رمان کمپ تابستانی به قلم ANDREA

ژانر : #ترسناک #عاشقانه #معمایی

خلاصه:

سه دختر که یه تابستون متفاوت رو آرزو می کنند

و حس ماجراجوییشون اون ها رو به یه کمپ عجیب ولی زیبا می کشونه.

بدون اینکه بفهمن با رفتن به اونجا سند مرگ خودشون رو امضا می کنند.

بدون هیچ اطلاع قبلی راجب اینکه اون کمپ تابستانی قراره براشون به کمپ مرگ تبدیل شه.

مقدمه:

در آ*غ*و*ش طبیعت نشسته بودم . . .

غروب زیبایی بود . . .

من آناریا نظارگره طبیعت بودم.

بی آنکه بفهمم شب از راه رسید . . .هوا رو به تاریکی رفت . . .

طبیعت دیگر زیبایی خود را از دست داده بود. . .ترسناک شده بود . . .

درختان گویی به مبارزه با من برخاسته بودند . . .

صداهایی همچون زمزمه می آمد . . .

صدایی از درونم به گوش رسید . . .

آناریا مرگ به تو نزدیکه . . .

تنها کاری که تونستم کنم. . . فریاد زدم: سامر،لاریسا فرار کنــین

ناگهان ضربه ای از پشت به سرم وارد شد . . .

و همچون ر*ق*ا*ص باله ای به زمین فرود آمدم

با هر قدم کفش های کتونی ما روی زمین که تازه بارون باریده بود خیس و خیس می شد.

اما احساس جالبی بود.

بعد از ظهر زیبایی بود.

از قدم زدن توی این روز بارونی به همراه دو تا از بهترین دوستام ل*ذ*ت می بردم.

یه مرحله از زندگیم رو به پایان رسوندم.

دیگه انگار بزرگ شده بودم.

باید خودم رو برای رفتن به دانشگاه آماده می کردم.

فکر می کنم اگه به امتحانات گند نزده باشیم.

این آخرین باری باشه که مسیر مدرسه تا خونه رو به همراه لاریسا و سامر طی می کنیم.

سامر:یادش بخیر چقدر از این مسیر مدرسه تا خونه هامون خاطره داشتیم.

- بهتر که مدرسه هم تموم شد و دیگه مجبور نیستم قیافه ی نحس برایان رو ببینم!!

لاریسا : هـــی آناریا نباید بذاری تابستونت واسه یه پسر خراب شه!

- درسته حق با توئه لاریسا دلم یه تابستون متفاوت و به یاد موندنی می خواد!

سامر با چشم های زیرکش بهم چند لحظه بهم خیره شد و گفت: درسته که با دوست پسرامون بهم زدیم ولی دلیل نمیشه مثل دختر بچه های عاشق کل تابستونو بشینیم یه گوشه خونه و غصه بخوریم.

لاریسا لبخند ژکوندی زد و گفت: یکم تصمیم های بد راجب پسرا میگیریم و توی بازی دادن پسرا هیچ قانونی وجود نداره میدونین که؟

دوباره وارد بحث شدم و گفتم:اوه بچه ها جدا؟ نکنه آخرین باری رو که تصمیم گرفتیم پسرا رو بازی بدیم فراموش کردین؟..بیخیال!!

- اوه لاریسا نگاه...این فرشته نجاتمون همیشه دل رحمه...

- نه اینطور نیست سامر ببین من فقط با در نظر گرفتن اشتباهات گذشته اینا رو گفتم ...آخه دفعه آخری که خواستیم یه پسر خوشتیپ رو بازی بدیم لاریسای مهربون و دوست داشتنی بدجوری عاشقش شد و سامر بدجور باهاش لاس می زد ، من و سامر واسه اون پسره دعوا میکردیم و نزدیک بود دوستی سه نفرمون کلا خراب شه!!

سامر:هی آنا خیلی سخت میگیری دختر اون زمان ما 14 سالمون بود و خیلی بچه بودیم اما الان اینجوری نیست الان 17سالمونه و سوم دبیرستانیم یا بهتره بگم دبیرستان رو تموم کردیم، اون قضیه مال بچگیامونه ما خیلی وقته دیگه بزرگ شدیم...بیخیال دیگه پایه باش لزومی نداره واسه همه چی توی دنیا منطقی رفتار کنی!! بیا این یه تابستونو منظقُ زیر پامون بذاریم و هرکاری که دوست داریم بکنیم...

با خودم فکر کردم و گفتم شاید سامر درست میگه یه این بار رو بیخیال منطق شیم بهتره.

- خیلی خوب منم پایه ام، چطوره امروز بیاین خونه ما و واسه تابستون فوق العادمون برنامه ریزی کنیم!! که یه تابستون به یاد موندنی...

قبل از اینکه حرفم تموم شه لاریسا پرید و ب*غ*لم کرد و گفت:وای من عاشق این اخلاقتم با همه چی پایه ای حتی اگه بهت بگن 4 صبح بیا بریم دزدی میای !!!

- لاری دارم خفه میشم...

سامر لاریسا رو ازم جدا کرد و گفت:خب پس من و لاری عصر ساعت 4 میایم خونتون که برنامه ریزی کنیم.

- اوکی. من دیگه میرم.بای

سر چهارراه از بچه ها جدا شدم و به طرف خونمون رفتم پدر رو دیدم که توی حیاط جلوی خونه به درخت ها آب می داد.

به طرفش رفتم و ب*و*سیدمش و گفتم: سلام بابا

- سلام آنا آخرین امتحان چطور بود؟

- خوب بود

- خب عزیزم واسه تابستون چه برنامه ای داری؟

- نمیدونم پدر فعلا خسته ــم عصر لاریسا و سامر قراره بیان خونمون تا واسه تابستون برنامه بریزیم.

- خیلی خوب عزیزم برو استراحت کن مامان توی خونه با غذای مورد علاقت منتظرته

همینطور که در خونه رو باز کردم آرون با جعبه پر از اسباب بازی باهام برخورد کرد...

- اوه خدای من آرون...حواست کجاست؟

- وای آنا واقعا متاسفم

آرون برادر کوچک ترم بود که همیشه کاراش منو کلافه می کردن همیشه درحال دویدن یا بازیگوشی بود البته بهش حق میدم منم وقتی همسن اون بودم و 8 سالم بود همین کارا رو میکردم!!

کتاب هام رو از روی زمین برداشتم و به طبقه بالا رفتم و در اتاقمو باز کردم همش خدا خدا میکردم که آرون بهمش نریخته باشه وقتی یه نگاه بهش انداختم همه چی سرجاشون بود پرده های صورتی اتاقم کنار بودن و نور خورشید به اتاقم می درخشید پتوی صورتی همونجور که امروز صبح موقع رفتن به مدرسه مرتبش کردم بود.

