رمان شب های آفتابی من به قلم ستاره صولتی

ژانر : #کل_کلی #همخونه_ای #عاشقانه

خلاصه :

آفتاب دختر مغرور وخودخواهيه كه طي مشكلاتي با كمك شخصي مي تونه از پستي ها و بلندي هاي زندگي بگذره و تازه براش حقايقي درباره ي خودش و شخصيتش آشكار ميشه كه فكر مي كنه خيلي ديره و….

ازبچگي فهميديم انواع واقسام بازي ها هست كه مي تونيم باهشون خودمونو سرگرم كنيم حالا چه خطرناك چه سالم چه مضر چه مفيد ... فقط وفقط سرگرمي ما مهم بود يه چيزي كه سرمونو گرم كنه گاه بازي هاي نشستني مثل مامان بازي ،گل يا پوچ ،گاهي هم بازي هاي پراز شور وشيطنت مثل فوتبال ،قايم با شك ويا وسطي .... ولي ... خدا نكنه ما توي عالم بچگي بزرگ شده باشيم وهنوزهم به دنبال سرگرمي باشيم وبازي هايي رو شروع كنيم كه نه تنها زندگي خودمون بلكه زندگي بسياري از اطرافيانمونو تحت الشعاع قرار بده ووقتي اتفاق بدي رخ بده مي فهميم چي كار كرديم وتازه تفاوت دوران كودكي وبزرگيمونو مي فهميم بازي هاي اون دوران به خوبي تموم ميشد ولي اين بازي ها مجازات سختي داره ... خيلي سخت ...... من از اون دسته آدمايي بودم كه توي عالم بچگي بزرگ شدم يه دختر جدي مغرور وكمي لوس كه فقط مي خواست حرف حرف خودش باشه ... از همه بالاتر باشه وبه همه به عنوان زير دستش نگاه مي كردغافل از اينكه بزرگي به شكلو قيافه وپول نيست ، بزرگي به عقله چيزي كه من نداشتم يانمي خواستم كه داشته باشم براي من تنها چيزي كه مهم بود غرورم بود وبا همين غرور خيلي از كسايي كه دوستم داشتن ودوستشون داشتمو ناديده گرفتم وبا تريلي هجده چرخ غرور وخودخواهيم از روشون رد شدم واين شد شروع بازي من بازي كه مجازاتش هم خيلي تلخ بود هم خيلي شيرين :

بابا سر تا سر ساختمون راه مي رفت وبراي خودش غر مي زد وتوتون توي پيپ رو با ته سنجاق قفلي بالا وپايين مي كرد ... راه مي رفت ... غر ميزد ... راه مي رفت ... غر ميزد ... فكر كنم ديگه كل خونه رو با قدماش متر كرده بود ... مامان با دلهره نگاهش بين من وبابا مي گشت بابا عصباني وناراحت ولي من خونسرد وبي تفاوت به مبل تكيه كرده بودم وپاهايم رو روي هم انداخته بودم وبدون هيچ عكس العملي با نگاهم ، بابا رو دنبال مي كردم ، مهتابم در حالي كه كتاب شيميش توي دستش بود با نگراني توي پله ها ايستاده بود وحتما طبق عادت بدش تمام پوست لبشو كنده بود .... بابا يه دفعه ايستاد وبه سمت من اومد با عصبانيت جلوي من كه باهمون استايل قبل روي مبل نشسته بودم قرار گرفت كمي خيره نگاهم كرد ودوباره راه افتاد يه دفعه با صداي بلندي فرياد زد :

-آخه سينا چشه ؟

خيلي خونسرد گفتم :

-پدر من سينا چش نيست منو سينا اصلا بهم نمي خوريم از نظر تيپو قيافه كه صفر ... درسم كه هركسي مي تونه با پول باباش بخونه كار شاقي نكرده ولي من چي از هرلحاظ از اون سر ترم .... بابا من دوست ندارم وقتي بغل شوهرم وايميستم همه با ترحم بهم نگاه كنن ....امل پدر من امل ...

با اين حرفم بابا به سمتم حمله كرد ولي من خونسرد نشستم تمام اين حركاتو از بچگي حفظ بودم ... ماما ن يه دفعه جلوي بابا پريد وگفت :

-نكن احسان....

هميشه همين بود بابا بهمون حمله مي كرد ولي مامان نمي ذاشت كاري كنه دلم مي خواست بهش بگم :بابا محض رضاي خدا بزار بياد جلو ببينيم چي ميشه، فكر كنم خود بابا هم توي اين حمله ها منتظر بود يكي جلوشو بگيره چون برخلاف قيافه ي جدي ولجبازش قلبه مهربوني داشت ....

-دختر اخه من چي بگم به تو ؟ خودت بگو چي بگم بهت ؟ ديگه ديونم كردي ... پسر به اون خوبي ونجيبي دوستت داره ولي تو چي .... ؟به جاي نجابتو خانواده دنبال چي مي گردي اخه .... ؟فكر كردي من خرم ؟ تا كي مي خواي منتظر اون پسره باشي ها ... ؟نمياد مي فهمي ؟ ن... مي .... ياد ....

مهتاب سريع با اون صداي نازش گفت :

-كي گفته نمياد بابا ؟اميد درس داره اگه بياد نمي تونه بر گرده ... مي فهميد ؟براي صدومين بار ... ويزاش فقط براي رفته ...

حالا بابا به سمت مهتاب حمله كرد،مهتاب باجيغ بلندي از پله ها بالا رفت وبابا داد زد :

-صبر كن ببينم چشم سفيد ... حالا توهم طرف اون بچه سوسولو مي گيري ؟

مامان دست بابا رو گرفت وبه سمت اتاق هم كف كه اتاق كاربابا بود كشوند ولي بابا همچنان برام خطو نشون مي كشيد ومنم با حرص گوش ميدادم :

-آفتاب خانم ،دفعه ي اخره دارم بهت مي گم يا اين پسره تا ماه ديگه بر مي گرده يا شده به زور زن سينا ت مي كنم .

مامان بابا رو به زور به اتاق هل داد وخودشم پشت سرش رفت ،نمي دونم چرا هميشه مي تونستم خونسردي خودمو در اين مواقع حفظ كنم ولي تا پاي اميد به موضوع باز ميشد منم عصبي مي شدم پالتومو كه كنارم روي مبل بود رو تنم كردم وبدونه اينكه دكمه هاشو ببندم رفتم دم پله ها وبا صداي بلند گفتم :

-مهتاب من دارم ميرم ، با من ميايي ؟

صداي جيغ مهتاب بلند شد :

-اره ...

-پس كتابتم بيار مامان باز گير نده بهمون ...

