رمان نفرین طلسم شیطانی به قلم RAJABI_F77

ژانر : #عاشقانه #تخیلی #ترسناک #طنز

خلاصه :

روزي از روز ها،دختر به بدجنسي شيطان،انگشتر طلسم شده شيطان رو كه خودش و برادر دوقلوش براي فوضولي كردن توي دنياي ماورايي درست كرده بودن رو نفرين مي كنه تا بعد از مرگش،اون انگشتر تا زماني كه همزادش بدنيا نيومده پنهان بمونه زماني ميرسه كه آديناي قصه ما كه از قضا همزاد همون بد سرشت بوده،اون انگشتر رو پيدا مي كنه ولي خبر نداره كه چه اتفاقات ترسناك و غير قابل باور و تصوري در پيشش هست .با پيدا كردن انگشتر نفرين شده،سرنوشت اين دختر به كل دگرگون ميشه ..

به نام افريننده ترس و عشق

نفس زنان از پله هاي شكسته و قديمي ساختمون بالا مي رفتم.

با ترس به اطرافم نگاه مي كردم.

خدايا من كجام؟

صداي شكستن چيزي باعث شد جيغ بلندي از ترس بكشم و به عقب پرت بشم.

پاهام ليز خورد و تقريبا به عقب مايل شدم.

سريع خودم جلو انداختم و به پشت سرم نگاه كردم.

فقط دو وجب مونده بود تا به پايين پله ها پرتاب بشم.

انقدر بالا اومده بودم كه جوني براي پاهام نمونده بود.

_آدينا...

هيني كشيدم و به ديوار چسبيدم.

كي بود كه اسمم صدا ميزد!

با چشماي درشت شده به اطرافم نگاه كردم.

هيچ چيز،جز تاريكي مطلق نبود.

ضربان قلبم انقدر بالا بود كه هر لحظه منتظر بودم سينم بشكافه و از سينم بيرون بزنه.

صداي قدم هاي كسي از پايين شنيدم.

بدنم شروع به لرزيدن كرد.

با صداي لرزون، بلند گفتم:

_ك...كي اون..نجاست؟

تنها صداي قدم هاي كسي كه از راه پله بالا ميومد؛توي سالن سكوت ميشكوند.

ترسي كه به جونم افتاده بود و تا به حال تجربه نكرده بودم.

احساس مي كردم كسي كه از پله ها بالا ميومد خطر جدي براي من محسوب ميشد!

_گفتم...گفتم كي اونجاست؟

اطرافم صداي زمزمه بلند شد.

زمزمه ها به قدري اروم بود كه تنها به پيس پيس شباهت داشت.

كم كم صداي زمزمه ها داشت بلند تر ميشد كه سايه ي خاكستري رنگي از راه پله نمايان شد.

نفس هام تند شده بود.

هر قدمي اي كه بر مي داشت من به عقب ميرفتم.

سايه خاكستري رنگ كم كم داشت نمايان مي شد.

رداي مشكي رنگ گشادي تنش بود.

سرش پايين بود و كلاه كاملا صورتش پشونده بود.

يك دفعه پاهام ليز خورد و به زمين افتادم.

سرم كه بلند كردم نديدمش.

زمزمه وار با خودم گفتم:

_پس كجا رفت!

به اطرافم نگاه كردم.چيزي نبود!

بلند شدم.

وقتي به پشت برگشتم با چيزي كه روبه روم ديدم تقريبا سنگ كوب كردم.

صورت كدر و خاكستري رنگش با چشماي درشت و كاملا سفيدش انقدر ترس به وجودم تزريق كرده بود ك سرجام ميخكوب شده بودم و بهش زل زده بودم.

چشم هاي سفيدش كم كم شروع به تكون خوردن كرد.

تصوير مبهمي توي چشم هاش شروع به حركت كردن كرد.

يكدفعه صورتش تكوني خورد و روي لباش شروع به ترك خوردن كرد و از هم فاصله پيدا كرد.

_آدينا...منتظرم باش.

بعد از تموم شدن حرفش، مايه سياه رنگي از گوشه چشم و لبش شروع به پايين اومدن كرد.

