رمان غرب زده ی ایرانی به قلم طاهره خطائی (تارا راد)

ژانر : #عاشقانه #اجتماعی #معمایی

خلاصه :

داستان زندگی دختری به اسم ملیکا که در یه خونواده سنتی بدنیا اومده و خیلی از کیان پسرعموش بدش میاد ، ولی برحسب اتفاق با اینکه از پسرعموش بدش میاد عاشقشم میشه . تو یه مهمونی کیان به ملیکا تجاوز می کنه که ملیکا ناخواسته باردار میشه و به خاطر پسر عمو و دختر عمو بودن با کیان جنین از نظر ژنتیکی مشکل داره ، برا همین ملیکا تصمیم میگیره جنین رو از بین ببره که همین اتفاق باعث میشه ملیکا به یه دنیای رازآلود جلوتر از زمانی که بود پا بذاره ...

«مــــــــــن آن غـــــرب زده ی ایــــرانیم »

«که عاشق و حــــیران تو گشتـــــــــــــــه ام»

صدای دعوای مادر زن و دوماد از اتاق پذیرایی به گوش میرسید.

_خود شاهرخ باید بیاد تکلیف زندگی منو روشن کنه.من اصلا این حرفاحالیم نیست...

_آخه کیان جون این چه حرفیه عزیزم که شما میزنید. مگه وقتی ملیکا رو فراری دادی. پای شاهرخ وسط بود که حالا داری پای اونو وسط میکشی. اخه شاهرخ چطوری میتونه تکلیف تو و زندگیتو روشن کنه؟...

_من نمیدونم باید شاهرخ جواب گوی سوال‌های من باشه.

_عزیزم. پسرم، توکه بهتر میدونی که اگه ملیکا معالجه نمیشد. الان زن تو نبود. الانم اگه به قول قدیما اگه شلوارت دوتا شده. دیگه بهونه درنیار. طلاقش بده. هم خودت رو راحت کن و هم دست از این بهونه ها بردار...

_زن عمو دیگه از شما انتظار نداشتم این حرفا چیه؟ کدوم شلوار و دوتاشدن. من هنوز زنمو دوسش دارم. بابا لامصب چرا تهمت میزنین بهم. من عااشق زنمم. شما فکر میکنی چون بچه‌دار نمی شیم دارم بهونه میارم. به غیرتم برخورده. میخوام از جیک و پوک زندگی زنم سر در بیارم. شما فکر نمیکنید که این حق منه...

_چرا بعد این همه سال به فکر افتادی دیگه هرچی بینتون بود تموم شده. خودت که شاهد بودی اون کسی که قبول نکرد زن شاهرخ بشه ملیکا بود وشاهرخ رو توی تالار ترک کردو رفت ...

زن بیچاره انقدر دلیل و برهان اورده بود که دیگه خسته و کلافه شده بود. واقعا نمیدونست با این بلوایی که راه افتاده چیکار کنه؟. اقای فرهمند، همسرش به مسافرت کاری رفته بود .ملیکا از دیروز ساعت پنج بعد از ظهر از خانه ی شوهرش قهر کرده و به خونه ی اونا اومده بود.و تااین ساعت که کیان بیاید. ملیکا یک کلمه درمورد دعواش با کیان حرف نزده بود. حالا هم احساس میکرد دعوای انها خیلی بی محتوا وسردر گم هست.به کیان که شربت پرتقال راهم میزد نگاه کرد.توی این مدت شش سال آنها زندگی بی سروصدایی داشتن تنها غم آنها بچه بود.و انتظار شان به دراز کشیده شده بود.

در آنسوی در ملیکا گوش به دیوار داده بود.تا از مابین دیوار حرفای بین مامانی و همسرش رو بشنوه.

همه چیز این همه طوفان با دیدن یه فیلم و چندتا عکس شروع شده بود.و پایه های زندگی زناشویش رو بهم ریخت.وحالا کیان خواستار دیدار با شاهرخ بود.برای لحظه ای چشمهاشو بست و آرزو کرد که کاش شاهرخ به ایران بگرده. تا زندگی مبهم اونم کمی از نامفهومی دربیاد.سرتاسر زندگیش شده بوداز راز ,رازی که خودش هم از اون سردر نمیورد.

مثل سریالهای نامفهوم تلویزیونی که بیننده هرچه اونو نگاه میکرد سردرگم میشد.و هیچ سرنخی بدست نمی اورد.

تنها روزنه ی امیدش شاهرخ بود.همه کلاف سردرگمی با دستای شاهرخ باز می شد .

بدبینی کیان دیگه حدوحدودی رو نمیشناخت.

ملیکا سرش رو میون دستهاش گرفت.به چشمهاش اجازه دادکه ببارن.دیگه تحمل نداشت.حرفهای کیان از بی اعتمادی و سوءظن نشأت میگرفتو بشنوه .از پله های دوبلکس خونه به طبقه بالا رفت.

هنوز کیان داشت با زن عموش حرف میزد.خانم فرهمند سعی داشت کیان رو قانع کنه تا دست از شک و شبه هاش برداره . همیشه برخلاف جاریش,از بچه های برادر شوهرش خیلی خوشش می اومد.و اونها رو دوست داشت.ولی مادر کیان هیچوقت ملیکارو به چشم عروس نمی دید.و تنها بهونه اش هم رابطه اون با شاهرخ و هم بچه دار نشدن ملیکا بود.

صدای زن عمو اونو از عالم خیال بیرون کشید

_تو خودت گفتی اصل اینه که ملیکا پاکه و گواهی دکتر رو خودت به من و مامانت دادی.پس الان هم زیاد سخت نگیر.اصل قضیه اینه که شاهرخ به ملیکا دست نزده.الان هم اگه همسر و زندگیتودوست داری,دست زنتو بگیر و نذار مامانت بفهمه که شما دعوا کردید,و بازم شروع میکنه به زمزمه ی ازدواج دوباره تو,و توی گوشت پر میکنه.هم تو عاقلی و هم ملیکا بالغ و عاقله ,خوب میتونید سنگاتونو باهم وا کنید.من به ملیسا میگم که شاهرخ رو با ایمیل در جریان بگذاره یا تلفنی ویا حضوری باهم دیگه صحبت کنید.وهم کینه ها از بین ببرید و هم...

لیوان خالی شربت پرتقال هنوز توی دست کیان بود که تو دستش می فشرد.از روی مبل بلند شد

_زن عمو یه مدت میتونید از ملیکا نگهداری کنید.راستش من نمیتونم...

_اره عزیزم بهتره یه مدت تا وقتی که پدر ملیکا از سفر میاد ازهم جدا باشید.خوب فکراتو بکن .ولی بدون سرنوشت این دختره بیچاره...

_من از سرنوشت ملیکا گله ندارم.من حرفم با شاهرخه میخوام بدونم تا چه حدی باهم رابطه داشتن...

_پسرم هر دختری قبل ازدواج خواستگارای زیادی داره وپسرا هم همینطور.تو خودت چقدر خواستگاری رفتی.ملیکا هم همینطور اون از میون این همه خواستگار تورو انتخاب کرده و قسمت ملیکا تو بودی نه شاهرخ...

کیان سر تکون داد و به طرف در رفت و گفت :

_خوب زن عمو من دارم میرم.به بقیه هم سلام منو برسونید.

_چشم پسرم خدا به همراهت...

در رو پشت کیان بست و کیان سوار ماشینش شد و از اونجا دور شد.

دو روز بود از ملیکا دور شده بود و احساس دلتنگی میکرد.از اینکه از زن عمو نخواسته بود که به دیدن ملیکا برود از خودش عصبانی بود.و بانک آه خواسته اش رو فرو نشوند.

در خونه آپارتمونی رو گشود.بوی عطر ملیکا به استقبالش اومد.کلید چراغ پذیرایی رو زد.دیروز ملیکا از حمام بیرون اومده بود و اونم نوار ویدیو رو داخل دستگاه پخش گذاشته بود.و صحنه های خوشحالی ملیکا و شاهرخ وبعد از اون بوسه های طولانی مدت و دگرگونی کیان و پرت کردن گلدان کریستال به طرف آینه تمام قد،که ملیکا با حوله حموم رو به روی اون ایستاده ودر حال خشک کردن موهاش خودشو تماشا میکرد.کاش دیروز هیچوقت نمی اومد ویا اصلا برای ازدواج شاهین به باغ شاهرخ نرفته بودند.تا عکسا و نوار ویدئو رو پیدا نمیکرد.تا این حد داغون شه.رابطه ایی که تو فیلم و عکسا دیده میشد.خیلی جدی و عاشقانه بود.

پس چرا این ملیکا این چهارسال از زندگیش رو به خاطر نداشت.مثل دمل چرکی شده بود حالا اثرات خودش رو نشون میداد.

با خودش فکر کرد شاید تواتاق کار به ملیکا نیندیشه پس به طرف اتاق کار رفت.اتاق کار از دو قفسه که رو به روی هم قرار داشت تشکیل شده بود .کتابهای رمان ،تاریخی و هنری و پزشکی و مهندسی در اون خودنمایی میکرد.روی میز مهندسیش نقشه ایی نیمه کاره ایی بود .در اون طرف اتاق هم میز کامپیوتر بود .از این کامپیوتر ملیکا استفاده اونم بیشتر از لپ تاپ استفاده میکرد.روی صندلی کنار میز نشست.دست به یکی از کشوهای میز برد و اونو به طرف خودش کشید.دفتر شعر ملیکا اونجا بود و دفتر شعر رو برداشت.زیر دفتر سر رسید کهنه ده سال پیش جلوه میکرد.این سررسید اورا به ده سال پیش برد.می دونست که ملیکا در زمان دبیرستان به این سررسید علاقه داشت.اونو همیشه با خودش به همه جا میبرد و حتی یه زمانی کنجکاوی کرده بود که بفهمه تو ان سررسید چه نوشته شده است ولی هرگز موفق نشده بود.