كيفمو كول كردم وجلوي آيينه ي ورودي رفتم شالمو درست كردم واز در خونه بيرون اومدم نگاهي به حياط خونه كه حالا از برف پوشيده شده بود كردم چقدر منو اميد از اين حياط خاطره داشتيم .... از پله ها سرازير شدم كه مامان با جيغو داد دنبالم افتاد وگفت :

-آفتاب تو رو خدا مادر ... تو اروم باش ... حالا بابات يه چيزي گفت تو جدي نگير ....

با تعجب بر گشتم نگاهش كردم بهم رسيد ودستمو كشيد سمت ساختمون ودوباره با التماس شروع كرد :

-آفتاب تو كه اهل اين كه كارا نبودي بيا بريم تو ...

چشمام از تعجب چهار تا شده بود دستمو از دست مامان كشيدم ويه قدم عقب رفتم ....

-مامان مي خوام برم ...

مامان دوباره دستمو گرفت وبا التماس گفت :

-نه نمي ذارم بري ... من با خون دل شماها رو بزرگ كردم

ودوباره دستمو كشيد منم دستمو كشيدم سمت خودم وبا لحن نيمه عصبي گفتم :

-ااا مامان اين كارا چيه ؟ ولم كن ...

مامان بغض كرد ومنو دوباره كشيد :

-آفتاب تو بزرگ تري بايد الگوي مهتاب باشي ... اونم پس فردا مي گه مي خواد بره ...

دستمو به زور از دست مامان كشيدم وگفتم :

-مامان نكن ...

بعد روبه ساختمون كردم وبا فرياد گفتم :

-مهتاب بدو ديگه ...

مامان بغضش شدت گرفت واومد جلوي من ايستاد ودستشو از هم باز كرد وگفت :

-افتاب ، خودت كم بودي دست اين بچه روهم گرفتي ببري ؟اصلا تو بگو مي خواي كجا بري ؟ كجارو داري كه بري ؟؟؟

كمي رفتم چپ كه مامان دوباره اومد جلوم رفتم راست مامان دوباره اومد جلوم وگفت :

-اگه مي خواي بري بايد از رو جنازي من رد بشي ...

بابهت داشتم مامانو نگاه مي كردم كه اشكاش سرازير شده بود ، نمي دونستم چي بگم من هميشه با مهتاب ميرفتيم بيرون ولي مامان از اين كارا نمي كرد با صداي خنده ي مهتاب منو مامان به عقب بر گشتيم آفرين آماده شده بود وهمين طور كه مي خنديد گفت :

-مامان دوباره اين فيلم ايراني آبكيارو ديدي ؟اخه به اين افتاب مي خوره بخواد فرار كنه ؟كلاسش به اين كارا نمي خوره ؟ باز منو بگي يه چيزي ....

چشماي گرد شدمو به مامان دوختم وبا تعجب گفتم :

-اره مامان واقعا فكر كردي مي خوام فرار كنم ؟

مامانم سريع جبهه گرفت وروبه منو مهتاب كه هنوز مي خنديد كرد وگفت :

-پس كجا ميريد ؟

از اين كاراي مامان هم خنده ام گرفته بود هم حرص مي خوردم كلا ادم ساده اي بود ولي اگه باهاش برخورد نداشته باشي متوجه نميشي وفكر مي كني يه آدم افاده ايه از كنارش رد شدم ريموت ماشينو زدم وگفتم :

-خوبه قبل از جنجال بابا گفتم مي خوام برم خونه ي غزل ...

مامان خنده ي ساده اي كرد وگفت :

-آهان ...

ولي بعد دوباره اخم كرد وبه مهتاب كه داشت توي ماشين ميشست گفت :

-شما كجا به سلامتي ؟ مگه فردا امتحان نداري ؟

مهتاب از توي كيفش كتابشو دراورد ونشون مامان دادوسريع توي ماشين نشست سرشو از پنجره بيرون آورد وگفت:

-خونه ي غزل مي خونم ....

بعدم براي من چشمو ابرو اومد كه فهميدم اگه الان نجنبم مامان مهتابو از ماشين پياده ميكنه تا مامان خواست حرفي بزنه سوار ماشين شدم وداد زدم :

-براي شام خونه نمياييم ...........

تند ماشيو روشن كردم تك بوقي زدم وبا ريموت در خونه رو باز كردم وبا سرعت پيچيدم توي كوچه كه باعث شد مهتاب نفس عميقي بكشه خنديدم وگفتم :

-كه خونه ي غزل مي خوني اره ؟

بابي خيالي كتابو تو كيفش پرت كرد ودرحالي كه با پخش ماشين ور ميرفت گفت :

-مامانم خوشحاله ها ... از ديروز تا حالا درس مي خوندم گل كه لگد نمي كردم .... !

خنديدم ودر حالي كه راهنما ميزدم گفتم :

-اره جون عمه فخريت تو از ديروز درس مي خوندي ؟

مهتاب ايشيييييييييي گفت وكنترل پخشو برداشت واهنگ سامي بيگي رو گذاشت منم خنديم وديگه چيزي نگفتم عمه فخري خواهر بزرگ بابام بود كه تركيه زندگي ميكرد وكلي هم افاده اي بود وبالا تراز دماغشو نمي ديد البته منم پايين تراز دماغمو (كه عمه فخريه )نمي بينم !

ماشينو بيرون از مجتمع پارك كردم واز ماشين پياده شديمو به سمت مجتمع رفتيم مهتاب دويد وزنگ واحد غزل اينارو زد بعد از چند ثانيه صداي كامي پيچيد توي كوچه :

-كيه ؟

مهتاب با خنده گفت :

-منم منم مادرتون غذا اوردم براتون ...

كامي با مسخره بازي گفت :

-هييييييين ..... غزل بدو بيا كه بي كامي شدي گرگه اومده منو بخوره ... واي واي واي ... ولي متاسفم خانم گرگه قبل شما يه گرگ خوشگل تر اومده بود ...

من با حرص گفتم :

-بازكن كامي يخ زديم ....

كامي باخنده گفت :

-توام كه اين جايي طلوع خانم ...

