رمان لمس خوشبختی به قلم نفس

تعداد صفحات : 217

ژانر : #عاشقانه #معمایی

خلاصه رمان :

داستان راجع به دختریه که پدرش به علت قتل زندانه و دختر برای بیرون آوردن پدرش کاری می کنه که......

دستامو بهم گره زدم و جلوی دهنم بردم و ها کردم تا بلکه از گرمای دهانم دستام گرم بشن اما بی فایده بود سرمای تنم از سردی هوا نبودبلکه از ضعف ، ترس ، استرس و درد هم بود. نگاهمو به در سیاه رنگ دوختم ، چرا کسی بیرون نمیومد؟ 5 روز شد. 5 روز که... افکارم با صدای در یادم رفت سریع بلند شدم و خودمو به در سیاه رنگ رسوندم دری که رنگ لباسی بود که این روزا اهالی این خونه به تن داشتن. منم سیاه پوش بودم. منم غم داشتم. منم واسه دل درموندم سیاه پوشیده بودم. درد من از درد اینا بدتر بود. اینا عزیز از دست داده بودن ولی من نمیدونستم عزیزمو خواهم داشت یا نه...

سوزوکی مشکی رنگی از پارکینگ بیرون امد سریع به سمت ماشین رفتم. راننده با دیدنم نگه داشت. به شیشه راننده کوبیدم و با التماس گفتم:

-توروخدا اقا، خواهش میکنم به حرفام گوش کنید ، اقا...

هنوز حرف از دهنم خارج نشده بود که ماشین به حرکت افتاد دنبالش دویدم و با التماس فریاد زدم:

-خواهش میکنم رضایت بدید به خداوندی خدا کنیزیتونو میکنم ...

همین طور که ماشین حرکت می کرد همراهش توی خیابون کشیده شدم و در اخر وسط کوچه روی زمین افتادم و با صدای بلند زجه زدم و از خدا کمک خواستم. مردمی که از کنارم رد میشدن با ترحم نگاهم میکردن و برخی هم بی خیال رد میشدن . به سختی خودمو به پیاده رو رسوندم و دوباره مصیبت نامه سر دادم. توی حال خودم بودم که کودکی از کنارم گذشت و اسکناس پاره ی صد تومانی جلوی پام انداخت و بعد با خوشحالی دست مامانشو گرفت و گفت:

-مامان به این خانومه کمک کردم خدا دروغی که صبح به بابا گفتم میبخشه؟

جیگرم اتنیش گرفت. دلم سوخت. سر بلند کردم و خیره به اسمون گفتم:

-می بینی خدا؟ می بینی به چه روزی افتادم؟ تک دختر ارسلان خان، دختری که کل دنیا نازشو خریدارن کارش به جایی رسیده که با گدا اشتباهش میگیرن. خدایا این رسمشه؟ چه حکمتی تو کارته خدا؟

نگاهی به ساعت انداختم، ساعت 6 بعدازظهر بود. شال مشکیمو جلو کشیدم و خودمو جلوی خونه رسوندم و چهار زانو روبروی خونه توی پیاده رو نشستم و به خونه خیره شدم. نگاهم روی بنر هایی که تمام دیوارو پوشونده بود چرخید. در گذشت ناجوان مردانه پدرتان را تسلیت میگوییم، اقای ربیعی مارا هم در غم خود شریک بدانید، رفتی و دلم شد پراز غم ای پدر، از طرف خانواده گودرزی، از طرف کارمندان و... در اخر نگاهم روی عکس حاجی و ان ربان سیاه رنگ کنارش خیره موند:

حاجی خودت کمکم کن. حاجی یادته وقتی میومدی خونمون بهم میگفتی دخترم؟ حاجی به حرمت همون دخترمایی که گفتی نجاتم بده از این وضعیت. حاجی نزار بابام بره. حاجی بابام رفیقته ها همون ارسلان خان که روی اسمش قسم می خوردی، حاجی خودت میدونی اتفاقی بود... اشک کاسه چشمامو پر کرد سرمو پایین انداختم و بی صدا اشک ریختم ، نمیدونم چقدر گذشته بود که صدای ماشین امد و پاترول مشکی رنگ دوباره به داخل خونه رفت. اهی کشیدم توی این 5 روز حسابی وزن کم کردم شوخی که نبود 5 روز بود که غذا نخورده بودم، 5 روز بود تمام زندگیم شده بود این خونه و التماسای گاهو بی گاهم، با مامان توی تمام مراسما شرکت کرده بودیم و کلی التماس کرده بودیم برای رضایت یه قتل اتفاقی هرگز فراموش نمیکنم به پاشون افتاده بودم و خواهش کرده بودم اما جوابم فقط سکوت بود. مامان مغرور بود دیگه باهام همکاری نکرد تا نبینه به خاک سیاه نشستنمو، نبینه شکستن دخترشو، نبینه التماسای یکی یکدونشو... سنگینی نگاهیو احساس کردم، سنگینی که توی تمام این مدت از یکی از پنجره های طبقه دوم خونه احساسش می کردم. دستی روی شونم قرار گرفت با ترس به عقب نگاه کردم خان عمو و امید بودن، کار هر شبشون بود میومدن تا راضیم کنن برم خونه. قبل از هر حرفی با عجز گفتم:

-عمو من خونه نمیام خواهش میکنم برید

عمو زیر بغلمو گرفت و همون طور که تلاش میکرد بلندم کنه گفت:

-امروز اومدم که دیگه ببرمت شبیه جنازی شدی می فهمی؟

با التماس به چشماش زل زدم و گفتم:

-راحتم بزارید عمو، چی میخواید از جونم؟ من بالاخره رضایت میگیرم انقدر اینجا میشینم تا رضایت بدن.