و تمام لوازم آرایشم سرجاشون بود و کشوهای دراور صورتیم هم مرتب بود و کمد و بقیه وسایلم به نظر مرتب می اومدن...اوه خدایا...هیچی بیشتر از اتاقم بهم احساس آرامش نمی داد...

کتاب هام رو توی کتابخونه ی کوچیکم گذاشتم واونقدر خسته بودم که توانایی عوض کردن لباس هامو نداشتم...

و روی تخت خوابم دراز کشیدم و بی اراده چشم هام بسته شدن

***

- هـــی آناریا ی 17 ساله ی بلوند با اجازه ی چه کسی تصمیم گرفتی این تابستون پر ماجرا رو با خوابیدن حروم کنی!

یهو جسم سنگینی رو درحالی که روم افتاد رو احساس کردم...

درست شنیدم،صدای لاریسا بود!!!

سامر درحالی که روی شکمم نشسته بود پتو رو از روی سرم کشید!!

- بیـــخیـــال دختر تو که یونیفرم مدرسه رو هم در نیاوردی!!

- وای خیلی خسته بودم خوابم برده بود اصلا ساعت چنده؟

سامر با انگشت های کشیده ی برنزه اش به طرف ساعت اشاره کرد و گفت:آخرین باری که چک کردم ساعت 4 بود!!

بلند شدم و یه شلوار کوتاه جین و یه تاپ بنفش از کمدم برداشتم تنم کردم و درحالی که یئونیفرم مدرسه توی کمد میذاشتم گفتم:بچه ها خب حالا قضیه چیه ؟واسه تابستون می خوایم چیکار کنیم؟

لاریسا با ظرف غذایی که صد در صد مامانم درست کرده بود به طرفم اومد و گفت:اول شما خانم بلونده غذاتونو میخوری و در حین غذا خوردن شما واسه تابستون برنامه ریزی می کنیم.

ظرف غذا رو ازش گرفتم و روی کاناپه نشستم.

لاریسا درحالی که در تراس اتاقم رو باز میکرد گفت :من یه تابستون پر شور و هیجان می خوام!!! یه تابستون غیر عادی!!! یه تابستون متفاوت از تابستون دخترهای عادی.

سامر درحالی که دستاشو روی سینش صلیب کرده بود گفت:درسته...من بدجوری دنبال شر میگردم!!!

کمی از پاستا رو توی دهنم گذاشتم و گفتم:درسته شما دنبال شر میگردین ولی شر که دنبالتون نمیگرده!!!

لاریسا چشمک زد و گفت:خب ما پیداش می کنیم!!...هی آنا منظره ی تراس اتاقت توی خونه ی جدیدتون خیلی فوق العاده ست....

- درسته خب واسه ی همینه که این اتاق رو واسه خودم انتخاب کردم!!

سامر خودشو روی تخت خوابم پرت کرد و گفت:عجب تابستونی بشه امسال...!

- آم بچه ها بیاین به جای چرت و پرت گفتن ایده هامونو روی هم بذاریم.

- اره لاریسا، آناریا درست میگه خب تو اول شروع کن...

لب و لوچه ی لاریسا آویزون شد و گفت:همیشه کارای سخت رو به من میدین!!! خب از نظر من بیاین بریم ویلای ییلاقی ما...

- نه لاریسا فکر کنم تابستون سه سال پیشم همونجا بودیم و نزدیک بود وقتی واسه پیاده روی رفته بودیم بیرون توسط یه گله گرگ خورده بشیم!! خوب تو یه ایده بده آنا؟

- به نظر من بیاین یه عالمه فیلم و تنقلات بخریم و ذخایر غذایی برداریم و لپ تاپامونم بیاریم و بریم توی کلبه کنار دریای ما و به اندازه ی کافی پول بیاریم که همش بریم کلاب و سینما و کافی شاپ اینجور جاها ...

- که چی خب؟این کارا که زیاد خاص نیستن تازه هر جا باشیم می تونیم اینکارا رو انجام بدیم!! یه چیز متفاوت...یه چیز خاص میخوایم بچه ها!! بذارین من ایدمو بگم مطمئنم همتون باهاش موافقت می کنین...ببینین همه ما عاشق پاریسیم نه؟بیاین یه تور تابستونی واسه پاریس بگیریم اونجا خیلی بهمون احتمالا خوش میگذره نظر شماها چیه؟

- آم خب میدونی سامر من که مشکلی ندارم باید خوش بگذره ولی کجای این تور تابستونی می تونه خاص و عجیب و غریب باشه؟

لاریسا با دستش به موهای ل*خ*ت قوه ایش تکونی و داد و گفت:درسته...منم نمی تونم اینو بفهمم که کجای این موضوع خاصه؟

- نمیدونم من قبلا توی اینترنت عکس یه عمارت رو دیدم که از همه جای دنیا میان اونجا تور تابستونی عمارتش خیلی بزرگ و قشنگه از هر چی قصر و قلعه دیدین بزرگ تر و قشنگ تره یه جوراییم جذابه، به دل من که نشسته بذارین عکسشو نشونتون بدم.

سامر پشت میز کارم نشست و با لپ تاپم یه آدرس اینترنتی رو وارد کرد و عکس یه عمارت فوق العاده با شکوه اومد.

من که با اولین نگاه عاشقش شدم و گفتم:وای خدای این عالیه..!

لاریسا درحالی که با چشم های سبزش با تعجب به عکس نگاه میکرد گفت:باورم نمیشه همچین جاییم وجود داشته باشه!

سامر دستاشو بهم کوبید و گفت: پس همه موافقن همه چی پرفکته دیگه باید تابستون فوق العاده ای بشه!! وای بچه ها تازه بیاین عکس کلاب ها و سینماها و استخرهاشو ببینین...دیوونه کنندست!!

***

روی تخت خواب دراز کشیده بودم درحالی که به اون عمارت زیبا فکر میکردم و اینکه واقعا ممکنه امسال یه تابستون جالب و متفاوت بشه؟

نمیدونم چرا ولی اصلا امشب خوابم نمی اومد واسه همین چراغ اتاقم رو روشن کردم و تا صبح کتاب خوندم...

و تا به خودم اومدم دیدم که خورشید طلوع کرده.

انگار شب خیلی کوتاهی بوده.

نگاهی به ساعت انداختم،ساعت 8 صبح بود وقت برای خوابیدن دیگه وجود نداشت.