دل به دریا زد و سررسید رو ورق زد.چند صفحه اول اون از هم کنده شده بود.به صفحه ای از نوشته ها نگاه کرد.

دفتر خاطرات ملیکا

دوازدهم مهر .امروز بچه ها بازهم سر به سرم گذاشتن و منو همراه رازیون به سر چهار راه قرار اونو و دوست پسرش بود فرستادن تا به قول خودشون تا به من نترس بودنو نشون بدن.که چطوری میشه بایک پسر قرار گذاشت و به سرقرار رفت.دوست پسر رازیون که اسمش افشین بود.شلوار جین آبی کمرنگ با یک تی شرت فسفری روشن به تن داشت که کلمه ی آدیداس کوچولو بالای یقه ی اون بود.موهای بلند و در لابه لای اون هم موهای فندقی که معلوم بود.کمی اونها رو رنگ کرده و ریش پروفسوری داشت.روی هم رفته خیلی جذاب بود.اونا قرار گذاشته بودن که نامه رو روی جدول جوی خیابون در بین چمنها و بوته های گل بگذارن تا من و رازیون هم اونا رو برداریم.افشین هم همراه یکی از دوستانش اومده بود.فهمیدم که رازیون و افشین نقشه کشیدن که منو هم رو خط بیارن یعنی با یکی از دوستای افشین رل بزنم .ولی من خیلی ترسو تر از این حرفا بودم که با یه پسر دوست بشم.خیلی میترسیدم.یکی از بچه ها مارو ببینه و به خانم تسلا(ناظم مدرسه)اطلاع بده

اخه همه ی مدرسه خبرداشتن که بعضی از بچه ها از طرف خانم تسلا جاسوسی میکنن.هرکدوم از دانش آموزا که سرچهار راه باشن .خبر میدادندبهش .ودیگه کار اون دختر ساخته بود.و چنان رسوایی به بار می اومد که نگو .دلهره ی من به رازیونم سرایت کرد و باعث شد که اونم این پا و اون پا کنه.و مدام به بازوی من چنگ بندازه و منو به طرف نامه ببره.ولی من پاموبه زمین چسب زده بودم واون نمی تونست تکونم بده و هرچی فحش بود نثار منو مریم می کرد. میگفت:مریم چرا این عجوزه رو همراه من کرد؟.

بعد از پنج بار رفتن و اومدن رازیون بالاخره از شلوغی چهار راه استفاده کرد و خودش به تنهایی به طرف نامه رفت.و اونو برداشت.

افشین و دوستش هم از موفقیت کار لبخندی به لب زدند و رفتند.رازیون هم با اخم و تخم به طرف سرویس رفت و بدون اینکه منتظر من بشه.

میدونستم فردا بازم سوژه ی کلاس میشم.و رازیون بازم میخواست با آب و تاب از کارای من بگه و بخنده.نمیدونم چرا برای اولین بار از اعتماد به نفس رازیون خوشم اومد.

اون خیلی دوست پسر داشت و حتی بعضی وقتا اسم اونا از یادش میرفت.بعد از اینکه نامه رو میخوند اونارو با آب می شست.میگفت اینجوری هیچ مدرکی باقی نمی مونه...

صحفه دیگری از سر رسید را برگردوند .برای اولین بار احساس کرد که دلش میخواد از زندگی همسرش از لحظه به لحظه ی اون نوشته ها سردربیاره.واین چند صفحه خاطرات براش شیرین اومد.

شاهرخ برای تعطیلات کریسمس به ایران اومده .مامانی از اومدن او خیلی خوشحال و سرازپا نمی شناسه.برای همین یه مهمونی بزرگ شام ترتیب داده که همه بسیج شدن.تا مهمونی به نحو احسن انجام بگیره.بابا بازم غر میزد که مهمونی رو برای هفته ی بعد ترتیب میداد ولی مامانی اهمیت نمیده.چه نذرها برای شاهرخ انجام نداده..

خاله فاطی و زهرا از صبح خیلی زود اومدن خونه تا کمک کنن.خاله فاطی دوتا بچه ی قد و نیم قد داشت یه پسر به اسم وحید و یه دختر به اسم وحیده.خاله زهراهم یه دختر به اسم الهه داشت که سه سال داشت .

یه دختر خیلی خوشگل تو دل برو که خیلی هم شیرین زبون بود .پدرم به جز خودش چهار برادر دیگه هم داشت خودش چهارمین برادر خانواده بود.برادر بزرگ بابا عمو کمال یه دختر به اسم پروین و دوتا ‌پسر به اسمهای شهرام و کیان داشت.شهرام ازدواج کرده و یه پسر شیطون به اسم بابک داشت‌.کیان هم دانشجوی سال دوم معماری بود.من ازش خیلی متنفر بودم .

عمو دومم اسمش جمال بود که صاحب هیچ بچه ای نبود.اسم عموی سومم علی بود.که اونم فوت کرده بود.اونم دوتا پسر به اسمهای شاهرخ و شاهین داشت.که وقتی فوت کرده بود اونا قد و نیم قد بودند.وبه خاطر رسم و سنت پدرم مجبور بود با زن برادرش ازدواج کنه.شاهرخ از همون بچگی مامان رو مامانی صدا میکرد.به همون خاطر همه ی ماهم عادت کرده بودیم مامانی صدا کنیم.و حاصل ازدواج اوناهم من و ملیسا و میلاد بودیم.عموی پنجم هم شهید شده بود.و ناکام از دنیا رفته بود.عمه بهارک هم سه تا دختر به اسمهای یاسمن و نیلوفر و نرگس داشت.یاسمین هجده سال داشت و سال اول دانشکده ی معماری و هم رشته ی کیان بود‌.به همین خاطر کیان و یاسمن بیشتر وقتا باهم بودن.عمه بهارم هم توی رشت زندگی میکرد که سه پسر و سه دختر داشت.

شاهین عضو گروه چند نفری ارگ بود که آخر هفته ها در مجالس عروسی و تولد خوانندگی می کرد .صدای عالی داشت.و هراهنگ جدید رو خیلی زود از حفظ میشد.تازگی ها آهنگای پاپ خیلی خواهان داشت.وخواننده های لس آنجلسی هم از آهنگای مریم حیدرزاده رو می خوندن.صدای شاهین و گیتاری که میزد یه عالم دیگه داشت.من خیلی دوسش داشتم.وقت شام واقعا سروصدای بچه ها خیلی زیاد بود.پروین مدام دوروبر شاهرخ میچرخید.کیان و یاسمن هم گل از گلشون شکفته و داشتن درمورد دانشگاه حرف میزدن. طوری که حسادت منو جلب میکردن . و بچه های کوچیک هم دوروبر شاهین و گیتارش می پلیکیدند.

و اهنگ بچگونه ایی رو زیرلب باهم زمزمه میکردند.

این وسط من بودم که تک و تنها روی مبلی فرو رفته و ناخونهای دستم رو می جوییدم.عادت بدی که هیچوقت نتونستم ترکش کنم.مامانی مثل همیشه بعد شام چایی اورد.و به همه پخش کرد و با اشاره از من خواست که برم و میوه بیارم.

با بی میلی از جام بلندشدم و کش و قوسی هم به بدنم دادم و به طرف آشپزخونه رفتم .میوه ها شسته و چیده شده تو جا میوه ای بود.ظرف بلوری پایه دار ،با اون میوها خیلی سنگین شده بود.صدای کف زدن بچه ها از پذیرایی می اومد نتونستم صدای خوش طنین شاهین رو بشنوم.صدای آهنگ به قدری شاد زده بود که آدم رو جو میگرفت تا به رقص دربیاد.برای همین بردن میوه ها رو از یادم بردم و شروع به رقص با اهنگ شاهین کردم.

گل کاشتی گلم بازم اومدی پیشم

اگه بخوای برات قربونی میشم

با ریتم آهنگ حالت و دستها و باسنم را حرکت میدادم.و کش و قوسی هم از حالت ظریف به اندامم میدادم.وقتی می چرخیدم دیدم که کیان و یاسمن از خنده ریسه رفتن.

از خجالت سرم رو به زیر انداختم،از اینکه بی توجه به موقعیت مهمونی رقصیده بودم شرمنده بودم از خنده های کیان و یاسمن هم چندشم شده بود.به اتاقم فرار کردم تا اونها رو نبینم.

و تا اخر مهمونی به پذیرایی برنگشتم.هنوز هم صدای یاسمن توی گوشم ذوق ذوق میکرد.

_به به چه سوری گرفتی اینجا.نمردیم رقص تورو هم دیدیم.

کیان از یادآوری این صحنه لبخندی به لب اورد .و بعد مثل گذشته ،مثل ده سال پیش از خنده ریسه رفت.برای اولین بار رقص دختری رو به طور پخش زنده دیده بود.با خود فکرکرد آیا اون شب به اینم فکر کرده بود که این دختر چطور با احساساتش بازی خواهد کرد.

برای لحظه ای با خود و تصوراتش فکر کرد که آیا انتقامی درپیش بود.ویا سرنوشت اونهارو مقابل هم قرارداده بود.

دوباره به خوندن ادامه داد :

از کیان و یاسمن متنفرم،اونا همیشه با من مثل یه بچه رفتار میکنند.ولی من دختر پانزده ساله بودم و می تونستم همه چیز رو درک کنم .نمی دونم چرا همه بامن مثل یه موجود اضافی برخورد میکردند؟

من یه دروغ بزرگ گفتم،به رازیون و به همه ی بچه های کلاس به همه گفتم من یه دوست پسر دارم.که چهارسال از خودم بزرگتره و دانشجو هم هست.رازیون باور نمیکنه .اونا منو ترسو تر از این حرفها میدونن که بخوام دوست پسر هم داشته باشم.