بعدشم خنديدو گفت :

-والا من هر چي فكر مي كنم آفتاب گرمه تو چرا سردي ... ؟

منو مهتاب باحرص گفتيم :

-كامييييييييييييييي

كامي خنده ي سرخوشي كرد ودرمجتمع رو زد منو مهتابم سريع خودمونو پرت كرديم توي خونه ، كاميار ملقب به كامي شوهر غزل ودوست صميمي اميد بود با امسال سه سالي مي شد كه باغزل ازدواج كرده بودن يه ازدواج فاميليه شيرين ... آخي نامزديشون هيچ وقت يادم نميره بابا وقتي غزلو كامي رو توي لباس عروس داماد ديد با تعجب گفت :

-اينا مي خوان عروسك بازي كنن ؟

كامي چهارسال از مابزرگتره ولي پسره فوق العاده خوب ومهربونيه البته اگه از شوخياش صرف نظر كنيم !از اسانسور پياده شديم وزنگ واحدشونو زديم، كامي با اون لبخند گلو گشاد هميشگيش اومد دروباز كرد وگفت :

-به به ببينيد كيا اينجان ... طلوع وغروبم كه رسيدن ...

مهتاب به كامي تنه اي زد وبي توجه بهش رفت توي خونه وگفت :

-من نمي دونم كي به تو زن داده ماداريم يخ ميزنيم اقا چرتو پرت مي گه ...

كامي با لحن دخترونه اي گفت :

-ايششششششش ،چقدر اين غروب نچسبه واه واه واه .

منم وارد خونه شدم وگفتم :

-خودت نچسبي كاميون با خواهر من كاري نداشته باشااااااا ...

با ديدن غزل كه دست به كمر منتظر ايستاده بود خودمو تو بغلش انداختم وگفتم :

-تو چه طوري غزلِ كامي ....

گلنار با خنده گفت :

-واي فكر كن كامي غزل بگه من به شخصه ديگه هيچ وقت شعر نمي خونم

كامي- دلت بخواد واههههههههه ....

غزل تا رفت حرف بزنه نذاشتم، غزلو هل دادم كنار وپريدم تو بغل گلنارو گفتم :

-دماغ عملي ما چه طوره ؟

بعد از بغلش اومدم بيرون با دستم دماغشو لمس كردم وگفتم :

-خاك تو سرت حالا كه رفتي عمل كردي بيش يه دكتر خوب ميرفتي ... دماغت مثل دماغ پاندا بود الان شده خرطوم فيل

نيكي قهقه ي بلندي زد وگفت:

-آفرين افتاب حرف دل منو زدي ...

گلنار با حرص منو روي مبل هل داد كه با عث شد بيوفتم روي مبل بعدهم پس گردني به نيكي زد رفت :

-تو ديگه خفه خوبه همين چند دقيقه پيش داشتي آدرس مطب دكترو ازم مي گرفتي ....

نيكي قيافه ي حق به جانبي به خودش گرفت وگفت :

-ديوانه نمي خواستم دلت بشكنه ....

گلنار با حرص به مهتاب كه روي مبل لم داده بود وبا لبخند ژكوند ي مارو نگاه مي كرد گفت :

-مهتاب دماغم بد شده ؟

-هرچي هست كه بهتر از دماغ اين كاميه ....

كامي اخم كرد وكنار مهتاب نشستو يه دسته از موهاشو كشيد كه با عث شد جيغ مهتاب بلند بشه ولي خودش خيلي خونسرد گفت:

-غروب جان دماغ من خيلي از دماغ تو بهتره ،گرفتي ...

مهتاب كه اشك توچشماش جمع شده بود از رو نرفت وگفت :

-دماغ من خيلي هم خوبه دماغ توضايع ست

كامي بيشتر موهاي مهتابو كشيد وخونسرد گفت :

-دوباره مي گم گرفتي ؟

مهتاب كه حسابي دردش گرفته بود گفت :

-آه اميد كجايي منو از دست اين نجات بدي ... ؟! اره ... اره ...

كامي بالبخند با مزه اي موهاي مهتابو ول كرد وسرشو ب*و*سيد ،همه ديگه به كاراي مهتاب وكامي عادت داشتيم زماني كه اميد بود باهم ميشدن سه تا وكل خونه رو روي سرشون مي ذاشتن ... همون طور كه روي مبل نشسته بودم پالتومو از تنم در اوردم وبه غزل دادم تا اويزون كنه ،گلنار درحالي كه پرتغالي رو پوست مي كند رو به من گفت :

-خوب افتاب خانم چه خبر از بابا جان اينا ...؟

با بي تفاوتي گفتم :

-واي گلنار جون هركي دوست داري بيخيال شو، اصلا حوصله ي صحبت درباره ي مهرجوي بزرگو ندارم ....

نيكي اخم غليظي كرد وگفت :

-دوباره سر همون موضوع ؟ واااا ،چرا بابات اينطوري ميكنه ؟؟خوبه خودش وضعيت اميدو ميدونه ....

-آره ميدونه ولي مرغش فقط يه پا داره ... خودتون كه مي دونيد به يه چيزي پيله كنه پيله كرده .. حالا نوبت ازدواج منه مي گه اگه اميد تورو بخواد بايد برگرده ايران ..... اگر هم كه نه بايد زن سينا بشي ... آخ من چقدر بدم مياد ازش ادعاي خوشتيپي مي كنه ولي محض رضاي خدا اندازه ي سر انگشتم خوشتيپ نيست ... اين بشر هيچي نداره كه من دلمو بخوام بهش خوش كنم ....

غزل در حالي كه سيني قهوه رو روي ميز مي ذاشت گفت :

-نمي خواي به اميد بگي ؟؟؟

خيلي خونسرد به سيني خيره شدم وگفتم :

-چي رو بگم ؟خودش موضوع رو ميدونه ...

اين بار كامي جدي شدوگفت :

-ولي نمي دونه تا يه ماه بيشتر فرصت نداره ....

با بي تفاوتي شونه اي بالا انداختم وگفتم :

-كامي اينا همش حرفه كي مي تونه منو يه ماه شوهر بده ؟ اونم با كي سينااااا ؟؟؟ !!! بعدهم براي چي اون بيچاره رو نگران كنم ؟خودتم مي دوني اگه اوميد موضوع رو بفهمه بي خيال درسش ميشه وبر مي گرده ومن اينو اصلا دوست ندارم .... ونمي خوام

مهتاب با حرص گفت :

-آفتاب بدم مياد از اين همه خونسرديت ! خودتم مي دوني كه اگه بابا بخواد پاي سفره ي عقد نشستي ...

-آره مي دونم ،خودم با غد بازياي مهرجوي بزرگ كاملا اشنام .... اگه بابا بخواد همچين كاري كنه از ايران ميرم .... !

نيكي با مسخرگي گفت :

-اوه اون وقت كجا مي خواين تشريف ببرين ؟؟؟

با خونسردي گفتم :

-امريكا ... پيش اميد ...