به طرف دستشویی رفتم و مسواک زدم و صورتم رو شستم درحالی که با حوله صورتم رو خشک میکردم صدای مادر رو از طبقه ی پایین شنیدم که می گفت: آناری بیا صبحونت رو بخور عروسکم...

مامان تنها کسی بود که منو به اسم آناری صدا میکرد معمولا هرکسی که می خواست اسمم رو مخفف کنه بهم می گفت:آنا اما مادرم بهم می گه آناری اما در هر صورت خوشم نمیاد کسی اسممو مخفف کنه چون آناریا رو ترجیح میدم.

با عجله به طبقه ی پایین رفتم و وارد آشپزخونه شدم:

- سلام پدر، سلام مادر...آرون امروز قراره از شرت راحت شم کوچولوی بازیگوش

مامان : صبح بخیر عروسکم

وقتی مامانم بهم می گفت عروسکم هنوزم فکر میکردم خیلی بچه ام و هنوز 6 سالمه!!

آرون درحالی که با تعجب بهم خیره شده بود گفت: مگه قراره جایی بری آنا؟

پدر پیشونیم رو ب*و*سید و گفت:صبح بخیر عزیزم...آرون خواهرت می خواد بره اردوی تابستونی به پاریس....

آرون لب و لوچه آویزون کرد و گفت: خب من تنها میشم که!! حداقل می شه منم باهاشون برم پدر؟

لقمه ای از غذا رو قورت دادم و گفتم: نه متاسفانه این تابستون قراره حسابی دخترونه باشه. مگه تو دوست نداری آرون؟به دوست هات بگو بیاین خونه باهات بازی کنن!! یا باهم برین پارک و سینما و اینجور جاها!!

یکم دیگه از قهوه م خوردم و از روی صندلی بلند شدم و با عجله به سمت طبقه بالا دویدم و صدای مادرم رو پشت سرم شنیدم درحالی که می گفت: عزیزم تو که هنوز صبحانه ـــت رو تموم نکردی...

- ممنون مامان سیر شدم.

از دیروز که واسه تور تابستونی ثبت نام کرده بودیم خیلی هیجان داشتم و خیلی خوش حال بودم دیگه حتی نمیدونستم چه کاری درسته و چه کاری غلط به محض اینکه وارد اتاقم شدم دوباره به ساعت نگاه کردم ساعت8:30 بود.

بی اراده فریاد زدم:وااااای زیاد وقت ندارم! ساعت 9 لاریسا و سامر میان خونه ی ما و پدر باید ما رو سر ساعت 9:30 برسونه فرودگاه...

توی کمدم دنبال یه لباس مناسب واسه پوشیدن می گشتم،موبایلم زنگ خورد اسم سامر روی تصویر موبایلم خودنمایی میکرد.

یهو ضربان قلبم بالا رفت و گفتم نکنه الان اومدن در خونه وای خدای من!

با صدایی که پر از استرس بود گفتم:

- الو؟

- سلام آناریا خوبی؟ما نیم ساعت دیگه میایم خونه ی شما الان لاریسا پیش منه تا بیایم اونجا

- باشه منم دارم آماده میشم

- خوبه پس عجله کن باید به موقع برسیم

- اوکی گرفتم الان زود آماده میشم

- دوست دارم بای

- منم دوست دارم

وای خدای من هنوز حتی چمدونم رو جمع نکردم منظورم از اینکه دارم آماده میشم چی بود؟

اوه خدایا چرا از دیشب تا به حال چمدونم رو جمع نکرده بودم؟

واقعا که خیلی بی فکرم.

درحالی داشتم با خودم کلنجار می رفتم، بلاخره یه لباس مناسب واسه پوشیدن پیدا کردم.

دامن کوتاه جینم رو پوشیدم و یه تاپ سفید که روش نوشته های لاتین داشت ست کردم.

چند تا لباس مجلسی و لباس اسپرت و لباس خواب رو برداشتم و توی چمدونم گذاشتم به همراه چند دست مایو واسه شنا توی استخر!!

و تقریبا نصف بیشتر لوازم آرایشم رو برداشتم همینطور به علاوه ی لپ تاپ و موبایل و بقیه لوازم شخصیم رو.

موهای بلوندم رو با اتو مو صاف کردم معمولا ترجیح می دادم موهام صاف باشن

داشتم موهامو با یه روبان آبی می بستم که در اتاقم باز شد و سامر و لاریسا وارد اتاق شدن.

سامر با تعجب نگاهم کرد و گفت:خدای من!! تو هنوز آرایشم نکردی!!

لاریسا با مهربونی گفت:چقد لباست بهت میاد!!

- الان آرایش میکنم سامر همه کارام تقریبا تموم شده...لاریسا مرسی عزیزم!!

یه رژ لب صورتی خیلی ملایم زدم و حسابی چشم هام رو با ریمل و خط چشم و سایه چشم مشکی سیاه کردم.

سامر: هی کافیه دیگه شبیه ایمو ها شدی بیا بریم...

رو به لاریسا کردم و گفتم:جدا شبیه ایمو شدم؟

لاریسا: نه عزیزم خیلی خوب شدی

لاریسا مهربون ترین دوستی بود که داشتم هیچوقت من و سامر نمیتونستیم به مهربونی و خوبی لاریسا باشیم.

- مرسی لاری

درحالی که دسته چمدونم رو گرفته بودم و دنبال خودم میکشیدمش رو به لاریسا و سامر کردم و یه بار دیگه توی آینه لب هامو فشار روی هم و گفتم: بزن بریم

در اتاقمو قفل کردم چون اصلا دوست نداشتم توی این سه ماهی که من نیستم آرون درست و حسابی ترتیب اتاقمو بده...

جلوی در ورودی خونه پدر با ماشین منتظرمون بود.

مامانم منو توی آ*غ*و*ش گرفت و گفت: عزیزم قول بده که مراقب خودت باشی و خوب غذا بخوری.

- مامان سه ماه دیگه برمیگردم قرار نیست که واسه همیشه برم

بعد از اینکه با مادرم و آرون خداحافظی کردم سوار ماشین پدر شدیم و پدر ما رو به فرودگاه رسوند.

همین که سوار هواپبما شدیم شور و شوق خاصی که با ترس آمیخته شده بود وجودمو فرا گرفت.

بعد از چند دقیقه لاریسا و سامر خواب رفتن، مونده بودم توی این مدت توی ماشین چه جوری خودشونو نگه داشته بودن اینا که اینقد خسته بودن!!

هندزفریم رو از کوله پشتی ــم بیرون آوردم و به موبایلم وصلش کردم و آهنگ مورد علاقم رو پلی کردم.

بعد از یه مدت نسبتا طولانی به فرودگاه توی پاریس رسیدیم.

