رمان خون و عشق به قلم *سورن*

ژانر : #معمایی #پلیسی #انتقامی

خلاصه:

از میان کابوس‌های شبانه

معماهایی برمی‌خیزد!

دختری سرد چون بلور یخ

گذشته‌ای تلخ چون سرابی وهم‌انگیز

نبردی بین اسلحه وخون

بین عشق ونفرت

اسلحه‌ی قانون و خون بیگناه

عشقی ماندگار و نفرتی پابرجا

آینده‌ای روشن و زیبا؛

شکل گرفته در میان بازی خون

شیطانی به دنبال قتل آرزوهای تمنایِ داستان، و مردی… (پایان خوش)

به نام خدايي که قلم را جان داد

صدا کن مرا

صداي تو خوب است

صداي تو ان سبزينه ي گياه عجيبي است

که در انتهاي صميميت خون ميرويد

در ابعاد اين عصر خاموش

من از تصنيف در متن ادراک يک کوچه تنهاترم

بيا تا برايت بگويم تا چه اندازه تنهايي من بزرگ است

وتنهايي من شبيخون حجم ترا پيش بيني نميکرد

و خاصبت عشق اين است

«مقدمه»

به نام او که قلم را افريد

اسم من تمناست ...تمنا به معناي واقعيه خواستن آري من ميخواهم چيزي را که در من نيست وتنها ادرسم يک اسم است...اسمي که برايم مبهم است ...درکش نميکنم چون ندارمش... چون از دستش داده ام...نه... بهتر است بگويم از دستم گرفته اند ... داشتمش طعمش را چشيده ام... ميدانم با داشتنش ميشود زيباترين ها رالمس کرد... من او را آرامش ميگويم....شما را نميدانم

دختري ام با دروني اشفته وبروني ارام....درونم چون تلاطم دريااست درهنگام طوفان... چهره ام ارام است همچون حرکت پيوسته رود

پنج سال است ... پنج سالي که هر روزش جز عذاب ورنج چيزي برايم نداشته است

همدمم سايه ي تنهايي است

زخمي برپهلويم هست

روزگار نمک مي پاشد و من پيچ وتاب ميخورم وهمه گمان ميکنند من ميرقصم

( استاد شريعتي)

******

«فصل اول»

با پاهاي برهنه ميدويدم به اميد اينکه اون بهم نرسه ديگه تواني نداشتم خدايا خسته ام پاهام نا نداره ديگه نميتونم بدوم اما نه نبايد وايسم....

پشت سرمو نگاه کردم ..هنوز پشت سرم ميدويد...

چرا خسته نميشه صداشو ميشنيدم که ميگه :

--بلاخره ميگيرمت واون وقت ...

صداي قهقه ي رعب انگيزشه که تو گوشم ميپيچه...

رسيدم به يه تپه به هر سختي که بود ازش رد شدم...

يعني اين طرفا هيچکي پيدا نميشه بهش پناه ببرم

خدايا خودت کمکم کن....

هرچي ميدوم جز برهوت..شن و ماسه چيزي ديده نميشد ازش دور شده بودم با خودم فکر کردم شايد گمم کرده

با چيزي که ديديم خوشحال شدم يه مرد به سرعت ميومد طرفم اما صورتش معلوم نبود به طرفش دويدم بازوهاشو چنگ زدم همونجور که نفس نفس ميزدم گفتم :

-تو رو خدا.... منو... از دست... اون .... نجات بده

هيچي نميگفت ولي چشماش انگار ...

انگار باهام حرف ميزدن ميگفتن آروم باشم هنوز صورتشو نميديدم پوشونده شده بود دستمو گرفت وکشيد چند قدم نرفته بوديم که صدايِ وحشتناکشو شنيدم

--پس اينجا قايم شدي بلاخره پيدات کردم بهت گفته بودم

وحشت وترس باز به دلم چنگ انداخت پشت مرد که تو اين بيابون پناهم شده بود خودمو قايم کردم برگشت طرفم منو از خودش جدا کرد ورفت طرف اون حيون نامرد دستشو گرفتمو با التماس گفتم :

-نرو اون يه قاتله تورو هم ميکشه دستمو از رو دستش برداشت تو چشمام نگاه کرد

ميگفت نترس

رفت طرفش باهم گلاويز شدن فقط يه ثانيه تو يه ثانيه برق شيءي رو ديدم

نـــــــه بهش چاقو زد درست کنار قلبش افتاد رو زمين تمام لباسش خوني شده بود جيغ زدم ...