غزل كه مبل روبه روي من نشسته بود پاي خوشتراش وبرنزشو روي پاي ديگه اش انداخت وگفت :

-آفتاب خدا بهت عقل بده ... فكر مي كني به اين اسونيا ست كه تا يه ماه ديگه امريكا باشي ؟؟؟

كامي هم متفكر گفت :

-واقعا بابات نمي تونه دوسالو نيم تحمل كنه ... ؟؟؟

كلافه شده بودم خواستم چيزي بگم كه مهتاب گفت :

-مي ترسه آفتاب بترشه ...

با حرص رو به مهتاب گفتم :

-نه خير ... نگرانه من شوهر نكنم توهم به خاطر من رو دستش بموني ...

گلنار كه اخم كرده بود گفت :

-تو كه بي شوهر نمي موني ... اميد مياد ...

نفسمو شكل اه بيرون دادم وگفتم :

-بابا هيچ وقت نقدو ول نمي كنه بچسبه به نسيه ...

همه توي فكر بودن چندوقتي مي شد كه فكر من ذهن همشونو مشغول كرده بود ، منو اميد از بچه گي باهم دوست بوديم يعني پسر همسايمون بود كامي هم دوست صميمي اميد بود منو غزل هم از طريق اين دوتا باهم اشنا شده بوديم ... تا وقتي كه اميد ايران بود همه چيز خوب بود ولي وقتي كه رفت ،مثل اينكه خوشي ما رو هم با خودش برد .. اميد بهترين بود ،مهربون ترين ... مي دونستم اگه از موضوع شرط بابا خبر دار بشه با سر مياد ايران ولي من نمي خواستم به خاطر من اينده اش رو خراب كنه با سختي به اين موقعيت دست پيدا كرده بود .... بعد از شام همه با فكري مشغول به خونه رفتيم ساعت سه نصفه شب كه شد با فكر بيدار بودن اميد باهاش تماس گرفتم بعد از چند تا بوق صداي سرو حال اميد توي گوشي پيچيد :

-سلام به عشق خودم ... چه طوري گرماي من ؟؟؟

خنديدم هميشه با اين طرز صحبتش به اوج خوشي ميرسيدم :

-سلام ،مرسي ... اميده من چه طوره ؟؟؟

اميد خنده ي سرم*س*تي كرد وگفت :

-صداي تو رو كه شنيدم خوبم ... ولي افتاب خيلي نامردي ...

با تعجب پرسيدم :

-چرا؟

صداش رنگ دلخوري گرفت وگفت :

-تا من زنگ نزنم تو به روي خودتم نمياري يه زنگ بزني ... ؟!

خنديدم وگفتم :

-خيلي پرويي اميد ... الان كي زنگ زد بهت ؟... من !

اميد خنديد وگفت :

-تو ماه شايد دو بار از اين شانسا داشته باشم ..

اميد بعد از مكث كوتاهي با دلهره گفت :

-آفتاب ... بابات ... چي مي گه ... ؟اون موضوع چي شد ؟

دلم نمي خواست تو كشور غريب ناراحتش كنم ولي تا به حال حتي يه كلمه هم به اميد دروغ نگفته بودم با ناراحتي گفتم :

-حرف خودشوميزنه ...

اميد با نگراني گفت :

-يعني چي ؟؟؟

-مي گه بايد ازدواج كني ... تازه برام شرطم گذاشته ....

اميد – شرط ؟؟ چي ؟؟

نمي دونستم چه جوري بهش بگم نفسمو مثل فوت بيرون فرستادم وبعد از مكث نسبتا طولاني گفتم :

-مي گه اگه تا يه ماه ديگه اميد نياد بايد با سينا ازدواج كني ...

صداي اميد اوج گرفت در حالي كه با عصبانيت نفس ،نفس ميزد گفت :

-تو غلط مي كني ... آفتاب اينو براي بار هزارم توي گوشت فرو كن ... تو ... مال ... منيييييييييي ... بفهم ...

اميد فرياد زد :

-بفهم افتاب ... تو رو خدا بفهم ..

هيچ وقت نمي تونستم جلوي اميد خودمو كنترل كنم با بغض گفتم :

-فهميدم اميد ... خيلي وقته فهميدم ... از همون موقع كه بهت جواب بله رو دادم وباهات دست دادمو حلقه تورو توي دستم انداختم

اميد با صداي لرزوني گفت :

-براي فردا بليط مي گيرم وبر مي گردم ...

با اين حرفش نفسم به شماره افتاد وبا حرص گفتم :

-مي فهمي چي مي گي ؟ امييييييييييد ... !!! ما براي رفتن تو كلي بدبختي كشيديم يادت رفته ؟؟؟ حالا به خاطر يه چيز بي خود مي خواي برگردي ؟؟؟

اميد با صداي لرزون وعصبانيش گفت :

-به گورسيا ه ... افتاب مي خوان تورو از من بگيرن ... مي فهمي ؟؟؟ تو رووووووو ... عشق من ... مي خوان ازم بگيرنش ،اون وقت تو مي گي بي خود ؟؟؟

حالا اشكام روي گونه ام روان شده بود ... :

-اميد نمي ذارم به جان خودت كه همه كسمي ... من فقط وفقط براي توام ... براي تو .... هركاري مي كنم كه نتونن كاري بكنن ...

اميد با داد گفت :

-نمي خوام اين زندگيو اگه قراره فقط تو زجر بكشي ... ميام آفتاب پس حرفي نزن ... خواهش مي كنم ...

ياد بدو بدو هاي اميد براي رفتن ... ياد التماسام به باباي اميد براي اجازه ي رفتنه اميد ،نمي ذاشت كوتاه بيام سه سالو نيمش كه گذشته بود اين دوسالو خورده اي چيزي نبود ،در حالي كه گريه ام به هق هق تبديل شده بود گفتم :

-نگو اميد .. نگو ... التماست مي كنم ... قسمت مي دم جون خودم ... اميد نيا ... اگه بيايي يعني منو نمي خواي ... بهت قول مي دم تا پاي جون جلوشون وايستم

اميد فرياد زد :

-چي مي گي تو ؟؟؟ چرا قسمم مي دي ديوانه ..... آفتاب يه تار موازسرت كم بشه روزگار همه رو سياه مي كنم

گريه ام شديد شد وگفتم :

-اره ديونه ام ... اما ديوانه ي تو ... ارزوي تو ارزويه منه ،پس نمي خوام دست از ارزوت بكشي ... منم مهرجوام نمي ذارم اتفاقي بيوفته ....