رفته رفته که بچه ها ازم می پرسن .دروغم بزرگ و بزرگتر میشه.از اینکه حسادت بچه ها رو جلب کردم خوشحالم.اگه میخوای محبوبیتی دربین بچه های دبیرستان داشته باشی باید دوست پسر داشته باشی،اینو تو همون سال اول دبیرستان فهمیدم.برای همین میخواستم به دروغ برای خودم دوست پسر خیالی درست کنم تا بچه ها دست از سرم بردارن.تا بتونم درسام رو با موفقیت پشت سرهم بگذرونم. یه پزی هم به اینا بدم . ولی چی فکر می کردم چی شد

امروز وقتی سرویس مارو سر سه راه محله پیدا کرد من تنها سربالایی محله رو اومدم بالا .یکی از پسرای محل که همسن و سال من بود متلکی پراند.که من سردرنیوردم چی گفت.ولی شاهین که از پشت سرم می اومد شنیده بود و برا همین یه چک محکمی توی گوش پسر بیچاره نواخت.و به من هم با نگاش فهموند که توی خونه به حسابم میرسه.

ولی تواین وسط که من مقصر نبودم،می دونستم شاهین همیشه درمورد من خیلی غیرتی برخورد میکرد.نمیذاشت حتی از لای در بیرونو نگا کنم

خودمو با گریه به خونه رسوندم تا شاید مامانی بتونه ازم دفاعی کنه.ولی هیچکس مثل اینکه تو خونه نبود.تا به خودم بجنبم یه سیلی محکمی از شاهین خوردم‌.کنترل بدنم رو نتونستم نگه دارم و پیشونیم به نوک عسلی خورد و گرمی خون که از پیشونیم جاری بود رو حس کردم ‌ولی حتی نتونستم به اون دست بزنم.منتظر سیلی دومی بودم که از شاهین نوش جان کنم .دستم را به جلوی صورتم آوردم که دستش به صورتم نخوره .

همون لحظه بود که مشت شاهین تو هوا گرفته شد کسی به جز شاهرخ نبود که دست شاهین رو گرفته و از اینکه بی جهت منو میزد عصبانی و گر گرفته بو د.شاهین با عصبانیت پوفی کرد از پذیرایی رفت بیرون .مثل این بود که شاهرخ از حموم دراومده و دعوای مارو دیده بود.چون هنوز موهای سرش خیس و حوله ی کوچیک حموم روی سرش بود.

نگاه گرم و گیرایش رو به من دوخت.

دست به پیشونی شکسته ام گذاشت و من تازه وجود خون گرمش رو روی صورتم احساس کردم

شاهرخ بلند شد رفت و از کیف کمکهای اولیه چندتا گاز و بتادین و چسب زخم اورد.و از اینکه شاهین مرتکب چنین کاری شده بود خیلی عصبانی بود‌.و من بی توجه به نگرونی اون ناخونهای انگشتم رو می جوییدم.کار تمیز کردن زخم تموم شد . با گاز استریل روی زخم روبست

مثل یک دکتر مهربون نوازشم کرد و گفت:شکستگی سرت جزئی بود .

بعدهم دلیل ناراحتی شاهین رو پرسید.ولی من در جوابش کوله پشتیمو به پشت انداختم و بلند شدم و به اتاقم رفتم.

رفتار شاهرخ و شاهین چقدر باهم متضاد بود.شاهرخ خونگرم بود ولی برخلاف شاهین با این که طبع هنرمندی داشت خیلی تند خو و جدی بود .بعضی اوقات اصلا باورم نمیشد که صاحب اون صدای گیرا و گرم اینچنین آدم خشمگین و عصبی باشه. سر میز ناهار شاهین اصلا منو نگاه نمیکرد.و مامانی و بابا هم زخم منو در اثر افتادن از پله ها می دونستند. شاهرخ هم در پی اصل قضییه و فاش کردن اون بر نیومد.

و قهر من و شاهین تا مدتها طول کشید.

با دروغی که گفته بودم یه مدتی بچه ها باهام کاری نداشتن .و من از دست طعنه هاشون در امان بودم.ولی بعدازیک هفته رازیون بود که حرف دوست پسر منو میون کشید و گفت:من و بچه ها توی کافه تریایی که کنار شهربازی گلستانه باهم قرار میذاریم و هر هفته هرکدوم از بچه ها قراره با دوست پسرش بیاد و باهم آشنا بشیم.

از حرف رازیون خیلی جا خورده بودم اصلا باور نمیکردم بچه ها چنین شهامتی داشته باشن که دوست پسراشون رو به دوستاشون نشون و معرفی کنند.

رازیون در ادامه حرفاش گفت:ما قرعه کشیدیم اول از همه اسم تو و دوست پسرت دراومده.پنج شنبه که هیچ کلاسی نداریم.وعده ی ما تو کافه تریای گلستون،ما اونجا جمع میشیم،تو و دوست پسرت بعدا به جمع ما می آیید تا زیاد شک برانگیز نباشیم...

مات و مبهوت زل زده بودم به رازیون چطور می تونستم بگم که دروغ گفتم. با حس اینکه همه ی بچه ها نیش خندی برلب دارن انگاری دروغ من آشکار شده باشه .برای اولین بار وقتی رازیون پرسید که اصلا دوست پسری درکار هست با شهامت و اعتماد به نفسی که اصلا در خودم سراغ نداشتم گفتم:من مثل شماها دروغگو نیستم چاخان سرهم کنم و یا سرکارتون بذارم.باشه وعده ی ما روز پنجشنبه...

صدای هورا کشیدن بچه ها به هوا بلندشد و حتی اومدن دبیر به سر کلاس از سروصدای بچه ها کم نکرد ..

با نا امیدی نمی دونستم چکار کنم.اگه با شاهین قهر نمیکردم .شاید از اون میخواستم که باهم به اون کافه تریا بریم ولی حالا نمی دونستم چکار کنم تا بچه ها باور کنند که من دوست پسر دارم.

مامانی از سر صبح روز سه شنبه آش نذری پخته بود و سراومدن من از مدرسه آش جا افتاده و قابل پخش شده بود.با همون مانتو و شلوار مدرسه مشغول کمک کردن شدم و کشک روی هر کاسه آش می ریختم،خونه پربود از دخترای همسایه ها و فامیل،یاسمن و پروین هم سردسته اونها بودند.

شاهرخ و شاهین و کیان و شهرام هم روی تراس نشسته و هرکدام کاسه آشی داشتند و با فوت و آخ و اوخ و سرصدای بلند میخوردند.

حتی دخترای همسایه ها راه دلبری کردن رو بلد بودندو با صدای بلند میخواستن که نظر پسرهارو جلب کنند

_آذر نعناع داغ روی اینیکی که نریختی؟

_آخ ببخشید فریده جون

نمیدونم چرا هردفعه اسم همدیگرو تکرار میکردند.و توی جمع شاهرخ و شهرام فقط باهمدیگه صحبت میکردند.اهمیتی به این حرفا نمیدادن .شاهین زیرچشمی دخترا رو دید میزد و کیان ورپریده هم از غافله شاهین عقب نمی موند.تا میتونستن دل میدادن و قلوه میگرفتن .

یاسمن هم مثل کشتی غرق شده تو تلاطم طوفان به این طرف و اون طرف میرفت.

مامانی ازم خواست آش خاله اعظم(خاله ی خودش)رو همراه شاهین به خونه شون ببریم.ولی شاهین با اخم و تخم گفت که حاضر نیست همراه من به جایی بره...

انگاری واجب بود که به همه بفمونه با من قهره

منم چون تنها کسی بودم که خونه ی خاله اعظم رو بلد بودم.پس باید می رفتم.نمیدونم مامانی چه فکری کرد که گفت:زن عمو قربونت بشه کیان جان،پاشو تو با ملیکا برو

از اینکه مامانی منو همراه کیان میفرستاد عصبی شدم.چون اصلا دلم نمیخواست با پسری به این هیزی همراه بشم.هنوز واقعه ی رقصم رو فراموش نکرده بودم.ولی اون لحظه جرقه ای به مغزم زد.و فکر اینکه توی راه می تونستم ازش بخوام بامن به ‌کافه تریا بیاد،خوشحال شدم.نمیدونم خوشحالی منو یاسمن دید و یا چی شد که یاسمن مثل مرغ سرکنده خودش رو به حساب آورده و آماده رفتن با ما شد.و با کمال پررویی جلوی ماشینم سوارشد.

کیان هم از خدا خواسته کبکش خروس میخوند .من سطل آش رو از مامانی گرفتم وعقب سوارشدم.

کیان مثل ندید و بدیدا صدای دستگاه پخش رو بلند کرد.آهنگ خارجی گذاشته و با ریتم آهنگ، هم روی فرمان ضرب می گرفت.

دهنش مثل همیشه ی خدا باز بود.میگن آدم شیطون هرجا هم که بره،باز شیطونیش گل میکنه .آیینه بالا سرش رو

روی من میزون کرد.دیگه اخم و تخم نکردم،و بقول یکی از بچه ها اون روی سکه مو نشون دادم که منم خوشم اومده.ولی یاسمن با کارهای دور از عقلش، باعث میشد که من عصبی تر بشم نتونم به هدف بزنم .از لحظه سوارشدن ،کیان دیگه شده بود عزیزدلم و جانم و لوس بازی هاشم گل کرده بود.و من تو این وسط فقط بوق بودم...

از اون لحظه در تصمیمی که گرفته بودم مصمم شدم.تا از کیان برای دروغی که گفته بودم استفاده کنم.

چون هم کیان دیوار با استقامتی مثل یاسمن داشت و هم اینکه انقدر هیز بود که هوسهاش زودگذر و آنی بودن.و به دست فراموشی می سپرد.و از نظر من نقش منفی عالی داشت و امکان این وجود نداشت که منم شیفته اش بشم.

پنجشنبه ساعت ده از دکه تلفنی همگانی به خونه ی عمو زنگ زدم.برای اولین بار از برداشتن خودکیان و اینکه خونه بود خوشحال شدم.بهش گفتم:چون برنامه درسی ندارم و تولد شاهین نزدیکه و به خاطر قهر بودن با اون میخوام در تهیه ی کادو به من کمک کنه.خیلی با احترام و احضار خوشوقتی کرد و قرار ما سرساعت چهار راه آیت الله بهشتی که نزدیک کافه تریا بود.