تازه فهميدم چه چيزي جلوي چشم هام ايستاده.

بدنم شروع به لرزيدن كرد.

لبام از هم فاصله پيدا كرد.

ديگه طاقتي نياوردم و چشمام بستم واز ته دل شروع به جيغ زدن كردم.

احساس كردم كه بدنم سبك شده.سريع چشمام باز كردم و با جيغ سرجام نشستم.

به اطرافم، نفس زنان نگاه كردم.

اتاقم بود.

من الان تو اتاقمم!

در يكدفعه باز شد و قامت خميده و ژوليده آرتام معلوم شد.

_چي شدي خواهري؟

آب گلوم رو با لرز قورت دادم و دست راستم روي صورتم كشيدم.

_هيچي نيست.خواب ديدم!

قدمي به جلو برداشت و به سمتم اومد.

قشنگ معلوم بود باز به شدت از رو تخت بلند شده و كمرش به عسلي بغل تختش خورد.اخه خميده راه ميرفت.

كنارم نشست بهم نگاه كرد.

فكر مي كردم الان مياد بغلم مي كنه دل داريم ميده.

اماده بودم كه...

شپلق.

_دختره ي خرس گنده خجالت نميكشي عين بزغاله ها تو خواب جيغ ميزني هان؟

با چشماي درشت شده بهش نگاه كردم.

اروم دستام روي پس كلم گذاشتم.

_دستت بشكنه آرتام.گردنم رگ به رگ شد.

يهو به سمت تخت ولو شد و روي تختم خوابيد.

_تا تو باشي من از خواب نازم بيدار نكني.اونم ساعت٣نصف شب.

ديگه رسما هنگ كرده بودم.

اخمام رفت تو هم.

بالشت رو از بغل تخت برداشتم محكم زدم تو سرش.

_پاشو مرتيكه برو سر جات بخواب.همه داداش دارن منم داداشت دارم.

نور آفتاب به موازات خيلي مستقيم تو چشماي فلك زده ي من افتاده بود.

خدايا اخه من به درگاهت چه گناهي كردم كه اين وقت صبح اذيتم مي كني!

با هزار جون كندن از روي تخت بلند شدم و به سمت سرويس بهداشتي رفتم.

كار هاي مورد نيازم انجام دادم و به سمت روشويي رفتم.

وقتي قيافه خودم تو اينه ديدم از خنده منفجر شدم.

خدا به داد شوورم(شوهرم)برسه.

جلوي موهام كوتاه و وقتي از خواب بيدار ميشم موهام مثل اديسون به سمت بالا ميره.

دست هام خيس كردم و با پنجه توي موهام كشوندم.

ديدم هنوز خوابم مياد!گفتم مثل اين فيلما بيام اب بپاشم رو صورتم.

خم شدم دو سه تايي رو خودم اب سرد پاشيدم.حالا بگذريم كه يه قطره اب به صورتم خورد و بقيه روي لباس و به عقب پرتاب شد.

از حركات خودم خندم گرفته بود.با خنده بلند شدم و به خودم تو اينه نگاه كردم

با چيزي كه توي اينه ديدم جيغ خفيفي كشيدم و چند قدم به عقب رفتم و دست هام روي لبام گرفتم.

زمزمه وار با خودم گفتم:

_بس كن آدينا.اون فقط يه كابوس وحشتناك بود كه باعث شده دوباره ببينيش.اروم باش دختر...

دست هام اروم پايين اوردم و چند قدم به اينه نزديك شدم.

به غير از خودم چيزي توي اينه نبود.

دستم زير شير اب بردم و با حرص يك مشت اب روي اينه پاشيدم.

_گندت بزنن.

حوله كوچيك بغل اينه رو برداشتم و از دستشويي بيرون اومدم.

_روزم اينطور شروع كنم وايي به حال بقيه روزم.

حوله رو روي صورتم گذاشتم.

_با كي داري حرف ميزني؟

چنان جيغ بنفش كشيدم و به عقب پريدم كه هم گلوم و هم پاي فلك زدم درد گرفت.