اون نامرد داشت ميومد طرفم

اون ميومدم جلو... من ميرفتم عقب

اون قدر عقب رفتم که رسيدم به يه پرتگاه شروع کردم به شمردن قدمهاش

يه قدم

دوقدم

قدم سوم

رسيد بهم روبه روم وايساد

باشرارت وپوزخندي که مخصوص خودش بود زل زد تو چشمام وبا لحني که به تنم لرزه ميانداخت گفت:

--حالا ميخواي کجا در بري موش کوچولو

حرفي نميزدم چون نميتونستم...داشتم قالب تهي ميکردم

چي ميتونستم بگم ...التماس ميکردم مگه اون رحم ميکرد اصلا قلبي داشت براي رحم ومروت...

چشمامو بستم ميدونستم اينجا آخر خطه

نقطه ي پايان من...

هلم داد پاهام لغزيد پرت شدم وجيغ زدم در آخرين لحظه دستي دستاي سردمو گرفت

با وحشت از خواب پريدم عرق کرده بودم موهام وآشفته ودرهم به صورت وگردنم چسپيده بود

ليوان آب کنار تختمو برداشتم که رو عسلي قرار داشت برداشتم و لاجرعه سر کشيدم

زير لب گفتم:

- سلام بر حسين (ع)

بازم کابوس

کي اين کابوسا تموم ميشه ؟...کي ميتونم راحت واسوده بخوام ؟

يا بايد آرزويِ يه خواب راحتو به گور ببرم

ساعت رو عسلي رو نگاه کردم دوصبح بود ... با در ماندگي نفسکو بيرون فرستادم دوساعت بيشتر از خوابم نگذشته بود

بازم بايد با آرام بخش بخوابم ...کاري که به شدت ازش متنفر بودم

آهي کشيدم

قرصو از کشو عسلي بيرون آوردم وخوردم

رو تخت دراز کشيدم وچتو رو تا رو شکمم آوردم وبالا وبه سقف خيره شدم

منتظر موندم تا کم کم اثر کنه و من بتونم شايد ساعتي بدون اين کابوس هميشگي به خواب برم

**********

************

در حالي که دست محدثه رو ميکشيدم با حرص گفتم:

-اَه بدو ديگه دختر کشتي منو اخرشم انقدر فس فس ميکني که استاد راهمون نميده

محدثه در حال که سعي ميکرد دستشو از تو دستام آزاد کنه با غرولند گفت:

محدثه-تمنا بميري الاهي درد وبلامو هر چي مرض نگرفته هم که در انتظارمه روش بخوره تو فرق سرت بابا اين دست من ابنبات کشي نيست که هي ميکشي کش اومد شدم مجيد دست دراز بعدم من کي فس فس کردم...

هان؟

همونجور که پشت سرم ميکشيدمش گفتم:

- فس فس نميکني نيم ساعت منو کاشتي در خونتون سبز شدم برگ دادم ثمر هم دادم تازه خانوم يادشون اومده يه فلک زده اي هست اون پايين معطلشه تا خانوم خوشکل واتو کشيده جلوس اجلال کنن

-محدثه من از دستت راهيه امين اباد نشم خيليه

پشت چشمي وسم نازک کرد وگفت:

محدثه-برو بابا تو که خودت ديوونه ي خدايي هستي

با اخم وغضب نگاهش کردم اما محدثه بي توجه به من به گفتن اراجيفش ادامه داد

-اِ اونجا رو

با صدا محدثه توجهم به بچه هاي کلاسمون جلب شد که جلو آموزش جمع شده بودن

نگاهي به بچه وبعد به محدثه کردم وگفتم:

- بريم ببينيم چه خبره

وقتي به اونجا رسيديم من کناري وايسادم و محدثه از يکي از همکلاسيامون که اسمش هانيه واز قضا فضولترين دختر کلاسمون پرسيد :

محدثه-سلام چه خبره چرا همه اينجا جمع شدن

هانيه يه قري به گردنش داد

هانيه- سلام خوبي محدثه جون ؟ کجايي ؟ هيچي يه اعلاميه زدن که استاد حقيقت نمي تونه بياد

محدثه با ابروهاي بالارفته پرسيد:

محدثه-اخه چرا؟

هانيه شونه هاشو انداخت بالا

هانيه- نميدونم والا

محدثه- خوب حالا کلاسا تکليفش چيه برگزار نميشه؟

هانيه با قيافه ي ناراحتي گفت:

هانيه- ما اگه از شانسا داشتيم که خوب بود بچه ها پرسيدن قراره يه نفر ديگه به جاش بياد