بعد از كلي التماس وقسم اميد رو راضي كردم كه نياد اگه ميومد عذاب وجدان راحتم نمي ذاشت ،ديگه نمي تونستم خونسرد بر خورد كنم به اميد قول داده بودم تا پاي جون ايستادگي كنم حالا هر جور كه شده ،من فقط مال اميد بودم اونم فقط براي من ،تاصبح بيدار بودم وفكر مي كردم ولي به هيچ نتيجه اي نرسيدم ، چون خيلي خوب مي دونستم اگه مهرجوي بزرگ كاري بخواد بكنه مي كنه ، حالا هم مي خواست منو شوهر بده.هر چي فكر مي كردم كمتر به نتيچه ميرسيدم دوتا مسكن خوردم تا بتونم راحت بخوابم

ظهرساعت دوازده ونيم بود كه از خواب بلند شدم اولين كاري كه كردم تلفنو برداشتم وبا غزل تماس گرفتم بعد از چند تا بوق صداي غزل توي گوشي پيچيد :

-الو ...

-سلام غزل ...

-سلام آفتاب خانم .. چي شد خانم افتخار دادن زنگ بزنن ...

وبعد خودش خنديد باناراحتي گفتم :

-غزل حوصله ي شوخي ندارم ... باهات كارداشتم ...

غزل جدي شد وگفت :

-چي شده آفتاب ؟؟؟

-ديشب با اميد حرف زدم ...

غزال- اميد ... ؟

-اره ... غزل بهش گفتم شرط بابارو ...

غزل با جيغ گفت :

-چي ؟؟؟ افتاب بهش گفتي ؟؟؟ اميد بلند نشه بياد ايرا ن ؟؟؟ خودت كه مي دوني براي رفتن چقدر سختي كشيد ...!

-اره مي دونم ... مي خواست بياد ولي قسمش دادم كه نياد ... غزل ميشه خواهش كنم بچه ها رو جمع كني ؟

غزل با بهت گفت :

-چي كار كنم ؟ بچه ها رو جمع كنم ؟ براي چي ؟

اهي كشيدم وگفتم :

-ديشب نشستم كلي فكر كردم ولي به هيچ نتيجه اي نرسيدم ... غزل ، بابا كوتاه بيا نيست ... ! گفتم دورهم جمع بشيم هر چي باشه چند تا مخ اكبند بهتراز يكيش كار ميكنه ...

غزل به اجبار خنديد وگفت :

-باشه من زنگ مي زنم به بچه ها .... ساعت شش اينجا باشيد ...

شرمنده گفتم :

-غزل شرمنده ،همش خونه ي شما افتاديم ...

-نه عزيزم اين حرفا چيه ... منتظرتم ...

-باشه ... بازم ممنونم .. فعلا .

-خدافظ ...

تلفنو قطع كردم نفس عميقي كشيدم موهامو شونه كردم وبعد به سرويس بهداشتي رفتم بعد از شستن دستو صورتم اومدم بيرون وبه اشپزخونه رفتم مهتاب مدرسه بود مامان پشت گاز ايستاده بود وداشت يه چيزي توي قابلمه مي ريخت كه من نميديدم چيه سلام ارومي كردم مامان با شنيدن صدام بالبخند به سمتم برگشت وگفت :

-ساعت خواب خانم خانما ... يه كم بيشتر مي خوابيدي ..

پوزخندي بهش زدم ودرحالي كه پشت ميز ميشستم گفتم :

-باهاش حرف زدي ؟؟؟

مامان ابروهاشو بالا انداخت وگفت :

-با كي ؟

مغرور به چشماي مهربونش نگاه كردم وگفتم :

-با مهرجوي بزرگ ... حرف زدي ... !!!

مامان با تعجب نگاهم كردو دوبار به سمت قابلمه برگشت در حالي كه قابلمه رو هم ميزد گفت :

-در مورد چي ؟؟؟

محكم گفتم :

-اميد ...

مامان با كلافگي نفسشو فوت كرد بيرون در قابلمه روگذاشت روش واومد مقابلم نشست زل زد توي چشمام وگفت :

-چي بايد بهش مي گفتم ؟

بابهت گفتم :

-مامان حالت خوبه ؟؟؟ نه واقعا حالت خوبه ؟؟؟ چي بهش مي گفتي ؟؟؟ ديدي كه ديشب چي مي گفت ؟! مامان بابا چرا نمي خواد بفهمه كه اميد بر مي گرده ؟ اگه نمي خواست برگرده كاره هرشبش زنگ زدن به من نبود ...

مامان سرشو با افسوس تكون داد وگفت :

-فكركردي من اميدو دوست ندارم ؟ چرا به خدا اگه بيشتر تو مهتاب نباشه كمترشماهام نيست باباتم اميدو دوست داره ولي الان نمي دونم با كي لج كرده !... ولي آفتاب چرا درك نمي كني ... ؟ بابات فعلا رو دنده ي لجه مي خواد شوهرت بده براش اميدو سينا وحتي اين رفتگر محل هم فرق نمي كنه ... فقط مي خواد ازدواج كني ... خودتم مي دوني خيلي بهت محبت كرده كه تا حالا شوهرت نداده دختراي فاميلش هجده سالگي شوهر مي كنن ...

باداد گفتم :

-ول كنيد اين رسماي مزخرفه دوران قزنويو ... مامان ماالان تو قرن بيستو يكوميم قرني كه دخترا هرزماني كه بخوان ازدواج ميكنن ... مگه همين پرديسه شهين خانم سيو نه سالگي ازدواج نكرد ؟؟؟ پانزده سال با پسره دوست بود بعد تصميم به ازدواج گرفت ولي منو اميد چي ؟؟؟ هان ؟؟؟ هفده سالم بود كه اميد اومد خاستگاري ...

حلقه ي نشون اميدو اوردم بالا وبه مامان نشون دادم وگفتم :

-ببين من شوهر دارم اميد شوهرمه ... مامان اين حلقه نشون ي تعهد منو اميده .. مگه بابا اون زمان اجازه نداد ؟؟ پس الان چشه ؟ مشكل چيه ؟ مشكل اون سيناي امله ؟ برام مهم نيست مامان ... براي من فقط اميد مهمه .. اونه كه مهمه ... بابا اگه با اين موضوع مشكل داشت بايد سه سالونيم پيش مي گفت ... نه الان كه دسته منو اميد از همه جا كوتاهه .... مامان دارم بهتون مي گم كه به بابا بگيد چه يه ماه ديگه چه ملياردها ماه ديگه تا اميد نياد من ازدواج نمي كنم ... حتي اگه خود اميد بگه منو نمي خواد بازم ازدواج نمي كنم چون خودمو متعلق به اون مي دونم ...