سريع حوله رو از روي صورتم برداشتم و با ترس به مقابلم نگاه كردم.

آرتام با چشماي از حدقه در اومده داشت نگاهم مي كرد.

_چته رواني؟چرا از ديشب هي جيغ جيغ مي كني؟جني شدي؟

از عصبانيت دندون قروچه اي كردم و حوله رو به سمتش پرتاب كرد.

_الهي زهر انار بگيري خير نديده.خودت عين جن اومدي پشت سرم ايستادي اونوقت و توقع داري خيلي ملايم بيام بگم جانم؟

لبخند شيطاني زد و به سمتم اومد.

_اخه مي دوني؟ترسوندنت بسي لذت بخش.نمي دوني كه...قيافت انقدر خنده دار ميشه كه ادم دوست داري از خنده روده بر بشه.

يكدفعه به سمتم پريد و پرتم كرد رو تخت و آي قلقلك داد!آييييي قلقلك داد ها.اخرش هم من از خنده قش كردم هم ودش از خستگي روي تخت قش كرد.

_آرتام خيلي بيشوري.

خنده اي كرد و يدونه ديگه به پهلوم سيخونك زد.

_ما مخلصيم.

دستم به پهلوم گرفتم و دستم براش تكون دادم.

_برو باو.

كمي مكث كردم و دوباره گفتم:

_آرتام.ماماينا كي ميان؟

يكدفعه سرجاش پريد و رو به من بشكن زد.

_اخ راستي.مامان ساعت٧زنگ زد گفت تا٣روز ديگه ايرانن.البته گفت يه اقدامات مهمي هم توي اينجا دارن كه قرار بهمون عنايت كنن و بگن.

سرجام نشستم و متفكرانه به آرتام نگاه كردم.

_يعني چه اقداماتي قراره صورت بگيره؟!

اونم متقابلا دستش زير چونش برد و انگشت اشارش متفكرانه روي لباش گذاشت.

_منم از همون موقع تو فكرم.

بعد صاف تو چشم هاي من نگاه كرد و متفكرانه گفت:

_احتمالا من از مرگ مي خوان نجات بدن.

چشمام درشت شد و بهش با تعجب نگاه كردم.

_يعني چي؟منظورت چيه!

باز متفكرانه از رو تختم بلند شد و عقب عقبكي به سمت در اتاق رفت.

_اخه ميدوني چيه؟

بعد به حالت ناله و درموندگي گفت:

_من بدبخت نزديك يك ماه دارم غذا سوخته مي خورم.مي ترسم از دست غذاهاي تو سرطاني چيزي بگيرم بميرم تمامممم...

از حرص لبام روي هم فشردم و انگشت اشارم و به نشان تحديد بالا اوردم و صاف تو چشماش نگاه كردم.

اونم كم نياورد و يه زبون درازي كرد و سريع در باز كرد و از اتاق پريد پايين.

همون موقع منم به سمتش نيمخيز شدم شروع كردم به دنبال كردنش.

_آرتام وايستا تا لهت نكردم.وايستا كاريت ندارم!

همينطور كه از پله ها پايين ميرفت به سمتم برگشت.

_تو غلط كردي من كار نداري.

به سمت پايين سرازير شد.

اي خدا من از دست اين چلغوز نجات بدهههه....

بعد از يه ربع دنبال كردن هم بلاخره خسته شديم و من تصميم گرفتم برم صبحانه رو اماده كنم.

همينطور كه صبحانه اماده مي كردم ارتام وارد اشپز خونه شد.

_كمك نمي خوايي؟

سرم بلند كردم و همينطور كه كتري روشن مي كردم لبخند زدم و گفتم:

_نه داداشي.بيا بشين تا چايي دم بكشه برات بريزم.

متقابلا لبخندي زد و روي يكي از صندلي ها نشست.

_اوووو ببين چه كرده خواهري من.

با لبخند كنارش نشستم.

عادتش بود اولين لقمش من براش بگيرم تا بقيه صبحانه بهش مزه بده.

طبق عادت هميشه براش يه لقمه كره عسل گرفتم.