هنوز باورم نمی شد! یه تابستون با بهترین دوست هام یه سفر به خارج با اون ها مثل یه رویا بود.

بعد از اینکه از فرودگاه خارج شدیم تاکسی گرفتیم و به آدرسی که از اون عمارت داشتیم رفتیم.

بعد از یه ترافیک سنگین و یه مسیر طولانی به مقصد رسیدم.

و پول تاکسی رو حساب کردم و پیاده شدیم.

خدای من اینجا محشره، خودش از عکس هاش 100 برابر خوشگل تر بود.

لاریسا درحالی که با شور و اشتیاق به عمارت نگاه میکرد گفت: واو..! واقعا ما قراره سه ماه تابستونو اینجا بگذرونیم؟....معرکه ست...

سامر با نگاه شکاکش جوری به عمارت نگاه میکرد که انگار قبلا خونه ی ارواح بوده با لحن مشکوکی گفت:به نظر قشنگ میاد اما یه حالت خاص داره!!یه حالت عجیب!!

وارد بحث شدم و گفتم: سامر...تو که به همه چی مشکوکی همیشه!!

درحالی که به دور اطرافم نگاه میکردم و بچه های هم سن و سالیمو می دیدم که با انواع ماشین های مدل بالا می اومدن متوجه کلبه کوچیکی شدم که جدا از عمارت ساخته بود.میشه گفت خیلی دور تر از عمارت بود!! و حصار عمارت اونو محفوظ از مکان های دیگه نگه می داشت.

هر چی بود مال یه ربطی به عمارت داشت وگرنه حصار عمارت دورش کشیده نمی شد.

رو به لاریسا و سامر کردم و گفتم:آم...بچه ها اون کلبه...

اما قبل از اینکه بتونم جمله ـــم رو کامل کنم سامر دستمو کشید و گفت: مثل اینکه فراموش کردین باید وارد عمارت بشیم ها...

به همراه لاریسا و سامر وارد عمارت شدم درست مثل عکس های توی اینترنت استخرهای با شکوهی با سکوهای پرش فوق العاده رویایی و کلاب های شبانه از بیرون به نظر خیلی جذاب می اومدن و رستورانش که محفظه ـــش از شیشه بود و رو به ساحل دریاچه بسیار زیبایی بود که خارج از عمارت وجود داشت و خارج از عمارت تا چشم کار میکرد سبزه بود و چمن یه فضای سبز رویایی...به علاوه سینماهای با شکوهی که شرط میبندم تا به حال حتی به چشمم نخورده. یکم دور تر از عمارت،خارج از حصار عمارت یه جنگل وجود داشت که فضا رو چند برابر رویایی تر کرده بود.

وقتی وارد سالن عمارت شدیم نگاهم با نگاه مرد جوانی که چندان از ما بزرگ تر نبود تلافی کرد اون تی شرت اسپرت و شلوار جین ساده ای پوشیده بود و موهای خرمایی خوش حالتی داشت که به پوست گندمیش زیبایی چند برابری هدیه کرده بود دقیق تر نگاه کردم و دیدم که چشم هاش به رنگ سبز براق هستن با خودم گفتم یعنی این سِمَتِش اینجا چیه؟

سامِر با عشوه ی خاص همیشگی که توی صدای نازک و زیباش بود گفت: آم...ببخشید آقا...شما می دونین چطور باید اتاقمون رو توی این عمارت پیدا کنیم؟

- آه...بله حتما...لطفا کارت عضویت تور تابستانیتونو بهم بدین...

صداش هم درست مثل قیافش فوق العاده بود.

زیبا ترین صدای مردونه بود که شنیده بودم!!

به دنبالش وارد عمارت شدیم و از پله های عمارت به سمت طبقه دوم رفتیم.

لاریسا خیلی آروم گفت:بچه ها حدس میزنم اینجا قبلا یه مدرسه بوده!!

سامر با بی علاقگی گفت:آره...لابد یه مدرسه خیلی قدیمی بوده...داخلش به اندازه ی بیرونش جذاب نیست!!

لبخند ژکوندی زدم و گفتم:هی...اونقدرام که بد نیست به نظرم جالب میاد بچه ها شما میگین این مرده سمتش اینجا چیه؟

سامر در جوابم گفت:چه میدونم...لابد یه...بادیگراد یا یه خدمتکاره...

- نگو....بهش نمیاد...

لاریسا درحالی که دستشو روی بینیش گذاشت گفت:هیـــش...میشنوه ها...کر که نیست...

مرد خوشتیپ جلوی یکی از درهای که توی اون راهرو وجود داشت ایستاد و گفت:

اتاقتون اینجاست خانوم ها...سه نفر بودن دیگه درسته؟

آناریا : بله،مرسی از کمکتون

مرد خوشتیپ درحالی که دستشو توی موهای قوه ای و خوش حالتش فرو می برد یه لبخند متین زد و گفت:خواهش می کنم خانم...؟

- آناریا هستم . . . آناریا اِریسمونته....

- خوشوقتم خانم ها...منم آدرین اِگزبِرایا هستم...معلم زبان فرانستون...سرکلاس زبان فرانسه می بینمتون.

درحالی که یه دسته از موهای بلوندمو با دستم عقب زدم گفتم: بله حتما...

سپس وارد اتاق شدیم...اتاق زیبایی بود منظره ی زیبایی داشت همونجور که آرزو میکردم یه تراس هم به سمت دریاچه داشت و دو تا پنجره که رو به جنگل بودن...

به اصرار سامر ما لوکس ترین اتاق اینجا رو رزرو کرده بودیم.

یه نگاه کلی به اتاق انداختم سه تخت خواب که سمت راست اتاق گذارده شده بودن درست روبه روی پنجره هایی که رو به جنگل بودن و در انتهای سالن یا تراس با منظره ی زیبا وجود داشت و همینطور یه کمد واسه لباس ها و یه میز کار و یه میز آرایش و یه سرویس بهداشتی اونجا وجود داشت.اتاق بزرگ و زیبایی بود.

سامر: خدا رو شکر که اتاقش قابل تحمله من اصلا نمی تونم توی جاهای بد زندگی کنم.

لاریسا خندید و گفت:آنا فکر می کنم از اگزبرایا خوشت اومده...

- آره خوب از خوشم اومده اصلا مگه میشه ازش بدت بیاد وای بچه ها فوق العاده بود بچه ها یادتونه تصمیم گرفتیم راجب پسرا امسال تصمیم های بد بگیریم؟خب من پسر خودمو انتخاب کردم همین معمله واسم کافیه...

سامر با تعجب نگاهم کرد و گفت:برایان که خوشگل تر بود که....

