رمان محیا به قلم دنیا.م

ژانر : #عاشقانه #پلیسی

خلاصه رمان :

داستان درمورد سروان محیا کرامت هست که یه ماموریت رو بهش پیشنهاد میکنن که زندگیشو دستخوش حوادثی میکنه...

چادرمو جلوي آينه درست کردم ...

_ نميدونم پوشيدن اين چادر چه سودي داره !!!

مهيار از توي دستشويي داد زد : سود معنوي جانم ...

_ مهيار زود باش ...

مهيار _ پنج دقيقه ...

_ اي بابا تو که يک ساعت پيش گفتي پنج دقيقه ...

سرشو از توي دستشويي بيرون اورد و گفت : حرف توي دهنم نزار ...

با حرص کوسنو پرت کردم طرفش و گفتم : مهياااااااااار ...

صداي مهلا از اتاقش ميومد : مامان کتاب رياضيمو نديدي ؟

_ روي ميز کامپيوتر من بود ديشب ...

از اتاقش اومد بيرون و گفت : امروز صبح گمش کردم ... دستم بودا .

بابا _ اونکه روي ظرف عسله کتاب تو نيست ؟

مهلا به طرف آشپزخونه دويد ... به ثانيه نکشيده صداش بلند شد ... مامان از اتاقشون بيرون اومد و کاغذ سفيدي رو داد دست بابا و گفت : محمد اگه ايندفعه سبزي ها رو دير برسوني تو خونه رات نميدم ...

به مامان نگاه کردم ... موهاي خرمايي که با موهاي سفيد تزيين شده بود ... هم قد من بود ... صورت سفيد و چشمان عسلي ... بابا هميشه ميگفت عاشق همين چشاش شده ... لبخندي زدم ... عشق مامان و بابا مثال زدني بود ... بابا با عشق نگاشو به مامان دوخت و گفت : چشم خانم خانما ...

صداي خواب آلود محسن باعث شد به طرفش نگاه کنم ...

محسن _ من صبحونه ميخوام مامان ...

لبخندي زدمو رفتم طرفش و محکم ب*و*سيدمش که صداش دراومد ...

محسن _ اِ نکن بدم مياد ...

_ دوسِت دارم مشکليه ؟

محسن خواست حرفي بزنه که بابا صدام زد ... به طرفش نگاه کردم .

بابا _ با ما نمياي ؟

_ نه بابا جون شما بريد ...

مهلا مقنعه شو درست کرد و پشت سر بابا بيرون رفت ...

مامان _ کو مهيار ؟

نگاهي به ساعت کردم ... بايد سر ساعت 8 ميرفتم پيش سرهنگ ...

_ مهيار کجا موندي تو ؟ بخدا ديرم شدا .

مهيار سرشو از در دستشويي بيرون اورد و گفت : يکم ديگه مونده .

سرمو با کلافگي تکون دادم ... نشستم روي نزديکترين مبل ... گوشيمو دراوردم ... مشغول گشتن توي گوشيم بودم که صداي مهيار باعث شد سرمو بلند کنم : من آماده ام .

نگاش کردم ... شيش يا هفت تيغه کرده بود ... مونده بودم کي صبح به اين زودي مياد شرکتشون که اينهمه به خودش رسيده ... موهاي سياهش که طبق معمول چپ ريخته بود توي صورتش ... چشاش که عين چشاي مامان عسلي بود ... و عين بابا سبزه بود ... در کل جزو جذابترين پسراي فاميل بود ... نگاهمو ازش گرفتم و بلند شدم و اومدم بيرون ... اونم پشت سرم اومد و سوار ماشين شد ... ماشينو که روشن کرد گفت : کارا چطور پيش ميره ؟ هنوز پشيمون نشدي ؟

_ اينهمه شما منو حمايت ميکنيد شرمنده ميشم بخدا ...

مهيار _ ما حمايتت ميکنيم ولي تو اصلا با اين کار جور نيستي !

_ ميشه بفرماييد کي حمايتم کرديد تا منم بدونم ؟

مهيار _ خيلي بي انصافي ... يعني من تا به حال پشتت نبودم ؟!

_ پشتم بودي ... ازم حمايت کردي و ممنونتم ولي توي اين يه مورد پشتمو خالي کردي ...

مهيار _ آخه اين کار با روحيه دخترا جور نيست ...

جوابشو ندادم ... ميدونستم همون بحث هاي هميشگيه ... جلوي اداره که ايستاد بدون اينکه نگاش کنم تشکر کردم و پياده شدم ... چادرمو صاف کردم و رفتم طرف اداره ... پامو روي اولين پله نذاشته بودم که با صداي جناب سرگرد برگشتم طرفش ... جناب سرگرد محبي و حسيني بودند ... راست ايستادم و سلام نظامي رو به جا اوردم ...

سرگرد محبي _ راحت باشيد ، پرونده اي رو که ديروز بهتون دادم کامل کرديد ؟

_ بله قربان ... چند دقيقه ديگه ميارم اتاقتون ...

سرگرد محبي _ ممنون ...

_ با اجازه ...

ديگه موندنو جايز ندونستمو از پله ها بالا اومدم ... رسيدم به اتاق خودمون ... با خوشحالي درو باز کردم ...خوشبختانه کسي توي اتاق نبود ... به سرعت رفتم طرف ميزم ... با کليد کشوشو باز کردمو پرونده اي که سرگرد بهم داده بود رو برداشتم و بيرون اومدم ... بازش کردم ... هميشه عادت داشتم قبل از تحويل دادن بايد دوسه بار چک ميکردم ... به اتاقش که رسيدم رفتم داخل و پرونده رو بهش تحويل دادم ... چشمم به ساعت افتاد ... پنج دقيقه مونده بود به هشت ... عذر خواهي کردمو به سرعت بيرون اومدم ... سرهنگ پرستش با وقت نشناسي و سرموقع نبودن شديدا مخالف بود و اگه به کسي گفته باشه ساعت فلان بيا اگه نميومد جريمه ميشد ... رسيدم پشت در اتاقش چند لحظه ايستادم و نفس عميقي کشيدم و در زدم ... صداي کلفت و بمش پيچيد توي گوشم : بفرماييد ؟

در رو باز کردم و وارد شدم ... سرهنگ پشت ميزش نشسته بود و عينکشو به چشم داشت ... چند قدم رفتم جلوتر و سلام نظامي کردم ... از بالاي عينکش بهم نگاهي انداخت و اشاره کرد بشينم ... آروم رفتم طرف صندلي راحتي که روبروش بود نشستم ... با پرونده هاي روبروش مشغول بود ... جرعت نداشتم جابجا بشم ... کمي ترسيده بودم ... با گذاشتن خودکارش روي ميز تمام توجهمو معطوفش کردم ... کاغذا رو مرتب کرد و عينکشو دراوردو گذاشت روي ميز و توي صورتم دقيق شد ... چادرمو توي مشتم چپونده بودم و فشارش ميدادم تا از استرسم کم شه ... بالاخره شروع به صحبت کرد : من بهت گفتم بيايي اينجا چون بايد باهات درمورد ماموريتي که قراره بري صحبت کنم ... توي اداره و سازمانمون خانم هاي زيادي وجود دارن ولي تعداد اندکي از اونها مجرد هستن ... تنها کسي که به نظرم واسه اين ماموريت خوبه توئي ... جزو بهترين افسراي خانم توي اين اداره هستي ...

سعي کردم لبخند نزنم ولي توي وجودم داشتم بندري مير*ق*صيدم ... من ؟! جز بهترين افسرا ... ؟! ادامه دادن سرهنگ نذاشت فکر ديگه اي بکنم ...

سرهنگ _ چون وقت کمي تا انجام اين ماموريت داريم پس مجبور هستيم زودتر اقدام کنيم ... من بيشتر بهت توضيح نميدم... به اين آدرس برو تا سرگرد مودت بهت توضيحات لازم رو بده ...

هنگ کردم ... سرگرد مودت ؟! همون سرگرده که نازنين ازش تعريف ميکرد ... ميگفت توي يه ماموريت جون سرتيپ هاشمي رو نجات داده ... بخاطر همينم ارتقا درجه پيدا کرده ... نازنين ميگفت خيلي آدم سرد و بيخوديه ... با بلند شدن سرهنگ منم بلند شدم ... کاغذي رو گرفت جلوم ... بلند شدم و کاغذو گرفتم که گفت : اميدوارم توي اين ماموريت بهمون کمک کني ...