عمو خواست حرفی بزنه که سریع گفتم:

-عمو جان ارواح خاک ارزو راحتم بزارید

حرف بی رحمانه ای زدم اما چاره ای نداشتم. عمو نگاهش بوی غم گرفت چند قدم عقب عقب رفت و به ماشین تکیه داد.امید خواست به سمتم بیاد که گفتم:

-امید برید خواهش میکنم

امید نگران گفت:

-هوا تاریک شده درسا خطرناکه

پوزخندی زدم و گفتم:

-انگار یادت رفته من 5 روزه که اینجام

امید دنبال بهونه ای گشت و در اخر گفت:

-حداقل بیا بریم خونه لباس گرم بپوش این مانتوی نخی که تو پوشیدی که گرمت نمیکنه

به خونه خیره شدم و گفتم:

-اینطوری بهتره شاید دلشون به حالم سوخت

امید با عصبانیتی که سعی در کنترلش داشت گفت:

-لج نکن درسا، به خدا اگه نیومدی دیگه اسمتو نمیارم

سرد گفتم:

-ترجیه میدم پدرمو نجات بدم

امید دیگه هیچی نگفت با دلخوری به سمت ماشین رفت و بازوی عمو را کشید و باهم سوار ماشین شدن و رفتن. از این که اونارو از خودم رنجوندم اصلا ناراحت نبودم مهم تریم مسئله زندگی من الان پدرم بود.

دقیقه ها به سرعت جلو میرفتن و با سرعت هرچه تمام تر به نیمه شب نزدیک میشدیم. خیابان خلوت خلوت بود و تنها روشنایی چراغ های یکی در میان سوخته ی تیر برق بودن. نگاهی به ساختمان کردم دقایقی میشد که همه ی چراغ ها خاموش شده بودن. هوا سردتر از تمام این روزها شده بود و لرز بدی به تنم افتاده بود. نگاهی به پنجره ی مشکوک انداختم بازم سنگینی نگاهیو احساس میکردم. پرده تکونی خورد. پوزخند زدم ، حاجی این بود پسری که هر وقت میومدی خونمون ازش تعریف میکردی؟ به سختی از جام بلند شدم تمام بدنم از سرمای زمین درد گرفته بود. به سمت گودی دیوار رفتم و توی تاریکی بین در و دیوار خونه کز کردم و پاهامو توی شکمم جمع کردم و سرمو روی پاهام گذاشتم.

با سرو صدای ماشینا از خواب پریدم. نگاهی به ساعت مچیم انداختم، ساعت 7 صبح بود. اروم از جام بلند شدمو به سمت اول کوچه راه افتادم. سرکوچه سوپرمارکت بزرگی بود وارد سوپر شدم و یک بطری اب معدنی گرفتم و دست و صورتمو باهاش شستم. با ضعف زیادی خودمو به خونه رسوندم و دوباره روز از نو روزی از نو. چهار زانو روبروی در نشستم و مشغول ذکر گفتن شدم. توی دلم داشتم رازو نیاز می کردم که در باز شد و خانم مشکی پوشی بیرون امد سریع بلند شدم خواستم دهن به التماس باز کنم که زن گفت:

-من هیچکارم. من فقط یک م*س*تخدمم

نا امیدانه نگاهش کردم. نگاهش کمی مهربون شد و گفت:

-فکر کنم اقا کمی کوتاه اومده. بیا تو اقا میخواد ببینتت!

برق شادی که از چشمام گذشت به خوبی حس کردم با خوشحالی گفتم:

-واقعا؟؟!

لبخندی زد و گفت:

-اره بیا تو

دستی به لباسام کشیدم و خاکشو تکوندم. شالمو جلو کشدم و همراه زن وارد شدم. الان وقت تجزیه و تحلیل خونه نبود . اما تا همین حد توجه کردم که خونه جنوبی بود و حیاط پشت ساختمان قرار داشت.

از پله های جلوی ساختمین که بالا رفتیم. استرس بدی تمام وجودمو فرا گرفت. زیر لب بسم الله گفتم و پشت سر زن وارد خونه شدم. خونه دوبلکس و بزرگی بود و پوشیده از لوازم لوکس و شیک. بی توجه زن را همراهی کردم. ندید بدید که نبودم خونه خودمون کم از اینجا نداشت. از هال گذشتیم و بعد از بالا رفتن از 2 پله وارد پذیرایی شدیم. نگاهی به جمع انداختم. دو خانم و سه اقا روی مبل های سلطنتی نشسته بودن. با اومدنم هیچکس از جاش بلند نشد. بیشتر از اینم انتظار نمیرفت. بلا تکلیف ابتدای سالن ایستاده بودم. با استرس گفتم:

-سلام

تنها کسی که جواب سلاممو داد عمو پرویز بود، کسی که توی این جمع امید من بود. عمو پرویز با ناراحتی گفت:

-بیا بشین دخترم

روی اولین مبل نشستم و گفتم:

-ممنون عمو پرویز

سرمو پایین انداختم و به گل های قالی خیره شدم. جو خیلی بدی بود هیچ کس حرف نمیزد. نگاهی به دو زن انداختم. یک خانم مسن که حدس زدم همسر حاجی باشه و یه دختر 26 ساله که حتما دختر حاجی بود هر دو مشکی به تن داشتن و غم از توی صورتشون پیدا بود. نگاهمو چرخوندم و به اون سه مرد نگاه کردم یکی از اون ها که عمو پرویز بود برادر حاجی، یک اقای مسن دیگه هم بود که شباهت زیادی به خانم مسنه داشت و در اخر پسری که با اخم بدی نگاهم میکرد. پسر که نگاهمو متوجه خودش دید بی مقدمه گفت:

-خون بها می خوایم

سریع گفتم:

-من دو برابر دیه ای که بریدن میدم فقط شما رضایت بدید

-کی حرف پول زد؟

با گیجی گفتم:

-پس چی؟

-ما انقدرا داریم که اون پول به چشم نیاد، این پول برای شما هم پول خورده

-من واقعا متوجه منظورتون نمیشم. خواهش میکنم حال منم درک کنید و حرفتونو واضح بگید

-عجله نکن دختر جون. شرطی که من میزارم شرطیه که انقدر زجر توش باشه که دل داغ دیدمو خنک کنه

سکوت کردم تا ادامه بده انتظارم خیلی طول نکشید چون گفت:

