتا هم یک قدم عقب تراز من میومدند.چشم گردوندم تایه میز خالی پیدا کنم.یه میز که دید خوبی هم به اطراف داشته باشه .صندلی رو عقب کشیدم و نشستم.به اطراف نگاه کردم تا ببینم سوژه اومده یا نه.شال گردنمو باز کردم وروی شونم انداختم .لاله و فاطمه هم کنار همدیگه نشستند.تا به حال پامو اینجا نذاشته بودم .حق داشتند که نخوان بیان.به قدری همه شیک بودند که منم یه کمی خودمو باخته بودم.اما همچنان اعتماد به نفسمو بالا نگه داشته بودم.

سالن با نورپردازیهایی که بیشتر طیف قهوه‌ای_نارنجی به خودش گرفته بود، چشم آدمو خیره میکرد .وسط سالن یه آکواریوم بزرگ پر از ماهیهای رنگی بود.یه گوشه هم آبشار کوچیک مصنوعی با نمای دیدنی وزیبا قرار داشت.

پیشخدمت که اومد ،منو رو گرفتم وبرای هرسه نفرمون معجون مخصوص سفارش دادم.

لاله:-بخدا تو عمرم همچین جایی پا نذاشتم از کجا پیداش کردی؟

خودمو بیخیال نشون دادموشونه ای بالا انداختم :-،پیدا کردم دیگه.

گوشیمو از کیفم بیرون آوردم تا مطمئن بشم پیام دیگه ای برام نیومده باشه .گارسون سه تا معجون پرو پیمون روی میز گذاشت به محض رفتنش فاطمه گفت:-وای عجب چیزیه ولی پولش خیلی میشه هاااا.

مال خودمو کشیدم جلوتر وگفتم:-بخور بابا.

لاله-دستو پنجولت نرم .

مشغول خوردن شد.

کلافه به اطراف نگاه میکردم تا بلکه پیداش کنم.لاله مشکوک نگام کرد:-دنبال کسی میگردی؟

-نه.ببین چه تیپ آدمهایی اومدند.

فاطمه:-بنظرت بازیگرها میان اینجور جاها؟

-نمیدونم شاید.

-کاشکی یکی از بازیگرها رو اینجا ببینم، مثلا گلزار اگه میومد خوب بود اونوقت کلی عکس باهاش مینداختم.

لاله خندید:-فکرشو بکن مثلا اون بازیگر بدبخت که هی مجبوره با مردم عکس بگیره یه روز بفهمه با یه دزد یا قاتل عکس انداخته چه شودددد.

اخمی روی صورت فاطمه نشست میفهمیدم چرا ناراحت شده. هنوزم از اینکه مجبوره برای خرج زندگیش دزدی کنه و کسی اونو با چشم دزد ببینه غمگینش میکنه.اما این راهی بود که خودش انتخاب کرده بود میتونست بره پیش خانوادش حداقل یه بار شانسشو امتحان کنه که اونها میبخشنش یا نه.اما فرار از اونها رو ترجیح داده بود تا رو در رو شدن .چشمم به در ورودی افتاد. همونی که چندروز پیش میخواستم موبایلشو بدزدم همراه یه خانمی وارد شد.

تا وقتی سر یه میز دیگه بشینن، چشم ازشون برنداشتم .بهانه نزدیک شدن بهش دستم اومده بود؛خوب میدونستم چیکار باید بکنم.

دست به سینه روبه روش ایستادم:-هرچقدرم تیپمون ضایع باشه کسی جرأت میکنه مارو بندازه بیرون؟ همه فقط پولو میشناسن که ما به اندازه خودمون داریم.رو پیشونیمون که ننوشته دزدو بی پول.لباسهامونم که پاره پوره نیست خیلی هم ساده و شیکیم.یه کم اعتماد به نفس داشته باش.

حوصله موعظه کردنش رونداشتم وقتی هم نبود که اونجا معطل کنم رفتم داخل اون دوتا هم یک قدم عقب تراز من میومدند.چشم گردوندم تایه میز خالی پیدا کنم.یه میز که دید خوبی هم به اطراف داشته باشه .صندلی رو عقب کشیدم و نشستم.به اطراف نگاه کردم تا ببینم سوژه اومده یا نه.شال گردنمو باز کردم وروی شونم انداختم لاله و فاطمه هم کنار همدیگه نشستند.تا به حال پامو اینجا نذاشته بودم .حق داشتند که نخوان بیان.به قدری همه شیک بودند که منم یه کمی خودمو باخته بودم.اما همچنان اعتماد به نفسمو بالا نگه داشته بودم.

