رمان جدال بین sms و mms به قلم Tawny girl

ژانر : #عاشقانه #طنز

خلاصه :

داستان درباره سه تا دختر شیطونه که باهم دوست هستند.طی بحث و کلکلی با سه تا پسر زندگیشون دستخوش تغییرات میشه و ...

مقدمه

ای ستاره شبِ تاریکِ من

ای نوری که سیاهیِ قلبم را زدودی وبه نورعشق روشن نمودی

روزی که چشمانم تورادید...تنها روزی بودکه حکمت دیدن را دریافتم

و روزی که رفتی...حکمت گریستن را

اما ندیدی که چگونه بی تواشکهایم میبارید و وقتی چهره ات رابرگرداندی

مرا بی اشک دیدی... گمان بردی که من سنگم

باشد که عاشقت باشم... چراکه عاشقت هستم

چه بی تو... چه باتو

به نام خدایی که دراین نزدیکیست.

-مامان جوراب من کو؟

مامان-من چه میدونم کدوم گوری گذاشتی بگرد پیداکن؟

بالاخره بعداز ده دقیقه پیداشون کردم،نشستم رو زمین و پوشیدمشون...

وای حالا با این شلوارتنگ چه جوری بلندشم! آخه یکی به من بگه واجب بود انقدر شلوارتو تنگ کنی که حالا انقدر بدبختی بکشی.

خداجون ده تا صلوات نذر میکنم از دست مِهرا جون سالم به درببرم.

سریع موهامو یکم درست کردم وکج ازتو مقنعم ریختم بیرون،یه دور خودمو تو آینه نگاه کردم ...مانتو شلوار سرمه ایه مدرسم توهیکل توپرو قدبلندم خودنمایی میکرد.

یادم افتاد جزوه حسابانمو برنداشتم؛سریع خم شدمو از تو کمدم جزوه هامو

برداشتم کوله پشتیم روهم دستم گرفتمو دوییدم توحیاط... همینجوری که بندکتونی های سفیدمو می بستم دادزدم

-مامان من دارم میرم کاری نداری؟

مامان-نه برو به سلامت،فقط سماء غروب زود بیا خونه قرارِبرای آشِ رشته ی ماه محرم سبزی بخریم،کمک می خوایم.

-باشه زود میام خداحافظ.

سرم تو کیفم بودوداشتم جزوه هاموتوش میذاشتم...رسیدم به درِپس

کوچمون ،نفهمیدم یه دفعه چیشد که پام گیرکرد به درو کله پاشدم وسط کوچه...کله جزوه هامو وسایل تو کیفم پخش زمین شد.

شانس آوردم با این زمین خوردنم شلوارم پاره نشد،دوتادستامو آوردم بالا وگفتم

-خداجون چاکرتم ،شکر.

یه نگاه به کوچه انداختم ببینم کسی این صحنه ولوشدنم رو زمینو دیده یانه که دیدم بــــــــــــــــــله

آقا سپهر،پسره خاله شیرین،همسایه روبه روییمون الانه که از شدتِ حبس خنده منفجربشه...

یاد حرف مهرا افتادم که همیشه میگفت:سماءهروقت زمین می خوری،سعی کن اولین نفری که می خنده خودت باشی، چون از ضایع شدن بیش از حدت جلو گیری میکنه در نتیجه شروع کردم به خندیدن و یه نگاه به سپهر کردمو گفتم

-بخند بابا چیزی نشده که...

اون بیشورم نامردی نکردو یه قه قه جانانه زد.

تودلم گفتم حالا به من میخندی حالتو میگیرم.تند تند وسیله هامو جمع کردم

ریختم تو کیفم وبا یه صلوات از روزمین پاشدم.

وقتی رسیدم سر کوچه مهرا اینا دیدم الانه که با کیفش بکوبه توسرم...

قیافموشبیه گربه شرک کردمو گفتم

-شرمنده اجی،میدونم دیرکردم،میدونم منتظر موندی،میدونم زیرپات چمن در اومد،ولی توببخش

مهرا-اولا قیافتو اونجوری نکن، مظلوم نمیشی هیچ،زشتم میشی،دوما به پاهاش اشاره کردو گفت:چمن که خوبه جنگل امازون زیر پام سبز شد،سوما

دیر کردن کار همیشگیته دیگه به این دیر اومدنات عادت کردم فقط بدو که بچه ها منتظرن.

بامهرا رفتیم مدرسه وم*س*تقیم رفتیم سمت پاتوق بچه های خودمون ...

همشون رو زمین دور هم نشسته بودنو داشتن باهم حرف میزدن....

اول مهرا سلام کرد منم بلند گفتم

-ســـــــــــــــــــلام من اومدم توروخدا پا نشین راضی نیستم بعدم به همشون دست دادم.

میشا-بشین بابا کی خواست واسه تو پاشه.

سحر-سلام خوبین چرا انقدر دیرکردین؟

مهرا- تقصیر این سماء خانم دیگه،طبق معمول دیر کردن.

برگشتم سمت سحرو گفتم

-تقصیر من بود خوردم زمین؟

سحر-کی میگه تقصیر توِ؟ درو دیوارحواسشون نیست میان میخورن به تو

-هه هه هه هه خندیدیم نمک

میشا- اینارو بیخیال،یه خبر!کمال همنشین در من اثر نمود.