با حرص از جام بلند شدم رفتم اتاقم سريع پالتمو پوشيدم نيم بوت پاشنه دارمو پا كردم كيفمو انداختم كولم ، سوئيچو از روي ميز ارايش برداشتم واز اتاق زدم بيرون در حالي كه به سمت در ساختمون ميرفتم بلند گفتم :

-دارم ميرم ... به مهتاب بگيد ساعت پنج اماده باشه ميام دنبالش .. خدافظ

صداي جيغ مامانو شنيدم كه مي گفت كجا ولي بي اهميت از ساختمون اومدم بيرون از پله ها با حالت دواومدم پايين واز همون جا ريموت ماشينو زدم وسرعت قدمامو بيشتر كردم سوار ماشين شدم وبا سرعت راه افتادم ،ديشب تنها چيزي كه به مغزم خطور كرد رفتن پيش باباي اميد بود كه تنها توي خونه ي ويلايي توي لواسون زندگي مي كرد ...

به ويلا كه رسيدم ماشينو كناري پارك كردم كيفمو برداشتم وپياده شدم همون طور كه ريموت ماشينو مي زدم زنگ هم فشار دادم بعد از چند ثانيه صداي عمو (باباي اميد ) توي ايفون پيچيد :

-به به ... گفتم چقدر هوا امروز روشنه نگو افتاب خانم قراره بياد

لبخندي زدم وگفتم :

-سلام

عمو حسين گفت :

-سلام گل دختر بيا تو ...

بعد هم دروباز كرد ... درخونه روبافشاري باز كردم ووارد شدم ،با دو به طرف ساختمون رفتم حياط ويلاهم مثل حياط ما پربود از گلهاي مختلف ... عمو حسين با لبخند مهربوني جلوي در ايستاده بود با ديدنش سرعت قدمامو بيشتر كردم از پله ها بالا رفتم ودستمو جلو بردم و بالبخند گفتم :

-سلام عمو حسين ...

عمو لبخند مهرباني بهم زد درحالي كه دستمو ميفشرد گفت :

-عليك سلام ... آفتاب خانم كم پيدا شدي ...

خنديدم ودر حالي كه وارد ساختمون مي شدم گفتم :

-عمو باور كنيد درسام زيادن ...

بعد پيش خودم گفتم اره جون عمه فخريت چقدر هم براي تو مهمه ... ! الان سه روزي بود كه نرفته بودم دانشگاه ...

عمو حسين با مهربوني گفت :

-مي دونم دخترم ...

وبعد به اشپز خونه رفت ما نتو وشالمو در اوردم وبه جالباسي اويزون كردم بعد هم به اشپز خونه رفتم وروي صندلي اونجا نشستم عمو با ديدنم اخم كوچيكي كرد وگفت :

-توچرا اينجا نشستي ؟؟؟ مگه اين خونه مبل نداره ه شما ها هر وقت ميايد مي چپيد اينجا ؟؟؟

خنديدم وگفتم :

-خودمونم نمي دونيم ولي انگار اشپزخونه ي شما بيشتر به دلمون ميشينه ...

عمو با لبخند قهوه ام رو جلوم گذاشت وخودش فنجون به دست مقابلم نشست وگفت :

-خوب چه خبر ؟؟؟

مي دونستم كه اميد حتما با عمو صحبت كرده .. نفس عميقي كشيدم وگفتم :

-خبر كه همون خبر هميشگي ...

عمو بادقت نگاهم كرد وگفت :

-شنيدم بابات برات شرط گذاشته ...

نفسمو فوت كردم قهوه ام رو مزه مزه كردم سرمو با تاسف تكون دادم وگفتم :

-اره ... خودتون كه مي شناسيدش ! مهرجوي بزرگ به غدي وسرتقي معروفه، بيوفته رو دنده ي لج كاريش نميشه كرد ... الانم گير داده به ازدواج من ... ولي عمو ، اينوخوب مي دونم كه همه چيز زير سر عمه فخريه ... اونه كه داره موش مي دونه ...

عمو حسين وبابام از بچگي همسايه بودن ،عمه فخري هم توي دوران جواني عاشق عمو حسين بوده ولي عمو حسين بهش محل نميزاره وبا مامان اميد ازدواج مي كنه اوايل عمه هنوز به عمو گير ميداده ودنبالش بوده ولي زماني كه بابا بزرگ مجبورش مي كنه با پسر دوستش ازدواج كنه از عمو كينه به دل مي گيره وبا گريه وزاري پاي سفره ي عقد ميشينه ... الانم از سر همون كينه ي قديمي بابا ي منو پر ميكنه ...

عمو حسين لبخندي زد وبالحن حق به جانبي گفت :

-اگه اون زمان كه مي گفتم اميد نبايد بره به حرفم گوش ميداديد الان اوضاع اين جوري نبود .. مگه اينجا دانشگاه نداشت كه تو واميد گير داده بوديد به امريكا ...

سرمو پايين انداختم وگفتم :

-چرا عمو داريم ولي مدركه اونجا به صدتا مدركه اينجا مي ارزه ...

عمو سري تكون داد وگفت :

-حالا به خاطر يه مدرك ببين چي داريد مي كشيد ... از اون طرف پسر خله منه كه اون ور اب بال بال ميزنه وروزي حداقل ده بار زنگ مي زنه يه كاري بكن ! از اين طرفم تو ... چرا نذاشتي برگرده ؟؟؟

-عمو اين همه زحمت نكشيديم كه به خاطر هيچو پوچ برگرده ....

بعد ملتمس به عمو نگاه كردم وگفتم :

-تورو خدا شما يه كاري بكنيد ....

عمو در حالي كه با فنجون خالي قهوه اش ور مي رفت گفت :

-فكر كردي همين جور نشستم ودست روي دست گذاشتم ؟؟؟ نه عزيزم با پدرت صحبت كردم ولي خوب ، خودت كه مي دوني حرفي كه بزنه روش وايميسته ...

سري تكون دادم وگفتم :

-مي خواستم برم امريكا پيش اميد ولي بچه ها مي گن توي يه ماه امكان نداره ...

عمو سري به نشونه ي تاييد تكون داد وگفت :

-راست ميگن ...

-ولي عمو من كه نمي تونم بي كار بشينم ودست روي دست بزارم ، بعدهم يه ماه ديگه به اون سيناي امل بگم بله وخيلي خجسته باهاش سر سفره ي عقد بشينم ...

عمو حسين لبشو گاز گرفت وبا تشر گفت :

-آفتاب ...

بعد از مكثي گفت :

-درسه كه نه از خودش ونه پدرش خوشم نمياد ولي اين طرز حرف زدن درست نيستا ...

كلافه سري تكون دادم وگفتم :

-عصر با بچه ها قرار دارم ... مي خوايم دور هم بشينيم وببينيم كه چي كار مي تونيم بكنيم ... شماهم ميايد ؟

عمو با مهربوني گفت :

-نه بابا جون .. كلي كار دارم ...