لاریسا درحالی که لباس های توی چمدونش رو توی کمد میذاشت گفت: بیخیال پسرا فعلا بیاین وسایلمونو مرتب کنیم بذارین برسیم بعدا راجب پسرا حرف بزنیم...

سامر همه لباس های توی چمدونش روی روی تختش ولو کرد و گفت: باهات موافقم...

مشغول جاسازی کردن لباس هامون داخل کمد بودیم که تقه ای به در خورد و سامر بدون متعلی گفت:بفرمایید...در بازه...

خدمتکاری وارد اتاق شد و چند دست لباس بنفش رو روی تخت خواب گذاشت و گفت:

این ها لباس هایی هستن که باید در مدتی که اینجا هستین بپوشین، یونیفرم اینجا هستن...

سامر با عصبانیت گفت: یونیفرم؟ ببخشید؟ منظورتون چیه؟ نکنه اینجا اردوی دختران پیش آهنگه یا زندان؟یا مدرسه؟

خدمتکار خیلی خونسرد جواب داد: دوشیزه جوان، این قوانین اینجاست باید ازش پیروی کنید درضمن امشب یه جشن برگزار میشه و ساعت 8 همه دانش آموزان باید حضور داشته باشن.

لاریسا پرسید:جشن؟چه جور جشنیه؟توی جشن مشکلی نیست لباس غیر فرم بپوشیم؟

- نه عزیزم توی جشن ها لباس پوشیدن آزاده...یه لیست از قوانین اینجا روی لباس ها گذاشتم.

اگه کاری داشتین خبرم کنید.

لاریسا در جواب خدمتکار گفت:بله ممنون خانم

- می تونید نورا صدام کنید.

و سپس خدمتکار از اتاق خارج و شد و زمانی که در بسته شد.

سامر مثل یه بمب ساعتی منفجر شد و گفت: چه خدمتکار پررویی! مگه ما اینجا زندانی هستیم هر کی بخواد واسمون تعیین و تکلیف کنه...من اجازه نمیدم کسی بهم دستور بده.

- بیخیال سامر بیا ببینیم نباید تابستونمونو واسه این چیزا خراب کنیم...به علاوه...از نظر من اونقدرام دختر بدی به نظر نمی اومد!!

بعد از اینکه حرفمو تموم کردم آخرین لباسم رو توی کمد گذاشتم و یونیفرم ها رو برداشتم و به یه دست از لباس ها رو به لاریسا دادم و یه دست رو به سامر،و آخرین دست لباس رو واسه خودم برداشتم.

لباس ها رو تنمون کردیم...یه تی شرت آستین بلند بنفش با دامن های کوتاه مشکی چین دار.

با ناراحتی گفتم:اینا که زیاد به درد تابستون نمیخورن

لاریسا یکم آستین های تی شرتشو بالا کشید و گفت: زیادم بد نیستن

سامر درحالی که خودشو توی آینه بررسی میکرد گفت:منظورت چیه که زیادم بد نیستن؟لاریسا تو پوست روشنی داری...آناریا هم بلونده بنفش بهتون میاد من پوستم روشن نیست برنزه ست...بنفش زیاد به پوست های برنزه نمیاد، اه مگه رنگ قحط بود؟!

- بهتره به جای غر زدن لباس هامونو بپوشیم و بیریم یه نگاه به اطراف کمپ بندازیم ، حیفه که فرصت ماجراجویی توی همچین جایی رو از دست بدیم!

لاریسا لبخندی زد و گفت:باهات موافقم آناریا.بیخیال سامر تو خوشگلی هر چی بپوشی بهت میاد.

البته در واقع سامر خوشگلی به خصوصی نداشت اما با اون اندام خوش فرم و قد بلندش و موهای قهوه ای و با رده های بلوند و که با چشم های خاکستری تیره اش که تقریبا ست می شد، نمی شد بهش گفت زشت حتی بینی بزرگ یا بد فرم یا لب های بی ریختی هم نداشت لب های گوشتی و درشت به همراه یه بینی قلمی و کوچیک اما بازم در هر صورت نمی شد بهش گفت خوشگل!! شاید این جمله ی قیافش هیچ نقصی نداره واسش مناسب تر باشه.

لاریسا با اکراه بهمون نگاه کرد و گفت: چطوره بچه ها؟لباس بهم میاد؟

سامر بی علاقه گفت: آره خوبه، پوست های روشن همه جور لباسی میاد.

- منم خوبم بچه ها؟

لاریسا:چقدر لباسه بهت میاد!!!

بعد از اینکه سامر رو راضی کردیم یونیفرم رو بپوشه به طبقه ی پایین رفتیم و خدمتکارها و موئسسین و مدیرها رو دیدیم که درحال کار کردن بودن و عده ای از بچه ها هم تازه می اومدن و عده ی دیگه مثل ما توی کمپ پرسه می زدن!!

لاریسا درحالی که لیست قوانین و مقررات کمپ رو می خوند گفت:

- بچه ها اینجا رو نگاه کنید به جز اون شب هایی که جشن داریم باید ساعت 9 توی اتاق هامون باشیم!!

سامر فریاد زد : چـــــی؟؟؟ مگه اینجا پادگانه؟مگه دبستانی هستیم که باید ساعت 9 بخوابیم؟

- بیخیال قوانین به نظرتون کی کلاس فرانسه داریم؟

سامر و لاریسا با تعجب نگاهم کردن سامر گفت:انگار بدجور دیوونه ـــش شدی!!

- نه زیاد من فقط...

قبل از اینکه جمله ـم رو تموم کنم سامر با تعجب پرسید : بچه ها هیچ معلوم هست داریم کجا میریم؟ داره شب میشه بهتره زود برگردیم...!

دور و برمونو برانداز کردم و تازه متوجه شدم که وارد جنگل شده بودیم واقعا داریم کجا میریم؟

لاریسا با صدایی که تقریبا می لرزید گفت: بچه ها بیاین برگردیم...

با اکراه گفتم:درسته باید برگردیم ولی از کدوم طرف؟شما مدرسه رو می بینین؟

سامر درحالی که از صداش ترس و وحشت می بارید گفت: نه ولی باید برگردیم!! چون حتی نمی خوام تصور کنم که ممکنه چه اتفاقاتی اینجا واسمون می افته!!

یکی از راه ها رو در پیش گرفتیم و هر چه بیشتر می رفتیم انگار راه پایانی نداشت!

انگار واقعا گم شده بودیم! می تونستم صدای قلبمو که خودشو به قفسه سینه ام می کوبوند رو بشنوم اما خونسردی خودم رو حفظ کردم و با اینکه راه رو ادامه می دادیم ولی نا امید شده بودم.