-یه دختر میدید به خانواده ما به عنوان خون بها

-چی؟ این امکان نداره اقا

-من اصراری ندارم والا من به چوب دار راضی ترم

عوضی ببین چطوری تحریکم میکنه. اصلا منظورش چیه؟ نکنه مثل فیلما که بین قبیله ها دعوا میشه یکی میمیره واسه پایان دعوا خانواده قاتل دخترشونو میدن به پسر مقتول... جااااااااااااااااااانم؟؟؟ ؟ دقیقا منظورش همینه. فکرشم نباید بکنه پسره پرو زیادیت نشه عمو. الان بلند میشم میرم. دیونه شدی کجا بری پس بابات چی؟ راست میگه وجدانما بابا چی میشه؟ چیزی تا زمان دادگاه نمونده. بی مقدمه گفتم:

-من تک فرزندم

پسر سرتا پامو برانداز کرد و گفت:

-توهم بد نیستی

هیچی نگفتم. چیزی نداشتم که بگم فقط اروم گفتم:

-قبوله

پسر با تمسخر گفت:

-تو خونه من نمیای که خانومی کنیا. یادت باشه خون بهایی، میای خونه من که کنیزی کنی

بغض بدی گلومو گرفته بود. حقارت تا چه حد دیگه خدا؟ من برم کنیزی کنم؟ خدایا یعنی اخر خط من اینجا بود؟ خدایا کاش میدونستم به خاطر کدوم گ*ن*ا*ه به این روز افتادم! خدایا خودمو سپردم بهت خواهشا هوامو داشته باش.

به عمو پرویز نگاه کردم به همه جا نگاه میکرد به جز سمتی که من بودم. اینم از امیدم خدیا دمت گرم. بغضمو قورت دادم و نفس عمیقی کشیدم و گفتم:

-کی رضایت میدید؟

با این حرف مهر تایید زدم به حرفش. به کنیز بودن...

-یه روز اول صبح عقد میکنیم و بعد میریمو رضایت میدیم

قاطع گفتم:

-و اگه عقد صورت گرفت و رضایت ندادید چی؟

پسر ابرویی بالا انداخت و گفت:

-اگه من رضایت دادم و شما سر عقد حاظر نشدید چی؟

بچه کجایی انقدر زرنگی پسر حاجی؟ خبر نداری؟ من از تو زرنگ ترم. با جدیت گفتم:

-قبل از عقد یه تعهدنامه قانونی به من بدید که اگر رضایت ندادید حق طلاق با من باشه و من بتونم در اولین فرصت از شما جدا بشم

با این حرفم پوزخندی روی لب های پسر نشست و لبخندی روی لب های عمو پرویز. خیلی معمولی گفتم:

-کی بریم برای عقد؟

پسر با حرص گفت:

-چیه انگار خیلی حولی

به چشماش زل زدمو گفتم:

-بله حولم برای این که پدرمو از جایی که به ناحق رفته در بیارم

پسر اخم بدی کرد و چیزی نگفت. مردی که هنوز نشناخته بودمش گفت:

-بهتره کشش ندیم و 5 شنبه عقدو برگزار کنیم

با اکراه پرسیدم:

-امروز چند شنبست؟

-سه شنبه

با نارختی گفتم:

-باشه من شماره تماسمو براتون میزارم هر برنامه ای که داشتید به من خبر بدید

و بعد از توی کیفم کارتمو در اوردم و روی میز وسط پذیرایی گذاشتم. رو به عمو پرویز گفتم:

-عمو پرویز با من میاید فکر کنم بهتر باشه شما با مامان حرف بزنید؟

-اره دخترم برو دم در تا منم بیام

رو به جمع خداحافظی کردم و بدون گرفتن جوابی از خونه خارج شدم.

جلوی در منتظر عمو پرویز ایستادم، چند دقیقه بعد عمو با چهره ای سرخ و اخم های درهم بیرون اومد نگاهی به من انداخت و گفت:

-بریم عمو جان

همراه عمو به سمت ماشین رفتیم و سوار شدیم. عمو ماشینو روشن کرد و با استرس گفت:

-از روی پری خانم خجالت میکشم. چطوری بگم تک دخترتو بده به جای خون بهای برادر من.

با نارحتی گفتم:

-شما که تقصیری ندارین عمویی

-نمیدونم این پسره چی به سرش اومده. زن داداشم راضیه ستاره هم همین طور اما این پسره پاشو توی یه کفش کرده که من فقط با این شرط رضایت میدم. حتی از ترس این که مامانش نره رضایت بده خونه زندگیشو ول کرده اومده خونه باباش.

-ناراحت نباشید عمو حتما حکمتی تو کاره

-حیف که به جون عالیه قسمم داده وگرنه نمی زاشتم این اتفاقا بیوفته

سکوت کردم عمو هم دیگه چیزی نگفت، چند دقیقه بعد جلوی در خونه بودیم. ترس داشتم، از گفتن شرطی که قبولش کرده بودم می ترسیدم، از عکس العمل مامان هم می ترسیدم. از ماشین پیاده شدمو قبل از هر تردیدی زنگ درو زدم. چند ثانیه بعد صدای مامان توی ایفون پیچید:

-تویی درسا؟ اومدی مادر؟ بیا تو عزیزم

عمو کنارم قرار گرفت تعارف کردم وارد بشه و بعد خودمم داخل رفتم ببخشیدی به عمو گفتمو با سرعت به سمت ساختمان رفتم. سرمو از در داخل بردمو داد زدم:

-مامان چادر سر کنید مهمون داریم

بعد رو به عمو گفتم:

-بفرمایید تو عمو نگران نباشید من خودم خواستم

عمو سری تکون داد. جلوی در کفشامونو در اوردیمو وارد شدیم مامان چادر به سر جلوی در اومد وقتی چشمش به عمو افتاد با دلخوری گفت:

-راه گم کردید اقا پرویز

عمو سرشو پایین انداخت و گفت:

-شرمندم پری خانم

برای رهایی از اون جو گفتم:

-مامان جان خوب نیست مهمونو جلوی در نگه داریم

با چشم به مامان اشاره کردم که حرفی نزنه و بعد رو به عمو گفتم:

- بیاین عمو جان بیاین این بالا بشینین

***

حوله را دور موهام پیچیدم و روی تخت نشستم حمام کردن بعد از 5 روز واقعا چسبید. با این که چند روز بود غذا نخوردم اما اصلا گرسنه نبودم پس چراغو خاموش کردم و روی تخت ولو شدم، دلم برای یه خواب راحت توی تخت گرمو نرمم تنگ شده بود بیچاره کسایی که خونه ندارن. اهی کشیدم باخداگاه یاد چند ساعت پیش افتادم، یاد گریه های مامان، یاد سر به زیر افتاده عمو، یاد گلایه های مامان، یاد شرمندگی های عمو و در اخر قبول کردن مامان توی اوج نارضایتی ولی همه ی اینا به بودن بابا می ارزید، این اتفاق که کوچک بود من واسه بودن بابا، واسه داشتنش، واسه سایش که بالا سرم باشه بیشتر از اینا هم از خودم می گذشتم. گوشیمو برداشتم و اهنگ ملایمی گذاشتم و چشمامو بستم...