محدثه- اوف باشه مرسي فعلا

*************

*************

به پاتوق هميشگي مون (يه جاي خلوت بين درختا ضلع جنوب دانشگاه يه مقدار از محوطه ي دانشگاه دور بود )رسيديم

هردو کنارهم رو نيمکت نشستيم

من پاهامو تو شکمم جمع کرده ودستامو دورشون حلقه کرده بودم

محدثه هم قربونش برم نشستنش به هر چيزي ميخورد جز نشستن درواقع ميشد گفت ولو شده بود رو نيمکت

-پس استاد نميتونه بياد

محدثه با مسخرگي گفت:

محدثه- وقتي بي بي سي زنده ( هانيه)ندونه يعني عمرا کسي بدونه

خنديدم

- اوهوم

اما کمي بعد با صداي گرفته اي که نشوني از شادي قبل تو صدام نبود گفتم:

- محدثه امروز تو خودت تنها برو خونه

محدثه با اعتراض گفت:

محدثه- تمنا باز ميخواي بري اونجا نرو تورو خدا... داري مثل شمع اب ميشي ..به خدا داري خودتو زجر ميدي هر سال ميري اونجا چيکار حداقل بزار منم باهات بيام يا اصلا وقتي خانوادت ميرن برو ... حتي مهربان جونم گفت رفتن اونجا برات خوب نيست

بغض راهِ گلومو بست

با صداي خش دار اما محکم گفتم:

-نه خودم تنها هيچکيو نميخوام بياد اونجا ... مي دوني که منو با خودشون نميبرن....من اگه نرم اونجا ميميرم... بفهمم محدثه ... اهميت نميدم در اين مورد کي چي ميگه من بايد برم ميدوني که کار خودمو ميکنم

با ناراحتي گفت:

محدثه – ميشناسمت... از بس قد و يه دنده اي .... باشه خودت تنها برو اما قول بده به خودت فشار نياري

سکوت کردم و چيزي نگفتم

يهو دستاشو بي هوا به هم کوبيد و از اونجايي که تو فکر بودم ترسيدم و از جا پريدم

ناراحتيم يادم رفت و با عصبانيت برگشتم طرفش و توپيدم بهش

-دختره ي گنده تو ادم نميشي ميخواي بکشيم

خنديد و با شيطنت گفت:

محدثه-اشکال نداره فوقش ميميري مال واموالتو خودم تصاحب ميکنم

محدثه برام يه نعمت بود اگه خودم تنها بودم به دو روز نميکشيداز غصه دق ميکردم ميدونستم ميخواد از اون حالت درم بياره خودمم زياد دوست نداشتم اينجوري باشم خيلي وقت بود خسته شده بودم از اين غم و ناراحتي

منم مثله خودش گفتم:

-من تا تورو کفن نکنم نميميرم دندون واسه اموال من تيز نکن که اگه بميرمم چيزي گير تو نمياد ميرسه به امير

محدثه ايشي گفت

محدثه-نخواستيم بابا مال خودت فعلا استاد جديد و درياب خدا کنه جوون باشه

دوباره دستاشو بهم کوبيد يه دور رو پاشنه پا چرخيد وگفت:

محدثه - واي فکرشو بکن استادمون يه پسر جوون باشه مثل اين رمانا يه پسره خوشکل وهمه چي تموم استاد دانشگاه ميشه و با يکي از دانشجوهاش لج مي افته هي کل کل دارن اينا باهم ديگه ... خلاصه ميگذره و پسره ودختره عاشق هم ميشن اما از عشقشون دم نميزنن در فراغ هم عين خل وچلا ميسوزن اخرش توي يه صحنه ي احساسي زير بارون پسره چمدون به دست داد ميرنه اقدس عاشقتــــــــــــــــــــ ــم

دختره هم که منتظر اين لحظه همچين خودشو ميندازه تو بغل پسره و ميگه وايـي جعفــــــــرجون منم دوست دارم آخرشم که اعمال منافي عفته و سوار بر خر ارزو هاشون ميرن قصر ارزو هاشون

در حالي که ميخنديم زدم پس کلش

-خاک تو سر پسر نديده ات حتما تو همون اقدسي

همينجور که داشت سرشو ميماليد با داد گفت:

محدثه- آهاي وحشي چرا ميزني ...زورت زيادي کرده منه بينوا رو ميزني بعدم مگه من چمه چشم نداري خوشبختيه منو ببيني حالام که شوووووور استاد داره گيرمون مياد تو حسودي ميکني