- بچه ها دیگه کافیه بهتره روی این تخته سنگ بشینیم و با موبایل هامون به مدرسه زنگ بزنیم.

لاریسا موبایلشو از توی جیبش در آورد و گفت: من زنگ میزنم.

روی تخته سنگ نشستم و به خورشید نگاه کردم درحال غروب کردن بود کل آسمان ترکیبی از رنگ های قرمز و زرد و نارنجی شده بود.

با خودم گفتم عجب غروب محشری.

رنگ آسمان هر چه بیشتر رو به سرخی می رفت کنتراست زیبایی رو با درختان سبز جنگل که سر به فلک کشیده بودن ایجاد میکرد.

با غروب خورشید هوا رو به تاریکی می رفت و جنگل زیبایی خودشو از دست می داد.

همه جا تاریک و ترسناک شده بود.

لاریسا درحالی که بغض از صدایش پیدا بود گفت: بچه ها موبایلم اصلا آنتن نمیده..

می خواستم چیزی بگم که صدای قدم های کسی که روی برگ ها راه می رفت به گوشم خورد.

انگار سایه ای دیدم از پشت درختان دیگه مطمئن شدم که واقعا توی دردسر افتادیم

صدایی از درونم گفت:آناریا مرگ به تو نزدیکه!!

با لکنت رو به سامر و لاریسا کردم گفتم:ش... شما هم اون سایه رو دیدین؟

با خودم فکر کردم شاید خیالاتی شدم اما با جواب مثبت سامر و لاریسا ترس سراسر وجودم رو فرا گرفت و تنها کاری که تونستم کنم فریاد زدم : لاریسا...سامر فرار کنین!!

ناگهان ضربه از پشت به سرم وارد شد و همچون ر*ق*ا*ص باله ای به زمین فرود آمدم...

***

چشم هام رو باز کردم

خودم رو درحالی روی خاک های کف جنگل به شکم افتاده بودم پیدا کردم

کنارم لاریسا و سامر بودن که مثل من روی زمین ولو شده بودن! بعد از من چند ثانیه بعد لاریسا به هوش اومد و بعدشم سامر!!

به یاد آوردم که با چیز خیلی محکم به سرم ضربه وارد شد! و بی هوش شدم!!

لاریسا به آرامی گفت:بچه ها بهتره فرار کنیم.

سامر که رنگش به شدت پریده بود آب دهانش رو قورت داد و گفت: درسته...حق با اونه!

درحالی که ترس سراسر وجودم رو فرار فرا گرفته بود فریاد زدم :بدوین بچه ها!

و با آخرین سرعتی که ممکن بود دویدم...

سامر و لاریسا جلوی من بودن می تونستم یه چیز سرد رو پشت گردنم احساس کنم.

نفسم بند اومده بود،تک تک ماهیچه هام از شدت ترس منقبض شده بودن اما یه لحظه هم نایستادم و با تمام توانم دویدم.

کلبه ی مخروبه رو که اولین بار که وارد کمپ شده بودم و دیدم و فریاد زدم:بچه ها بریم توی کلبه عجله کنید!!

دوان دوان خودمونو به کلبه چوبی رسوندیم و تیکه چوبی پشت در گذاشتیم...

اشک های لاریسا سرازیر شدن و درحالی که هق هق می کرد گفت:حالا چیکار کنیم بچه ها؟کاش از کمپ دور نشده بودیم..

ناگهان ضربه های شدیدی به در وارد شد به طوری که ممکن بود در از جا کنده بشه.

نجوایی از پشت در به گوش رسید...پِج پچ های نا مفهوم!!

ناگهان سامر جیغ گوش خراشی زد که در بین جیغ سامر نجوا پنهان شد و دیگر خبری از ضربه های شدید نبود.

لاریسا درحالی که لب هاش می لرزیدن گفت:موبایل اینجا آنتن میده

سامر:عجله کن زنگ بزن به مدرسه زود باش بگو بیان اینجا زود بـاش

لاریسا به مدیر زنگ زد و گفت که مشکلی واسمون پیش اومده.

بعد از مکالمه تلفنی لاریسا با مدیر گفتم:بچه ها حالا می خواین وقتی اومدن چی بگیم؟

لاریسا که هنوز می لرزید گفت:خب معلومه حقیقتو!!

سامر که همیشه منطقی فکر می کرد گفت:نه این موضوع با عقل جور در نمیاد اون ها فکر میکنن دیوونه شدیم، شاید بهتر باشه برگردیم به کالیفرنیا.

رو به سامر کردم و گفتم:یکی از قوانین این بود که تا پایان تابستون حق خارج شدن از کمپ رو نداریم!

سامر با لحن جدی تری ادامه داد: برام مهم نیست اون قوانین لعنتیشون چیه اینقدر اونا رو بهم یاد آوری نکنید.

همه چیز به طرز باور نکردنی زیبا بود

توی کل کالیفرنیا کلاب هایی به این با شکوهی ندیده بودم!!

واقعا که زیبا بود!

تعدادی از دانش آموزان که باهم می ر*ق*صیدن رو دیدم و همینجور تعدادی از معلمین و مسئولین ک دور یک میز نشسته بودند.

و همینطور تعدادی از خدمتکاران که نوشیدنی برای بچه ها میاوردن!!

همه چیز بی نقص و در عین حال زیبا بود.

لاریسا یه نوشیدنی برداشت و گفت:بچه ها ببینید کی داره به طرفمون میاد!

نگاهی به دور و بر انداختم.

آدرین اگزبرایا بود که داشت به طرفمون می اومد سریع نگاهم رو ازش گرفتم و در دلم گفتم:امیدوارم متوجه نشده باشه که به اون نگاه می کردم.

فوق العاده شده بود، من نمیدونستم اینقدر یه معلم می تونه جذاب باشه!!

اون شلوار مشکی با پیراهن سفید آستین بلند و کراوات مشکی که پوشیده بود از همیشه جذبه اش بیشتر شده بود!!!

- خانم اریسمونته جشن به شما و دوست هاتون خوش می گذره؟

- بله خوبه

- هنوز نتونستین با بقیه بچه ها آشنا بشید؟

- آم، نه هنوز

سامر وارد بحث شد :

- خوب امروز، روز اول بود و ما سه تا اونقدر مشغول دوستی خودمون هستیم که دیگران رو فراموش می کنیم ما سه تا وقتی باهم باشیم نیاز به دیگران نداریم البته شاید دیگران به ما نیاز داشته باشن!

- قطعا همینطوره خانم زیبا.