مگه چيکار ميخواستم بکنم که ميگه اميدوارم کمک کني ؟! يکم مشکوک ميزد ... آخه واسه يه ماموريت رفتن چرا بايد ميگفت اميدوارم کمک کني خب ميگفت مجبوري کمک کني ... اِ محيا توهم چقدر خيالبافي ...

سرهنگ _ ميتوني بري ...

_ ببخشيد قربان بايد امروز برم پيش سرگرد مودت يا ...

نذاشت ادامه بدم گفت :ميري خونه ... لباساتو عوض ميکني و ميري به اين آدرس ... کسي نبايد بفهمه کجا ميريا ...

_ چشم قربان ...

احترام نظامي رو به جا اوردم و بيرون اومدم ... درو که بستم نگاهي به کاغذ انداختم ... فکر ماموريت توي مخم داشت وول ميخورد ... بخدا يکم مشکوک ميزدن ... آخه چرا نبايد کسي بفهمه من کجا ميرم ... سريع رفتم طرف اتاق کارم ... کيفمو برداشتم و از اداره اومدم بيرون ... از اينکه ماشين نيورده بودم حرصم گرفته بود ... خواستم برم اون طرف خيابونو با تاکسي برم که صداي بوق زدن ماشيني باعث شد برگردم طرفش ... با ديدن سروان کاشفي اخمام رفت توهم ... شيشه رو داد پايين و گفت : بفرماييد برسونمتون ...

_ ممنون ... منتظر کسي هستم ...

يه جوري نگام کرد که يعني خر خودتي ... ولي بي توجه به نگاهش گفتم : با اجازه ...

از کنار ماشينش رد شدم ... هنوز چندقدم نرفته بودم که گازشو گرفت و رفت ... نفس عميقي کشيدم و رفتم اونطرف خيابون ... براي تاکسي دست بلند کردم ... آدرس خونه رو گفتم ...

کرايه شو دادمو پياده شدم ... درو با کليدم باز کردم ... محسن داشت توي حياط دوچرخه سواري ميکرد ...

_ فسقلي تو مگه مدرسه نداري ؟

چرخشو ايستاند و گفت : نچ ... معلممون بيمارستانه ... ماهم تعطيليم ...

و دوباره شروع کرد به بازي کردن ... سرمو از روي تاسف تکون دادم ... ما با اون وضع درس خوندن اين شديم ... بچه هاي الان ديگه هيچي نميشدن ... با سرعت رفتم داخل ... پنج دقيقه طول نکشيد که لباسمو عوض کردم ... اومدم بيرون ... از در که ميخواستم برم بيرون يادم افتاد که ماشين مامان هست پس چرا بايد با آژانس ميرفتم ؟!

_ مامان سوييچ ماشينت کجاست ؟

مامان از آشپزخونه اومد بيرونو گفت : چي ؟

_ سوييچ ميخوام ...

مامان _ تو چرا امروز زود اومدي ؟

_ دارم برميگردم ...

مامان سوييچو داد دستم ... تشکر کردمو پريدم بيرون ... ماشينو از حياط اوردم بيرون ... محسن درو بست ... براش بوق زدمو پامو گذاشتم روي گاز ... سيستم پخشو روشن کردم ... باز اين مهلا با مامان رفته بوده بيرون ... سي دي رپ مخصوص مهلا رو از دستگاه بيرون اوردمو سي دي خودمو گذاشتم ...

بازم اين آهنگ ... خاطره ها جلوي چشمام مثل يه فيلم رد شدن ... براي يه لحظه چشامو بستمو دوباره بازش کردم ... نميخواستم باز غرق خاطره هام شم ... آهنگو عوض کردم ... با همه آهنگاي فرامرز اصلاني خاطره داشتم ... سي دي رو در اوردمو انداختم روي صندلي کناريم ...

جلوي يه آپارتمان ماشينو پارک کردم ... دوباره نگاهمو به آدرس دوختم ... خودش بود ... طبقه سوم ... زنگو فشار دادم ... بعد از لحظه صدايي به گوشم رسيد : بله ؟

_ کرامت هستم ...

در با صداي تقي باز شد ... درو باز کردم و رفتم داخل ... رفتم طرف آسانسور دکمه طبقه سه رو زدم ... چادرمو مرتب کردم ... در باز شد ... رفتم طرف واحد پنج ... جلوش ايستادمو زنگشو فشار دادم ... بعد از چند لحظه در باز شد ... يه پسر جوون يا مرد حدودا سي ساله جلوي روم بود ... نه بابا اين سرگرد مودت نيست ... بايد حدودا چهل سال داشته باشه ... شايدم اين باشه ... شايد مثل اين آدمايي که جوون ميمونن اينم چهل پنجاه سال سن داره ولي جوون مونده ... با صداي پسره به خودم اومدم ...

_ بفرماييد داخل ...

از جلوي در کنار رفت ... وارد خونه شدم ... خونه شيکي داشت ... و البته مرتب هم بود ... داشتم خونه رو ارزيابي ميکردم که گفت : بفرماييد بنشينيد ...

روي يکي از مبلا نشستم ... خودشم رفت ... بعد از چند دقيقه اومد ... يه سيني حاوي چايي دستش بود ... سيني رو گذاشت روي ميز و نشست روي مبل روبرويي ام ... پرونده اي رو که روي ميز بود رو برداشت و گفت : سرهنگ چقدر راجب ماموريت براتون توضيح دادن ؟

_ تقريبا هيچي ...

سرشو تکون داد و گفت : خب راجب ماموريت ... من سرگرد ايمان مودت هستم ...

يه لحظه به زبونم اومد که بگم : دروغ ميگي ؟! ولي لبمو گاز گرفتم تا يهو از دهنم نپره ...

ادامه داد : من دوساله روي اين پرونده کار ميکنم ...

پرونده رو گرفت روبروم ... ازش گرقتم که ادامه داد : توي سال 87 توسط يکي از جاسوسامون مطلع شديم که سازماني تشکيل شده که ...

نفس عميقي کشيد و ادامه داد : اين سازمان زير نظر CIA آمريکا هستش ... خانمهاي حامله رو که توي ايران هستن رو ميدزده و از اونا نگه داري ميکنه تا موقعي که بچه ي توي شکم اونا به دنيا بياد ... اون بچه ها رو تربيت ميکنن و به عنوان جاسوس ميفرستن داخل کشور ...

چه سازمان جالبي بود ... چه بيکار بود يه بچه رو 20 سال تربيت کنه بعد بفرستش توي کشور ... ايول بابا ... اما من چيکاره بودم اين وسط ؟! شايد من نقش همون پيرزنه که توي فيلم جاني اينگليش بازي ميکرد و هميشه يه جاروبرقي باهاش بود رو ايفا ميکردم ... از تصورش هم خنده ام ميگرفت ... لبو گاز گرفتم تا حتي لبخند هم نزنم ...

مودت _ گفتن اين موضوع برام سخته و ممکنه فکراهاي زيادي رو راجب من و يا بقيه بکنيد ولي ما به کمکتون نياز داريم ...

چشامو به لباش دوخته بودم بلکه بره سر اصل مطلب و بگه من بايد چيکار کنم ...

مودت _ من به عنوان يکي از جاسوسها رفتم توي اين سازمان ولي ما کسي رو ميخواهيم که بين خانومها باشه ...

_ بايد يه فرد حامله رو بفرستيد بين اونا درغير اين صورت امکان نداره ...

مودت _ درست ميفرماييد ماهم ميخوام همين کارو بکنيم ...

نفهميدم منظورش چيه ... خب حالا از کجا ميخواستن زن حامله پيدا کنن ؟! فسفر بيشتري سوزوندم ... اونا ميخواستن من توي ماموريت باشم يعني ... امکان نداره دارم فکراي الکي ميکنم ...

نگاه گنگمو به سرگرد مودت دوختم که گفت : ما از شما ميخواييم به عنوان نفوذي ما بريد توي سازمان ...