وقتي لقمه رو ازم گرفت بلند شدم تا چايي بريزم.

رنگ تيره چايي كه ديدم ياد خوابم افتادم.

اون خواب چي بود كه من ديدم.

اولين بار بود همچين خوابي ديده بودم.

هنوزم كه بهش فكر مي كردم لرز به تنم ميافتاد.

سرم رو به شدت تكون دادم تا فكراي بي هوده از ذهنم دور بشه.

فنجون چايي برداشتم و به سمت ميز رفتم.

_دستت خواهرگلم.

سرم تكون دادم و سرجام نشستم.

دستام دور ليوان حلقه كردم و به بخاري كه ازش بيرون ميومد نگاه كردم.

_آدينا!

سرم بلند كردم و بهش نگاه كردم.

_چته از صبح!اون از ديشب كه تو خواب جيغ ميزدي.اين از الان كه همش تو خودتي.چيزي شده؟

پوفي كشيدم و به صندلي تكيه دادم.

خوابي كه ديده بودم براش تعريف كردم.

زل زده بود تو چشم هام چيزي نمي گفت.

حتي بعد از تموم شدن حرفم باز بهم زل زده بود و هيچي نمي گفت.

_آرتام كجايي؟الووو

يك دفعه پريد.

_چته عه.ترسيدم...

از قيافه ترسيدش خندم گرفت. بلند زدم زير خنده.

خودم انداخته بودم رو ميز و با دست روش ضرب گرفته بودم و ميخنديدم.

آرتام هم از خنده من خندش گرفته بود.

_پاشو خودتو جمع كن..

يكدفعه صداي زنگ اومد و از ادامه حرفش منعش كرد.

بلند شدم و به سمت تلفن تو آشپزخونه رفتم.

_بله؟

*_سلام مامان جان خوبي؟

با خوش حالي مشتاق تر به مامان سلام كردم.

_سلام ماماني جونم خوبي؟پس كجاييد؟

خنده ارومي كرد و صداي بابا كه از پست گوشي ميگفت به من سلام برسونه شنيدم.

*_آدينا جان بابا سلام ميرسون.به خاطر همين زنگ زدم.ما بعدازظهر ايران حركت داريم.شب مي رسيم خونه.

دهنم باز موند.يعني چي دارن ميان؟

ولي بخاطر اينكه ناراحت نشن با صداي خوشحال ابراز خوشحالي كردم و بعد از كمي سفارش هميشگي گوشي قطع كردم.

_چي شده؟

به سمتش برگشتم خيلي اروم گفتم:

_ماماينا دارن ميان...

منتظر به اطرافم نگاه مي كردم.

_وايي چقدر هيجان انگيز!

با خنده به سمت آرتام برگشتم.

_خجالت بكش مرد گنده.اين رفتارا چيه از خودت در ميكني؟

اخماش رفت تو هم.

_آدينا ميزنم لهت مي كنما.هي حالا تو بزن تو ذوق من بنده خدا.

نگاهم به پشت شيشه انداختم.

_خوب مگه بار اولشون كه از پيشمون ميرن.والا من از اونجايي كه يادمه باباينا همش ميرفتن آلمان و برمي گشتن.درضمن.امسال كنكور دادي و ديگه بزرگ شدي.خجالت بكش.

چشماش و لوچ كرد و برام ادا در اورد.

_خوبه خودتم همسن مني و كنكور دادي.

چشمام درشت شد به سمتش برگشتم.

_الان اين چه ربطي داشت؟!

كمي بهم نگاه كرد.

ولي بعد نگاهش به پشت شيشه ترانزيت انداخت.يكدفعه شروع به داد زدن كرد.

_عهههه اومدننن.آدينا ماماينا اومدن.

به همون سمت برگشتم.

مامان و بابا از پله برقي داشتن پايين ميومدن.

با خوشحالي دستي براشون تكون دادم.

انگار بابا ما رو ديد.

بخاطر همين مامان صدا زد و به سمت ما اشاره كرد.

مامانم به سمت ما برگشت و برامون دست تكون داد.