-چطور؟

میشا- انقدر توِخل وچل خوردی تو درو دیوارو مردم،منم عین تو شدم .

مهرا- سریع قضیتو تعریف کن ببینم باز چه خرابکاریی کردی...

میشا-دیروز با این سحر رفته بودیم کتاب خونه...داشتیم با هم حرف میزدیمو راه میرفتیم... اصلا حواسم به روبه روم نبود...برگشتم که یه دفعه دماغ بدبختم له شدم...یه قدم اومدم عقب که ببینم چی بود زد دماغمو له کرد

دیدم چی بود چیه؟بگو کیـــــــــه؟

سحرچشماشو درشت کردو گفت-خب خب

میشا- هیچی دیگه دیدم یه پسرِگنده وقد بلند که موهاشم روشن بود بایه لبخند ژکوند داره نگام میکنه ...خندشو که دیدم اون روی سگم بالا اومد

مهرا-دور از جون سگ، میشا جـــــــــــون

میشا-خف بابا،با اخم بهش گفتم

هی اقا مگه کوری جلوی چشمتو نمیبینی؟

پسرِچلغوز برگشته بهم میگه:خانم شما حواست معلوم نیست کجابود که یه راست اومدی تو ب*غ*ل من!!!

یه نگاه غضبناک بهش کردم وگفتم:برو عمو ....فقط لطف کن ازاین به بعد حواست به روبروت باشه که نزنی دماغ مردمو آسفالت کنی.

بعدم سریع از کنارش رد شدم...این سحرم که معلوم نیست بازتو کدوم لباس فروشی چپیده بود.

مهرا-عیبی نداره حالااتفاقیه که افتاده پاشین بریم سرصف ...زنگ خورده.

داشتیم میرفتیم سر کلاس که دیدم بچه ها همه تو راهرو پلاسن .

-چی شده؟چرا چترتونو تو راهرو باز کردین؟

الهام-درکلاس قفل شده مش صفر داره درستش میکنه.

مش صفربا لهجه ی شیرین آذری -دخترا بیاید برید سر کلاس فقط یه چیزی بذارین لای در تا بسته نشه وگرنه اگه بسته بشه واسه باز کردنش بدبختی داریم.

فاطمه-چشم مش صفر حواسمون هست.

مهرا-بچه ها پایه خرابکاری هستین؟

-پایه چیه اجی چارپایتم.

میشا- نقشرو بنال بینم چی تو سرته؟

مهرا-اگه اِحیانا در خودش،تکرار میکنم خودش بسته بشه

اونوقت اگه گفتین چی میشه؟

منو میشا باهم گفتیم

-زنگِ ...حسابان ....پــــــــــــــر

مهرا-آ باریکلا مغزان متفکر

آروم در کلاس وبستم...برگشتم سمت بچه هاوگفتم

-دوستان به مدت یه ربع الی بیست دقیقه وقت دارید هر غلطی دوست دارید انجام بدید.

بچه هاهم هرکدوم رفتن سر یه کاری وکلاس هرکی به هرکی شد.

میشا-بچه هایه لحظه ساکت مثل اینکه در میزنن

خانم عزیزی(معلم حسابانمون)-بچه ها چرا درو بستین باز کنین

مهرا-خانم دوست داریم باز کنیم ولی نمیشه قفل شده برین مش صفرو صدا کنین بیاد بازش کنه...

خانم-باشه پس تامن میرم مش صفرو صدا کنم شما ساکت باشین

خانم که رفت سحر زد رومیزو پریام شروع کرد به خوندن

-کفتر کاکل بسر

بچه ها-وای..وای

-این خبر ازمن ببر

بچه ها-وای وای.......

یه ربع گذشتو خانم نیومد پاشدم از پنجره حیاطو نگاه کردم ببینم خانم کجاست که دیدم داره با مش صفر صحبت میکنه...یکم که حرف زدن مش صفر وسایلشو برداشتو باخانم اومدن سمت کلاس...

-بچه ها اروم تر تازه دارن میان.

خانم-بچه ها چه خبره؟مگه نگفتم ساکت باشین!

-خانم من حالم داره بد میشه تو رو خدا درو بازکنین.

خانم-باشه چند دقیقه صبرکن مش صفر داره دروباز میکنه...

سحر-خانم جون هرکی دوست دارین مارو نجات بدین...

پریابا یه لحن گریه الود-خانم یعنی درباز میشه؟

خانم-خانم مگه بچه این گریه میکنین اروم باشین .

یه ربع به زنگ بود که بالاخره مش صفر تونست درو بازکنه.

خانم که اومد سر کلاس ...یه چنگال گذاشت رومیزوگفت

-بچه ها اگه دربسته شد این چنگالو بندازین داخل قفل در باز میشه...

منم گفتم-خانم من با جونو دل از این چنگال مراقبت میکنم تا تواین کلاس زندانی نشیم بعدم دماغمو کشیدم بالا والکی خودمو زدم تو فاز گریه وگفتم

نمیدونین چه لحظات سختو طاقت فرسایی رو گذروندیم.

میشا-خانم مهرا از هوش رفته بود من فقط داشتم مریض داری می کردم.