بقيه حرفاشو نشنيدم ... داشت چي ميگفت ؟! يعني اين ماموريت اينهمه مهم بود که ميخواستن يه نفرو پاش قرباني کنن ... و اون من بودم ؟! يعني اونو ميخواستن برم توي اون سازمان و اونم با يه شکم براومده ؟! ولي من که ازدواج نکرده بودم ... صداي سرهنگ توي گوشم پيچيد ... تعداد اندکي هستن که مجردن ... خب بريد يه زن حامله پيدا کنيد ... ولي اونا ميخواستن از آدماي خودشون باشه ... بردن زن متاهل که راحت تر بود ... جواب خودمو دادم ... آخه کدوم شوهري ميذاره زنش بره ماموريت اونم با بچه اش !!!! به معني کامل هنگ کرده بودم ...

با گيجي از سرجام بلند شدم ... مودت هم بلند شد ... فقط شنيدم گفت : ميل خودتونه ... هرتصميمي بگيريد ما حرفي نداريم ...

اونقدر حالم بد بود که حس ميکردم جلوي چشامو نميبينم ... سرم گيج ميرفت ... پرونده که توي دستم بود رو روي زمين رها کردم ... به طرف در رفتم ... سرگرد مودت هم چيزي نميگفت ... فقط خودمو گرفته بودم که نخورم زمين ... از خونه زدم بيرون ... زانوهام جون نداشتن که جلوتر برن ... يعني اينقدر بي ارزش بودم که بخاطر يه ماموريت ... حتي دلم نميخواست بهش فکر کنم ... با صداي بوق ماشيني به خودم اومدم ... نگاهي به ماشين و سرنشين عصبانيش کردم ...

_ خانم کرامت بفرماييد برسونمتون ...

نگاش کردم ... با چه رويي دوباره داشت باهام حرف ميزد ... سرشو انداخت پايين و گفت : حالتون مساعد نيست ...

فقط تونستم بگم : ماشين خودم ...

سرگرد مودت _ بديد من ميرسونمتون ...

سوييچو از توي جيبم دراوردم ... از دستم قاپيد ... بازش کرد ... رفت طرف ماشين ... منم با قدمهاي لرزونم رفتم طرف ماشين ... سوار شدم ... پاشو گذاشت روي گاز ... ماشين از جا کنده شد ...

سرگرد مودت _ واقعا متاسفم که اين موضوعو بيان کردم ...

ميخواستم داد بزنم که متاسفي ؟! تو به چه حقي به يه دختر ميگي زندگيتو نابود کن فقط به خاطر يه ماموريت ... ولي نتونستم فقط سرمو به شيشه تکيه دادم ... ديگه چيزي نگفت ... همه راهو درست رفت ... هيچي نميگفتم ... يعني نميتونستم چيزي بگم بهش ... جلوي خونه که ايستاد بدون اينکه برگرده طرفم گفت : ميدونم راه اشتباهي رو پيش گرفتيم ولي مجبوريم ... اگه اين سازمان بتونه به هدفش برسه کل سازمانهاي ايران نابود ميشه ... يا به عبارتي اميد همه ما به شماست ...

در ماشينو باز کرد و پياده شد ... از اونجا دور شد ... ناخودآگاه چشام بهش بود ... رفت طرف يه تاکسي و سوارش شد ... نگاهمو از جاي خاليش گرفتم ... به سوييچ چشم دوختم ... درش اوردم و از ماشين اومدم پايين ... حالم خيلي خراب بود ... با دستاي لرزونم کليدو از توي کيفم دراوردم و درو باز کردم ... وارد خونه که شدم مامان از توي آشپزخونه دراومد و با ديدن من با نگراني گفت : محيا چي شده ؟ چرا دوباره برگشتي ؟!

لبخندي زدمو گفتم : بايد روي يه پرونده کار کنم ... گفتن ميتونم توي خونه راجبش فکر کنم ...

از دروغم خودم هم تعجب کردم ولي مامان بدون اينکه به حرفام فکر کنه رفت توي آشپزخونه ... با سستي رفتم طرف اتاقم ... نشستم پشت در اتاقم ... بغض گلومو فشار ميداد ولي نميتونستم رهاش کنم ... داشتم خفه ميشدم ... با اينکه سعي ميکردم بهش فکر نکنم ولي نميتونستم ... چجوري به خودشون اجازه دادن اين پيشنهاد بهم بدن ؟! سرهنگ هم ميدونست قضيه رو !! کسي که از وقتي چشامو باز کرده بودم به عنوان عمو ميديدمش ... کسي که بهترين دوست بابا بود ... کسي که ... نميخواستم ازش متنفر بشم ... به جرعت ميتونستم بگم که از عموهاي خودم هم بيشتر دوسش داشتم ... دستاي مشت شده مو کوبيدم روي زمين ... سرمو با در تکيه دادم ... چرا بايد منو براي اين ماموريت انتخاب ميکردن ... از جام بلند شدم ... درو قفل کردم و رفتم طرف تختم ... سرمو توي بالشت فرو بردم ...

افکار جورواجور ريخته بودن توي ذهنم ... نميخواستم بهشون فکر کنم ... دستمو دراز کردم از توي کشو ميزم يه بسته قرص دراوردم ... يکي از اونو بدون آب خوردم ... به سختي قورتش دادم ... سرمو گرفتم بين دستام ... دلم نميخواست به چيزي فکر کنم ...

با صداي در از خواب پريدم ... اتاقم غرق در تاريکي بود ... صداي محسن از پشت در ميومد : محيا ؟

_ جانم ؟

محسن _ درو باز ميکني ؟

به سختي از سرجام بلند شدم ... درو باز کردم ... محسن اومد داخل ... خواست چراغو روشن کنه که گفتم : نکن محسن ...

کنار ديوار سر خوردم و نشستم روي زمين ... محسن کنارم زانو زدو گفت : مامان ميگه بيا پايين ... عمو اينا اومدن ...

سرمو با دستام فشار دادم و گفتم : کدوم عمو ؟

محسن _ عمو فريبرز ...

بازم ذهنم رفت طرف ماموريت ... دلم ميخواست برم پايين و داد بزنم چرا اين ماموريتو دادي بهم ؟! چرا يکي ديگه رو انتخاب نکردي ؟ مگه هميشه نميگفتي عين دختر نداشته تم ...

به محسن نگاه کردمو گفتم : سرم درد ميکنه ... نميتونم بيام ...

هيچي نگفت ... شايد اونم فهميده بود حالم خرابه ... رفت بيرون ...

شقيقه هام رو فشار ميدادم ولي از سردردم کم نميشد ... درو با پام هل دادم تا بسته شه ... ولي يکي مانع شد ... سرمو بلند کردم ... با ديدن قامت سرهنگ ... سرهنگ بود يا عموم !! بهم ثابت کرده بود سرهنگه ... با ديدنش چشامو بستم ... توي همون تاريکي هم متوجه شد چشامو بستم ...

سرهنگ _ يعني اينقدر ازم بدت مياد ؟

بي توجه به حرفش همه افکارمو ريختم بيرون : مگه نميگفتيد جاي دختر نداشته تونم !! مگه نميگفتيد همه تلاشتون رو ميکنيد زندگي من عالي باشه ... حتي از زندگي فرزاد و فرهاد ... چي شد اون حرفاتون !! چرا نذاشتيد هنوزم بهتون اعتماد کنم ؟! چرا منو انتخاب کرديد !! چرا ميخواهيد زندگيمو خراب کنيد !! چرا ...

چشامو باز کردم ... نميتونستم ادامه بدم ... صدام ميلرزيد ... نميخواستم نشون بدم که شکستم ... نشست گوشه تختم و گفت : هميشه تورو از همه بيشتر دوست داشتم ... چون بهم ثابت کردي ميتوني محکم باشي ... هميشه مثل يه پسر رفتار ميکردي ... بهم ثابت کردي ميتوني ... وقتي يه کاري رو شروع کني تا آخرش انجامش ميدي ... اون کارو به نحو احسنت تموم ميکني ... من اين ماموريتو به تو گفتم چون ميدونم ميتوني ...

نگاش کردم و گفتم : خيلي بي انصافيد ... يعني اين ماموريت از جون من و زندگيم ارزشمند تره ؟!