سالن با نورپردازیهایی که بیشتر طیف قهوه‌ای_نارنجی به خودش گرفته بود چشم آدمو خیره میکرد وسط سالن یه آکواریوم بزرگ پر از ماهیهای رنگی بود.یه گوشه هم آبشار کوچیک مصنوعی که نمای دیدنی وزیبایی داشت ،قرار داده بودند.

پیشخدمت که اومد منو رو گرفتم وبرای هرسه نفرمون معجون مخصوص سفارش دادم.

لاله:-بخدا تو عمرم همچین جایی پا نذاشتم از کجا پیداش کردی؟

خودمو بیخیال نشون دادموشونه ای بالا انداختم :-،پیدا کردم دیگه.

گوشیمو از کیفم بیرون آوردم تا مطمئن بشم پیام دیگه ای برام نیومده باشه .گارسون سه تا معجون پرو پیمون روی میز گذاشت به محض رفتنش فاطمه گفت:-وای عجب چیزیه ولی پولش خیلی میشه هاااا.

مال خودمو کشیدم جلوم:-بخور بابا.

لاله:-دستو پنجولت نرم .

مشغول خوردن شد.

کلافه به اطراف نگاه میکردم تا بلکه پیداش کنم.لاله مشکوک نگام کرد:-دنبال کسی میگردی؟

-نه.ببین چه تیپ آدمهایی اومدند.

فاطمه:-بنظرت بازیگرها میان اینجور جاها؟

-نمیدونم شاید.

-کاشکی یکی از بازیگرها رو اینجا ببینم مثلا گلزار اگه میومد خوب بود اونوقت کلی عکس باهاش مینداختم.

لاله خندید:-فکرشو بکن مثلا اون بازیگر بدبخت که هی مجبوره با مردم عکس بگیره یه روز بفهمه با یه دزد یا قاتل عکس انداخته چه شودددد.

اخمی روی صورت فاطمه نشست میفهمیدم چرا ناراحت شده. هنوزم از اینکه مجبوره برای خرج زندگیش دزدی کنه و کسی اونو با چشم دزد ببینه غمگینش میکنه.اما این راهی بود که خودش انتخاب کرده بود میتونست بره پیش خانوادش حداقل یه بار شانسشو امتحان کنه که اونها میبخشنش یا نه.اما فرار از اونها رو ترجیح داده بود تا رو در رو شدن .چشمم به در ورودی افتاد همونی که چندروز پیش میخواستم موبایلشو بدزدم همراه یه خانمی اومد داخل.

تا وقتی سر یه میز دیگه بشینن چشم ازشون برنداشتم بهانه نزدیک شدن بهش دستم اومده بود خوب میدونستم چیکار باید بکنم

لاله که متوجه نگاه خیره ام شده بود، نگاهی به سمتشون انداختو پرسید:-میشناسی؟

-هووم؟.کمو بیش.

فاطمه:-از کجا؟

نیازی نبود که از همه چیز با خبر باشن پس جواب سربسته‌ای دادم -یه بار که میخواستم ازش دزدی کنم، فهمید.

لاله:-وای عجب شانس گندی .پس بهتره زودتر از اینجا بریم تا مارو ندیده .

-نترس کاری بهمون نداره .

فاطمه-از کجا میدونی؟

-نمیدونم ولی امیدوارم کاریمون نداشته باشه .

لاله-خیلی کله خری پاشو بریم اگه مارو به پلیس لو بدن چی؟

اخم ظریفی کردم-یه جوری حرف میزنی انگار از این کله گنده های باند دزدی هستی، بشین سرجات ،با دزدای خرده پایی مثل ما که کاری ندارند.

لاله که قصد رفتن داشت ،کلافه به صندلیش تکیه دادو زیرلب غر میزد.

سنگینی نگاهم به قدری بود که مرده سرشو به سمتم چرخوند و منو دید .یه لحظه از دیدنم جا خوردو ابروهاش بالا رفت .

فاطمه سرشو خم کرد:-وای دیدت.

خوبه پس منو یادش مونده، لبخندی روی لبم نشست اما اون اخم کردو ازم رو برگردوند.

فاطمه-ترمه .چی تو سرته؟

نگاش کردم -میخوام حال این مردکو بگیرم.

-از خر شیطون بیا پایین یه بار که میگی فهمیده میخواستی ازش دزدی کنی الان مطمئنا حواسش بیشتر جمعه .

هر دو از پشت میز بلند شدند-باید همین الان بریم.

-شما برید من بعدا میام .

لاله-ترمه.میخواهی چه غلطی بکنی؟

-شما برین تا غلط من دامن گیرتون نشه .