اگزبرایا دستش رو به طرفم دراز کرد و گفت : افتخار ر*ق*ص با معلمتون می دین خانم اریسمونته؟

دستش رو گرفتم و پیشنهاد ر*ق*صش رو قبول کردم.

با خودم فکر کردم شاید قبول کردن پیشنهاد ر*ق*ص اگزبرایا یه اشتباه بود.

وقتی دستش رو دور کمرم حلقه کرد.

حس عجیبی بهم دست داد انگار دست هاش سرد بودن اما در واقع در پوستم سوزش و گرمای خاصی رو احساس کردم!!

درحالی که باهاش می ر*ق*صیدم و فرصت این رو داشتم که از نزدیک بهش نگاه کنم.

به نظر زیاد سنش بالا نمی اومد!!! حدود 23-24 بهش می خورد!

زیاد از من بزرگتر نبود.

* * *

اون شب وقتی به وقتی توی تخت خوابم رفتم به همه اتفاق های امروز فکر میکردم...

یعنی باید برگردیم؟؟

یا بمونیم؟؟؟

همه چیز در عین شکوه و زیبایی جالب هم به نظر می اومد نباید برمیگشتیم

این حسی بود که من داشتم . . .

دلم می خواست بمونم دلم می خواست واسه یه بارم شده خودخواه باشم...

چی می شد طبق احساساتم عمل کنم نه عقلم!!

زمزمه وار گفتم:سامر؟هنوز بیداری؟

- آره. . .چیزی شده؟

- سامر من نمی خوام از اینجا بریم!!

- اره خب منم یه جورایی دلم نمی خواد بریم اما فکر کنم هنوز یادت نرفته امشب چه اتفاقی توی جنگل افتاد!! اگه اگزبرایا نیومده بود هر 3 تامون می مردیم!!

- ولی اینجا خیلی قشنگه و ... و ... خب ...منم اعتراف می کنم اگزبرایا خیلی جذابه دوستش ندارم ولی می خوام درموردش تصمیم های بد بگیرم!!

- راستش منم دلم نمی خواد برم .

لاریسا با صدایی که خواب آلودگی ازش پیدا بود گفت:

آره بچه ها نباید بریم ما بهم قول دادیم که این تابستون فوق العاده و جالب باشه متفاوت تر از هر تابستون دخترهای 17 ساله ای مثل خودمون!!منم می ترسم یکم اما اون یه اتفاق بود شاید جنگل جن زده باشه.

با ناباوری رو به لاریسا کردم و گفتم:تو به جن اعتقاد داری؟!!!

- نه ولی خب میگم شایـــــــد!! خب سعی می کنیم دیگه توی جنگل نریم! ربطی به مدرسه یا مسئولین کمپ نداره که . . .

سامر: آره درسته . . . پس همه موافقن که ریسک می کنیم و میمیونیم؟

لاریسا خمیازه ای کشید و گفت : من کاملا موافقم

- منم موافقم... سامر بهتره دیگه بخوابیم....شب بخیر دخترا...

* * *

موهامو دم اسبی بستم و بعد از پوشیدن یونیفرم با لاریسا و سامر به سالن غذا خوری رفتیم.

غذاهامونو برداشتیم و بعد از انتخاب کردن یکی از میز ها، نشستیم!

عجیب بود که هنوز با هیچکدوم از بچه ها آشنا نشده بودیم!

شاید حق با آدرین بود باید با دیگران ارتباط برقرار کنیم ما آدم های اجتماعی بودیم!!

نمیدونم برای چی هنوز با دیگران آشنا نشده بودیم...

با این افکار یه قاشق دیگه از کنفلکسم رو خوردم ...

3 تا پسر رو دیدم که به طرف میز ما میان.

با تعجب رو به سامر کردم ولی حرفی بینمون رد و بدل نشد...

سامر درحالی که عجیب ترین نگاه دنیا رو به پسرا می انداخت زمزمه وار گفت:

فکر نکنم اون ها بخوان بیان و اینجا بشینن!! درسته؟

1 پسر از اون ها جدا شد و 2 پسر دیگه دقیقا با پرروئی تمام اومدن و سر میز ما نشستن ...

سامر با لحنی خشک رو به پسرا کرد و گفت : امرتون؟

یکی از پسرا که موی قهوه ای و چشم های عجیبی داشت که نمی شد رنگشون تشخیص داد و جالب تر از این چیزی بود که می دیدم...!!چشم هاش یه رنگ آبی خاص داشتن..

پسر گفت:خوب داریم مثل شماها صبحانه میخوریم، جایی واسه نشستن نبود، دور میز شما نشستیم!

نگاهی به اطرافمون کردم راست می گفت همه صندلی ها پر بودن و جایی واسه نشستن نبود!!

پسر دیگری که کنار اون پسر با چشم های خاص نشسته بود با تشر گفت: همه دخترها تا پسر ها رو می بینن هول می کنن!!

بعد از شنیدن این حرف سامر قهوه ای رو که می نوشید، توی گلوش پرید.

انگار جدا دیگه کم آورده بودیم ...واقعا چرا مثه کولی ها رفتار می کردیم؟

سعی کردم جو رو تغییر بدم و نشون بدم اومدن اون ها سر میز ما چیز عادی واسه ما بوده رو به پسری که چشم های خاصی داشت کردم و گفتم: شما کلاس چندمین؟

پسر یه قلپ از قهوه اش رو نوشید و گفت: سوم

خیلی خونسرد ادامه دادم: پس امروز همدیگه رو سر کلاس میبینیم!

- چطور؟شماها هم سومین؟

- آره ولی سال دیگه می ریم کالج

- می تونم اسم هاتون رو بپرسم؟

با وقار گفتم : من آناریا اریسمونته هستم.

سامر با عشوه و لحن خشکی گفت : منم سامر آندراده هستم.

لاریسا هم با لحن معمولی همیشگیش گفت : آم...منم لاریسا لوپز هستم!

پسری که قبلا از اون ها جدا شده بود سر میز ما نشست و گفت:ببخشید دیر کردم بچه ها...

با خودم فکر کردم شاید این بتونه شروع یه رابطه جدید بشه...

پسری که چشم های خاص داشت خودش رو داریان معرفی کرد.

و پسری که کنارش نشسته و موهای نسبتا مشکی و چشم های قهوه ای داشت.

کالین صدا زده می شد...

پسری که تقریبا پوست آفتاب سوخته و بزنزه و چشم های سبز و موهای قهوه ای داشت از همه دیرتر سر میز ما نشست اسمش آیدن بود...

بعد از اینکه تقریبا صبحانمون رو تموم کردیم از روی صندلی ها بلند شدیم.