زل زد توي چشام و گفت : اون سازمان خيلي پيش رفته .... اگه نتونيم جلوشن رو بگيريم بايد فاتحه اين کشورو آدماشو بخونيم ...

کاملا برگشتم طرفش و گفتم : نميخوام ... به من چه ... زندگي خودم مهمتره ...

سرهنگ _ مگه همون روزي که اومدي تو اين کار سوگند نخوردي همه تلاشتو براي انجام دستورات انجام بدي حتي از جونتم بگذري ...

_ گذشتن از جونم يه لحظه هستش ... ولي بعد از اين ماموريت بايد زندگي کنم ...

سرهنگ _ يه ازدواج سوريه ... بعد از ماموريت هم طلاق ميگيريد ... هيچ کس هم چيزي نميفهمه ...

_ کسي چيزي نميفهمه ولي من که بايد تا آخر عمر ...

ادامه ندادم ... فعلا تنها چيز مهم ، ماموريت بود نه من ... نفسمو با حرص بيرون دادم ... عمو بلند شد و اومد طرفم و روبروم زانو زدو گفت : تصميم با خودته ... ولي اينو بدون تو با اين کارت علاوه بر اينکه مردمو نجات ميدي جون چندين مادر بيگ*ن*ا*ه و بچه ها شون رو نجات ميدي ...

و بلند شدو رفت بيرون ... خواستم بگم به درک که يه چيزي توي دهنم داد زد : بي انصاف ... اون مادرا هم ميخوان زندگي کنن ... اون بچه ها هم حق زندگي کردن دارن ...

ميخواستم بي تفاوت باشم ولي همش خانوماي باردار و نوزادها ميومدن جلوي چشمم ... بلند شدم ... لباسمو عوض کردم و رفتم پايين ...

_ سلام ...

همه برگشتن طرفم ... قبل از همه فرزاد بلند شد و تعظيم کوتاهي کردو گفت : خوش آمديد عالي جناب ... منت بر سرما گذاشتيد ...

نتونستم لبخند نزنم ... نشستم کنار مهيار و گفتم : ميدونم ...

فرزاد _ اي بچه پررو حيف ازم بزرگتريا .... وگرنه يه چيز بهت ميگفتم ...

مهيار _ جان من بگو ...

فرزاد _ نه حالا مراعات جمعو ميکنم ...

فرهاد واسه اينکه کاري کنه فرزاد کمتر حرف بزنه گفت : محسن ميگفت سرت درد ميکنه ... بهتري ؟

قبل از اينکه من حرف بزنم فرزاد گفت : جناب سرهنگ از نفوذشون استفاده کردن و محيا رو مجبور به پايين اومدن کردن ...

_ بهترم ...

سرهنگ يا عمو ... نميدونم کدومشو بگم ... بهم نگاه کردو لبخندي زد ... منم در جوابش لبخندي زدم ... دلم نميخواست بخاطر يه ماموريت بينمون خراب شه ... بعد از نيم ساعت بلند شدن و رفتن ... انگار عمو فقط اومده بوده با من حرف بزنه ... بعد از رفتنشون رفتم توي اتاقم ... دراز کشيدم روي تختم ... قبل از اينکه امتحان ورودي رو بدم عمو بهم گفته بود بايد هميشه الويت رو با نجات مردم و بقيه بدونم ... منم هميشه اين حرف يادم بود ولي حالا چرا داشتم ميگفتم جونمو بيشتر دوست دارم ... آره جونم واسم عزيز بود ولي بايد تلاش خودمو ميکردم ... نه اينکه يه جا بشينمو بگم من جونمو دوست دارم ... با پا گذاشتن توي اين کار بايد اينو ميفهميدم که ممکنه ماموريتايي از اين سخت تر هم بهم بدن ... غلتي زدم ... چرا بايد به خاطر جون خودم زندگي خيلي هاي ديگه رو خراب ميکردم ...

با صداي زنگ موبايلم چشامو باز کردم ... قطعش کردم ... نشستم روي تخت ... بايد ميرفتم ... بايد اين ماموريتو هم مثل بقيه اش ميديدم ... ولي اين ماموريت مهمتر بود ... سرنوشت خيلي ها رو رقم ميزد ...

شماره عمو فريبرز رو گرفتم ... بعد از چند بوق جواب داد : بله ؟

_ سلام ... عمو ...

عمو _ سلام عليکم دختر خوبم ...

_ عمو فقط ميخواستم يه چيزي رو بدونم ... به نظرتون من چيکار کنم ؟

عمو _ من اين کارو به خودت محول کردم ...

_ من نظر شما رو ميخوام ...

عمو _ با اين کارت زندگي خيلي ها رو نجات ميدي و لطف بزرگي در حق همه ما ميکني ...

نفس عميقي کشيدمو گفتم : نظرم مثبته ... بايد چيکار کنم ؟

عمو _ ميدونستم ... برو خونه سرگرد مودت ... اون بهت همه چيو ميگه ...

_ نيام اداره ؟

عمو _ نه ديگه نميخواد بياي ...

_ خداحافظ ...

از عمو که خداحافظي کردم از اتاقم اومدم بيرون ... صبحونه خوردم ... رفتم حموم و درحالي که مشغول آماده شدن بودم رفتم طرف اتاق مامان اينا ... مامان با ديدن من با تعجب گفت : تو نرفتي ؟

_ يه چند وقت مرخصي گرفتم ...

مامان لبخندي زد ... شالمو جلوي آينه شون درست کردمو گفتم : من ماشينتون رو ميبرم ...

مامان _ کجا ميري مگه ؟

_ چندتا کار دارم انجام بدم ... تا ظهر برميگردم ...

و اومدم بيرون ... دوباره سوار بر ماشين مامان به سوي خونه سرگرد رفتم ...

جلوي خونه ي سرگرد ايستادم ... به ساختمون نگاه کردم ... نفس عميقي کشيدم ... من ميتونستم ... اينم مثل بقيه ماموريت هاست ... درو باز کردم و پياده شدم ... دزدگير ماشينو زدم و رفتم طرف خونه ي سرگرد ... زنگو فشار دادم ... در با صداي تقي باز شد ... انگار ميدونست ميام ... درو باز کردم ... آسانسور درست شده بود ... رفتم توي آسانسور ... طبقه سه رو فشار دادم ... توي آينه به خودم نگاه کردم ... در آسانسور باز شد ... رفتم طرف واحد پنج ... درش باز شد ... سرگرد مودت با ظاهر آراسته جلوي روم ظاهر شد ...

سرگرد _ خوشحالم که اومديد ...

_ ممنون ...

از جلوي در کنار رفت ... رفتم داخل ... همون جاي قبلي نشستم ... ايندفعه نرفت که واسم چايي بياره ... انگار فکر ميکرد مثل دفعه قبل نميخورم و چايي ميمونه روي دستش ... پرونده اي که ديروز نخونده بودم رو گذاشت روي ميز و به طرف من بازش کرد ... تعدادي عکس توش بود ...به يکي از عکسا اشاره کرد ... يه مرد حدود 40 ساله با موهاي قهوه اي روشن ... يه عينک هم روي چشاش بود و کت و شلوار سياه پوشيده بود و داشت با يه نفر که پشتش به دوربين بود حرف ميزد ...

سرگرد _ اين جک استوارت هستش ... يکي از افراد CIA و رييس اين تشکيلات ...

دوباره يه عکس ديگه رو نشون داد ... يه دختر حدودا بيستو اندي ساله ... با موهاي طلايي و چشاي سبز البته درست نميشد تشخيص داد که چشاش چه رنگيه ... چهره اي خوشگلي داشت ...

سرگرد _ اينم سوفيا وايت لِن ... هنوز اطلاعات دقيقي راجبش نداريم که بدونيم کيه و چيکاره هست توي سازمان ...

دوباره يه عکس ديگه رو نشون داد : شهاب صولتي ... چند بار ديدمش ... معاون جک استوارته ...

به صولتي نگاه کردم ... موهاي سياه و اونم با يه کت و شلوار ... طوسي ... ميخورد بهش چهل يا پنجاه سالش باشه ...

دوباره يه عکس ديگه نشونم داد : مغز متفکر سازمان ... مازيار حداد ... آزمايشاتي که روي بچه ها انجام ميشه رو اين طراحي ميکنه ...