لاله سرجاش نشست-گمشو بابا چه زود بهش برمیخوره.

خشک نگاش کردم:-ناراحت نشدم جدی گفتم، برید چون ممکنه توی دردسر بیفتین.

فاطمه:-اینجوری حرف نزن دارم میترسم.

تک خنده‌ای کردم :-نترس فقط میخوام جیبشو بزنمو الفرار .اگه شما اینجا بمونید ممکنه بیاد خفت شما رو بگیره ،پس بهتره ازاینجا برید.

لاله دست فاطمه رو کشید :-دیوونه‌ای ،فقط حواست باشه یه وقت خونه رو لو ندی که آلاخون والاخون بشیم .

-حواسم هست.

فاطمه:-مواظب خودت باش ،بابت امروزم ممنون .

-خواهش میشه.

بعد رفتنشون یه قهوه سفارش دادم وخواستم همراه قهوه صورت حسابمم بیارن.

به صندلی تکیه زدم ،دستامو بغل گرفتمو نگاهشون کردم.

خانم شیکو قدبلندی که همراهش بود، روبه روی من نشسته بود. اندام استخوانی و درشتی داشت ولی زیبا بود.قهومو که آوردند تشکری کردم و پولشو روی میز گذاشتم.درحالی که هنوز چشمم به اونها بود ،فنجونمو به لبم نزدیک کردم.بازم متوجه نگاههای من شد.بالبخند سرمو به معنی سلام تکون دادم.اخم غلیظی روی صورتش نشست .اون خانم متوجهمون شد. صداشونو نمیشنیدم ولی از طرز اشاره و حرکت لبهاش فهمیدم که پرسید:-میشناسیش؟

سری تکون داد ولی نفهمیدم چی بهش گفت.چندلحظه بعد خانمه بلند شد وبه سمت جایی که احتمال میدادم دستشویی باشه رفت .حتما رفته بود تجدید آرایش کنه .از فرصت استفاده کردم و به سمتش رفتم .روی صندلی کناریش نشستم -چطوری؟

بهم محل نداد.

-خانمته؟

خیلی خشک گفت:-از سرمیز ما بلند شو تا نگفتم بندازنت بیرون .

-پس خانمته ،میترسی مارو با هم ببینه و بعد کارتون به طلاقو طلاق کشی بیفته؟ نترس داداش من، یه دویست بدی میرم .

چشماشو روی هم گذاشت-گمشو.

نباید کوتاه میومدم:-اَه.چقدر تو ناخن خشکی خب صدو پنجاه بده، بهت نمیاد ندار باشی.

کم کم داشت عصبی میشد:-چطور ،آدمهایی که در حدو اندازه ی اینجا نیستنو راه میدن؟

بازومو روی میز فشار دادم وبه سمتش خم شدم:-اگه در حدو اندازه اینجا نبودم ،مطمئنا رام نمیدادند.

پوزخندی زد:-معلوم نیست پول کدوم بیچاره‌ای رو دو دره کردی که اومدی واسه خودت جشن گرفتی.خوب میدونی که اگه کل هیکلتم بفروشی نمیتونی اینجا حتی یه لیوان آب بخوری .

آب دهنمو قورت دادم خودم میدونستم حرفاش درست نیست اما یه تلخی خاصی داشت که مثل یه خار زهر دار توی قلبم فرو رفت.

همون خانم به سمتمون اومد وبا تعجب گفت:-مهرداد .؟

حواسش که سمت اون کشیده شد ؛سوئیچ کمری خوشگلشو که روی میز گذاشته بود؛کش رفتم. به تلافی این حرفهایی که زد باید تنبیهش میکردم.

شاید بخاطر این کار توبیخ میشدم ولی برام مهم نبود. من که نمیخواستم ماشینو بدزدم، فقط یه دور قرض میگرفتم.

ریموت ماشینو زدم که بفهمم کجا پارک کرده به جای کمری یه مازراتی سفیدو خوشگل بهم چشمک زد.بی اختیار اوه گفتم.

در ماشینو باز کردمونشستم. تا حالا پشت یه مازراتی ننشسته بودم به فرمونش دست کشیدم ،چه صندلی نرمو راحتیه ‌.

کمی سوراخ سمبه‌ها و داشبوردشو نگاه کردم که ببینم چیز بدرد بخوری پیدا میشه یا نه؛ ولی هیچی نبود. هرلحظه ممکن بود بفهمه سوئیچش نیست پس باید زودتر میرفتم. روشنش کردمو از پارک بیرون اومدم .کمی جلوتر ایستادم همونطور که حدس میزدم با عجله از کافی شاپ بیرون اومد.براش دوتا بوق زدم .سرمو از پنجره بیرون آوردم و دست تکون دادم -بای بای مستر مهرداد.