سحر- خانم یه نگاه به بچه ها بندازین...همه از ترس رنگشون پریده

خانم- عیبی نداره حالا اتفاقیه که افتاده والانم دیره وقته نمیشه امتحان بگیرم برین پایین یکم هوا بخورین.

بعدازمدرسه اومدم خونه که دیدم اوه اوه اوه یه ده نفری از همسایه ها خونمونن سریع کفشامو دراوردمو رفتم توخونه وگفتم

-سلام بر همگی

مامان-سلام برو لباساتو عوض کن بیا کمکمون

بعد از اینکه لباساموعوض کردم رفتم کمکشون...کارپاک کردنو شستنِ سبزی ها تاساعت نه شب طول کشید...قرار شدفردا صبح خاله شیرین با پسرش سپهرخان سبزیاروببرن وخوردشون کنن.

ساعت حدودای نه ونیم بود که بابا یوسف جونم اومد خونه...بعد از اینکه شام خوردیم...انقدر خسته بودم که تا رفتم تو رختخواب بیهوش شدم.

ساعت هفت گوشیم زنگ خورد...حاضر شدم برم خونه میشا اینا تا برای امتحان امروز درس بخونیم.

-مامان کاری نداری؟من دارم میرم.

مامان-ناهار نمیای؟

-نه دیگه خونه میشا اینا میمونم مهراهم اونجاست.

مامان-باشه،فقط داری میری سوئیچو بده خونه خاله شیرین تا سبزیا روبا سپهر ببره.

-باشه خداحافظ.

سوئیچو برداشتمو رفتم زنگ خونشونو زدم

سپهر-کیه؟

-سمام میشه بیاید سوئیچو بگیرید.

سپهر-چندلحظه صبر کن،الان میایم.

-فقط سریعتر دیرم شده

بعداز یه ربع که جلوی در علاف شدم خاله شیرین باخنده دروبازکرد

خاله شیرین-سلام خاله خوبی؟شرمنده دیرشد داشتم حاضرمی شدم.

-سلام خاله دشمنت شرمنده...این سوئیچو بگیر من برم دیرم شده.خداحافظ حالا خوبه گفته بودم زود باش دیرم شده داشتم میدوییدم سمت خونه میشا اینا که دیدم یه ماشین پشت سرم هی بوق میزنه برگشتم دو تا فحش خواهر مادر دار بهش بدم که دیدم خاله شیرینو سپهر دارن با خنده نگام میکنن...با اخم رفتم سمتشون که شیشه سمت راننده اومد پایین...خاله از اون طرف خم شد سمت راننده وگفت:خاله جان دیرت شده بیا بالا تا اونجا میرسونیمت.

-نه خاله شمابرید به کارتون برسید من خودم میرم.

خاله-بیا دیگه ماشین خودتونه،ماشین مانیست که تعارف میکنی...

در سمت خودمو باز کردمو پشت سرسپهر نشستم...دیدم اقا اینه رو تنظیم کرد رو صورت خودش تا من ببینمش...منم برگشتم وبه مغازه هایی که تازه داشتن باز میشدن نگاه کردم که دیدم ماشین وایساد.

خاله همونطورکه داشت از ماشین پیاده میشد گفت:سپهر جان سماء رو برسون بعد بیا دنباله من،خداحافظ.

راه افتادیم...یکم جلوتر دیدم بازم ماشین وایساد برگشتم سمت سپهرو گفتم

-چیزی شده؟

سپهر-بیاجلوبشین.

-بااخم پرسیدم-چـــــــــــی؟؟؟؟؟!!!!!!

سپهر-میگم بیا جلوبشین این جوری حس میکنم راننده شخصیتم.

-بایدم همین حس رو داشته باشین چون این ماشینِ ما که زیر پای شماست و شمام نقش یه راننده رو دارین.

سپهر یه دفعه برگشت سمتمو با داد-خوشم نمیاد یه حرفو دوبار بزنم سریع پیاده شو.

با اخم پیاده شدم رفتم جلو نشستم وگفتم

-فقط سریع تر دیرم شده...ولی خودمونیم پسرِروانیه ها!!!!

سپهر-رشتت ریاضی بود دیگه؟

همینجوری که روبه رو رونگاه میکردم جواب دادم

-بله

سپهر-سخته،نه؟

منم که وقتی یکی درمورد درس ازم می پرسید نفهمیدم کیه وچیه؟باذوق وشوق برگشتم سمتشو گفتم

-وای نمیدونی با اینکه سخته ولی یه شیرینیه خاصی داره...اگه دوستش داشته باشی اصلا سختیاش به چشم نمیاد ماهم که انقدر شیطنت میکنیم سختیه درسا حالیمون نمیشه.

سپهر-خب خدارو شکر که از درسا راضی هستی.

-اره بابا،میشه یه سوال بپرسم؟

همینجوری که یه دستش رو لبه پنجره بود یه دستشم به فرمون گفت:بپرس.

راسته که شما میخواین پلیس شین؟

سپهر-اره،دیگه کاراش تموم شده،از چند وقت دیگه میرم سرکار.

-وای من انقدر دوست دارم پلیس شم همیشه از کارای هیجانی خوشم میاد.

سپهر بایه لحنی که انگار داره مسخره میکنه گفت:اره کاملا معلومه که خیلی زرنگی تو این کارا.