همچين شوهر رو کشيد که چندشم شد... تنم مور مور شد

بينيمو چين دادم و با لحن حرص درآري گفتم:

- محدثه در خواب بيند پنبه دان گهي لپ لپ خورد گه دانه دانه ...آخه قلقلي کي مياد تو رو بگيره

محدثه با شنيدن حرفام چنان جيغي کشيد که پرده ي گوش چپم چسپيد به راستيه

نگاهي به قيافه ي لبو از عصبانيتش انداختم...از گوشش بخار بلند ميشد و مثل گاو وحشي آماده ي حمله

محدثه دستشو به کمرش زد و گفت:

- حالا من شترم و قلقلي ام من فقط يه ذره اضافه وزن دارم

ميخواستم بيشتر حرصشو در بيارم چون اين جور موقع ها قيافش به شدت بامزه ميشد

با خونسردي دستامو زدم زير بغلم وگفتم:

-به هرحال از نظر من همون قلقلي اي

همينجور که انگشتشو تکون ميداد خيز بر داشت طرفم

اوه اوه اوضاع خرابه اگه يه دقيقه ي ديگه اونجا وايميستادم شقه شقه ام ميکرد...

پا گذاشتم به فرار و رفتم پشت نيمکتا سنگر گرفتم تادستش بهم نرسه

همينجور که انگشتشو تکون ميداد رو به من با حرص ميگفت:

محدثه- تمنا با پاي خودت بيا اينجا که اگه بگيرمت اون چشاي ورقلمبيدتو از کاسه در ميارم و به بلايي سرت ميارم که کبوترا هم به حالت گريه کنن

عمراًآًآًآً خودمو تسليم کنم بياي منو بخوري اِي خدا حالا چه جوري در برم

هي من ميرفتم اين طرف نيمکت اون ميرفت اون طرف نيمکت ...مگه دست برميداشت

فکري به سرم زد ...

يهو سيخ وايسادم وبا حالت نمايشي چشامو گشاد کردم با هول گفتم :

- سلام استاد

تا اينو گفتم محدثه تو جاش خشک شد رنگش پريد با ترس برگشت پشتشو ببينه

منم فرصتو مناسب ديدم با سرعت نور در رفتم ...

رسيدم به محوطه نفسي از سر اسودگي کشيدم خوب خدا رو شکر اينجا در امانم

واسه خودم تنهاي بدون خطر جاني کيف ميکردم که...

آخ دستم سوخت

محدثه با سرخوشي گفت:

محدثه - حقته حالا منو سر کار ميزاري ما بازم باهم تنها ميشيم

بازمو ماليدم وبهش چشم غره رفتم

-آخ آخ محدثه دستات بشکنه جاش کبود ميشه

لبخند دندون نمايي نشونم داد

محدثه - به جاش دل من خنک شد

خواستم جوابشو بدم که يادم اومد کلاس داريم

ساعتمو نگاه کردم ربع ساعت از کلاس گذشته بود

با دست زدم به پيشونم

- اِي واي محدثه بدو کلاسمون دير شد

به عادت هميشگي دستاي محدثه رو گرفتم کشيدم

*************

*************

باقدمها لرزون به سمتش رفتم....

دسته گلي رو که خريده بودم تو دستام فشار دادم اونقدر که يکي از خاراش تو دستم فرو رفت باعث شد دستم خون بياد ...

مهم نبود ...

مهم اون بود....

دستم ميسوخت اما بهش توجهي نداشتم ...

رسيدم بهش ...

هنوز بعد از پنج سال باورش برام سخت بود...

کثيف وخاکي شده بود...

آب آوردم وشستمش تميز شد برق ميزد...

کنارش نشستم و بهش تکيه دادم و به چهره ي معصومش خيره شدم...

لباش ميخنديد ...

مثل يه لبخند زنده...

ساکت نشسته بودمو تو دلم باهاش حرف ميزدم

-سلام عزيز دلم بازم منم.. طبق قرارمون تنها... اون جوري نگام نکن ميدوني که نمي تونم بيشتر از اين بهت سر بزنم... تو هم بي معرفت شدي ديگه نمياي پيشم

مکثي کردم و با بغض ادامه دادم

-امروز شد پنج سال...پنج ساله که تو اينجايي ومن هنوز باور ندارم اينو...

سرم و بلند کردم سمت آسمون ... نفسِ عميقي کشيدم وبا صدا خش داري گفتم:

-دلم برات تنگ شده خيلي زياد ...هنوز اون روبان قرمز رو که باهاش موهامو مي بستي رو دارم

بغضم سختتر شد ميدونستم نبايد اين حرفا رو بزنم نبايد به اين چيزا فکر کنم ولي نميخواستم...