بعد در حالي كه بلند ميشد گفت :

-آفتاب سعي كن درست تصميم بگيري ... زندگي بازي نيست ... توهم كمتر از يه ماه فرصت داري ... من هر كاري ازدستم بر بياد مي كنم حتي شده بازم با اون احسان كله شق حرف ميزنم ... ولي افتاب خودتو توي درد سرننداز .

كلافه سري تكون دادم وبراي اينكه جو رو عوض كنم گفتم :

-عمو چي ناهار به من مي ديد بخورم ...

عمو خنديد وگفت :

-حقا كه مثل اميد پرويي ... دختر تو مگه خودت خونه نداري ؟

با مظلوميت سرمو كج كردم ... عمو خنديد وگفت :

-لوسم كه هستي ... حالا چي مي خوري ؟

-اممممممممممم .... بزاريد فكر كنم ؟؟؟ من عاشق چلو گوشت عمو حسينم ...

عمو حسين بالبخند در حالي كه ميرفت سر فريزرگفت :

-ميگم كه هيچ فرقي با اميد نداري ...

بعد اخم تصنعي كرد وگفت :

-پاشو بيا كمك ببينم ... من عروس تنبل نمي خوام ...

با حرف عمو قند توي دلم اب شد وبا سرعت بلند شدم ، با اين حركتم عمو به قهقه افتاد ... بعد از درست كردن غذا ميزو چيدم وبا عمو حسين غذامونو خورديم بعد از ناهار بشقابارو توي ماشين ظرف شويي گذاشتم وبا مهتاب تماس گرفتم كه اماده باشه ميرم دنبالش ... از عمو تشكر وخداحافظي كردم سوار ماشين شدم وراه افتادم .. عمو حسين خيلي مهربون ودوست داشتني بود ،زماني كه اميد ده سالش بود مامانش سرطان ميگيره وميميره وعمو حسينو اميدو تنها ميزاره اونا به جز هم كسيو نداشتن زماني كه اميد مي خواست بره عمو اجازه نمي داد ومي گفت من از دار دنيا فقط همين اميدو دارم اگه اون بره وبلايي سرش بياد من چي كار كنم ؟؟ اميد به عمو قول داد خطايي نكنه ماهم براي اينكه خيال اميد راحت بشه همش به عمو سر ميزديم ... سرخيابون خودمون با مهتاب تماس گرفتم وگفتم سريع بياد بيرون .... به خونه كه رسيدم مهتابو ديدم كه خودشو حسابي پوشونده تا سر ما نخوره يه نيش ترمز زدم ومهتاب سريع پريد توي ماشين وبا ناراحتي گفت :

-سلام نامرد خانم ،حالا ميري خونه ي عمو به من نمي گي ؟؟؟ خيلي بدي افتاب ..

لبخندي به دماغ سرخش زدم وگفتم :

-آخي كوچولو .... اون موقع كه من رفتم تو مدرسه بودي ...

مهتاب بالحن حق به جانبي گفت :

-يعني مي مردي يه ساعت صبر كني منم بيام ... ؟!

-نه نمي مردم ولي اگه توو با خودم مي بردم ديگه از درس خبري نبود ...

مهتاب اخمي بهم كرد وگفت :

-تورو خدا ببين كي از درس حرف ميزنه .. خانم شما خودت چرا بيخيال درس شدي ؟؟؟ نه به اون اميد كه براي درس رفت نه به تو كه به خاطر اميد داري از درست مي زني ...

حرصي شدم وگفتم :

-مهتاب ربطي به اميد نداره ... من اين چند وقت اعصاب درسو ندارم ..

مهتاب با تمسخر گفت :

-همين بي اعصابي هم زير سر اميده ... اصلا چرا بر نمي گرده ... ؟!

با عصبانيت گفتم :

-مهتاب با اميد كار نداشته باش ... اوكي ؟؟؟ من خودم نخواستم بياد ... در ضمن بهتر بدوني اصلا خوشم نمياد كه با اين لحن درباره ي اميد حرف بزني ...

مهتاب كه ديد اگه بازهم ادامه بده كارمون به دعوا مي كشه با حرص گفت :

-باشه اصلا شما عقل كلي ! فقط تو درست مي گي ....

بعد هم صداي پخشو تا اخر زياد كرد، داشتم كر مي شدم ولي بي خيالش شدم وديگه چيزي نگفتم .... جلوي در خونه ي غزل كه رسيديم تا رفتم ماشينمو پارك كنم يه پرشياي اسپرت سريع پيچيد جلوم ورفت جاي من پارك كرد با حرص پخشوكم كردم و گفتم :

-مردك عوضي ... تو رو خدا نگاه كن ... ! ...

مهتابم بدتر از من :

-اه اه بميري ... اين همه جا مرتيكه ي الدنگ ....

وبا عصبانيت خواست از ماشين پياده بشه كه سريع گفتم :

-كجا ؟؟؟

-ميرم اين بيشعورو ادم كنم ...

-مهتاااااااااا ب ...

مهتاب بدون توجه من از ماشين پياده شد وبه طرف پرشياييه رفت با تاسف نچ نچي كردم مهتاب كلا اهل دعوا بود من هميشه اين عقيده رو داشتم كه اين بشر به جاي دختر بايد پسر مي شد ... با صداي بوق ماشين پشت سرم از اينه نگاهي به عقب انداختم يه لكسوس ار ايكس بود با ديدن ماشين بغض كردم بي خيال مهتاب شدم ورفتم كمي جلوتر پارك كردم كيف مهتاب وكيف خودمو برداشتمو از ماشين پياده شدم ماشين اميدم لكسوس بود يادش بخير من رانندگي رو با ماشين اون ياد گرفته بودم چقدر سرم مسخره بازي در ميورد كه اگه خط به ماشينم بيوفته همه ي خسارتو از بابات مي گيرم و ... ناخوداگاه قطره اشكي از چشمام چكيد بيشتر از هميشه دلتنگ بودم ... سريع اشكمو پاك كردم همون موقع نگاهم به مهتاب خورد كه هنوز بغل پرشيا ايستاده بود وبا صاحبش كه پسرنوزده ،بيست ساله اي بود دعوا مي كرد واون پسره هم بالبخند فقط نگاهش مي كرد لبخند تلخي زدم اگه اميد جاي اين پسره بود حساب مهتابو مي رسيد هيچ وقت جلوي دادو بيداد كوتاه نميومد ... كلافه جلو رفتم وبي توجه به پسره رو به مهتاب گفتم :

-مهتاب .. بسه ... بيا بريم ...