يه مرد جوون حدودا سي ساله ... با يه عينک ... چهره ي جذابي داشت ...

خداروشکر عکسها تموم شدن ... سرگرد خودشو روي مبل رها کردو گفت : بقيه افراد هم تشکيل ميشن از باديگاردا و دکترا و چند نفر نفوذي بين ايرانيا و آمريکايي ها ...

خودشو کشت ... چقدر اطلاعات ارزشمندي داشتن اينا ... ميخواستم بپرسم به چه اميدي نفوذ کرديد توي سازمان ... با اين اطلاعات جزيي ... ولي خودمو نگه داشتم که چيزي نگم ...

سرگرد _ بقيه اطلاعاتو بعد از انجام دادن قسمت اول نقشه بهتون ميگم ...

خنده ام گرفته بود ... انگار فهميده بود که ميخواستم بهش تيکه بندازم ...

سرگرد _ تا يک ماه ديگه بايد بريم توي سازمان ... امشب که گذشت فردا شب خدمت ميرسيم ...

معمولا خدمت ميرسيم رو واسه خواستگاري ميگن ... اين مگه ميخواست چيکار کنه ؟! گيج نگاش کردم ... فهميد که توي اين موضوعو نفهميدم ...

سرگرد _ بابت خواستگاري ديگه ...

با خونسردي گفتم : بله ميدونم ...

يه لحظه خشکش زد ... ولي زود خودشو جمع کرد ... انگار باورش نميشد اينهمه عادي برخورد کنم ...

گوشيشو دراورد و گفت : شماره منزلتون رو لطف کنيد ...

_ فکر کنم توي اون پرونده اي که راجب من خونديد شماره خونمونم نوشته ...

چون ديروز منو برده بود خونمون بدون اينکه از من ادرس بپرسه فهميدم صددرصد پرونده مو خونده ...

بدبخت ضايع شد ... چند لحظه به گوشي توي دستش نگاه کرد و گذاشت روي ميز

_ اگه ديگه نکته اي نمونده که بهم بگيد من برم ...

سرگرد _ فقط يه نکته کسي نبايد بدونه که واسه چي ازدواج ميکنيد ... يه ازدواج معمولي بايد باشه ...

_ لازم به ياد آوري نبود ... ميدونستم ...

بلند شدم و رفتم طرف در ... سرگرد هم پشت سرم اومد ... خداحافظي کردم و رفتم طرف آسانسور ... بدون توجه به سرگرد که کنار در ورودي ايستاده بود رفتم داخل آسانسور و دکمه ي همکف رو زدم ... با بسته شدن در به خودم توي آينه نگاه کردم ... از کاري که کرده بودم راضي بودم ؟! نميدونم ... ديگه نبايد بهش فکر ميکردم ... در باز شد ... اومدم بيرون و رفتم طرف ماشين ... سوارش شدم ... با خيال راحت مسيره خونه رو پيش گرفتم ... جلوي خونه ايستادم ... پياده شدمو درو بازکردمو ماشينو بردم داخل ... با خيال راحت رفتم طرف اتاقم ... لباسمو دراوردم و لباس راحتي پوشيدم ... نشستم روي تخت و لپ تاپمو روشن کردم ... نميدونستم چيکار کنم ... آهنگ مورد علاقه مو گذاشتم ...

Every night in my dreams

I see you, I feel you,

That is how I know you go on

Far across the distance

and spaces between us

you have come to show you go on

Near, far, wherever you are

I believe that the heart does go on

Once more you open the door

and you're here in my heart

and my heart will go on and on

Love can touch us one time

and last for a lifetime

and never let go till we're one

Love was when I loved you

one true time I hold to

in my life we'll always go on

Near, far, wherever you are

I believe that the heart does go on

Once more you open the door

and you're here in my heart

and my heart will go on and on

There is some love that will not go away

You're here, there's nothing I fear,

And I know that my heart will go on

We'll stay forever this way

You are safe in my heart

And my heart will go on and on

هميشه اين آهنگو دوست داشتم و بهم آرامش ميداد ... همونجا خوابم برد ... با ويبره گوشيم که زير بالشتم بود بيدار شدم ... با حرص دوتا فحش نثار اون کسي کردم که بيدارم کرده بود ... با عصبانيت جواب دادم ...

_ بله ؟

_ سلام خانم کرامت ... مودت هستم ...

_ سلام سرگرد ... حالتون خوبه ؟

سرگرد _ ممنون ... ميخواستم بهتون زنگ بزنم که قرار شد فردا شب خدمت برسيم ...

_ اينو که ميدونستم ...

سرگرد _ خواستم بهتون گفته باشم که حواستون باشه ...

_ ممنون از يادآوريتون ... امر ديگه اي نيست ؟

سرگرد _ نه خداحافظ ...

_ خداحافظ ...

دوباره روي تخت افتادم و خوابم برد ... با صداي مهلا بيدار شدم ... داشت با مهيار بحث ميکرد ... به ساعت نگاه کردم ... ساعت ده بود ... کشو قوسي به بدنم دادمو از روي تخت بلند شدم ... نميدونستم چيکار کنم ... ه*و*س کرده بودم برم بيرون و يکم خوش بگذرونم ... امروز جمعه بود ... رفتم بيرون ...

_ مهلا ؟

مهلا سرشو از توي اتاقش بيرون اورد و گفت : ها ؟

_ مرض ... مياي بريم بيرون ؟

مهلا _ نه قراره دوستم بياد ...

_ آها باشه ...

لباسمو پوشيدم ... ميخواستم کمي هم پياده روي کنم ... اومدم بيرون ... دستمو توي جيبم مانتوم فرو کرده بودم ... چشم به کفش آل استارم دوخته بودم ... امشب واسم خواستگار ميومد ... واقعا خنده دار بود ... کسي که توي فاميل به ضد ازدواج معروف بود الان ميخواست ازدواج کنه اونم با کسي که اصلا نميشناختش ... مسخره بود بخدا ...

سرمو تکون دادم ... روز آخر آزاديم ميخواستم خوش بگذرونم ... دستمو واسه يه تاکسي بلند کردم ... اولش رفتم ستاره فارس ... بعد از اون رفتم سينما سعدي ... از خجالت خودم دراومدم ... چند تا مانتو و شلوار لي و شال گرفتم ... نهار هم بيرون خوردم ... خودم تنها ... سينما هم رفتم ... فيلم جالبي نبود ولي هرکس منو ميديد ميگفت خيلي ذوق هنري داره ... يه بسته پاپ کورن دستم بود ... و چنان روي حرکات بازيگرا زوم کرده بودم که انگار ميخواستم ازشون سوتي بگيريم ...

با صداي راننده به طرفش نگاه کردم ...

راننده _ خانم همينجاست ديگه ؟

نگاه کردم ... جلوي خونمون بوديم ...کرايه شو دادمو پياده شدم ... درو با کليد باز کردم ... هنوز پامو داخل نذاشته بودم که با ديدن خونه خشکم زد ... تقريبا بيشتر دکوراسيون خونه رو تغيير داده بودن ... جاي مبلا رو عوض کرده بودن ... تلوزيون هم رفته بود ته سالن ... همونجور خشک شده بودم و داشتم اطرافو نگاه ميکردم ... مهلا که داشت از پله ها پايين ميومد با ديدن ما گفت : کجايي تو ؟! مردم ازبس حمالي کردم ...

صداي مامان از توي آشپزخونه اومد : مهلا زنگ زدي به محيا ؟

رفتم طرف آشپزخونه ... مامان داشت ميوه ها رو ميچيد ... خودمو زدم به کوچه علي چپ ...

_ مامان چيزي شده ؟

برگشت طرفم ... خوشحالي رو ميشد از صورتش خوند ...

مامان _ بدو برو حموم ...

_ مامان خب به منم بگيد چي شده !

مامان _ برو حموم اول ...