دستاشو از سر خشم مشت کردو با فک قفل شدش رفتنمو نگاه کرد.خودم میدونستم که دارم با دم شیر بازی میکنم اما من، من بودمو مرض این داشتم که جنگو دعوا راه بندازم و کسی رو حرص بدم .خیابونو تا آخر رفتمو دوباره برگشتم .چند متر عقبتر از کافی شاپ ایستادم .یه تاکسی گرفتمو سوار شدم. روبه راننده گفتم:-اگه میشه جلوی اون کافی شاپ سرعتتون رو کم کنید .

حرفمو گوش داد .مهرداد هنوز جلوی در قدم رو میرفت و با گوشیش صحبت میکرد. حتما نگران ماشین جونش بود اون خانم هم کنارش ایستاده بود .یعنی به پلیس زنگ زده بود؟ ولی اون که نیازی نداشت و احتمال زنگ زدنش به پلیس خیلی کم بود.

سرمو کامل از شیشه بیرون آوردمو داد زدم:-هااای آقاااا.

تا بهم نگاه کرد سوئیچو با قدرت پرت کردم سمتش ؛خورد به سینش و با دست آزادش اونو گرفت.با خشم بهم نگاه کرد .دستمو بالا گرفتم وبا انگشت شصتم بهش اشاره کردم تا بفهمه ماشینشو کجا پارک کردم .لبخندی زدمو نشستم سرجام :-آقا لطفا حالا تندتر برید.

به خونه که رسیدم کفشمو درآوردمو رفتم داخل .لاله با دیدنم پرسید:-شیری یا روباه؟

خنده خبیثانه‌ای روی لبم اومد:-گرگم

خندید:-نخوریمون .حالا باهاش چیکار کردی؟

شال گردنمو باز کردم وبه سمت اتاق رفتم، کسی داخلش نبود.از لاله پرسیدم:- تا حالا سوار مازراتی شدی؟

-نه ،چه شکلیه اصلا ؟

-خوشگله،از اون ماشینای گرونو میلیاردیه.

دهنش کاملا بازشد:-تو خوابم جرأت سوار شدن چنین ماشینی رو ندارم.

-ولی من شدم .

-منظورت چیه؟

-گفتم که باید حال این آدمو بگیرم ،ماشینشو دزدیدم.

مثل برق گرفته ها از جا پرید:-پاک عقلتو از دست دادی؟ اگه یه همچین ماشینی رو بدزدی سه سوته پیدات میکنن.

مثل دیوونه ها راه میرفتو دور خودش میچرخید:-بدبخت شدیم هممونو میگیرن .روانی بدبختمون کردی.

مقنعه و کاپشنمو بیرون آوردم -هول نکن فقط یه دور باهاش زدمو پسش دادم.

دست به کمر نگام کرد:-فقط دنبال شر میگردی آخرش سرتو به باد میدی هم خودتو هم مارو بیچاره میکنی.

خندیدم وروی طاقچه نشستم :-نترس هیچی نمیشه.

صدای پیام موبایلم اومد. بازش کردم،نوشته بود:- شنیدم خارج از برنامه یه کارهایی کردی.

دکمه های مانتومو باز کردم وزیرلب غریدم:-جاسوسها.

لاله:-کیه؟کی بهت مسیج داده؟

نگاش کردم:-هیشکی.

یکی از ابروهاشو بالا برد.

-منظورم پیام تبلیغاتیه ،چیز مهمی نیست.

نگاه معناداری بهم انداختو از در بیرون رفت.حرفمو باور نکرد اما خوب بود که اصراری برای دونستن بیشتر هم نمیکرد.

براش نوشتم:-کاری نمیکنم که به ضررمون بشه.

بلافاصله جوابش اومد:-هنوزم میگم کارت اشتباهه با بچه بازی پشیمونمون نکن.

داشتم عصبی میشدم هیچ وقت تواناییهای منو قبول نداره. فکر میکنه یه مرد بهتر از پس کارها برمیاد اگه اصرارهای خودم نبود مطمئنا نمیذاشت وارد این ماجرا بشم .جوابشو ندادم چند دقیقه بعد بازم پیام فرستاد:-عصبانی نباش، نگرانیمون رو درک کن.

با انگشتهایی که بخاطر عصبی بودن لرزش خفیفی داشت نوشتم:-کارتونو خراب نمیکنم.تمام .

میدونستم دیگه جوابی نمیده هروقت کلمه تمام رو تایپ میکردم دیگه پیامی نمیفرستاد.