ميخواستم بگم...

از اين دردي که تو سينه ام بود دم نميزدم

بازم گفتم اين بار با نفرت

دستاي مشت شدمو گذاشتم رو سنگ وچند بار باحرص بهش ضربه زدم

-همش تقصير اون پست فطرته کاشکي اينجا بود تا بادستاي خودم خفش ميکردم

اينجا جاي اونه نه تو... اون بايد زير اين خاک ميخوابيد ...زير سنگ سرد

با خشم ادامه دادم

-روز انتقام ما هم ميرسه مطمئن باش اون روز دور نيست

نيم ساعتي ميشد که باهاش درد ودل ميکردم اما ...

دريغ از يه قطره اشک

سرمو گذاشته بودم رو سنگ و تو دلم باهاش حرف ميزدم

با احساس دستي رو شونم سرمو بلند کردم

امير بود با بغض و ناراحتي و عصبانيت نگام ميکرد ميدونستم الان چشمام يه کاسه خونه...

رومو برگردوندم وبه رو به روم نگاه کردم

-محدثه بهت گفت نه؟

بدونه اينکه جوابم روبده کنارم نشست وبه سنگ خيره شد ميدونستم از دستم ناراحته وبه خودش فشار مياره که چيزي نگه

برگشتم طرفش آروم گفتم:

-چرا اومدي برو ميخوام تنها باشم

نتونست خودشو کنترل کنه و از کوره در رفت وبا داد گفت:

امير- برم... برم که تنها باشي برم که خودتو نابود کني هـــــــــان؟ اصلا ميدوني هر بارکه تو مياي اينجا ما چه زجري ميکشيم يعني خانوادت که زنده ان و پيشتن برات مهم نيستن فکر ميکني فقط تويي که زجر ميکشي فقط تويي که از نبودش شکستي قبول دارم تو بيشتر از همه ي ماها باهاش بودي و عذابي رو که تو کشيدي هيچ کدوم از ما حتي لمسش نکرديم اما اين دليل نميشه با اين کارات کسايي که زنده ان ودوستت دارن رو فراموش کني

ساکت شد وپشتشو بهم کرد

نميخوادست اشکاشو ببينم

از پشت سرنگاش کردم

حرفاش برام مثله يه تلنگر بود تا ازخواب بيدار بشم

چند وقتي بود از همشون غافل شده بودم و دوباره رفته بودم تو لاک خودم...

آهي کشيدم...

من چي کار کردم خدايا منو ببخش چرا رنجشونو نديدم...

چرا نفهميدم فقط من نيستم اوناهم تو اين درد سهيم هستن ..

از کارام از رفتار سبک سرانه ام که باعث رنجش عزيزانم شده بود شرمنده شدم

دستمو گذاشتم روشونه اش

برگشت طرفم

چشماي خوشرنگش سرخ شده بود و ديگه از اون قهوه اي روشن که توش ميتونستي لذت يه روز آفتابيو درک کني خبري نبود

شماتت بار نگام ميکرد

مظلوم نگاش کردم و آروم گفتم:ببخش داداشي ان چند مدت خيلي اذيتتون کردم

سرمو انداختم پايين دوست نداشتم چشمام به نگاه شماتت بارش بيوفته

دستاشو گذاشت رو شونه ام و خم شد طرفم

نفسِ عميقي کشيد وگفت:

امير- من نبايد ببخشم اونايي که بايد ببخش مامان بابان از اونا معذرت خواهي کن

سرمو بلند کردم ونگاش کردم ديگه نگاش شماتت نداشت بازم مهربون شده بود

خجل وشرمگين گفتم:

-باشه

لبخندِ محوي زد دستشو از رو شونه ام برداشت وگفت:

امير- خوبه الانم بهتره بريم داره دير ميشه

وبعد گفتن اين حرف با ترديد نگام کرد

ببين داداش بيچارم چه جوري نگام ميکنه

لبخند کم جوني زدم وراه افتادم

نفسي از سر اسودگي کشيد وپشت سرم راه افتاد

- امير ماشينو کجا پارک کردي؟

کليد ماشينو گرفت طرفم

امير- اون طرف خيابونه بيا کليدو بگير تو سوار شو من الان ميام فقط مراقب باش

ميدونستم ميخواد باهاش تنها باشه کليدو ازش گرفتم

با لحن شوخي گفتم:

-باشه داداشم شما نگران نباش بادمجون بم افت نداره که

بينيمو گرفت و فشار داد

با اعتراض گفتم:

- آي آي بينيمو ول کن امير

اخم مصنوعي کرد وگفت:

امير- تو به چه حقي به خواهر کوچولوي من گفتي بادمجون

بينيمو ول کرد ...