بيچاره ميترسيد اگه بفهمم صدام بلند شه ... ميترسيد از خونه بزنم بيرون ... رفتم از پله ها بالا ... لبخند تلخي زدم .... نميدونستن خودمم ميدونم ... ميخواستم بگم ايندفعه ديگه راضي ام ... لباسامو از توي کمد برداشتم و رفتم طرف حموم ... با لباس رفتم زير آب سرد ... دلم ميخواست تا آخرش اونجا بمونم ... نميدونم چقدر زيرش بودم ... ديگه لرزم گرفته بود ... زود حموم کردمو اومدم بيرون ... عادت نداشتم هيچوقت موهامو خشک کنم ... همونجور خيس ريخته بودم دورم ... مهلا طبق معمول بدون در زدن اومد داخل ...

_ کلا اين درو الکي ساختن نه ؟!

يه نگاه به در کرد و يه نگاه به من کرد ... شونه هاشو انداخت بالا ... يه لباس دستش بود ... گذاشت روي تخت و گفت : اينو ميپوشي صداتم درنمياد ...

_ به منم بگيد چي شده هيچي نميشه بخدا ... نکنه باز واسم خواب ديديد ؟

مهلا _ آره مامان ظهر خوابيده بود واست يه خواب خوب ديده از نوع ارتشيش ... مورد قبول واقع ميشه ...

_ نگو که ...

بهم فرصت حرف زدن نداد ... رفت بيرون ... صداي چرخيدن کليد توي قفل باعث شد خنده ام بگيره ... چه کارا که نميکردن من بمونم توي خونه ... به لباسم نگاه کردم ... يه کت و شلوار قهوه اي سوخته بود ... موهامو شونه کردمو با کليپس بالا نگهشون داشتم ... لباسمو پوشيدم ... وايستادم جلوي آينه ... کسي که بيشتر اوقات لباساي پسرونه ميپوشيد يهو يه لباس دختروونه بپوشه يه جوريه ... انداممو بهتر نشون ميداد ... بايد اعتراف ميکردم با لباس دخترونه خوشگل تر ميشدم ... صداي زنگ بلند شد ... نشستم روي تختم ... الان بايد مثل بقيه دخترا هول بشم ... يا برم طرف پنجره و يواشکي بيرونو نگاه کنم تا ببينم آقا دوماد چي پوشيده ... هرچي فکر ميکردم حسش نبود برم طرف پنجره ... همونجا نشستم ... توي آينه زل زدم ... بايد تمرين ميکردم رنگ به رنگ شم ... هيچوقت بلد نبودم خجالت بکشم ...

لعنتي سخت بود ... داشتم با خودم کلنجار ميرفتم که در باز شد ... مهلا با ذوق اومد داخل و کنارم نشستو گفت : واي چه جذابه ...

با تعجب نگاش کردم و گفتم : چي ؟!

مهلا _ بابا اين سرگرده رو ميگم ... خداييش جيگره ...

از اين لحن حرف زدنش بدم ميومد ... گردنشو گرفتم و فشار دادمو گفتم : چند دفعه بايد بهت بگم اينجوري حرف نزن ؟

مهلا _ اي اي ... شکوندي گردنمو ... ولم کن ...

ولش کردم و گفتم : شالمو از توي کمد بده ...

مهلا در حاليکه گردنشو ميماليد رفت طرف کمدم ... شالمو داد دستم که گفتم : من چايي بيار نيستم اينو به مامان بگو ...

مهلا _ خودش از اخلاق گند دخترش خبر داره ... چايي رو خودش برد ...

رفتم طرف در .... مهلا هم پشت سرم اومد بيرون ... شديدا خونسرد بودم ... وارد سالن پذيرايي شديم ... سلام دادم ... همه برگشتن طرفم ... سرگرد و خانمي که حدس ميزدم مادرش باشه و يه آقايي بلند شدن ...

_ بفرماييد بنشينيد ...

نشستن ... رفتم طرف بابا و کنارش نشستم ... سرمو انداخته بودم پايين ... نه از خجالت ... از اينکه حوصله موندن توي اين مجلس مسخره رو نداشتم ...

اقايي که همراهشون بود ... حدس زدم برادر سرگرد باشه ولي هيچ شباهتي باهاش نداشت رو به بابا کرد و گفت : والله ما تا به حال براي کسي نرفتيم خواستگاري که بدونيم بايد اينجور مواقع چي بگيم ...

بابا _ آقاي مودت در قيد حيات نيستن ؟

مادر سرگرد _ نه عمرشونو دادن به شما ...

مامان و بابا همزمان گفتن خدا رحمتشون کنه ...

برادر سرگرد _ آقاي کرامت شما بزرگتريد هرجور صلاح ميدونيد مجلس رو اداره کنيد ...

واي خدا چقدر اين مجلس بي خود بود ... اعصابم خورد ميشد ديگه ....

بابا رو به سرگرد کرد و گفت : يکم از خودت بگو پسرم ...

سرگرد _ ايمان مودت هستم ... 31 سالمه ...ارتشي هستم ... قسمت نيروي زميني ...

به مامان نگاه کردم ... از نگاش ميشد خوند از سرگرد خوشش اومده ... به مهلا نگاه کردم ... با اينکه سعي ميکرد بروز نده ولي داشت توي دلش بندري مير*ق*صيد ... بدجور از سرگرد خوشش اومده بود ... محسن که کلا توي باغ نبود ... مهيار نبود ... تازه متوجه شده بودم ... کجا بود يعني !؟ بازم درگير اون شرکت مسخره اش بود ... يادم باشه وقتي اومد حسابشو برسم ...

با صداي بابا که به ما ميگفت بلند شيم و بريم حرف بزنيم از فکرو خيال بيرون اومدم ... بلند شدم و رفتم طرف حياط ... به هواي آزاد احتياج داشتم ... از محيط خفه داخل خسته شده بودم ... کنار باغچه مورد علاقه ي بابا ايستادم و نفس عميقي کشيدم ... سرگرد چند قدم اونطرف تر ايستاده بود و با گوشيش ور ميرفت ... نشستم روي تاب و گفتم : هيچ شباهتي با خونوادتون نداريد ...

سرشو بلند کرد و گفت : چون خونواده ام نيستن ...

از يکه اي که خوردم نزديک بود از روي تاب بخورم زمين ...

_ خونوادتون نيستن ؟!

ايستاد کنار تاب و دوباره نگاهشو به گوشيش دوخت و گفت : بله ... لزومي نديدم اطلاعي از اين موضوع داشته باشن ...

حرصم گرفته بود ... خونواده من بايد ميدونستن بعد خونواده اين ... انگار فهميد چرا حرص ميخورم گفت : شما براي ازدواج به اجازه پدرتون احتياج داريد ...

حرف حساب جواب نداشت ... بلند شدم تا بريم داخل که گفت : خانم کرامت رفتيم داخل بايد سر اينکه عقد زودتر انجام شه صحبت کنيم ...

_ بله متوجهم ...

و رفتم طرف در ورودي ... اونم پشت سر من وارد شد ... همه با ورود ما به طرفمون برگشتن ...

مامان ظاهري سرگرد _ خب مبارکه ؟

سرگرد در حالي که ميرفت بشينه سرجاش گفت : من قبلا با خانم کرامت صحبت کردم ... ايشون نظرشون مثبته ... مونده نظر شما آقاي کرامت ...

بابا و مامان و مهلا هرسه برگشتن طرف من و داشتن با تعجب نگام ميکردن ... من قبول کرده باشم ؟! لبخندي زدمو نشستم پيش بابا و آروم گفتم : البته هرچي بابا بگه ...

بابا _ ازدواج يه امريه که بايد روش فکر کرد ... من نميتونم همين الان بهتون جوابي بدم ...

سرگرد _ بله درست ميفرماييد ولي من بايد تا يه هفته ديگه به يه ماموريت برم ميخواستم زودتر تکليفمون مشخص شه ...

بدون هيچ خجالتي حرفشو زد ... بابا ديگه نميدونست چي ميتونه بگه .... از يه طرف هم ميترسيد من بزنم زير همه چي ... مثل بقيه خواستگاري ها ... با صداي بابا به طرفش نگاه کردم ...

بابا _ نميدونم چي بگم ...

مامان ظاهري سرگرد _ پسرم عجله داره وگرنه اينقدر پافشاري نميکرد روي موضوع ...

بابا نفس عميقي کشيد و به مامان نگاه کرد و گفت : بايد وقت بديد ...