دستمو بگیر،نزار اشتباه برم

جز در خونهات ، تو بگو کجا برم

بی قرارتم ، ای همه قرار من

تو بی کسیهام ،عشق تو تبار من

عشق اول و آخر من

سایه تو رو سر من

ای همهی باور من

ای کس و کارم آه

به تو مدیونم به نگات

به همه عاشق کشیهات

میزاره دل سر به هوات،

تا تو رو دارم آه

جای تو توی دل شکسته است

اسمت کلید همهی درهای بسته است

وقتی دلم از، زندگی سیره

یاد تو مرهم واسهی دلهای خسته است

من سرگردون رو ببین

اشکهای پنهون رو ببین

غربت مهمون رو ببین

تو پناهم باش آه

دستهای خالیمو ببین

بی پر و بالیم رو

گرفته حالیمو ببین

تکیه گاهم باش

(دستمو بگیر – حامد زمانی)

با نوازش های دستی چشم باز کردم، نگاهم با نگاه مامان که بالا سرم نشسته بود و با غصه نگاهم می کرد گره خورد. مامان لبخند غمگینی زد و گفت:

-چقدر می خوابی دختر؟

با گیجی گفتم:

-مگه ساعت چنده؟

مامان مهربون نگاهم کرد و گفت:

-ساعت 12 ظهره خوش خواب خانم

یهو از جا پریدم

-چی؟؟؟؟ 12؟؟؟؟ صبح رفتید؟؟؟؟

مامان با بغض گفت:

-اره رفتم

-خوب؟؟؟؟ نتیجه؟؟؟؟

مامان زد زیر گریه و گفت:

-درسا نبودی ببینی وقتی بهش گفتم چه حالی شد... بابات داغون شد... مرد من جلوی چشمم شکست... نبودی ببینی 10 سال پیر شد... نبودی ببینی اشک توی چشمای مرد قویه من جمع شد... نبودی ببینی چطری چشماش پر از شرمندگی شد...

گریه اجازه نداد مامان ادامه بده. مامانو در اغوش گرفتم و با گریه گفتم:

-مامان منم برای ندیدن شرمندگیه باباست که توی این 2 ماه ملاقاتش نرفتم. مامان من نمیزارم بابمو ازم بگیرن... حقش نیست به خدا حقش نیست... مامان کاش اون روز بابا با اون حالش نمی رفت کارخونه، کاش حاجی اون روز تصادف نمی کرد که عصبی بشه... کاش هیچ وقت اون دوتا رفیق که روی اسم هم قسم می خوردن دعواشون نمی شد... اگه همه ی این کاشا نبود من الان خون بها نبودم

مامان سخت توی اغوشش فشارم داد و هردو انقدر گریه کردیم تا کمی اروم تر شدیم. بعد از چند دقیقه مامان ازم فاصله گرفت پیشونیمو ب*و*سید و همون طور که از در خارج میشد گفت:

-پاشو یکی یدونم. پاشو دست و صورتتو بشور بیا ناهار بخوریم

مامان که پایین رفت از جام بلند شدم و از اتاق خارج شدم، به سمت سرویس طبقه بالا رفتمو بعد از شستن دست و صورتم خودمو مرتب کردم و پایین رفتم. وارد اشپزخونه که شدم بوی غذا گرسنگی 6 روزمو یادم اورد بی طاقت پشت میز نشستم و به دست مامان که داشت پلو کاریو توی دیس میکشید خیره شدم. دیس غذا که روی میز قرار گرفت بشقابمو پر کردم و با ولع مشغول خوردن شدم

داشتم سالاد می خوردم که موبایلم زنگ خورد. حوصله هیچ کسو نداشتم پس بی خیال جواب دادن شدم. نخیر انگار یارو دست بردار نیست، دست دراز کردم و موبایلمو که با خودم پایین اورده بودم برداشتم. شماره ناشناس بود. با این فکر که باز یکی از بچه ها خط عوض کرده جواب دادم:

-بله؟

-فردا صبح جایی قرار نزار میام دنبالت

جااااااااااااانم؟؟؟ این دیگه کی بود. با تعجب گفتم:

-اشتباه گرفتید اقا

خواستم قطع کنم که گفت:

-ربیعی هستم

با مسخرگی گفتم:

-منم صالحی هستم خوشبختم

شخص پشت تلفن با حرص گفت:

- مسخره بازی در نیار پسر حاجیم

اوهو حالا فهمیدم. سرد گفتم:

-اهان، امرتون؟

با خشم گفت:

-فردا صبح ساعت 7 اماده باش میام دنبالت

ریلکس گفتم:

-که کجا بریم؟

با خشم بیشتری گفت:

-ازمایشگاه

-باشه ادرس منزل مارو دارید؟

با حرص گفت:

-بله

و قطع کرد، مرض پسره روانی، شعورم خوب چیزیه نه سلام کرد نه خداحافظی. مامان که تا الان فقط نگاهم می کرد پرسید:

-کی بود؟

بی حوصله گفتم:

-پسر حاجی بود گفت فردا میاد دنبالم بریم ازمایشگاه

مامان اخمی کرد و همون طور که ظرفارو جمع می کرد گفت:

-بعدازظهر برو خرید میری خونه این یارو سر تا پات باید نو باشه. فردا هم بهش بگو ببرتت خونشو ببینی که بریم سریع جاهازتو کامل کنیم.