همونطور که بينيمو ميماليدم باحرص ساختگي اي گفتم:

- ايش همچين اش دهن سوزيم نيست اين ابجي خانوم شما ..ديگه نميگم خوبه راضي ميشي؟

چونشو خاروند وکمي لباشو به معني تفکر جمع کرد وگفت:

امير-تا ببينم چي ميشه

خنديدم

- باشه تو بشين ببين چي ميشه من ميرم سوار شم

بي دقت از خيابون رد شدم

ديگه رسيده بودم به ماشين

باديدن يه پژو که با سرعت مي اومد طرفم هول شدم نميدونستم چي کار کنم اينقدر سريع اتفاق افتاد که مغزم قفل کرده بود و قبلم با سرعت وشدت هر چه تمام تر ضربان ميزد ...

از ترس پاهام قدرت حرکت نداشت و انگار به اسفالت چسپيدن....

با چشماي گشاد واز حدقه بيرون زده به ماشني که هر لحظه بهم نزديک تر ميشد نگاه کردم

يهو يه دستي پيچيد دور کمرمو کشيدم عقب...

چشمامو بسته بودم وپ ي در پي نفس ميکشيدم

واقعا خطر از بيخ گوشم گذشت...

با صداي نفسهايي که از کنار گوشم ميومد چشمامو باز کردم چشمم افتاد به يه صورت مردونه...

چشماشو بسته بود و نفساي عميق ميکشيد

گيج سرمو کج کردم و به چهره اي که روبه روم قرار داشت نگاه کردم

متعجب وگيج به مردي که صورتش رو به روم قرارداشت ومنو تو آغوشش گرفته بود نگاه ميکردم

کمي فکر کردم تا به خاطر بيارم چه اتفاقي برام افتاده

يادم اومد داشتم با ماشين تصادف ميکردم يکي منو نجات داد

با ياد اوري ماشين وتصادف لرزي کردم که باعث شد پسره چشماشو باز و دستاشواز دور کمرم برداره

چشمام افتاد به يه جفت چشم وحشي که با عصبانيت بهم زل زده ...

به عصبانيتش توجهي نداشتم تنها چيزي که توجهمو جلب کرده بود دو تاتيله ي عسلي بود که به نظرم خيلي خيلي اشنا ميومد

احساس ميکردم يه جا ديدمش ولي کجا نميدونم؟

به شدت با خودم درگير بودم که اين چشما مال کيه وچرا برام اشناست... يه تصوير محو از گذشته اومد جلو چشمام يه جفت چشم عسلي ...

يعني اين همونه هموني که...

نـــــه نمي تونه اون باشه حتما اشتباه کردم ...

آره آره حتما اشتباه کردم

تا به خودم اومدم ديدم نيست ...

اِ پس اين پسره کجا رفت

اينور اونورو نگاه ميکردم شايد پيداش کنم

ولي انگار مثل يه قطره تو زمين فرو رفته بود

چرا يهوغيبش زد

باصداي وحشت زده ي امير برگشتم طرفش

امير - تمنا حالت خوبه چيزيتت نشد چرا حرف نمي زني يه چيزي بگو مردم از نگراني

يه ريز سوال ميپرسيد ميخواستم بگم خوبم اما مگه ميزاشت

دستمو گرفتم جلو دهنش چشماش گرد شدو متعجب بهم خيره شد

از حالتش خندم گرفت

با لبخندي که سعي ميکردم بزرگ نشه گفتم:

- امير من خوبم

دستمو کنار زد و باز با نگراني تو چشمام نگاه کرد وگفت:

امير-واقعا خوبي؟

براي اينکه از نگراني درش بيارم لبخند اطمينان بخشي زدم وگفتم:

- آره

تا اينو گفتم کشيدم تو بغلش وسرمو تند تند بوسيد

آروم کنارش گوشم گفت:

امير- يه لحظه فکر کردم خواهر کوچولومو از دست دادم ...داشتم سکته ميکردم

سرمو بيشتر تو سينه ي پهن ومردونه اش فرو کردم ولبخند زدم...

من اين دستايي که مثل يه حايل دورم حلقه شده بودن و هر چند لحظه يه بار فشارم ميدن رو به شدت دوست داشتم و حتي فکر اينکه نتونم لمسشون کنم ديوونم ميکنه...