و گفتم که : خوب پسرا توی کلاس فرانسه می بینمتون

داریان با چشم های خاصش که انگار آدم رو می گرفتن به ما خیره شد و گفت:

باشه ولی شما اتاق شماره چندین؟

لاریسا جواب داد : شماره 13

- واقعا؟؟؟ یعنی دقیقا کنار اتاق ما هستین؟

کالین جمله ی داریان رو کامل کرد: ما اتاق شماره 14 هستیم.

سامر با تعجب گفت : پس چرا تا به حال همو ندیده بودیم درحالی که اینقدر نزدیکیم؟

وسط حرفشون پریدم و گفتم : دخترا مثل اینکه فراموش کردین کلاس داریم،هوم؟!

لاریسا نگاهی به سامر انداخت و حرفم رو تایید کرد : آره..درسته...بریم دیگه سامر

کتاب هامون رو از کمد برداشتیم و به طرف کلاس فرانسه رفتیم...

توی کلاس صدای سرسام آور بچه ها ، کلاس رو توی هوا برده بود.

به طرز احمقانه ای دلم واسه مدرسه خودمون تنگ شد.

واسه اون روزهای خوب واسه بچه ها...واسه خاطرات...سال دیگه باید بریم کالج مطمئن نیستم که بقیه دوستامم همون کالج که ما میریم، بیان...

نمیدونستم وقتی که دیگه مدرسه نرم چه جوری میخوام با این موضوع کنار بیام!

توی افکار خودم بودم که سامر با آرنجش بهم زد و گفت:هی...تو کدومو میخوای؟ داریان؟کالین؟یا آیدن؟شایدم اگزبرایا رو میخوای؟

لاریسا با لحن مهربون همیشگیش گفت : سامر مگه اسباب بازین عزیزم؟

لاریسا همیشه دلش برای همه می سوخت و به همه زیادی اهمیت می داد!

رو بهشون کردم و گفتم : بچه ها...من مطمئن نیستم که از اگزبرایا خوشم بیاد یا نه...میدونین خب چه جوری بگم!! من هیچ پسری رو نمی خوام...هنوز ماجرای برایان توی ذهنمه...من میخوام امسال یه تابستون دخترونه داشته باشم...

سامر لب و لوچه آویزون کرد و گفت: اوه...بــی خیـــال...ما قرارمون این بود که تصمیم های بد راجب پسرا بگیریم!! همه اون پسرا خوشگلن...مخصوصا آیدن...اون...محشره ، هیکلشم عالیه،هی...شماها اونو فاکتور بگیرین!! من آیدن رو میخوام...

لاریسا خجالت زده گفت :خب...خب...منم از کالین خوشم اومده...نمیدونم...اونم از من خوشش میاد یا نه؟

سامر گفت: لاری ببین عزیزم تو نباید بشینی تا یه پسر بیاد دنبالت چون یه پسر خود به خود دنبال کسی نمیاد...اگه ببینه جذابه میاد دنبالش...تو باید اونو بکشونی دنبال خودت تو باید کاری کنی که اون دیوونت بشه تو باید زندگیشو ازش بگیری...شاید تو دختر باشی و شاید از نظر پسرها ما ضعیف باشیم...اما همون ضعیفه هایی مثل ما می تونن دیوونشون کنن فقط کافیه اراده کنیم.

با تعجب رو به لاریسا کردم و گفتم : واقعا کالین رو میخوای؟

- نمیدونم ولی یه جورایی ازش خوشم اومده...

نگاهم با نگاه سامر تلافی کرد و دوباره رومو به طرف لاریسا کردم و گفتم:باشه ولی مسئولیت این یکی با خودت..

سامر حرفم رو تایید کرد و گفت:درسته...این فقط یه بازیه لاریسا و حواست باشه که ما نمی بازیم...ما عاشق نمیشم...این بار ما بازی می کنیم...

تقه ای به در خورد و اگزبرایا وارد کلاس شد.

کلاس در سکوت فرو رفت.

درحالی که کتاب های توی دستش رو روی میز می گذاشت...

صداش رو صاف کرد و گفت : من آدرین اگزبرایا هستم معلم زبان فرانسه شما...روزانه حداقل 3 ساعت با من کلاس دارید.

چون اکثر شماها امریکایی هستین و به زبان لاتین یا انگلیسی حرف میزنین ، قرار نیست توی کلاس من هم به این زبان ها حرف بزنید.

باید سر کلاس من به زبان فرانسوی حرف بزنید.

خب بیاین شروع کنیم: سلام به فرانسوی میشه: salot

بعد از کلاس دیگه شکمم داشت موزیک هیپ هاپ می خوند ولی هنوز وقت ناهار نشده بود.

کتاب هامون رو توی کمد ها گذاشتیم.

رو به سامر و لاریسا کردم و گفتم: خوب اینم از کلاس فرانسه با معلم جذابش، بقیه روز رو چیکار کنیم؟!

لاریسا: کلاس سوار کاری منتظرته عزیزم، زود باشین باید آماده شیم.

بعد از اینکه بلیز و شلوار مشکی به همراه یه کلاه محافظ برای کلاس سوار کاری پوشیدیم.

به همراه لاریسا و سامر وارد محوطه ی مخصوص سوارکاری که پشت مدرسه بود شدیم.

آموزش سوارکاری فقط برای 17 ساله ها بود.

عده ای از بچه های همسن خودم رو دیدم که داشتن آماده می شدن.

لاریسا: من می ترسم شما تا به حال سوار اسب شدین؟

سامر: آره قبلا پدرم یکم بهم یاد داده.

دست هام رو به علامت تسلیم گرفتم بالا و گفتم: منم تا به حال سوار نشدم،اعتراف می کنم که یکم استرس دارم.

سامر: زیاد نگران نباشین کار سختی نیست بعدشم چیزی نمیشه مگر اینکه اسبتون بد قلق باشه.

مربی بعد از اینکه خودشو معرفی کرد ازمون خواست تا به اسطبل بریم و اسب مخصوص خودمون رو انتخاب کنیم و خواست که افسار اسب رو به آرامی بکشیم تا اسب باهامون بیاد.

به محض اینکه وارد اسطبل شدم چشمم به یه اسب سفید خاص افتاد.

همونجور که مربی گفته بود افسار اسب رو کشیدم تا منو همراهی کنه.

اسب رو به خارج از اسطبل هدایت کردم و لاریسا و سامر رو توی محوطه دیدم که سامر یه اسب مشکی و لاریسا یه اسب قهوه ای انتخاب کرده بود.

لاریسا: من می ترسم بچه ها حس خوبی ندارم کاش می شد از این کلاس انصراف بدم.

با هیجان گفتم: به نظر که خیلی بامزه میاد.