-مسخره میکنین؟

سپهر-من؟نه بابا

-ولی قشنگ از لحنتون معلوم بود بعدم صاف نشستم سرجام که دیدم خونه میشا اینا رو رد کردیم گفتم

-دور بزنید رد کردیم باید میرفتیم تو اون خیابون پایینی.

اونم بی حرف دور زدو منو رسوند...داشتم پیاده میشدم... درو محکم کوبیدمو بدون تشکرو خداحافظی راه افتادم که یه دفعه سپهر گفت:

سماء خانم به گوش من رحم نمیکنی به ماشین خودتون رحم کن، بعدم

گازشو گرفتو رفت.

با اعصاب داغون رفتم خونه میشا ایناو کل قضیه رو براشون تعریف کردم.

میشا-خداشانس بده مردم چه شانسی دارن.

-چرتو پرت نگو میشا

-مهرا-حالا خودمونیم سماء فقط رسوندتت؟

-مثلا چه کاری می خواست بکنه؟

-مهرا-خوب یه دختروپسرِ جوون تو یه ماشین،به نظر تو چه کاراییی میشه کرد؟

-گمشین بیشورا!!!!راستی فردا باید ماکت درست کنیما حواستون هست؟

میشا-کوچه علی چپ بن بسته اجی

مهرا-میشا بیخیالشو...امروز غروب بیاین بریم وسایل ماکتو بخریم.

با خنده ومسخره بازی از تو مغازه بیرون اومدیم که یه دفعه دیدم سپهر بادوستش سیاوش توخیابونن دارن مسقیمم میان سمت ما یه نگاه کلی بهشون انداختم ...

سپهریه شلوار کتون مشکی با یه پیرهن چهارخونه مشکی صورتی پوشیده ...سیاوشم یه شلوارمشکی با پیرهن چهارخونه سفید مشکی دوتاشونم که ماشالا دیلاق از صد کیلومتری میفهمی دارن میان...برگشتم سمت بچه ها گفتم

-شمام اون چیزی که من میبینمو میبینین؟

مهرا-اینکه سیاوش دوسته داداشم کسراس با سپهر چیکار میکنه؟

-سیاوشو ماهان رفیق فابای سپهرن همیشه مثل سه تفنگدار باهمن

میشا-این سپهروسیاوش که قیفو تیپِ خوبی دارن ماهانم مثل اینا هست یا نه؟

- اره بابا اون ماهانم قدوهیکل اینارو داره قیافه هم از اینا بهتر نباشه بدتر نیست...

مهرا-دارن نزدیک میشن...داشته باشین چیکار میکنم

داشتن نزدیکمون میشدن که ناخوداگاه دستم رفت سمتِ شالم که بکشمش جلو که گفتم ول کن بابا الان سپهر فکر میکنه به خاطر اون کشیدم جلو برای همین یکم شالمو عقب کشیدم که موهام بیشتر ریخت بیرون ...

همینجور که زل زده بودن بهمون از کنارمون رد میشدن که

مهرا-ایـــــــــش چندِش زدم توسرشو گفتم

خاک توسرت شنیدن

مهرا-گفتم بشنون دیگه

میشا-خوب گفتی ولی تونباید میگفتی سماء میگفت بهتر بود

-راست میگه من با سپهر مشکل دارم تو چرا گفتی؟

مهرا-اخه منم زیاد ازاین پسره سیاوش خوشم نمیاد دوست داداشمه یه نمه مشکل داریم.

-اهان حالا که داره داستان بیخ پیدا میکنه پس باید به فکر نقشه باشیم تا حالشونو بگیریم.

میشا-افرین خوبه... فعلا بیخی تا یه موقعیت خوب به حسابشون برسیم

مهرا-فعلا بای تاصبح بیایم خونتون برای درست کردن ماکت

-باشه صبح میبینمتون بای

****

از صبح میشاومهراوسحر اومدن خونمونو داریم ماکتمونو درست میکنیم

-خدایی خیلی خوشگل شد مطمئن باشین نمره کامل مال ماست.

مهرا-اره ولی یه مشکلی وجود داره!

میشا-چه مشکلی؟

مهرا-عقل کلا چجوری ببریمش مدرسه؟

سحر-خب چهارتایی میگیریمش دستمونو میبریم دیگه...

-توانقد فکرمیکنی خسته نشی یه وقت...خله تا اون جا مسخره خاص وعام میشیم که...

میشا-راست میگه تا مدرسه هزارجور تیکه نوش جان میکنیم

مهرا-دوستان درحال حاضر چه گهی بخوریم؟

همون موقع در اتاقو زدن وخاله شیرینو مامان اومدن تو اتاق

مامان-اَه اَه این چیه درست کردین چهارتا خل خوردین بهم نتیجش میشه این دیگه

-اِِِِ مامان به این قشنگی...

خاله شیرین-زهرا چرا میزنی تو ذوقشون... خیلی قشنگ شده بچه ها افرین

مامان-خب حالا خوبه،فقط چجوری می خواین ببرینش مدرسه؟

مهرا-الان داشتیم به همین فکرمیکردیم....نمیدونیم چیکار کنیم؟

خاله شیرین-ولی من میدونم...سپهر دیشب شب کار بود تازه از سرکار اومده بذارببینم اگه بیداره با ماشین براتون میاره...