خدايا ممنون ازَت که يه بار ديگه از خطر حفظم کردي

حتما بايد سجده ي شکر به جا بيارم

به اون پسري که نجاتم داد افتادم ...سرمو بلند کردم پرسيدم:

-امير تو اون پسره رو نشناختيش؟

دستاشو از دور کمرم باز کرد ويه لحظه تو چشمام نگاه کرد و لبخندي زد

امير- نه گلم چهرشو نديدم حالام زود سوار شو تا يه بلاي ديگه سر خودت نياوردي

لب برچيدم وگفتم:

-اين حرف يعني من سربه هوام ديگه

با خنده لپمو کشيد

امير-شک داري ؟

خنديدم در ماشين رو باز کردم

- باشه اق امير گذر شما هم به سلاخ خونه ي ما ميوفته

سوار شديم کمربندمو ميبستم که گوشيش زنگ خورد نگاهي به شماره انداخت که باعث لبخند بزرگي رو لباش ظاهر بشه

گوشيو جواب داد

امير- بـــــه سلام رفيق عزيز

-.....

نمي دونم دوستش از پشت تلفن چي بهش گفت که خنديد

امير- تا تو هستي من چرا خودت زحمتشو ميکشي ديگه

-....

اين بار جدي گفت:

امير –آره زياد شده نتونستين کاري از پيش ببرين

-....

امير- باشه فعلا

نميدونم کي بود وپشت تلفن چي گفت اما از زماني که تلفتو قطع کرد ميشد نگراني رو تو رفتار وحرکاتش خوند

«يک هفته بعد»

محدثه- سلام

با عصبانيت و داد گفتم:

-سلام و حناق بيستو چهار ساعته باز کدوم گورستوني بودي اينهمه دير کردي ميمردي يه ندا بدي دير مياي منو دو ساعته معطلِ خودت کردي نميگي من اعصاب مصاب درست حسابي ندارم حوصله اين عاشقاي سينه چاک تو رو ندارم بيام هي جوابشونو بدم حوصله ي اين عروس فرنگيا رم ندارم هي اين ور ميرن اون ميرن واي اکبرم واي اصغرمشونه

بيچاره خشک شده بود دهنش بازمونده بود قيافش خيلي مضحک شده بود قيافش اونقدر بامزه شده بود که عصبانيتمو فراموش کردم

تو دلم از خنده ريسه رفته بودم اي حال ميداد الان ازش يه عکس توپ ميگرفتم ميفرستادم تو يوتيوب

دهن بازمونده از تعجبشو با دست بستم وگفتم:

-ببند فکتو اَه پشه رفت توش

خودشو جمع وجور کرد يه چشم غره بهم رفت

محدثه- تو باز از دنده چپ بلند شدي اول صبحي داري منو مستفيض ميکني

لبخندي زدم و بدجنس گفتم:

-حقته تا تو باشي اينقدر دير نياي اصلا کجا بودي اين همه وقت

دستشو تو هوا تکون داد

محدثه-هيچي بابا اول رفتم سفارشاي مامان رو انجام دادم اومدم ميون بر بيام راه رو کلا گم کردم شانس نداريم که....

-حالا يه کلاغي الاغي چيزي هم پر نميزد ازش سوال کنم...

-يه افغاني از اونجا رد ميشد ازش ادرسو پرسيدم آقا نه خيلي داف بودن لطف کردن شمارشون دادن بهم سر فرصت باهاشون تماس بگيرم واسه امرِ خير

صورتش از حرص سرخ شده بود ناخداگاه خندم گرفت

با ديدن صورت خندونم با غيض گفت:

محدثه- کوفت رو اب بخندي حالا بگو چته اين همه عصباني بودي من که تو رو ميشناسم چي شده من نبودم؟

-..........

محدثه-بازم اين پسره آدرين ؟

چهرم از شنيدن اسمش درهم رفت وبابدخلقي گفتم:

-اَه اسم نحسشو نيار اره همون اعصابمو بهم ريخته

محدثه-چي ميگفت حالا

دستامو مشت کردم و دوباره عصبانيتم به نقطه يِ جوش رسيد

-همون حرفاي قبلي... حوصلم سر رفته بود کتاب برداشتم شروع کردم به خوندن ... که يه جفت کفش جلوم ظاهر شد سرمو بلند کردم جلوم وايساده بود و هيچي نميگفت يه خورده نگاش کردم ببينم چي ميخواد.. ديدم نه انگار نمي خواد چيزي بگه ازش پرسيدم با من کاري داشتين اينم انگار دکمه شو زده باشن شروع کرد به حرف زدن:

