رمان جانان عشق به قلم فرنوش صداقت

ژانر : #عاشقانه #انتقامی

خلاصه :

دختری که هدف داره ؛ انتقام . اونم از مردی که هیچوقت کنارش نبوده . شایدم نمیدونسته که دختر قصمون وجود داره . جانان میره یه مرد و عاشق کنه ، مردی که رییسه ، دستور میده ...

نگامو به سنگ قبرش دوختم...چشمام بی روح بی روح بود.سنگ بودم...

اسمی که تو ذهنم تکرار میشد و زمزمه کردم.دوباره نگامو به نوشته روی سنگ قبر دوختم....

وجودم بیش از همیشه میسوخت...درونم انگار اتیش برپابود....

فارغ از اتش درونم و لبایی که از حرص زیر دندونام فشار میدادم....

با حرص و عذابی که تو وجودم بود گفتم: مامانم...قول میدم.قول میدم بلایی که سرتو و زندگیت آوردن ؛من سرشون بیارم.به خاک سیاه میشونمشون.کاری کنم اونقد بدبخت بشه که به دست و پام بیفته ببخشمش....

مامان! قسم میخورم.هنوز حرفات و گریه هات تو گوشمه...مامان سویلم...هر سه شون تاوان میدن..نمیتونن راحت زندگی کنن...نمیزارم یه آب خوش از گلوشون پایین بره....

دست روی سنگ قبر کشیدم و در حالی که اشک میریختم گفتم:یادته مامانی؟

اشکامو لجوجانه پس زدم و با کینه ادامه دادم: قسم میخورم مامان...به اون خدایی که میپرستمش و تو این همه سال تنهامون نذاشت قسم میخورم تقاص کارایی که باهات کردنو پس میدن....قسم میخورم.....

اروم سرمو تکون دادم و گفتم:منتظرم باش جهان پناهی..

پارت دوم

وارد سوییت هتل شدم...لباسامو روی تخت دونفره انداختم و با همون تاپ و شلوار روی تخت دراز کشیدم.

بیش از اندازه خسته بودم.نه به خاطر این سفر؛ بلکه به خاطر تمام رنجایی که این سالها کشیدم به پهلو شدم و نگامو به ساعت نقره توی دستم دوختم.با دیدنش دوباره خاطراتم زنده شد.....

- جانان!

- جونم مامانی...

- این ساعتو گم نکنی ها...این هزاربار.

- مامانی تو که اینقد دوسش داری چرا به من میدیش؟

- آخه تو رو بیشتر دوس دارم....

- فدات بشم مامان...اخر نگفتی چرا این ساعتو اینقد دوس داری..

- جانانم! مامانی.. این ساعت یادگاری باباته...

صداش تو ذهنم اکو شد.....

یادگاری باباته....یادگاری باباته....

عصبی شدم...اونقد که خواستم ساعتو پرت کنم تو آینه روبروم...

مامانمو دیدم...همون لحظه که خواستم ارزشمند ترین یادگارشو خورد کنم دیدمش....پشیمون شدم...

- مامان پس اینطوری اینو از همه بیشتر دوس داری..چون عزیزترین یادگاری باباس...

- نه عزیزم...عزیزترین یادگاریش تویی...

هه...اون موقع نمیدونستم زندس...مامان چرا همون موقع ها نگفتی کسی که خوشبختیتو ازت گرفت زندس ...

با صدای گوشیم ناچار از فکر و خیالاتم دست برداشتم...

- جونم آرش!

- جانان رسیدی هتل؟

- آره عزیزم...رسیدم خیالت راحت.

نفس عمیقی کشید و گفت: هزار دفعه گفتم بیا خونه ما...لجبازی...گوش نمیدی به حرف...

- آرش درسته من با تو راحتم...تو وکیل و مورد اعتماد من و مادرم بودی و هستی...بهترین و نزدیک ترین دوستمی...اما خونوادت چی؟..نمیشه که..

-جانان! عزیزم چه ربطی به خونوادم داره؟ تو میای خونه من...

- من اینجا راحتم ارش...سه ساله اومدم ایران...دیگه کاملا با فرهنگ اینجا آشنام...این مسایل تو ایران مخصوصا برای خانواده مقید شما جا نیفتاده...

- جانان...

- ارش خواهش میکنم اصرار نکن...ناراحتم میکنی...

پوفی کرد و با صدای دلخور گفت: به هر حال اگه خواستی در خونه من همیشه روت بازه...کارای فروش خونتون رو هم انجام دادم...پولش همین الان واریز شد به حسابت...

_ مرسی آرش ... خیلی ممنون . همه کارا افتاد رو دوش تو ....

با لحن پر محبتی گفت:

این چ حرفیه!؟ وظیفس...

یکم مکث کرد و ادامه داد :

_ نگفتی ؟؟ میخوای با پولش چیکار کنی؟

_ اون خونه یادگار مادرم بود ... فکر نکن برام راحت بود فروختنش... اما مجبور بودم ... از طرفی خاطرات خوشم به کنار ... یاد اشکای دلتنگی مادرم توی گوشه گوشه اون خونه عذابم میداد ... دیگه طاقت نداشتم ...میخوام با پول اون خونه و پول فروش شرکتمون تو مالزی ، اینجا یه شرکت بزنم ... میخوام شرکت مد راه بندازم .. همون کاری که تو مالزی داشتم ... اما تو ایران خب یه جورایی کارم فرق میکنه .. تو این چند سال اینجا هیچ کاری نکردم ...