-نه خاله نمیخواد به اقا سپهر زحمت بدین

خاله همینجوری که تلفنو برمیداشت گفت:حرف نزن بچه

خاله-الو...سپهرجان مامان بیداری؟

-....

خاله-پسرم خواستم بپرسم میای ماکت سماءاینارو با ماشین براشون تا مدرسه ببری؟

-.....

خاله-دستت درد نکنه.ناهارتو بخور خداحافظ

خاله-حل شد...ماکتو ببرین بذارین تو ماشینو خودتونم برین مدرسه...

-دستش درد نکنه خاله شرمنده دیگه

ماراز پونه بدش میاد جلوی لونش سبز میشه حکایت منه...به خاله گفتم یه ربع دیگه بگو راه بیفته تازنگ نخورده ماکتو ببریم تومدرسه

****

نیم ساعته جلوی در مدرسه ایم....انقدر از این سرِکوچه رفتم اون سرِکوچه جای همه چاله چوله هاشو چشم بسته میدونم

-میشا-پس چرا این سپهر نیومد؟

مهرا-الان درِمدرسه بسته میشه!!!

- بسه،اعصابم داغون هست شمام گند نزنین بهش...حالا ببین مگه اینکه دستم به سپهر نرسه میدونم چیکارش کنم؟

سحر-اجی،اومد چیزی نگیا.

-چیزی نگم؟فش کشش میکنم.

مهرا-انقدر حرص نخور،شازده تشریف فرما شدن...

با عصبانیت رفتم سمت ماشینو در ماشینو باز کردم...باداد گفتم

-این چه وقته اومدنه؟...درمدرسه رو بستن،من اینجا علاف جنابعالیم... همینو می خواستی...

با خنده داشت نگام میکرد...فهمیدم از قصد دیر اومده...اومدم یه چیز بگم که مهرا وسحر از ماشین کشیدنم بیرون بعدم خودشون ماکتو برداشتنو اومدن،میشام یکم ازسپهر تشکر کردو اومد...یکی طلبت اقا سپهر میدونم چیکارت کنم!!!

با کلی شیرین زبونی تونستیم مخ مش صفرو بزنیم تا درِمدرسه رو بازکنه... اعصابِ داغونِ اون روزو نمره کامل ماکتمون تو کلاس تونست اروم کنه

***

با بچه هارو پله ها نشسته بودیم که میشا گفت:وای بچه ها یه چیز براتون تعریف کنم شاخ در بیارین.

-مهرا- چی شده تعریف کن ببینم.

میشا-امروز دوباره برخوردو دیدم...

-برخوردکیه؟

میشا-همون پسره که اون دفعه تو کتاب خونه خوردم بهش اسمشو نمیدونم که بهش میگم برخورد

-اهان خب... اونو کجا دیدی؟

میشا-امروز داشتم میومدم مدرسه گفتم یه دوتا زنگ بزنم،فرار کنم...یه اپاتمان پیدا کردم که بیستا زنگ داشت شروع کردم دونه دونه زنگارو زدن...یه دفعه درِاپارتمانِ بازشد...منم پا گذاشتم به فرار...

-خاک توسرت نمیگم اینجور کارارو تنهایی نکن!!!!

مهرا برگشت سمتموگفت:خاک تو سرتو به جای اینکه بگه این کارارو نکن...میگه تنهایی نرو....

میشا-خفه خون بگیرین بقیه رو تعریف کنم...خلاصه داشتم میدوییدم که خوردم به یه نفرو دیدم ای وای اینکه همون برخورده اومدم عذر خواهی کنم که یه دفعه برخورد گفت:

خانم مثل اینکه به شما خیلی خوش میگذره که هر دفعه میپری ب*غ*ل ماها

منم گفتم-اولا جا قحط نیست که هردفعه بیام ب*غ*ل شما...دوما داشتم میدوییدم حواسم نبود

برخورد-تقصیر حواس پرتی نندازین شما علاقه دارین برین تو ب*غ*ل اینو اون

انقدر از دستش عصبانی شدم که یه لگد زدم تو زانوشو فرار کردم...

برخوردم یه آخ گفتو داد زد یکی طلبت

مهرا-اوه اوه چه خرابکاری کردی.

-میشا هردفعه توخیابون دیدیش بهم نشونش بده ها...

میشا-هردفعه تو ماهان،دوسته سپهرو نشونم دادی،منم برخوردو نشونت میدم.

-باشه پس غروب بیا خیابون نشونش بدم.

مهرا-از کجا معلوم امشب خیابون باشن؟!!!

-هستن تا جایی که خبر دارم امشب میخوان برن سالن فوتبال بازی کنن پس سرکوچه شما قرار میزارن...

مهرا-امارشونو خوب داریا!!!

-وقتی همیشه مامانش خونمونه...امار بچه هاشو میده دیگه...

میشا-پس امروز بعد کلاس میام باهاتون اگه قسمت شدنفر سومشونو میبینم

بامهراو میشا داشتیم میومدیم خونه که از دور دیدم سه تفنگ دار کنار هم وایسادن...اروم برگشتم سمت میشا وگفتم

-لطفا سوتی نده،اونی که سمته چپ سپهر وایساده،ماهانه

میشا-هَ...هَمون...که...داره باقالی میخوره؟

-اره

همون موقع داشتیم از کنارشون رد میشدیم

میشابا جیغ-این که همون برخـــورده

باجیغ میشا یه دفعه سه تاشون برگشتنو نگامون کردن ...ماهانم با خنده یه سرتکون داد.

