رمان زاگووار (جلد دوم فرزند آتش ) به قلم vamingirle

-اين آشغالا صدبار منو تا دم مرگ بردن و آوردن...ميخوام حقشونو بذارم كف دستشون!
قباد-آره ولي الان اصن وقت خوبي نيس.
-د آخه چرا؟
سرشو تكون داد و با دهن كج ادامه داد:
قباد-خب...دوست ندارم كتلت شم...ترجيح ميدم تنهايي حسابرسي بشه تا اينكه منم قاطي كني!
برگشتم عقب و از پله ها رفتم بالا:
-تو ترجيح ميدي؟
قباد-جاي تو بعله!
با عمو دست دادم و كنارش وايستادم...معبد مثل هميشه نوراني و باشكوه بود...قبادم كنار من وايستاد:
-موضوع چيه عمو؟
عمو ميخواست حرف بزنه كه يكي از وسط جمعيت داد زد:
-نميخواين شروع كنين؟
با چشم دنبالش ميگشتم كه صداي ديگه اي بلند شد:
-ما وقت واسه مذاكرات داخلي شما نداريم...تحمل اين وضعم نداريم...پس زودتر شروع كنين!
با همهمه اي پشت سرش راه افتاد رسما كپ كرده بودم...بار اول بود اين همه دشمن باهم ميديدم..چشماي قباد داشت از كاسه سرش ميزد بيرون...عمو ولي خيلي آروم و بااخم صداشو صاف كرد:
عمو-من با اين همه نميتونم حرف بزنم...يكي نماينده بشه بياد جلو!
يكي از همون سه نفر اومد جلو...ظاهرا يه انسان بود ولي دورگه...موهاي بور و پوست سفيدش با چشماي مشكيش همخواني نداشت..با خشم نگام كرد و پاشو گذاشت روي پله كه عمو رفت جلو:
عمو-گفتم بيا جلو..نه بالا!
تيز نگام كرد:
-از اونجا بهتر ميشه گفتگو كرد.
پاي ديگشو گذاشت بالا كه عمو داد زد:
عمو-جرات داري يه پاي ديگتو بذار بالا حمزه..نذار جلوي خواهر و برادرات پودرت كنم!
از هر چي گوجه فرنگيه قرمز تر شده بود...رفت پايين و داد زد:
حمزه-من خواهر و برادرام نيسم كه ساكت بشينم...اين معبدو معامله ميكنم باهات...اين ساختمون در برابر قمر زحل...چطوره؟
عمو نگاهي به من كرد...خندم گرفته بود...چه چيزايي واسشون مهم بود!!!
پوزخندي زدم و سعي كردم لحنم شديدا تمسخري باشه:
-ضرب نخوري جوجه رگ رگي...قمر زحلو ميخوام قاب كنم بذارم بالا سرم؟
اخمامو كشيدم بهم و نگاش كردم:
-نخير..اين ساختمون فروشي نيس!
خنده ي بيجاي قباد كفرشو بالا آورده بود..باعصبانيت دستاشو مشت كرد:
حمزه-باشه عوضي..كل ثروت اينا واسه تو..اين معبدو بده ما و خودتو آزاد كن!
دست به سينه وايستادم و بي تفاوت گفتم:
-من الانشم آزادم..كل ثروتت ارزوني خودت...من..اين معبدو...به هيچكس..نميدم...شيرفهم شدي؟
هنو چند ثانيه از حرفم نگذشته بود يه جسم به سرعت نور اومد طرفم...فقط وقت كردم پامو بيارم بالا و چشمامو ببندم...چشمامو باز كردم و با ديدن حمزه كه بي جون وسط جمعيت افتاده بود برگشتم سمت جمعيت..به نفس نفس افتاده بودم..داد زدم:
-نماينده از اين آشغال تر نداشتين؟
زير لب خدافظي كردم و رفتم پايين...از عصبانيت داشتم منفجر ميشدم...هم دلم خنك شده بود كه زدمش و هم از ديدن پرروييش حرصم گرفته بود!
وسط جمعيت حياطو آوردم تو ذهنم...چشمامو باز كردم و وقتي خيالم راحت شدنشستم روي سنگ..گلوم ميسوخت..اصن تو مخم نميرفت..آخه اون معبد چه ارزشي داشت كه همه افتادن دنبالش؟؟..چرا پولو نگرفتم و خودمو راحت كنم؟؟
سرمو تكون دادم و جواب خودمو دادم..لجبازي!
قباد-به همون تارون بد عنق رفتي...
بي تفاوت نگاش كردم:
-كي اجازه داد بياي تو خونه ي من؟
نشست روي سنگا كنار من:
قباد-نرو بالا ديگه كامي...ولي خوب كاري كردي..دستم درد نكنه با اين تعليمم..يه تلقينم ميرفتي روش نابود ميشد!
-اولا تو هيچكار نكردي همش كار عمو بود...ثانيا مگه نابود نشد؟
قباد-نه بابا..صدتا جون سگ داره پدرسگ..بردنش سياهچال!
-همون وحشتناكه كه توش پره چيزاي...
قبا-آره اره همون...نميخواد توضيح بدي...دانشگاه نداري؟
به ساعتم نگاه كردم...دير شده بود..از جام پاشدم و درحالي كه ميرفتم سمت در كيفمو درست كردم:
-ديگه اينطوري نمياي خونه ي من...دفعه ديگه به اين ملايمت باهات رفتار نميكنم ها..گفته باشم!
رسيدم به در...برگشتم و با ديدن قباد كه داشت ميرفت سمت در خونه دادم رفت هوا:
-باتوام بچه پررو...
برگشت سمت من:
قباد-جانم..ميگفتي!
-كجا ميري؟؟؟؟
قباد-خونه ديگه..
-اونجا خونه ي منه جناب...برو خونه ي خونت تا چيزي بارت نكردم!
قباد-بابا يه ساعت ميخوابم ميرم ديگه...خونه ي تو و من نداره...تو كاري نداري واست انجام بدم؟
يه تاي ابرومو دادم بالا...واي خداا..سهيل!!!
-باشه جهنم و ضرر..يه دست به سر و وضع خونه بكش شب مهمون دارم!