- من ازت خوشم اومده چرا جواب رد بهم ميدي... بيا باهم باشيم ... چند مدت واسه اشناييو و کوفت وزهرمار... منم که ميشناسي خيلي عصباني شدم ميخواستم همون جا مثل مرغ سرشو گوش تا گوش ببرم.. پسره ي کنه.. حرف آدميزاد تو کلش نميره.. هـــهِ اشنايي ارواح ننه بزرگش خوبه خودم صد دفعه ديدم با دختراي دانشگاه رفيقه همين الانم ميدونم با يکي ازبچه هاي کلاس دوسته.. خلاصه تا اومدم يه چي بارش کنم سريع گفت به پيشنهادم فکر کن بعدا ازت جوابتو ميپرسم ... باور کن انقدر از اين پروييش شوکه شدم نتونستم جوابشو بدم... صبر کن بياد جوابشو بگيره ميدونم چيکارش کنم

حرفم که تموم شد يه نفس عميق کشيدم آخيش راحت شدم همه عصبانيتمو ريختم بيرون

هميشه همين طور بود تا در مورد چيزي که عصبانيم کرده بود حرف نميزدم آروم نميشدم

محدثه دستشو انداخت دور گردنم وبا شيطنت گفت:

محدثه-ولش کن اين چسپ دوقلو رو خودم وخودتو بچسپ که لنگمون تو دنيا پيدا نميشه باشه عشقم

با مسخرگي و عشوه گفتم:

-ببين محدثه جون نميتوني با اين حرفات منو از راه به در کني من خودم آدرين جونمو دوست دارم تو برو به حال خودت يه فکري کن

با تهديد گفت:

محدثه- ببيين تمنا اين آخرين اخطار منه اگه بهم پا ندي ميدزدمت ميبرم بي عفتت ميکنم پس بهتره خودت با پاي خودت بياي سر سفره ي عقد زنم شي

با التماس و مسخرگي گفتم:

-نه تو رو خدا منو از آدرينم جدا نکن من بدون اون ميميرم اون عشق ابديه منه

دستمو گذاشتم رو پيشونيمو آه کشيدم

تا چند لحظه تو چشماي همديگه نگاه کرديم اما ديگه نتونستيم تحمل کنيم وشليک خنده ي هردومون به هوا رفت

همونطور که ميخنديدم ساعتمو نگاه کردم

-بيا بريم الان کلاس شروع ميشه

جزاخرين نفرات وارد کلاس شديم ... سر جامون نشستيم ... وسايلمو از تو کيف خارج ميکردم که...

با صداي سلام بلندِ کسي سرمو بلند کردم از ديدنش که کنار جايگاهِ استاد ايستاده بود تعجب کردم ...

چشمام گرد شد

آدرين ابهري( چسپ دوقلو)با اون صداش که هميشه ي خدا رو اعصاب بود با لحن مسخره اي گفت:

-گيرم عليک فرمايش؟

پوزخندي گوشه ي لبِ پسره ظاهر شد سامسونتشو گذاشت رو ميز استاد وباغرور وتحکمي که تو صداش موج ميزد شروع کرد به حرف زدن

پسر- بهترِ سر اين کلاس دست از مسخره بازي برداريد

هنوز نفهميده بودم

اين ...

اينجا ...

برام مجهول بود ..

اَه اگه اين ابهري گذاشت فکر کنم

ابهري-اونوقت شما کي باشي که ما بايد حرفشو گوش کنيم

لبخند پسرِ خبيث شد يه احساسي بهم ميگفت ابهري قراره بد ضايع بشه و همينطورم شد

با خونسردي گفت:

پسر-اهورا آزاد هستم قراره به جاي استاد حقيقت اين درس رو به شما تدريس کنم

اون لحظه قيافه ي ابهري ديدن داشت مثل سوسکي شده بود که با هشت چرخ از روش رد شدن

به کسي که جونمو يه هفته پيش نجات داده بود خيره شدم پس اسمش اهوراست

پس استاد جديد اينِ اتفاق جالبيه بلاخره براي يه بار تو عمر يکي از نجات دهنده هاي جونمو باز ملاقات کردم ....

تو همين افکار بودم که با صداي استاد توجهم به کلاس معطوف شد از همون اول کار التيماتومشو داد کلاسو تو دست گرفت...

ميتونستم با اطمينان بگم از اون دسته استاداييه که به شدت سختگيره واجازه ي نفس کشيدن به دانشجو ها نميده