با لبخند منتظرشون ايستاديم تا از قسمت ترانزيت بيرون بيان.

دلمون حسابي براشون تنگ شده بود.نزديك١ماه بود كه اونطرف بودن و ما تنها توي خونه زندگي مي كرديم.

باباينا كه اومدن سريع به سمتشون رفتيم و بغلشون كرديم.

مامان:الهي قربونتون برم من.چقدر دلم براتون تنگ شده بود.

از بغل مامان بيرون اومدم و به سمت بابا رفتم.

_ما هم خيلي دلمون براتون تنگ شده بود.

بابا مردونه لبخندي زد و من به آغوش كشوند.

به سمت گوشم خم شد و زمزمه وار گفت:

_دختر خوشگل من چطوره؟داداشت كه اذيتت نكرد؟

از بغلش با خنده بيرون اومدم و گفتم:

_قربونت برم بابايي جونم.نه اذيت نكرد.

يهو صداي معترض آرسام بلند شد.

_دختره ي پرو.من اذيتت نكردم؟پدر من ...البته بابا جان ببخشيدا...در اوردي.اونوقت ميگي من اذيتت نكردم.

زبونم براش در اوردم و ادا در اوردم. با اينكارم بابا و مامان خندشون گرفت ولي آرسام با حرص بهم نگاه مي كرد.

____________

_يعني چي بابا؟من اينجا هزار تا كار دارم...

همينطور كه شوك زده شده بودم به سمت بابا برگشتم تا ببينم چي مي گه.

روزنامه ي توي دستش جابه جا كرد و از بالاي عينكش به آرسام نگاه كرد.

_تو مثلا اينجا چيكار داري؟

آرسام توي جاش جابه جا شد و كمي من من كرد.

_خب ...خب من.اصلا مگه من و آدينا تازه كنكور نداديم؟اونوقت مي خواييد مارو براي هميشه ببريد المان؟اصلا مگه من ميتونم به زبان اونا حرف بزنم...نه اصلا اين هيچي تازه ياد گرفتم.اصلا مگه من مي تونم اونجا زندگي كنم..اينم هيچي.اصلا مگه....

ديدم اگه حرفي نزنم بدتر سوتي ميده.

_بابا ما تازه كنكور داديم و نميتونيم خودمون با يه كشور ديگه وقف بديم.بابا خيلي غير ممكن اين موضوع بهمون گفتيد.

بابا روزنامه رو تا كرد و مامانم از توي آشپزخونه با سيني چايي اومد

مامان:عزيزم قراره اونجا بريد دانشگاه.مطمئن باشيد زود به اونجا عادت ميكنيد.

نميدونم چرا ولي ديگه نتونستم حرفي بزنم و در سكوت به جر و بحث آرسام و مامان و بابا نگاه كردم.

بعد از مدتي بدون هيچ حرفي اجازه خواستم و به سمت اتاقم راهي شدم

سرم پايين بود و خيلي اروم به سمت اتاق قدم بر مي داشتم.

_آدينا.

صاف سرجام ايستادم.

_آدينا.

ناخداگاه توي دلم ترس افتاد.

_آدينا پشت سرت.

يه نگاه به در اتاقم كه مقابلم بود انداختم و يه نگاه زير زيركي به پشت سرم.

احساس ميكردم كسي پشت سرم ايستاد.

_آدينا...پشت سرت.

پاهام يواش به سمت عقب چرخوندم و سرم اروم به سمت عقب چرخوندم.

خنده ريزي تو فضا پيچيد.

كسي پشت سرم نبود.

_آدينا...بيا.

دوباره صدا پشت سرم بود.

ديگه ترس تو كل وجودم پراكنده شده بود.

تا خواستم به عقب برگشتم خنده ريز ديگه تو فضا پخش و يكدفعه انگار كسي بهم تنه زده باشه بهم خورد.

منم تعادلم از دست دادم و با جيغ به زمين افتادم.

نفس زنان سريع برگشتم و به بالا سرم نگاه كردم.

_آدينا چي شده؟

با ترس به سمت صدا برگشتم.