مامان مارو باش تو چه فکرایه، لباس نو می خوام چی کار یه کمد لباس دست نخورده دارم. به ناچار باشه ای گفتم و به سمت طبقه بالا رفتم.

وآرد اتاقم شدم روی صندلی میزتوالت نشستم، لیست مخاطبین موبایلمو بالا پایین می کردم که چشمم به اسم تارا خورد کمی مکث کردم و بعد دکمه سبز رنگو فشردم. بعد از چند بوق صدای پر نازش توی گوشی پیچید:

-الوووو؟

-سلام خواهری. خوبی؟

با دلخوری گفت:

-چه سلامی؟ حرف از خواهر نزن که تازه می فهمم از صدتا غریبه غریبه ترم

-حق داری تارا جون اما منم شرایطم درست نبود. ببخشید

-حالا چیکارم داشتی؟

-بعدازظهر بی کاری؟

-اره چطور؟

-ساعت 5 میام دنبالت بریم خرید، ساعت 8 هم با بچه های ازمایشگاه توی کافه قرار بزار کارتون دارم

-باشه. چیزی شده باز؟

-حالا دیدمتون میگم

-باشه پس تا ساعت 5

-قربانت فعلا

تلفنو که قطع کردم تازه متوجه شدم چقدر دلم برای بچه ها تنگ شده، منی که هر روز بچه هارو میدیدم حالا یک هفته بود که ازشون خبر نداشتم. دست دراز کردم و قاب عکس روی میزو برداشتم، عکس مال المپیاد پارسال بود، المپیادی که تیم ما برنده شد. نگاهم روی خنده ی روی لبامون خشک شد. خدایا چطور بگذرم از این لبخندا؟ منی که یه عمر نمیدونستم سختی چیه حالا یه بار بزرگ رو دوشمه... خدا کنه بزاره برم ازمایشگاه خدا هر روزم نشد ،نشد حداقل درهفته دو روز... اهی کشیدمو خودمو به دست سرنوشت سپردم... نگاهی به ساعت کردم 2 بود. ازجا بلند شدمو به سمت سرویس رفتم. وضو گرفتمو به اتاق برگشتم تا نماز بخونم

جانمازمو جمع کردمو به سمت تخت رفتم از زیر تخت چمدان بزرگمو بیرون کشیدم و روی تخت گذاشتم باید وسایلمو جمع می کردم، فردا آخرین روزی بود که توی خونه ی پدریم بودم ، به سمت کمد رفتم و درشو باز کردم نگاهی به لباسام کردمو مشغول جمع کردن شدم. وقتی به خودم اومدم ساعت 4 بود سریع ازجام بلند شدم اصلا متوجه گذر زمان نشده بودم. مشغول اماده شدن شدم شلوار لی مشکی به همراه مانتوی مشکی به تن کردم جلوی ایینه رفتم حوصله ارایش نداشتم تنها مژه هامو با ریمل بلندتر کردم و رژ کالباسی به لبام زدم. موهامو بالای سرم بستم و شال مشکیمو سر کردم و طوری که موهام خیلی پیدا نباشه تنظیمش کردم. کمی عطر زدم و بعد از برداشتن کیف و موبایلم پایین رفتم. با صدای بلند گفتم:

-مامان من دارم میرم بیرون کاری ندارین؟

صدای مامان از توی حال به گوشم رسید که جواب داد:

-نه مادر برو به سلامت، توی کارتت پول ریختم با خیال راحت خرید کن

همون طور که کفشای تختمو پام می کرم گفتم:

-مرسی مامانی، فعلا

از خونه خارج شدمو به سمت پارکینگ رفتم بعد از یک مدت دوباره می خواستم پشت 206 محبوبم بشینم و رانندگی کنم. به ماشین که رسیدم با خوشحالی گفتم:

-سلام یار خوشگلم

سوار که شدم هیجانی را داشتم که بار اول وقتی سوار ماشینم شدم داشتم، به خودم و دلخوشیام خندیدم، طبق عادت شالمو جلو کشیدمو راه افتادم. تقریبا 20 دقیقه بعد جلوی در خونه ی تارا اینا بودم. به ساعت نگاه کردم. 5 بود ایول به خودم. دو بوق کوتاه زدم تا تارا بیرون بیاد انتظارم خیلی طول نکشید چون همون موقع در باز شد و تارا مثل همیشه شیک و البته کمی جلف توی دیدم قرار گرفت. سریع به سمت ماشین اومد و سوار شد. به سمتم چرخید و با ذوق گفت:

-سلام جیگووولی

با لبخند گفتم:

-سلام گلم. خوبی؟ دلم برات تنگ شده بود

تارا خم شد و لپمو ب*و*سید و گفت:

-بس که تو بی شعوری خواهر من ،اگه شعور داشتی یه هفته گمو گور نمیشدی

با دلخوری ساختگی گفتم:

-دست شما درد نکنه دیگه

تارا با خنده گفت:

-حقیقت بود ابجی حالا بزن بریم خرید که من عاشق خریدم

ریز خندیدم و ماشینو به مقصد مرکز خرید به حرکت در اوردم. هنوز دو دقیقه هم نگذشته بود که تارا ضبتو روشن کردو مظلوم گفت:

-میدونی که من با موزیک زندم

چیزی نگفتم بزار خوش باشه. تارا بی حرف با ضبت کلنجار می رفت و در اخر روی یک اهنگ ایستاد و گفت:

-اهااااااان اینه

تا رسیدن به مقصد هر دو توی سکوت به اهنگ انتخابیه تارا گوش دادیم

تو واسم مث بارونی

تو واسم مث رویایی

تو با این همه زیبایی

منو این همه تنهایی

منو حالی که میدونی

من با تو آرومم

وقتی دستامو میگیری

وقتی حالمو میپرسی

حی وقتی ازم سیری

حتی وقتی که دلگیری

من بی تو میمیرم

تو که حالمو میفهمی

تو که فکرمو میخونی

تو که حسمو میدونی

تو که حسمو میدونی

تارا همون طور که به سمت صندلی عقب خم شده بود با تعجب گفت:

-چه خبره درسا؟ این همه خرید برای چیه؟ اگه قراره قحطی بیاد برگردیم منم خرید کنم!!!!