مهتاب با عصبانيت گفت :

-چي چيو بريم ؟؟؟ من بايد به ايشون ياد بدم احترام خانما رو نگه دارن ...

پسره درحالي كه با لبخند به مهتاب نگاه مي كرد گفت :

-مثل اينكه ايشون عجله دارن (به من اشاره كرد ) شمام بهتره برين ...

بعد كارته ويزيتي سمت مهتاب گرفت وبا لبخند دختر كشي گفت :

-خوشحال ميشم بقيه ي كلاس اخلاقو خصوصي برقرار كنيم ... مهتاب خانم ...

وابروهاشو بالا انداخت منو مهتاب از تعجب فكمون افتاد زمين ... بچه پرووووو ... مهتاب اخم بدي به پسره كرد وگفت :

-برو به مامانت بگو برات كلاس اخلاق بزاره ...

وسريع از كنار پسره رد شد وبه سمت مجتمع رفت منم به پسره اخم كردم وخواستم برم كه گفت :

-خانم اگه ميشه يه دقيقه ...

با اخم به سمتش برگشتم كارتو به سمتم گرفت وگفت :

-من قصد جسارت نداشتم ... فقط براي اشنايي بيشتر بود ... اگه ميشه اين كارتو بهشون بديد

سرمو كج كردم واز بالا تا پايين بر اندازش كردم ازاون پسرجلفا بود كه مي خواست خودشو با ادب نشون بده درست مثل سيناي امل ولي به ما نمي خورد ، دوست مهتاب بايد يه ادم خاص باشه با خباثت بهش نگاه كردمو گفتم :

-متاسفم ... ولي شما اصلا به مهتاب نمي خورين ...

پسره شيطون ابروهاشو بالا انداخت وگفت :

-يعني سرترم ...!!!؟؟؟

پسره ي احمق معلومه كه نه ... لبخند ژكوندي زدم وگفتم :

-خير اقا كوچولو ... شما لياقت واكس زدن كفششم نداري ...

پسره با چشماي چهارتا شده بهم زل زد بدونه اينكه بهش توجه كنم به سمت مجتمع رفتم مهتاب كه كنار در ايستاده بود گفت:

-چي شد ؟؟؟

-هيچي ادمش كردم .... پسرك بي لياقت ...!

همراه با مهتاب وارد مجتمع شديم اسانسورشون خراب بود براي همين مجبور شديم از پله ها بالا بريم به واحد غزل اينا كه رسيديم نفسمون بالا نميو مد همون موقع چشممون به كامي خورد كه دلشو گرفته بود ومي خنديد مهتاب سريع به سمتش هجوم بردودر حالي كه با مشد به سرو سينه ي كامي ميزد با داد گفت :

-نگو كه كار تو بود ... كامي نگو كه كار تو بود .. !!!!!!!!!

كامي در حالي كه سعي مي كرد خندشو كنترل كنه دستشو به نشونه ي تسليم بالا اورد وگفت :

-نه به جان خودم ...

مهتاب دست به كمر زد وگفت :

-پس چته مي خندي ؟

كامي كه از خنده قرمز شده بود گفت :

-مي خواستم قيافه ي دختراي ناناز مهرجو رو ببينم كه از سي چهل تا پله بالا اومدن واقعا چه صحنه اي بود ...

دوباره شروع به خنديدن كرد بعد از مكث كوتاهي در حالي كه لبخند عميقي روي لبش بود روبه مهتاب گفت :

-بعد هم مهتاب خانم فرهنگ اپارتمان نشيني داشته باش ...

مهتاب دستشو به نشونه ي برو بابا تكون داد وتنه اي به كامي زد ورفت تو كامي به من اخم كرد وگفت :

-اين مهتاب ادم نمي شه ، مثلا من الان بايد مي گفتم بفرماييد ...

من كه هنوز نفسم بالا نيومده بود به سختي وارد خونه شدم وگفتم :

-اگه منتظر بفرماييد ... تو باشيم بايد تا فردا صبر كنيم ...

كامي هم پشت من وارد شد ورو به غزل با خنده گفت :

-يه ليوان اب به اين طلوع وغروب بده ... نفسشون بالا نمياد البته غروبو بعيد مي دونم ...

مهتاب پشت چشمي براي كلمي نازك كرد به غزل سلام كردم اونم با خنده جوابمو داد به نيكي وگلنارهم سلام دادم كنار نيكي روي مبل ولو شدم وبا حسرت به اب روي ميز نگاه كردم گلنار برام از پارچ كمي اب ريخت وبه سمتم دراز كرد وگفت :

-بخور تا شهيد نشدي ...

ابو خوردم يه نفس خوردم ... نفسم كه جا اومد پالتمو در اوردم وكنارم انداختم كامي با شيطنت گفت :

-بفرما رئيس ما در خدمتيم ...

اخمي بهش كردم وگفتم :

-ببينم تو كار نداري همش خونه اي ..

كامي يه پاشو انداخت روي پاي ديگه اش صداشو صاف كرد وگفت :

-عرضم به خدمتتون بنده رئيسم ... پس آزادم هر موقع مي خوام بيامو برم در ضمن اگه من نباشم اصلا اين دورهم جمع شدن به دلتون مي چسبه ؟؟؟

گلنار به كامي نگاه كرد وبا لحن مسخره اي گفت :

-اخي عمرا !!! فكرشم نكن .. ما بي تو ؟؟؟ ابدا ! ولي كامي من تورو اينجا تنها مي بينم جگرم ميسوزه ،تنها ميون اين همه دختر.خوب مي خواي يكي دوتا از اون دوستاي خوشگلتو بردار بيا ...

كامي چشماشو برا گلنار چپ كرد وگفت :

-به دلت صابون نزن ... بهتره به دوست پسراي رنگين كمون خودت برسي ... دوستاي من به درد تو نمي خورن ...

گلنار ايشي گفت وسرشو به طرف ديگه اي چرخوند ... نيكي بدون توجه به كامي وگلنار در حالي كه موزي رو توي بشقاب قاچ مي كرد گفت :

-آفتاب موضوع چيه ؟؟؟ غزل مي گفت با اميد حرف زدي ...

حالا همشون بهم خيره شده بودن با نارحتي نفس عميقي كشيدم وصاف سرجام نشستم به تك تكشون نگاه كردم وبدونه مقدمه چيني گفتم :

-كمكم كنيد ..

كامي با لودگي گفت :

-باشه .. تو بگو چقدر من الان پول تو جيبم نيست ... گداهم گداهاي قديم ... واه واه واه .... پرو پرو اومده تو خونه ...

غزل يكي محكم تو سر كامي زد وگفت :

-عزيزم لطفا تو ساكت باش ..

بعد به سمت من برگشت وگفت :