مامان و بابا و آرسام نگران بالا اومده بودن و بهم نگاه مي كردن.

نمي دونستم چي بگم.

_ه...هيچي نشده.پاهام ليز خورد افتادم.

مامان به سمتم اومد و همينطور كه بلندم مي كرد با دلخوري گفت:

_دختر چرا حواست نيست؟حالا چرا جيغ زدي؟

با كمك مامان بلند شدم و لباسم تكوندم.

_خوب ترسيدم.

سرم كه بلند كردم نگاهم به آرسام افتاد.

زل زده بود بهم و چيزي نمي گفت.

وقتي نگاه من به خودش ديد،سريع سرش به سمتي چرخوند.

براي چي همچين نگاه مي كرد؟

بي خيال قضيه شدم و به سمت اتاقم رفتم.

_كجا؟

به سمت آرسام برگشتم.

_تو اتاقم.

دستش بالا اورد و به سمتم اومد.

وايستا من الان ميام.بذار از تو اتاقم چيزي بيارم.

سرم تكون دادم به رفتنش نگاه كردم.

زمزمه وار همينطور كه پوست لب پايينم ميجويدم گفتم:

_از كي تا به حالا انقدر جدي شده!

بعد از مدتي آرسام از اتاق بيرون اومد و به سمتم اومد.

_بريم.

به دستاش نگاه كردم.

_پس چي شد؟

وايستاد بهم نگاه كرد.

_چي پس چي شد؟

به دستاش اشاره كردم.

_مگه نرفتي چيزي بياري.

سرش تكون داد و بهم اشاره كرد تا باهاش برم.

_نه چيزي نمي خواستم بيارم.بيا چيز مهمي مي خوام بهت بگم.

شونه اي بالا انداختم به دنبالش رفتم

در اتاق بستم و وارد اتاق شديم.

آرتام به سمت تخت رفت و با نفس عميقي رو تخت نشست.

صندلي ميز مطالعم برداشتم و مقابل گذاشتم و روش نشستم.

با اطراف نگاه مي كرد و چيزي نمي گفت.

_خب؟چي شده كه انقدر درهمي؟

آرتام نگاه و به چشمام انداخت و بعد از مكث كوتاهي گفت:

_من هميشه از اتاقت خوشم ميومد.خيلي ارامش بخش!

لبخندي به حرفش زدم و منتظر شدم تا حرفش ادامه بده.

وقتي سكوت من ديد فهميد منتظرم تا حرفش بزنه.

كمي روي تخت جا به جا شد و بلاخره حرفش زد.

_من ميدونم چرا تازگيا در همي!

چشمام درشت شد و مبهوت نگاهش كردم.

_اونوقت براي چي اينطوريم؟

روي تخت جا به جا شد و به اطرافش نگاه كرد.

_يه مدت صداي هاي عجيب غريب ميشنوم.صدا هايي كه اسمم صدا ميزنن.اوايل كابوس ميديدم فقط.ولي تازگيا حس مي كنم اطرافم پراز موجودات عجيب غريب و هي مي خوان بهم چيزايي بفهمونن.ولي من نميبينمشون.ولي روزي كه گفتي چه خوابي ديدي واقعا شوك زده شدم.دقيقا همون خوابي بود كه اولين بار من ديده بودم.اين خيلي من نگار مي كنه.امروز كه جيغ زدي فهميدم چي شده.چون خودم هم صداي خنده و صدا زدن كسي از بالا ميشنيدم.

شوك زده بهش نگاه مي كردم.

_اين امكان نداره.من فكر مي كردم تمام اين صدا ها توهم ذهن من!يعني تو هم...

پوفي كشيد سرش براي تاييد تكون داد.

_اره.بلكه من جلو تر از حسشون كردم.

با ترس بهش نگاه كنم.

_آرتام نكنه بلايي سرمون بيارن.

سرش بلند كرد و با لبخند بهم نگاه كرد.

دستش دراز كرد و دست راستم گرفت و به سمت خودش كشوند.

يكدفعه به سمتش پرت شدم و روي پاهاش نشستم.