-صدبار گفتم می فهمی

نیم نگاه بهش کردمو با تشر گفتم:

- درست بشین الان جریممون می کنن

تارا توی جاش چرخید و گفت:

-خوب بابا توهم

جلوی کافه که پارک کردم تارا مثل زندانی هایی که تازه ازاد شدن بیرون پرید و با ذوق و شوق به طرف در کافه دوید اما من مثل همیشه با ارامش جای پارکمو درست کردمو پیاده شدم هیچ وقت نتونسته بودم مثل درسا یا بقیه بچه ها شیطنت کنم و سرو صدا ایجاد کنم نه که مشکلی داشته باشما ذاتا ادم اروم و صبوری بودم. در کافه را حل دادم و از صدای جیلینگ جیلینگ اویز در غرق لذت شدم. دستی برای سیاوش که پشت پیشخوان ایستاده بود تکون دادم و اروم اروم به سمت پله های طبقه بالا رفتم انگار برای اخرین بار بود که به اون کافه می امدم. کافه ای که پر بود از خاطرات. نگاهی به در و دیوار کردم، نما تماما چوبی بود و حتی میز و صندلی ها هم از چوب بودن. زیر شیشه میز ها و روی دیوار پر بود از کاغذ های کاهی نیمه سوخته که روش اشعار شاعران مختلف نوشته شده بود و خیلی هاش با دست خط من بود. به طبقه بالا رسیدم نگاهم به میز 8 نفره اخر سالن که کنار پنجره قرار داشت و خیابون به خوبی معلوم می شد خیره موند. بچه ها همه اومده بودن. به تارا که با شیطنت از گردن پارسا اویزون بود نگاه کردمو نا خداگاه لبخندی روی لب هام اومد دلم برای این خول بازی ها هم تنگ میشه.قدمامو سریع تر برداشتم و خودمو بهشون رسوندم با ذوق نگاهمو بین تک تکشون گذروندم و گفتم:

-سلاااااااام

بچه ها صدامو که شنیدن به سمتم برگشتن، به ترتیب با پارسا ، مهرداد ، ارمان و بهرام سلام احوال پرسی کردم بعد به سمت دخترا رفتم و با مژده و رویا دست دادم. من برعکس بقیه بچه ها به محرم و نا محرم اهمیت می دادم و با پسرا دست نمی دادم . کنار تارا نشستم به سمتش خم شدم و اروم گفتم:

-تارا خانومی یکم رعایت کن، خوب نیست جلو بچه ها انقدر اویزون پارسا میشی

تارا اخمی کرد و گفت:

-بی خیال بابا، دوست پسرم که نیست خجالت بکشم نامزدمه بعدشم فقط تویی که حساسی

خواستم حرفی بزنم اما پشیمون شدم فایده ایی که نداشت. بی حرف به صحبتای بچه ها گوش دادم. طولی نکشید که صدای شوخی و خنده ی بچه ها کل فضارو پر کرد منم مثل همیشه توی سکوت با لبخند نگاهشون می کردم. مشغول خنده بودیم که سیاوش با خنده بهمون نزدیک شد و گفت:

-سلام بر مشتریای سر خوش خودم. چی می خورید؟

همزمان با این حرف منو را روی میز حل داد. پارسا منو را برداشت و گفت:

-با هات چاکلت موافقید؟

همه موافقت کردیم و سیاوش رفت تا سفارساتو بیاره. سیاوش پسر خاله پارسا و صاحب کافه بود. هیچ وقت یادم نمیره که توی کارای کافه و دیزاینش به سیاوش کمک کردیم و اون قول داد این میزو به ما بده. فقط ما. دوباره صدای خنده بچه ها بالا گرفته بود که تارا متفکر گفت:

-ساکت یه لحظه، جمع شدن امروزمون دلیل داره

مژده کنجکاو گفت:

-یعنی چی؟

تارا به من اشاره کرد و گفت:

-از درسا بپرس

ارمان گفت:

-نمی خوای بگی جریان چیه؟

بالاخره زمانی که ازش میترسیدم رسید . گفتنش سخت بود اما باید می گفتم. خواستم حرف بزنم که سیاوش با سینی سفارشات وارد شد. فنجونارو روی میز چید وگفت:

-چیز دیگه ای لازم ندارید؟

همگی تشکر کردیم و سیاوش رفت. رویا نگاهی به من کرد گفت:

-خوب؟

بی مقدمه گفتم:

-می خوام ازدواج کنم

یه لحظه بچه ها توی سکوت بهم نگاه کردن و بعد هم زمان گفتن:

-چی؟؟؟؟!!!!

مهرداد با شک گفت:

-اصلا شوخی جالبی نبود

کلافه از نگاهای خیرشون گفتم:

-شوخی نبود

رویا گفت:

-یعنی چی اخه؟ توکه... اخه شرایط الانت...

تارا با صدای بلندی گفت:

-حرف بزن درسا

نگاهمو به میز دوختم. میزی که زیر شیشه اش پر بود از عکسای دست جمعیمون. عکس روزایی که کوه رفتیم، عکس برنده شدنمون توی المپیاد، عکس تولد پارسا که توی کافه برگزارش کردیم ، عکسای اردوی اصفهان و... چشمامو بستمو گفتم، از ازدواج اجباری ، از 6 روزی که بست نشستم جلوی خونه حاجی، از تمام زجرایی که کشیدم، از بابا گفتم و همه چیزو همه چیز و در اخر با بغض گفتم:

-شاید دیگه نتونستم بیام ازمایشگاه، این جا جمع شدیم تا بگم اگه دیگه نیومدم، به این معنی نیست که جا زدم، زیر قولمونم نزدم، سرنوشته دیگه واسه من اینجوری خواست...