خیلی استرس داشتم .اولین بارم بود که داشتم از این کارا میکردم.و مضطرب بودم از اینکه یکی از آشناها و یا شاهین منو با کیان ببینه.

درکل از بچه ها که با خودمن ده تا میشدن داخل کافه تریا نشسته و به حساب من هرکدام از خودشان پذیرایی میکردن.

ومن نزدیک به کافه در جای مناسبی منتظر کیان بودم.

دلشوره ی عجیبی داشتم منو چه به این غلطا تا به حال از این کارها نه دیده بودم نه شنیده بودم .واقعا مسخره به نظر می آمد.روی این پا و اون پا برنامه ی خودم را مرور میکردم که چه باید به کیان بگم.

صدای کیان رو از پشت سرم شنیدم .به طرفش برگشتم .اصلا باورم نمیشد در عرض نیم ساعت خودش را نو نوار کرده .شلوارجین ابی پررنگ و کت شیک به همون رنگ و تی شرت ابریشمی سفید که موهای سینه اشو نمایش میداد.و موهای سرش رو برخلاف روزهای قبل به یه طرف شونه زده بود.و حتی اون لحظه ساعت مچی و کفشهاش خیلی جذاب به نظر می رسید

من خودم برای لحظه ای واقعا فراموش کردم که اون پسر عموی منه .در نظرم حالا غریبه ای بیش نبود که حالا از نزدیک داشتم نگاش میکردم.

_دیر که نکردم؟

_نه خیلی به موقع اومدی ،مزاحم که نشدم، جای دیگه قرار نداشتی که؟

_نه اتفاقا بیکار بودم کلاس هم فردا دارم.خوب حالا چی میخوای برای شاهین بخری؟

_نمیدونم ولی الان خیلی گرسنمه .چون صبح دیر پا شدم نتونستم صبحونه بخورم.می تونیم بریم یه جایی یه چیزی بخوریم.

_آره ،میخوای بریم رستوران؟

_نه عمو جلال امروز برای ناهار همه رو دعوت کرده .خوبیت نداره از غذاشون نخورم.برای همین خاطر یه کافه خوبی اینجا سراغ دارم که کیک و شیرینی خوبی سرو میکنه.میتونیم بریم اونجا ؟

_البته،چراکه نه،فقط به حساب من...

نه بابا پس به حساب من ... چه پر توقع ...

همراه هم به طرف کافه حرکت کردیم.سعی میکرد بامن همقدم شه. منم قدمهامو تند و بلند برمی داشتم.تا بهش برسم

دلشوره ی عجیبی داشتم که از دیشب به سراغم اومده بود و نتونسته بودم بخوابم.و دعا میکردم کاش امتحان درسی داشتم

نه امتحان مثل امروز .خیلی سخت بود که بدون سنایور نقش بازی کنی و ندونی که چی پیش میاد؟.خیلی دلم میخواست که الان تو خونه لمیده بودم و بی خیال از همه جا بودم...

منو کیان همراه همدیگه وارد کافه تریا شدیم.هوای گرم کافه خیلی دلپذیر و دلچسب بود.گونه های سردم در اثر گرمای داخل سرخ شدن،

گوشه ای از کافه میز دونفره بود و به طرف اون رفتیم تا کیان جلوی دید بچه ها نباشه.گارسون به طرف ما اومد.و کیان کیک گردویی سفارش داد و همراه اونم برای خودش قهوه و برای من آب پرتقال ،با رفتن گارسون کیان گفت:چون میدونستم از بچگی کیک گردویی دوست داری سفارش دادم.

از اینکه میدونست من کیک گردویی دوست دارم واقعا تعجب کردم.من از قهوه با آن مزه ی تلخی که داشت‌ و باعث میشدکه بفهمم چرا ایرانی ها کمتر قهوه میخورن متنفر بودم و او اینو می دونست و برای همین خاطر برای من آب پرتقال سفارش داده بود.داشتم شاخ درمی آوردم

رازیون چشمکی به من زد و من اصلا نمی دونستم چطور سرصحبت رو با کیان شروع کنم .

تا اینکه خوده کیان از کادویی که میخواستم برای شاهین تهیه کنم شروع کرد.

_با عطر و ادکلن چطوری؟

_نه،زیاد راستش یه چیز خاص می خوام برای همین می خوام که از نظر شما استفاده کنم.؟

نیش خندی زد و به مشتری های تازه وارد خیره شدم.

نفسم بند اومده بود.خدای من خانم تسلا و خانم طهماسبی در چند قدمی ما سرمیز رو به رو ایستاده بودند

بگو و بخند بچه ها هم با ورود خانوم تسلا به سکوت تبدیل شده بود.وجیکشون در نمی اومد

نمیدونم به خاطر احترام بود ویا از ترسم بود که از روی صندلی پریدم.و خانم تسلا مات و مبهوت به من خیره موند .سرم گیج می رفت به دوران افتاد .فقط صدای افتادن صندلی را شنیدم و بعداز اون هیچ چیز...

وقتی بیدار شدم که دیدم توی ماشین کیان هستم و اونم رانندگی میکرد.وقتی دید که به هوش اومدم.از سرعت ماشین کاست.وبه عقب برگشت و حال و احوالم رو پرسید.

ازش تشکر کردم.و خودمو کمی جمع و جور کردم.لبخندی به لب آورد و گفت:چرا اول صبر نکردی تا صورت حساب رو بگیرم بعدش غش کنی؟

_ما که چیزی نخورده بودیم که بخواییم صورت حساب پرداخت کنیم.

_ما نه، دوستای جنابعالی شما،به حساب توهرچی که دلشون می خواست کوفت کردن.تموم منوهای کافه رو چند چند تا هم سفارش داده بودند.

باچشمای از حدقه در اومده از آینه بهش خیره شدم.

کیان در ادامه گفت:شانس اوردیم که بین مشتری ها آقای دکتری بود و تورو معاینه کرد و گفت فقط فشارت پایین اومده. تا الان هم نزدیک دو ساعته که منتظر به هوش اومدن تو بودم...

_دوستام کجا رفتن؟

_عذر خواهی کردن و رفتن .البته نمیدونم رفتن یا در رفتند؟حالا میخوای بریم خونه ی عمو یا رستورانی یا چیزی بخوری؟

_نه، اول از همه باید با شما تسویه کنم.حالا چقدر دادی؟

_قابل نداره

_ممنونم، لطف کردی

_شست و هشت هزار و هشتصد

کلی پول بود پس از انداز منم از پول تو جیبی هام .که در طی این سه ماه جمع کرده بودم.به قول بعضی ها دود از کله ام بلندشد.واقعا بچه ها خیلی پرخوری کرده بودن.آبروی منو پیش کیان بردن...

کیان از آینه ی جلو به من خیره شدو با خنده گفت:اینقدر اخم نکن،اصلا بهت نمیاد،می تونی هروقت داشتی بدی...

از اینکه بخوام به کسی مقروض باشم.خیلی عصبانی بودم.برای همین خاطر کیف پولم رو باز کردم و تمام پول رو بهش برگردوندم

کیان صفحه ی بعدی از سررسید روورق زد،هیچی نوشته نشده بود.معلوم بود که اون ایام ملیکا نمی خواست اسرار دلش رو بنویسه. دو صفحه بعدش نوشته شده بود...

امروز شاهرخ رفت انگلیس،مامان و بابا و چندتا از عموها و زن عمو و از جمله پروین به بدرقه ی شاهرخ رفتن و وقتی برگشتن باز مامانی داشت گریه میکرد. و از جای خالی شاهرخ بی تابی میکرد.

زن عموها و عمه دلداریش می دادند.شاهین هنوز بامن قهره. هرچند برای جشن تولدش کمربند گرفتم ولی بازم باهام سرسنگین برخورد میکرد.

درسا خیلی سنگین شدن ،شیمی ازیه طرف ،فیزیک از یه طرف دیگه فشار می اورد و همه ی بچه های کلاس سرگرم درس خوندن بودن دیگه به دوست پسر داشتن بچه ها کاری نداشتن.

فقط بعضی وقتها توی سرویس بچه ها سربه سر همه می گذاشتیم و می خندیدیم.امروز وقتی مدرسه تعطیل شد .یکی از بچه ها در گوشی بهم گفت که کیان رو سرچهار راه دیده

نمیدونم چرا برای اولین بار قلبم به تپش در اومد.نمی دونم چرا برای اولین بار هم شده حس کردم واقعا کیان دوست پسرمه.به همین خاطر به حالت بدو به طرف چهار راه رفتم.و قید سرویس رو زدم.

جلوی در خروجی دبیرستان که به چهار راه باز میشد.کمی دورتر ایستاده و چشم به دخترای دبیرستان داشت.

دیگه ترسی که قبلا داشتم رو نداشتم. ولی خدا خدا میکردم که کیان به خاطر من جلوی دبیرستان وایستاده باشه.و اون لحظه اصلا به یاسمن و یاهیچکس فکر نکردم.که کیان باهاشون تیک می زد . کیانو برا خودم تنها خواستم

جلوی کیان سبز شدم.کیان با دیدنم یکه خورد.با حالت دستپاچگی گفت :داشتم از اینجا رد میشدم که فکر کردم توروهم به خونه برسم.

ازش تشکر و گوشزد کردم که نباید من و اون باهم بریم.برای همین من کمی پایین تر منتظرش شدم.که از سرچهار راه رسید .سوار ماشینش شدم.

اون لحظه فکرای جور واجور دوروبر مغزم می پلکیدن.و اعصابم رو بهم ریخته بودن.نمی دونستم تو این بازی نقش صیاد رو دارم یا نقش صید رو دارم.

اگه کیان عاشق من شده باشه،من صیاد بودم ویا اینکه اگه کیان تظاهر به عشق کنه ، آنوقت من صید بودم.

تظاهرکردنشو رو چطوری میتونستم از حرکات کیان حدس بزنم .

دست کیان بازومو فشرد و تکون داد.با وحشت به خودم اومدم .وصدای کیان رو اول از اعماق چاهی عمیق شنیدم‌.بعدش به وضوح شنیدم.

_به چی اینطوری فکر میکنی.اصلا متوجه حرفهای من شدی یا نه؟

_حرف تو،من هیچ حرفی نشنیدم،ولی هنوز هم دلیل اومدن تو به جلوی مدرسه مون نمیدونم؟

_من که گفتم

به صورتم زل زدبا گیج بازیم فهمید که واقعا من از حرفاش هیچی رو متوجه نشدم.

نفس عمیق کشید و گفت:خیلی راحت نبود که این حرفارو جلوی تو بزنم و حالا داری مجبورم میکنی که دوباره تکرارشون کنم.به طور خلاصه میگم .من عاشقت شدم ملیکا.نمیدونم چطوری و چرا تا به حال احساس میکردم ،نمیه ی گمشده ی من یاسمنه.ولی اون نبود.دیگه وقتی با یاسی صحبت میکنم مثل اولا نمیشم که بخوام درکش کنم.ولی تو خواب و رویاهام همش تورو میبینم و دلم خیلی زود برات تنگ میشه .باورت میشه؟

البته می دونم که باور نمیکنی...

باور نمیکنم.واقعا هم باور نمیکردم .چرا باید باور کنم؟ پسری که تا دیروز با یاسی منو به باد مسخرگی میگرفتن.به چشم اونا من یه بچه بیشتر نبودم.ولی حالا می گفت.عاشقم شده.رو باور کنم

واین شگرد کیان واقعا مقابل چشمهای من مضحک و خنده دار بود.باورم نمیشد.

بازم داشت حرف میزدولی رفته رفته حرفاش رنگ و روغنی از اون حرفای قلمبه و سلمبه ی عشق بود و اینکه در عرض این سه هفته چنان شیفته و فریخته ی من شده که با جسارت تمام دستم را گرفته و بوسه ای به اون نواخت.و ازم خواست که یه جورایی دوست پسرم باشه.

بایه دستش دستم رو گرفته بود.و با دست دیگش داشت رانندگی میکرد.برای اولین بار بود که اینقدر بهش نزدیک شده بودم و از جلو می دیدمش .یه جوری شدم.حرفاش خیلی قشنگ و دوست داشتنی بود.نمیدونم باید چیکار میکردم.دهنم قفل شده بود.اولین بارم بود که یه جنس مذکر به من میگفت عاشقم شده.

فورا دستم رو از دستش بیرون کشیدم ولی حرف آخرش خیلی به دلم نشست،آخه یه جورایی مثل واقعیت بود.

_ملیکا باورت میشه که من توی دو سه هفته حتی به ازدواج باتوهم فکر کردم.

ازدواج من و اون، وای باورم نمیشه.این حرف از دهن اون بیرون اومده باشه.خیلی دلم میخواست بدونم این حرف رو به چندتا از دوست دختراش تابحال زده؟ یا به یاسی هم این حرف رو گفته..اون یاسی دختر پررو و بی حیا..

بازهم صداش رو میشنوم که میگه:اول از همه تو باید اول دیپلم بگیری و دانشگاه قبول شی.البته دانشگاه زیاد برام مهم نیست.من زن خونه دار رو به زن کارمند بیشتر ترجیح میدم.و اینکه یکمی هم سن تو برای ازدواج الان زیاد مناسب نیست.اگه دیدیم نمی تونیم دوری همدیگه رو تحمل کنیم.اونوقت نامزد می کنیم.تا دانشگاه منم تموم بشه .چرا تو هیچی نمیگی ؟ .باورم نمیشه از وقتی سوار ماشین شدیم فقط من گوینده ام و تو شنونده.حتی تو یه کلمه هم حرف نزدی.

ازبس حرف نزده بودم صدا توی گلویم خفه شده بود.با همان صدای گر گرفته گفتم: چی بگم تو واسه خودت همه چی رو بریدی و دوختی...

بحث رو عوض کرد و گفت:بریم یه کافی شاپ.شاید صدات هم سرحال بشه.می خوام درباره ی اون روز که با دوستات قرار داشتی و خانم ناظمت رو دیدی، بگی.میخوام همه چی رو بدونم...

یاد و خاطره ی اون روز که رسوایی به بار اومد.و من از ترسم که خاطره ی بدی شده بود اون رو توی دفتر خاطراتم ننوشته بودم.چون دوست نداشتم از ضایع شدنم بنویسم

بیشتر حالت معصومانه ای به خودم گرفتم

کیان ماشین رو در جای ناشناخته ای که تابحال ندیده بودم پارک کرد.

نمیدونم چرا دیگه هیچ ترسی نداشتم از اینکه کسی منو با کیان ببینه.

داخل کافی شاپ شیکی رفتیم و کیان یه میزی رو برای نشستن انتخاب کرد.و سفارش قهوه برای خودش و اب پرتقال و کیک هم برای من داد.

امروز کیان با پولیوری که به تن داشت،خیلی شیک و جذاب شده بود.

نمیدونم حرفای کیان باعث شده بود که بهش به دیده خریدارانه اینبار نگاه کنم.

من اهل این حرفا نبودم که بخوام با پسری دوست بشم و بقول معروف دوست پسر داشته باشم.ولی امروز داشتم وسوسه می شدم که قبول کنم کیان دوست پسرم بشه و بعد با هم ازدواج کنیم .

کیان خیلی راحت بود و از اینکه با دختر مدرسه ای که هنوز مانتو و شلوار مدرسه به تن داشت دیده شه ، براشم مهم نبود و خیلیم عادی رفتار می کرد .

گارسون سفارش مارو آورد و روی میز گذاشت

کیان باخنده پرسید :همه چیز رو از اول برام تعریف میکنی؟

باخشم گفتم: چیز قابل توجهی برای تعریف ندارم

_خوب بگو ببینم خانم تسلای اخمالوتون بهت چیزی نگفت...تو دبیرستان بهت گیر نداد

به مغزم فشار آوردم و گفتم:خانم تسلا فردای اون روز منو کشید دفتر و کلی دعوام کرد بعدشم ازم یه تعهد گرفت که دیگه حق رفتن به اون کافی شاپ رو ندارم.نمیدونم کدوم یکی از بچه ها خبر داده بود که من و تو دوست پسر و دوست دختر هستیم.اگه مامانی نمی اومد و نمی گفت که تو و من فامیل هستیم .هنوز هم خانم تسلا باور نمیکرد.

میدونی که مامانی با زن عمو رودربایستی داره برای همین خاطر بود که نگذاشت پای تو،توی قضیه باز نشد

آخ که مامانی رو به خاطر همین راز داریش خیلی دوسش دارم.اون همیشه برام عین یه دوست بوده نه یه مامان.

اینبار کیان با پر رویی تمام دستم رو به دستش گرفت و زل زد به چشمهام.

ازمنم خواست که به چشمهاش زل بزنم.

آخ که اون روز چشمهای پرحرارت کیان چه آتشی به همه ی هستی ام زد.

همیشه توی خونه از رک گویی و شهامت کیان حرف می زدند.

ولی حالا من همه ی اونا رو به چشم می دیدم.و احساس میکردم که این همون فرهادیه که قراره به خاطر من تیشه به دست بگیره تا کوه تیسفون رو بکنه .ویا اون مجنونی هست که بخاطر من سر به بیابون می گذاره .

باتــــــــــــو هــــــــــوس عــــاشقــــی کردم

مــــعنی عشـــــــقو تجــــــربــــه کــــــــردم

بـــــــی تـــــو بــــرای تـــو گــــــریـــه کردم

مـــــــــن قلـــــــــبم رو به تــــو هدیه کردم

حالا دیگه همه ی ترانه ها در برابرم جون گرفته بودن و معنی میدادن،من عاشق شده بودم‌.

توی ماشین کیان که می نشستم حال و هوای مستی به سراغم می اومد.‌و وقتی ازش جدا میشدم،دلتنگی و بی تابی و بی قراری می کردم.

توی پارک و سر چهار راه آزادی و جاهای دیگه باهم قرار می گذاشتیم.

هنوز هم باورش برام مشکل بود،که کیان عاشقم باشه احساس میکردم که یه دامیه برام و یا زیر کاسه ای نیم کاسیه ؟

چون هیچ وقت دفاع مستحکم یاسمن اصلا به هیچ حریفی اجازه ی ورود به قلمرو عاشقانه ی او و کیان نمیداد.

حالا کیان چطور پر گشوده بود و ازمن می خواست که همراهش به پرواز دربیایم،واین باور کردنی نبود.

بعداز ظهر روز چهارشنبه با کیان توی پارک قرار گذاشتیم،با اینکه افتاب نبودولی هوا خیلی گرم شده بود.

برف هم در گوشه کنار پارک دیده میشد.

آخه چند روز پیش برف به شدت باریده بود ولی از فردا آنروز برفی،هوا نسبتا خوب شده بود

همینطور که منتظر کیان بودم.مقوایی را پیدا کردم و روی نیمکت گذاشتم و به احوال این دوماه فکر کردم.

من همیشه احساسات بچگانه ای داشتم ولی این ماه آنقدر خودم را بزرگ شده می دونستم که حالا به احساسهای بچگانه ام فقط پوزخند میزدم.

نمیدونستم آیا انقدر عاقل شده ام که احساس واقعی عشق رو بشناسم و یانه؟...

همینطور که توی عالم تفکرات پرسه میزدم.

دستهای نیرومندی از پشت سرم چشمهامو رو گرفت،وسرم رو به طرف خودش کشید و بوسه ای گرم بر روی پیشانیم نواخت و با لحن لوطی گرانه ای پرسید؛چطوری جیگر؟؟؟

با حالت لوسی که ناز و کرشمه به همراه داشت گفتم:ای وای کیان چرا اینطوری میکنی...ترسیدم؟

با اخمی که صورتش رو چند برابر جذاب کرده بود گفت:خواستم مثلا سوپریزیت کنم.نمیدونستم اصلا جنبه اش رو نداری ؟ببخشید...

احساس کردم که خیلی ناراحتش کردم برای همین خاطر با لبخندی گفتم :عزیزم چرا دلخور میشی،خواستم برای یه لحظه هم که شده لیلی بشم سر به سر مجنونم بذارم...

آه بلندی کشید و خودش رو روی نیمکت کنار من انداخت.و دستی روی صورتش کشید.

در حالی که بهش فکر میکردم ،نرم شد.و همان شیدایی که قبلا بود شد.

دروغ و راستش رو نمیدونم.من همون مجنونی بودم که هرچقد می گفتن لیلی زشته به خرجم نمی رفت.

منی که تا دیروز کیان رو فردی هوس باز و چشم چرون میدونستم که یاسمن شیفته اش بود ولی حالا خودم از یاسمن شیفته تر و شیدا ترش بودم و نگاه هاشو به جان میخریدم.عاشقش بودم .

مانتوی کرپ زیبامو روهمراه روسری که سوغاتی شاهرخ بود به سر کرده بودم و عطر خوشبویی که شاهرخ از انگلیس سال گذشته برای تولدم فرستاده بود به خودم زدم.وکمی هم از لوازم آرایشی مامانی استفاده کردم تا دربرابر کیان شبیه بچه مدرسه ایها دیده نشوم.

میخواستم کیان دلباخته ام بشه،تا هرگز یه نگاه کوچک به یاسمن نیندازه.

با تموم وجودم می خواستمش قلب و روحشو یکجا برا خودم میخواستم.

میخواستم منحصرا به من تعلق داشته باشه.

دوباره غر زدکه به چه فکری فرو رفتم.

وقتی که از حال و هوای فکرش بیرون اومدم.

با تلنگری به بازویم گفت:پاشو یه چرخی دور اطراف بزنیم

خودش بلندشد و دستشو برای گرفتن دست من دراز کرد.

با سرخی و شرمی که روی گونه ام افتاده بود.دستش رو گرفتم و از جا کنده شدم.

از میون درختای پارک شروع به راه رفتن کردیم.

کیان از جیبش مشتی تخمه دراورد و به طرفم گرفت و خودش هم مشغول شکستن تخمه شد.

_ ملیکا،میگما امسال عید هوا به نظر میاد که گرم باشه.

شونه بالا می انداختم گفتم:شاید،به نظر میاد که هوا گرم باشه

_تولدت این ماهه آره؟

تعجب کردم و از اینکه می دونست تولدم این ماهه واقعا یکه خوردم.

_آره،بیستم اسفند ،اگه ده روز دیرتر به دنیا می اومدم.یکسال از این سنی که دارم کوچکتر بودم...

_هرچند باز نیمه دوم به حساب اومدی.هیچ حالی به مدرسه رفتن نمی کنه.ولی من تحمل اینو ندارم که یکسال اضافه تر منتظر بمونم.تا تو هجده سالی بشی...

وسط حرفش پریدم و پرسیدم:مگه قراره هیجده سالگی من چه اتفاقی بیفته؟

کیان خنده کنون گفت:حالا نگفتی هفده ساله میشی یا شانزده...

_ولی هنوز جواب سوال منو ندادیا...هفده یا شانزده چه فرقی به حالت داره؟

_فرق داره...

و به آسمون خیره شد،و انگار چیزی را به خاطر آورده باشه ،گفت:ای وای...یادم رفته بود از خانوم

های ایرانی نباید سنشون رو پرسید.متاسفم عزیزم...

اخم کردم ،و اون راه برگشت رو پیش گرفته بود و دوتا دستاشو به جیبش برد و قوطی حلبی نوشابه رو با پا به جلو می انداخت.کمی از راه به حالت دو طی کردم،تا بهش برسم.برای اینکه اونو وادار کنم که حرف بزنه.

گفتم:حالا نگفتی کادو برام چی میگیری..

_چرا میخوای بدونی ...شاید اصلا دلم نمیخواد برات چیزی بخرم.چرا از الان داری به خودت وعده میدی..

_وا،منو باش که خوشحال بودم امسال یه کادو به کادوهام اضافه میشه.بازم قربون داداش شاهرخ جونم برم که هرسال از اون ور دنیا واسم کادو میگیره و می فرسته.امسال بهش ایمیل زدم و ازش خواستم که یه گوشی برام بفرسته ...

_هه،ماشاا...به شاهرخ خان که قبول کرده که برات گوشی بخره..

_نمیدونم،هنوز جواب ایمیلمو رو نداده.آخه سرش خیلی شلوغه...

_شلوغ،منظورت اینه که با دوست دختراش سرگرمه

_نه بابا شاهرخ اصلا تو فاز این کارا نیستس.مامانی ازش قول گرفته که واسش عروس فرنگی نیاره به همین خاطر فکر نمی کنم که شاهرخ تو نخ اینکارا باشه..

_ ایول به زن عمو ولی تو فرنگم دختر ایرومی ریخته ولی اگه به من جای شاهرخ بودم یه دختر فرنگی خوشگل و موشگل گیر می آوردم .همون جا موندگار میشدم .این ورا هم که خبری نیست که پاشه بیاد اینجا...

دست بردم که گوش اونو بپیچونم که دیدم چند نفر اطراف ما پرسه میزنن.به همین خاطر منصرف شدم به جاش حرص خوردم

کیان هم خوشحال از اینکه از دستم در رفته در حالی که میخندید گفت:برای همین خاطره که میگم آدم وقتی عاشق میشه،خارج از ایران عاشق بشه.چون اونجا آزادی بیشتره...ولی اینجا چی داره،ما جوونهای ایرانی حسرت به دل این هستیم که یکبار دوس دخترمون رو مو باز و با بلوز و شلوار ببینیم.من یکی که دلم لک زده تورو مو باز ببینم با اینکه فامیل نزدیک هستیم اما تورو با بلوز و شلوار و یا دامن کوتاه و تنگ ندیدم...

_ای وای،یه دفعه ای بگو لخت شم تا منو ببینی...

_وای عالی میشه.مگه چی میشه یه کمی هم من فیض میبرم.ناسلامتی میگن عقد پسرعمو و دختر عمو رو تو آسمونها بستن .تو این چندسال که اصلا نخ نمیدادی.حالا هم مثل جن و بسم الله برام حاشیه میری...

_شما که تا دیروز پشت سر یاسمن موس موس میکردی، یادت رفته...

_دیگه حرف اون دختره رو دیگه نبینم پیش من بزنی هااا....شیرفهم شد...

_حالا ملیکا بَه بَه ،یاسمن اَخ اَخ

_نداشتیم دیگه عزیزم !اگه به سرکوفتی باشه .اون پسره دماغ فین فینی رو بگو که مامان میگفت:زن عمو گفته ننه جونش رو فرستاده خواستگاری..

_کی؟درمورد چی داری حرف میزنی؟

_من هیچی نمیدونم،تشریف میبری و از مامان جونتون می پرسید.مگه من بی بی سی ام که اخبار جدید و دست اول رو به خدمتون برسونم

_حالا گرفتم،حسودی جنابعالی گل کرده،پسره دماغ فین فینی آها فهمیدم کی رو میگی...

_جلوی در ورودی پارک رسیدیم،پیرمرد پیری روی صندلی شکسته چوبی نشسته بود.و جلوی رویش جعبه ای بود پراز بدلیجات ،گردنبند،دستبند،گوشواره های رنگارنگ،و انگشترهای زیبا...

نمیدونم چرا کیان جلویش ایستاد و تماشاگر وسایلش شد.و در اخر پرسید:حاج آقا حلقه نداری؟

پیرمرد به حالت تعجب پرسید:چیکار داری عموجان،یه چندتا ساده اش رو دارم؟

_می خوام از این خانوم کوچولوی خودم یه درخواستی کنم یه دوسه سالی منتظرم بمونه.میخوام با یه حلقه ی بدلی درخواست کنم.سرش به اون گرم باشه.

پیرمرد خندید و سرتکان داد و گفت:می خوای سرشو شیره بمالی امان از دست شما جوونا که نمی دونید دارید چیکار میکنید؟ همه ی اینارو که گفتی راه و رسم داره.بهتره اول نظر خانواده هاتون رو بدونید .بعداً...

کیان ماهرانه شروع کرد به امتحان کردن انگشترها و از حلقه ها خوشش نیومد.

و با آه گفت:آخه میترسم وقتی درسم تموم بشه و برم سربازی ازم بدزدنش...

پیرمرد جعبه کوچیکی پراز انگشترهای شیک بزرگ و کوچیک جلوی کیان گرفت و گفت؛امروزه دیگه حلقه دِ مده شده بهتره براش یه انگشتر بگیری...

کیان هم حرفش رو تایید کرد و از میان انگشترها،انگشتر ظریف که تک نگین بزرگی که روی اون خودنمایی میکرد،برداشت‌.

به طرفم چرخید و گفت:انگشتتو میدی خانومم...

از کارهاش واقعا خندم گرفته بود.پیرمرد هم مشتاق شده بود و حرکات مارو زیر نظر داشت.

از اینکه کیان جلوی او اظهار عشق میکرد .احساس خجالتی میکردم.ولی دروع نمیتونم بگم که قلبمم قیلی ویلی می رفت.

هرکسیم جای من بود عاشق کیان میشد.کیان واقعا احساسی و عاطفی رفتار میکرد.

دست راستمو رو به طرفش گرفتم،با اخم گفت:این دستتو ندهِ که...مگه تو نمیدونی دسته نامزدی کدوم دسته.اگه نمیدونی بدون که دست چپه خانومی.دومین انگشت از طرف چپ،همون انگشتی که تنها رگ خونی اون به قلب راه داره.همون رگ ،قلبها رو با این حلقه پیوند میده...

دست چپم رو گرفت و انگشتر رو به دستم کرد.انگشتر قالب انگشتم شده بود.پیرمردم اون رو به ما هدیه کرد و پولش رو از ما نگرفت‌.و ما به طرف خونه مون راه افتادیم.ومن همینطور زل زده بودم به انگشترم.طوریکه انگار توی دلم کارخونه ی قند راه انداخته بودن.این انگشتر به اندازه جواهرا برام می ارزید چون اولین هدیه کیان به من بود

همین هدیه ی کوچیک از کیان دنیا دنیا برای من ارزش داشت.

این انگشتری که کیان برام خریده بود رو بیشتر از هرانگشتر طلایی دوست داشتم.

کیان با یه دستش که فرمون ماشین داشت و با دست دیگرش دستم روگرفت و بوسه ایی به روی انگشترم نواخت‌ و گفت: حالا کامل شد.با این عهد و پیمان،حاضری قول بدی این انگشتر رو هیچوقت از دستت بیرون نیاری تا من انگشتر طلایی مثل این برات بیارم

اصلا انتظار چنین کارایی از کیان نداشتم.کارهای کیان در نظرم خیلی رمانتیک و جذاب میومد.

هرلحظه که می گذشت،به ازدواج با اون فکر میکردم.و به رسیدنمون به همدیگه امیدوارتر میشدم.و به عشقش ایمان میوردم.

توی آسمونها پرواز میکردم،دیگه برام مهم نبود کسی منو با کیان ببینه،فقط لحظات خوبم با کیان برام مهم بود.بدجوری دلبسته اش شده بودم.

با صدایی آروم گفتم:بهت قول میدم که هیچوقت این انگشتر رو از انگشتم درنیارم و با دیدنش هرلحظه به یاد تو بیفتم.بهت قول میدم پا به پات بیام و تموم سختی های آینده رو باهم طی کنیم.

اگرچه درنظر تو یه جوجه ی کوچیکم اما قول میدم مثل یه کوه پشتت وایستم

با این حرفم کیان چند ثانیه به چشمام زل زد و گفت:ممنونم ازت.من همه ی آرزوهامو تو چشمای تو می بینم.

و اونروز بهترین روز توی زندگی من شد

چند روز به تولدم مونده بود که از طریق پست ،هدیه ی شاهرخ به دستم رسید.

هیچکس نمیدونست که خودم از شاهرخ درخواست گوشی کرده ام.دیگه پیش هیچ کس هم اعتراف نکردم .و اونو به پای شاهرخ بنویسم

اما وقتی تعجب همه بیشتر شد که همراه گوشی چکی هم کنارش بود،تا برای سیم کارت دایم از اون استفاده کنم.

چون کیان و یاسمن و بقیه ی دوستام گوشی داشتن منم دلم خیلی میخواست که موبایل داشته باشم.

از بابا نمی تونستم چنین درخواستی داشته باشم.چون من هنوز برای بابا بچه بودم،و مامانی نمیذاشت که بابا برام گوشی بخره.میگفت برام زوده.اخه مامانی گوشی رو عامل انحراف میدونست.

تنها راهش هم از طریق شاهرخ بود.ولی نه برای سیم کارتش بلکه برای گوشی که از انگلیس فرستاده شده بود،و من برای داشتن موبایل خیلی خوشحالی میکردم

همراه ایمیلم ازش تشکر مفصل کردم با یه

شعر زیبا براش فرستادم.

بابا با پول خودش به عنوان کادوی تولدم یه سیم کارت گرفت و چک شاهرخ رو به خودش برگردوند.

شاهین یه جفت چکمه ی ساق بلند کادو داد که باعث خنده و تعجب شده بود.چون زمستون تموم شده بود.مامانی سر به سرش میذاشت.ولی بهترین هدیه از شاهین آشتی کردنش با من بود ولی این هدیه رو به من نداد.همچنان باهام قهر بود .

مامانی هم برام پیراهن خریده بود.واز ملیسا دفتر خاطرات قفل دار و از میلاد کوچلو هم گیره سر هدیه گرفتم.

صبح روز تولدم smsایی به کیان زده و شماره موبایلم رو نوشته بودم که سیو کنه که بلافاصله از کیان پیامی اومد که نوشته بود برای چند لحظه به سرکوچه برم.

این اولین پیامکی بود که میگرفتم.خیلی خوشحال بودم،امسال وجود کیان به روز تولدم رونق بیشتری داده بود.

به حالت دو از پله ها پایین اومدم و سوال مامانی رو بی جواب گذاشتم.

به طرف حیاط راه افتادم ولی از نصف حیاط برگشتم و چادر مامانی رو از روی‌طناب برداشتم.

بابایی رفته بود میوه بخره برای همین باید هرچه زودتر بدون اینکه دیده بشم به طرف ماشین کیان میرفتم.

با دیدنم کیان از ماشین پیاده شد و بسته ای رو به طرفم گرفت.

ومن با دیدن بابا که به طرفمون می اومد بسته رو زیر چادر زدم .بابا با خوش رویی با کیان سلام و احوالپرسی کرد و ازش خواست که وارد خونه شه.انگار کیان هم خدا خواسته بود که همراه ما وارد خونه شد

اما برای بابا جای سوال داشت که من پیش کیان چکار میکردم؟اینو از نگاهش به خوبی می فهمیدم

بابام از کیان پرسید: که شام خوردی؟

کیان دستی به سبیل نداشته اش کشید و گفت:نه،هنوز خونه نرفتم.اومدم جزوه هایی رو به شاهین بدم و برم...

مامانی به استقبال کیان اومد و ازش حال زن عمو و پروین و شهرام رو پرسید و وقتی که فهمید حال همه رو پرسیده وارد آشپزخونه شد.

منم قایمکی جیم شدم تا کادوی اهدایی کیان رو قائم کنم.

چون میدونستم که شاهین و بابایی چقدر روی من تعصب دارن و نباید من دست از پا خطا کنم تا اوناهم به راز من و کیان پی نبرند‌.این عشق یواشکی رو خیلی دوسش داشتم .عاشقش بودم به همین خاطر یه سارافون بلند پوشیدم.

قبل از اون میخواستم بلوز و شلوار بپوشم ولی جلویدید بابا اینا نمیتونستم اونطوری ظاهر بشم همه می دونستن که من چقدر از وقتی به بلوغ رسیدم حجابمو رعایت می کردم حالا شک بر انگیز می شد یه دفعه حجابمو کنار بذارم

.لوازم ارایشی مامانی رو برداشتم وشروع به ارایش کردن کردم.ولی برای اولین بار تو آرایش افراط کردم و رژ زدم

من چشمای درشتی داشتم که شاهرخ گاهی اوقات سِرنتی پیتی(نام شخصیتی کارتونی جزیره ی ناشناخته )صدام میکرد.وقتی که به چشمای خاکستری رنگم کمی مداد کشیدم و ریمل زدم خیلی دلبرونه به نظر می رسید.فکر کنم امشب کیان با دیدنم از حال میرفت

و کمی هم رژلب صورتی مات رنگ زدم تا حالا رژ نزده بودم و بازهم روسری اهدایی شاهرخ رو سرانداختم و از عطر همیشگیم زدم.ودر آخر نگاهی به خودم تو آینه انداختم.به نظر که خوب می رسیدم.

آهسته به پذیرایی رفتم.نگاه های همه روی من بود به خصوص کیان که چشم ازم برنمیداشت

مامانی کیک رو با هیفده شمع ریز روشن کرده بود و روی میز گذاشت. منو تو آغوش کشید.و بابایی پیشانیمو بوسید و شاهینم لپمو رو بوسید.کیان هم تولدم رو تبریک گفت ولی چشماش یه چیز دیگه ای رو داد میزد.

از اینکه کیان تو جشن تولدم حضور داشت خیلی خوشحال بودم.

نمیتونستم به کیان نگاه کنم چون وقتی بهش نگاه میکردم احساس میکردم که همه مارومی پان .چشمام خودشون رو لو میدن .یا رو پیشونیم نوشته که من عاشق کیانم

ولی هیچکس حتی جن هم به ذهنش نمی رسید که حضور کیان به خاطر من باشه

کیان قایمکی با دستاش قلب درست کرد و لباشو غنچه به منظور بوسه به همراه چشمک حواله ام کرد.

ومن همینجور مات مونده بودم و دهنم اندازه ی غارعلی صدر باز مونده بود.

الحق که خیلی راحت و پرو تشریف داشت. ای عشق من

از کاراهاش خنده ام گرفته بود و یه دیونه ی خل و چل زیر لب نثارش کردم

وجود کیان بهم خیلی دلگرمی میداد.احساس خوشبختی داشتم

شاهین گیتارش رو اورد و شروع کرد به نواختن آهنگ تولدت مبارک.بعد ازاونم یه آهنگ شادی رو انتخاب کرد و خوند

صدای شاهین وقتی که آهنگ غمگین میخوند ،خیلی سوز گذار میشد.

آدم عاشق رو به حس ناشناخته ایی هدایت میکرد.به کل صداشو دوست داشتم .

تموم خصوصیات کیان برام پراز احساس شده بود.حرف زدنش ،راه رفتنش خندیدنش،نگاهاش و حتی طره ای از موهاش که یه زمانی من مسخره اش میکردم.برام خیلی خواستنی و دل انگیز بود .

حالا دلم میخواست کنارش بشینم.موهاش رو نوازش کنم و زوم کنم به چشمهاش،من عاشقش شده بودم. دلم عاشقونه نگاه کردن می خواست .

همینجوری داشتم به کیان نگاه میکردم که ملیسا صدام زد

_آبجی کجایی تو ؟...هی دارم صدات میکنم جواب نمیدی؟

_هاااان...ببخشید عزیزم.حواسم نبود

_میگما این انگشتره که انداختی دستت رو از کجا اوردی؟

که با این حرف ملیسا،مامانی تازه حواسش به انگشتره رفت و با علامت سوال نگاهم کرد؟

_تو مدرسه یکی از بچه ها،داداشش معازه ی بدلیجات فروشی داره و اونم اورد تو مدرسه میفروخت،همه ازش خریدن منم چون از این خوشم اومد خریدمش.

تنها چیزی که اون لحظه به ذهنم رسید

_خیلی خوشگله،میدیش به من...

_همینجوری به ملیسا نگاه کردم مونده بودم بهش چه چیزی بگویم.میخواستم بهش بگم جونمو بگیر اما این انگشترو ازم نگیر...

_خوب عزیزم،من بهت قول میدم برای تو یه دونه خوشگل ترشو بخرم

بااین حرفم ملیسا خیلی خوشحال شد

اما مامانی گفت:چرا انداختی تو دست چپت،نمیگی مردم حرف درمیارن برات ،فکر میکنن تو نشون شده ی کسی هستی یا نامزد کردی.

_اما مامانی این که انگشتر طلای نامزدی نیست که...

میون حرفم پرید و گفت:مردم به این چیزا که نگاه نمیکنن ببینن بدله یا طلاست...

نگاهمو به کیان دوختم.نمیدونستم چه دلیلی برای مامانی بیارم تا اجازه بده تو دست چپم بندازم.

_آخه میدونی چیه مامانی،انگشتره رفته تو انگشتم اصلا درنمیاد .گیر کرده تو انگشتم ببینید ...

الکی شروع کردم به چرخوندن و دراوردن انگشترم که مثلا تنگه برام و درنمیاد

باباگفت: چیکار به حرف مردم داری خانووم، چه بهتر اینجوری فکر میکنن دخترم نامزد داره کسی نمیاد خواستگاریش و دخترم ترشی لیته میشه برای خودم.منم که لیته دوست دارم ...

با این حرف بابا همه زدن زیر خنده ....

نیمه های شب به اتاقم رفتم و آروم کادوی کیان رو از داخل باکس شیکش بیرون کشیدم.

یه دست تاپ و دامن کوتاه بود که روی تاپ یه جلیقه ی براقی داشت .دامنش خیلی کوتاه بود که دو وجب بالای زانو می افتاد.به قول قدیمیها مینی ژوبی بود.وروی دامن هم کمربند پراز نگین داشت .روی تاپ و پایین دامن هم با نگین های زرد تخم مرغی تزئین شده بود.رنگ لباس آبی فیروزه ای بود که رنگ مورد علاقه ی من بود.

همراه اونها کیف کوچیک آرایش بود که توش ریمل ،خط چشم رژ لب و پنکک بود.

مثل بچه های کوچیک کادوهام رو با عشق و ذوق باز میکردم

نگاهم رو به پاکت نامه ای دوختم و اروم بازش کردم داخلش یه کارت پستال زیبایی که غروب آفتاب همراه بایه قلب و لب بود.پشت کارت نوشته شده بود.

به فراموشی سپرده نمی شود روز تولدت،اگر قلبت از عشق من پر باشد

زنده ام اگر سرشار از عشق تو باشم

زنده خواهم ماند

اگر عشق را به تو هدیه دهم.

بیا عاشق هم شویم و زندگی کنیم در کنارهم و زنده بمانیم

زمینی شدنت رو بهت تبریک میگم فرشته کوچولوی من .روزت مبارک نفسم

ودر اخر امضایی را به شکل قلبی دراورده بود

رژ قرمز داخل کیف آرایش رو بیرون کشیدم.کنار قلب کیان، بوسه ی همرنگ با رژلبم را روی اون زدم

نامه اش را شاید چندین بار خوندم.هر کلمه به کلمه ی اون روحفظ کردم تا هیچوقت یادم نره.

نمیدونم چرا و به چه دلیل به گفته هاش و نوشته هاش شک میکردم .نمیدونم شایدوجود یاسمن باعث می شد که کمی بهش اعتماد نکنم .میدونم اگه روزی که یاسمن ماجرای عشق مارو بفهمه

منو زنده نمیذاره.

خیلی میترسم کیان رو ازمن بگیره.

نگاهش،قلبش ،مغزش،دستاش،مثل چشمای من داد و بیداد میکردن که عاشقم هستند ولی من حس بازیچگی میکردم .نمیدونم که اون بازیچه ی منه یا من بازیچه ی اون؟ .هرچه بود در این لحظه می نوشتم که دیوانه وار دوسش دارم.

شماره ی کیان رو گرفتم و بهش زنگ زدم

بعد از سلام و احوال پرسی کیان پرسید:از هدیه ام خوشت اومد؟

_آره خیلی خوشم اومدش.سلیقت حرف نداره،ولی ای ناقلا این همه لوازم آرایشی رو از کجا گرفتی؟...

_یه رفیق دارم ،که تو کار لوازم آرایشیه،از نامزدش خواستم که اونارو برای تو کنار بذاره

_نکنه اون نامزد، دوستت باشه و یه جورایی با جنابعالی سرکار داشته باشه؟

_خوددانی .اگه لازمش نداری و بخوای اینطوری تیکه بندازی بهتره که این رابطه رو از همین حالا که زیاد شروع نشده تمومش کنیم...

خیلی ازش دلخورم شدم،از اینکه می خواست اینطوری رابطه ام راوبه هم بزنه.به هرچیزی که گیر میدادم دلخور میشد.

آخه من چیکار کنم،یکی

از دوستای رازیون توی یه لوازم آرایشی کار میکرد.همیشه دوست پسرش به بهانه ی خرید به مغازه اش می رفت و می گفت ریمل برای مامانم میخوام.شاید موضوع کیان هم اینطوری بود .این پسرا هفت خط روزگارند.وقتی سکوت منو دید و پرسید:

_حالا چه وقت هدیه های منو تنت میکنی تا ببینم؟

_چی تو منو با اون لباسای کوتاه و نیم وجبی ببینی،بپا یه وقت نیفتی..

_اِ چرا باید بیفتم.من که بهت گفتم خیلی دلم میخواد که تورو یکم لختی پختی ببینم.منو تو هم یجورایی محرم هم هستیم دیگه.یالا قولش رو بده دیگه...

_بسه دیگه کیان.به دلت صابون نزن،چی و چی رو محرم هستیم.من تابحال پیش شاهین و شاهرخ موباز نگشتم.حالا بیام جلوی چشمای هیز تو موباز و باتاپ و دامن کوتاه بگردم...

_اولا من با شاهین و شاهرخ فرق میکنم.دوما من با تموم وجودم عاشقتم ،ثانیا مگه من و تو باهم نامزد نشدیم...

_هی آقا پسر خوشگل،اینقدر تند نرو،وایسا منم برسم بهت.برفرص اینکه عاشقم باشی ولی من یادم نمیاد که باتو سرسفره ی عقد نشسته باشم

_تو یادت نمیاد.به این نام و نشون که توی دست چپ شما یه انگشتر تک نگین روی انگشتت می درخشه.اگه از نظرت صیغه محرمیت هم کمبود داشته باشیم،من خودم بلدم.

حالا این انگشتر برام کلی دردسر شده بود.چندبار مامانی ازم خواسته بود که اون رو تو انگشت راستم دست کنم ولی من زیر بار نرفته بودم،وهرکسی که می خواست اون رو ببینه به بهونه ی اینکه از دستم درنمیاد بیرون نیوردم‌.

چون انگشتر بدلی بود هیچکس به اون اهمیتی نمیداد.ولی ارزش معنوی اون فقط برای من و کیان مشخص بود

برای چند لحظه ای کیان رو در حال خوندن صیغه محرمیت تصور کردم و بعدش پقی زدم زیر خنده

ولی کیان ول کن ماجرا نبود‌.و دلش می خواست که لباسهایی رو که بهم کادو داده رو تنم ببینه.ومن همچنان زیر بار نمیرفتم.

چهارشنبه سوری ما مصادف با تحویل سال نو بود که ساعت ۱۲ نصفه شب بود.

همه از همزمان شدن سال نو و چهارشنبه سوری خیلی خوشحال بودند

هرسال عید و سفره هفت سین دور فامیل تو خونه ی بزرگ کهنه ی ساخت پدربزرگ و مادربزرگ جمع میشدیم.

امسال هم با یکی شدن سال نو و چهارشنبه سوری همه توی خونه ی بابابزرگ جمع بودیم.

دیگ بزرگی از شیربرنج روی اجاق گاز مادربزرگ و رشته پلو حاضر و آماده بودکه سرساعت هفت تو کوچه و خیابون و جلودر همسایه ها ، همه آتش روشن کرده بودن .پسرا هم ترقه و فشفشه و کارای خطرناک دیگه انجام میدادند.

کیان همراه شاهین و شهرام توی سکوت تراس ایستاده بودند و به بقیه خیره شده بودن.

کیان از وقتی که بامن دوست شده بود تو جمع خیلی سرسنگین و مودب برخورد میکرد.دیگه با دخترا هم گرم نمیگرفت و یاسمن رو از خودش دور میکرد.از این محافظه کاریش خیلی خوشم می اومد .

پسر شهرام،بابک که یه ساله بود رو بغل کردم و از روی آتش پریدم .یاسمن هم بعد از من ازروی آتش پرید .

شاهین میترسید که کت و شلوارش آتیش بگیره و نپرید و بعدش کیان و شهرام هم از روی آتیش بقول خودشون بپر بپر میکردن.

پروین می گفت که پریدن از روی اتیش کار احمقهاست .برای همین اون نپرید

میخواستم دوباره از روی اتش بپرم که کیان اومد با من دوتایی پریدیم و اروم گفت؛سرخی من ازتو،منم اروم گفتم؛زردی تو از من...

وبعد گفت:چقده امشب خوشگل شدی خانومی