جدا از اينكه هم سنيم ولي هيكلا آرتام خيلي ازم بزرگتر بود.بخاطر همين كسي شك مي كرد همسن هميم.

_خواهر جوني من نبينم نگران باشه.داداش آرتامت مواظبته.نميذارم حتي يه كوچولو بهت آسيب برسونن.

نفس عميقي كشيدم و با لبخند سرم روي شونه هاش گذاشتم.

_راستي دقت كردي اين نظريه درست از اب در اومد؟

سرم بلند كردم بهش نگاه كردم.

_كدوم نظريه؟

خم شد و بوس ارومي از لپم گرفت.

_اينكه دوقلو ها هميشه از حال همديگه باخبرن.ما هم با همديگه توي همچين مخمسه اي افتاديم.

با خنده سرم تكون دادم و باز رو شونش سرم گذاشتم.

ولي وقتي به عواقبش فكر كردم لبخند از رو لبام رفت.

يعني چي ميشه؟

خدايا خودت كمكمون كن...

نگاهم رو به اطرافم انداختم.

چقدر اين خونه و اين اتاق رو دوست داشتم.

چه خاطره هايي كه با اين خونه نداشتم.

حالا چي؟

بايد تمام خاطراتم رو توي اين خونه جا بذارم و از كشوري كه توش زندگي مي كردم دل بكنم!

ديشب توي تنهايي خودم كلي گريه كردم.

ناراحتيم از رفتنمون يه طرف،صدا هاي مشكوكي كه ميشنيدم يه طرف.

انقدر ترسو شده بودم كه اتاقم تاريك نمي كردم و نصف شب حتي مواقع ضروري از اتاق خارج نمي شدم.

ترسناك تر از همه اين اتفاقات،حرفيه كه آرتام بهم زد!

( *آرتام:آدينا من واقعا نگرانم.

_چطور مگه؟

آرتام:تازگيا صدا هايي كه ميشنوم...چطور بگم...اونا فقط اسم تورو صدا ميزنن.هي ميگن با آدينا بيا.با آدينا كار داريم و از اين حرفا. *)

از اون موقعي كه اين حرف شنيدم ترس بيشتري به جونم افتاده.

يعني چيكارم دارن؟اصلا بايد كجا برم؟

فقط ميگن بيا!

_آدينا حاضري؟كجايي باز؟باز رفتي توي كمد ديواري؟

خنده كنان به سمتم اومد و در كمد باز كرد.

_دختر تو هنوز اين عادت بچگانت فراموش نكردي؟نفست نميگيره همچين جايي؟

خم شدم و با كمك دست آرتام از سرجام بلند شدم.

_آرتام حالا چيكار كنيم؟من نميتونم بغير از اين اتاق جاي ديگه اي بخوابم!

دستش دور شونم انداخت و با تار مويي كه از شالم بيرون زد بود بازي كرد.

_كاري نميشه كرد ديگه.ولي كم كم به اونجا هم عادت مي كنيم.بابا گفته يه همچين خونه اي پيدا كرده كه شباهت زيادي به اينجا داره.ولي بزرگتر و سر سبز تر.

شونه اي بابا انداختم و به سمت كيف دستيم رفتم.

كيف از زمين برداشتم و به دور گردنم انداختم.

همينكه از اتاق خارج مي شديم برگشتم و به اتاقم نگاهي انداختم.

زير لب زمزمه وار گفتم:

_دلم برات تنگ ميشه.اتاق عزيز من.

قطره اشكي از كنار چشم هام پايين اومد.

خواستم برگردم كه يكدفعه سرجام ميخكوب شدم.

باز برگشتم به گوشه اتاق نگاه كردم.

هيچ كس نبود.

من همين الان يه دختر بچه اي كه تاپ و شلوار پاره و صورت زخمي داشت گوشه اتاق ديدم!

از ترس تند تند سرم تكون دادم و به سمت در برگشتم.

آرتام پشت سرم بود.

بخاطر همين ترسيدم و جيغ ارومي كشيدم.

_اي بابا چته!چرا تازگيا هي جيغ جيغ مي كني!

دستم گرفت و با خودش به سمت راه پله ها برد.