ديگه کسي دنباله موضوعو نگرفت ... به نيم ساعت نکشيده سرگرد به اونا اشاره کرد و بلند شدن و رفتن ... حوصله حرفاي مامان و بابا رو نداشتم رفتم توي اتاقم ... خودمو روي تخت انداختم ... نميدونم چقدر به سقف زل زده بودم که بالاخره خوابم برد ...

غلتي زدم ... به پنجره نگاه کردم ... صبح شده بود ولي ساعت چند بود ... گوشيمو از زير بالشتم برداشتم ... ساعت يازده بود ... دوتا اس و شيش تا ميس کال داشتم ... بازشون کردم ... همشون يه شماره بودن ... اس ها رو باز کردم : سروان ساعت سه توي همون خونه منتظرتونم ...

دوتا اس هم همين بود ... گوشيمو انداختم روي تخت و بلند شدم ...

مامان با ديدن من با لبخند گفت : صبح بخير ...

نشستم پشت ميز ... مامان صبحونه رو چيد جلوم و خودشم نشست روبروم ... داشت نگام ميکرد ... با لبخند گفتم : چي ميخواهيد بگيد قربونتون برم ؟

مامان طاقت نيورد و گفت : تو واقعا جواب مثبت دادي ؟

خنده ام گرفته بود ... حدس ميزدم مامان ميخواست راجب خواستگاري جالب ديشب بپرسه ... لقمه مو قورت دادم و گفتم : من نظر خودمو بهشون گفتم جواب اصلي رو بايد بابا بده ...

مامان لبخندي زد و گفت : بابات خيرو صلاح خودتو ميخواد ... پسر خوبي بود ...

پس به دل همشون نشسته بود ... صبحونمو خوردم و رفتم توي اتاقم ... کتاب طرحي از يک زندگي از پوران شريعت رضوي رو برداشتم و مشغول خوندن شدم ...

محسن _ آباجي ؟

_ بله ؟

محسن _ بابا کارت داره ...

کتابو بستم و رفتم پايين ... بابا و مامان کنار هم روبروي تلوزيون نشسته بودند ... به ساعت نگاه کردم ... يک بود ... رفتم کمي دورتر ازشون نشستم ...

بابا _ ميخواستم باهات حرف بزنم ...

حوصله حرف زدن راجب خواستگاري و اينجور مسائلو نداشتم ...

بابا _ راجب سرگرد تحقيق کردم ...

واي اين سرگرده که فکر اينجاشو نکرده بود ... نگاه نگرانمو به بابا دوختم تا ادامه حرفشو بزنه ...

بابا _ از فريبرز راجبش پرسيدم ...

خدارو شکر بابا خيلي به عمو اعتماد داشت ...

بابا _ فريبرز همه جوره تاييدش کرد ...

نميدوني بابا جان که بخاطر ماموريت گفتن بچه خوبيه ...

بابا _ نظر خودت چيه ؟

_ نظر شما مهمه من حرفي ندارم ...

بابا _ نظر ما واست مهم نباشه ... حرف خودتو بزن ...

سرمو انداختم پايين و گفتم : من جوابمو به سرگرد دادم ...

بابا لبخندي زد و گفت : مبارکه دخترم ...

مامان بلند شد و اومد طرفم و منو گرفت توي ب*غ*لش و با بغض گفت : مبارکه عزيزم ...

فقط يه لبخند زدم و گفتم : ممنون ...

ديگه موندنو جايز ندونستم و رفتم توي اتاقم ... لباسمو پوشيدم و اومدم بيرون ... بابا که داشت چايي ميخورد با ديدنم گفت : جايي ميري دخترم ؟

_ بيرون کار دارم ...

مامان _ مراقب خودت باش ...

اومدم بيرون ... سوار آژانس شدم ... ادرسو دادم ... باز دوباره اون خونه ... پياده شدم ... زنگو فشار دادم ... چند لحظه گذشت ... دوباره فشار دادم ... بازم خبري نشد ... خواستم بهش زنگ بزنم ولي بيخيال شدم ... رفتم طرف خيابون ... هنوز چند متر بيشتر دور نشده بودم که يه ماشين کنارم ترمز زد ... صداي بلند سرگرد باعث شد نگاش کنم : بپر بالا ...

صداي يه ماشين که پيچيد توي خيابون باعث شد بپرم توي ماشين ... ماشين از جا کنده شد ... چشمم به کيلومتر شمار افتاد ... سرعتش داشت ميرفت بالا ... صد تا ... صد و ده تا ...

_ سرگرد چي شده ؟

سرگرد _ از زير صندلي کلت منو دربيار بده ...

کلتشو دراوردم ... دادم دستش ... به عقب نگاه کردم ... دوتا ماشين سياه دنبالمون بودن ...

سرگرد _ بيا جاي منو فرمونو داشته باش ...

فرمونو گرفتم ... بايد چجوري از عقب ميرفتم اونجا ...

سرگرد _ با شماره ي من بپر اينور ...

_ سرگرد خطرناکه ...

سرگرد _ از يه افسر بعيده اينو بگه ...

نشستم جاي کمک راننده ... سرگرد کلتشو بررسي کرد و بهم نگاه کردو گفت : همين راهو م*س*تقيم ميري ...

_ چشم ...

سرگرد _ بشين اينجا ...

رفتم کنارش نشستم ...

سرگرد _ با شماره من پاتو بزار روي گاز ... يک ... دو ... سه

پامو گذاشتم روي گاز ... سرگرد دستاشو انداخت دور من و گفت : حالا چجوري برم اونور ...

نگاهي به ماشينها کردم ... يکيش عقبتر بود و يکيش سمت راستمون بود ...

_ سرگرد از اين قسمت بريد بيرون و از پشت بياييد داخل ...

و به شيشه اي که پايين فرستادم اشاره کردم ... سرگرد يه نگاه بهم کرد و گفت : ماشينو يکم بده اينور ...

کاري رو که گفته بود کردم ... کمي متمايل شدم به راست تا سرگرد راحت تر بره بيرون ... تموم حواسم به جاده بود ... سرگرد کاملا رفته بود که ماشين تکون شديدي خورد ... ماشين سمت راستيمون زده بود بهمون ... انگار متوجه شدن ميخواستيم يه کاري کنيم ... به سرگرد نگاهي کردم ... پاشو گذاشت توي ماشين ... نگاهي به راننده ماشين سمت چپي کردم و گفتم : حقته ...

فرمونو پيچوندم سمت راست ... خورد به ماشينه ... راننده اش که انتظار نداشت يه زن اين کارو بکنه نتونست ماشينو کنترل کنه و خورد به درخت کنار جاده ... ماشينو به حالت عادي برگردوندم ... از آينه نگاهي به سرگرد انداختم ... داشت خودشو جمعو جور ميکرد ... انگار از حرکت ناگهاني من هول شده بود و خورده بود به شيشه سمت راست ... اومد نشست جاي شاگرد ... به جاده نگاه کردم ... يه جاده خالي از هر موجودي بود ... سرگرد شيشه رو داد پايين و گفت : برو کنارش ...

يه نيش ترمز زدم ... سرعتم کمتر شد ... سمت راستم قرار گرفت ... سرگرد لاستيک ماشينو نشونه گرفت و شليک کرد ... به دقيقه نکشيد ماشين از جاده منحرف شد ... دکمه اي که روي داشبورد بود رو زد ... يه مانيتور اومد بيرون ... سرگرد تايپ کرد شيراز ... بعد از چند لحظه به من گفت : دو کيلومتر جلوتر يه فرعي هست بپيچ سمت چپ ... کلتشو گذاشت روي پاش ...

_ اينا کيا بودن ... ؟

چشاشو بست و گفت : از آدماي ارتش بودن ...

ناخودآگاه پامو گذاشتم روي ترمز ... ماشين ايستاد ... سرگرد که از ايستادن ماشين شوکه شده بود خورد به ايربگ ( کيسه هوا ) ماشين ... خدارو شکر باز نشد ...

_ اونا چي بودن ؟

_ اونا چي بودن ؟

سرگرد صاف نشست و گفت : اين چه کاريه ميکني ... راه بيفت تا توضيح بدم ...