پنجره رو نیمه باز کردم هوای سرد به صورتم خورد. خونی که تو سرم جریان داشت متوقف شدو عصبانیتم کاهش پیدا کرد .حق با اون بود یه کم از حد خارج شدم نباید برنامه رو به هم بزنم. هدف ما یه چیز دیگه بود .شیرین و لاله برگشتند داخل .لاله طعنه زد:-دیگه پیام تبلیغاتی واست نمیاد؟

نیشخند زدم:-نه لغوش کردم.

پنجره رو بستمو کنار شیرین نشستم تا توی سیب زمینی پوست کندن بهش کمک کنم -میخواهی شام چی بهمون بدی؟

-خوراک سبزیجات.

-اوووم.تازه یاد گرفتی؟

خندید:-نمیدونستم چی درست کنم از هرچی تو یخچال داشتیم،کاهو گوجه خیارشور با سیب زمینی سرخ کرده میپیچم لای نون همونو بخورید.

-ما که هممون پوستو استخونیم از این غذاها بهمون بدی که دیگه چیزی ازمون نمیمونه.

-خب بیشتر بخور.

لاله یکی از سیبهای پوست کنده و کوچیکو برداشتوخام خام ،گاز زد-خوشمزه میشه قبلا هم از این رژیمیها به خوردمون داده.

-نخور کرم روده میگیری.

گاز دیگه‌ای بهش زد:-خودم یه پا کرمم هیچیم نمیشه .

شیرین-روی گاوو هم کم کردی.

به این حرفش خندیدیم ولی لاله بهش چشم غره رفت:-نکبت.

******

فاطمه نشسته بود وناخنهاشو لاک میزد.زیاد از لاک زدن خوشم نمیومد چون بعدش مجبور بودم پاکش کنم تا نمازمو بخونم اما وقتی فاطمه اونجوری با سلیقه و دقت لاک میزد ،دلم کشید که منم بزنم:-فاطم؟

سرشو بالا آورد

-میدی منم لاک بزنم؟

چشماش گرد شده بود .نمیدونم بخاطر این بود که اسمشو شکسته بودم یا چیز دیگه؛چون فقط لاله فاطم صداش میکرد.

-چیه؟

-هیچی،آخه هیچوقت ندیدم لاک بزنی .

لاک فیروزه‌ایشو سمتم گرفت.

اونقدر تعجب کرده بود که صبر نکرد دوتا انگشت باقی موندشو لاک بزنه ،بعد به من بده .یعنی من تا این حد آدم خشکو سردی بودم که فاطمه هم فهمیده بود؟

-بچه که بودم با.بابام برام یه لاک قرمز خریده بود.مامانم که حوصله نداشت واسم لاک بزنه، نه اینکه خودش لاک نمیزد ،فقط واسه من وقت نداشت.

خیلی دلم میخواست.خودم دست به کار شدم ولی همش ریخت رو فرش. یه دست کتک مفصل خوردم دیگه بعد از اون جرأت نداشتم سمت لاک برم .

حالت چشماش یه کم غمناک شد. خوشم نمیومد کسی دلش برام بسوزه شاید بهتر بود چیزی نمیگفتم .بلند بلند خندیدم تا فکر نکنه با یادآوری این خاطره ناراحت میشم:-ولی حقم بودا فرشو به گند کشیده بودم.

اونم خندید:-منم یه بار تامرز کتک خوردن رفتم ولی بابام مانع شد. میخواستم به مامانم کمک کنم کلید پریزا رو تمیز کنم آب رفت تو پریز برق، فیوز پرید.سشوار مامانم که همون لحظه داشت باهاش موهاشو خشک میکردبدجور اتصالی دادو سوخت .(قهقهه زد)رنگش مثل گچ سفید شده بود. وقتی فهمید زیر سرمنه نتونست خودشو کنترل کنه .مامانم زن مهربونیه ولی اون لحظه خون جلوی چشماشو گرفته بود .

شاید این حرفو زده بود تا حال منو خوب کنه ولی برعکس حالم گرفته شد.خوبه که حداقل میدونه فقط یه لحظه ی آنی عصبانی شده وته دلش دوستش داره.اصلا امروز نمیدونم چم شده بود .بدجوری دلم گرفته بود و حال خودمو نمیفهمیدم.

لاکو پس دادم:-من میرم بیرون یه هوایی بخورم.

-،مگه نمیخواستی لاک بزنی ؟

-نه ،تو اول همه ناخوناتو بزن بعدا اگه خواستم میزنم.

-ترمه؟

-هوم؟