_آرتام تو هم ديدي؟

همينطور كه از پله ها پايين ميرفتيم گفت:

_چيو ديدم؟

پس نديده بود!

خيالم راحت شد كه توهم زدم.

با تكون داد سر بهش فهموندم هيچي نيست.

_بچه ها بدوييد ديگه.از هواپيما جا ميمونيما.آرتام من بهت گفتم برو دنبالش خودتم موندي پيشش؟

آرتام:خب ديگه باباجان.اومديم.

سريع رفتم جلو و كيفم به بابا دادم تا بذاره پشت ماشين.

همين كه تو ماشين نشستيم آرتام گفت:

_بابا...با ماشين چيكار ميكني؟

بابا و مامان كمربندشون بستن و همينطور كه بابا استارت ميزد گفت:

_وقتي وسايلاي خونه رو فروختيم صاحب يكي از وسايلي كه داشت ميخريد بهم پيشنهاد داد تا ماشين به اون بفروشم.منم كه ديدم چاره اي نيست همون موقع رفتيم قول نامه كرديم.

وقتي رفتيم فرودگاه،تو پاركينگ ميذارم مياد ميبره.

آرتام:پس اونجا چطور بي ماشين سر كنيم؟

بابا از آينه جلو نگاهي به من و آرسام انداخت و با لبخند گفت:

_نگران هيچي نباشيد.هم وسايل و هم خونه و ماشين اونجا فراهم.

ناراحت شدم.من نميخواستم وسايل كسي كه قبلا ازش استفاده كرده رو استفاده كنم.

انگار بابا از نگاهم خوند.

بابا:البته تمام لوازم نو و دست اولن.من و مامانتون همون موقع كه اونجا بوديم رفتيم سفارش داديم.فقط اتاق شما دوتا مونده كه همونجا خودتون انتخاب مي كنيد.

روي لبام لبخند نشست.با لبخند نگاهم از بابا گرفتم.

صداي بابا رشته افكارم پاره كرد و نذاشت ديگه فكر كنم.

_اوه اوه ببين چه تصادفي شده!

من و آرسام به سمت تصادف برگشتيم.آرتام به بابا گفت سرعت كم كنه تا ببينيم چي شد.

وقتي نگاهم به صحنه تصادف افتاد حس كردم قلبم ايستاده.

با چشماي درشت شده و بدني لرزون به صحنه نگاه كردم.

نفسام تند شده بود.

نميدونم چيزي كه مي ديدم حقيقت داشت يا توهم بود.

ماشين پژو دويست و ششي با كسي تصادف كرده بود.اون فرد همون دختر بچه اي بود كه گوشه اتاقم ديدم بودم.تاپ و شلوار پاره شده و صورت غرق در خون رو زمين افتاده بود.پسر جووني كه بهش زده بود كنارش مات نشسته بود و به جنازه دختر بچه نگاه مي كرد.

بدنم شروع به لرزيدن كرد.

_آدينا خوبي؟چرا داري ميلرزي.

دست لرزونم بالا اوردم و انگشت اشارم براي سكوت رو بينيم گذاشتم.سرم بردم عقب و چشمام بستم.

خدايا من چم شده؟

يعني من روح دختر بچه رو تو خونمون ديدم؟

خدايا چه بلايي داره سرم مياد!

مامان و بابا تا وقتي كه به فرودگاه برسيم از تصادف حرف ميزدن.

ديگه اخرش آرتام عصبي شد و ازشون خواست ديگه درموردش حرف نزنن.

وقتي قضيه توي اتاق بهش گفتم اونم حسابي شك زده شد.

من و آرتام هميشه حرف همديگرو باور داشتيم و داريم.

بخاطر همين خيلي سريع آرسام حرفم قبول كرد.

سرم رو شونه آرتام گذاشته بودم و اروم اشك ميريختم.

دختر ناز نازويي نبودم.ولي اونموقع واقعا دوست داشتم گريه كنم.

بدترسيده بودم.

انقدر بد كه هرلحظه ميخواستم خودم از اين همه ترس خلاص كنم.ولي نميشد.