دوباره حرکت کردم ... سرگرد کلتشو که افتاده بود کف ماشين برداشت و گفت : از امروز ما جزو جاسوس هاي کشور شناخته ميشيم ...

_ يعني مارو فراري ميدونن ؟

به نظرم سرگرد خيلي دلش ميخواست يه پ ن پ بياد ولي خودشو کنترل کرد و گفت : بله ...

گيج شده بودم منظورش چي بود ؟

_ يعني چي ؟

سرگرد _ براي اينکه بري توي اون سازمان بايد سوابقت از وزارت اطلاعات پاک شه ... تا شناساييت نکن ...

همين مونده بود ديگه ... جزو جاسوس ها هم شناخته بشم ... برم جونمو توي اين راه بزارم بعد بشم جاسوس ... به خودم توپيدم : باز دوباره از اين فکرا کردي ؟! تو داري بخاطر مردم و اون بچه ها و مادرا ميري ...

_ کي قراره سوابقم پاک بشه ؟

سرگرد _ خودم بايد پاکش کنم ... بعد از عروسي ...

_ پس چرا اينا دنبالمون بودن ؟!

سرگرد _ نميدونم ... يکي بهشون يه چيزايي گفته ... بايد بفهمم چي شده ...

واي خدا اين خودشم نميدونست چرا اينا دنبالمون بودن ... من بايد با اين عقل کل ميرفتم يه ماموريت به اون بزرگي رو انجام ميدادم ؟!

سرگرد _ بپيچ سمت چپ ...

باز اين پريد وسط افکارم ... ابروهامو توي هم گره کرده بودم ... پيچيدم سمت چپ ...

سرگرد _ نظر پدرتون چي بود ؟

يه لحظه دوم شخص مفردم يه لحظه هم جمعش ... تکليفش با خودشم مشخص نيست ...

_ با سرهنگ حرف زدن ... نظرش مثبته ...

نگاش نکردم ببينم عکس العملش چيه ...

سرگرد _ مياييم خونتون واسه تعيين موقع عقد ...

_ کدوم طرف ؟

پشت چراغ قرمز بوديم ...

سرگرد _ پياده شو من رانندگي ميکنم ...

پياده شدم و رفت از اون طرف و سوار شدم ... چراغ سبز شد ... ماشين حرکت کرد ...

_ يعني من ديگه نميتونم برم توي وزارت خونه ؟

سرگرد _ بستگي به عمليات داره ...

_ اگه شکست بخوريم ؟

سرگرد _ کشته ميشيم ...

چقدر راحت حرف ميزد ... کشته ميشيم ...

چقدر راحت حرف ميزد ... کشته ميشيم ...

سرگرد _ اما ما بايد پيروز شيم ...

_ در اين که شکي نيست ... ولي چجوري ؟

سرگرد _ شما با اين روحيه تون ميخواييد ماموريتو شروع کنيد ؟

هيچي نگفتم ... دلم نميخواست باهاش بحث کنم ... بعد از يک ساعت در سکوت کنار خونمون نگه داشت ... آروم تشکر کردم و پياده شدم و رفتم داخل ... به ساعت نگاه کردم ... ساعت شش بود ... آخرشم نفهميدم چي ميخواست بهم بگه که تا اونجا منو کشوند ... پله ها رو بالا رفتم ... جلوي در پر از کفش بود ... واي نه مهمون !

رفتم داخل ... خونواده دايي شهروز بودن با خونواده ي عمو محمود ... با صداي سلام کردن من همه ساکت شدن ... اول از همه عمو محمود جوابمو داد و بعدم بقيه ...

عمو _ چطوري عمو جوون ؟

_ ممنون ... ببخشيد من برم لباسمو عوض کنم خدمتتون ميرسم ...

به سرعت رفتم بالا ... لباسمو عوض کردم ... با اينکه حوصله شونو نداشتم ولي رفتم پايين ... کنار يغما نشستم ... همه داشتن گروهي باهم حرف ميزدن ... به يغما ، دختر دايي ام ، نگاه کردم ... داشت به لادن ، دختر عموم ، حرف ميزد ... بلند شدم و رفتم توي آشپزخونه ... گشنه ام بود ... از توي يخچال کيکي که مهلا پخته بود رو اوردم بيرون و گذاشتم روي ميز ... برگشتم تا يه پيش دستي بردارم که ياشار و محسن و غزل ظاهر جلوم ظاهر شدن ...

محسن _ آباجي منم از کيک ميخوام ...

_ شما دوتا فسقلي هم ميخواهيد ؟

هر سه تاشون نشستن ... واسشون کيک گذاشتم و مشغول خوردن شدن ... تا خواستم تيکه آخر رو بخورم يکي برداشتش ... نگاه کردم ... يحيي بود ... هيچي نگفتم ... بلند شدمو از آشپزخونه اومدم بيرون ... بازم نشستم کنار يغما ...

هيچي از اون شب نميگم چون فقط اونا حرف ميزدنو من نگاشون ميکردم ... بودن يا نبودنم فرقي نميکرد ولي بخاطر احترام بهشون موندم اونجا ...

صبح با ويبره گوشيم بيدار شدم ... تا خواستم جواب بدم قطع شد ... دوباره چشامو رو هم گذاشتم ... دوباره ويبره ... ولي اينبار زود قطع شد ... فهميدم پيامه ... از زير بالشتم درش اوردم و نگاه کردم ... اسمشو سرگرد مودت ذخيره کرده بودم ... نوشته بود : ديشب با پدرتون حرف زديم شب مياييم خونتون ...

واي خدا مثلا اس ندي چيت ميشه ؟! خوب خودم ميفهمم ديگه ... با حرص بلند شدم ... با ديدن ساعت خواستم دوتا فحش نثارش کنم ولي گ*ن*ا*ه داشت ... آخه ساعت هفت صبح هم وقت پيام دادنه ؟! دلم ميخواست با سر برم توي ديوار ... دوباره رفتم طرف تخت و خوابيدم ... ولي اينبار گوشيمو خاموش کردم ...

تا عصر فقط جلوي تلوزيون نشسته بودم و به برنامه هاي بيخود تلوزيون نگاه ميکردم ... عصر که شد مامان باز گيراش شروع شد ... البته به من زياد گير نميداد چون فکر کنم هنوزم ميترسيد بزنم زير همه چيز ...

ساعت هفت بود که جناب سرگرد با خونواده ظاهري تشريفشون رو اوردن ... ايندفعه به سرگرد توجه ميکردم ... يه کت اسپرت سياه و سلوار لي سياه و پيرهن زيرشم قهوه اي سوخته بود ... اصلا نميتونستم حدس بزنم که سرگرد هم لباس اسپرت بپوشه ... نشستن ... منم نشستم کنار مهلا ...

مادر سرگرد _ وقتي شيدا خانوم زنگ زدن و خبرو بهمون گفتن نميدونيد چقدر خوشحال شديم ... حالا که ميبينيد مزاحم شديم فقط به خاطر عجله داشتن اين پسره ...

بابا _ والله من ديشبم به سرگرد عرض کردم ... دليل اينهمه عجله رو نميفهمم ... خب يه نامزدي ميکنن بعد از ماموريت سرگرد ازدواج ميکنن و ميرن سر خونه زندگيشون ...

سرگرد _ آقاي کرامت ... اين ماموريت من توي کرمانشاهه و تقريبا يه سال يا بيشتر طول ميکشه ...

بابا _ صحيح ميفرماييد ... ولي خب واسه ازدواج بايد چيزهايي رو آماده کنيم ...

سرمو بلند کردم تا ببينم سرگرد چي ميگه که بهم اشاره کرد من حرف بزنم ... بايد چي ميگفتم ... سرگرد که ديد چيزي نميگم گفت : اگه منظورتون جهيزيه هستش ... جايي که قراره بريم تموم وسايل ها با خوده ارتشه ... اجازه بردن وسايل شخصي رو فقط داريم ...

از دورغش خنده ام گرفته بود ...

بابا _ راجب عروسي ... چجوري ميخواييد توي چند روز اماده کنيد ؟

سرگرد _ اون با من ... شما فقط مهموناتون رو دعوت کنيد ...

بابا _ نميدونم ... شما دونفر عقايدتون عين همه ... هرجور خودتون صلاح ميدونيد ...