بهرام با چشمای مشکی رنگ زیباش توی چشمام زل زد و با خشم گفت:

-اما این دیونگیه، دیونگی می فهمی؟

به بهرام نگاه کردم و گفتم:

-تو اگه بودی چیکار می کردی؟ باباتو نجات میدادی یا دست روی دست میزاشتی تا جلوی چشمات اعدامش کنن؟

هیچکس حرفی نزد. تارا بغل گوشم فین فین می کرد و حسابی رفته بود روی اعصابم. نگاهی به جمع همیشه شادمون انداختم رویا و مژده اروم اشک می ریختن، بهرام عصبی بود و مهرداد خیره به میز،ارمان سرشو بین دستاش گرفته بود و پارسا چشماش قرمز شده بود. خواهر عزیزم کسی که هم خون نبودیم اما چیزی از دوتا خواهر هم خون کم نداشتیم سرشو روی میز گذاشته بود و با صدا گریه می کرد. پارسا کلافه گفت:

-تارا بس کن دیگه صدات رو موخمه

تارا سر بلند کرد و با حرص و چشمای اشکی گفت:

-تو مگه موخم داری؟

این دوتا توی این موقعیتم دست بردار نبودن. پوووووووووف. اه پر حسرتی کشیدم و لبخند مسخره ای زدم و گفتم:

-الان برای چی غمبرک زدید مثلا دو روز دیگه دوستتون عروس میشه

با این حرفم مهرداد سریع از جا بلند شد و پایین رفت، تارا سرشو توی سینه پارسا پنهان کرد و با صدای بلند گریه کرد. دیگه نتونستم طاقت بیارم اولین اشک از چشمام پایین اومد و بعد سیل اشک بود که

از چشمام جاری می شد.گ بی طاقت از جا بلند شدم و سریع بیرون زدم . جلوی در مهردادو دیدم که مشغول سیار کشیدن بود با دیدن من خواست به سمتم بیاد که به سختی گفتم:

-نه مهرداد

و قبل از اجازه دادن برای هر عکس العملی به طرف ماشین رفتمو سوار شدم. محکگم روی فرمون کوبیدمو داد زدم:

-خدایاااااا؟؟؟ خدایااااااا؟؟؟ میشنوی صدای منو؟؟؟ چرا بار همه مشکلاتو انداختی روی شونه های من؟؟؟ خدایا من کلی ارزو داشتم!!! خدایا من نمی خواستم ازدواج کنم، حداقل این جوری نه... خدایا جواب دل شکسته مهردادو خودت باید بدی... الهی بمیرم برای دوست عزیزم هنوز دو هفته از این که بهش گفتم من قصد ازدواج ندارم بیشتر نگذشته که اومدم میگم می خوام ازدواج کنم... خدایا خودت بهم صبر بده

سرمو روی فرمون گذاشتمو با صدا گریه کردم کمی که اروم تر شدم سر بلند کردم و خودمو توی اینه نگاه کردم ، اوه اوه قیافم حسابی بهم ریخته بود از توی کیفم دستمال مرطوب در اوردمو زیر چشمام کشیدم . نفس عمیقی کشیدم و راه افتادم به ساعت نگاه کردم 11:20بود باید زودتر می رفتم خونه مامان خونه تنها بود با این فکر سرعتمو بیشتر کردم...

***

صبح با صدای زنگ گوشیم بیدار شدم ، خواب الود دست دراز کردمو گوشیمو از روی پا تختی برداشتمو بی توجه به شماره جواب دادم:

-بله؟؟؟

-من جلوی درم بیا پایین

با گیجی گفتم:

-شما؟"

-امیر سامم

-به جا نمیارم مزاحم نشید اقا

صدا با عصبانیت گفت:

-نگو که هنوز خوابی!!!؟

-چی میگی اقا واسه خودت؟!

-ببین فقط یک ربع بهت فرصت میدم اماده بشی بیای پایین

بدون توجه قطع کردم. همه جور مزاحم دیده بودم الی این مدلی ، مردم دیوانه شدن. چشمام داشت دوباره گرم می شد که... وایسا ببینم گفت امیر سام؟ چی؟؟؟؟؟ ازجا پریدم نگاهی به ساعت انداختم 7:05 بود. واااای نه!!! چرا خواب موندم؟؟؟ وای خداجون ابروم رفت. سریع به سمت دستشویی رفتم و تند تند دست و صورتمو شستم و بیرون اومدم به اتاقم رفتم انقدر حول کرده بودم که کارام دست خودم نبود. لباسایی که دیشب تنم بود روی صندلی افتاده بود سریع دست دراز کردم و همونارو پوشیدم. جلوی ایینه رفتم شونه سر سری به موهام زدمو موهامو بالا بستم با لوازم ارایش کمی قیافمو روی فرم اوردم، شال مشکی رنگمو روی سرم انداختمو اونو جلو کشیدم. به ساعت نگاه کردم 7:25 شده بود با عجله کیف و موبایلمو برداشتمو از اتاق بیرون زدم پله هارا دوتا یکی کردمو خودمو به در ورودی رسوندم، کفشامو روی هوا پوشیدمو با دو به سمت در رفتم. پشت در ایستادم چند نفس عمیق کشیدم و ریلکس درو باز کردمو بیرون رفتم.

نگاهی به اطراف انداختم سوزوکی اشنای مشکی رنگ جلوی در بود. با استرس به سمت ماشین رفتم و سوار شدم. قبل از هر حرفی سریع گفتم:

-من واقعا معذرت می خوام دیشب تا دیر وقت بیرون بودم به همین خاطر خواب موندم

حرفم که تموم شد نفس عمیقی کشیدم و به سمتش چرخیدم، یا خدا این چرا این طوری نگاهم میکنه؟ چه جذبه ای هم داره. با دقت براندازش کردم . بار اول بود این طوری دقیق نگاهش می کردم. چشمای کشیده و مشکی داشت با ابروهای پر و هشتی، بینی کشیده و کمی سربالا با لب های تقریبا قلوه ایی. سفید پوست بود با موهای مشکی که بالا زده بودشون و ته ریشی صورتشو خشن تر کرده بود در کل چهره مغرور، با جذبه و خشنی داشت.