_ میدونم مثل همیشه موفقی .. اوم ... کی میری پیش پدرت؟؟؟

با تندی گفتم : اون پدر من نیس ...

_ باشه .. من منظوری نداشتم ... منظورم پناهیِ...

نفسمو هل دادم بیرون و دستم و تو موهام بردم و عصبی گفتم :

_ به زودی ...

_ باشه ... منم مزاحمت نشم...

_ اوکی

_ دوستت دارم جانان !!

لبخند ارامش بخشی زدم و گفتم :

_ فعلا

گوشی رو که قطع کردم و روی تخت ولو شدم ... بغضی تو گلوم لونه کرده بود که یک لحظه هم تنهام نمیذاشت... حتی یک خواهر یا دوست نداشتم که تو بغلش گریه کنم ... بعد مامانم کسی رو نداشتم .. مامانم که رفت دیگه به چه امیدی باید زندگی میکردم ..

دوماه بود که نداشتمش... چرا تو قلبم بود .. کنارم بود ... اما دیگه تو این دنیا نبود ... نبود که بازم تو نگاهش محو بشم ... تو چشمای همرنگ چشمام...

دلم آغوششو میخواست ... مادرم نبود تا من بهش تکیه کنم ... دیگه از این به بعد همینه ...باید کنار میومدم و زندگی میکردم ... باید اون نامردو میدیدم... همونی که مقصر تموم تنهایی هامون تو این سالها بود ...

باید جواب جواب پس میداد ... جواب وقتایی که بهش نیاز داشتم اما اون کنار اون زن بود ...

چشمامو بستم تا دوباره خاطراتم عذابم نده .. تا شاید کمی از فکر و خیالم کم بشه ...

پارت سوم

چشمامو که باز کردم شب شده بود ... به حد کافی خوابیده بودم ... دیگه احساس خستگی نمیکردم ..

دستی توی موهای شکلاتیم که به تازگی رنگشون کرده بودم کشیدم .. احساس گرسنگی شدید میکردم ...

باید برای شام می رفتم پایین ...

پاشدم و رو به روی آینه ی میز آرایش ایستادم ... میز آرایش جوری بود که دو قسمت آیینه میخورد .. یه آیینه ی کوچیک برای دیدن چهره و یه نیم دایره بزرگ قدی ..

به تصویر خودم تو آیینه خیره شدم .. این من بودم ؟؟!!

جانان پناهی...

دختر سویل ... فقط سویل ... چون پدرمو هیچوقت به یاد نمیارم .ِ. چون ندیدمش .. چون مهری ندیدم ..

از کسی که هم خونم بود حتی تصویری هم به خاطر ندارم .. فقط عکساش و دیدم ... عکسایی که مادرم زیر بالشتش میذاشت و میخوابید... همونایی که هر شب باهاشون حرف میزد .. اما اون بی رحم تنهاش گذاشت .... خیانت کرد ...

به صورتم نگاه کردم ... چشمای قهوه ای روشن و بینی استخونی ظریف و لبایی متناسب ... روهم رفته قیافه ی جذابی داشتم ... اما چشمام ... چشمایی که از مادرم به ارث برده بودم ... چشمایی که خوب بلد بودم باهاشون لوندی کنم ... می دونستم شبیه مامانمم ... اما مامانم همیشه میگفت تو ته چهره منو داری اگه پدرتو از نزدیک ببینی میفهمی که بیشتر شبیه اونی .. جانان پدرت مرد فوق العاده خوبیه... تو همه ی رفتارات و حالتات و حتی چهرت به اون رفته .. لبت ... بینیت... حالت چشمات ... حتی خالی که روی سینه اته... به اون رفته ...

تو هم مثل اون قد بلندی ... اما هیکلت به من رفته ..

راست میگفت ... من مثل خودش ظریف بودم ... هیکلم بی نقص بود ... از بچگی نگاهای پسرا رو خودم حس میکردم و از همون موقع فهمیدم که جزو اندام های خاص محسوب میشم ...

صدای شکمم اجازه ی غرق شدن توی افکارم رو نداد ... سریع یه مانتو پوشیدم و شال مسخرمو سرم کردم ...اوه ... مالزی از این خبرا نبود ... حالم از این حجاب مسخره بهم میخورد ...

همین که رسیدم تو لابی ... یکی از کارکنان رو بهم گفت:

_ خانوم پناهی ...؟؟؟

نگاهمو به زن پشت میز دوختم و گفتم :

_جانم ...

_یه آقایی به نام کیانفر توی

رستوران منتظرتون هستن ...

لبخندی زدم و تشکر کردم ...

تو این لحظه که تنها بودم واقعا به آرش نیاز داشتم...

به سالن که رسیدم چشم چرخوندم تا ببینمش .. پشت یه میز دونفره گوشه ی سالن نشسته بود ... حواسش بهم نبود ...

همزمان که بهش رسیدم نگاهش سر خورد تو نگاهم ...

اعتراف میکنم تکیه گاه خوبیه ...

_ سلام عزیزم ... چه عجب بالاخره اومدی .. فکر کردم واسه شام نمیای ..!!؟

لبخند دندون نمایی زدم و درحالی که روبروش مینشستم گفتم :

_ سلام ...

با شیطنت نگاهم کرد و گفت :

_ چقد خوشگل شدی ...

بعدش چشمکی زد و خندید ... منم خندیدم و دستمو زیر چونم گذاشتم ... با همون لبخند گفتم:

_ چشمات خوشگل میبینه ...

بعد جدی بهش نگاه کردم و گفتم :

_ چی شد اومدی اینجا ؟؟!!

اخم بانگی کرد و گفت:

_ یعنی باید دلیلی داشته باشم بیام نفسمو ببینم ...

مستأصل بهش نگاه کردم و گفتم :

_ آراش... عزیزم ... من و تو بهم نمیخوریم.. نباید زیاد بهم فکر کنی ...

جدی شد و مکثی کرد :

_ چرا..؟؟!!

_چی چرا ..!!؟؟

_ چرا به هم نمیخوریم ...؟؟!!

-خانواده تو عقایدشون با من فرق میکنه ... مسلما اونا یه عروس مذهبی مطابق با رسم و رسوم خودشون میخوان ...

عصبی گفت: مهم اینه من تو رو میخوام ...

_تو خودتم باهمون فرهنگ بزرگ شدی .. اما من نه .. من 20 سال از عمرمو تو مالزی زندگی کردم ... با اینکه اصالتا ایرانی ام اما پوششم و طرز فکرم با ایرانی ها فرق مسکنه ..

اخم غلیظی کرد و گفت : بهت فرصت میدم فکر کنی ... مطمئنم نظرت عوض می شه .. اگرم دوسم داشته باشی اینا مهم نیست ...

خم شدم سمتشو دستامو رو میز گذاشتم ...

_ الان فقط متمرکز جهان پناهیِ ... نمیتونم به چیز دیگه فکر کنم ...

اخمش کم کم محو شد و لبخندی رو لبش نشسست...

_هنوزم معلوم نیست کی میخوای بری ببینیش..؟؟!!

خواستم جواب بدم که گارسون اومد و سفارشا رو گرفت وقتی دور شد آرش دوباره گفت: نگفتی ..؟؟!!

سرمو بالا اوردم و محکم گفتم :فردا میرم ... اگه نرم اعصابم بهم میریزه .. چند وقتِ خیالم راحت نیست .. میخوام برم جواب سوالامو بگیرم ...

_ فقط جواب سوالات ..؟؟

اخم کردم و چشمامو به نقطه نامعلومی دوختم و گفتم : نه ...میرم که بهش بفهمونم خیانت چه دردی داره ...

پارت چهارم

نزدیکای غروب حاضر شدم ...

اونقدر حالم بد بود که حوصله ی آراستگی رو نداشتم ...

دیشب آرش قبل از رفتن آدرس خونشون رو بهم داد .

...

بیرون هتل یه ماشین گرفتم و آدرس رو به راننده گفتم .. من سه سال بود که تو این کشور و این شهر زندگی میکردم ...

سه سال بودکه فهمیده بودم پدرم نمرده ...وحالا داشتم میرفتم مردی رو ببینم که به اصطلاح پدرمه ... اما به خاطر دلِ خودش پاگذاشت رو اسم پدری. ..

خط بطلان کشید رو آرزو های من و احساسات مادرم ... هوا برای نفس کشیدن کم بود ...

کم کم اشکام مثل شلاق رو تن خستم بارید... و دستام حتی رمق پاک کردنشون رو هم نداشتن ...

سه ماه بود که مامانم نبود که بهم بگه :

" جانان هیچ چیز ارزش اشکاتو نداره"

روحم در هم شکسته بود و. رمقی نداشتم که ادامه بدم ...

باصدای راننده فهمیدم به مقصدم رسیدم . هزینه رو حساب کردم و پیاده شدم ...

صدای دور شدن تاکسی تو گوش خیابون پیچید و شد موسیقی متن این تراژدی ...

اشکام خشک شده بود ... با زبونم لبم رو تر کردم .

به پلاک نوشته شده روی برگه خیره شدم ...

با دیدن در کرم رنگ روبروم فهمیدم این همونجاییِ که دنبالشم...

" خونه ی عذاب من "

نگاهمو به سرتاسر خیابون دوختم . یکی از بهترین محله های شهر ...

نزدیک تر شدم ... یه لحظه به تصمیمم شک کردم ...

من با این آدم چه صنمی دارم ؟!

من با کسایی که به مادرم رحم نکردن چه سِنخیَّتی دارم ؟!

عقب عقب برگشتم ... پشیمون شدم ... اما انگار یه صدایی تو قلبم میگفت

" نرو"

سرِ جام موندم ... نفهمیدم چی شد که شک و دودلی رو بیرون کردم و با اطمینان انگشتمو به اف اف رسوندم.

لحظات به کندی میگذشت ... هر ثانیه اش خنجری بود توی قلبم ...

_ بله بفرمایید...!!؟؟

با شنیدن صدای مردونه هنگ کردم چی میخوام بگم ... لحن قاطع صداش برام آشنا بود ...

با شنیدنش هجوم اشک رو پشت پلکام حس کردم . اما با شنیدن حرف بعدیش تعلل رو جایز ندونستم . جلوی ریزش احتمالی اشکامو گرفتم . میدونستم چون کنار ایستادم نمیتونه منو ببینه ..

_ نمیدونم چرا وقتی زنگ میزنین غیبتون میزنه ...

بدون صبر جلوی اف اف ایستادم و گفتم :

_ میشه باز کنید آقای پناهی..؟؟!!

مشخص بود تعجب کرده از این که یه غریبه اسمشو میدونه ...

_ شما ..؟!

_ میشناسین منو ...

همین که در باز شد آروم آروم داخل شدم و در و پشت سرم بستم .

پارت پنجم

با دیدن باغچه گوشه حیاط نفرت همه وجودمو گرفت ....

مامانم گفته بود این مرد عاشق باغچه اس...عاشق گل و بوته...هنوزم گلاش براش مهم بود و مادرمو مثل اشغال از زندگیش انداخت بیرون...

با شنیدن صدای در ورودی چشمامو به کسی دوختم که سوالی نگام میکرد ...

نزدیک تر شدم تا بتونم ببینمش ...

آره ... خودش بود . همونی که عکسش زیرِ بالشت مادرم بود ...

همونی که نفرت ازش منو به اینجا کشونده بود ...بالاخره رسیدم روبروش... با کفشایی که پوشیده بودم به زور به سرشونش میرسیدم.

مادرم راست میگفت ... مرد جذابی بود .راست میگفت که شبیهشم . راست میگفت اما من این شباهت رو نمیخواستم ...

شباهت به کی ؟؟!!

به کسی که به اندازه یه دنیا ازش نفرت دارم ...

مگه میشه بهش گفت پدر ؟؟!!

نه ... اسم پدر حرمت داره ...

تف بهت که منو از همه ی پدرای دنیا بیزار کردی ... تف

با مکثی که کردم تعجب رو از چهرش پس زد و اخمی کرد و محکم گفت:

_ ببخشید خانم اما من شما رو نشناختم ... میشه لطفا بگین اینجا چیکار دارین .. ؟؟!!

پس هنوز مغرور بود ... هه ... مامان میگفت ... اما اون با عشق از غرور این مرد حرف میزد ... اما من ...

_ جهان !!

با دیدن زن مو بلوندی که کنارش ایستاد . چشمام پرهیزمی میشد که بی صبر منتظر جرقه بود ...

تمام حرفای مامانم یادم اومد ... تجسمش روی تخت با پناهی ...

همه و همه پیش چشمم مجسم شد ...

با نفرت نگاهمو به پناهی دوختم ... با دیدن نفرت چشمام ابروشو بالا انداخت و پرسید :

_ خانم شما مطمئنید حالتون خوبه ؟؟!!

_ جهان !! این خانم اینجا چی میخوان ؟؟!!

دیگه صبرو جایز ندونستم و با خشم رفتم جلو و با دست کوبیدم تو سینش... چون انتظارشو نداشت عقب عقب رفت و سکندری خورد ...

با شنیدن صدای منفور زن بدون اینکه نگاهش کنم دستمو به نشونه سکوت جلوش گرفتم و گفتم:

_ خفه شو ...

نگاهم هنوز به پناهی بود که اخم چهرش عمیق تر شد ... :

_ با چه جرئتی با همسرم اینطور حرف میزنی؟!! اصلا تو کی هستی ؟؟!!

انگشتشو به سمت درب خروجی اشاره گرفت و گفت:

_ همین الان از خونه ام گمشو بیرون ...

با شنیدن حرفاش پوزخندی زدم و گفتم:خونت ؟؟!!

یه تای ابرو مو بالا انداختم و ادامه دادم :اما اینجا خونه ی منم هست ...

اول با تعجب نگاهم کرد ... اصلا به قیافه ی نحس اون زن نگاه نکردم چون بعید میدونستم تو این شرایط نگاش کنم و بلایی سرش نیارم ...

_جهان ...؟؟!! این خانم چی میگه ... ببین دختر خانوم قصدت از این حرفات چیه؟؟!! چیو میخوای بدست بیاری ..؟؟!!

پناهی اخمی کرد و رو بهش گفت:یه لحظه ساکت باش سولماز ...

بعد با همون اخم پیشونیش با جدیت رو بهم گفت:

_ منظورت چیه ...؟؟!!

تک خنده ای کردم و گفتم :منظورم واضح نبود ؟؟!! نصف این خونه مالِ منه ...پس منم تو این خونه سهمی دارم . اینجا خونه ی منه ...

این بار اون پوزخندی زد و گفت:

_ بر فرض که درست بگی .. سرِ شب میای تو خونم و ادعا میکنی این خونه مال تواِ پس باید مدرکی هم داشته باشی که حرفتو ثابت کنی دیگه ... نه ؟؟!!

با اطمینان گفتم:

_ معلومِ که دارم ...

به دنبال حرفم دستمو تو کیفم کردم و برگه مورد نظر رو بیرون کشیدم ...

به سمتش گرفتم ...با تعلل و دو دلی نگام کرد و برگه رو گرفت ...

کم کم ابروهاش بالا رفت ... ازدیدن چهرش تو این حالت لذت بردم ... از استیصال و ناچاریش غرق لذت بودم ...

جهان پناهی !! تازه اولشه ...

پارت ششم

بالاخره مردمک چشمانش بالااومد وباتعجب بهم خیره شد.

چشمامون درجدال بودن....

دوباره صداش گوشمواذیت کرد:

_جهان!

انگارلحن خطابیش منو به خودم آورد.....

باشک ودودلی گفت:تو با سویل چه نسبتی داری؟

یه ابرومو بالا انداختم و پوزخندزنان گفتم:پس قبول داری نصف این خونه مال منه؟!

اخمی چهرشوپوشوند...

_سویل برگشته؟....مگه نرفته بود خارج از کشور؟

چشمامو ازحرص بستم

این زن و صداش حالمو بهم میزد

هه پس میدونست مامانم رفته مالزی؟

اینبار با اینکه حالم ازنگاه کردن بهش بهم میخورد نگاش کردم و بانفرت و با صدایی که از عصبانیت

میلرزید گفتم:تو خفه شو،قسم میخورم اگه باز اسم مادرموببری جونتو میگیرم.

تعجب تو چشماش نشست چشمای سبزش حالمو بهم میزد به زیبایی ارایششون کرده بود

هه لابد واسه جهان دلبری زیاد میکنه

زن زیبایی بود اما برای من حکم یه فاحشه روداشت نگاه بهت زده جهان رو دیدم...

قلبم تند میزد....

تعجب میکنه... هه....

بالاخره لب باز میکنه و میگه:تو دختر سویلی؟

با بغض ونفرت سرمو تکون دادم

سرتاپام از نفرت میلرزیدند....

نمیدونم چه حسی بود ک تو چشماش می دیدم متعجب شدم....

مگه مردی مثل تو میتونه مهربون باشه ببخش خدا....

دلمو به درد اوردن نمیتونم باورشون کنم.....

دیگه نمیتونم

-فک نمیکردم بعد ازجدایی اینقد زود ازدواج کنه.... چقدر بهش شباهت داری....

هه.... فک میکنه مادرم ازدواج کرده....

مادرمن کسی ک تا آخر عمرش عشقت از ذهنش بیرون نرفت....

چطور میتونست ازدواج کنه؟

با دیدن سکوتم با همون لبخندش ادامه داد:

-چند سالته؟؟

جدی گفتم:

_25 سالمه

با شنیدن این حرفم کم کم لبخندش محو شد ...

گره بین ابروانش عمیق شد..

لباش چندبار تکون خوردن....

بالاخره باصدای بمی گفت:

-25 سال؟

سکوتمو که دید با همون اخمای درهم گفت:منو سویل 26 ساله که از هم جدا شدیم اونوقت تو اومدی اینجاو میگی که دختر سویلی و25 سالته؟یعنی سویل با اون همه عشقی که بهم داشت و ازش دم میزد فوری ازدواج کرد و بچه دار شد ؟

پوزخند عصبی زدوگفت:

یا اینکه.تو مغزت سرجاش نیس دخترجون؟

عصبی نگاش کردم وانگشتمو به طرفش گرفتم و درحالی ک اصلا سعی در کنترل صدام نداشتم

گفتم:درست با من صحبت کن جهان پناهی. توحق نداری صداتو روی من بلند کنی .کسی ک خیانت میکنه حق نداره صداشو بالا ببره و مدعی باشه... تو باچه رویی ب من انگ دیوونگی میزنی؟

انگشتمو به سمت خودم اشاره گرفتم و درحالی ک به چهره ی مملوء از بهتش خیره شده بودم ادامه دادم:

_من مغزم سرجاش نیست؟...

اونی ک مغزش سرجاش نیست تویی...

اره.... درسته.....

مامانم 26 سال پیش از اینجا رفت....

26سال پیش از زندگیتون رفت و...

پارت هفتم

اینبار دستمو به سمت زن ک با بهت کنار جهان ایستاده بود اشاره گرفتم وگفتم:

_رفت و زندگیش سهم این زن شد... عشقش سهم این زن شد....

من25 سالمه چون مامانم وقتی از تو جدا شد منو 2ماهه باردار بود...

از عصبانیت میلرزیدم اونقد ک مطمئن بودم اگه حرفی برای جانبداری از خودش بزند تمام تقاصایی که باید پس بده رو من ازش میگیرم.

نفسام تند شده بود و صدای نفس نفس زدنم تو گوشم بود...

اما حاضر نبودم چشمامو که از خشم به چشماش دوخته بودم ازش بگیرم...

چهره متعجبش رو مخم بود...

اول باتعجب وبعد کم کم نگاشو ازم گرفت و به نقطه نا معمولی خیره شد...

اونقدر که سکوتی جاری شده بود و هیچ کدوممون جرئت شکستنشو نداشت....

نگام سرخورد روی اون زن منفوری ک روی کاشی های حیاط سر خورد. ناراحتی که مطمئن بودم ساختگیه....

زل زد ب جهانو گفت:

-جهان!..... سویل حامله بوده؟... من چیکار کردم؟

یه زن حامله رو.... وای خدا.....

شونه هاش از گریه کردن تکون میخورد

هه.... اینم نقششه.....

به زور تحمل کردم این مظلوم نماییاشو....

باخشمی ک ازچشامو حرفام فوران میکرد رفتم بالاسرشو با بی رحمی تمام گفتم:

_امیدوارم یه روز خوش نه تو نه شوهرت تو زندگیتون نبینین بخاطر تموم سالایی که مادرم رنج دید و مسببش شما بودین..

سرشو بلند کرد وبااون اشکای تمساح رو گونش بهم نگاه کردو مظلومانه گفت:

-بخدا من اینو نمیخواستم اماشد.... من جهانو دوس داشتم.....نمیخواستم زندگی مادرتو بهم بریزم.... حتی وقتی فهمید بهش گفتم ک از زندگیش میرم بیرون....اما اون درحقم خوبی کرد....بخاطر منوجهان خودشو کشید کنار....

باحرص وعصبانیت پامو رودستش که جلوم بود گذاشتم وفشار دادم آخی گفت و من لذت بردم از درد کشیدنش....

هرلحظه بیشتر فشار میدادم و اون بیشتر درد میکشید....

تا اینکه بافشار دستی عقب رفتم...

با بغض هل دادم دستی رو که هیچوقت با مهربونی سرم کشیده نشد.....

مگه نه که پدرم بود؟؟؟

پس چرا هیچوقت حسش نکردم...؟؟؟

پارت هشتم

غم عجیبی تو چشماش بود اونقدر زیاد که اشک توشون حلقه زده بود....

اما حتی اینم باعث نمیشد من از زدن حرفایی که تو دلم تلنبار شده منصرف بشم....

هلش دادم عقب وبا گستاخی زل زدم تو همون چشما وباصدایی که از بغض میلرزید گفتم:

_تو باعث شدی مامانم عذاب بکشه. تو باعث شدی از بچه تو شکمش حرفی نزنه...

تو و این زن....

بخاطر رنجایی ک کشید باید جواب پس بدین.... آرامش تو زندگیتون نباید باشه.... از این به بعد آرامشی نیس ...

دست بردم تو کیفم و شناسناممو بیرون کشیدم و پرت کردم تو صورت مردی ک پدرم بود....

_خوب ببین.... اسمت تو این شناسنامه لعنتیه.... از تو فقط یه اسم برای من مونده....

توفقط برای من جهان پناهی هستی....

اونقدر گفتم که بالاخره اشکام ریختن پایین....

هق هقم تو گوشم پیچید دلم نمیحواست اینجا باشم با اشکای من اونم اشک ریخت...

اومد نزدیکم ولب باز کرد تا حرف بزنه که دستمو به نشونه سکوت جلوش گرفتم و گفتم:

_بسه... نمیخوام حرف بزنی....چی داری که بگی؟ میخوای از افتخاراتت بگی؟ که چطور آوردیش تو اتاق مادرم ؟ چطور باهاش بودی و عذابش دادی؟؟ مادر منو ....

مامانم بیشتر از جونش دوست داشت...

تو چطور تونستی بااین زن بهش خیانت کنی؟

بعدم که فهمید گفتی بزار طلاقش بدم وخودم ب عشقم برسم؟

-مادرت نگفته بود که حاملس اگه گفته بود....

_اگه گفته بود اینو ول میکردی و بقیه عمرتو بافکر به معشوقت میگذروندی؟؟

بعدشم منو باعث خراب شدن زندگیت میدونستی لابد...

-اینطور نیست.... نمیتونی راحت قصاوتم کنی....

-من از وجودت بی خبر بودم... سویل باید به من میگفت....

اومدم جوابشو بدم که حس کردم لباسم تو دستای اون زن هرزه کشیده شد ...!

با حرص نگاش کردم ولباسمو از دستش بیرون کشیدم اما اون از کنارم جم نخورد....

خجالت زده نگاهم کردو گفت:

-توروخدا با پدرت اینجوری حرف نزن... تقصیر اون نیست.... تقصیر منه....اگه من این عشق ممنوعو تو دلم میکشتم اینطور نمیشد....

باخشم با پام هولش دادم عقب ... افتاد رو زمین.... جهان به طرفش رفت و بلندش کرد. ...

عصبی از کارش خواستم چیزی بگم که از عصبانیت یه لحظه نفهمیدم چیشد که رو زمین سقوط کردم....

پارت نهم

با شنیدن صدای حرف زدنشون هوشیار شدم

- چقدر شبیهته جهان

بعد از چند لحظه مکث بالاخره گفت : اره خیلی... باورم نمیشه یه دختر داشتم و خودم بی خبر بودم

- خودمو مقصر میدونم به خاطره سویل ..

چشمام و باز کردم و به اونا که روی کاناپه نشسته بودن نگاه کردم.

با دیدن چشمای بازم هردوشون ایستادن ...روی تخت نیم خیز شدم اصلا مهم نبود کجامو و این چه اتاقیه از دسته خودم عصبی بودم چطور باید تو چنین لحظه ای از هوش میرفتم .

سرم بی نهایت درد میکرد دستامو به گیجگاهم رسوندم و کمی ماساژش دادم.

- خوبی دخترم؟

با شنیدنه صداش تمام اتفاقات توی ذهنم مرور شدن دستام کمی لرزید اما سعی کردم لرزشش و مخفی کنم اما از نگاهای ناراحتش فهمیدم که دیده ....

بدون اینکه جوابشو بدم پاشدم و وایسادم و با نگاهم دنبال شالم گشتم بالاخره کنار بالشت روی تخت دیدمش برش داشتم و انداختم روی سرم و به طرف در اتاق رفتم که جلوم ایستاد.

از حرص چشمامو بستم به سختی داشتم خودمو کنترل میکردم

میدونستم فشارم افتاده و بهترین راه اینه که همین الان برم.

با شنیدنه صداش چشمام و باز کردم و با نفرت نگاش کردم

- کجا میخوای بری تو که هنوز چیزی به ما نگفتی...

هنوزم که هنوزه تحکم صداش و حفظ کرده بود تارهای سفیده کناره شقیقش رو نگاه کردم

حتی اونا هم نتونسته بود پیر نشونش بده .

- تاحالا کجا بودی ؟

با خشم جلوتر رفتم تا از اونجا برم اما جلوی در ایستاد و یه دستش و به لولای در تکیه داد

ابروهامو توهم کشیدم

- برو کنار از سر رام .

-تا برام تعریف نکنی از جام تکون نمیخورم ، حق نداری بری .

صدام و بردم بالا و گفتم : این تو نیستی که برام تعیین تکلیف میکنی.

اونم به تبعیت ازم صداش و برد بالا و گفت : صداتو بیار پایین کسی که رو به روت ایستاده پدرته.

بدون اینکه صدام و پایین بیارم داد زدم : تاحالا کجا بودی جناب پدر؟ اون موقع که من و مادرم تنها تو مالزی زندگی میکردیم کجا بودی؟

مادرم چون نخواست زندگیتو بهم بزنه مجبور شد از ایران بره خانوادشم رهاش کردن چون اون میخواست من و تنهایی بزرگ کنه ولش کردن.

تو اون موقع نبودی ، نبودی تا بفهمی چقدر سختی کشید

پوزخندی زدمو ادامه دادم : اون موقع تو کنار این زنه هرزه بودی

یک طرفه صورتم ذوق ذوق کرد باورم نمیشد که روم دست بلند کرده باشه

پارت دهم

-تو با چه حقی به زن می گی ... لا الله الا الله .

وحشی شدم. اونقدر که خودمو نشناختم ...

از خشم کاری که انجام داد مشت زدم به سینش اونقدر محکم که محکم خورد به در اما تعجب نکرد. فقط با اخم نگام کرد.

کنترل صدامو دوباره از دست دادم. مامانم ببخشید نمی توانم احترام مردی که شوهرت بود نگه دارم هر چه قدر هم تو دوست داشته باشی کینه ی من از دلم بیرون نمیره ...

نفرتم و تو چشام ریختم و گفتم :《 تو دست رو کی بلند می کنی ؟! به چه حقی ؟! به خاطره کی ؟! ...

اگه مادرم اندازه ای برات مهم بود می تونستی تو تموم این سالها دنبالش باشی ... اما تو چی کار کردی یه عمر با زنی زندگی کردی که قاتل خوشبختی مامانم بود ؛ در تمام لحظاتش ...

باز هم اشکام ریخت اشکایی که همه این سالها فقط مال تو خلوتم با مادرم بود ...

- تو کجا بودی وقتی خانوادش اونو با یه بچه قبول نکردن ؟! گفتن باید بیاد با پدر بچش زندگی کنه ... اما اون خودش و فدای خوشبختی تو کرد حاضر نشد خوشبختی مرد زندگی شو خراب کنه ... خیلی پستی تو منفور ترین آدمی هستی که تو عمرم دیدم ... بی رحمی... می دونی چند سال با مادرم تو غربت زندگی کردم ؟!

باور نکردم اشکهایی که می ریختو .. غم نگاهش بیداد می کرد اما هیچ کدوم از اینا منو برای گفتن حرفام پشیمون نمی کند ...

-باشه عمرم! تو فقط بگو سویل کجاس؟! من وقتی دیدمش در مورد این چیزا حرف می زنیم ...

خنده مضحکی هه هه کردم همین طوری که باهاش چشم تو چشم بودم گفتم : سویل ؟ ... هه ... اون خیلی وقته از این دنیا و آدم های امثال تو دل کنده ...

بعد با جیغ گفتم : مامانم تو خاکه ... یه مشت خاک ... می فهمی ؟

چشم های بهت زده اش رو مخم بود ... چی متعجبش می کرد ؟

صدای" چی " کشیده اون زن آشغال گوشمو به درد آورد به دیوار زل زدم نگام سر خورد به عکس مادرم هه ... اینو زدی که مادرم با دیدنتون بازم عذاب بکشه ؟! با صدای زن چشممو از عکس گرفتم ...

- جهان ! چی شد ؟! دستشو گذاشته بود رو قلبشو خس خس می کرد ... اینم لابد نفسش بود رفت بیرون اتاق ...

- انیس ! انیس ! بدو قرصهای آقا جهانو بیار ..!

سردو یخ زده به چشم های بی جونش که افتاده بود گوشه اتاق زل زدم اصلا دلم به رحم نیومد ... اما اون آروم پلکاشو باز کرده در حالی که خس خس می کرد با غم بهم نگاه کرد ...

وقتی اینس قرصشو براش آورد ترجیح دادم برم من متعلق به این آدما نبودم ...

بدون توجه رفتم بیرون از اتاق و بعدش پله هارو دو تا یکی اومدم پایین و به صدا زدنای سولماز عجوزه توجه نکردم .

پارت یازدهم

روی کاناپه لم داده بودیم نگام قفل عکس تو دستم بود ... چقدر دلم براش تنگ شده بود .... انگار از تو عکس هم بهم می خندید ...

قلبم درد می کرد و من تو این لحظه هیچ آبی نداشتم که روی دل سوختم بریزم تا آتش درونمو خاموش کنم ...

اتفاقای دیشب از جلوی چشمم کنار نمی رفت دوباره برگشتم هتل ...

برای فرار از فکر کردن به چیزایی که رخ داد یه قرص خوردم و خوابیدم اما وقتی امروز از خواب بیدار شدم دوباره همون فکرای لعنتی هجوم آوردن سمتم باید هر چه زودتر از گذشته عفریته خبردار می شدم بالاخره هر کسی یه نقطه ضعف هایی داره خودم به تنهایی نمی تونم .این کار من نبود.

نگاه آخرمو به عکس مامانم انداختم و گفتم :ببخش مامان ! نمی خواستم این جوری شه می دونم به خاطره حرفایی که به عشقت زدم ازم دلخوری به خاطره همین دیشبم تو خوابم اومدی ... واسه همین تو خواب هم ازم رو برگردوندی اما دلم آروم نمی شه به خاطره ناراحتیت ازم می خواستم بی خیال نقشم بشم اما دوباره یادم آمد چیکار کردن مامان هه بیخیال کل زندگیش می شم اما سولماز باید یه توان کوچولو رو بده زندگی بدون تقاص نمیشه .

- چه عجب ! بلاخره یه زنگ زدی از صبح تا حالا همش چشمم به گوشیه زنگ بزنی ببینم چی شد چی کار کردی ....

پوفی کردم دست راستمو کشیدم رو پیشونیمو گفتم :

- حالم خوب نیست آرش ....

- حق داری تو شرایط خوبی نیستی اتفاقای خوبی نیفتاده ....

با چشم فضای رستوران مجللی که امشب آرش دعوتم کرده بود رو از نظر گذروندم زیبایی بی نظیرش و چشم گیرش منو مجذوب خودش کرده بود با صدای آرش نگام و بهش دوختم ...

- چیه !؟ خوشت اومد ؟!

لبخند ملیحی به روش پاشیدم و گفتم : خیلی زیاد ... جای قشنگیه.

دستامو زیر چونم گذاشتم و با همون لبخند ادامه دادم : تو همیشه خوش سلیقه بودی !

نگاه خاصی بهم کرد و گفت :تو سلیقم که شکی نیست .

با حرفی که زد لبخندم محو شد

باید بخاطره منظور خاصی که تو کلامش بود خوشحال می بودم اما منو آرش با هم آینده ای نداشتیم من دل اینو نداشتم که آرش بخاطرم تو روی خونوادش بایسته و برای دختری که هیچ کسو نداره تا ازش خاستگاری کنن .

متوجه ناراحتیم شد اما تا خواست چیزی بگه گارسون اومد و سفارشات و گرفت.

با دور شدنش برای عوض کردن بحث فعلی به آرش نگاه کردم جدی گفتم : می خوام کمکم کنی ... می دونم توقع زیادی هست اما ...

میون حرفم دوید و گفت : فقط بگو چی می خوای ؟

بدون حرفی نگاش کردم بعد از کمی مکث گفتم : می خوام همه ی زندگیه جهان و بدونم ...

جدی نگام کرد و گفت :مگه چیزی هست که ندونی ؟! دنبال چیزه خاصی هستی ؟

- می خوام راجبه این زنه سولماز ...

همراه پوزخندم ادامه دادم : آقا جهان ... یه اطلاعاتی داشته باشیم کی هست ؟ از کجا اومده و این که ...

وقفم و که دید سوالی نگام کرد و گفت : و این که چی ؟

پارت دوازدهم

صورتمو جلو بردم و گفتم :و این که تو گذشتش چی هست .

یه ابروشو انداخت بالا و گفت : گذشتش رو چی کار داری ؟! به چه دردت می خوره ؟

عقب رفتم و دست به سینه به صندلیم تکیه زدم و گفتم : بالاخره از یه جایی باید شروع می کردیم ... اما ...

- اما چی ؟!

- به خاطره مامانم تخفیف قائل هستم می خواستم ورشکسته اش کنم .

تک خنده ای کرد و گفت : مثلا چه جوری ؟

- تو که می دونی همه کار ازم بر میاد ... اگه اراده کنم نابود میشه می تونم خیلی راحت به عنوان دخترش برم تو اون خونه و دارو ندارشو ازش بگیرم طوری که اونقدر بدبخت بشه که نتونه از جاش پاشه .

به چشام زل زدو گفت :بعضی وقتا ازت می ترسم .

خندیدم و گفتم : تو چرا ؟! اونی که باید بترسه جهانه.

- خب چرا ؟

- چی چرا ؟

- چرا این کار و نمی کنی ؟

جدی شدم و نگامو به نقطه ی نامعلومی دوختم و زمزمه وار گفتم : چون مامانم عذاب می کشه .

نگامو سر دادم تو چشاش و غمگین گفتم : می خواستم نابودش کنم اما نمی خوام مامانم عذاب بکشه نمی خوام به زندگیم پشت کنم اما خب نمی تونم بگذرم تا آخر عمر کینه ی اون زن و شوهر پست و کثافت تو دلم هست.

دستشو روی دستم گذاشت و گفت : مطمئنی پشیمون نمیشی ؟

قاطع گفتم :مطمئنم ... فقط به کمکت احتیاج دارم به یه آتوی حسابی ازش نیاز دارم به یه چیزی که جلوی جهان خوردش کنه که جهان چهره ی واقعیشو ببینه چهره ی زنی که به مادرم ترجیح داد .

فشاری به دستم داد و گفت : و اگه نبود ؟! اگه اشتباهی تو گذشتش نداشت چی ؟

اومدم جواب بدم که گارسون غذا هارو آورد وقتی کارش تموم شد گفت : چیزه دیگه ای احتیاج ندارین قربان ؟

آرش گفت : ممنون .

با دور شدنش گفتم : من میرم دستامو بشورم .