وقتی ردشون کردیم منو مهرا دوتایی زدیم توسرمیشا

-،بمیری الهی،گوربه گورشی الهی،بترشی الهی،ضایع شی الهی که ضایع کردی مارو...

مهرا-دیوونه ابرومون رفت.

میشا-بدبخت شدیم سه تادوست کمر به قتل ماسه تا بستن...

مهرا-بله...فقط از این میسوزم که هردفعه اینا رو می بینیم باید یه سوتی بدیم.

****

داشتم درس می خوندم...درخونمو نو زدن...دروبازکردم...خاله شیرین با چشمای سرخ داشت نگام میکرد...نمیدونم چرا یه دفعه یه جوری شدم...دلم شور می زد...گفتم

-سلام خاله چیزی شده؟

خاله شیرین-سلام مامان هست؟

-اره هست بیاین تو...

با خاله اومدیم خونه وخاله شروع کرد به حرف زدن برای منو مامان

خاله-دیشب سپهرو سهند رفته بودن سالن، فوتبال بازی کنن...دیر کرده بودن...هرچی به گوشیاشون زنگ زدم یا خاموش بود یا جواب نمیدادن...بعداز یه ساعت سهند باعجله اومد خونه وسریع رفت از دفترچه بیمه وپول برداشت ودویید بیرون...جلوشو گرفتم...گفتم چی شده مامان؟

گفتش:اروم باش مامان یکم حال سپهر بد شده بچه ها بردنش دکتر منم اومدم وسیله بردارم...توبمون خونه ونگران نباش نیم ساعت دیگه خونه ایم...

گفتم مامان جان من طاقت ندارم صبر کن حاضر شم باهم بریم ...بالاخره بعداز کلی گریه وزاری راضی شد باهاش برم.

باسهند رفتیم بیمارستان دیدم بچم سپهر،صورتش پرخونه وبیهوش رو تخت بیمارستانِ همون جا نشستم رو زمینو گریه کردم...سهند نشست پیشمو گفت مامان چیزی نشده که پاشو.

-چیزی نشده؟ ...این یکم حالش بده؟

-مامان جان پاشو بیا برات تعریف کنم...داشتیم از سالن میومدیم که سپهر جلوی ماشین نشسته بودو کمربندم نبسته بود... داشتیم تصادف میکردیم...راننده مجبورشد ترمز بگیره که یه دفعه سپهربا سر رفت توشیشه...فکش شکسته وچندتا بخیه هم صورتش میخواد تانیم ساعت پیشم به هوش بود چون زیاد خون از دست داده بیهوش شده همین...سرمش تموم شه میبریمش خونه.

خاله با گریه برگشت سمته مامانو گفت:داشتم بدبخت میشدم زهرا دیشب مردمو زنده شدم.

مامان-خدا خیلی رحم کرد الان کجاست؟حالش خوبه؟

خاله-یه ساعت بعد بهوش اومد اوردیمش خونه....حالشم خوبه.

مامان-خداروشکر بخیر گذشت. توهم دیگه گریه نکن مگه نمیگی حالش خوبه.

تمام زمانی که خاله شیرین داشت تعریف میکرد نمی دونم چرا..ولی یه حال بدی داشتم سریع پاشدمو حاضر شدم رفتم مدرسه.

****

میشا-چی شده آسمون، ابری شدی؟

-چیزی نیست یکم گرفتم

مهرا-سماء از تو بعیدِ اینجوری بشی ...راستشو بگو چی شده؟

-سپهر دیشب تصادف کرد.

سحر-ها!!!!

مهرا-اِ کسرا دیشب تعریف میکرد که تصادف کردنو یکی از بچه ها صدمه دیده

پس سپهربود...الان چطوره؟

-خوبه بابا... بادمجون بم افت نداره که

میشا-الان توچراگرفته ای؟

-گفتم که همینجوری...

میشا-باشه منم باور کردم،بعدم یه چشمک زد به مهراوسحرو گفت پاشین بریم سر کلاس.

ماه محرم شروع شده...قراره کلاسمون به کله مدرسه شیر کاکائو بده با اینکه ظهر میرفتیم مدرسه اما امروز چون کارامون زیاد بود از صبح زود باید بریم مدرسه...حاضرشدم...چون مامانم خواب بود اروم رفتم بیرون...کفشاموپوشیدم ورفتم دنبال مهرا...وارد کوچشون که شدم...دیدم جلوی در،به صورت موش اب کشیده وایساده منو نگاه میکنه!

یه نگاه به اسمون کردم وگفتم

-خداشاهده بارون نمیباره،چرا اینجوری خیس شدی؟

مهرا-تو ساکت باش،بعد با عصبانیت پشت سرمو نگاه کردو گفت:این چه کاری بود کردی؟

برگشتم پشت سرمو دیدم،سیاوش که خونشون فقط چندتا در با خونه مهرا اینا فاصله داشت، داره با خنده نگام میکنه...

-چی شده مهرا؟

مهرا-اقا زده خیسِ خالیم کرده حالاهم می خنده...

سیاوش-داشتم ماشین میشستم ندیدمتون حالاهم چیزی نشده که برید لباستونو عوض کنید.

چقدر پرو بود این بشر به جای اینکه عذر خواهی کنه داره می خنده.

مهرا-اهان میشه بفرمایید چی بپوشم؟لباس مدرسمو خیس کردینا...

سیاوش-من دیگه نمی دونم می خواید چیکار کنید...خداحافظ.بعدم رفت تو خونشونو درو بست.

-وا،مهرا این چرا مثل ِدوستش وحشیه؟؟؟؟

مهرا-می بینیش،همه میگن سربزیره،من حال اینو میگیرم،حالا ببین...

-عیبی نداره حالا بدو پالتوتو بپوش بیا،مانتو تم میذاریم رو شوفاژ مدرسه تاظهر خشک میشه...سریع باش سرما می خوری...

-باشه صبرکن،اومدم.

حالا این سه تا دوست دارن با ما بازی می کنن...من آشی برای شما بپزم سه وجب روغن روش باشه.

مامانِ پریا کله وسایل لازمو از خونه هانیه اینا با ماشین برامون اورد مدرسه...خودشم بامامان میشاومامان هانیه کمکمون کردن تاشیر کاکائو رو حاضر کنیم...

داشتم گازو روشن میکردم که میشا صدام کرد...

-سماء بدو بیا کارت دارم...شیرگازو باز کردم... بدون اینکه روشنش کنم با حواس پرتی اومدم بیرون

-چیه؟چیکار داری؟

-بیا این چفیه رو بنداز گردنت همه بچه ها دارن میندازن...

-باشه بده من

همینجوری رفتمو کبریت زدم ..که یه دفعه گاز با یه شعله زیاد روشن شد...شانس اوردم گاز زیاد نرفته بود بیرون وگرنه صورتم می سوخت...با عصبانیت رفتم سراغ میشاویه دونه زدم تو سرش

-الهی بمیری...به خاطر تو داشتم می سوختم...

میشا برگشت سمتم که جواب بده که یه دفعه داد زد-واااااااااااااای

-چی شده چرا داد میزنی؟

با جیغ میشا همه برگشتن سمت ما

-چرا این ریختی شدی؟

-چه ریختی؟

-مُژه هات قرمز شده!!!!

مامان پریا اومد سمتمو صورتمو برگردوند سمت خودش....وگفت:

چیزی نشده خاله،سوخته...شانس اوردی ابروهاتو موهات نسوخت

-خیلی بد شده؟معلومه؟

-نه بابا این میشا خیلی با دقت نگات کرده...

-من هر چی میکشم از دستِ این میشاِ

مهرا-خب حالا اشکالی نداره.بیاید داریم عکس میندازیم.

همه باهم کنار قابلمه بزرگِ شیر کاکائو...دست تو دست هم...چفیه های یه شکل دور گردنمون....چندتا عکس به یاد موندنی انداختیم.

شیر کاکائو هارو ریختیم تو لیوانا و چیدیمشون تو سینی های بزرگ...کیکارم چیدیم توسینی...هر دونفر مسئول پذیرایی به یه صف بودن...یه نفر سینیِ شیرکاکائو یه نفرم سینیِ کیکا دستش بود...دانش اموزام رو زمین نشسته بودنو داشتن زیارت عاشورا میخوندن...وقتی کله صفا پذیرایی شدن ورفتن سر کلاس،یکم اشپزخونه رو تمیز کردیم ورفتیم سرکلاس

در زدمو درکلاسو باز کردم...

-سلام خانم

-علیک سلام،خوش میگذره؟

میشا-چه خوش گذشتنی همش داشتیم کار می کردیم

مهرا-ولی،چون نذر امام حسین بود اصلا خستگیش حالیمون نشد.

خانم-ول کنیین این حرفارو چرا انقدر دیر اومدین سر کلاس؟

-خب خانم دیدین که کارداشتیم...

خانم-کار داشتین که داشتین بعد از من اومدین سرکلاس،نفری یه منفی می گیرین.

صدای اعتراض بچه هارفت بالا

-اِ این چه کاریه؟

خانم-حرف نباشه،حرف اضافه بزنین انداختمتون بیرون.

ماهم با اعصاب داغون رفتیم نشستیم سرکلاس تا اخر زنگم با خانم هیچ حرفی نزدیم.

مهرا-بیشورو دیدین...به جای اینکه بگه خسته نباشید گند زد به اعصابمون

میشا-بی خیال،یه نقشه خوب براش دارم هفته دیگه سرکلاسش پیاده میکنیم.

-ایول...تا اون باشه با ما از این کارا نکنه.

پریا-بچه ها مامانم نمیتونه بیاد وسیله ها رو ببره خونه هانیه اینا،حالا چیکار کنیم؟

مهرا-خب خودمون میبریم.

-یه قابلمه که قطرش یه متره،یه ملاقه یه متری،یه گازبزرگو خودمون میبریم؟

میشا-اره منو مهرا گازو میاریم،پریاوهانیه قابلمه رو،توهم در قابلمه با ملاقه رو چطوره؟

پریا-عالیه،حالا هم پاشید کوله پشتی هاتونو بردارین راه بیوفتیم.

-باشه تا اونجا کلی مسخرمون کردن...میفهمین.

کوله پشتیم رو شونه هام...درِقابلمه تویه دستم وتودستِ دیگمم ملاقه بود که دیدم سه تا دلقک دارن بهمون نزدیک میشن برگشتم سمت بچه ها گفتم

-گل بود به سبزه نیز اراسته شد.

مهرا-من نمیدونم ما چرا هرروز باید اینارو تو خیابون ببینیم؟

میشا-به خاطر اینکه خیلی خوش شانسیم عزیزم.

چون پریاو هانیه باهامون بودن...به مهراگفتم

-هرچی گفتن جوابشونو ندین...به میشاهم بگو.

-باشه

سه تا دلقک رسیدن بهمون...اول از همه ماهان گفت:اخی خانوما کمک نمی خواین؟

سیاوش-خسته نباشید اجرتون با معلما

سپهرم یه نگاه به سرتاپام انداختو گفت

-این یکیو ببینید...نگیرنت؟ دیش ماهواره تو دستته؟

از بس دندونامو بهم ساییده بودم حس میکردم الان خورد میشن تو دهنم رد شون که کردیم دادزدم

-دیدین...همینو میخواستین؟من حاله این سه تا دلقکو نگیرم سماء نیستم!!

مهرا-دارم براتون حالا وایسین...

میشا-شانس اوردن پوتین پام نبود،وگرنه یه جورمیزدمشون حسرت پدر شدن به دلشون بمونه.

از بچگی رفتن به خیابون تو شبای محرمو دوست داشتم همیشه هم یا با، بابا یوسف یا باسبحان داداشم که سه سال ازم کوچکتره میرفتم ولی امسال قرار بود با بچه ها بریم...امشب اولین شبیِ که هیئتا میان خیابون ...چادر مشکی موبرداشتم...همیشه محرما چادر سرمیکردم .

-بابا،مامان کاری ندارین؟ من دارم میرم

مامان-مراقب باشا اخرشب زنگ بزن سبحان بیاد دنبالت

-باشه زنگ میزنم

بابا-می خوای تا خونه مهرا اینا برسونمت؟

-نه بابا بچه نیستم که،تازه خیابونم این قدر شلوغه که نگو.بابا-باشه برو به سلامت

مامان-توخیابون زیاد نخندینا زشته

-وا مامان اینارو خودم می فهمما...خدافظ.

سرکوچه مهرا اینادیدم مهرا با مامانش وایساده

-سلام خاله خوبین؟

خاله-سلام خاله مرسی...مامان بابا خوبن؟

-بله خوبن سلام دارن خدمتتون.

خاله-سلامت باشن...خب خاله برین به سلامت فقط مراقب باشینا...

-چشم خاله حواسمون هست...فعلا خدافظ

مهرا-خداحافظ مامان

خاله-خداحافظتون

-خب بریم دنبال میشا اینا

-نه الان مهراوسحر سرکوچه پریا اینان بریم اونجا منتظرمونن.

سریع رفتیم سر کوچه پریا اینا دیدم بچه ها کنار هم وایسادنو به دسته های عزاداری نگاه میکنن...سلام دادمو به همشون دست دادمو کنارشون وایسادم وبه خیابون نگاه کردم

صدای طبل...صدای زنجیر هایی که یه دست میان بالا ومیرن پایین...صدای سنج ودوقل...صدای حسین حسین هایی که بابغض گفته میشد...بوی اسفند...بوی چایی های صلواتی...صف های طولانی زنجیر زنی و سینه زنی که اولشونو ریش سفیدا وبزرگای هیئتا...وسطشونو جوونا...اخرشونم بچه ها تشکیل میدادن...علم های بزرگی که جلو تر از هیئتا حرکت میکردن...مردمی که توخیابون کنار هم وایسادن...بعضیا واقعا برای عزاداری،بعضی هابرای نشون دادن تیپشون به هم دیگه...بعضی هام که انگار اومدن سالن مد با هزار جور ارایش...بعضی هام برای هزارجور دلیل دیگه...همه وهمه باعث شده بودن تو چشمام اشک جمع شه...

به هیئتا نگاه میکردم که با نظم خاصی پشت سرهم حرکت می کردن

میشا-اَه حوصلم سر رفت جامونو عوض کنیم؟

مهرا-وِلیم مگه؟وایسا سرجات چرتو پرت نگو.

-راست میگه منم خسته شدم،بریم خیابون روبه رویی؟اون هیئتِ اصلا تو خیابون نیومد.

سحر-من نمیام می مونم پیشِ مهرا،شما دوتا برین زود بیاین.

بامیشا راه افتادیم سمت خیابون روبه رویی...اونقدر پیاده روها شلوغ بود که به زور یه جا تو اولین ردیف پیدا کردیم...تازه داشتم حس می گرفتم که یه دفعه چشم توچشم سپهر شدم که روبه روم تو هیئت داشت زنجیر میزد

میشا-اوه اوه اینارو...بابا برادر...اینا سپهرو ماهان نیستن که دارن زنجیر می زنن؟

-چرا خودشونن نگاشون نکن.

-اخه منم نگاه نکنم اونا دارن بِروبِر نگاه میکنن...

-باشه تو یه جا دیگه رو نگاه کن

-جون من اونجارو نگاه کن...این سپهر این قدر نگامون کرد حواسش پرید همه دارن سه ضرب میزنن اون هنوز دو ضرب میزنه...خدایی شیش وهشته ها