-تموم شد؟

-بله؟

-هیچی بار اخرت باشه این جوری منو میکاری در ضمن سلامم نکردی

-من بهتون حق می دم بازم معذرت خواهی میکنم بابت تاخیرم

دیگه چیزی نگفت ماشینو روشن کرد و راه افتاد. نگاهی به خیابونی که توش بودیم انداختم و گفتم:

-من یه ازمایشگاه خوب میشناسم میشه بریم اونجا؟

بی توجه گفت:

-نه

-این جایی که میگم اشناست معطلیمون کمتره

اینو گفتم و ادرسو دادم. چیزی نگفت اما از تغییر مسیری که داد فهمیدم داریم میریم به ادرسی که من گفتم. اینه!!! همیشه منطقی حرف زدن جواب میده. توی سکوت به خیابونا نگاه کردم به ازمایشگاه که رسیدیم اصلا جای پارک نبود بدون این که نگاهش کنم گفتم:

-برید توی پارکینگ

با تمسخر گفت:

-پارکینگ فقط مال کارکنان مجتمعه

-میدونم شما برید راهمون میدن

نفسشو با حرس بیرون فرستاد و توی پارکینگ پیچید. خواست بره داخل که عمو علی جلوشو گرفت. عمو علی به شیشه زد و گفت:

-کجا اقا؟

شیشه را پایین دادم و گفتم:

-سلام عمو علی. منم اجازه بدید بریم داخل

عمو علی با خوش رویی گفت:

-شمایین خانم؟ ببخشید به جا نیوردم بفرمایید

لبخندی زدم. امیرسام ماشینو داخل پارکینگ برد و پارک کرد.

. باهم پیاده شدیمو با راهنمایی من به سمت اسانسور رفتیم. وارد اسانسور که شدم دکمه طبقه 3 زدمو به کفشام خیره شدم. اسانسور که متوقف شد زودتر بیرون اومدم و به سمت واحدی که ازمایشگاه بود رفتم به سردر نگاهی کردمو لبخند زدم. ازمایشگاه درسا. صدایی از کنارم گفت:

-اوردیمون اینجا که بگی یه ازمایشگاه به اسمت هست؟

جوابشو ندادم تا چشت دراد پرو. وارد ازمایشگاه شدم. اینجارو باش چقدر شلوغه امروز، اینم شانس منه دیگه. به سمت پیشخوان رفتم امیرسامم پشت سرم اومد و کنارم ایستاد. الناز سر بلند کرد و با دیدنم گفت:

-سلام خانم. بالاخره اومدید؟چند وقتی نبودید!!!

بعد رو به امیرسام گفت:

-بفرمایید اقا

به جای امیرسام من گفتم:

-الناز جان دوتا وقت برای ما رد کن.

رو به امیرسام گفتم:

-باید منتظر بشینیم

امیرسام بی حرف به سمت صندلی ها رفت و نشست. منم بعداز نگاه اجمالی به سالن رفتم و کنارش نشستم.داشتم با گوشیم بازی میکردم که در اتاق ورود ممنوع باز شد و مهرداد بیرون اومد و به سمت پیشخوان رفت. کمی صحبت کرد و بعد به سمتی که ما نشسته بودیم برگشت. الناز مارو نشونش داد و مهرداد بعداز سر تکون دادن به سمت ما اومد. به ما که رسید از جا بلند شدمو رو به مهرداد گفتم:

-سلام. خوبی؟ خسته نباشی

مهرداد یه لحظه نگاهش به من بود و یه لحظه به امیرسام. با حواس پرتی گفت:

-سلام مرسی تو چطوری؟ نگرانت بودم با اون حالی که تو دیشب رفتی گفتم خدایی نکرده تصادف می کنی

-نه بابا خوبم دیشب یکم بهم ریخته بودم. شب شماهم خراب کردم

مهرداد خواست جواب بده که امیرسام کنارم قرار گرفت و با صدایی که همیشه خشن بود گفت:

-معرفی نمیکنی

با استرس گفتم:

-چرا چرا ایشون مهرداد هست دوست و همکار من . مهرداد جان ایشونم اقا سام هستن

مهرداد لبخند غمگینی زد و گفت:

-خوشبختم

امیرسام مغرورانه سری تکون داد و نشست. مهرداد نگاهم کرد و گفت:

-امروز شلوغه لباس بپوش بیا کمک

-باشه تو برو منم الان میام

مهرداد بی حرف به اتاق ممنوعه رفت. به سمت امیرسام برگشتم و گفتم:

-من میرم سر کارم نوبتمون شد صداتون می کنن

امیرسام هیچی نگفت فقط با اخم نگاهم کرد. بی توجه به سمت اتاقی که لباسامون اونجا بود رفتم روپوش سفیدمو تن کردمو بیرون رفتم. اول به اتاق ممنوعه رفتم. ارمان، مهرداد، پارسا، مژده و تارا اونجا مشغول کار بودن باهاشون سلام احوال پرسی کردم و کمی پیششون موندم. بعد بیرون اومدم و به سمت اتاقای ازمایش رفتم از دم در اتاقا اول به رویا و بعد به بهرام سلام کردم و وارد اتاق خودم شدم.

تقریبا یک ساعتی مشغول کار بودم و دایم بین اتاقا در رفت امد که اسممون توسط الناز خونده شد. سریع بیرون رفتم و به امیرسام اشاره کردم که بیاد . امیرسام که کنارم قرار گرفت به سمت اتاق بهرام رفتیم منم همراه امیرسام وارد شدم با اخم گفت:

-اتاق خانوما، اتاق کناری بود

-میدونم

به سمت بهرام رفتم و گفتم:

-بهرام جان میشه از من تو ازمایش بگیری؟ اخه رویا پدر ادمو در میاره تا رگو پیدا کنه

بهرام با لبخند گفت:

-اره خانومی بیا بشین

بعد رو به امیرسام گفت:

-سلام. خوبی شما؟ خوب خانومی داره گیرت میادا از دستش نده

با اعتراض گفتم:

-بهرام

امیرسام پوزخندی زد و چیزی نگفت.کارمون که تموم شد بیرون اومدیم. خواستم برم لباس عوض کنم که مهرداد به سمتم اومد و گفت:

-درسا بمون کارا زیاده

به شوخی گفتم:

-اهای اقا مهرداد دیگه قرار نشد به رئیس دستور بدیا

مهرداد خندید و گفت:

-خانم رئیس خواهش مندم بمونید

-حالا شد

رو به امیرسام گفتم:

-شما برین. بازم بابت صبح معذرت می خوام

امیر با اخم گفت: